Η αμέσως επόμενη ρεαλιστική λύση είναι να βρω με την ιδιότητα του πειραματόζωου ένα χορηγό, πρόθυμο να μου καλύψει τα εισιτήρια αλλέ- ρετούρ, προκειμένου να επισκεφτώ την επίμαχη περιοχή και να επιδοθώ σε ακατάσχετα βακτηριόλουτρα μέχρις ότου παπαριάσω απ’ την κορφή ως τα νύχια στα τοξικά νερά και γίνω ένα με τον εξωγήινο μικροοργανισμό. Δε γνωρίζω βέβαια ποια είναι η εφάπαξ συνιστώμενη δόση, αλλά φαντάζομαι ότι στην προκειμένη περίπτωση, το τελευταίο πράγμα από το οποίο μπορεί να κινδυνεύσει κανείς είναι η over dose. Με την έννοια ότι το κακάρωμα δύναται να επέλθει πολύ πριν φτάσει το πράγμα στην υπερβολή. Εγώ όμως έχω γερή κράση.
Κι όταν με το καλό κολλήσω ολομόναχη το Holomonadaceae (έτσι το λένε το βακτήριο), θα ξαπλώσω κάτω από ένα μεταλλαγμένο δέντρο της περιοχής και θα περιμένω υπομονετικά να αναπτύξω τις ιδιότητές του. Για όσους δεν έχουν ενημερωθεί σχετικώς, να αναφέρω επιγραμματικά, ότι το εξωγήινο αυτό μικροσκοπικό σκατουλάκι, έχρισε βιολογικά το αρσενικό, (το γνωστό δηλητήριο), δομικό συστατικό του DNA του, δηλαδή του οργανισμού του. Ξεπέρασε κατ’ αυτό τον τρόπο, με χαρακτηριστική ευκολία, το γεγονός ότι δεν υπήρχε διαθέσιμος φώσφορος, για να κάνει τη δουλειά του. Κάτι ανάλογο τείνουν να καταφέρουν μάλλον και τα μη εξωγήινα είδη αλιείας (τσιπούρες, βακαλάοι, γόπες κλπ) που έχουν πάψει από καιρό να αποτελούν πηγή φωσφόρου και είναι τίγκα στο αρσενικό. Φαίνεται όμως ότι η ΝΑΣΑ δεν ασχολείται με τους κοινούς ψαρομεζέδες… Τέλος πάντων… Εκτός θέματος η παρατήρηση…
Το εξωγήινο βακτήριο λοιπόν, αντί να ψοφήσει απ’ το αρσενικό, στοιχειοθέτησε επ’ αυτού τη ζωή του. Σα να λέμε ότι οι Έλληνες π.χ. αντί να ψοφήσουν από την ανέχεια και τον εξευτελισμό που εισήχθησαν στα τοξικά, κοινωνικά τους ύδατα, μετατράπηκαν σε προφέσιοναλς φτωχούς και ξεφτιλισμένους, συνυφασμένους με τη φτώχια και την ξεφτίλα τους. Νέο είδος. Εξωελληνικό. Και δεν πεθαίνουνε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη. Φυτοζωούν στο βούρκο πίνοντας καφέ βαρύ αρσενικό…
Έτσι ακριβώς με φαντάζομαι και μένα. Αντί να με σκοτώνει το Μνημόνιο, αντί να κακαρώνω μες στα απόβλητα του ΣΕΒ, θα τρέφομαι από δαύτα και θα ψιλοϋπάρχω για τα μάτια των Αμερικανών παρατηρητών. Κι ούτε κατάθλιψη ούτε τίποτα. Αυτά ήτανε χούγια του παλιού DNA…
Μα τον Άγιο Νικόλαο που γιορτάζει σήμερα, δε ζητάω καμιά θεία βοήθεια. Ούτε πρόκειται να κουνήσω τα χέρια μου. Επαφίεμαι ολόψυχα στην εξωγήινη βιολογία. Και δε με νοιάζει αν αύριο μεθαύριο θα με βάλουν στο δοκιμαστικό σωλήνα οι επιχειρηματίες. Χρησιμοποιώντας το δηλητήριό τους για να επιβιώσω, έχω πιθανότητες να τους καταναλώσω. Να τους φάω πριν με φάνε…
Της Τζένης Κ.
topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου