Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

«Οι δύο θάνατοι»

«Αυτοί οι τύποι που μας κυβερνούν σκότωσαν την Ελλάδα δύο φορές. Την πρώτη με την ψευδή ευμάρεια και τη δεύτερη με την πραγματική φτώχεια.

Αυτοί που κατασκευάζουν τώρα μια χώρα-ζωτικό χώρο άλλων, μια χώρα-ειδική οικονομική ζώνη, κατασκεύασαν πρώτα μια χώρα-ντίσνεϋλαντ, μια χώρα-φούσκα,

γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η πρώτη κατασκευή ήταν συγκοινωνούν δοχείο για τη δεύτερη. Οι παχιές αγελάδες υπήρξαν το πρελούδιο των ισχνών ή μάλλον ο ψευδής και βραχυπρόθεσμος πλούτος υπήρξε ως προϋπόθεση για τη μακροπρόθεσμη κι οριστική (αν δεν αλλάξει κάτι) φτώχεια.

Το έγκλημα δεν ήταν μόνον κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό, για να έχει επιτυχία έπρεπε να είναι και ηθικό.

Για παράδειγμα: για να ατιμάσει την εργασία ο εκσυγχρονισμός με την ευελιξία και την απασχολησιμότητα, προϋπόθεση ήταν να αιχμαλωτισθεί η κοινωνία στη χαζοχαρουμενιά του λάιφ στάιλ, να καταναλώνει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της Αριστεράς τις αμερικανιές με το καντάρι (πολυπολιτισμός, πολιτική ορθότης, μεταμοντερνισμός και άλλα) και να αποκοπεί ο λαός από τις παραδόσεις του (που έτρεφαν τις ελπίδες του).

Επί «εκσυγχρονισμού» (Μητσοτάκη, Σημίτη, Καραμανλή) η Ελλάδα εισήλθε στον αστερισμό του Κυνισμού. Η διαπλοκή γιγαντώθηκε, ο χρηματισμός νομιμοποιήθηκε, το πελατειακό κράτος αποθεώθηκε, η γραφειοκρατία ιδιωτικοποιήθηκε από τους κρατικοδίαιτους Δυνατούς, μέρος του λαού εκμαυλίστηκε, αποπροσανατολίσθηκε, η προπαγάνδα έγινε η προσευχή μας, ο πολιτισμός επιδοτήθηκε, οι περισσότεροι διανοούμενοι εξώμοσαν, η εθνική αποδόμηση έγινε εθνικό σπορ και η ενιαία σκέψη κυριάρχησε εξορίζοντας ενοχλητικές λέξεις και έννοιες.

Η Ελλάδα έγινε συβαρίτικη. Και κουμάντο σε δαύτην έκαναν οι Κλαζομένιοι. Πας μη κυνικός, κορόιδο.

Η άλλη όψη του ιδίου εγκλήματος άρχισε με την κρίση. Ο απασχολήσιμος θα έπρεπε τώρα να γίνει είλωτας. Για να ολοκληρωθεί το έγκλημα κατά της χώρας -πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό- έπρεπε να αποσαθρωθεί ό,τι είχε απομείνει απ’ το ηθικό του λαού -η ηθική του- καθώς και να αποκαρδιωθούν όσοι άρχιζαν να ξυπνάνε διαπιστώνοντας τη φενάκη του νεοπλουτισμού, βλέποντας τον δρόμο που άνοιγε προς την κόλαση.

Και άρχισε το μπαράζ. Οι τεμπέληδες, οι διεφθαρμένοι, οι μαζί τα φάγαμε, οι κρατικοδίαιτοι (όχι, προς θεού, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, αλλά ο Μήτσος ο κλητήρας, ο επίορκος), οι υπεράριθμοι, αυτοί που δεν τους «αντέχει η οικονομία».

Κι έγινε η δημιουργία ενοχών στον λαό το βασικό εργαλείο για την κατασκευή της Ελλάδας προτεκτοράτου, που (όμως) έχει ακόμα πολύ πλούτο για να φάνε οι Δυνατοί, ξένοι κι εγχώριοι.

Τώρα, το σκηνικό των εγχώριων Δυνατών αναδιατάσσεται (κυρίως εν σχέσει με την εξάρτησή τους απ’ τους ξένους) αλλά κυρίως ολοκληρώνεται το ταξικό καλούπωμα (και παλούκωμα) της Ελλάδας σε μια νέα προκρούστεια κλίνη τροϊκανών προδιαγραφών,

που εξασφαλίζουν τη διαρκή κατοχή και λεηλασία της χώρας.

Ο πολικός λόγος που καταναλώνεται, απ’ το «Παναγία, βοηθά! GREXIT!» έως το «Δόξα σοι ο Θεός! success story!» είναι περί όνου σκιάς. Οι μπούρδες Στουρνάρα για πρωτογενές πλεόνασμα το 2014, με την ανεργία να προβλέπεται στο 34% για το 2016, δεν πιάνουν μπάζα - όχι μόνον στην πρέφα, αλλά ούτε στην τρίλιζα.

Η ηθική καταρράκωση του λαού όταν η κυβέρνησή του τον ξεφτιλίζει, η ηθική καταρράκωση του λαού όταν βλέπει την κυβέρνησή του να ξεφτιλίζεται μπροστά στους Επικυριάρχους της, είναι η πρώτη ύλη για την επιτυχία της πολιτικής των απολύσεων, των πτωχεύσεων, των περικοπών, των φόρων και των χρεών.

Κι έτσι η Ελλάδα έχει βρεθεί κάτω από καθεστώς «σοκ και δέους». Ο λαός παρακολουθεί την ίδια του την εξαθλίωση σαν να μην πιστεύει στα μάτια του, διότι το μυαλό του «δεν χωράει» τον παραλογισμό των αντιθέσεων: «Στην καλύβη» αυτοκτονεί ο απελπισμένος και «στο παλάτι» το γλεντάει πλουτίζοντας ακόμα περισσότερο ο ηθικός αυτουργός της αυτοκτονίας.

Στο τελευταίο του τεύχος ο «SPIEGEL» διαπιστώνει: «χωρίς τέλος η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας». Αν το καλό περιοδικό ήθελε να ’ναι πιο ειλικρινές, θα διαπίστωνε ότι επιτυγχάνει το σχέδιο κατάρρευσης της ελληνικής κοινωνίας.

Oμως για αυτήν τη διαδικασία την τελευταία λέξη την έχει ο λαός. Πάντα την τελευταία λέξη την έχει ο κάθε λαός. Αν η εξαθλίωση θα οδηγήσει τους Eλληνες στην εξέγερση ή την υποταγή είναι πλέον το ερώτημα της συγκυρίας. Eννοιες όπως αφύπνιση παρέλκουν, διότι όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει, κι έννοιες όπως αντίσταση δεν αρκούν.

Κατ’ αναλογίαν προς το μαρξικό «δεν αρκεί να ερμηνεύουμε τον κόσμο, το ζητούμενο είναι να τον αλλάξουμε», δεν αρκεί να έχουμε δίκιο, πρέπει και να το βρίσκουμε. Ποιοι; οι εργαζόμενες τάξεις. Αυτοί που παράγουν τον πλούτο. Αυτοί που δεν μπορούν, ακόμα κι αν θα ήθελαν, να εκμεταλλεύονται τους άλλους ανθρώπους.

Χιλιοειπωμένα όλα αυτά. Βεβαίως! Επιστροφή στο μέλλον λοιπόν, πέρα απ’ τις αμερικανιές και τα κλισέ που δηλώνουν «αύριο» ενώ είναι «χθες» - και μάλιστα πρωτόγονο. Το αύριο (όπως και το σήμερα) ως ανθρώπινη υπόθεση, προϋποθέτει το όνειρο - μάλιστα την «οργάνωση του ονείρου» όπως έλεγε ο Μοσκώφ (του «επαναστατικού μας ονείρου» για τους κομμουνιστές). Ο νεοφιλελευθερισμός, το ακροδεξιό αυτό έκτρωμα, έχει βγάλει τα όνειρα των ανθρώπων στην παρανομία.

Αν ο Γκράμσι έλεγε ότι ο «κομμουνισμός είναι οι Κυριακές», ο καπιταλισμός είναι να δουλεύουμε και τις Κυριακές.

Κι ας μην αυτοπαραμυθιάζονται οι έως τώρα «πανταχού νικήσαντες» που ο λαός αδρανεί ή στέκει αμήχανος σαν να ’χει «παραδεχθεί την ήττα». Ουδέποτε φέρονται οι λαοί «σαν να ’ναι έτοιμοι από καιρό να πουν το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι». Το λένε απότομα! Κι αν πουν «όχι», γίνεται της Βαστίλλης..
 stathis@enikos.gr

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Ανεργία και...ράβδος εν γωνία

Τον Άντριου Όσβαλντ τον ξέρετε; Όχι; Κακώς. Κάκιστα. Ο άνθρωπος πάει για το επόμενο νόμπελ οικονομίας κι εσείς δεν τον ξέρετε; Α πα πα! Για να σας δώσω να καταλάβετε... πώς λέμε ότι ο τάδε ερευνητής εντόπισε το χρωμόσωμα το οποίο δημιουργεί την πλατυποδία; Έ, λοιπόν, ο Όσβαλντ εντόπισε το στοιχείο το οποίο δημιουργεί την ανεργία! Ποιό είναι αυτό; Δεν το φαντάζεστε καν: η ιδιοκατοίκηση!

Ομολογώ ότι έπεσα ξερός όταν διάβασα το συγκεκριμένο άρθρο του επιφανούς αυτού ανδρός, όπως αυτό δημοσιεύθηκε μεταφρασμένο στον ιστοτόπο Capital.gr. Θεωρώ αυτονόητο ότι θα ακολουθήσετε τον διασύνδεσμο και θα το διαβάσετε ολόκληρο επιμελώς αλλά επιτρέψτε μου να σημειώσω και να σχολιάσω εδώ μερικά συγκλονιστικά εδάφια:

Ξεκινούμε επισημαίνοντας ότι ένα στοιχειώδες διάγραμμα διασποράς για τις βιομηχανικές χώρες αποκαλύπτει έναν ισχυρό συσχετισμό μεταξύ της ιδιοκατοίκησης και της ανεργίας. Όπως είναι γνωστό, η Ελβετία έχει 3% ανεργία και 30% ιδιοκατοίκηση, ενώ η Ισπανία έχει 25% ανεργία και 80% ποσοστό ιδιοκατοίκησης.

*** Αυτά είναι! Ή να είσαι πούστης (με την αισχροτάτη έννοια της λέξης) ή να μην είσαι. Ως μέτρο σύγκρισης ούτε Ιταλία παίρνεις, ούτε Αγγλία, ούτε Ζιμπάμπουε. Ελβετία παίρνεις. 100% γκαρραντί. Φυσικά, ξεχνάς όλες τις άλλες παραμέτρους, οι οποίες χαρακτηρίζουν αυτό το -κατά την γνώμη μου- πλέον τεχνητό κράτος στον κόσμο, το οποίο απολαμβάνει της διεθνούς προστασίας από τους πάντες και από τα πάντα (ούτε ο Χίτλερ δεν τόλμησε να παραβιάσει τα σύνορά του!).

... ανακαλύπτουμε ότι ένα χαμηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης, είναι ένας ισχυρός προγνωστικός παράγοντας για την ανεργία. Το μέγεθος της εκτιμώμενης επιδρασης είναι εντυπωσιακό: ο διπλασιασμός της ιδιοκατοίκησης συνδέεται με τον υπερδιπλασιασμό της μακροχρόνιας ανεργίας.

*** Είναι σαφές τι εννοεί ο ποιητής. Κατ' αρχάς, υπονοεί ότι οι εργαζόμενοι σκέφτονται περίπου ως εξής: δουλεύω σαν σκλάβος μέχρι να φτιάξω το σπιτάκι μου κι ύστερα αράζω για να ξεκουραστώ. Και, επομένως, εννοεί ότι δουλειές υπάρχουν αλλά οι βολεμένοι με το σπιτάκι τους αρνούνται να πάνε να δουλέψουν. Βεβαίως, ο ποιητής μπερδεύει τεχνηέντως τις έννοιες ανεργία και αεργία αλλά, αν δεν το έκανε, τί σκατά ποιητής θα ήταν;

Δεν είμαστε σίγουροι τι εξηγεί αυτό τον συσχετισμό. Αλλά αποδεικνύουμε, χρησιμοποιώντας διάφορα μικροσύνολα δεδομένων, ότι η υψηλότερη ιδιοκατοίκηση οδηγεί σε χαμηλότερη κινητικότητα του εργατικού δυναμικού, μεγαλύτερους χρόνους μετακίνησης προς την εργασία, και έναν χαμηλότερο ρυθμό σχηματισμού των επιχειρήσεων.

*** Λογική η έλλειψη σιγουριάς. Καθ' όσον, αν ο ποιητής ήταν σίγουρος, θα έπρεπε να μας δώσει και μια επιστημονική ερμηνεία, η οποία -προφανώς- δεν υπάρχει. Πρόσεξτε, όμως, τα επί μέρους συμπεράσματα: χαμηλώτερη κινητικότητα (αν έχεις δικό σου σπίτι στο Καρπενήσι, δεν ξεκουνιέσαι να πας στην Μανωλάδα να μαζέψεις φράουλες), μεγαλύτεροι χρόνοι μετακίνησης προς την εργασία (αν δεν είχες δικό σου σπίτι κι εύρισκες δουλειά στην Ελευσίνα, δεν θα ξόδευες καθημερνά μιάμιση ώρα στο πήγαιν'-έλα αλλά θα νοίκιαζες 2-3 μήνες μια κάμαρα εκεί, την οποία θα άλλαζες με μια άλλη νοικιασμένη κάμαρα στην Νάουσα όταν θα πήγαινες εκεί για να μαζέψεις ροδάκινα) και χαμηλώτερο ρυθμό σχηματισμού επιχειρήσεων (αυτό ομολογώ ότι δεν το καταλαβαίνω αλλά για να το λέει ο ποιητής, κάτι παραπάνω από μένα θα ξέρει).

Η ώθησή μας, όπου θα χρειαστεί περαιτέρω δουλειά, είναι ότι η αγορά κατοικία ασκεί ισχυρές εξωτερικότητες στην αγορά εργασίας. Αυτό δεν θα είχε προκαλέσει έκπληξη στον Milton Friedman, ο οποίος, στα κείμενά του για το φυσικό ποσοστό ανεργίας, έδωσε έμφαση στην ανάγκη για την κινητικότητα του εργατικού δυναμικού σε μια αποτελεσματική οικονομία.
*** Πες το ντε! Πες το και μας έσκασες! Άμα το λέει κι ο Φρήντμαν, εν τάξει! Να γίνουμε, λοιπόν, στρατιωτάκια στην υπηρεσία του κεφαλαίου και να είμαστε διατεθειμένοι να τρέξουμε όπου μας ζητηθεί. Έχετε δει ποτέ στρατιωτάκι να μένει σε δικό του σπίτι; Όλα σε στρατόπεδα μένουν (εκτός από κάτι τσάτσους και τον Σίμο, που έκανε θητεία στο Παρίσι).


Συμπέρασμα: Αν θέλουμε να πατάξουμε την ανεργία και να ξαναβρούμε δουλειά, να παρακαλάμε νά 'ρθουν οι τράπεζες να μας πάρουν τα σπίτια (αυτά που κάποτε μας παρακαλάγανε να πάρουμε δάνειο για να αποκτήσουμε "το δικό μας κεραμίδι" και να γλιτώσουμε από τα νοίκια). Τετράγωνη λογική ανάλυσης, τετράγωνη λογική συμπεράσματος. Πώς λέμε "ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει";

Παράλογοοοοοο!... Δεν απαντάει. Άρα λογικό.


Υστερόγραφο: Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι ίσως αυτό είχε κατά νου ο μέγας Μιχάλης Κατσαρός, όταν έγραφε στο εκπληκτικό ποίημά του "Η διαθήκη μου":
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ...
Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός . (...)

http://teddygr.blogspot.gr

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Παιδιά μιας πονεμένης γεωγραφίας – acılı coğrafyanın çocukları


Καλησπέρα σας αγαπητά παιδιά της πονεμένης γεωγραφίας
Είμαι πολύ ευτυχής που βρίσκομαι μεταξύ των αντιστασιακών της Μεσογείου και  είμαι μαζί σας στο πλευρό σας.
Είμαστε όλοι παιδιά μιας πονεμένης γεωγραφίας. Στο Συνέδριο αυτό εμείς τα καταπιεζόμενα παιδιά της Μεσογείου, που έχουμε  υποστεί  πολλά χρόνια  τις  δικτατορίες που μας επιβλήθηκαν από τους αποικιοκράτες, θα ανταλλάξουμε τις εμπειρίες των αγώνων μας και θα  μιλήσουμε το πώς να αποτινάξουμε τους συνεργάτες των νέο-φιλελεύθερων/ νέο αποικιοκρατών στις χώρες μας.
Οι σπίθες που θα φέρουν  το φως της μελλοντικής ελπίδα και ελευθερίας της ανθρωπότητας αρχίζουν και εκδηλώνονται στην γεωγραφία αυτή και  αυτές θα ανάψουν της δάδα της ελευθερίας που θα ανυψωθεί ψηλά. Ο αγώνας των καταπιεσμένων παιδιών της γεωγραφίας αυτής δεν είναι μόνο για τον δικό τους λαό αλλά για όλη την ανθρωπότητα. Με αυτή την έννοια ο Μουχώμεντ Μπουαζίζι που πυρπολώντας τον εαυτό του, δεν  άναψε μόνο την φλόγα της επανάστασης στην Τυνησία αλλά ήταν μια θυσία για όλη την ανθρωπότητα. Με αυτή την έννοια η πλατεία Ταχρίρ δεν είναι μόνο η  Ταχρίρ. Οι Αιγύπτιοι επαναστάτες έδωσαν μια νέα ελπίδα στην ανθρωπότητα.    Είναι ανάγκη να υπομνήσουμε εδώ την αντίσταση του Συριακού λαού κατά της ξένης επιβολής, της μη κάμψης κατά των ξένων εισβολέων και αποσταθεροποιητικών παρεμβάσεων.
valiassemertzidisΕπίσης και ο Ελληνικός λαός αποτελεί πηγή ελπίδας με τον μακρόχρονα αγώνα που διεξάγει. Σε ομιλία που έκανα στο τέλος του παρελθόντος έτους στην Αθήνα αναφέροντας την αντίσταση του Ελληνικού λαού είχα τονίσει τα εξής :
“Στο σημείο αυτό θέλω να εξάρω τον αγώνα της Ελλάδας κατά της Γερμανίας,  που αποτελεί τον υποτελή της αποικιοκράτη δυνάστη στην Ευρώπη. Η Γερμανία για Τρίτη φορά προσπαθεί να υποτάξει τον Ελληνικό λαό για τρίτη φορά τον τελευταίο αιώνα και θεωρώ το γεγονός αυτό πολύ σημαντικό. Η Γερμανία της Μέρκελ προσπαθεί να υποτάξει οδηγώντας της χάος, πράγμα που απέτυχε στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους του 20ουαιώνα. Η αντίσταση του Ελληνικού λαού κατά των ενεργειών  καθυπόταξης και επιβολής των αποικιοκρατών αποτελεί ελπίδα της ανθρωπότητας. Με την έννοια αυτή η «Συρία» δεν είναι μόνο Συρία και η ¨Ελλάδα» δεν είναι μόνο η Ελλάδα!» . Λέγοντας αυτά χαιρέτισα τον αγώνα αντίστασης των Ελλήνων αδελφών μας.
Τελειώνω αναφέροντας η πολυήμερη συνεχιζόμενη αντίσταση στην πλατεία Ταξίμ παρά την τρομακτική άσκηση  κρατικής βίας  αποτελεί πηγή ελπίδας όλων των πονεμένων καταπιεσμένων αρχαίων λαών της γεωγραφίας αυτής.
Χαιρετίζω όλους του μαχητές ελευθερίας κατά της νέας αποικιοκρατίας.
Η επανάσταση απελευθερώνει!

 Χαιρετισμός του  προοδευτικού Τούρκου διανοούμενου Sait Çetinoğlu στο Resistance festival στις 21 Ιουνίου 2013.

Ο Sait Çetinoğlu ήταν από τους βασικούς συντελεστές του αφιερώματος του Δρόμου της Αριστεράς  “Από την Αυτοκρατορία  στο έθνος-κράτος: Η Γενοκτονία στην Ανατολή”

Β.Α. -Πιστεύετε ότι η εθνική εκκαθάριση στον Πόντο, αλλά και στην υπόλοιπη Μικρά Ασία και Ανατολική Θράκη, μπορεί να χαρακτηριστεί Γενοκτονία; 

 S.T.-Oι πρακτικές που εφαρμόστηκαν στις αναφερόμενες περιοχές αρχικά από το Κομιτάτο «Eνωση και Πρόοδος» (Κίνημα Νεότουρκων) διαθέτουν όλα τα αναφερόμενα χαρακτηριστικά της νομοθεσίας του O.H.E. για την διάπραξη της γενοκτονίας. H πρώτη πρόβα της γενοκτονίας έγινε κατά των Aρμενίων το 1909 στην Kιλικία παρ’ όλο που οι Aρμένιοι υποστήριξαν τους Nεότουρκους και δεν μπορούσαν να κατανοήσουν τις σφαγές που εκτελέστηκαν από τους Nεότουρκους. Oι Aρμένιοι πολέμησαν στα Oθωμανικά στρατεύματα με ηρωισμό στους Bαλκανικούς πολέμους υπό την ηγεσία Tούρκων αξιωματικών αποδεικνύοντας την αφοσίωση τους στο κράτος που ήταν υπήκοοι.

H δεύτερη πρόβα της γενοκτονίας έγινε στα παράλια του Aιγαίου και την Aνατολική Θράκη που αποτελεί την έναρξη της τραγωδίας των Eλλήνων των περιοχών αυτών. Yπό την οργανωτική καθοδήγηση του Mαχμούτ Tζελάλ

(Mπαγκάρ) και Kουστσούμπασι Eσρέφ με την συμμετοχή των νομάρχων, επάρχων και στρατιωτικών διοικητών εκτελέστηκε η επιχείρηση εκδίωξης και θανάτωσης των Eλλήνων. Mε την εμπειρία που απόκτησαν οι αναφερόμενοι ως Δρ. Pεσίτ έπαιξαν ηγετικό ρόλο το 1915 στην Aρμενική Γενοκτονία.

Β.Α. -Ποιούς θα κατονομάζατε ως υπευθύνους αυτής της πράξης;  

S.T.-Δεν είναι σωστό να δείξουμε μόνο μια μερίδα ως ενόχων. Eχουμε να κάνουμε με ομαδική υπαιτιότητα. Συγκεκριμένα από την οργάνωση «Eνωση και Πρόοδο» στους Kεμαλιστές, την Oθωμανική διοίκηση μαζί με τις δυνάμεις της Γερμανίας και Aυστροουγγαρίας αλλά και οι δυνάμεις Aντάντ (Aγγλία, HΠA, Γαλλία και Tσαρική και Mπολσεβική Pωσία) έχουν ευθύνες. Έχουμε την εκτέλεση μιας γενοκτονίας ενώπιον των οφθαλμών τους. Oι περιοχές που διαπράχθηκε η Γενοκτονία ήταν ζώνες που είχαν ενσωματωθεί στον Eυρωπαϊκό Kαπιταλισμό όπου η γεωργία δεν ήταν ο κύριος παραγωγικός τομέας αλλά τομέας αγοράς. O ευρωπαϊκός καπιταλισμός παρέμεινε απαθής θεατής επειδή ήθελε να αναπληρώσει το κενό μετά από την Γενοκτονία ενώ οι υπόλοιποι Oθωμανοί ήλπιζαν στον σφερετισμό του μεγάλου πλούτου σε μια νύκτα του πλούτου αυτών των  αρχαίων κατοίκων της Aνατολής. Για το λόγο αυτό έχουμε να κάνουμε την υπαιτιότητα στη βάση των χωρών και κρατών. H Γενοκτονία αυτή είναι το σοβαρότερο ζήτημα της σημερινής κοινωνίας των Tούρκων και Kούρδων. Δεν μιλάμε μόνο για το 1915 αλλά για την περίοδο 1913-1923. Mε την έναρξη των εκτοπισμών των Eλλήνων το 1913, την δεύτερη φάση της εθνοκάθαρσης του 1919-20 και την ανταλλαγή του 1923 ο πληθυσμός της Aνατολής μειώθηκε κατά 25%/ Oι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν γυμνοί. Oι ιδιωτικές και κοινοτικές περιουσίες τους αρπάχθηκαν. Mε βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι σε ποσοστό 30-35% του πλούτου της κινητής και ακίνητης περιουσίας στην Tουρκία άλλαξε χέρια δια βίας την δεκαετία 1913-23. Tο ζήτημα αυτό παραμένει ανοικτό.
Β.Α. -Ο Τούρκος ιστορικός Χαλίλ Μπερκτάι υποστήριξε σε συνέντευξη ότι είναι λάθος να μιλάμε για πολλές Γενοκτονίες (Αρμενίων, Ποντίων, Ασσυροχαλδαίων) και ότι θα έπρεπε να λέμε ότι έγινε μόνο μια Γενοκτονία, αυτή που οργάνωσαν οι Νεότουρκοι κατά των μειονοτήτων. Τι λέτε γι αυτή την άποψη;
 S.T.-H άποψη του X. Mπερκτάι είναι σωστή. O τελικός σκοπός αυτών των μειονοτήτων ήταν η εκρίζωση της παρουσίας τους από τα ιστορικά τους εδάφη. Xρησιμοποιήθηκαν διάφορες μέθοδοι και χρονική εξέλιξη ανάλογα με τις περιοχές. Όμως δεν είναι σωστό να χαρακτηρίσουμε όλες τις γενοκτονίες ως μια ενιαία. Στις πράξεις γενοκτονίας έχουμε φάσεις και ο ενιαίος χαρακτηρισμός μπορούσε να οδηγήσει στην επισκίαση ορισμένων.
Β.Α. -Υπάρχουν Έλληνες που ισχυρίζονται ότι δεν έγινε Γενοκτονία και ότι τα μόνα εγκλήματα στην Ανατολή τα έκανε ο ελληνικός στρατός κατά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο. Πώς θα σχολιάζατε αυτή την άποψη;

 S.T.-H ιστορία «διαψεύδει» τους ιστορικούς αυτούς. Aς δούμε την διαδικασία από την αρχή: την περίοδο 1901-11 στην Mακεδονία δολοφονήθηκαν κατά μυστηριώδη τρόπο οι Xριστιανοί ηγέτες χωριών και πόλεων, και το περίεργο ήταν ότι όλοι αυτοί είχαν δράσει κατά της απολυταρχίας του Σουλτάνου Xαμίτ. Tα αναφέρει αυτά ο τότε πρόξενος των HΠA Xόρτον. Στη συνέχεια αφοπλίστηκαν οι Xριστιανοί και εξοπλίστηκαν οι Mουσουλμάνοι. O E. Eμμανουηλίδης βουλευτής στην Oθωμανική και Eλληνική Bουλή στο σύγγραμά του που έγραφε το 1919 περιγράφει την κατάσταση που επικράτησε στα τέλη του 1919 στην Πόλη με τη παρουσία των παραστρατιωτικών της «Ένωσης και Προόδου». Το πρώτο πλήγμα κατά των Ελλήνων πραγματοποιείται το 1914 με την εκδίωξη άνω των 250.000 από τις εστίες τους από τις περιοχές της Ανατολικής Θράκης και Δυτικής Ανατολής. Τον Απρίλιο του 1915 ξεκινάει η επιχείρηση πορείας προς τον θάνατο για τους Αρμενίους, Ελληνες της Ανατολής και του Πόντου, υπό την ονομασία, εκτοπισμού – Τεχτζίρ. Η λεηλασία από τους Μουσουλμάνους ακολουθούσε αμέσως. Αυτά αναφέρει ο Εμ. Εμανουηλίδης ως απευθείας μάρτυρας.
Β.Α. -Υπάρχει προσπάθεια από τους προοδευτικούς Τούρκους να κατανοήσουν τις διαδικασίες συγκρότησης του έθνους-κράτους στην Ανατολή;   
S.T.-Οι μελέτες των τελευταίων ετών έχουν διαρρήξει σε μεγάλο βαθμό την επίσημη κρατική ιδεολογία και το στήριγμα αυτής, την επίσημη ιστορία. Ωστόσο το μικρό ποσοστό αναγνωστών, ο μικρός αριθμός ερευνητών, η απουσία συνήθειας μελέτης κειμένων αποτελούν εμπόδιο στην διαφώτιση του ευρύ κοινού. Αν προσθέσει κανείς την επιβολή με κάθε μέσο της επίσημης ιδεολογίας εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τις δυσκολίες. Ωστόσο πρέπει να αναφέρω ότι οι διεξαγόμενες μελέτες είναι πηγή αισιοδοξίας.

Β.Α. -Πιστεύετε ότι κάποια στιγμή θα αναγνωρίσει το τουρκικό κράτος τη Γενοκτονία; 

 S.T.-Είματε ενώπιον ενός πολύ δύσκολου ζητήματος. Τα αποτελέσματα της Γενοκτονίας σαν αριθμοί είναι τρομακτικά. Τι σημαίνει αυτό; Τουλάχιστον το 30% της σημερινής αξίας της κινητής και ακίνητης περιουσίας της Τουρκίας έχει ως προέλευση την λεηλασία και αυτό σε τι χρηματικό ποσό αντιστοιχεί; Μιλάμε για αξία τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Η περιουσία αυτή αρπάχθηκε από κάποιους και την πήραν κάποιοι. Διαπιστώνουμε ότι το φαινόμενο που ονομάζεται Ρεμπουπλικανική Τουρκία έχει ως θεμέλιο αυτή την γιγάντια μεταφορά περιουσίας. Αν εξετάσουμε τη δημιουργία οποιασδήποτε καπιταλιστικής μονάδος στη  σημερινή Τουρκία βρίσκουμε ελληνική ή αρμενική περιουσία. Αν εξετάσετε την ηγεσία των Κεμαλιστών βλέπετε ότι όλοι σφετερίστηκαν περιουσίες Ελλήνων και Αρμενίων. Ακόμα και ο ίδιος ο Ατατούρκ δεν αποτελεί εξαίρεση. Σκεφτείτε ότι το Προεδρικό Μέγαρο στο Τσανκαγιά είναι του Αρμενιάν Κασαπιάν που εκτοπίστηκε. Όλα τα θέρετρα του Ατατούρκ είναι αποτελέσματα σφετερισμού από Αρμενίους και Ελληνες. Εάν παράδειγμα η βίλα Καπαγιαννίδη ο οποίος δεν υπαγόταν στην Ανταλλαγή. Αυτά τα δύο παραδείγματα δείχνουν την δυσκολία της αναγνώρισης της Γενοκτονίας. Ο σημερινός πρώτος και το κεφάλαιο είναι πρώτον της Γενοκτονίας πέρα από κάθε όριο φαντασίας. Ο αριθμός των Ελλήνων που εκτοπίστηκαν πριν την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι 1,5 εκατομμύρια από τους οποίους οι μισοί έχασαν την ζωή τους. Το μέγεθος της περιουσίας τους που κατασχέθηκε είναι πενταπλάσιο του ετήσιου οθωμανικού κρατικού προϋπολογισμού.
Στην Αρμενική περίπτωση αν αγνοήσουμε τις απώλειες πολιτιστικής περιουσίας έχουμε μια τεράστια περιουσία που κατά το εθνικό συμβούλιο των Αρμενίων που υπέβαλε έκθεση στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στο Παρίσι το 1919, ανέρχεται σε 1,5 δισεκατομμύρια γαλλικά φράγκα της εποχής. Επιπλέον με νόμους της Ρεπουμπλικανικής Τουρκία κατασχέθηκαν όλες οι καταθέσεις των Αρμενίων στις τράπεζες της Τουρκίας σε ύψος που ουδείς γνωρίζει. Η άρνηση δεν προέρχεται από άρνηση ή φανατισμό. Μιλάμε για την πρακτική σφετερισμού τεράστιου πλούτου που αποτελεί το θεμέλιο της κοινωνικής και οικονομικής υπόστασης ενός σημαντικού μέρους των πλουσίων της Τουρκίας. Η τάξη που εξουσίασε την Τουρκία για πολλές δεκαετίες ήταν αυτή που ανήλθε στην εξουσία διαμέσου σφαγών και λαφυρογωγίας. Η νέα σημερινή εξουσία που είναι οι προύχοντες της Ανατολής που πλούτισε συνέπεια της Γενοκτονίας και η οποία μέχρι την εποχή του Οζάλ έκρυβε στο προσκέφαλο τα προϊόντα αυτής της μεταφοράς πλούτου και η οποία επί της εποχής αυτής ανδρώθηκε να ενεργοποιήσει τον πλούτο αυτό ερχόμενη στην εξουσία. Η αλυσίδα συνεχίζει χωρίς να σπάσουν οι κρίκοι της και αυτό καθιστά  πολύ δύσκολη την αναγνώριση της Γενοκτονίας.

(*) Ο Ali Sait Çetinoğlu είναι Τούρκος ακαδημαϊκός. Στα ενδιαφέροντά του περιλαμβάνονται οι Νεότουρκοι, ο Κεμαλισμός, το Ποντιακό Ζήτημα κ.ά.  Έχει  δημοσιεύσει πολλά άρθρα, με βάση την έρευνα στα Εθνικά Αρχεία της Τουρκίας. Το βιβλίο του «Varlık Vergisi (1942-1944) / Konomik ve Kültürel Jenosid» (Φόρος Περιουσίας (1942-1944) Οικονομική και πολιτιστική γενοκτονία) εκδόθηκε το 2009 στην Κωνσταντινούπολη. Συνέγραψε τη μελέτη «Pontos Sorunu» (To Ποντιακό Ζητημα). Στο διεθνές επιστημονικό συνέδριο «Τρείς Γενοκτoνίες, Μία Στρατηγική»,  Αθήνα, Σεπτέμβριος 2010, παρουσίασε την εισήγηση «Η ιδέα του ανεξάρτητου Πόντου και η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου». Μέρος αυτής της συνέντευξης δημσοιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία» (28-5-2013) από τον Γιώργο Κιούση. Επίσης ο   Sait Çetinoğlu συμμετείχε με δύο άρθρα στο βιβλίο που κυκλοφόρησε μαζί με την «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» υπό τον τίτλο «Η Γενοκτονία στην Ανατολή. Από την Οθωμανική Αυτοκρατορία (1908-1923)  στο έθνος-κράτος» σε επιμέλεια του ιστορικού Βλάση Αγτζίδη. Τα κείμενά του είχαν του εξής τίτλους: «Ο Ιμπεριαλισμός, Ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος και ο Μουσταφά Κεμάλ» και «Η ιδέα του ανεξάρτητου Πόντου και η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου».