Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Γειά σου Λήμνο λεβεντιά 3



Και ξαφνικά ο προπηλακισμός του κλιμακίου των εργαζόμενων στην Υπηρεσία Ειδικών Ελέγχων στη Μύρινα της Λήμνου, τα μεσάνυχτα της περασμένης Τετάρτης προς Πέμπτη, πλημμύρισε τα μέσα ενημέρωσης. Άμεσα κάποιοι έσπευσαν να μιλήσουν για δήθεν εξέγερση υποψήφιων φοροφυγάδων. Ήταν αυτοί που έσπευσαν να υπερασπιστούν την ισότητα των Ελλήνων έναντι των ελεγκτικών μηχανισμών. Ένας από αυτούς κι ο αρμόδιος υπουργός κ. Παπαθανασίου. «Δεν είναι δυνατόν», είπε, «ορισμένοι πολίτες να πληρώνουν τα βάρη και μερικοί άλλοι να θεωρούν ότι μπορεί να φοροδιαφεύγουν. Απαιτούσαν να μη γίνουν έλεγχοι στο νησί. Δεν πρόκειται κανένας, με κανέναν τέτοιο τρόπο, να σταματήσει τον έλεγχο.» Έτσι είπε ο τσάρος της Ελληνικής Οικονομίας.

Ας αφήσουμε στην άκρη τον προσωπικό τόνο που κάποιοι εκ μέρους των εργαζομένων έδωσαν στην υπόθεση και ας επιστρέψουμε  στην ουσία της . Δεν ξέρω αν έχει γίνει αντιληπτό, αλλά μιλάμε για ένα γεγονός που έγινε στη Λήμνο. Ένα νησί στην είσοδο των Δαρδανελίων, που πριν 30 περίπου χρόνια, που ο υπογράφων το πρωτοεπισκέφθηκε, διέθετε ένα δρόμο με άσφαλτο από το λιμάνι έως το αεροδρόμιο. Και τούτον για προφανείς λόγους. Ένα νησί που αν δεν ήταν στο βόρειο Αιγαίο αλλά δυο μίλια έξω από το Σαρωνικό, θα διαγκωνίζονταν οι έχοντες και κατέχοντες για μια βιλίτσα στις αμμουδερές του παραλίες χρεωμένη στις off-shore εταιρείες τους.


Δεν είναι όμως εκεί, είπαμε, είναι στην είσοδο των Δαρδανελίων. Τι σημαίνει αυτό; Ότι για την ασφάλεια της χώρας, αν δεν υπήρχε το πλωτό αεροπλανοφόρο που ακούει στο όνομα Λήμνος, θα έπρεπε να το ανακαλύψουμε. Κι οι ελάχιστοι κάτοικοί του, σχεδόν όλοι κι όλοι 17.000 (του Στρατού συμπεριλαμβανομένου!!!) αν δεν ήταν στη Λήμνο θα έπρεπε να τους μεταφέρουμε από αλλού. Γιατί η Λήμνος σημαίνει Ελληνικό Αιγαίο. Κι αν ο όποιος Παπαθανασίου ετούτο δεν το καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει…


Αντί αυτού όμως, μια αντίληψη από το κράτος των Αθηνών, το αναπτυσσόμενο αναμεταξύ του τριγώνου πλατείας Κολωνακίου, πλατείας Συντάγματος και οδού Ρηγίλλης, με κατά καιρούς βόλτες στην Εκάλη και στη Ραφήνα, πραγματικά παιδοκτόνος. Είναι ίσοι όλοι οι Έλληνες, λένε οι διάφοροι Παπαθανασίου.


Ίσοι σε τι;


Στο δικαίωμα στη ζωή; Ο Λημνιός που σε μια ώρα από τώρα θα υποστεί σοβαρό έμφραγμα του μυοκαρδίου, σε τρεις ώρες θα τον κλαίει η μάνα του. Ο όποιος κάτοικος της Αττικής σε τρεις ώρες μπορεί να τα καταφέρει να εγχειρίζεται σε ένα όποιο «Ωνάσειο». Σε εννιά μέρες δε, ο δεύτερος θα είναι σπίτι του κι του πρώτου θα του κάνουν νιάμερα.
Στο δικαίωμα στο κοινό κόστος ζωής; Πόσο κοστίζει ένα μπουκάλι γάλα γνωστής μάρκας στην Αθήνα και πόσο στη νησιωτική Ελλάδα; Πόσο κοστίζουν άλλα βασικά είδη διατροφής όπως τα λαχανικά; Ή μήπως δε νιώσατε κι εσείς όπως όλοι μας έκπληκτοι, με την κατά καιρούς είδηση για κύμα ακρίβειας με γνωστοποίηση τιμών υποτιθέμενων υψηλών στην Αθήνα που όμως είναι φτηνές, πάμφθηνες για εμάς όλους τους άλλους νησιώτες;
Στο δικαίωμα στην πρόσβαση, στην επικοινωνία, στη συγκοινωνία; Στο δικαίωμα στην απομόνωση; Στο δικαίωμα σε ένα κόστος μετακίνησης ανάλογο με αυτό της άλλης Ελλάδας;
Ένα μοναχά δικαίωμα χαρακτηρίζει τους νησιώτες, τους Λημνιούς που προχθές ξεσηκώθηκαν.

Το δικαίωμα στο να επιμένουν πως είναι Έλληνες.

Είναι το κόστος της ελληνικής σημαίας, που κάθε μέρα ανεβοκατεβαίνει στο κάστρο της Μύρινας και πληρώνουν χρόνια τώρα αγόγγυστα οι Λημνιοί. Προσέξτε… Μοναχά οι Λημνιοί. Κανείς άλλος.  

Το κόστος της ελληνικότητας του νησιού το πληρώνουν οι κάτοικοι της Λήμνου.

Που περιμένουν το καράβι στο λιμάνι, ένα καράβι που δεν έρχεται.

Που περιμένουν το αεροπλάνο που έρχεται πανάκριβο.

Που ψάχνουν για γιατρούς ειδικοτήτων, σχολεία, δρόμους, χώρους που έχουν στη μέσα Ελλάδα, αλλά στη Λήμνο τα βλέπουν στην τηλεόραση.

Οι κάτοικοι της Λήμνου, που οπότε τύχει - και τυχαίνει, που να μην τύχαινε - καλούνται υπό τα όπλα που έχουν σπίτι τους.

Οι κάτοικοι της Λήμνου, που πληρώνουν μόνοι αυτοί το κόστος της ελληνικότητας του νησιού τους.

Ωραίοι ως Έλληνες, φιλότιμοι ως Έλληνες, αλλά και μάγκες ως Έλληνες άμα λάχει.

Για να μπορούν να πουν σε όποιον Παπαθανασίου υπεραμύνεται της… ισότητας των Ελλήνων έναντι της Εφορίας, πολύ απλά …

                                                             «Άι σιχτίρ, ρε…».

του στρατή Μπαλάσκα απο την εφ. Εμπρός 27-6-09

Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

Κόλπος Καλλονής, η «λιμνοθάλασσα του Αριστοτέλη»



«Όλοι γνωρίζουν τον Αριστοτέλη, αλλά λίγοι είναι αυτοί που ξέρουν ότι αυτός θεμελίωσε τη βιολογία.» Πόσο μάλλον ότι τόπος δράσης του για αυτό υπήρξε η περιοχή της Καλλονής και της Αρχαίας Πύρρας. Ο Dr. Armand Leroi, καθηγητής Βιολογίας στο Imperial College του Λονδίνου, έζησε μία «αποκάλυψη» όταν βρήκε το βιβλίο του Αριστοτέλη «Περί τα Ζώα Ιστορίαι», εξαίσιο δείγμα επιστημονικής έρευνας πάνω στη βιολογία των ζώων, που ο μεγάλος φιλόσοφος διεξήγαγε στη Λέσβο. Έτσι, με χρηματοδότηση από το ΒΒC και με πρωτοβουλία του Dr. Leroi, πριν από ένα μήνα περίπου βρέθηκε στο νησί και κυρίως στον κόλπο της Καλλονής τηλεοπτικό επιτελείο, το οποίο πραγματοποίησε γυρίσματα για σχετικό ντοκυμαντέρ, που θα έχει τίτλο «Η Λιμνοθάλασσα του Αριστοτέλη»



Ο σημαντικότερος φιλόσοφος της ιστορίας, ο Αριστοτέλης, υπήρξε ταυτόχρονα και ο θεμελιωτής της επιστήμης της βιολογίας, στην οποία βασίστηκε και το σύνολο του έργου του. Αυτό που καθιστά τον Αριστοτέλη πρωτοπόρο στο χώρο της επιστήμης αυτής, είναι το ότι δεν αρκούνταν σε υποθέσεις, αλλά προχωρούσε σε προσωπικές παρατηρήσεις και έρευνες, τις οποίες έκανε με μεγάλη μεθοδικότητα, καταγράφοντας πάρα πολλές πληροφορίες που αφορούσαν τα έμβια όντα που εξέταζε.
Σύμφωνα με τις πηγές, τις κύριες βιολογικές του μελέτες ο Αριστοτέλης τις πραγματοποίησε στη Μικρά Ασία, τη Λέσβο και την Πέλλα και με βάση αυτές έγραψε πλήθος έργων. Στο «Περί τα Ζώα Ιστορίαι» - θηλαστικά, πτηνά, ψάρια - περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τα διάφορα όργανα του σώματος των ζώων, τα στοιχεία που το αποτελούν, τους διαφορετικούς τρόπους αναπαραγωγής, τις τροφικές τους συνήθειες, τα οικοσυστήματα και τις συμπεριφορές τους. Το σύνολο του έργου του Αριστοτέλη εξυμνήθηκε από μεταγενέστερους βιολόγους και ζωολόγους, όπως το Δαρβίνο που, άλλωστε, είχε ονομάσει τον Αριστοτέλη «Πατέρα της Βιολογίας».





Ανακαλύπτοντας το «Περί τα Ζώα Ιστορίαι»…
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Dr. Armand Leroi, καθηγητή Βιολογίας στο Imperial College του Λονδίνου, «όλοι γνωρίζουν τον Αριστοτέλη, αλλά λίγοι είναι αυτοί που ξέρουν ότι αυτός ίδρυσε τη Βιολογία». Ο ίδιος ενθουσιάστηκε όταν, έχοντας έρθει το 2000 για διακοπές στην Αθήνα και αποφασίζοντας να ταξιδέψει και στη Λέσβο για να επισκεφθεί το φίλο του, καθηγητή Γιώργο Κόκκορη, βρήκε στο τμήμα Κλασσικών Συγγραφέων του βιβλιοπωλείου «Ερατώ», στο Μοναστηράκι, το βιβλίο του Αριστοτέλη «Περί τα Ζώα Ιστορίαι», σε αγγλική μετάφραση, από το βιολόγο D’ Arcy Thompson. Μέσα στο βιβλίο αυτό, ο Αριστοτέλης αναφέρει την περιοχή της Πύρρας, που βρίσκεται στον κόλπο της Καλλονής, ενώ περιγράφει διεξοδικά τον τελευταίο, μιλώντας για τα πάνω από 150 είδη ψαριών και ζώων που, τεμαχίζοντάς τα και μελετώντας τα, έχει ταξινομήσει.





«Ο Αριστοτέλης υπήρξε ο θεμελιωτής της βιολογίας», μας λέει ο Dr. Leroi. «Έγραψε το βιβλίο “Περί τα Ζώα Ιστορίαι”, αλλά και πολλά άλλα συγγράμματα, που αφορούσαν την κίνηση των ζώων, το βιολογικό τους σύστημα κ.λπ.. Πού έκανε όλη αυτή τη δουλειά; Δεν έχουμε πολλά βιογραφικά του στοιχεία, παρά μόνο ίχνη, αλλά πιστεύουμε ότι, ενώ ως τα 37 του δούλευε στην Ακαδημία του Πλάτωνα ως δάσκαλος, μετά το θάνατο του δεύτερου και ενώ η θέση του, αντί για τον Αριστοτέλη, πήγε στον ανιψιό του Πλάτωνα, απογοητευμένος έφυγε και πήγε στην Άσσο, στην Τουρκία. Μετά από ένα - δύο χρόνια, ο Αριστοτέλης επέστρεψε στη Λέσβο, πιθανώς για να συναντηθεί με το φίλο του Θεόφραστο. Ερχόμενος εδώ, αλλάζει το αντικείμενό του και από φιλόσοφος γίνεται βιολόγος, ιδρύοντας έτσι, μαζί με το βοτανολόγο Θεόφραστο, και την επιστήμη της Βιολογίας. Η Αρχαία Πύρρα υπήρξε για τον Αριστοτέλη ό,τι τα νησιά Γκαλάπαγκος για το Δαρβίνο.»




Το βιβλίο αυτό, λοιπόν, στάθηκε αφορμή να έρθει ο Dr. Leroi στη Σκάλα Καλλονής, όπου πέρασε κάποιο καιρό μιλώντας με τους ψαράδες και τους κατοίκους της περιοχής, έχοντας ως απώτερο στόχο τη συγκέντρωση υλικού για τη μελλοντική δημιουργία ενός σχετικού ντοκυμαντέρ, χρηματοδοτούμενου από το BBC. Πριν λίγες εβδομάδες, ο Dr. Leroi επισκέφθηκε για τέταρτη φορά τη Λέσβο, μαζί με το συνεργάτη του, καθηγητή Κλασσικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης Dr. Richard King και τηλεοπτικό επιτελείο, προκειμένου να ολοκληρώσουν, πλέον, τα γυρίσματα του ντοκυμαντέρ, με θέμα τόσο τη δράση του Αριστοτέλη στην περιοχή του κόλπου της Καλλονής, όσο και τα βιώματα του ίδιου του Dr. Leroi, μέχρι να φτάσει στην παραγωγή του ντοκυμαντέρ.

Γράφει: Βαγγελιώ Χρηστίδου
25/06/2009
εφ. ΕΜΠΡΟΣ



Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Γειά σου Λήμνο λεβεντιά 2



Με γιαούρτια και αυγά ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΔΟΕ!
Γράφει: Αναστασία Σπυριδάκη
26/06/2009
Ξεσηκωμό των Λημνιών έφερε προχθές το βράδυ η επίσκεψη στο νησί κλιμακίου της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων (πρώην ΣΔΟΕ). Οι Λημνιοί ανάγκασαν χθες, στη 1:30 μετά τα μεσάνυχτα, το τριμελές κλιμάκιο να αναχωρήσει με το πλοίο «Θεόφιλος» για τη Μυτιλήνη, ενώ προηγήθηκαν επεισόδια από εκατοντάδες επαγγελματίες, οι οποίοι με γιαούρτια και αυγά προσπάθησαν να απωθήσουν του υπαλλήλους του κλιμακίου, να σταματήσουν τους ελέγχους και να αναχωρήσουν από το νησί.

Οι ελεύθεροι επαγγελματίες της Λήμνου, όπως υποστηρίζουν, κάτω από το βάρος της δεινής οικονομικής κατάστασης αλλά και λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το νησί, κυρίως εξ αιτίας του ακτοπλοϊκού, διαμαρτυρήθηκαν έντονα «για την απαράδεκτη τακτική του υπουργείου Οικονομικών και της κυβέρνησης συνολικά να πιέζει με τους συνεχείς ελέγχους τους επαγγελματίες του νησιού της Λήμνου για να καλύψει τη μαύρη τρύπα των ελλειμμάτων».

Έλεγχοι με το καλημέρα
Όλα ξεκίνησαν το μεσημέρι της Τετάρτης, όταν το κλιμάκιο της ΥΠΕΕ, έφτασε στη Λήμνο και αμέσως ξεκίνησε τους ελέγχους. Μέχρι το απόγευμα της ίδιας μέρας είχε ήδη ελέγξει τρεις επιχειρήσεις.
Αυθόρμητη ήταν και η κινητοποίηση περίπου 200 επαγγελματιών, που αρχικά συναντήθηκαν στο ξενοδοχείο «Διαμαντίδης» δίνοντας ένα υπόμνημα στο κλιμάκιο της ΥΠΕΕ, ενώ τους ζήτησαν να φύγουν από το νησί με το πλοίο «Θεόφιλος» που θα περνούσε τα ξημερώματα από το λιμάνι της Μύρινας. Πολλοί επαγγελματίες μάλιστα παρέμειναν έξω από το ξενοδοχείο «Διαμαντίδης» μέχρι και αργά το βράδυ, ώστε να αποτρέψουν τους υπαλλήλους της ΥΠΕΕ να προχωρήσουν σε ελέγχους κατά τις απογευματινές και βραδινές ώρες.
Η έκρυθμη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, ξέφυγε από τον έλεγχο της Αστυνομίας, η οποία όλη αυτή την ώρα κρατούσε διακριτική στάση, όταν μετά τις 10 το βράδυ οι υπάλληλοι του κλιμακίου αποφάσισαν να βγουν από το ξενοδοχείο για να δειπνήσουν σε ουζερί στην πλατεία ΚΤΕΛ. Εκεί, περισσότεροι από 500 επαγγελματίες συγκεντρώθηκαν, τους αποδοκίμασαν και τους ζήτησαν να φύγουν. Αν και υπήρξε άμεση επαφή των υπαλλήλων με τον προϊστάμενό τους στη Μυτιλήνη και στη συνέχεια - σύμφωνα με πληροφορίες - με τον αρμόδιο γενικό γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών, όπου και περιέγραψαν την κατάσταση ζητώντας να αποχωρήσουν, τα δύο στελέχη του υπουργείου δεν εκτίμησαν καλώς την κατάσταση και ζήτησαν από το κλιμάκιο να παραμείνει στο νησί. «Αν έφευγαν μόνοι τους δε θα γινόταν κανένα επεισόδιο», λένε οι επαγγελματίες της Λήμνου, οι οποίοι χαρακτηρίζουν «προκλητική τη στάση τους μπροστά στη γενική κατακραυγή και τη μεγάλη κινητοποίηση».

Σηκωτούς…
Τα επεισόδια ξεκίνησαν όταν οι υπάλληλοι της ΥΠΕΕ σηκώθηκαν από το ουζερί για να μεταβούν στο ξενοδοχείο. Τότε οι συγκεντρωμένοι τούς απέτρεψαν, σηκώνοντας μάλιστα στα χέρια το υπηρεσιακό αυτοκίνητο στο οποίο είχαν επιβιβαστεί. Ακολούθησε παρέμβαση της Αστυνομίας, επιβιβάστηκαν στο αστυνομικό τζιπ, οι συγκεντρωμένοι όμως τους προπηλάκιζαν πετώντας τους γιαούρτια και αυγά, ενώ εμπόδισαν και το τζιπ να αναχωρήσει για το ξενοδοχείο.
Τα επεισόδια κράτησαν μισή περίπου ώρα, ενώ στη συνέχεια αποφασίστηκε από τους συγκεντρωμένους, που ήταν προετοιμασμένοι - όπως έλεγαν - «για τα πάντα», να εμποδίσουν την αναχώρηση του πλοίου «Θεόφιλος», το οποίο έφτασε στο λιμάνι της Μύρινας στη 12:40 μετά τα μεσάνυχτα κι αυτό μέχρις ότου επιβιβαστεί το κλιμάκιο της ΥΠΕΕ, στο πλοίο και αναχωρήσει για τη Μυτιλήνη.
Αρχικά, μια μεγάλη ομάδα επαγγελματιών προσπάθησε να παρεμποδίσει το πλοίο να αναχωρήσει, ενώ στη συνέχεια κάτω από το βάρος των επεισοδίων αλλά και της μεγάλης προσωπικής πίεσης που είχαν δεχθεί, οι τρεις υπάλληλοι επιβιβάστηκαν στο πλοίο και αναχώρησαν για τη Μυτιλήνη!!!!!

απο το ΕΜΠΡΟΣ της 26-6

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

Γειά σου Λήμνο λεβεντιά



Ξεσηκώθηκαν κατά της Εφορίας και παιτούν διαφάνεια στη διαχείριση των φόρων.
 

Είναι μια πράξη συμβολική και ένα επικίνδυνο προηγούμενο. Είναι επίσης ένα πελώριο ερωτηματικό για την τύχη των φόρων που πληρώνουμε.

Αναφερόμαστε στην εξέγερση κατοίκων της Λήμνου, οι οποίοι απέκλεισαν τα συνεργεία των ελεγκτών της Υπηρεσίας Ελέγχων στο ξενοδοχείο τους και τους διεμήνυσαν με τον πλέον αυστηρό τρόπο ότι είναι ανεπιθύμητοι στο νησί τους από τη στιγμή που δεν έχουν ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, δεν έχουν ουσιαστικά νοσοκομειακή περίθαλψη, ενώ και οι γιατροί του νοσοκομείου παραμένουν απλήρωτοι.

Είναι μια κραυγή απόγνωσης των παραμελημένων από το κέντρο κατοίκων των νησιωτικών περιοχών. Εκφράζουν επίσης (έστω με τρόπο ο οποίος δεν συμφωνεί με τα χρηστά ήθη και το κράτος δικαίου) τα συναισθήματα των κατοίκων της ξεχασμένης επαρχίας.

Είναι ταυτοχρόνως και ένα πελώριο ερωτηματικό για τη διαχείριση των εσόδων από φόρους.


Το γράφαμε και σε παλαιότερο σημείωμα. Ο Ελληνας φορολογούμενος αισθάνεται ότι πληρώνει τζάμπα φόρους και ότι η πολιτεία ουσιαστικά δεν του παρέχει σε ανταπόδοση καμία άξια λόγου υπηρεσία. Δεν έχει νοσοκομειακή περίθαλψη της προκοπής, η Παιδεία βγάζει ανέργους ή ετεροαπασχολούμενους αντί πτυχιούχους που βρίσκουν δουλειά, οι δρόμοι είναι καρμανιόλες, απολαμβάνει κοινωνική προστασία για κλάματα, η εγκληματικότητα και η ανασφάλεια χτυπούν ταβάνι, οι νησιώτες νιώθουν και είναι αποκλεισμένοι. Αισθάνεται δηλαδή ότι τα χρήματά του κατευθύνονται στον πίθο των Δαναϊδων, τροφοδοτούν ένα σπάταλο και αναποτελεσματικό κράτος, το οποίο προτιμά να ταϊζει τα κυβερνητικά... παιδιά και να ξεχνά τους πολίτες και τις ανάγκες τους.

Είναι ένα ισχυρό σήμα κινδύνου προς την κυβέρνηση, η οποία ετοιμάζεται να εξαπολύσει νέο φοροεισπρακτικό κύμα. Ενα σήμα με το οποίο ζητείται χρηστή διαχείριση και απόλυτη διαφάνεια στη διαχείριση και τη διάθεση των κονδυλίων του δημόσιου τομέα.

Και να το θυμάστε. Αν η κυβέρνηση αγνοήσει το μήνυμα θα βρει μπροστά της πολίτες που θα εκφράζουν την ανυπακοή τους στο κράτος με την άρνηση καταβολής των φόρων.

Αν αυτό προστεθεί στη φοροδιαφυγή, τότε γίνεται αντιληπτό ότι το έργο της είσπραξης των φόρων θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο.

Εδώ και τώρα λοιπόν διαφάνεια στη διαχείριση των φόρων.

Θανάσης Λυρτσογιάννης
lyrtso@pegasus.gr

απο το ΕΘΝΟΣ 25-6-09

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

H ομιλία της Σoφίας Σακοράφα, στο Διεθνές Συμπόσιο της Αθήνας για την Ιερουσαλήμ



Κυρίες και κύριοι,
Χαιρετίζω με τη σειρά μου την πρωτοβουλία της Ελληνοπαλαιστινικής Φιλίας, για την τέλεση του σημερινού Διεθνούς Συμποσίου.
Πονάει, κυρίες και κύριοι, όπως αποδεικνύεται, η κήρυξη της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Αραβικού κόσμου για το 2009.
Πονάει και φοβίζει.
Εξ’ ου και ο βρώμικος υπόγειος πόλεμος που έγινε για δήθεν αλλαγή της ημερομηνίας της σημερινής εκδήλωσης.
Εξ’ ου και η στάση του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας του Ισραήλ για τις προγραμματισμένες εκδηλώσεις στα Ανατολικά Ιεροσόλυμα.
Βέβαια εδώ θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι, πριν δούμε ακριβώς τι είναι αυτό που δημιουργεί το φόβο.
Αυτές οι πρακτικές των συνωμοσιών, του υπόγειου πολέμου, της προβοκατόρικης διαχείρισης, της επικοινωνιακής στρέβλωσης μπορεί να απηχούν, μπορεί να έχουν ένα πρόσκαιρο αποτέλεσμα, στο δύσκολο χώρο της Μέσης Ανατολής, αλλά έξω από εμάς, μακριά από εμάς και καταδικασμένοι σε ανυποληψία από εμάς, οι μηχανισμοί προπαγάνδας και προβοκάτσιας που άνθισαν στην Ελλάδα άλλες εποχές.

Εποχές περασμένες και καταδικασμένες όσο και οι πρακτικές τους.


Κυρίες και κύριοι
Ας δούμε λοιπόν τι είναι αυτό που γεννάει αυτό το φόβο.
Ας δούμε τι είδους φόβος είναι αυτός.
Ας δούμε ποιος φοβάται τον Παλαιστινιακό λαό.
Να ξεκινήσω από το ποιος είναι το υποκείμενο του φόβου που απαντιέται και πιο εύκολα.
Είναι αυτός που με την πολιτική του έχει καταδικάσει ολόκληρους λαούς,
ηπείρους ολόκληρες,
εκτεταμένα τμήματα της παγκόσμιας κοινωνίας σε πολέμους, σε κατοχές, σε ιδιότυπους οικονομικούς και κοινωνικούς αποκλεισμούς.
Ο θύτης είναι αυτός που φοβάται.
Γιατί φοβάται?
Γιατί ενώ ήδη έχει εξαντλήσει όλα τα αποθέματα της βίας, της υφαρπαγής της πατρίδας, της κατά μέτωπο επίθεσης σε δικαιώματα, με κυρίαρχο το δικαίωμα αυτό στην ζωή, εν τούτοις δε δημιουργεί το επιθυμητό status.
Η Γάζα πριν από λίγους μήνες ισοπεδώθηκε.
Η Γάζα έχασε χιλιάδες άμαχους.
Η Γάζα δεν έχει ακόμη και σήμερα τα στοιχειώδη προκειμένου να αντεπεξέλθει.
Η Γάζα είναι αποκλεισμένη από στεριά, θάλασσα και αέρα.
Η Γάζα όμως αντέχει.
Ο Παλαιστινιακός λαός αντέχει.

Και δεν υπάρχει μεγαλύτερος φόβος, από το να χάνεις τη στιγμή που έχεις κάνει τα πάντα, ακόμη και περισσότερα από τα πάντα, προκειμένου να κερδίσεις.



Τι είδους λοιπόν φόβος είναι αυτός?
Είναι ο φόβος της μηδενικής προοπτικής.
Της μηδενικής προσδοκίας.
Τι άλλο μένει να κάνεις ?
Έχεις ισοπεδώσει πόλεις ολόκληρες.
Έχεις δημιουργήσει στρατιές προσφύγων.
Έχεις σκοτώσει με σαφείς εντολές αμάχους.
Έχεις βομβαρδίσει καταφύγια του ΟΗΕ.
Έχεις κατακερματίσει χωριά και οικογένειες.
Έχεις χρησιμοποιήσει για 25 ημέρες απαγορευμένα όπλα.
Έχεις εξαντλήσει όλη τη στρατηγική και τακτική σου αγριότητα και δε νίκησες.
Δεν υπάρχει επόμενη φάση.
Δεν υπάρχει επόμενη κλιμάκωση.
Άρα ο φόβος που έχεις αφορά στην ίδια την επόμενη ημέρα.
Και αυτός ακριβώς είναι ο πιο επικίνδυνος φόβος, ο απελπισμένος, ο απεγνωσμένος φόβος του θύτη.
Και σήμερα κυρίες και κύριοι, αυτό είναι που πρέπει να δούμε και σαν Ευρωπαίοι και σαν Έλληνες είναι :
πώς θα αντιμετωπίσουμε έναν θύτη που βρίσκεται σε απόγνωση.
Και μάλιστα, ειδικότερα για το Ισραήλ, όταν αυτή την απόγνωση τη διαχειρίζεται ο πλέον σκληροπυρηνικός πρωθυπουργός, Νετανιάχου, μαζί με ένα συνονθύλευμα ακροδεξιών ρατσιστών και θρησκόληπτων φονταμενταλιστών, οι οποίοι δεν το έχουν σε τίποτα να ξαναρχίσουν ένα πόλεμο στη Γάζα, δεν το έχουν σε τίποτα να δημιουργήσουν μια σοβαρή ανάφλεξη σε ολόκληρη την περιοχή.
Άρα το χρέος μας ως Ευρωπαίοι και κυρίως ως Έλληνες είναι να κατανοήσουμε δύο πράγματα
ότι η ατιμωρησία ισοδυναμεί με παρότρυνση

και ότι η σιωπή γίνεται συνενοχή.


Αυτό όμως που αναφέρω, σχετικά με το τρόπο που θα πρέπει να σταθούμε δίπλα στον Παλαιστινιακό λαό, αφορά και από τη μεριά μας την υπέρβαση ενός άλλου φόβου, του φόβου που μας έχει δημιουργήσει το ίδιο το σύστημα.
Γιατί φόβος είναι να μην τιμωρείς.
Φόβος είναι η σιωπή.
Και δε χρειάζεται να φτάσουμε στα της Μέσης Ανατολής για να δούμε την παγίδα που δημιουργεί το σύστημα δια μέσω του φόβου.
Μια βόλτα μέχρι τον Άγιο Παντελεήμονα είναι αρκετή.
Είναι ακριβώς ο ίδιος μηχανισμός του φόβου.
Ο ίδιος μηχανισμός που παρήγαγε το φόβο για τις ρουκέτες της Χαμάς, παράγει και το φόβο για τους μετανάστες.
Ο ίδιος μηχανισμός που παρήγαγε το φόβο για τους μουσουλμάνους, παράγει και το φόβο για το τζαμί.
Και ακριβώς την ίδια νομιμοποίηση που ζήτησε η πολιτική του Ισραήλ για την εξόντωση της Χαμάς, ζητάνε και οι αντιδραστικές κυβερνήσεις για την εξόντωση των μεταναστών.
Ακριβώς την ίδια γραμμή επίθεσης που υιοθέτησε η πολιτική των εποικισμών, υιοθετούν και οι αντιδραστικές κυβερνήσεις για τις κουκούλες και για τα καρτοκινητά.
Εάν λοιπόν πρέπει να κάνουμε κάτι είναι να σπάσουμε αυτή τη γραμμή του φόβου,
αυτή τη γραμμή επίθεσης του συστήματος,
το οποίο ακριβώς επειδή είναι φοβισμένο από τα θύματα που εκείνο έχει δημιουργήσει, προσπαθεί να φοβίσει και τα θύματά του, προσπαθεί να φοβίσει και αυτό που ονομάζουμε δυτικές κοινωνίες.
Μπορούμε λοιπόν να σπάσουμε αυτό το φόβο ή είμαστε οι μοιραίοι ενός συστήματος;
Μπορούμε να σπάσουμε αυτό το φόβο ή είμαστε τα ίδια τα αποτελέσματα του φόβου;
Μπορούμε συναγωνιστές και συναγωνίστριες !!!
Όπως μπόρεσε το 1982 ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν ως ηγέτης ενός δυτικού κράτους, μέλους της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ, μετέφερε και έφερε στην Ελλάδα τον κατά κόσμο “τρομοκράτη”, Γιασέρ Αραφάτ.
Ποιες είναι οι προϋποθέσεις άρσης του φόβου μας?
Είναι καταρχήν η γνώση.
Για να δούμε τι έκανε τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Αυτό που για κάποιους φάνταζε ουτοπία, ο Παπανδρέου το έκανε ιδεώδες.
Το ιδεώδες το έκανε θεωρία, ιδεολογία. Αυτό σήμαινε το χιλιοταλαιπωρήμενο σήμερα σύνθημα η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες.
Τη θεωρία την έκανε οδηγό δράσης έναντι του Αραφάτ.
Και αυτός ο οδηγός δράσης δημιούργησε τη νέα νήσο: τη διεθνοποίηση του Παλαιστινιακού.
Από τότε έως σήμερα μεσολάβησε η Σερβία , μεσολάβησε το Ιράκ και το Αφγανιστάν, μεσολάβησε ο εγκλεισμός του Αραφάτ στη Ραμάλα, μεσολάβησε το ολοκαύτωμα της Τζενίν, της Ναμπλούς, της Γάζας.
ΚΙ εμείς, όλος ο δυτικός κόσμος φοβισμένοι και σχεδόν υποταγμένοι ανεχθήκαμε διαμελισμούς καρτών,
ανεχθήκαμε ένα πόλεμο πολιτισμών,
ανεχθήκαμε το γεννήτορά του, Τζωρτζ Μπους επί 10 χρόνια,
ανεχθήκαμε τους γυμνούς κουκουλωμένους αιχμαλώτους,
ανεχθήκαμε το Γκουαντάναμο,
ανεχθήκαμε το τείχος,
ανεχθήκαμε τις βόμβες φωσφόρου.
Ανεχθήκαμε και ενδώσαμε.
Φοβηθήκαμε ολόκληρες κοινωνίες και υποταχτήκαμε.
Και κάναμε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που μας υπαγόρευε η προυπάρχουσα γνώση.
Μετατρέψαμε τη νέα νήσο, που είναι το ανεξάρτητο. παλαιστινιακό κράτος, σε ουτοπία.
Αυτό είναι το δικό μας έγκλημα.

Το έγκλημα των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών.


Συμπεριφερθήκαμε ως ολίγον δημοκράτες ή ακόμη χειρότερα ως κατ’ επιλογή δημοκράτες , αποφασίζοντας ποιος ηγέτης μας κάνει και ποιος όχι, αποφασίζοντας ποια εκλογικά αποτελέσματα μας κάνουν και ποια όχι.
Συμπεριφερθήκαμε ως ολίγον σοσιαλιστές αφού ξεχάσαμε ότι για να είσαι ελεύθερος πρέπει να συνορεύεις με ελεύθερες πατρίδες, αφού μπερδευτήκαμε και επιδείξαμε μηδενική ανοχή σε άλλους και όχι στο έγκλημα.
Συμπεριφερθήκαμε ως ολίγον αγωνιστές αφού μικρές καθημερινές παραχωρήσεις, μικροί καθημερινοί ενδοτισμοί, έφεραν τη μεγάλη υποχώρηση, το μεγάλο ενδοτισμό.
Κυρίες και κύριοι από εκεί πρέπει να ξαναπιάσουμε το νήμα.
Από εκεί που κόπηκε, από εκεί που το κόψαμε και με δική μας ευθύνη.
Φτάνει η ισορροπία του φόβου.
Φτάνει η έκπτωση που γεννάει ο φόβος.
Φτάνει το ολίγον.
Φτάνει η ολίγη ελευθερία, φθάνει η ολίγη ανεξαρτησία, φθάνει η ολίγη πρωτεύουσα.
Σήμερα το έγκλημα περιδιαβαίνει την ανθρωπότητα, περιδιαβαίνει την Παλαιστίνη απόλυτο και ολόκληρο.
Απόλυτοι και ακέραιοι πρέπει να είμαστε κι εμείς.
Και ως προς το τείχος
Και ως προς την αναγνώριση δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων
Και ως προς την αποδοχή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων της ανανεωμένης PLO.
Και ως προς την υποχρέωσή μας ότι το δικαστήριο της Νυρεμβέργης για τα εγκλήματα του πολέμου είναι ένα διαρκές δικαστήριο, με παγκόσμιο ακροατήριο και ανοικτό εδώλιο για όποιον εγκληματία, όποιας ταυτότητας και κάθε εποχής.
Και ως προς του τι σημαίνει ανοικτό, ανεξάρτητο, ελεύθερο Παλαιστινιακό κράτος.
Και ως προς το τί σημαίνει δημοκρατική εκπροσώπηση των λαών από τη Βενεζουέλα και το Ιράν, έως την Παλαιστίνη και το Εκουαδόρ.
Σήμερα η νέα νήσος για κάθε δημοκράτη, για κάθε σοσιαλιστή είναι η ξεκάθαρη και απόλυτη θέση επί του όλου. Όλο το δικαίωμα, όλη η πατρίδα.
Δε χωρούν οι ποσοστώσεις σε πατρίδες και σε ανθρώπους.
Σήμερα η νέα νήσος για τον Παλαιστινιακό λαό είναι το ίδιο το θέμα του Συμποσίου:
Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα του Αράβων, πρωτεύουσα του Ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους. Πρωτεύουσα πολιτισμών, θρησκειών, γλωσσών.
Αθήνα, 23 Ιουνίου 2009

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/

Γιατί υπάρχουν μερικοί πολιτικοί που το λέει η καρδιά τους.

στο σιβυλλα όμως μπορείτε να διαβάσετε κι άλλου είδους ομιλίες απο πολιτικές περσόνες.

χαρείτε ευφράδεια και ήθος

Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ(Η.Π.Α.Μ.) ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
ΑΠΟ
“ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
(ΕΛ.Ε.Σ.ΜΕ.)
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ ΚΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ. ΔΥΣΟΙΩΝΕΣ ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ………

Του Γ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Δικηγόρου, Υποψηφίου Διδάκτωρα του Πανεπιστημίου Αθηνών

Το περίφημο «Σχέδιο Κίσσινγκερ» ή «Σχέδιο για τη Δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ανατολικής Μεσογείου (Η.Π.Α.Μ)», πρωτοδιατυπώθηκε από τον γνωστό Αμερικανοεβραίο Υπουργό Εξωτερικών πριν τριάντα περίπου χρόνια.

Γνωστός θαμμώνας των λεσχών της διεθνούς παρασκηνιακής πολιτικής, ο Κίσσινγκερ λέγεται ότι διατύπωσε ένα σχέδιο που ήδη από το 1950 είχε περάσει από την επεξεργασία της γνωστής ομάδας Μπίλντεμπεργκ. Η ομάδα αυτή, που για πολλούς μελετητές αποτελεί ένα είδος «παγκόσμιας υπερκυβέρνησης», θεωρείται ο βασικός φορέας πραγματοποίησης του εν λόγω σχεδίου.

Η έγκριση της ΕΣΣΔ και μετέπειτα της Ρωσίας, ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή του.

Η ενεργός συμμετοχή της εξάλλου αποτελούσε βασικό πρόκριμα για την έναρξή του. Έτσι σήμερα η Ρωσική Ομοσπονδία θεωρείται ότι λαμβάνει άμεσα μέρος σε αυτό. Περισσότερο ακόμη δε δια της συμφωνίας συνεργασίας και μερικής συμμετοχής της στις αποφάσεις του ΝΑΤΟ που υπογράφηκε πρόσφατα.

Περιληπτικά το επονομαζόμενο σχέδιο Κίσσινγκερ προβλέπει τη λύση των προβλημάτων της Μέσης Ανατολής, της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, με τη δημιουργία μίας συνομοσπονδίας κρατών, των επονομαζομένων «Ηνωμένων Πολιτειών της Ανατολικής Μεσογείου».

Οι ΗΠΑ και η Ρωσική Ομοσπονδία, επιδιώκοντας την προστασία των ζωτικών συμφερόντων τους στην περιοχή (πετρέλαια, φυσικό αέριο, Στενά Βοσπόρου και Σουέζ, ελεύθερη πρόσβαση στον Ινδικό Ωκεανό, αντιμετώπιση Ισλαμισμού και εθνικισμών, αντιμετώπιση επικίνδυνων κρατών τύπου Ιράκ, ενδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κοινωνικές επαναστάσεις, αποσταθεροποίηση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, εξασφάλιση άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών, διασφάλιση του εμπορίου τους), προσπαθούν να πετύχουν τη δημιουργία αυτής της συνομοσπονδίας. Με την ενοποίησή τους, τα κράτη θα εκχωρήσουν την εξουσία τους σε ζωτικούς τομείς (άμυνα, ασφάλεια, οικονομία, εξωτερική πολιτική) σε κεντρικά όργανα, εύκολα ελεγχόμενα από τις θεωρούμενες μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσική Ομοσπονδία).

Συγχρόνως ένα κομμάτι της Ευρωπαϊκής Ενώσεως που είναι ήδη ενταγμένο σε αυτή ή θεωρείται πεδίο μελλοντικής διεύρυνσης (Βαλκάνια), θα αποκοπεί ή θα αποτελέσει τμήμα μίας «χαλαρά συνδεόμενης» με αυτή πτέρυγας που θα εκτείνεται προς ανατολάς. Και στις δύο περιπτώσεις η Ευρωπαϊκή Ένωση θα δεχθεί πλήγμα, είτε με έναν ακρωτηριασμό του νοτίου τμήματός της, είτε διότι θα υποχρεωθεί σε χαλαρή ενσωμάτωση και των προβληματικών κρατών της Μέσης Ανατολής.

Για να πραγματοποιηθούν όμως τα παραπάνω, απαιτείται κατ΄αρχάς η αποδυνάμωση και διάσπαση των κρατών της ευρύτερης περιοχής. Η διάσπαση θα οδηγήσει γρήγορα στην ανάγκη σύμπτυξης ευρύτερης πολιτικής και θεσμικής συνεργασίας που θα εξελιχθεί σε συγκρότηση συνομοσπονδίας. Η επιμέρους εξασθένιση των «κρατιδίων», θα τα υπάγει άμεσα στον έλεγχο των υπερδυνάμεων και θα οδηγήσει στη δημιουργία μίας «υπεραγοράς», από την Αδριατική ως την Κασπία και από τον Δούναβη, μέχρι την Ερυθρά Θάλασσα.

Πρέπει να επισημανθεί στο σημείο αυτό, ότι η τελική διαμόρφωση της περιοχής που θα προκύψει από την προώθηση του σχεδίου, δεν είναι γνωστή επακριβώς ούτε στους ίδιους τους αρχιτέκτονές του. Πολλοί παράγοντες, όπως οι αντιδράσεις των λαών, οι καθυστερήσεις και οι εσωτερικοί «διακανονισμοί», το επηρρεάζουν άμεσα.

Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες το σχέδιο άρχισε να εφαρμόζεται το 1989. Τότε προέβλεπε αρχικά τον διακανονισμό του προβλήματος Ισραήλ-Παλαιστινίων. Το Ισραήλ έπρεπε και αυτό να «διασπασθεί». Ο στόχος παραλίγο να πραγματοποιηθεί πρόσφατα. Απρόβλεπτοι όμως παράγοντες, όπως η δολοφονία του Γιτζάκ Ράμπιν, οι αντιδράσεις της δεξιάς πτέρυγας του κόμματος Λικούντ και οι αντιθέσεις για την τύχη της Ιερουσαλήμ το φρέναραν. Σήμερα η χαλαρή αντίδραση των μεγάλων δυνάμεων στη βάρβαρη βία των δύο πλευρών πιστεύεται ότι θα οδηγήσει σύντομα στο ποθητό αποτέλεσμα. Είναι λογικό και ευκταίο οι δύο λαοί θα κουραστούν και θα επέλθει μεταξύ τους συμφωνία, έστω και αν αυτή είναι μέρος ενός αμφιλεγόμενου σχεδίου.

Η δεύτερη φάση, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, προέβλεπε διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας. Ο στόχος ήδη επετεύχθει. Δεν χρειάζεται να σημειωθεί κάτι άλλο επ΄αυτού, πέραν του ότι η τελευταία συμφωνία Σερβίας-Μαυροβουνίου εξάλειψε ακόμη και την ονομασία Γιουγκοσλαβία.

Η Τρίτη φάση θεωρείται ότι προωθεί την ομοσπονδοποίηση της Κύπρου (αφού πρώτα έχει διασπασθεί σε δύο «κρατίδια»). Και η συγκεκριμένη φάση πραγματοποιείται αυτή τη στιγμή.

Εδώ όμως αρχίζουν τα πράγματα να γίνονται περισσότερο ενδιαφέροντα : Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις το σχέδιο, στην αρχική του μορφή προέβλεπε ακόμη:

Αυτονόμηση Κρήτης, Δωδεκανήσων, νήσων του Ανατολικού Αιγαίου και Δυτικής Μικράς Ασίας.

Αυτονόμηση της Ανατολικής, της Δυτικής Θράκης και της Νοτίου Βουλγαρίας.

Αυτονόμηση του Κουρδιστάν και ίσως του Πόντου

Διάσπαση του Ιράκ (που έχει ήδη πραγματοποιηθεί).

Ειρήνευση στην περιοχή του Λιβάνου και του Γκολάν (που έχει ήδη πραγματοποιηθεί).

Αποσταθεροποίηση της Συρίας μακροπρόθεσμα.


Ήδη από το 1989, είχε αποκαλυφθεί, ότι η άμβλυνση των ελληνοτουρκικών διαφορών θα έχει ως μακροπρόθεσμους στόχους :


Την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Αιγαίου.

Την αποστρατιωτικοποίηση Ίμβρου και Τενέδου.

Την αποστρατιωτικοποίηση των Τουρκικών ακτών της Μικράς Ασίας, μέχρι εκεί, που όπως λένε, δεν φτάνει πιο πέρα.

Την ίδρυση ελληνοτουρκικών επιχειρήσεων (τουριστικών, πετρελαϊκών, εμπορικών, βιομηχανικών) και την ίδρυση ζώνης ελεύθερου εμπορίου στο Αιγαίο και στις Μικρασιατικές ακτές μεταξύ των δύο κρατών, στα πλαίσια μίας μικτής ζώνης κυριαρχίας, που θα εξελιχθεί σε αυτόνομο «κρατίδιο-μαξιλάρι» των τοπικών διενέξεων, διεθνούς επιρροής και ελεγχόμενο από τον ΟΗΕ.

Τα προαναφερθέντα βεβαίως προϋποθέτουν τη δημιουργία του ήδη καλλιεργηθέντος κλίματος φιλίας μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων. Ως αφετηρία υπήρξαν οι περίφημοι σεισμοί. Σήμερα μιλάμε για διάλογο εφ΄όλης της ύλης, υπό την επιρροή που ενεργούν τα ΜΜΕ και στους δύο λαούς.

Θεωρώ δεδομένο ότι τα παρασκήνια της Διεθνούς πολιτικής πλάθουν στόχους και σχεδιασμούς προοπτικής τουλάχιστον πενήντα ετών. Οι «ΗΠΑΜ», όπως προανέφερα, θα αποτελέσουν μάλλον την αυτόνομη πτέρυγα μίας αδύναμης Ευρωπαϊκής Ένωσης με επέκταση προς ανατολάς.
Το μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο για τους υποστηρικτές της έννοιας κράτος-έθνος, τους πατριώτες και τους ηγέτες κοινωνικών κινημάτων, αν όλοι οι προαναφερθέντες σχεδιασμοί είναι αληθινοί.
Οι μεγάλες δυνάμεις που δεν ήθελαν, ούτε θέλουν να εξαπολύσουν αυτοκαταστροφικούς πολέμους η μια εναντίον της άλλης, επέλεξαν την οδό του τεμαχισμού των κρατών μέσω πολέμων ήπιας έντασης και ανάγκης για ειρήνη και καλή ζωή.
«Διαίρει και βασίλευε», είναι ο βασικός άξονας της πολιτικής τους. Ο άλλος είναι η τακτική PANDORA’S BOX. Το περιτύλιγμα όμορφο :
Ειρήνη, ευημερία της μεσαίας τάξης, καλοπέραση, ανατροπή απηρχαιωμένων θεσμών, δημοκρατία, νέα προοδευτική ηθική. Θα ήταν ευχής έργο και το περιεχόμενο να είχε ίδια χροιά. Αντ΄αυτού όμως μάλλον θα υπάρξει πολιτιστική ισοπέδωση, εξαθλίωση των φτωχών ανθρώπων, άκρατος φιλελευθερισμός, αποικιοκρατική εκμετάλλευση, στέρηση της ελευθερίας, απώλεια της εθνικής μας ταυτότητας, εξάρτηση, ψευδής αυτονομία.

Μοναδική ελπίδα είναι η αντίσταση των κρατών (που μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές τροποποιήσεις τους σχεδιαστές) και η καθυστέρηση εφαρμογής του σχεδίου, εξαιτίας εσωτερικών ανταγωνισμών στους ηγετικούς κύκλους των ΗΠΑ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας που καθοδηγούν τις τύχες του κόσμου και της «παγκοσμιοποίησης».

Η επιδίωξη της ειρήνης είναι κοινός στόχος όλων των ανθρώπων. Ο Θεός να φωτίσει τους οραματιστές τέτοιων μεγαλόπνοων σχεδίων, ώστε ακόμη και αν πραγματοποιηθούν να εξαλείψουν όλες τις επικίνδυνες συνέπειές τους.

Τελικά, όλοι είμαστε συγχρόνως σχεδιαστές και αντικείμενο των σχεδίων αυτών. Στο χέρι μας είναι να τα αλλάξουμε…

πηγή  http://underinformation.wordpress.com/

Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Το σκισμένο κοράνι και η διαπραγμάτευση των κρατικών ομολόγων.

Lights, Camera, Revolution το Δεκέμβρη υπό τις κάμερες του CNN, του Reuters και των λοιπών μέσων. Τον Ιανουάριο μέσω κλίματος διεθνούς δυσφήμισης και τρομοκρατίας τα Ελληνικά ομόλογα έσπασαν τα κοντέρ αφού τεχνηέντως διαπραγματεύτηκαν με τα χειρότερα επιτόκια της δεκαετίας υπερκαλύφθηκαν όμως πολλαπλάσια της προσφοράς (όποιος πρόλαβε κοινώς πήρε). Είχε μεσολαβήσει η Standard & Poors με τη θρυλική υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας, οι τρομεροί αναλυτές που προέβλεπαν διάρρηξη της Ευρωζώνης λόγω Ελλάδας. Η ίδια Standard & Poors που είχε αναβαθμίσει με σύσταση αγοράς την Lehman Brothers τρεις ημέρες πριν την κατάρρευση. Η ίδια S&P που σέρνεται στα δικαστήρια από την ΕΕ για διασπορά ψευδών ειδήσεων και εκβιασμών.

Στον ηλίθιο Ελληνικό μικρόκοσμο μας που κάποιοι φαντάζονται επαναστάσεις και άλλοι φοβόνται τα νεφελίμ ποιός μπορεί να εξηγήσει με απλά λόγια ότι η bildeberg δεν είναι παρά επενδυτές που παίζουν τα λεφτά τους; 

Ούτε Σατανιστές ούτε εξωγήινοι. Απλοί επενδυτές που όπως όλοι οι σοβαροί επενδυτές βάζουν τα λεφτουδάκια τους πάνω από τα παιδάκια της Αφρικής, από τα σύνορα της Ελλαδίτσας, από τη σύνταξη της κυρα Μαρίας.

Έξω από το μικρόκοσμο τι γίνεται; 

Το Μάιο έχουμε ένα μεγάλο comeback των Ελληνικών κρατικών ομολόγων αφού ακόμα και “εχθρικοί” προς την Ελλάδα οίκοι όπως η ING έδωσαν σύσταση αγοράς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μέσα σε μόλις δυό μήνες (13/3 – 05/5) η διαφορά έναντι των Γερμανικών χγ να μειωθεί από το 3% στο 1,75%. Οι αποδόσεις των Ελληνικών ομολόγων αποδείχτηκαν Too Lucrative για τους επενδυτές, κοινώς κάποιοι θησαύρισαν -ως συνήθως- στου κασίδη το κεφάλι. Η Ελλάδα δανείστηκε πανάκριβα, τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πλούτισαν. Ο κύριος Χατζηγάκης και ο κύριος Μεϊμαράκης κατηγορήθηκαν ευθέως από Κακαουνάκη και “Πρώτο Θέμα” ότι παίρνουν μίζες από τα δάνεια και ακόμα δεν έχουν καταθέσει αγωγές (γιατί άραγε;)

Με την ανάκαμψη λοιπόν και το επερχόμενο bid του Ιουνίου, ξεκίνησε το νέο πανηγύρι με τους ίδιους πρωταγωνιστές και εμάς κομπάρσους. Ο ουγκ μπάτσος που “σκίζει το Κοράνι”, ο Εθνικός (μετά την χορηγία της ΕΡΤ η χορηγία της Εμπορικής) μας ενημερωτής Κούλογλου που φροντίζει η είδηση να διαδοθεί στους ισλαμιστές Αφγανούς (ξέρετε, Ταλιμπάν, βιτριόλια κλπ). Ο Χαρδαβέλας ζητά άδεια από το ΣΥΡΙΖΑ για να μπει στο “άβατο” των μεταναστών χωρίς να τον δείρουν και η Μπίλντεμπεργκ μόλις έφυγε. 

Κράτος και παρακράτος σε αγαστή συνεργασία για να αρπάξουν τον δημόσιο κορβανά με σημείο αναφοράς τις Ευρωεκλογές. Ξέρετε, προεκλογική περίοδος που παραδοσιακά είναι ασταθής, η Αθήνα θα καίγεται μαζί με όσα δάση απέμειναν, η Siemens, MAN, Τέρνα και Άκτωρας θα χαθούν πίσω από το προπέτασμα καπνού και η γιαγιά θα πάρει 1 μίλκο αύξηση στη σύνταξη.

Business as usual.

Αναρτήθηκε από taxalia

Επιστολή ξένων ακαδημαϊκών προς τον Ομπάμα για τα Σκόπια

Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής

Λευκός Οίκος

1600 Pennsylvania Avenue, NW

Washington, DC 20500


Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,

Με την παρούσα επιστολή, οι υπογράφοντες ζητούμε με κάθε σεβασμό την παρέμβασή σας για να τακτοποιηθούν συντρίμμια ιστορικής αταξίας που άφησε πίσω της στη νοτιοανατολική Ευρώπη η προηγούμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Στις 4 Νοεμβρίου 2004, δύο ημέρες μετά την επανεκλογή του Προέδρου George W. Bush, η κυβέρνησή του ομόφωνα αναγνώρισε τη ‘Δημοκρατία της Μακεδονίας’.

Αυτή η πράξη όχι μόνο κατέλυσε...
γεωγραφικά και ιστορικά δεδομένα, αλλά και έδωσε έναυσμα να ξεσπάσει μια επικίνδυνη επιδημία ιστορικού ρεβιζιονισμού, του οποίου το πιο προφανές σύμπτωμα είναι η καταχρηστική οικειοποίηση από την κυβέρνηση των Σκοπίων του πιο διάσημου Μακεδόνα, του Μέγα Αλέξανδρου.

Πιστεύουμε ότι αυτή η ανοησία έχει ξεπεράσει κάθε όριο και ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν καμιά δουλειά να υποστηρίζουν την παραποίηση της ιστορίας. Ας κάνουμε μια ανασκόπηση των δεδομένων. (Η τεκμηρίωση αυτών των δεδομένων  βρίσκεται στο http://macedonia-evidence.org/).

Η εν λόγω περιοχή, με τη σύγχρονη πρωτεύουσά της τα Σκόπια, ονομαζόταν στην αρχαιότητα Παιονία. Τα όρη Βαρνούς και Όρβηλος (που σχηματίζουν σήμερα τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας) αποτελούν ένα φυσικό όριο που χώριζε και χωρίζει τη Μακεδονία από τη βόρεια γείτονά της. Η μόνη πραγματική σύνδεση βρίσκεται κατά μήκος του Αξιού/Βαρδάρη ποταμού αλλά ακόμα και αυτή η κοιλάδα ‘δε σχηματίζει μία δίοδο επικοινωνίας γιατί τέμνεται από χαράδρες’.

Αν και είναι αλήθεια ότι οι Παίονες υποτάχθηκαν στο Φίλιππο Β΄, πατέρα του Μέγα Αλέξανδρου, το 358 π.Χ., δεν ήταν Μακεδόνες και δεν ζούσαν στη Μακεδονία. Παρομοίως, για παράδειγμα, οι Αιγύπτιοι που κατακτήθηκαν από τον Αλέξανδρο, μπορεί μεν να κυβερνούνταν από τους Μακεδόνες, συμπεριλαμβανομένης και της γνωστής Κλεοπάτρας, αλλά δεν υπήρξαν ποτέ οι ίδιοι Μακεδόνες και η Αίγυπτος δεν ονομάστηκε ποτέ Μακεδονία.

Αντίθετα, η Μακεδονία και οι Μακεδόνες Έλληνες βρίσκονταν για τουλάχιστον 2500 χρόνια εκεί ακριβώς όπου είναι η σύγχρονη ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας. Ακριβώς η ίδια σχέση ισχύει για την Αττική και τους Αθηναίους Έλληνες, το Άργος και τους Αργείους Έλληνες, την Κόρινθο και τους Κορίνθιους Έλληνες κ.ο.κ.

Δεν κατανοούμε πώς οι σύγχρονοι κάτοικοι της αρχαίας Παιονίας, που μιλούν Σλάβικα—μια γλώσσα που εισήχθη στα Βαλκάνια περίπου μια χιλιετία μετά το θάνατο του Αλέξανδρου—μπορούν να διεκδικούν τον Αλέξανδρο για εθνικό τους ήρωα. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν εξολοκλήρου και αδιαμφισβήτητα Έλληνας. Ο προ-προ-προπάππος του, Αλέξανδρος Α΄, αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες όπου η συμμετοχή επιτρεπόταν μόνο σε Έλληνες.

Ακόμα και πριν από τον Αλέξανδρο Α΄οι Μακεδόνες τοποθετούσαν τις προγονικές τους ρίζες στο Άργος και πολλοί από τους βασιλείς τους χρησιμοποιούσαν την κεφαλή του Ηρακλή—του κατεξοχήν Έλληνα ήρωα-- στα νομίσματά τους.

Ο Ευριπίδης—που πέθανε και θάφτηκε στη Μακεδονία—έγραψε το έργο του Αρχέλαος προς τιμήν του μεγάλου θείου τού Αλέξανδρου και το έγραψε στα ελληνικά. Όσο βρισκόταν στη Μακεδονία, ο Ευριπίδης έγραψε ακόμα τις Βάκχες, επίσης στα ελληνικά. Κατά συνέπεια, το Μακεδονικό κοινό μπορούσε να καταλάβει τι έγραψε και τι άκουγαν.

Ο πατέρας του Αλέξανδρου, Φίλιππος, κέρδισε αρκετές νίκες σε ιππικούς αγώνες στην Ολυμπία και τους Δελφούς, τα δύο πιο ελληνικά από όλα τα ιερά της αρχαίας Ελλάδας, όπου δεν επιτρεπόταν σε μη-Έλληνες να αγωνιστούν. Ακόμα πιο σημαντικό, ο Φίλιππος ορίστηκε διοργανωτής των Πύθιων Αγώνων στους Δελφούς το 346 π.Χ. Με άλλα λόγια, ο πατέρας του Μέγα Αλέξανδρου και οι πρόγονοί του ήταν εξολοκλήρου Έλληνες. Η ελληνική γλώσσα ήταν η γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο Δημοσθένης και η πρεσβεία του από την Αθήνα όταν επισκέπτονταν τον Φίλιππο επίσης το 346 π.Χ. Ένας άλλος Έλληνας του Βορρά, ο Αριστοτέλης, πήγε να σπουδάσει για περίπου 20 χρόνια στην Ακαδημία του Πλάτωνα. Στη συνέχεια, επέστρεψε στη Μακεδονία και έγινε ο δάσκαλος του Αλέξανδρου Γ΄. Μιλούσαν Ελληνικά στην σχολή που σώζεται ακόμα και σήμερα κοντά στη Νάουσσα στην Ελληνική Μακεδονία.

Ο Αλέξανδρος είχε μαζί του σε όλες του τις εκστρατείες την έκδοση του Αριστοτέλη της Ιλιάδας του Ομήρου. Ο Αλέξανδρος διέδωσε την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό σε όλη του την αυτοκρατορία, ιδρύοντας πόλεις και εγκαθιστώντας εκπαιδευτικά κέντρα. Εξού και βρίσκουμε επιγραφές που αφορούν χαρακτηριστικούς ελληνικούς θεσμούς όπως είναι το γυμνάσιο τόσο μακριά όσο στο Αφγανιστάν. Είναι γραμμένες στα Ελληνικά.

Προκύπτουν οι εξής ερωτήσεις: Γιατί ήταν η Ελληνική γλώσσα η lingua franca σε όλη την επικράτεια του Αλέξανδρου αν αυτός ήταν ΄Μακεδόνας’; Γιατί γράφτηκε η Καινή Διαθήκη στα Ελληνικά;

Οι απαντήσεις είναι ξεκάθαρες: ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας, όχι Σλάβος, και οι Σλάβοι και η γλώσσα τους δεν σχετίζονταν με τον Αλέξανδρο ή την πατρίδα του παρά 1000 χρόνια αργότερα. Αυτό μας φέρνει πίσω στη γεωγραφική περιοχή που ήταν γνωστή στην αρχαιότητα ως Παιονία. Γιατί οι άνθρωποι που κατοικούν σε αυτήν την περιοχή σήμερα αποκαλούν τους εαυτούς τους Μακεδόνες και τη χώρα τους Μακεδονία; Γιατί να κλέψουν μια απόλυτα ελληνική μορφή για εθνικό τους ήρωα;

Οι αρχαίοι Παίονες μπορεί να ήταν ή να μην ήταν Έλληνες, πάντως σίγουρα έγιναν ελληνίζοντες, και δεν υπήρξαν ποτέ Σλάβοι. Επίσης δεν ήταν Μακεδόνες. Η αρχαία Παιονία ήταν ένα μέρος του Μακεδονικού κράτους, όπως ήταν η Ιωνία και η Συρία και η Παλαιστίνη και η Αίγυπτος και η Μεσοποταμία και η Βαβυλωνία και η Βακτρία και πολλές άλλες περιοχές. Μπορεί λοιπόν να έγιναν προσωρινά ‘Μακεδονικές’ αλλά καμιά δεν ήταν ποτέ ΄Μακεδονία΄. Η κλοπή του Φίλιππου και του Αλέξανδρου από μια χώρα που δεν ήταν ποτέ η Μακεδονία δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.

Οι παραδόσεις της αρχαίας Παιονίας ωστόσο θα μπορούσαν να υιοθετηθούν από τους τωρινούς κατοίκους αυτής της γεωγραφικής περιοχής με αρκετά αιτιολογικά. Η επέκταση του γεωγραφικού όρου ‘ Μακεδονία’ ώστε να καλύπτει τη νότια Γιουγκοσλαβία δεν μπορεί. Ακόμα και στον ύστερο 19ο αι. αυτή η λάθος χρήση υπονοούσε μη υγιείς εδαφικές βλέψεις.

Το ίδιο κίνητρο βρίσκεται και σε σχολικούς χάρτες που δείχνουν την ψευδο-μεγάλη Μακεδονία να εκτείνεται από τα Σκόπια μέχρι τον Όλυμπο και να επιγράφεται στα Σλαβικά. Ο ίδιος χάρτης και οι διεκδικήσεις του βρίσκεται σε ημερολόγια, αυτοκόλλητα αυτοκινήτων, χαρτονομίσματα κλπ που κυκλοφορούν στο νέο κράτος από τότε που διακήρυξε την ανεξαρτησία του από τη Γιουγκοσλαβία το 1991. Γιατί να επιχειρεί μια τέτοια ιστορική ανοησία μια φτωχή νέα χώρα, εσωτερική και περικυκλωμένη από στεριά; Γιατί να κοροϊδεύει θρασύτατα και να προκαλεί τη γείτονά της;

Όπως και να θέλει κανείς να χαρακτηρίσει μια τέτοια συμπεριφορά, σίγουρα δεν πρόκειται για πίεση για ιστορική ακρίβεια, ούτε για σταθερότητα στα Βαλκάνια. Είναι λυπηρό ότι οι ΗΠΑ έχουν ενισχύσει και ενθαρρύνει τέτοια συμπεριφορά. Στρεφόμαστε σε Εσάς, Κύριε Πρόεδρε, για να ξεκαθαρίσετε στην κυβέρνηση των Σκοπίων ότι δεν μπορεί να εισέλθει στην οικογένεια των χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ όσο επιχειρεί να οικοδομήσει την εθνική της ταυτότητα εις βάρος της ιστορικής αλήθειας. Η κοινωνία μας από κοινού δεν μπορεί να επιβιώσει όταν η ιστορία αγνοείται, πολύ λιγότερο δε όταν η ιστορία κατασκευάζεται για να εξυπηρετήσει αμφίβολα κίνητρα.

Με εκτίμηση, 






Paul Cartledge, A.G. Leventis Professor of Greek Culture, University of Cambridge

Pierre Ducrey, professeur honoraire, Universite de Lausanne

Robin Lane Fox, University Reader in Ancient History, New College, Oxford

Mary R. Lefkowitz, Andrew W. Mellon Professor in the Humanities, Emerita

Wellesley College

Hugh Lloyd-Jones Professor of Greek Emeritus, University of Oxford

Stephen G. Miller, Professor of Classical Archaeology Emeritus,

University of California, Berkeley

John C. Rouman, Professor Emeritus of Classics, University of New Hampshire

Ian Worthington, Frederick A. Middlebush Professor of History, University of Missouri-Columbia

Αναρτήθηκε από taxalia2.blogspot

Σάββατο 6 Ιουνίου 2009