Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Τώρα τὸ καλοκαίρι...........

Βλογημένος ὁ ἄνθρωπος ποὺ μπορεῖ, τώρα τὸ καλοκαίρι, νὰ ξεμακρύνει γιὰ λίγο ἀπὸ τὴν ταραχὴ τῆς πολιτείας. Ἂν τοῦ ἀρέσει ἡ θάλασσα, ἂς πάει σὲ κανένα νησί, ποὺ δὲν εἶναι ἀκόμα χαλασμένοι οἱ νησιῶτες, ἢ σὲ κανένα ψαραδοχώρι. Νὰ μὴν κουβαλήσει ὅμως μαζί του τὴν πολιτεία, ὅπως κάνουνε πολλοί, ποὺ ἀπὸ τὴ μιὰ θέλουνε νὰ ἀφήσουνε τὴν ταραχὴ πίσω τους, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη κουβαλᾶνε μαζί τους ὅλα τὰ περίπλοκα καὶ κουραστικὰ καθέκαστα τῆς πολιτείας. Πάρε μαζί σου ὅσο λιγώτερα πράγματα μπορεῖς. Γιατί, τὸ πιὸ μεγάλο κέρδος ποὺ θά ῾χεις πηγαίνοντας σ᾿ ἕνα τέτοιο μέρος, θά ῾ναι ἡ φχαρίστηση ποὺ νιώθει ὁ ἄνθρωπος σὰν τοῦ λείψουνε πολλὰ πράγματα, ποὺ τὰ ἔχει στὴν πολιτεία τόσο εὔκολα, καὶ ποὺ ἐκεῖ πέρα θὰ τοῦ φαίνεται σὰν κάποια μεγάλη ἀπόλαυση καὶ χαρὰ τὸ πιὸ παραμικρὸ πρᾶγμα. Δυστυχισμένοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν τοὺς λείπει τίποτα, καὶ δὲν ἔχουνε τὴν ἐλπίδα νὰ λαχταρήσουνε κάποιο πρᾶγμα, εἴτε φαγητὸ εἶναι, εἴτε ξεκούρασμα, εἴτε ὁμιλία, εἴτε ζεστασιά, εἴτε δροσιά. Καὶ καλότυχοι ἀληθινὰ ὅσοι δὲν τὰ ἔχουνε ὅλα εὔκολα, καὶ γιὰ τοῦτο γίνουνται γιὰ δαύτους ὁλοένα νέα καὶ δροσερὰ ὅλα τὰ πράγματα.
Φώτης Κόντογλου

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Η ιστορία της Ευγονικής


Ξέρουμε ότι οι εκτροφείς ζώων έχουν αρκετή επιτυχία στις ελεγχόμενες διασταυρώσεις ζώων με σκοπό τη βελτίωση της ράτσας τους και την απόκτηση ειδικών χαρακτηριστικών, ωφέλιμων κατά κάποιο τρόπο στον άνθρωπο. Το ίδιο επιτυγχάνουν οι καλλιεργητές φυτών ή ακόμα οι καλλιεργητές μικροοργανισμών. Τίθεται έτσι το ερώτημα αν θα μπορούσε να γίνει το ίδιο με τον άνθρωπο, να κατευθυνθεί δηλαδή η εξέλιξη του προς κάποιους «καλούς» ή επιθυμητούς σκοπούς. Αυτό ακριβώς θέλει να κάνει η ευγονική, να βελτιώσει δηλαδή την ανθρώπινη φύση από γενετική άποψη.

Το πρόβλημα είναι ότι ο καθορισμός των «θετικών» ή επιθυμητών χαρακτηριστικών, όπως ιστορικά τουλάχιστον έχει αποδειχθεί, γίνεται συνήθως με βάση τα συμφέροντα μιας εκλεκτικής ομάδας ή ελίτ, η οποία θέλει να επιβάλλει τις απόψεις της στις άλλες ανθρώπινες ομάδες ή στη μείζονα ανθρωπότητα. Ένα άλλο επίσης πρόβλημα είναι το γεγονός ότι η ευγονική έχει γενικά τη τάση να αγνοεί το ρόλο που παίζει η επίδραση του περιβάλλοντος στη διαμόρφωση των ανθρώπινων χαρακτηριστικών.
Οι παραδοσιακά πάντως εκφρασθέντες σκοποί της ευγονικής είναι δύο:) Να απομονώσει ή να εμποδίσει την αναπαραγωγή (με στείρωση) γενετικά ελαττωματικών ατόμων και 2) Να ενθαρρύνει την αναπαραγωγή σωματικά και διανοητικά αρτίων ατόμων. Ο πρώτος σκοπός έχει χαρακτηρισθεί από μερικούς σαν αρνητική ευγονική, αλλά είναι βασικά κυρίαρχη θέση στις περισσότερες, αν όχι σε όλες τις ευγονικές κινήσεις.


Ο ανθρωπολόγος που προώθησε την ευγονική επινόησε πολύτιμες ερευνητικές μεθόδους και θεμελίωσε τις επιστήμες της βιομετρίας και της μετεωρολογίας



Η ιδέα για τη βελτίωση της ανθρώπινης ράτσας με βάση τη κληρονομικότητα ανάγεται σε πολύ παλιές εποχές. Γνωρίζουμε την άποψη των αρχαίων Σπαρτιατών για τα ελαττωματικά παιδιά, που τα έριχναν στον Καιάδα. Η «Πολιτεία» επίσης του Πλάτωνα εξιδανικεύει μια κοινωνία στην οποία υπάρχει μια συνεχής επιλογή για τη βελτίωση του ανθρωπίνου γένους. Ο Βρετανός οικονομολόγος Τόμας Μάλθους επεσήμανε τον αγώνα για την επιβίωση, τον οποίο ο Δαρβίνος τον είδε
 σαν ένα μέσο για την εξέλιξη. Η πρώτη σημαντική εργασία για την ευγονική ήταν το βιβλίο «Η Κληρονομική Μεγαλοφυία» (1869) του Αγγλου φυσιοδίφη και εξαδέλφου του Δαρβίνου, Φράνσις Γκάλτον (1822 – 1911), όπου αυτός παρουσίασε τα αποτελέσματα των μελετών του για τις οικογένειες επιφανών ανθρώπων, σα μια απόδειξη της άποψης του ότι «θα ήταν πολύ πρακτικό να δημιουργήσουμε μια πολύ προικισμένη ράτσα ανθρώπων με συνετούς γάμους στη διάρκεια αρκετών συνεχόμενων γενεών». Το 1883 δημοσίευσε το βιβλίο του «Έρευνες πάνω στην Ανθρώπινη Ικανότητα» στο οποίο επινόησε τον Αγγλικό όρο θυςθπΐοδ, δηλαδή ευγονική, τον οποίο παρήγαγε από την Ελληνική λέξη ευγενής.



Ο ορισμός που έδωσε σε αυτό για την ευγονική είναι ο εξής:
«Έργο της ευγονικής είναι να εξετάζει τις πράξεις ή ενέργειες του κοινωνικού συνόλου, οι οποίες ασκούν κάποια επίδραση στη βελτίωση ή χειροτέρευση των σωματικών ή ψυχικών ιδιοτήτων των μελλοντικών γενεών μιας φυλής». Στο βιβλίο του «Η Φυσική Κληρονομικότητα» (1889) πρωτοστάτησε στην ανάπτυξη και εφαρμογή προχωρημένων στατιστικών μεθόδων για τη μελέτη του ανθρώπου.
Προώθησε την επιστημονική μετεωρολογία, συνέταξε τον πρώτο μετεωρολογικό χάρτη εισάγοντας τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα και προσδιόρισε τους αντικυκλώνες. Εισήγαγε, μεταξύ άλλων, την επιστήμη της βιομετρίας, τις στατιστικές έννοιες της συσχέτισης και της παλινδρόμησης, τις μεθόδους της ιστοριομετρίας, της ψυχομετρίας και της διαφορικής ψυχολογίας, όπως και μια τεχνική για την εξέταση των δακτυλικών αποτυπωμάτων που διαρκεί ως τις ημέρες μας.
Παρόλο που η προσέγγιση του Γκάλτον στην ευγονική ήταν βασικά θετική, αυτός δεν μπόρεσε να ξεπεράσει μερικές από τις προκαταλήψεις ενός Αγγλου τζέντλεμαν σε σχέση με τη κοινωνική τάξη και τη ράτσα. Έτσι στις μελέτες του για τις οικογένειες των επιφανών ανθρώπων, αυτός υποτίμησε την εμφανή επίδραση ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος. Ο ίδιος ανέπτυξε και χρησιμοποίησε πολλές από τις στατιστικές μεθόδους για τη μελέτη των πληθυσμών και ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε την αξία της μελέτης των διδύμων για την έρευνα της κληρονομικότητας. Παρόλο που προσέδωσε μια θρησκευτική σχεδόν σημασία στην ευγονική κίνηση, δεν τη σκεφτόταν με επαναστατικούς όρους, αλλά σα μια παράλληλη δραστηριότητα μαζί με την παλιά συνήθεια της τυχαίας σμίξης των ανθρώπων.

Ο Γκάλτον δώρισε το 1904 μια υποτροφία για έρευνα στην ευγονική και με τη διαθήκη του προσέφερε κεφάλαια για τη δημιουργία μιας έδρας ευγονικής στο Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Την υποτροφία και την έδρα την πήρε τελικά ο μαθηματικός Καρλ Πήρσον, ο οποίος βοήθησε στη δημιουργία της επιστήμης της Βιομετρίας, της στατιστικής δηλαδή πλευράς της βιολογίας. Ο Πήρσον ήταν όμως ρατσιστής. Πίστευε ότι το περιβάλλον επηρέαζε ελάχιστα στην ανάπτυξη των διανοητικών ή συναισθηματικών ιδιοτήτων, ότι ο υψηλός δείκτης γεννήσεων των πτωχών ήταν μια απειλή για το πολιτισμό και ότι οι «ανώτερες» φυλές θα πρέπει να αντικαταστήσουν τις «κατώτερες». Οι απόψεις του έδωσαν έκφραση σε αυτούς που πίστευαν στη φυλετική και τη ταξική ανωτερότητα. Καλώς λοιπόν κατηγορήθηκε μαζί με την ευγονική κίνηση των ΗΠΑ για την τρομακτική κατάχρηση της ευγονικής στη Χιτλερική Γερμανία. Η Αγγλική Εταιρία της Ευγονικής που ιδρύθηκε το 1907 από το Γκάλτον, αντιτίθετο στις απόψεις του Πήρσον, αλλά και η ίδια ήταν αρκετά αργή στην απόρριψη των προκαταλήψεων που επικρατούσαν εκείνη την εποχή.

Η Αμερικανική Ευγονική Εταιρία ιδρύθηκε το 1926 από ανθρώπους που πίστευαν «ότι η λευκή φυλή ήταν ανώτερη από τις άλλες φυλές και επιπλέον ότι η «Βόρειοι» λευκοί ήσαν ανώτεροι από τους άλλους λευκούς». Αυτοί θεωρούσαν τις φυλές σαν αμιγείς ομάδες, αρκετά διαχωρισμένες μεταξύ τους. Δεν ήξεραν ότι όλες οι φυλές είναι μίξεις πολλών τύπων, ότι η κατανομή των γονιδίων μεταβάλλεται σε αυτές αναλογικά και όχι σε είδος, όπως αποδεικνύεται από τη κατανομή των διάφορων ομάδων αίματος σε όλες τις φυλές. Δεν συνειδητοποίησαν ότι το περιβάλλον είναι τόσο ανεξέλεγκτο, που οι επιστήμονες δεν μπορούν λογικά να προτείνουν απόψεις για να αποδώσουν γενετικές διαφορές στις διάφορες φυλές. Επιπλέον, αυτοί πίστευαν ότι οι ανώτερες τάξεις είχαν ανώτερες γενετικές ιδιότητες, που δικαιολογούσαν το γεγονός ότι ήσαν η τάξη του πλούτου και της εξουσίας.

Η επιστήμη εκείνης της εποχής υποστήριξε διάφορες ακραίες απόψεις για την «ανοησία» και για τους «εγκληματικούς τύπους». Τα τεστ ευφυίας, που εισήχθησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1900 από το Γάλλο ψυχολόγο Αλφρεντ Μπίνετ, θεωρήθηκαν, σε αντίθεση με τις απόψεις του ίδιου του Μπίνετ, ότι ήσαν δείκτες της έμφυτης, γενετικής ευφυίας του ατόμου. Η εγκληματικότητα εθεωρείτο γενικά σαν ένα επακόλουθο της ανοησίας. Έγιναν μελέτες πάνω σε εκφυλισμένες οικογενειακές γενεαλογίες για να αποδείξουν ότι εκατοντάδες άτομα σε κάθε μια από αυτές ήσαν ανόητοι ή εγκληματικοί τύποι, λόγω της κληρονομικότητα που δέχθηκαν από ένα μοναδικό πρόγονο, πριν από πέντε ή έξη γενεές. Πολλοί ισχυρίστηκαν ότι οι μετανάστες από τη νότια (Ιταλοί και Έλληνες) και την ανατολική Ευρώπη, εκτός από το να είναι κοινωνικά κατώτεροι, περιελάμβαναν εγκληματικά και ελαττωματικά γένη. Υπήρχαν πολλά πράγματα στη διανοητική ατμόσφαιρα των ΗΠΑ εκείνη την εποχή που καλλιέργησαν μια ακραία ρατσιστική άποψη με βάση της θεωρία της κληρονομικότητας.
Ακόμα οι ευγονιστές προσπάθησαν ιδιαιτέρως να περιορίσουν τη μετανάστευση. Τα επιχειρήματα τους μαζί με αυτά άλλων ομάδων που υπερασπιζόντουσαν τους περιορισμούς για διαφορετικούς λόγους, κορυφώθηκαν με τη ψήφιση της Νομοθετικής Πράξης για τη Μετανάστευση το 1924, η οποία περιόρισε τον αριθμό των μεταναστών στους 150.000 ετησίως, με όχι περισσότερο από 2% για κάθε εθνικότητα. Αργότερα έγινε σαφές ότι το υλικό που είχαν παρουσιάσει οι οπαδοί της ευγονικής στις ακροάσεις του Κογκρέσου είχε πολύ μικρή επιστημονική αξία.

Οι ευγονιστές αυτό το καιρό έδιναν μεγάλη έμφαση στη στείρωση των ελαττωματικών ατόμων. Κατά το 1931 είχαν θεσπιστεί νόμοι στείρωσης σε 27 πολιτείες των ΗΠΑ και κατά το 1935 αυτοί οι νόμοι είχαν περάσει στη Δανία, την Ελβετία, τη Γερμανία, τη Νορβηγία και τη Σουηδία (όλοι αυτοί μέτα τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, αρχισαν να κατηγορούν τον Κινέζους για τους νόμου στείρωσης). Οι περισσότεροι από αυτούς τους νόμους προέβλεπαν την εκούσια ή υποχρεωτική στείρωση ορισμένων ομάδων ανθρώπων που εθεωρούντο παρανοϊκοί, με νοητική ανεπάρκεια ή επιληπτικοί. Μερικοί εφαρμόζοντο εξίσου στους κατ’ έξιν εγκληματίες και οτους παρεκκλίνοντες σεξουαλικά. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο σκοπός ήταν καθαρά ευγονικός, αν και μερικοί νόμοι επέτρεπαν σιωπηρά την στείρωση για κοινωνικούς περισσότερο παρά για γενετικούς λόγους. Στις ΗΠΑ οι περισσότερες πολιτείες δεν εφήρμοσαν ευρέως αυτά τα ακραία μέτρα και ο αριθμός των στειρώσεων σπάνια ξεπερνούσε τους 100 το χρόνο. Η εξαίρεση ήταν η Καλιφόρνια, όπου ο μέσος όρος των στειρώσεων ήταν περισσότεροι από 350 το χρόνο με ένα σύνολο 9.931 κατά το 1935, και μερικές από τις πολιτείες του Νότου, που είχαν αρκετά υψηλά ποσοστά στείρωσης σχετικά με τους πληθυσμούς τους.

Οι υποθέσεις των ευγονιοτών υπέστησαν οξεία κριτική τη δεκαετία του ’30 και δυσφημίστηκαν μετά τη μεγαλύτερη κατάχρηση αυτής της ιδέας από τη Χιτλερική Γερμανία, όπου με την αιτιολογία της δημιουργίας μιας «υπερφυλής», οι Ναζί δολοφόνησαν εκατομμύρια ανθρώπων που θεωρήθηκαν ότι είχαν κατώτερα γονίδια (Εβραίοι, Τσιγγάνοι, παράφρονες και ομοφυλόφιλοι). Το γεγονός πάντως είναι ότι ο Χίτλερ έκλεψε τις περισσότερες ιδέες του για την ευγονική από τις ΗΠΑ. Η δημοτικότητα της ευγονικής και του κοινωνικού Δαρβινισμού συνεχίσθηκε στις ΗΠΑ και στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Μεμονωμένα παραδείγματα ακούσιας στείρωσης ελαττωματικών ατόμων συνεχίστηκαν στις ΗΠΑ ακόμα και στη δεκαετία του 1970.

Η ευγονική όμως δεν πέθανε με το τέλος του 2ο Παγκοσμίου Πολέμου και την πτώση της Γερμανίας. Το 1956 ο Frederick Osborn δήλωσε τη νέα πολιτική της ευγονικής, την κρυπτοευγονική σε μια προσπάθεια αποσύνδεσης από τα φαντάσματα του παρελθόντος. «Οι ανθρωποι δε θα δεχθούν την ιδέα ότι δεύτερης διαλογής… πρέπει να τους δώσουμε άλλα κίνητρα (για να περιορίσουμε την αναπαραγωγή του) Πρέπει να βρούμε ένα σύστημα εθελοντικής ασυνείδητης επιλογής»”. έλεγε.
Στενά συνδεδεμένη με την ευγονική είναι η πολιτική του πληθυσμιακού ελέγχου. Το μεγάλο αυτό θέμα δεν εξαντλείται με μικρές αναφορές. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι για το σκοπό του πληθυσμιακού επέγχου ιδρύθηκε το 1952 το Πληθυσμιακό Συμβούλιο. Ιδρυτής του ο John Rockefeller o III (όποια πέτρα και να σηκώσεις έναν ΡΦ βρίσκεις). Το συμβούλιο ξόδεψε περίπου 176 εκατομμύρια δολάρια τα 25 πρώτα χρόνια λειτουργίας του. Η σχέση του με τον Kissinger φαίνεται από το γεγονός ότι το 1974 το Εθνικό Συμβούλιο των ΗΠΑ κυκλοφόρησε μια εγκύκλιο 200 σελίδων με θέμα “National Security Study Memorandum 200: Implications of Worldwide Population Growth for U.S. Security and Overseas Interests”.. το οποίο έλεγε ότι η αύξηση του πληθυσμού στην Αφρική είναι ενάντια στην ασφάλεια των ΗΠΑ…. (πότε ήρθε το ΑIDS? – γιατί δεν υπάρχει έλειξη βασικών τροφών και υγεινή στην Αφρική;, μήπως όλα είναι θέμα συμπτώσεων).



Ήταν το 1798, όταν ο Αγγλος κληρικός και οικονομολόγος Thomas Robert Malthus εξέδωσε ένα δοκίμιο για την αρχή του πληθυσμού (Essay on the Principle of Population). Το κείμενο tου που έμελλε τους επόμενους αιώνες να ασκήσει τεράστια επίδραση στη Δυτική σκέψη.
Η πληθυσμιακή θεωρία του Malthus: Μικρή αύξηση του πληθυσμού οδηγεί σε αύξηση των παραγωγικών μέσων (συμπεριλαμβανομένου και του εργατικού δυναμικού) που με τη σειρά της οδηγεί σε αύξηση της διαθέσιμης τροφής για εν εν λόγω πληθυσμό. Η αύξηση της διαθέσιμης τροφής οδηγεί σε εκ νέου αύξηση του πληθυσμού.

Συσχέτιζε τον πληθυσμό με την παραγωγικότητα και τη διαθεσιμότητα της τροφής. Μικρή αύξηση του πληθυσμού οδηγεί σε αύξηση των παραγωγικών μέσων (συμπεριλαμβανομένου και του εργατικού δυναμικού) που με τη σειρά της οδηγεί σε αύξηση της διαθέσιμης τροφής για εν εν λόγω πληθυσμό. Η αύξηση της διαθέσιμης τροφής οδηγεί σε εκ νέου αύξηση του πληθυσμού. Δημιουργείται ένας κύκλος δηλαδή. Όμως η θετική ανάδραση σύντομα γίνεται αρνητική μιας και ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού υπερβαίνει τον ρυθμό της ανάπτυξης της τροφής. Σύντομα εμφανίζεται έλλειμμα στην τροφή το οποίο ο υποσιτιζόμενος πληθυσμός διαθέτει μονάχα δύο τρόπους για να το αντιμετωπίσει: τον πόλεμο και την λιμοκτονία.

Το μοντέλο Malthus αντιστοιχεί σε μεγάλο βαθμό σε πληθυσμούς βακτηρίων σε εργαστηριακές καλλιέργειες. Η διαφορά είναι ότι οι καλλιέργειες βακτηρίων αποτελούν κλειστά συστήματα με πεπερασμένο βαθμό ανταπόκρισης στις τροφικές απαιτήσεις του καλλιεργούμενου πληθυσμού. Όταν τα πράγματα αφορούν τη βιόσφαιρα και όχι μια καλλιέργεια εργαστηρίου τα πράγματα είναι σαφώς πιο περίπλοκα.

Η πληθυσμιακή θεωρία του Malthus ήταν αυτή που επηρέασε έντονα τον Κάρολο Δαρβίνο για να αναπτύξει τη θεωρία της εξέλιξης έχοντας σαν υπόβαθρο τους νόμους της κληρονομικότητας του Μέντελ. Οι πληθυσμοί του Malthus που βρίσκονταν σε ανταγωνισμό για την εξασφάλιση τπς τροφής αποτέλεσε ένα από τα πιο ισχυρά ερεθίσματα στη σκέψη για τη διαμόρφωση εννοιών όπως η επιβίωση του ικανοτέρου, ή του καταλληλότερου είδους. Όπως αναφέραμε ο Δαρβίνος με την σειρά του επέδρασε καταλυτικά στη σκέψη του Galton και την ανάπτυξη της έννοιας της ευγονικής.
Από τον Malthus, στον Δαρβίνου, στον Galton και τέλος στον νεοφιλελευθερισμο είχαμε το εξής σχήμα: προβολή οικονομικών και κοινωνικών προβλέψεων στην βιολογία, επανεμφύτευση τους από τη βιολογία, στην οικονομία και την κοινωνία, αφού πρώτα έχουν ισχυρά δογμοτοποιηθεί. Ο Engels αργότερα είπε: Ολόκληρη η δαρβινική διδασκαλία του αγώνα για την ύπαρξη είναι μια μεταφορά από την κοινωνία στην ζώσα φύση του δόγματος του Hobe “bellum omnium conta omnes” και του δόγματος περί ανταγωνισμού συνδυασμένων με την πληθυσμιακή θεωρία του Malthus.

Σύχρονες Έννοιες
Όταν ο Galton συνέθετε την έννοια της ευγονικής είχε κατά νου τον κίνδυνο της μειωμένης αναπαραγωγικότητας των ανωτέρων στρωμάτων της αγγλικής κοινωνίας. Την αγωνία του μοιραζόταν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, υποστηρικτής της ευγονικής Theodore Roosevelt που προειδοποιούσε ότι η αποτυχία ζευγαριών αγγλοσαξωνικής καταγωγής να κάνουν μεγάλες οικογένειες θα οδηγούσε σε «φυλετική αυτοκτονία»”. Μπορεί η βάση μιας επιστημονικής θεωρίας ή φόβου να είναι ο φόβος; Ο φόβος του διαφορετικού; Κάπου εδώ αρχίζουν να διαφαίνονται οι πηγές της ευγονικής αντίληψης της κοινωνίας. Είναι βασικά η επιδίωξη της Κυρίαρχης Κοινωνικής Ομάδας, ταξικής ή συχνότερα φυλετικής να διατηρηθεί τα προνόμια της, να διατηρήσει το status quo. Αν δεν μπορεί να το κάνει με πολιτικά μέσα, ονειρεύεται να το επιδιώξει μέσω της βιολογίας και της ρύθμισης της αναπαραγωγικότητας.

Έτσι, κυρίαρχες επιστημονικές θεωρήσεις των τελευταίων αιώνων δεν είναι παρά παιδιά των κυρίαρχων φυλετικών ομάδων (Malthus, Δαρβίνο, και Galton, που ήταν όλοι Αγγλοσάξωνες). Η εισαγωγή της έννοιας της επιβίωσης του ικανοτέρου και της φυσικής επιλογής στο κοινωνικό πεδίο απάλλαξε τις κυρίαρχες τάξεις και φυλές από το βάσανο της ηθικής του ανθρωπισμού. Έτσι βγήκε και το συμπέρασμα ότι οι ανισότητες υπάρχουν γιατί έτσι είναι ο τρόπος της φύσης. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι γιατί είναι πιο ικανοί από τους μη πλούσιους, οι μορφωμένοι γίνονται πιο μορφωμένοι επειδή είναι πιο έξυπνοι κτλ.

Αυτό τα δάνεια κοινωνικών αντιλήψεων στην επιστήμη και η τοκισμένη επιστροφή τους από την επιστήμη στην κοινωνία διαμόρφωσαν ένα αλληλένδετο πλέγμα, του είδους που ο ανατρεπτικός ιστορικός της επιστήμης Kuhn ονόμασε παράδειγμα. Το παράδειγμα είναι μια σύνθετη παραδοχή, που επεκτείνεται στην επιστήμη, την κοινωνία, την οικονομία, την πολιτική και αντικατοπτρίζει όχι την αλήθεια αλλά το πνεύμα της εποχής. Αυτό το παράδειγμα γέννησε τη θεωρία της εξέλιξης, την ελεύθερη οικονομία, το ναζισμό και τον νεοφιλευθερισμό, το κοσμοείδωλο των Αρίων και των Αγγλοσαξώνων.

Είδαμε το κίνημα της ευγονικής όπως αυτό διαμορφώθηκε στο σχετικό κοντινό παρελθόν. Η αλήθεια είναι όμως ότι η ευγονική σκέψη διατρέχει την ανθρώπινη ιστορία και συνοδοιπορεί με τους εκάστοτε πολιτισμούς. Η αρχαία Σπάρτη ήταν ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα ευγονικής πολιτείας. Τα δύσμορφα, τα κακό σχηματισμένα κτλ βρέφη αφήνονται στην μοίρα του Αποθέτη. Οι νόρμες της ευγονικής διατρέχουν επίσης τις ιδιαίτερα ρατσιστικές ή ταξικές κοινωνίες. Παράδειγμα η Ινδία με το σύστημα της κάστας. Η επιμειξία ανάμεσα στις κάστες και η σεξουαλική επαφή ανάμεσα σε άτομα της ανώτερης κάστας με άτομα της κατώτερης είναι έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η λέξη γαλαζοαίματος που αποδίδεται στα μέλη της βασιλικής οικογένειας ιστορικά προήρθε από μια αβάσιμη εμπειρική μέθοδο των Ισπανών να αναγνωρίζουν τους καθαρούς Ισπανούς από αυτούς είχαν προκύψει από Μαυριτανούς. Σε όλο τον κόσμο οι ευγενείς οφείλουν να διατηρούν την γονιδιακή τους καθαρότητα. Ακόμα όσο απίθανο και να φαίνεται μυθολογίες και θρησκείες διατρέχονται από το πνεύμα της Ευγονικής σκέψης. Ο Μωυσής ήταν έκθετος αλλά κατάφερε να επιβειώσει από τον Φαραω. Ο Ρωμύλος και Ρώμος ήταν έκθετα παιδιά που μεγάλωσε η λύκαινα, επιβειώσανε μέσω φυσικής επιλογής κτλ

Ο Φρόιντ χρησιμοποίησε τον Οιδίποδα για να καταδείξει την πρώιμη εκδήλωση σεξουαλικότητας του βρέφους προς την μητέρα. Όμως άμα δούμε την ιστορία του Οιδίποδα θα δούμε ότι είναι περισσότερο ευγονική παρά σεξουαλική. Ο ίδιος ο Οιδίποδας ήταν έκθετος στον Κιθαιρώνα με εντολή του πατέρα του. Ο Οιδίποδας ήταν ακόμα ένας ήρωας που κατάφερε να επιβιώσει, ένας ακόμη εκλεκτός της φυσικής επιλογής.

Ο Dawkins άλλαξε τη σκέψη του Δαρβινου θεωρώντας πως η κινητήριος δύναμη της εξέλιξης δεν ήταν η επιβίωση του ατόμου αλλά η επιβίωση των ιδιαίτερων γονιδιακών γνωρισμάτων. Το γονίδιο επρεπε να επιβιώσει στον στίβο μάχης της φυσικής επιλογής ΚΑΙ όχι το άτομο.

Τι κάνει την ευγονική σκέψη τόσο διαχρονική. Μια απάντηση προσπαθεί να δώσει ο Richard Dawkins. Ο Dawkins με την θεωρία του για το εγωιστικό γονίδιο. Ο Dawkins άλλαξε τη σκέψη του Δαρβινου θεωρώντας πως η κινητήριος δύναμη της εξέλιξης δεν ήταν η επιβίωση του ατόμου αλλά η επιβίωση των ιδιαίτερων γονιδιακών γνωρισμάτων. Το γονίδιο επρεπε να επιβιώσει στον στίβο μάχης της φυσικής επιλογής ΚΑΙ όχι το άτομο. Ο Dawkins περιέγραψε αυτή την εκδοχή του Δαρβινισμού με τον όρο εγωιστικό γονίδιο. Η ευγονική και η ρατσιστική συμπεριφορά δεν είναι παρά ταξικοί ή φυλετικοί εγωισμοί που υπαγορεύονται από αυτό το εγωιστικό γονίδιο.

Η Ευγονική δεν είναι παρά η ιδεολογικόποιηση ενός ορμεμφυτου, η φιλοσοφική διακήρυξη του εγωιστικού γονιδίου. Η ειρωνεία είναι ότι ο Dawkins περά από το εγωιστικό γονίδιο εισήγαγε και ένα άκρως αιρετικό για τις βιολογικές επιστήμες όρο, τον όρο του μιμίδιου. Το μιμίδιο είναι η μικρότερη μονάδα που μεταφέρει εξωγονιδιακά πληροφορίες και που δεν έχει απαραιτήτως βιολογική ή υλική βάση. Το μιμίδιο είναι κάτι πλατωνικό.

Human Gerome Project: 
H χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος και η υπόσχεση ότι ο άνθρωπος θα μπορεί να προβλέψει τις ασθένειες και να τις θεραπεύει. Τι άλλο εργαλείο θα μπορούσε να θέλει η ευγονική; (Σκεφείτε ότι λιγότερα παιδιά με γενετικές ανωμαλίες ισοδυναμεί περισσότερες αμβλώσεις). Τι θέλουμε να φτιάξουμε με τον έλεγχο των γονιδιών; Σπαρτιάτες οπλίτες, βασιλιάδες, Αρίους, ποιος θα ξεκινήσει να ζωγραφίσει με το πινέλο του θεού το μέλλον της ανθρωπότητας; Προφανώς οι ομάδες που έχουν την δύναμη να έχουν αυτή την τεχνολογία. Δεν πρόκειται να είναι για σένα και για μένα πάντως

Σκεφτείτε ότι το επίπεδο ενός πολιτισμού καθορίζεται όχι μόνο από την τεχνογνωσία του αλλά από την ευαισθησία που δείχνει συνολικά σε άλλες ομάδες. Τα παιδιά με γενετικές ανωμαλίες είναι το άλας του πολιτισμού μας και μας διδάσκουν τον ανθρωπισμό και την ευαισθησία. Ο μελλοντικός Μπετόβεν θα θανατωθεί όταν είναι στη μήτρα επείδη θα είναι κουφός; Ποιός θα αποφασίσει ποια γονίδια και ποιοί άνθρωποι είναι τελικά άχρηστοι; Μήπως στο αδιάσπαστο ανθρώπινο ων είναι αδύνατο να ξεχωρίσεις την ήρα από το σιτάρι;


http://logia-tou-aera.blogspot.gr

Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Αριστερός και δεξιός εγκέφαλος


Αριστερός εγκέφαλος
Είμαι το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου. Είμαι επιστήμονας· μαθηματικός. Λατρεύω τα γνώριμα, τα οικεία· κατηγοριοποιώ. Είμαι ακριβής· γραμμικός· αναλυτικός· στρατηγικός· πρακτικός. Πάντα συγκρατημένος. Είμαι τεχνίτης των λέξεων και της γλώσσας· ρεαλιστής. Λύνω εξισώσεις και παίζω με τους αριθμούς. Είμαι η τάξη· η λογική. Γνωρίζω ακριβώς ποιος είμαι.
Δεξιός εγκέφαλος
Είμαι το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου. Είμαι η δημιουργικότητα· το ελεύθερο πνεύμα· το πάθος· ο πόθος· ο αισθησιασμός. Είμαι ο ήχος του βροντερού γέλιου. Είμαι η γεύση· η αίσθηση της άμμου κάτω από τα γυμνά πόδια. Είμαι η κίνηση· τα ζωντανά χρώματα. Είμαι η παρόρμηση να ζωγραφίσεις σ’ έναν άσπρο καμβά· η αχαλίνωτη φαντασία· η τέχνη· η ποίηση. Νιώθω. Αισθάνομαι. Είμαι καθετί που θα ήθελα να είμαι.

Η Σκύλλα και η Χάρυβδη.

Σκύλλα η ταραχώδης, αγχωτική, απορυθμισμένη κυριαρχία της λεκτικής σκέψης, της ψυχρής λογικής, του λόγου που σκοτώνει το πνεύμα, τη ζωή σαν άλλος Κάιν (=Απόκτηση) χάριν της απόκτησης, της κυριαρχίας, της εξουσίας, της ιδιοποίησης, της ζήλιας, του φθόνου, τον αδελφό του τον Άβελ (Πνοή) τη ζωή που χαρίζει η κυριαρχία του πνεύματος, της πνοής της ροής, της αρμονίας, της ενότητας, της ευφορίας.

Χάρυβδη, η κυριαρχία του χάους των εικόνων, η ανεξέλεγκτη «καλλιτεχνίλα», το δάσος των συνειρμών, η τρέλα.

Ο Οδυσσέας έχασε το καράβι του αύτανδρο και μόνο αυτός γλύτωσε από τα δυο θεριά. Μόνο όποιος δεν αρνείται την θεραπευτική αξία της οδύνης, του πόνου, όποιος ξέρει να υπομένει πόνο και κόπο, την οδύνη (Οδυσσέας) της απώλειας του ΕΑΥΤΟΥ, του ΕΓΩ, μπορεί να γλυτώσει από τα δυο θηρία. Μόνο η εκούσια απέκδυση του ΕΓΩ, η εκούσια νέκρωση του ΕΑΥΤΟΥ επιτρέπει στον θνητό να καλλιεργήσει ισότιμα και να αξιοποιήσει τις λειτουργίες και των δύο εγκεφαλικών του ημισφαιρίων κι έτσι να επιστρέψει πίσω στην Πηνελόπη (=η συνεχώς εργαζόμενη), την καρδιά, βασιλιάς.

Το σχολείο καλλιεργεί και αξιολογεί τις λειτουργίες μόνο του αριστερού εγκεφάλου!!! Κοινώς ΣΑΚΑΤΕΥΕΙ!!! Μετά το Σχίσμα διαμορφώθηκε και επικράτησε ως Παιδεία η αλλοτριωμένη και αλλοτριωτική καλλιέργεια και αξιολόγηση των λειτουργιών μόνο του αριστερού εγκεφαλικού μας ημισφαιρίου, υβρίστηκε η εικόνα, διώχθηκε το παιδί. Αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία υποθέτω, το ότι έχουμε καταντήσει ακόμη και το μάθημα της Πληροφορικής, θεωρητικό και καλούνται οι μαθητές μας, ακόμη και σ’ αυτό το μάθημα, να αποστηθίζουν θεωρητικές γνώσεις!

Το σχολείο καλλιεργεί και αξιολογεί τις λειτουργίες μόνο του αριστερού εγκεφάλου και όποιον είναι χαρισματικός στις λειτουργίες του δεξιού ημισφαιρίου τον χαρακτηρίζει υποτιμητικά δυσλεξικό. Η δυσλεξία όμως είναι χάρισμα …

http://dip88.blogspot.gr/

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Ιστορίες Νορβηγικής διαχείρησης.....


Η ακόλουθη ιστορία είναι απολύτως αληθής και αφορά τα οικονομικά "προβλήματα" που αντιμετωπίζει η Νορβηγία.

Στις αρχές, λοιπόν, του καλοκαιριού συνήλθε η νορβηγική Βουλή προκειμένου να συζητηθεί το "πρόβλημα" του σημαντικού πλεονάσματος που παρουσιάζει ο κρατικός προϋπολογισμός, καθώς και ο κίνδυνος που ενέχει για την ανατίμηση του εγχώριου νομίσματος (νορβηγική κορώνα) και οι επιπτώσεις που θα είχε μία τέτοια ανατίμηση για τις εξαγωγές της χώρας. Η πρόταση του κυβερνώντος κόμματος ήταν να χαρισθούν οι φόροι σε όλους τους πολίτες (φυσικά και νομικά πρόσωπα) για το δεύτερο εξάμηνο του 2012, προκειμένου να μην συσσωρευθούν επιπλέον έσοδα στον ήδη "προβληματικό" πλεονασματικό προϋπολογισμό.

Να σημειωθεί πως το φορολογικό σύστημα της Νορβηγίας προβλέπει άμεση φορολόγηση "στην πηγή" του εισοδήματος ενός πολίτη, χωρίς να καλείται στο τέλος του έτους - ή οποιαδήποτε άλλη στιγμή - να πληρώσει κάποιον άλλον φόρο. Αν για παράδειγμα, ένας υπάλληλος αμείβεται από μία εταιρεία με 1.000 ευρώ κάθε μήνα, το ποσοστό φόρου που του αναλογεί αποδίδεται αυτομάτως στο κράτος. Άλλο ενδιαφέρον σημείο για την "τραγική" πλεονασματική οικονομία της Νορβηγίας είναι πως τα τελευταία χρόνια το κράτος χαρίζει το φόρο του μήνα Δεκεμβρίου, σαν ένα "δώρο" προς τους πολίτες, αφού στο νορβηγικό κράτος λεφτά όντως υπάρχουν.

Η νορβηγική Αριστερά αντέδρασε στην πρόταση του κυβερνώντος κόμματος, υποστηρίζοντας  ότι αν χαρίζονταν οι φόροι του υπόλοιπου έτους, το επιπλέον εισόδημα οι πολίτες θα το ξόδευαν κατά κύριο λόγο σε ταξίδια - στους Νορβηγούς αρέσει πολύ να ταξιδεύουν - και ξενύχτια, με αποτέλεσμα τα λεφτά να μην επιστρέφουν στο κράτος. Η πρόταση της Αριστεράς ήταν οι πολίτες να συνεχίσουν να καταβάλλουν τους φόρους και τα χρήματα αυτά να διατεθούν ως δωρεά σε μία άλλη χώρα που αντιμετωπίζει προβλήματα.

Αφού, λοιπόν, δεν πάρθηκε καμία απόφαση εντός του κοινοβουλίου για τον "πονοκέφαλο" των πλεονασμάτων, η κυβέρνηση έθεσε το ζήτημα σε ηλεκτρονικό δημοψήφισμα ενώπιον του νορβηγικού λαού, καλώντας τον να αποφασίσει ο ίδιος για το αν θέλουν να πληρώσουν τους φόρους του υπόλοιπου έτους ή όχι.
Το αποτέλεσμα; Το 72% ψήφισε ώστε να μην χαρισθούν οι φόροι στους Νορβηγούς πολίτες, αλλά να συνεχίσουν να τους πληρώνουν κανονικά και τα χρήματα αυτά να δοθούν ως δωρεά σε μία άλλη χώρα και επιλέχθηκε τελικά να χτιστούν νοσοκομεία στο Βιετνάμ.

Βεβαίως, αν διηγείτο κάποιος την ιστορία αυτή σε έναν συνηθισμένο Έλληνα, η - πιθανότερη - απάντηση που θα λάμβανε θα ήταν "είναι ηλίθιοι αυτοί οι Νορβηγοί". Οι υπόλοιποι ας αναρωτηθούμε ποιοι είναι οι ηλίθιοι, τελικά.
@Dionatos
πηγη

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Ο υπολογιστής και ο έφηβος. Ένα γεγονός παγκόσμιας εμβέλειας στο Αρχαιολογικό Μουσείο


378 αντικείμενα από το περίφημο ναυάγιο των Αντικυθήρων (1ος αιώνας π.Χ.) εκτίθενται στο Εθνικό και Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας σε μία έκθεση που σχεδίασε και συντόνισε ο Νικόλαος Καλτσάς, ο μέχρι πρό τινος διευθυντής του Μουσείου. Τα πιο γνωστά είναι δύο: το σχεδόν δίμετρο άγαλμα του εφήβου και ο μοναδικός Μηχανισμός, ένα εκπληκτικό όργανο προσδιορισμού των θέσεων των πλανητών που τεκμηριώνει την υψηλή τεχνολογία των αρχαίων Ελλήνων.

Ιστορική ενάλια ανασκαφή

Η ανακάλυψη του ναυαγίου είναι το σημείο εκκίνησης για την ενάλια αρχαιολογία παγκοσμίως. Η ιστορία των ευρημάτων ξεκινά το 1900 όταν βουτηχτές από τη Σύμη με καπετάνιο τον Δημήτρη Κοντό (Τράμπα) αναζητώντας σφουγγάρια στον βυθό των 50 μέτρων ανακάλυψαν ένα φορτίο με μαρμάρινα και χάλκινα γλυπτά, αμφορείς, έναν μοναδικό μηχανισμό για τη μέτρηση του χρόνου, μικρά αντικείμενα και ό,τι απέμεινε από τα υλικά του πλοίου. Ειδοποίησαν τους αρμόδιους δημογέροντες (η Σύμη ήταν τουρκική τότε) και στη συνέχεια την ελληνική κυβέρνηση. Αμέσως, κινητοποιήθηκε το πολεμικό ναυτικό με τα πλοία Μυκάλη, Σύρος και Αιγιάλεια. Ωστόσο, πρωταγωνιστές στις καταδύσεις ήταν οι σπογγαλιείς από τη Σύμη που βουτούσαν για να ανασύρουν τα ευρήματα.

Το πολεμικό πλοίο Μυκάλη στην περιοχή των Αντικυθήρων. 1900-1901.

Για τους ηρωικούς νησιώτες έλεγε ο Εμμανουήλ Λυκούδης που ήταν νομικός σύμβουλος στο Υπουργείο Παιδείας:


Είναι ακατάληπτος η φιλοπατρία των αγαθών νησιωτών, οι οποίοι όχι μόνο αδέσποτον αρχαιολογικόν θησαυρόν κατέδειξαν, αλλά και με μόχθους και κινδύνους, των οποίων την φρίκην τίποτε δεν δύναται να περιγράψει, τον αποσπούν από βάθους 35 οργυών και τον προσφέρουν στο Έθνος. Ένα μέρος των θησαυρών, εάν επώλουν εις το εξωτερικόν, θα ήρκει διά να απαλλαγούν το υπόλοιπον του βίου των, των βασάνων και των κινδύνων του φοβερότερου των επαγγελμάτων…*


Σε εκείνη την περιπετειώδη ανασκαφή που δεν είχε προηγούμενο χρησιμοποιήθηκαν σχοινιά για να ανέβουν στην επιφάνεια τα ογκώδη αντικείμενα του ναυαγίου. Ένας νεκρός και δύο παράλυτοι από τη νόσο των δυτών ήταν τα θύματα της αποστολής. Εχω ακούσει κατά καιρούς για καράβια να φορτώνουν αρχαία εκεί στις αρχές του 20ού αιώνα. Δεν ξέρω πόσο είναι θρύλοι και πόσο πραγματικότητα οι ιστορίες των νησιωτών. Αναμφίβολα, το παράδειγμα των σφουγγαράδων από τη Σύμη είναι ένα εξαιρετικό υπόδειγμα ήθους.

Χρειάστηκε να περάσουν πάνω από 50 χρόνια για να φτάσουμε στο 1976 οπότε επιστρατεύθηκε ο Zακ Υβ Κουστώ και η ομάδα του. Η ελληνογαλλική αποστολή είχε μέλη αρχαιολόγους, αυτοδύτες, ανθρώπους παθιασμένους με την αρχαιολογία και με τη θάλασσα: Λ. Κολώνας, Χ.  Κριτζάς, Χ. Πέννας, Ν. Παπαδάκης, Μ. Μπορμπουδάκης, Γ. Παπαθανασόπουλος, Ε. Τσαβλίρης, Β. Βιτάλης, Π. Νικολαΐδης, Ι. Γάρας, P. Delemotte, I. Giacoletto, H. Garcia, C. Mounier, R. Coll.
 Τότε χρησιμοποιήθηκαν υποβρύχια κάμερα και βαθυσκάφος, καθώς και εφαρμόστηκαν νέοι τρόποι μεταφοράς των αρχαίων κατευθείαν από τον βυθό στο κατάστρωμα μέσα από ένα σωλήνα, ενώ τα μεγάλα αντικείμενα ανέβαιναν τοποθετημένα σε καλάθι.

Αγορά τέχνης στη Μεσόγειο

Το ναυάγιο των Αντικυθήρων είναι μια στέρεη απόδειξη για την αγορά έργων τέχνης που λειτουργούσε στη Μεσόγειο. Το πλοίο που βυθίστηκε είναι πιθανόν να αναχώρησε από τη Δήλο και μετέφερε πολύτιμα αντικείμενα με προορισμό τις αγορές της Ιταλίας για να βρουν τη θέση τους σε σπίτια πλουσίων που ζητούσαν και παρήγγελαν για να αποκτήσουν τα φημισμένα έργα ελληνικής τέχνης. Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι τα έργα έχουν αποσπασθεί βιαίως από τη βάση τους για να πουληθούν.
                                             Χάλκινο αγαλμάτιο που μάλλον παριστάνει αθλητή.


Η τάση για την απόκτηση ελληνικών έργων στους Ρωμαίους αρχίζει τον 3ο αιώνα π.Χ. όταν λάφυρα από ελληνιστικές πόλεις ταξιδεύουν στη Ρώμη για να δείξουν πολεμικούς θριάμβους στρατηγών σε μακρινές χώρες και ταυτόχρονα να στολίσουν δημόσιους χώρους. Η pompa triumphalis ήταν μια πομπή σε ένα τελετουργικό πλαίσιο με τα λάφυρα και τους αιχμάλωτους να προπορεύονται και τους νικητές να ακολουθούν, ενώ ο λαός παρακολουθούσε το θέαμα στην καρδιά της Ρώμης
Εργαστήρια σε Αθήνα και Ρόδο κατασκευάζουν αντίγραφα παλαιότερων έργων για να ικανοποιήσουν το ανερχόμενο ρεύμα πλουσίων πελατών-συλλεκτών, κάτι που σημαίνει πως εκτός από τη μανία για τη συλλογή παλαιών έργων υπήρχε ζήτηση και για νέα. Χάρις στην πρακτική αυτή σήμερα γνωρίζουμε μόνο από τα αντίγραφά τους, που κοσμούσαν επαύλεις, ελληνικά έργα που είναι οριστικά χαμένα. Ο Κικέρων δίνει πληροφορίες πώς αξιολογούσαν οι μορφωμένοι Ρωμαίοι τα έργα τέχνης, ανάλογα με το υλικό τους, την παλαιότητα του αντικειμένου και την ταύτισή του με συγκεκριμένο καλλιτέχνη. Aς μην ξεχνάμε πως και ο Μεγάλος Κωνσταντίνος συνέχισε την πρακτική των προγενέστερων ρωμαίων αυτοκρατόρων με τη μεταφορά έργων αρχαίας τέχνης στη νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη.

Οι θησαυροί


Τα γλυπτά που έχουν βρεθεί και φυλάσσονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο είναι αντιπροσωπευτικά του ρεπερτορίου που είχε καθιερωθεί στο τέλος του προχριστιανικού κόσμου: θεοί, ήρωες, αθλητές. Ανάμεσα στα υπόλοιπα αντικείμενο που σώθηκαν είναι ανάκλιντρα που ίσως κατασκευάστηκαν στη Δήλο με περίτεχνα μπρούτζινα άκρα με προτομές ζώων και ανθρώπων, γυάλινα σκεύη πανέμορφα και αμφορείς.
Όταν ταξίδευαν οι θησαυροί των Αντικυθήρων προς τον προορισμό τους η ελληνική φαντασίωση ήταν πλέον οικεία και συμπεριλάμβανε όσα στοιχεία παρέπεμπαν στον πολιτισμό που κατέκτησε τους Ρωμαίους, δημιουργώντας ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον στο οποίο μετείχαν όσοι ζούσαν στον χώρο.


Στην πρώτη αίθουσα μας υποδέχεται στο κέντρο ο Έφηβος των Αντικυθήρων. Είναι ένα άγαλμα σε φυσική διάσταση αφού έχει ύψος 1,96. Αξίζει να πούμε ότι η ιστορία με την αποκατάστασή του συνδέεται με μια μεγάλη μορφή που υπηρέτησε ως διευθυντής στο Μουσείο, τον Χρήστο Καρούζο. Ο Καρούζος επόπτευε τις εργασίες από το 1947 έως το 1953. Και εδώ έχει ενδιαφέρον η κίνηση του νέου με το προτεταμένο χέρι, το λυγισμένο γόνατο και την έντονη στροφή του κεφαλιού. Θα μπορούσε να είναι Ερμής ή Απόλλωνας ακόμη και Ηρακλής ή απλά και ένας νέος που συνάντησε πρόωρα τον θάνατο.

Ο φιλόσοφος, ένα ακόμη χάλκινο άγαλμα το οποίο έχει σωθεί σε σπαράγματα: κεφάλι, πόδια, χέρια, και ιματιο (γύρω στο 230 π.Χ.). Το εξαιρετικά εκφραστικό πρόσωπο εικονίζει έναν ηλικιωμένο άντρα με γένια και ανακατωμένα μαλλιά, και ίσως να είναι ένας κυνικός φιλόσοφος, ο Βίων ο Βορυσθενίτης ή ο Αντισθένης από την Αθήνα. Επειδή βρέθηκαν και σπαράγματα από άλλα σώματα ίσως πρόκειται για ένα τμήμα μιας ομάδας δημόσιων προσώπων, όπως ρητόρων.

Τα μαρμάρινα γλυπτά είναι πρωτότυπα ή παραλλαγές γνωστών προτύπων και είναι πλασμένα από ένα εξαιρετικό μάρμαρο της Πάρου ανήκουν στο τέλος των ελληνιστικών χρόνων και έχουν το εξής χαρακτηριστικό: όσα μέλη τους ήταν κρυμμένα μέσα στη λάσπη του βυθού σώθηκαν ακέραια, ενώ όσα ήταν εκτεθειμένα στο νερό και στους θαλάσσιους οργανισμούς υπέστησαν ανεπανόρθωτη φθορά. Ένα ανδρικό άγαλμα που ίσως παριστάνει τον Αχιλλέα, ένα άγαλμα του γενειοφόρου Οδυσσέα εν κινήσει, το άγαλμα του Ερμή θεωρείται αντίγραφο από πρωτότυπο του 4ου αιώνα, όπως και το χάλκινο αγαλματάκι νέου αθλητή που βασίζεται σε κλασικό πρότυπο του 5ου αιώνα π.Χ.




Ο αρχαιότερος υπολογιστής
Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων που κατασκευάστηκε στα 150-100 π.Χ. είναι το πλέον συζητημένο μπρούτζινο αντικείμενο του ναυαγίου το οποίο αποτελείται από οδοντωτούς τροχούς, δείκτες και άξονες, συνολικά 82 κομμάτια, καθώς και επιγραφές για τη χρήση του οργάνου. Πρόκειται για ένα περίπλοκο όργανο αστρονομίας του οποίου οι λειτουργίες μόλις πρόσφατα άρχισαν να γίνονται γνωστές και θεωρείται ο παλαιότερος υπολογιστής του κόσμου. Η εμπειρία στην τελευταία αίθουσα της έκθεσης με τους αστρολάβους, το Ημερολόγιο του Μέτωνος, τα ομοιώματα, και τις απόπειρες αποκατάστασης του Μηχανισμού, τα μοντέλα και τις εικόνες του εσωτερικού είναι κάτι παραπάνω από συναρπαστική. Και πάλι πρέπει να αναφερθούμε σε όσους έχουν σφραγίσει την έρευνα του Μηχανισμού: Ι. Σβορώνος, Β. Στάης (αρχαιολόγοι), Κ. Ράδος (ιστορικός), Π. Ρεδιάδης, Ι. Θεοφανίδης (αξιωματικοί του Ναυτικού), A. Rehm (φιλόλογος), Derek J. de Solla Price (φυσικός, ιστορικός επιστημών), Χαρ. Καράκαλος (φυσικός του Δημόκριτου). Στην πιο πρόσφατη έρευνα του που περιλαμβάνει γραμμική τομογράφηση, φωτογράφηση, τρισδιάστατη επιφανειακή απεικόνιση και τομογραφία ακτίνων Χ, καθώς και ανάγνωση των ελληνικών επιγραφών εργάστηκαν πολλοί σε ομάδες, ενώ το Υπουργείο Πολιτισμού υποστηρίζει ένα Πρόγραμμα για τον Μηχανισμό στο οποίο συνεργάζονται τα Πανεπιστήμια Αθηνών και Θεσσαλονίκης, το Πανεπιστήμιο του Cardiff και το Παλαιογραφικό Αρχείο του ΜΙΕΤ. Συγκεκριμένα: Μαίρη Ζαφειροπούλου, Ελένη Μάγκου (εκπρόσωποι του Αρχαιολογικού Μουσείου), Tony Freeth (μαθηματικός και κινηματογραφιστής, Πανεπιστήμιο του Cardiff), Γιάννης Σειραδάκης (αστρονόμος από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), Γιάννης Μπιτσάκης (φυσικός, ερευνητής του ΕΙΕ), , και ο παλαιογράφος διευθυντής του Ιστορικού και Παλαιογραφικού Αρχείου του ΜΙΕΤ Αγαμέμνων Τσελίκας. Στους προηγούμενους θα πρέπει να προστεθουν: οι A. Bromley, M. Wright, Mike Edmunds (αστρονόμος),  Ξενοφών Μουσάς, Γεράσιμος Μακρής, Κώστας Ξενικάκης, Παντελής Φελέρης, Roger Hadland, David Bate.

Για το ναυάγιο και την πιο πρόσφατη έρευνα με εικόνες ομοιωμάτων παρακολουθήστε αυτό το βίντεο:




Είναι μια έκθεση παγκόσμιας σημασίας για την οποία μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι για τη δουλειά που γίνεται πλέον στο κορυφαίο μουσείο της πατρίδας μας. Η έκθεση αυτή αν μιλούσε στην ευαισθησία κάποιων αρμοδίων θα μπορούσε να αναδειχθεί ως κορυφαίο γεγονός και να λειτουργήσει ως άξονας πολιτικής για την προσέλκυση ξένων και εντοπίων περιηγητών. Όταν όμως ακόμη και τώρα που γράφω σκέφτεσαι πώς να διαβείς την Πατησίων για να προσεγγίσεις τον χώρο… Όνειρα…

Προγραμματισμένη ξενάγηση: 5 Αυγούστου, ώρα 11.
 Tηλ. Επικοινωνίας: 210 8217724, 210 8217717

Antikythera Mechanism Research Project
*«Ο θείος μου “ψάρεψε” τον αρχαίο υπολογιστή» στα Νέα 29 Οκτωβρίου 2008.


http://ardalion.wordpress.com





Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Πτωχο-Τραπεζοκρατία:το πέπλο της σιωπής


Προ ημερών, το Reuters έπιασε λαυράκι. Σε ιδιαίτερα προσεκτικό δημοσίευμά του που πήρε μεγάλη έκταση παγκοσμίως ανέδειξε κάποιες «συναλλαγές» μεταξύ τριών ελληνικών τραπεζών η οποία, αν το δημοσίευμα αληθεύει, τεκμηριώνει την ποινική δίωξη γνωστών τραπεζιτών της χώρας.

Κι αν όχι την ποινική τους δίωξη, απαιτεί από την κυβέρνηση, το EFSF, την ΕΚΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Τραπεζών (European Banking Authority), κατ’ ελάχιστον, την παύση του ΔΣ της Τράπεζας Πειραιώς και την δρομολόγηση διαδικασίας εξυγείανσής της. Ανάλογες κινήσεις θα έπρεπε να ξεκινήσουν για τον τραπεζικό όμιλο Marfin Popular Bank για κινήσεις της Marfin Egnatia Bank της οποίας αποτελεί μετεξέλιξη.

Κι όμως: αντί για αυτά, ένα τεράστιο πέπλο σιωπής ξετυλίγεται και σκεπάζει την υπόθεση, με πρώτους υφαντές του τους δημοσιογράφους των «έγκυρων» εντύπων και sites οι οποίοι, κατά τα άλλα, συνεχώς καταγγέλλουν το κράτος και την ελληνική κοινωνία για ανοχή στην διαφθορά.

Ποια είναι η πέτρα του σκανδάλου, σύμφωνα με την αναφορά του Reuters; Όπως γνωρίζουμε, οι ελληνικές τράπεζες πάσχουν, από τότε που ξέσπασε η κρίση, από έλλειψη κεφαλαίων. Σύμφωνα με τις επιταγές τόσο της ΕΒΑ όσο και της τρόικα, οι ελληνικές τράπεζες έπρεπε να καταβάλουν προσπάθεια εξεύρεσης κεφαλαίων. Αρχικά, ιδιωτικών και, εφόσον δεν τα έβρισκαν, δημοσίων (μέσω της επανακεφαλαιοποίησης που προσφέρει η ελληνική κυβέρνηση δανειζόμενη, δυστυχώς, η ίδια από το EFSF). Οι τραπεζίτες τρέμουν τα κεφάλαια του EFSF καθώς αυτά δίνονται με αντάλλαγμα μετοχών, κάτι που μειώνει το δικό τους ποσοστό ιδιοκτησίας των τραπεζών, θέτοντας σε κίνδυνο της εξουσία τους εντός των ΔΣ των τραπεζών (και όλα τα «καλούδια» που αυτή τους εξασφαλίζει). Για αυτό, εύλογα, προτιμούν τα ιδιωτικά κεφάλαια, ιδίως φίλα προς αυτούς προσκείμενων επιχειρηματιών. Έλα όμως που τέτοια κεφάλαια στον καιρό της κρίσης δεν υπάρχουν; Τότε, τι νομίζετε ότι σκαρφίζονται οι καλοί τραπεζίτες;

Σύμφωνα με το άρθρο του Reuters, σε γενικές γραμμές, συνέβη το εξής καταπληκτικό: Την εποχή που η Τράπεζα Πειραιώς, υπό τον κ. Σάλλα, σχεδίαζε την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας (σύμφωνα με τις υποδείξεις της Ευρώπης και της τρόικα), ο κ. Σάλλας δημιούργησε τρεις off shore εταιρείες στην Κύπρο (μαζί με τα δύο του τέκνα). Αυτές οι εταιρείες, δανείστηκαν από τον τραπεζικό όμιλο Marfin Egnatia Bank (που ελέγχει ο κ. Βγενόπουλος) γύρω στα 113 εκατομμύρια ευρώ με τα οποία χρήματα αγοράστηκαν μετοχές της Τράπεζας Πειραιώς (στο πλαίσιο της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου που ο ίδιος ο κ. Σάλλας αποφάσισε). Αξιοσημείωτα είναι τα εξής:

• Η Marfin Egnatia Bank από την οποία δανείστηκαν οι off shore του κ. Σάλλα έπασχε η ίδια από τεράστια έλλειψη τόσο ρευστότητας όσο και κεφαλαίων. Το ότι δάνεισε ένα τέτοιο τεράστιο ποσό σε έναν άλλον «ζορισμένο» τραπεζίτη με στόχο την αγορά μετοχών των οποίων η αξία βρισκόταν σε πορεία ραγδαίας απαξίωσης (και χωρίς κανένα εχέγγυο πέραν των ίδιων των μετοχών) ελέγχεται ως είτε επιχειρηματικά ανόητη κίνηση είτε ως «περίεργη» κίνηση.

• Όταν αποφασίζεται η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, σύμφωνα με την διεθνή πρακτική και νομοθεσία, οι αποφασίζοντες αυτή την αύξηση (τα μέλη του ΔΣ) απαγορεύεται δια ροπάλου να συναλλάσσονται στις εν λόγω μετοχές. Όταν το κάνουν ελέγχονται από την δικαιοσύνη για insider trading (συναλλαγές υπό το καθεστώς εσωτερικής πληροφόρησης). Αναρωτιέμαι αν η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς θα ενδιαφερθεί να ρίξει μια ματιά στο συγκεκριμένο «ζητηματάκι».

• Η σύναψη αυτών των δανείων από τις off shore της οικογένειας Σάλλα, καθώς και η αγορά των μετοχών της Πειραιώς από αυτές, κρατήθηκε μυστική. Αν και αφορούσε ποσοστό των μετοχών της τράπεζας άνω του 5% που, σύμφωνα με την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία, έπρεπε να δηλωθεί δημοσίως, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς φέρεται να δέχθηκε το επιχείρημα του κ. Σάλλα ότι το ποσοστό αυτό δεν καλύφθηκε καθώς ένα μέρος των μετοχών ανήκουν στα… παιδιά του.

• Σύμφωνα με το άρθρο του Reuters, ο κ. Σάλλας έχει ξαναδανειστεί από άλλη πτωχευμένη τράπεζα με στόχο την αγορά μετοχών της τράπεζάς «του». Ποια τράπεζα; Την Proton του κ. Λαυρεντιάδη από την οποία φέρεται να δανείστηκε 70 εκατομμύρια πριν τις ζημίες από την πτώχευση της Proton αναλάβει ο έλληνας φορολογούμενος.

Αν τα παραπάνω, που καταγγέλλει το Reuters, αληθεύουν, έχουμε στα χέρια μας ένα σκάνδαλο αξιώσεων. Ένα σκάνδαλο που (α) παραπέμει σε insider trading, (β) εγείρει ζητήματα που αφορούν τον έλληνα φορολογούμενο (ο οποίος καλείται να πληρώσει τα σπασμένα της Proton) και (γ) αφορά επισταμένη προσπάθεια εξαπάτησης των ευρωπαϊκών αρχών επιτήρησης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

Δεν είναι δική μου δουλειά να αποφασίσω την αθωότητα ή την ενοχή του οιουδήποτε. Θα ήθελα να πιστεύω ότι η ελληνική κυβέρνηση, η ελληνική δικαιοσύνη και η ίδια η τρόικα θα επιληφθούν. Προς το παρόν, σιγή ιχθύος. Από την μεριά μου, σημειώνω την απάντηση του κ. Σάλλα στο άρθρο του Reuters.

Όπως αναφέρει η Καθημερινή, «ο κ. Σάλλας, ο οποίος έχει καταθέσει αγωγή κατά του ειδησεογραφικού πρακτορείου για προηγούμενο δημοσίευμά του, διεκδικώντας αποζημίωση ύψους 50 εκατ. ευρώ, έκανε λόγο για άλλο επεισόδιο, αυτή τη φορά από ομάδα συνεργατών του Reuters, στην προσπάθεια «υπονόμευσης, εκβιασμών και κατασυκοφάντησης», που έχει αντιμετωπίσει η Τράπεζα Πειραιώς στην πορεία ανάπτυξής της. Η υπονόμευση, κατέληξε, «δεν μας αποσπά από το κύριο καθήκον μας, που είναι η ασφάλεια και η πρόοδος του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, η οποία με τη σειρά της είναι προοπτική αναπόσπαστη με την προσπάθεια που καταβάλλουμε όλοι για την έξοδο της χώρας από την κρίση». Με άλλα λόγια, αγαπητοί αναγνώστες, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…

Συμπέρασμα

Στην εποχή της Πτωχοτραπεζοκρατίας (*), τέτοιου είδους τερτίπια είναι, δυστυχώς, αναμενόμενα. Όμως, σε μια χώρα που υποτίθεται ότι δίνει αγώνα επιβίωσης, και όπου η ανάκτηση της αξιοπιστίας απέναντι στην Ευρώπη έχει αναχθεί σε εθνικό στόχο, το Πέπλο της Σιωπής που έχει περιβάλει αυτό το «συμβάν» είναι ενδεικτικό της Απόλυτης Υποκρισίας της καθεστηκυίας τάξης της χώρας τούτης.

Από την μία έχουμε κυβέρνηση, η οποία δήθεν κόπτεται για την αξιοπιστία μας στα μάτια της Ευρώπης, αλλά που δεν κάνει τίποτα όταν οι τραπεζίτες μας αποκαλύπτονται από τον έγκυρο διεθνή τύπο να συνομωτούν με σκοπό την παραβίαση των αρχών και κανόνων της επιτήρησής τους.

Από την άλλη, η δικαιοσύνη η οποία ούτε καν έχει πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει.
Τέλος, και τρομακτικότερο, οι καλοί δημοσιογράφοι των «έγκυρων» εντύπων, δημοσιογραφικών οργανισμών, sites κλπ. οι οποίοι καθημερινά γράφουν χιλιάδες λέξεις καταδικάζοντας την διαφθορά των «μικρομεσαίων» και απαιτώντας να μπει βαθειά το νυστέρι στο κόκκαλο, παραμένουν βουβοί μπροστά σε ένα τέτοιο «συμβάν», σε μια τέτοια καταγγελία του Reuters. Είναι χαρακτηριστικό ότι αν μπείτε στην ιστοσελίδα του πάλαι ποτέ έγκυρου «Βήματος» και βάλετε «Σάλλας» στην σελίδα αναζήτησης δεν θα βρείτε την παραμικρή αναφορά σε αυτό το θέμα. Ούτε μία λέξη. Η άλλη παραδοσιακά έγκυρη εφημερίδα μας, η «Καθημερινή», αναφέρεται μεν στο θέμα αλλά με τον ανώδυνο τίτλο «Νέα αντιπαράθεση Reuters με τον επικεφαλής της Πειραιώς».

Κλείνω με ένα μήνυμα προς φίλους δημοσιογράφους που στα υπόλοιπα κείμενά τους ξεσπαθώνουν εναντίον της διαφθοράς και της «ακινησίας» του ελληνικού κράτους: Όσο παραμένετε βουβοί απέναντι σε μια τέτοια υπόθεση, η αξία του λόγου σας τείνει στο μηδέν.

(*) Bankruptocracy – Πτωχο-Τραπεζοκρατία (Από το «Λεξιλόγιον Κρίσης»)

Δικός μου όρος για το νέο πολιτικό-οικονομικό καθεστώς που μας προέκυψε, παγκοσμίως, μετά την Κρίση του 2008. Σε αυτό το νέου τύπου καθεστώς την μέγιστη εξουσία δεν ασκούν ούτε οι επιτυχημένοι καπιταλιστές ούτε καν οι εισοδηματίες (για τους εργαζόμενους ούτε λόγος βέβαια). Την ασκούν οι πτωχευμένες τράπεζες ελέω των φορολογούμενων των οποίων τους φόρους οι πολιτικοί χρησιμοποιούν για να στηρίζουν το νέο αυτό καθεστώς, ως εντολοδόχοι των πτωχευμένων τραπεζών, επιβάλλοντας παράλληλα αυστηρή λιτότητα στους… φορολογούμενους. Βασική αρχή του νέου καθεστώτος η εξής απλή: Τα χρέη των πολιτών και των κρατών στις τράπεζες είναι ιερά και αδιαπραγμάτευτα. Παράλληλα, οι ζημίες των τραπεζών πρέπει αυτόματα, και χωρίς πολλές κουβέντες, να καλύπτονται είτε από τα κράτη είτε από τις Κεντρικές Τράπεζες χωρίς την επιβολή του παραμικρού Μνημονίου στους ιδιοκτήτες των, ουσιαστικά, πτωχευμένων τραπεζών. Ενώ τα υπό πτώχευση κράτη (π.χ. Ελλάδα και Ιρλανδία) πρέπει να διασύρονται και να υποβάλλονται σε ασφυκτική λιτότητα για να δανείζονται ώστε να μην πτωχεύσουν, στον Καιρό της Πτωχο-Τραπεζοκρατίας οι τράπεζες δικαιούνται την παροχή άπειρης ρευστότητας χωρίς κανέναν περιορισμό, όρο ή απαίτηση εκ μέρους των κρατών ή των Κεντρικών Τραπεζών που τις κρατούν ζωντανές.
Του Γιάννη Βαρουφάκη
πηγη

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Κηρύχθηκε "επαχθές" το χρέος (στη Τυνησία)


Ενώ ο Πρόεδρος της Τυνησίας, Mονσέφ Μαρτζουκί, έχει μεταβεί στο Παρίσι για να συναντηθεί με το Γάλλο ομόλογο του, Φρανσουά Ολάντ, πίσω στην Τύνιδα η βουλευτής του κόμματος του, Μαμπρούκα Μπαρέκ, κατέθεσε νομοσχέδιο για τον λογιστικό επανέλεγχο του επαχθούς, όπως χαρακτηρίζεται, δημοσίου χρέους που κληροδότησε το δικτατορικό καθεστώς του Ζιν ελ-Αμπιντίν Μπεν Αλί.


Είχε προηγηθεί η άρνηση του Μαρτζουκί να ανανεώσει την παλαιότερη δανειακή σύμβαση του ΔΝΤ με το παλιό καθεστώς, δηλώνοντας ότι «πρέπει πρώτα να διεξαχθεί έρευνα για να διευκρινιστεί το αν το κράτος πρέπει να πληρώσει τα χρέη αυτά». Ταυτόχρονα απαίτησε την αποπομπή του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Τυνησίας, Μουσταφά Καμέλ Ναμπλί, κρίνοντας ότι αυτός δεν κατέβαλε τις απαραίτητες προσπάθειες ώστε να ανακτήσει το κράτος τα περιεχόμενα των «παγωμένων» τραπεζικών λογαριασμών της οικογένειας Μπεν Αλί σε τράπεζες του εξωτερικού, και συγκεκριμένα της Ελβετίας.


«Μεγάλο μέρος του χρέους δημιουργήθηκε από παράνομες δραστηριότητες του καθεστώτος Μπεν Αλί επομένως αρμόδια να αποφανθεί επί του θέματος είναι η δικαιοσύνη» εξήγησε η κυρία Μπαρέκ, η οποία συμβουλεύεται και την οργάνωση «Επανέλεγχος του χρέους» (ACET-"Auditons les créances envers la Tunisie"), μια οργάνωση που ιδρύθηκε από Γάλλους και Τυνήσιους το Φεβρουάριο του 2011, έναν μόλις μήνα μετά την πτώση του καθεστώτος. Αυτό που προτείνουν είναι η σύσταση μιας ανεξάρτητης μεικτής επιτροπής, στην οποία θα μετέχουν 4 εμπειρογνώμονες από διεθνείς οργανισμούς, και θα έχει ως αποκλειστικό σκοπό της τον λογιστικό έλεγχο των δανείων που είχε υπογράψει ο δικτάτορας στη διάρκεια των 23 χρόνων του στην εξουσία.


Σύμφωνα με έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας για το 2010, πάνω από το μισό δημόσιο χρέος της χώρας, που ανέρχεται σήμερα στα 15 περίπου δις ευρώ, δημιουργήθηκε στα χρόνια του Μπεν Αλί. Όπως δηλώνει ο Ζιχάν Σαντούλ, δικηγόρος και εκπρόσωπος τύπου του ACET: «Είναι παράλογο να κληρονομήσει άνευ όρων το χρέος αυτό ο λαός της Τυνησίας, τη στιγμή μάλιστα που η ετήσια δόση αποπληρωμής του είναι εξαπλάσια των κονδυλίων για την υγεία, τριπλάσια αυτών της παιδείας και εξαπλάσια των κονδυλίων για την περιφερειακή ανάπτυξη».
πηγη

Εκτός από την υποχρεωτική ελληνοτουρκική λυκοφιλία υπάρχει και η Κύπρος!


Το πραξικόπημα Τα απόρρητα έγγραφα, οι μαρτυρίες των πρωταγωνιστών
Το 1986, η ελληνική Βουλή αποφάσισε την δημιουργία Επιτροπής που θα εξέταζε το γιατί φτάσαμε στην κυπριακή τραγωδία. Στην Επιτροπή κατέθεσαν δεκάδες μάρτυρες και διοχετεύτηκαν χιλιάδες σελίδες εγγράφων. Ο φάκελος όμως έμεινε στο σκοτάδι. Σφραγίστηκε και τα έγγραφα δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα. Για το μεγαλύτερο έγκλημα που διαπράχτηκε ποτέ στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, δεν τιμωρήθηκε κανένας.

Τι έγινε στην Κύπρο στο πραξικόπημα και στην τουρκική εισβολή; Μπορεί ο καθένας να βρει χιλιάδες βιβλία για αυτό. Αλλά όχι την επίσημη ελληνική θέση.

Πριν από έναν μήνα, η κυπριακή Βουλή, μετά από έρευνα ετών, έβγαλε το δικό της πόρισμα.

Ποιοί φταίνε; Γιατί φταίνε; Στην Ελλάδα δεν ακούστηκε το παραμικρό. Μόνο διάψευση για μια πτυχή που αφορούσε έναν έλληνα εκδότη.

Η είδηση δεν ακούστηκε ποτέ, αλλά η διάψευση γράφτηκε από όλους.

Το Κουτί της Πανδώρας, ανοίγει τον Φάκελο της Κύπρου με τους πρωταγωνιστές και τα ντοκουμέντα της εποχής.

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Μουσικό όργανο ηλικίας… 43.000 ετών!


Ο Homo sapiens αποδεικνύει για άλλη μια φορά την ιεδολογική υπεροχή του… Έτσι, πριν από 43.000 χρόνια ακόμη δεν ήταν απλά ένα δίποδο είδος που αναζητούσε την τροφή του αλλά ένας εξελιγμένος νοητικά οργανισμός που έπαιζε μουσική!

Αυτό αποκαλύπτουν τα ευρήματα που έφεραν στο φως αρχαιολόγοι σε σπήλαιο της Νότιας Γερμανίας. Όπως αναφέρει η Journal of Human Evolution στο σπήλαιο ήταν κρυμμένο το αρχαιότερο φλάουτο -και ταυτόχρονα το αρχαιότερο μουσικό όργανο του κόσμου-.
Η ηλικία του υπολογίζεται σε 42.000 έως 43.000 χιλιάδες χρόνια. Που σημαίνει ότι από την εποχή ακόμη των σπηλαίων ο άνθρωπος κατανοούσε την… υψηλή γλώσσα της μουσικής.
Οι ανθρωπολόγοι εκτιμούν πως το εν λόγω μουσικό όργανο ίσως χρησίμευε σε θρησκευτικές τελετές.
Ενώ η σύνθεση έστω και στοιχειώδους μουσικής ακολουθίας αποτελεί ένα ακόμη βήμα της ανθρώπινης εξέλιξης από το στάδιο του Νεάτερνταλ σε αυτό του Homo sapiens.
πηγη

ΥΠΗΡΞΑΝ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ!


Σχολή εφέδρων Αξιωματικών απ' όπου αποφοίτησαν ο πρωθυπουργός Αλεξανδρος Κορυζής και ο φίλος του Χαράλαμπος Πορλίγγης πριν προωθηθουν στο μετωπο των Βαλκανικών πολέμων.


ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΡΥΖΗΣ: ΕΝΑΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΦΙΛΟΛΑΪΚΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ

Εχω αναβαλει εδω και καιρό να γράψω κατι σχετικά με τον σχετικά άγνωστο τραπεζίτη και πρωθυπουργό της Ελλάδας, Αλέξανδρο Κορυζή αλλά και τον προσωπικό του φίλο και εθνομάρτυρα Χαράλαμπο Πορλίγγη. Δυο ανθρώπους που ανήκουν σε άλλες εποχές. Τοτε που ο πλουτος δεν ήταν κατ αναγκη συνδεδεμενος με την ξιπασιά. Τότε που ο εχων τα δέκα τάλαντα - μεταφορικά ή κυριολεκτικά - τα διεθετε και στην υπηρεσία του λιγότερο προνομιούχου συνανθρωπου του χωρις καμμια διαθεση υπεροπτικής "φιλανθρωπίας", επίδειξης ή φοροαπαλλαγής. Τότε που ο  πλουτος δεν ήταν ούτε άπατρις ούτε και συνδεόταν με το δοσιλογισμό.

Με θλιψη μου βλεπω μετά από τοσα χρόνια διαφορους σημερινούς εθνικούς μειοδότες να θελουν να βαλουν λουκέτο και στην Αγροτική Τραπεζα την οποία είχε ιδρύσει το 1929 ο Κορυζής, ο οποίος είχε διατελέσει και προεδρος της Εθνικής Τραπεζας της Ελλαδος.Οποιαδήποε συγκριση με το σήμερα παραπεμπει στην ιστορία της Χιονατης και των Επτά Νάνων.

Αλέξανδρος Κορυζής
Διαβαζω στην wikipedia ότι ο Κορυζής από τον Πόρο Τροιζηνίας (ιδιαιτερη πατρίδα της γιαγιάς μου) εθήτευσε και ως υπουργος στην κυβερνηση Μεταξά, και πριν παραιτηθεί διορίστηκε υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως όπου και παρέμεινε στη θέση αυτή επί τρία σχεδόν συνεχή χρόνια. Σημειώνεται ότι κατά την υπουργία του αυτή η προσφορά του κρίθηκε ιδιαίτερα σπουδαία ιδιαίτερα σε νομοθετικές ρυθμίσεις θεμάτων που απευθύνονταν στη λαϊκή βάση και αφορούσαν διοικητικό τομέα και κοινωνικής πρόνοιας τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό χώρο π.χ. νοσοκομείων και κοινωνικών κέντρων.

Νωριτερα επί κυβέρνησης Βενιζέλου συνέβαλε στην ίδρυση του Αυτόνομου Σταφιδικού Οργανισμού, (ΑΣΟ), του οποίου διετέλεσε πρώτος πρόεδρος (1925-28).

Ο Κορυζης δεν υπήρξε καρεκλοκενταυρος κηφήνας αλλα υπηρετησε κανονικά στο στρατό ως εφεδρος αξιωματικός και μάλιστα πολεμησε κατα τους Βαλκανικους πολέμους όπου γνωρίστηκε και με τον Χαραλαμπο Πορλίγγη από την Πορταριά Μαγνησίας (ιδιαίτερη πατριδα του πατέρα μου). Αρνηθηκε να παραχωρήσει τη χώρα στους ναζί και επανελαβε το ΟΧΙ του Μεταξά.

Φημες τον θελουν να αρνηθηκε να ενδώσει και στις έντονες πιέσεις του Βασιλιά Γεώργιου να παραδώσει το χρυσό της Τραπεζας της Ελλαδας στους Αγγλοσάξωνες και κατα την διάρκεια επίσκεψης στην οικία του τού διαδοχου Παυλου προκειμενου να τον μεταπείσει, ο Κορυζής φέρεται πως αυτοκτονησε με ΔΥΟ (2) σφαιρες στην καρδιά.

Μια άγνωστη πτυχη του εργου του Κορυζή παντως ήταν η συνεργασία του με τον γιατρόΧαράλαμπο Πορλίγγη.

Οι Αργύρης και Χαραλαμπος Πορλίγγης φωτογραφίζονται στην Ελληνική πλέον Θεσσαλονίκη.

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΟΡΛΙΓΓΗΣ

Χαράλαμπος Πορλίγγης.
Ο Πορλίγγης μετα τους Βαλκανικους πολέμους βρεθηκε στοΡοδολίβος Σερρών και αποφασισε να εγκατασταθεί εκεί ως γιατρός. Συντομα είχε την τύχη των κατοίκων της πόλης και βρεθηκε σε στρατόπεδο συγκεντρωσης στη Βουλγαρία, στο σημερινο Κιτσεβο των Σκοπίων, όπου οι περισσοτεροι Έλληνες αντρες της Μακεδονιας ξεκληρίστηκαν, ιδιαιτερως δε ο Ορθοδοξος κλήρος. Αν όχι παντα με σφαγες, σε στρατοπεδα εργασίας -κατα την γερμανική πρακτικη που εφαρμοστηκε το 1914 στους Ελληνες της Μικρασίας κατα τη δημιουργία της σιδηροδρομικης γραμμης που στοχευε στην προσβαση των Γερμανικων συμφεροντων στα πετρέλαια του Ιρακ και δυο δεκαετίες αργότερα στα Γερμανικά στρατόπεδα συγκεντρωσης.

Χαρακτηριστικό ειναι και το σημερινο μισος της συγκεκριμενης απόχρωσης μασονίας τόσο προς τον κλήρο όσο και προς οτιδήποτε θα υπεραμυνοταν της Ελληνικότητας της Μακεδονίας. Πρακτικη που εφαρμόστηκε τόσο από φασιστικα καθεστώτα όσο και από κομμουνιστικάαφού αμφότερα εχουν ώς κοινη παραμετρο και προελευση την Γερμανική Εβραιομασονία, αναβαπτισμενη ως "διαφωτισμό", την Haskalah. Εξ αλλου μην ξεχναμε πως και ο Karl Marxόσο και τα πρωτα του εξαδελφια οι κεφαλαιοκρατες Philips για παραδειγμα, ήταν πνευματικοπαιδια του "διαφωτισμου" της Aγίας Ρωμαϊκης Αυτοκρατορίας που κατεστρεψε οικονομικα τον ευρωπαϊκο Νότο και προωθησε με δυο εναλλακτικους μηχανισμους την Ευρωπαϊκη "ενοποίηση" και "αναπτυξη" δια της βιομηχανοποίησης - κατα το δόγμα τουΣαινσιμονισμού.

Οικογενειακή φωτογραφία των Χαράλαμπου και Αργύρη Πορλίγγη στην Ελληνική Θεσσαλονίκη, με συγγενείς τους από το Πήλιο που είχαν εγκατασταθεί εκεί όταν ήταν ακόμα Οθωμανική.

Μετα από την απελευθερωση του από την Βουλγαρία και την επιβιωση του από τον εθνικιστικο Γερμανοπρεπη φασισμό, ο Πορλίγγης ειχε να αντιμετωπίσει μια νεα απειλη: To εβραιομασονικό γερμανικό κεφάλαιο το οποίο είχε εγκατασταθεί στην Οθωμανική Μακεδονία και απομυζουσε τον πλούτο της καταχρεωμενης στους Ρωτσιλντ Οθωμανικης Αυτοκρατορίαςκαταπιεζοντας τους εργαζομενους. Το ιδιο ακριβως που γινεται αυτη τη στιγμη σην Ελλαδα.Μαλιστα το κεφαλαιο αυτο ειναι εκεινο που εριξε στην αγορα εργασίας και τις γυναικες ως φτηνο εργατικο δυναμικό βαπτιζοντας το μαλιστα ως "απελευθερωση της γυναικας" - το ιδιο που γινεται και σημερα με την λαθρομεταναστευση την οποια βαπτιζουν"πολυπολιτισμικοτητα".

Ως αποτελεσμα ήταν να μενουν οι αντρες άνεργοι, τα νοικοκυριά να υπερχρεώνονται, οιτοκογλυφοι να αλωνίζουν και οι εμποροι των λομπυ να εξαγοραζουν τα παντα κοψοχρονιά. Η μεγαλη απεργια και οι ταραχες των καπνεργατων στην Καβάλα κατα των ξενων εκμεταλλευτων (όπως οι γνωστοι Allatini που εριξαν και φυλακισαν τον σουλτανο και δημιουργησαν το τερας των Νεότουρκων) ειναι ενδεικτικό. Και μαλιστα οι αδιστακτοι κεφαλαιοκρατες δεν ειχαν κανενα προβλημα να εκμεταλλευτουν και ομοεθνεις τους εβραίους (τους οποίους αργοτερα ξεπαστρεψαν και ξεριζωσαν) χρησιμοποιώντας ως απεργοσπαστες βαρβαρους Τουρκογυφτους οι οποίοι τρομοκρατουσαν με ξυλα τους εργατες.


Ο πρωτοπόρος Χαράλαμπος Πορλίγγης (στο μεσον της πανω σειρας) με τους γιατρούς που στελέχωσαν τον υγειονομικο συνεταιρισμό Ροδολίβους Σερρων, πρωτοποριακόν για την εποχή του. Στην ουσία προκειται για τον προαγγελο του ασφαλιστικου συστηματος δημοσιας υγείας και ακολουθησε την ιδρυση του Αγροτικου Συνεταιρισμού με την εμπνευση του ιατρου Πορλίγγη και την οικονομικη αρωγη του πατριώτη τραπεζίτη Αλέξανδρου Κορυζή, διοικητη τη Εθνικης Τραπεζας της Ελλαδας, ιδρυτη της Αγροτικης Τραπεζας και μετέπειτα πρωθυπουργού. Καμμια σχεση με τα αντιστοιχα εγκαθετα και κοινωνικα αναλγητα προσωπα που διαχειριζονται την οικονμια της Ελλάδας και τις τυχες των Ελληνων.

Μπροστα σε αυτη την κατασταση, ο Χαραλαμπος Πορλιγγης, ως πιστός Χριστιανός -καμμια σχεση με τα σημερινα νεροπλυμματα - αποφασισε να κανει κατι για να βοηθησει και να σωσει τους κατοικους του Ροδολίβους από τους τοκογλυφους και τους εκμεταλλευτες εμπορους, "Έλληνες" και Εβραίους. Περιγραφει την κατασταση στον Κορυζη και ιδρυουν στο Ροδολιβος τον φερομενο ως πρωτο Αγροτικο Συνεταιρισμό στην Ελλαδα, με Τραπεζικα κεφαλαια, που στοχο ειχε τον χαμηλοτοκο δανεισμο ωστε οι κατοικοι να ανασανουν και εν συνεχεια τηναναπτυξη. Το πειραμα οχι μονο πηγε καλά (μεχρι που ήρθε το ΠΑΣΟΚ και το ξεπαστρεψε) αλλα εφτασε μεχρι και να προικοδοτεί τα κορίτσια και λιγο αργοτερα να δημιουργήσει καιαυτοδιαχειριζόμενο Υγειονομικο Σταθμό, με ετήσια συνδρομή η οποία εξασφαλιζε υγειονομικη καλυψη για τον συμβαλόμενο.

Η Κιτρινη Αποθήκη, τόπος μαρτυρίου Βολιωτών 
από τους ναζί. Επρόκειτο για τις Αποθηκες της
Αμερικάνικης Εταιρίας Καπνού που φαίνεται
πως πήρε την εκδίκησή της, αφού κατά τραγική
ειρωνία εκεί μαρτύρησε ο ιατρός Πορλίγγης που
αντιστρατεύθηκε στα συμφεροντά της στη Μακεδονία
Δυστυχως ο Πορλιγγης - όπως και ο Κορυζής - δεν είχε καλό τελος σε αυτη τη χώρα. Φοβουμενος νέα Βουλγαρικη Κατοχή εφυγε από την Μακεδονια για να επιστρεψει στο χωριό του τηΠορταριά Μαγνησίας. Εκει ωςΧριστιανός παρειχε τις υπηρεσίες του προς όλους, ακομα και εκεινους που κατα την Κατοχή δεν ειχαν να πληρώσουν, συχνα δε εβαζε και απο την τσεπη του για τα φαρμακα των ασθενων του. Πιστος στο Χριστό (διετελεσε και πρωτος ψαλτης στον νεοδόμητο Αγιο Σωστη της Λ.Συγγρου όταν σπουδαζε στην Αθηνα) αλλα και στον όρκο του Ιππποκρατη και τα διδάγματα της Αντιγόνης του Σοφοκλή, ανυστερόβουλα παρειχε μυστικά ιατρική περίθαλψη και σε προσωπα τα οποία για την εξουσια ήταν κοκκινο πανί. Και ας μην ηταν ο ίδιος ούτε κομμουνιστής, ούτε Εβραίος.

Το ετησιο μνημοσυνο των εκτελεσθεντων στο
Δασόλοφο Φαρσάλων δεν γίνεται τα τελευταια
χρονια από τον καποδιστριακό δήμο διότι
διαφοροι κομματικοι χοντροκέφαλοι "δεν ηθελαν
να γινει κομματική καπηλεία από το αντιπαλο κομμα".
Ευεργετηθείς από αυτόν γειτονας του, ως κουκουλοφόροςκατεδωσε τον ίδιο και τον εφηβο γιό του, Γιαννη, στους Γερμανους. Φυλακίστηκαν στη Κίτρινη Αποθηκη του Βολου μαζι με άλλους πατριώτες, κομμουνιστες, και Εβραίους και παρα τις προσπαθειες του οικειουΜητροπολίτη Ιωακείμ δεν γλυτωσε την εκτέλεση δι απαγχονισμου με άλλους σαράντα, στο Δασόλοφο Φαρσαλων (Ορμαν Μαγούλα).

Ο γιος του Γιάννης μεταφερθηκε σε άλλους τρόπους μαρτυρίου, στο στρατοπεδο Παυλος Μελας και εν συνεχεια στο Νταχάου από όπου επιβίωσε χάρις στον Ερυθρο Σταυρό μετά από 18 μήνες φυλάκιση. Όταν επεστρεψε στην Ελλάδα, η φυλακιση του στο Νταχάου του στερησε το δικαιωμα δωρεαν σίτισης στη Φοιτητικη Λέσχη Θεσαλονίκης και καθυστερησε την επαγγελματική του ανέλιξη ως καθηγητη στο ΑΠΘ καθότι παρέπεμπε σε"συγκεκριμενα" πολιτικα φρονημάτα τα οποία ο ίδιος δεν είχε ποτέ. Απλά του έλαχε να γεννηθεί σε αυτη την χώρα όπου ο δοσιλογισμός και ο καννιβαλισμός των παιδιών της ανεκαθεν ήταν εθνικό σπόρ

Μνημειο για τον Αλεξανδρο Κορυζή υπάρχει στην ομώνυμη πλατεία στη Φιλοθέη.
http://theoprovlitos.blogspot.gr

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

ΠΕΡΙΟΥΣΙΟΣ ΛΑΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ!


“αρχουσα εν χωραις εγενηθη εις φορον” (Ιερεμιας)

από τον athadim50@gmail.com

Σιγουρα δεν ηταν τυχαια η επιλογη της χωρας μας να δοκιμαστει το παγκοσμιοποιημενο καθεστως της οικονομικης τυραννιας, αυτο που για περισσοτερο απο δυο χρονια χαρακτηριζω ως τραπεζοκρατια και τη βιαιη, χωρις ηθικες αναστολες και κοινωνικα προσχηματα, επιβολη του ως τραπεζοφασισμο.

Ηταν ο πιο αδυνατος και ευενδοτος κρικος της Ευρωζωνης, ενος ενοποιημενου και ομοιογενοποιημενου μηχανισμου νομισματικης εξουσιας, που εκανε πιο ευελικτη και αποτελεσματικη την εκμεταλλευση της καπιταλιστικης διεθνους εξουσιας (οικονομικος – χρηματοπιστωτικος ιμπεριαλισμος).

Ειχε αμβλυμενη την εθνικη συνειδηση με την αλλοτριωση της απο την οικονομικη συνειδηση.

Ειχε σταδιακα διολισθησει στην παθογενεια της οικονομικης εξαρτησης του εμποριου της νομισματικης σαρκος.

Ειχε το βαρος και το στιγμα της πολιτικης απαξιας και της δοκιμασιας και αμφισβητισης των ηθικων δεσμων του πολιτευματος της δημοκρατιας.

Ηταν κατω απο την παραισθησιογονο επηρεια και την ευθραυστη ισορροπια του ευκολου νεοπλουτισμου, που αναλωνε τον πλουτο φετιχιστικα και οχι παραγωγικα.

Τελος, παρειχε τα αδιαμφισβητητα εχεγγυα, πως μια επιτυχια του πειραματος της παγκοσμιοποιημενης οικονομικης δικτατοριας (χρηματοπιστωτικος ιμπεριαλισμος) στη χωρα που γεννησε τη δημοκρατια και εχει το ιστορικο βαρος της αντιστασης σε καθε μορφη τυραννιας, θα διασφαλιζε τη σταθεροτητα και τη βεβαιοτητα της απροσκοπτης διαδοσης και λειτουργικοτητας του νεου πολιτικοκοινωνικοοικονομικου μοντελου εξουσιας.

Ενα κειμενο του Βελγου επικοινωνιολογου Raoul Vaneigem και του Ελληνογαλλου φιλοσοφου Yannis Youlountas στην εφημεριδα Libération στις 20 Φεβρουαριου του 2012 προσπαθει να αφυπνισει την Ευρωπαικη συνειδηση για την ανθρωπιστικη βαρβαροτητα, που με σαδιστικη αλληλεγγυη επιβαλλει το Ευρωπαικο κεκτημενο της οικονομικης κατοχης στη χωρα μας.
Μεταφερω ενα συντομο αποσπασμα και μια ελευθερη αποδοση του στη γλωσσα μας:

“Le Grec ne danse pas et ne dansera jamais au pas de l’oie ni en courbant l’échine, quels que soient les régimes qu’on lui impose. Il danse en levant les bras comme pour s’envoler vers les étoiles. Il écrit sur les murs ce qu’il aimerait lire ailleurs. Il brûle une banque quand elle ne lui laisse plus les moyens de faire ses traditionnelles grillades. Le Grec est aussi vivant que l’idéologie qui le menace est mortifère. Et le Grec, même roué de coups, finit toujours par se relever”.

“Ο Ελληνας δεν χορευει και δε θα χορεψει ποτε στο ενα ποδι, ουτε θα σκυψει δουλικα, ανεξάρτητα απο τα καθεστωτα που θελουν να του επιβαλλουν. Χορευει σηκωνοντας τα χερια του, σαν να θελει να πεταξει προς τα αστερια. Γραφει στους τοιχους αυτο που θα του αρεσε να διαβασει κάπου αλλού. Καιει μια τραπεζα οταν δεν του αφηνουν πλεον τα μεσα να ψησει στην παραδοσιακη ψησταρια του. Ο Ελληνας ειναι τοσο ζωντανος, οσο η ιδεολογια της απειλης θανασιμη. Και ο Ελληνας αν και χτυπημενος μεχρι θανατου, στο τελος παντα σηκωνεται”.

Το ιδιο ειχε πει ο Ριτσος με την ποιητικη λεβεντια του στη διαρκεια της στρατιωτικης χουντας:
“Τη Ρωμιοσυνη μην την κλαις εκει που παει σκυψει, με το σουγια στο κοκκαλο, με το λουρι στο σβερκο.

Νατη πετιεται απο ξαρχης κι αντριευει και θεριευει και καμακωνει το θεριο με το καμακι του ηλιου”.

Δυστυχως, στη σημερινη οικονομικη χουντα του τραπεζοφασισμου “οι μελλουμενοι ποιητες δεν ζουνε πια κι αυτοι που θα μιλουσανε πεθαναν ολοι νεοι” (Αναγνωστακης).
http://kavvathas.com

Αλήθεια, θυγατέρα του χρόνου


Οι μέρες της κρίσεως κυλούν αργά, βασανιστικά. Οι Ελληνες μετεωρίζονται αβέβαιοι, έρμαια του συνοφρυωμένου γέροντα Χρόνου, του αμφίβουλου Καιρού, κακόβουλου στο δικό μας παρόν. Σαν χάρτινα αθύρματα μας σηκώνει και μας στροβιλίζει ο Χρόνος, κρατώντας στα χέρια του δρεπάνι και κλεψύδρα, υπενθυμίζοντάς μας τη ματαιότητα του βίου αλλά και ότι ήμασταν ανέτοιμοι ακόμη και να αναλογισθούμε την κρίση.

Ενύσταξαν οι Ελληνες και εκάθευδον, σαν τις μωρές παρθένες του Ευαγγελίου, κρατώντας λαμπάδες χωρίς λάδι. Απέμειναν καθεύδοντες, με αδειασμένο κράτος, αδειασμένο από νόημα, χωρίς δομή και ζωτικότητα, χωρίς αποτέλεσμα. Απέμειναν καθεύδοντες, μαλθακοί και φενακισμένοι κι οι ίδιοι, ανεχόμενοι αχρείους άρχοντες και αλληλοεξαχρειούμενοι.

Ωστε όταν ο Αποκαλύπτων Χρόνος απεκάλυψε την κόρη του Αλήθεια, αυτή ήταν οδυνηρή για τους καθεύδοντες. Η αλήθεια απεκαλύφθη όχι μόνον ως ματαιότητα βίου, αλλά και ως κατάπληξη και πόνος. Και ως πικρή επίγνωση: οι Ελληνες ανακαλύπτουν ότι δεν έχουν κράτος, ότι κατόρθωσαν να το φθείρουν, να το ευτελίσουν μέχρις αφανισμού, μέχρι το σημείο να αγκομαχούν πια τα σχολεία, τα νοσοκομεία, οι συγκοινωνίες. Το άφησαν, το εγκατέλειψαν τρόπαιο στους προύχοντες κηφήνες στους λεηλάτες, να το διαμοιράζουν σαν λεία, κουρέλι κουρελάκι, εν όσω οι ίδιοι μετέπιπταν σε πλιατσικολόγους, μάζα πληβείων άβουλων και κυριαρχούμενων, εθελόδουλων. Συνέχεαν την ασυδοσία του πληβείου με την ελευθερία του πολίτη.

Ενώπιον του δραπάνου, λοιπόν. Για κούρεμα ή για αποκεφαλισμό. Αλλά και ενώπιον της κλεψύδρας, η οποία ρέει διαδοχικά αμφίδρομα· όταν στραγγίξει η άμμος κατά τη μία φορά, ο γέρων Χρόνος θα την αναστρέψει και θα αρχίσει νέα ροή. Το αβάσταχτο παρόν θα παρέλθει, θα περάσει μέσα απ' τις ζωές μας, ο πόνος θα τελειώσει, θα αρχίσει νέα ροή, καθαρτήρια, λυτρωτική, αναγεννητική. Η αλήθεια πονά όταν αποκαλύπτεται, συντρίβει και ύστερα γιατρεύει, αναγεννά. Τη λέμε Filia Temporis, Θυγατέρα του Χρόνου. Μητέρα της ελπίδας.
του Ν.Ξυδάκη
πηγη