Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

“Στέμμα τῶν αὐγῶν”

“Στέμμα τῶν αὐγῶν” ονόμασε ο Ιωάννης Δούκας Βατάτζης ο ελεήμων, αυτοκράτορας Νικαίας (1222-12540), ένα διάδημα που δώρισε στην σύζυγο του, το οποίο στόλιζαν μαργαριτάρια και πολύτιμοι λίθοι, τους οποίους απέκτησε με την πώληση αυγών από το κτήμα του! 
Το στέμμα αυτό ενσάρκωνε ένα ολόκληρο πρόγραμμα για την ανόρθωση της αγροτικής οικονομίας και κτηνοτροφίας! 
Πρώτος ο αυτοκράτορας έδωσε το καλό παράδειγμα στη γεωργία! 
Τα αυτοκρατορικά κτήματα ορίσθηκε να γίνουν πρότυπα για να δείξουν στους υπηκόους τι μπορεί ν’ αποφέρει η φροντισμένη και συνετή οικονομική διαχείριση στη γεωργία, την αμπελοκομία και την κτηνοτροφία.
Βασικός στόχος της οικονομικής πολιτικής ήταν να καταστήσει τη χώρα οικονομικά αυτάρκη.
 Προστάτευσε την αυτοκρατορία από την εισαγωγή ξένων προϊόντων και την απάλλαξε από το οικονομικό μονοπώλιο των ιταλικών πόλεων. 
Απαγόρευσε αυστηρά στους υπηκόους του ν’ αγοράζουν είδη πολυτελείας από το εξωτερικό. 
Κάθε πολίτης έπρεπε ν’ αρκεσθεί σε “ό,τι παράγει το ρωμαϊκό έδαφος και ό,τι δημιουργούν τα ρωμαϊκά χέρια” !!!
(G. Ostrogorsky, Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους, Ιστορικές εκδ. Σ. Δ. Βασιλόπουλος, Αθήνα 1993)
http://leimwnas.blogspot.com/2012/03/blog-post_31.html

Αν διαβάσατε μέχρι εδώ ξαναδιαβάστε το από την αρχή και δακρύστε με την απλότητα της λύσης που έχουμε κάτω από τη μύτη μας αλλά κανείς δεν μιλά γι’ αυτήν!
 Κανείς δεν μας δίνει πλέον δανεικά, σπάραζε ο Καψής στο Mega προχτές!
 Και ποιος τα θέλει τα δανεικά;
 Τα ευρώ δεν τρώγονται, οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά δεν καταπίνονται ενώ καταστρέφουν το περιβάλλον και πληγώνουν ανεπανόρθωτα την αισθητική μας (συνεπώς και τον τουρισμό), δεν γεμίζουν το στομάχι, τα εισαγώμενα φτηνά ή ακριβά προϊόντα δεν δίνουν θέσεις εργασίας, δεν προσφέρουν τη χαρά της δημιουργίας, μόνο την απληστία κάποιων ικανοποιούν σπέρνοντας κατάθλιψη και απαξιώνοντας τους υπόλοιπους!

Δεν ξέρω αν ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς ήταν ο Ιωάννης Δούκας Βατάτζης ή ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, όπως πάντα μας δίδασκαν, εκείνο που καταλαβαίνω είναι ότι το “στέμμα τῶν αὐγῶν” μου μοιάζει ίδιο με τα “ξύλινα τείχη” της Πυθίας! Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς μας δείχνει το δρόμο και οι Βυζαντινοί τους ανίκανους και ολιγόπιστους προδότες αυτοκράτορες και υπαλλήλους του Κράτους τους έριχναν στις φυλακές ή τους εξόριζαν αφού πρώτα φρόντιζαν να μην είναι σε θέση να ξανάκανουν κακό στο μέλλον (τύφλωση ή άλλα, δεν γινόταν ως τιμωρία από εκδίκηση αλλά κυρίως για προφύλαξη της αυτοκρατορίας -δημόσιο συμφέρον).
http://filologos10.wordpress.com

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

Νησιά χωρίς “υψηλή αξία” για την ‘μελέτη’ των Iberdrola-Ρόκα η Χίος, η Λέσβος, η Λήμνος: Θα την υπογράψουν οι αρμόδιοι του Βορείου Αιγαίου;

Αντιγράφω από τo απόσπασμα της (υπό δημόσια διαβούλευση) μελέτης στο οποίο η πολυεθνική του μεγάλου ενεργειακού κεφαλαίου (Iberdrola) και η θυγατρική της (Ρόκας) εξηγούν γιατί επέλεξαν το Βόρειο Αιγαίο για την ‘επένδυσή’ τους. Σημειώνω ότι πρόκειται για τη μελέτη που με συνοπτικές διαδικασίες θα κληθεί να εγκρίνει το Περιφερειακό Συμβούλιο του Βορείου Αιγαίου. 
Γράφουν οι Iberdrola-Ρόκας, εξηγώντας γιατί επέλεξαν τα νησιά του Βορείου Αιγαίου έναντι άλλων: «το νησιωτικό σύμπλεγμα των Κυκλάδων χαρακτηρίζεται από τοπιακά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά (τόσο του φυσικού όσο και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος) υψηλής αξίας, γεγονός που έχει αναδείξει την περιοχή σε τουριστικό και παραθεριστικό πόλο παγκοσμίου ενδιαφέροντος» (σελίδα 4-14). Προφανώς από αυτό πράγματι χαρακτηρίζεται το νησιωτικό σύμπλεγμα των Κυκλάδων και η αδιαίρετη ενότητα που είναι το Αιγαίο στο σύνολό του, ως μοναδική φύση και πολιτισμός. Εκτός αν κάποια νησιά (για το μεγάλο ενεργειακό κεφάλαιο η Χίος, η Λέσβος, η Λήμνος) είναι χαμηλής αξίας και δεν έχουν τέτοια τοπιακά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά; 

Γράφει επίσης η προς έγκριση ‘μελέτη’ των Iberdrola-Ρόκα: oι Κυκλάδες και άλλα νησιά που δεν επιλέχτηκαν για τη συγκεκριμένη ‘επένδυση’ έχουν «σημαντικά οικολογικά χαρακτηριστικά» και «σημαντικά θαλάσσια υποσυστήματα» (σελίδα 4-13). Ενώ κάποια άλλα νησιά (η Χίος; η Λέσβος; το Βόρειο Αιγαίο γενικότερα) δεν έχουν;

Θα συμφωνήσουν οι αιρετοί της περιφέρειας του Βορείου Αιγαίου (και οι πολιτικοί των νησιών της περιοχής γενικότερα) ότι τα νησιά τους ανήκουν σε μια υποδεέστερη τοπιακά, πολιτισμικά και οικολογικά κατηγορία; Ότι δεν μπορεί να είναι τα νησιά αυτά ένας πρώτης κατηγορίας πόλος παγκοσμίου ενδιαφέροντος για έναν αναβαθμισμένο ποιοτικά τοπιακό, πολιτισμικό και οικολογικό τουρισμό; Ότι επομένως δικαιολογείται να στηθεί πάνω τους μια μεγάλης κλίμακας βιομηχανία παραγωγής ενέργειας προς εξαγωγή, με σκοπό το αντίστοιχα μεγάλο κέρδος πολυεθνικών ενεργειακών ομίλων; Θα επιβεβαιώσουν την μη υψηλή (κατά Iberdola-Ρόκα) αξία των νησιών αυτών δίνοντάς τους άδεια να προχωρήσουν δια της υπογραφής-έγκρισης της μελέτης τους; Θα τα μετατρέψουν τελικά με την υπογραφή τους σε νησιά χαμηλής τοπιακά, πολιτισμικά και οικολογικά αξίας;

Υπάρχει εκτιμώ ένας διαφορετικός δρόμος για όλο το Αιγαίο. Που θα βασίζεται σε εναλλακτικά υποδείγματα επιτυχημένου πειραματισμού με τη μαζική χρήση μικρής κλίμακας αιολικών και ηλιακών διατάξεων, χωρίς ανάγκη μακρών δικτύων μεταφοράς. Μικρών διατάξεων όπως αυτές που περιγράφονται με όρους όπως autonomous, decentralized, stand alone (έναντι grid-connected), small wind κλπ. Εννοείται ότι η προοπτική εγκατάστασης ενεργειακών διατάξεων που θα ακολουθούν (και θα αναπαράγουν) την υψηλή αξία της μικρής κλίμακα του πολιτισμού του Αιγαίου δεν μπορεί παρά να βασισθεί στην τοπική παραγωγή και χρήση ενέργειας, μετά από δημοκρατικό σχεδιασμό, με διαρκή φροντίδα για κατάλληλη αποθήκευση και με προτεραιότητα στην αποφυγή της σπατάλης, με έμφαση σε πολλές, μόνιμες και ποιοτικές τοπικές θέσεις εργασίας στον τομέα της ενέργειας. Ενισχύοντας έτσι το ακριβώς αντίθετο από τις μεγάλες ανεμογεννήτριες των βιομηχανικών αιολικών πάρκων, οι οποίες παράγονται με μαζικό τρόπο και με βάση ένα καθολικό πρότυπο από ελάχιστους ομίλους παγκοσμίως, οδηγώντας τις περιοχές στις οποίες εισάγονται σε μια νέας μορφής τεχνολογική εξάρτηση.

Του Τέλη Τύμπα*
*Πανεπιστημιακός, διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σε κοινό μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, ειδικεύεται σε θέματα τεχνολογικής πολιτικής και κοινωνιολογίας-ιστορίας των τεχνολογιών ενέργειας και υπολογισμού

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΑΠ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ


Δέν γνωρίζω ἄν ὁ πρώην πρωθυπουργός μας κατά τό μουσικο-χορευτικό ρεσιτάλ πού ἔδωσε πρό ἐτῶν μέ τόν Τοῦρκο ὁμόλογό του, τόν μακαρίτη Τζέμ, ἐχόρευσε καί τό συχνά ἀδόμενο στίς μπουζουκοκατανυκτικές παννυχίδες «Γεννήθηκες γιά τήν καταστροφή…».

Ἀλλά κι ἄν τότε δέν ἐψάλη τό ἐν λόγω ἡρωικόν καί πένθιμον ἄσμα, τοῦ τό ἔψαλε προσφάτως μία ἐφημερίδα τῶν Βρυξελλῶν. Ὅπως ἔγραψε στό κύριο ἄρθρο της ἡ «Ἑστία» (27 Ἰανουαρίου 2012) τό ἄρθρο τῆς New Europe ἄρχιζε μέ τό ἀκόλουθο καταπελτικό:
«Μέσα σέ λιγώτερο ἀπό δύο χρόνια, ὁ πρώην πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος Γιῶργος Παπανδρέου κατέστρεψε μία χώρα. Θά ἀπαιτηθοῦν δεκαετίες γιά νά ἐπιστρέψουν οἱ Ἕλληνες ἐκεῖ πού ἦσαν…».
Μή σώσουν καί φθάσουν! Καί καλά νά πάθουν γιά τά μυαλά πού κουμαντάρουν. Ὁ Γιῶργος Παπανδρέου ἦταν ἡ πιό ἄξια τιμωρία γιά τήν αἰώνια πολιτική μας βλακεία. Ἐπί δεκαετίες τραγουδούσαμε τή φτώχεια μας: «Ντέρτι καί μαράζι κι ἀναπαραδιά». Κι ἀπό τήν προπολεμική περίοδο διδασκόμεθα ἀσματικά: «Ἀπ᾽ τά φτωχά μου ὄνειρα ἕνα σωστό δέ βγαίνει, ὅλα τά σκόρπισες ἐσύ, φτώχεια κατηραμένη…»...

Καί ξαφνικά , μετά τό 1980, ὡσάν νά ἀνακαλύψαμε τό σπήλαιο τοῦ Ἀλῆ Μπαμπᾶ, γεμίσαμε λεφτά, σέ σημεῖο πού ἡ Ἑλλάς νά ξεπερνᾶ σέ ταβέρνες καί νυκτερινά κέντρα ὅλες τίς εὐρωπαϊκές χῶρες συνολικά. Ἀπό Ἀνδρέα Παπανδρέου κι ἐντεῦθεν ἄρχισε ἡ πολιτική τῆς σπατάλης, ἡ «κουλτούρα τῆς χλιδῆς», ἡ πρακτική τῆς «ἁρπαχτῆς», κατά τόν προσφυέστατο λόγο τοῦ Κ. Σημίτη. Εἶχα ὀνομάσει ἐπί τῶν ἡμερῶν τῆς μεγάλης του δόξας τόν Ἀνδρέα Παπανδρέου «παμμέγιστο μικρό πολιτικό». Ἦταν ἡ ἐποχή πού ἐψάλλετο τό δοξαστικό: «Τσοβόλα, δῶσ᾽ τα ὅλα…»!

Ὅταν ἄκουσα κατά τήν προεκλογική περίοδο τόν πρωτογενῆ του νά διασαλπίζει τό νανουριστικό «ὑπάρχουν λεφτά», σκέφθηκα ὅτι ὁ ὑιός ὑπῆρξε ὑπέρτερος τοῦ πατρός. Καί ὄντως ἀποδείχθηκε τρισμέγιστος μικρός πολιτικός. Ἀντί νά πεῖ τό μαχητικό «ὑπάρχει δουλειά» (μόνον πού αὐτή τήν κάνουν οἱ ξένοι), ἀντί νά πεῖ «ὅλοι στή δουλειά, σέ ὅποια δουλειά» (π.χ. μάζεμα τῶν πορτοκαλιῶν καί τῆς ἐλιᾶς), ἄρχισε μέ τό περιλάλητο «ὑπάρχουν λεφτά» νά βαυκαλίζει τή νεολαία μέ νέα παραμύθια τῆς Χαλιμᾶς (ἤ τοῦ Χαλιμᾶ), ὅπως γράφει καί ὁ ἐλλόγιμος ἀδελφός του.

Στό πρῶτο κρίσιμο τρίμηνο τῆς πρωθυπουργίας του, μᾶς πουλοῦσε «χιόνι στό σουβλί καί ἀέρα στό πηρούνι». Καί μάλιστα σέ μεγάλα μεγέθη. Διότι ὅποιος μοιράζει ἀέρα, δέν κάνει οἰκονομία στά κομμάτια. Ἐν τῶ μεταξύ, περιφερόμενος, ὡς γυρολόγος, τήν ὑφήλιο, ἔστελνε τήν Ἑλλάδα στά… κομμάτια! Γιά νά καλύψη τήν ἀνυπαρξία προσωπικῆς πολιτικῆς, ἔγινε ὁ μεγαλύτερος τῆς χώρας μας δυσφημιστής. Μέχρι καί γιά «Τιτανικό» ὁμίλησε. Εὐτυχῶς, πού τό μορφωτικό του πεδίο δέν φθάνει ὥς τόν Ὅμηρο, γιατί θά ἔλεγε πώς ἡ χώρα μας κατάντησε (φυσικά, ἐξαιτίας τοῦ Καραμανλῆ) Ἴρου πανέστερη! Καί γιά νά ἐπανέλθω στόν Ὅμηρο, ὁ Γ. Παπανδρέου ἀποδείχθηκε ὁ νεώτερος Θερσίτης τῆς Ἑλλάδος. Μόνο πού δέν βρίσκεται ὁ κατάλληλος Ὀδυσσέας γιά νά τόν σωφρονήσει.

Κί ἀντί νά μετανοήσει καί νά κλειστεῖ στή βαθειά σκιά μιᾶς ἔντιμης σιωπῆς, τολμᾶ νά ἐπικρίνει, τολμᾶ νά κατηγορεῖ. Δέν μέ ξενίζει αὐτό. Ὡς ἱστορικός, γνωρίζω ὅτι πολλοί πού κανονικά θά ἔπρεπε νά ντρέπονται γιά ὅσα ἔπραξαν, ἀναισχύντως ὑποστηρίζουν ὅτι ἔπραξαν τό καθῆκον τους! Ἀλλ᾽ ἡ ἀληθινή ἱστορία, ὅπως συχνά ἔχει λεχθεῖ, εἶναι γραμμένη ἀπό τή σιωπή τῶν νεκρῶν. Καί πραγματικός ἱστορικός εἶναι αὐτός πού παίρνει τή σιωπή αὐτή, τήν κάνει φωνή γιά νά μιλάει στόν ὕπνο τῶν κοιμισμένων. Ἀκόμη καί ὅταν εἶναι ὄρθιοι.
 Ἴσως κάποιοι ξυπνήσουν ἀπό τή φωνή πού μᾶς ἔρχεται ἀπό τό παρελθόν. Ἴσως ξυπνήσει καί ὁ ἑλληνικός λαός πού ἀνήκει στή συνομοταξία τῶν λαῶν πού ἀγαποῦν τόσο πολύ τήν κακοτυχία τους, ὥστε τρέχουν νά τήν συναντήσουν!

Τώρα ἔχουμε στηρίξει τίς ἐλπίδες μας στά εὐρωπαϊκά δάνεια. Ἡ νέα Μεγάλη Ἰδέα μας εἶναι ἡ ἑπόμενη δόση τοῦ δανείου. Ἄς μήν ξεχνᾶμε, ὅμως, ὅτι στά στάδια τῆς ἀνθρώπινης ἐξελίξεως ὑπάρχουν ἐνδείξεις καννιβαλισμοῦ. Οἱ ἀμφιβάλλοντες ἄς διαβάσουν τό τί γράφει ὁ Στράβων γιά τούς κατοίκους κάποιων εὐρωπαϊκῶν περιοχῶν. Ἄς μήν τίς ἀναφέρουμε ἐδῶ. Τί εἶναι λοιπόν ὁ σημερινός Εὐρωπαῖος; Ἐξετάζοντας τό ζήτημα ἀπό ζωοφυσική σκοπιά, ἔχουμε καταλήξει στό συμπέρασμα ὅτι Εὐρωπαῖος εἶναι ἕνας πολιτισμένος καννίβαλος πού ἀγαπᾶ τόν πλησίον του μέ… σάλτσα! Ἄλλοι τυχόν πολιτισμένοι δέν ἔχουν φθάσει ἀκόμη στό ἐπίπεδο αὐτό. Τῆς σάλτσας ἐννοῶ.

Σέ αὐτό τό «Μεγάλο φαγοπότι» ὁδήγησε τόν ἐλαφρόνοο, τόν ὀλιγόπονο καί ὀλιγοσθενῆ (λόγω κακῆς παιδείας) ἑλληνικό λαό ὁ Γ. Παπανδρέου. Ἕνα λαό παχύφωνο, χαμηλῆς ψυχικῆς ἰσχύος καί ἀσθενοῦς κράσεως, λόγω πλαστῆς εὐημερίας, τόν ὁδήγησε σάν ἀδέξιος Ὀδυσσέας στό σπήλαιο τοῦ Κύκλωπα. Ἴσως μένει μέ τήν ἐντύπωση ὅτι αὐτόν ὁ Κύκλωπας θά τόν φάει τελευταῖο. Τό εἶχε ὑποσχεθεῖ. Ἀλλ᾽ οἱ νέοι Κύκλωπες δέν θά ἀφήσουν κοκκαλάκι. Ἐκτός κι ἄν…
Πάντα στήν ταραχώδη ἱστορία μας ὑπῆρχε αὐτό τό θαυματουργό «ἐκτός κι ἄν…». Τήν ὥρα τήν πιό τραγική  τοῦ Ἀγώνα, ὅπου τό Μεσολόγγι εἶχε πέσει καί ὁ Ἰμπραήμ ἁλώνιζε τό Μοριά, τήν Ἐπανάσταση ἔσωσε μέ τήν προσωπική του λεβεντιά ὁ Γυιός τῆς Καλογριᾶς. Πιστεύω –παρά τά μοιρολόγια τῶν καναλιῶν πού ξεπέρασαν σέ καημό καί τό μοιρολόι τῆς παπαδιαμαντικῆς φώκιας– ὅτι ξανά, ἄν ὑπάρξει τό κατάλληλο «πάλεμα», θά βγεῖ «καινούργια γέννα». Ἄσπιλη, ἄμεμπτη, ἀμόλυντη, πού δέν θά φοβᾶται τή δουλειά. Ἡ χώρα μας ἔχει ὅλα τά «φόντα» νά γίνει ἡ Ἑλβετία τῆς Μεσογείου. Ὁ Ἑλβετός, ὅμως, δέν πουλάει «μαγκιά»· πουλάει ἔξυπνη, σκληρή δουλειά.
του ΣΑΡΑΝΤΟΥ ΚΑΡΓΑΚΟΥ

 http://tolimeri.blogspot.com

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

περί σοφίας



   Υπάρχει ο τόπος, από όπου εξάγεται ο άργυρος, όπως επίσης και ο τόπος, από όπου εξάγεται και καθαρίζεται ο χρυσός.


  Επίσης είναι γνωστόν ότι ο σίδηρος εξάγεται από ωρισμένας περιοχάς της γης, ο δε χαλκός εξάγεται από τα λατομεία, όπως ο λίθος.


 Με το φως της λυχνίας έθεσεν ο άνθρωπος τάξιν στο σκοτάδι των μεταλλωρυχείων και κάθε μέρος το διερευνά και εξακριβώνει, που εις τα σκότη κρύπτεται ο πολύτιμος λίθος και που η θανατηφόρος σκια.


 Εις τα μέρη της γης τα διανοιχθέντα από τα ύδατα των χειμάρρων και εις την άμμον ερευνούν οι χρυσοθήραι. Λησμονούν και αντιπαρέρχονται με αδιαφορίαν τους συνηθισμένους δρόμους των ανθρώπων. Εκεί εις τα βάθη των μεταλλείων ταλαιπωρούνται και κατεξαντλούνται. Μετακινούνται και χωρίζονται από τους άλλους ανθρώπους.


 Η γη, από την καλλιεργουμένην επιφάνειαν της οποίας παίρνομεν τον άρτον, ανασκάπτεται από ημάς στο βάθος της σαν να καίεται από πυρ ηφαιστείου.


 Τα λιθάρια της είναι τόπος, όπου ευρίσκονται οι πολύτιμοι λίθοι του σαπφείρου και το χώμα της, όπου υπάρχει ο χρυσός.


 Τους δρόμους τους υπογείους, που υπάρχουν εις τα μεταλλεία, δεν τους εγνώρισε κανένα πτηνόν και το οξυδερκές μάτι του γυπός δεν τους είδε.


 Τολμηρά τέκνα ατιθάσων και αγρίων θηρίων δεν επάτησαν τους τόπους αυτούς, ούτε ο λέων ο βασιλεύς των ημπόρεσε να περάση από εκεί.


 Ο άνθρωπος όμως απλώνει τα χέρια του εις αποκρήμνους βράχους και τους κόπτει, ανασκάπτει δε και ανατρέπει εκ θεμελίων όρη.


 Διετρύπησε βράχους, δια να αφήση δίοδον εις συστροφάς ποταμών. Πολλά δε πολύτιμα πράγματα ανευρεθέντα από τους ανθρώπους είδε το μάτι μου.


 Απεκάλυψε και ηρεύνησε τους βαθείς πυθμένας των ποταμών και γενικά έφερεν εις φως και κατέστησεν αισθητήν την δύναμίν του.


 Η πραγματική όμως και αληθινή σοφία από ποίον μέρος της γης ευρέθη; Ποίος δε είναι ο τόπος, όπου πηγάζει και εδράζεται η αληθινή επιστήμη;


 Κανείς από τους θνητούς δεν γνωρίζει τον δρόμον, που οδηγεί εις αυτήν, ούτε και αυτή ευρέθη μεταξύ των ανθρώπων, που κατοικούν την γην.


 Αι άβυσσοι των ωκεανών λέγουν· Δεν είναι μέσα εις ημάς η σοφία. Η θάλασσα λέγει· Δεν είναι μαζή μου η σοφία.


 Τιποτε δεν είναι δυνατόν να δοθή εις αντιστάθμισμα αυτής. Ούτε είναι δυνατόν να ζυγισθή και δοθή χρυσός και άργυρος εις αντάλλαγμα και πληρωμήν αυτής.


 Δεν είναι δυνατόν να συγκριθή προς το χρυσίον Ωφίρ, προς τους πολυτίμους λίθους όνυχος και σαπφείρου.


 Η αληθινή σοφία δεν εξισώνεται κατά την αξίαν προς τον χρυσόν, προς το διαμάντι. Και τα πολύτιμα εκ χρυσού σκεύη δεν είναι δυνατόν να δοθούν ως αντάλλαγμα δι' αυτήν.


  Τα εκτιμώμενα από τους ανθρώπους πολύτιμα μέταλλα και τα κρύσταλλα ούτε καν και ημπορούν να μνημονευθούν ενώπιον αυτής. Την σοφίαν έλκυσέ την από τας πλέον βαθείας πηγάς.


  Προς αυτήν δεν είναι δυνατόν να εξισωθή ούτε ο πολύτιμος λίθος της Αιθιοπίας, το τοπάζιον. Δεν ισοσταθμίζεται αυτή και δεν συγκρίνεται με τον καθαρόν χρυσόν.


 Που λοιπόν ευρίσκεται η σοφία; Ποίος δε είναι ο τόπος της συνέσεως και της αληθούς γνώσεως;
  Αυτό διαφεύγει την γνώσιν παντός ανθρώπου. Εχει αποκρυβή και από αυτά τα πετεινά, που διασχίζουν τους ουρανούς.


 Η απώλεια και ο θάνατος, αυτός ούτος ο άδης, είπαν· Ηκούσαμεν μόνον την δόξαν της σοφίας, αλλά δεν γνωρίζομεν, που υπάρχει.


 Ο Θεός είναι η πηγή πάσης σοφίας. Αυτός κατεσκεύασε καλώς τον δρόμον, δια του οποίου αυτή ξεχύνεται προς τα δημιουργήματά του. Αυτός γνωρίζει τον τόπον και την πηγήν της.


 Διότι αυτός επιβλέπει και κυβερνά ολόκληρον την οικουμένην την υπό τον ουρανον, και γνωρίζει άριστα και κάλλιστα όλα όσα υπάρχουν εις την γην, τα οποία αυτός εδημιούργησεν.


 Αυτός ζυγίζει τους ανέμους και μέτρά τα ύδατα.


 Οταν ο Κυριος εδημιούργησεν έτσι αυτά, τα είδε και ερρύθμισε τα μέτρα της πτώσεως των βροχών, της κατευθύνσεως των ανέμων και έθεσεν στον δρόμον, που πρέπει, τας εκτινασσομένας αστραπάς με τας βροντάς.


 Τοτε ο Θεός είδε την δημιουργίαν του και προέβαλεν εις ημάς φανεράν την σοφίαν του, ενώ πρότερον ήτο αποκεκρυμμένη.


  Είπε δε ο Κυριος στον άνθρωπον· Ιδού πραγματική σοφία είναι το να σέβεται ο άνθρωπος τον Θεόν. Και επιστήμη είναι το να απέχη κανείς από τας κακάς πράξεις”.
Ιώβ 28
πηγη

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Η προφητεία.....


 Από το "Κουτί της Πανδώρας"
Στις 11 Νοεμβρίου του 2010, στο «Κουτί της Πανδώρας» κάναμε μια εκπομπή για τον κατάσταση στον Άγιο Παντελεήμονα. Ο τίτλος ήταν «Μπίζνες, κραυγές και ψίθυροι στον Άγιο Παντελεήμονα». Στην εκπομπή αυτή η έρευνα αποκάλυπτε πως η συγκέντρωση μεταναστών στο Κέντρο της Αθήνας και πολύ περισσότερο οι κραυγές για την επικινδυνότητα της περιοχής δεν ήταν τυχαία. Για έναν ανεξήγητο λόγο οι μετανάστες, οδηγούνταν με ευθύνη του ελληνικού κράτους από τα σύνορα στο κέντρο της Αθήνας. Γκετοποιήθηκαν και δημιουργήθηκε το αναπόφευκτο. Εξαθλίωση και πολλές φορές εγκληματικότητα. Εγκληματικότητα που αρκετές φορές ήταν υποκινούμενη.

Στη συνέχεια «αγανακτισμένοι πολίτες» ενέτειναν το κλίμα της ανασφάλειας και οδηγούσαν πολλούς να πουλάνε τα σπίτια τους και να εγκαταλείπουν το κέντρο. Όπως αποκαλύψαμε τότε, πρωταγωνιστής ήταν ένας κτηματομεσίτης «αγανακτισμένος».Το σχέδιο ήταν απλό. Όσοι είχαν ιδιοκτησίες θα πουλούσαν όσο όσο, και στη συνέχεια το κράτος θα αναλάμβανε να σώσει το Κέντρο και να αναβαθμίσει την περιοχή. Όλα αυτά τότε ίσως έμοιαζαν σενάρια καχύποπτων δημοσιογράφων. Μόνο που την Τετάρτη έγιναν δύο πράγματα. Το υπουργείο του κ. Χρυσοχοίδη αποφάσισε να κάνει επιχειρήσεις σκούπας και να μεταφέρει τους μετανάστες σε στρατόπεδα στην Κοζάνη. Και ο πρωθυπουργός κ. Παπαδήμος μετά άλλων τεχνοκρατών ανακοίνωσε την ανάπλαση -αναβάθμιση του Κέντρου της Αθήνας.
Από το σενάριο λοιπόν μένει να δούμε ποιοί πλούτισαν.
Δείτε εδώ την αποκαλυπτική εκπομπή

Εκπομπή: Μπίζνες, κραυγές και ψίθυροι στον Άγιο Παντελεήμονα from Kouti Pandoras on Vimeo.


http://seisaxthia.blogspot.com/

Μια ελληνική σημαία στο Σαν Αντρές του Περού

Μια ελληνική σημαία έσωσε πριν από 130 χρόνια επτά Έλληνες και τις οικογένειές τους, στον Πόλεμο του Ειρηνικού, μεταξύ Περού και Χιλής.

Ήταν το 1880, όταν Χιλιανοί στρατιώτες εισέβαλαν στο χωριό Σαν Αντρές, ένα ψαροχώρι του Περού. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι οι στρατιώτες σκότωναν τους κατοίκους. Ανάμεσα στους ντόπιους ήταν και επτά έλληνες ναυτικοί που βρέθηκαν τυχαία στο Σαν Αντρές, κοντά στο Πίσκο, το 1870 και αποφάσισαν να ζήσουν εκεί. Για να σωθούν οι Έλληνες από τη σφαγή, ύψωσαν σε ένα σπίτι την ελληνική σημαία και κλείστηκαν εκεί με τις οικογένειές τους και με αρκετούς περουβιανούς. Οι Χιλιανοί στρατιώτες δεν τους πείραξαν. Οι Έλληνες και οι οικογένειές τους γλίτωσαν την καταστροφή. Σήμερα οι απόγονοί τους είναι κάπου 600. Τα επίθετα Κομνηνός, Γκίκας, Παπαφάβας, Φαλκόνης, Κωσταντίνου, είναι από τα πιο συνηθισμένα στο ψαροχώρι.

Εκατόν τριάντα χρόνια μετά η ελληνική σημαία υψώθηκε και πάλι. Η ελληνική κοινότητα της Λίμα μαζί με την ελληνική κοινότητα του Σαν Αντρές αποφάσισαν να γιορτάσουν για πρώτη φορά τα Φώτα στο χωριό. Ο δήμαρχος έδωσε εντολή να υψωθούν στην πλατεία η περουβιανή και η ελληνική σημαία. Πολλοί από τους απόγονους των πρώτων Ελλήνων ήταν συγκινημένοι. "Οι Έλληνες για μας είναι αδέλφια μας, σας οφείλουμε πολλά. Η ανάπτυξη στην περιοχή οφείλεται στο όραμα και στη δουλειά των πρώτων Ελλήνων που έφεραν νέες ιδέες στον τόπο μας" είπε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο δήμαρχος της περιοχής, Χουάν Βεργάρα Μάτα.

Οι Έλληνες του Σαν Αντρές είναι καθολικοί. Ο ιερέας του χωριού είναι ο Αλφόνσο Κομνηνός. "Όταν πέθαναν οι παππούδες μας, χάθηκαν πολλά από τα έθιμα που είχαν φέρει από την Ελλάδα. Μαζί με όλα αυτά χάθηκε και η Ορθοδοξία. Είμαστε πια Καθολικοί. Δεν γινόταν διαφορετικά. Όμως πολλοί κρατάμε ακόμη πολλά έθιμα. Για αυτό σήμερα γιορτάζουμε όλοι μαζί τα Φώτα" δήλωσε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο πάτερ, ο οποίος είναι Έλληνας πέμπτης γενιάς.

Η θεία λειτουργία ήταν σύντομη και τελέστηκε στην παραλία, όπου έγινε και η κατάδυση του Τίμιου Σταυρού. Το ρόλο του ιερέα ανέλαβαν η πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας της Λίμα, Σόνια Βαβούλης και ο πάτερ Αλφόνσο. Οι λιγοστοί που μιλούν πια ελληνικά είχαν μοιράσει φωτοτυπίες με το απολυτίκιο των Θεοφανίων γραμμένο με ισπανικά γράμματα και έτσι συμμετείχαν όλοι στην ψαλμωδία. Ο ασημένιος σταυρός ρίχτηκε στη θάλασσα και όλοι μαζί σε κλίμα συγκίνησης έψαλαν "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου, Κύριε…".

Ένας πιτσιρικάς, έκτης γενιάς Έλληνας, βούτηξε στη θάλασσα και έφερε πίσω τον σταυρό.

"Είναι η πρώτη φορά που γιορτάζουμε έτσι εδώ. Είναι μια ιδιαίτερη στιγμή για όλους μας. Είναι παράλληλα και μια τιμή στη μνήμη των παππούδων μας. Είναι μεγάλη η χαρά για μας να βλέπουμε την ελληνική σημαία να κυματίζει στην πλατεία. Το 2007 ένας μεγάλος σεισμός κατάστρεψε το χωριό μας. Η Ελλάδα στάθηκε δίπλα μας και την ευχαριστούμε" ανέφερε ο πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας του Σαν Αντρές, Φερνάντο Ερνέστο Κομίνα Σεβάγιας.

"Εκδηλώσεις όπως και η σημερινή είναι πολύ συγκινητικές για μας. Δεν είναι μόνο φορτισμένες συναισθηματικά, αλλά ξυπνούν μέσα μας την πατρίδα, τη νοσταλγία, μας μαθαίνουν να μην ξεχνούμε την καταγωγή μας" είπε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ η πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας της Λίμα, Σόνια Βαβούλης.


*Ο συνεργάτης του ΑΠΕ - ΜΠΕ, Δημήτρης Παρούσης, που εδώ και 1.379 μέρες πραγματοποιεί το γύρο του κόσμου αναζητώντας "χαμένους" Ελληνες, βρίσκεται αυτές τις μέρες στην περιοχή και ερευνά την ιστορία των "χαμένων" Ελλήνων του Σαν Αντρές.

Περισσότερα για την περιπλάνησή του στον κόσμο μπορείτε να βρείτε στο www.godimitris.gr
http://akrat.blogspot.com/ 

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

ΣΤΟΛΗ ΑΦΘΑΡΣΙΑΣ- Φώτης Κόντογλου

Για του Χριστού την πίστιν την αγίαν, για της πατρίδος την ελευθερίαν, γι’ αυτά τα δύο πολεμώ, γι’ αυτά να ζήσω επιθυμώ, κι αν δεν τα αποκτήσω τι μ’ ωφελεί να ζήσω;
 Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του 1821 έχει μια πνοή αγιασμένη, κι η ιστορία της είνε σαν συναξάρι. Η Ελλάδα μπορεί να παρασταθεί σαν τη μητέρα των Μακκαβαίων που είδε να βασανίζονται και να σφάζονται μπροστά της τα παιδιά της ένα-ένα. Από τον καιρό που χάθηκε η Κωνσταντινούπολη, η πατρίδα μας μαυροφόρεσε σαν χαροκαμένη χήρα· οι άνδρες ήτανε σαν ασκητές, οι γυναίκες σαν καλογρηές, τα τραγούδια μας γεμάτα πόνο και ελπίδα, τη λεγόμενη «χαρμολύπη», σαν χερουβικά, σαν τροπάρια. Μια αγιωσύνη τα τύλιγε όλα. Οι καρδιές ήτανε, με όλη την παληκαριά τους, συντετριμμένες και ταπεινωμένες. Γι’ αυτό κι η θρησκεία μας ήτανε αληθινή, επειδή η πίστη του Χριστού δεν ταιριάζει σε ανθρώπους απίκραντους και καλοπερασμένους, κατά τα λόγια του Χριστού που λέγει: «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε», και στενή και τεθλιμμένη η οδός». Μα όσα χάνει ο άνθρωπος σε καλοπέραση, τα κερδίζει «εκατονταπλασίονα» σε βάθος πνευματικό. Και το έθνος μας που στάθηκε κακότυχο και βασανισμένο, από την άλλη μεριά στάθηκε ευλογημένο, κατά τον λόγο που λέγει ο Σολομών για όσους μαρτυρούνε για την αλήθεια: «και γαρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης· και ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται». Και ποια είνε αυτή η αντάμειψη; Η αντάμειψη ήτανε πως ντυθήκανε με κάποια στολή αφθαρσίας αυτοί που ζούσανε «υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, εν ερημίαις πλανώμενοι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης».
 Για τούτο, όποιος άνθρωπος έχει καρδιά καθαρή, και νιώσει την Ελληνική Επανάσταση, σαν να τραβιέται από κάποιον μαγνήτη, ας είνε κι άλλης φυλής άνθρωπος, χωρίς να γνωρίζει καλά- καλά από πού βγαίνει αυτή η γλυκύτητα και η κατανυκτική αγάπη, μ’ όλο που ακούει σκοτωμούς, μαρτύρια και μοιρολόγια, που σε άλλη περίσταση αγριεύουνε τον άνθρωπο. Θαρρεί πως δεν γινήκανε στ’ αληθινά αυτά που ακούει, αλλά πως είνε κάποιο έμορφο παραμύθι. Τα πιο σκληρά πράγματα χάνουνε τη σκληρότητά τους, καν φονικά, καν αγωνίες κάθε λογής, φτώχια, κρύο, πείνα, αρρώστεια, ορφάνια. Κάποιος μυστικός πλούτος τα χρυσώνει όλα, ο της αφθαρσίας ο Παράκλητος (ο Παρηγορητής), το Πνεύμα το Άγιον. Αυτή είναι που λέγω στολή Αφθαρσίας κι ελπίδα Αθανασίας. Η Ελληνική Επανάσταση είνε σαν το χάλκινο μοσχάρι που έκανε ένας τεχνίτης για τον τύραννο Φάλαρη και που το πύρωνε με φωτιά και σφαλούσε στην κοιλιά του όσους ήθελε να βασανίσει για να ψηθούνε ζωντανοί. Μα αντί ν’ ακούγονται βογκητά και φρικτοί θρήνοι από το στόμα του βοδιού, έβγαιναν τραγούδια χαρούμενα, επειδή ο τεχνίτης είχε βάλει επιτήδεια στο λαρύγγι του βοδιού κάποιο όργανο που άλλαζε τους θρήνους σε χαρούμενη μουσική. Ο Αθανάσιος Διάκος τραγουδούσε περασμένος στη σούβλα, κι οι γυναίκες του Ζαλόγγου χορεύανε και πέφτανε στον γκρεμνό. Κι όλοι οι Έλληνες, άνδρες, γυναίκες, μικροί, μεγάλοι, δεσποτάδες, παπάδες, λαϊκοί, ψέλνανε σαν να τραγουδούσανε και τραγουδούσανε σαν να ψέλνανε, όπως οι τρεις Παίδες της καμίνου που δοξολογούσανε τον Θεό χορεύοντας μέσα στη φωτιά σαν να δροσολογιότανε. Απ’ όλη την αιματοβαμμένη Ελλάδα ακουγότανε «ήχος καθαρός εορταζόντων», κι οι Έλληνες τρέχανε στον θάνατο «αγαλλομένω ποδί, Πάσχα κροτούντες αιώνιον».
Γι’ αυτό μαγεύθηκε ο κόσμος, χωρίς να ξέρει γιατί. Εκείνο που τους μάγευε ήτανε η Ελπίδα της Αθανασίας που βγαίνει από την Ορθοδοξία και που τα σκεπάζει όλα με την χαρούμενη πνοή της. Η χαρά του Χριστού είνε ένα άνθος που φυτρώνει μοναχά στις καρδιές που πονούν. Για τούτο ο Δαυΐδ έλεγε: «Κύριε εν θλίψει επλάτυνάς με». Κι οι ασκηταί της Ορθοδοξίας τη λέγανε «Χαρμολύπη» ή «Χαροποιόν πένθος», αυτή τη χαρά που βγαίνει από τη συντριμμένη καρδιά. Η Ελληνική Επανάσταση ήτανε τα χαρούμενα ορμήματα του Ποταμού της Ορθοδοξίας. Γι’ αυτό τη μισήσανε και την πολεμήσανε οι «ψευδάδελφοι», εκείνοι που ιδρύσανε στ’ όνομα του Χριστού ένα σύστημα εγκόσμιας ευδαιμονίας, κάποιον «αριστοκρατικό χριστιανισμό» που τραβά τις ματαιόδοξες ψυχές, και τις ξεραίνει από τη χαρά του Χριστού, από τη «χαρμολύπη»[1].
Οι Έλληνες του καιρού εκείνου ήτανε «πτωχοί τω πνεύματι», κατά τους έξυπνους του κόσμου. Ήτανε απλοί και φυσικοί, κι η όψη τους, τα λόγια τους, οι συνήθειές τους, τα φερσίματά τους ήτανε αληθινά, δηλαδή Ελληνικά. Η ψυχή τους ήτανε δεμένη με τη φύση και τη θρησκεία τους. Λεοντόκορμοι άνδρες που βαστούσανε από αρχαία αίματα, ζούσανε στον ανοιχτόν αγέρα όπως τους έπλασε ο Θεός, με γένεια, με μουστάκια, με μακρυά μαλλιά σαν το Χριστό, γοργοπόδαροι, λιγόφαγοι, θρήσκοι, ταπεινοί μπροστά στους γεροντότερους και στους παπάδες, με ψυχή γεμάτη κρυφά πλούτη. Απάνω απ’ όλα ήτανε η Θρησκεία, η Πίστις των Πατέρων μας. Κι οι λειτουργοί της ήτανε οι πνευματικοί τους, οι δάσκαλοί τους, οι προστάτες τους, οι παρηγορητές τους, οι δικαστές τους, οι εξομολόγοι τους.
Ο πιο αγαπημένος αρματωλός για το λαό, ο πιο αγνός πολεμιστής, ο καινούριος άγιος Γιώργης, στάθηκε ένας παπάς, ο Αθανάσιος Διάκος, που σουβλίσθηκε για την Πίστη του Χριστού. Άλλοι τέτοιοι αγιασμένοι που αγωνισθήκανε για την Πίστη, είνε ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’, ο Ησαΐας Σαλώνων, ο Ρωγών Ιωσήφ, ο Κυπριανός στην Κύπρο· τι λέγω; Νέφος ολόκληρο ρασοφορεμένοι, Ορθόδοξον Ιεράτευμα. Πριν να γίνει η Επανάσταση, χιλιάδες Νεομάρτυρες μαρτυρήσανε για την Πίστη, κι ύστερα ήρθανε οι αρματωλοί. Οι δεσποτάδες, οι παπάδες κι οι καλόγεροι είχανε γίνει σαν τους προφήτες που οδηγούσανε τον νέον Ισραήλ στη Γη της Επαγγελίας. Οι αρματωλοί γινήκανε σαν ασκητές και ψέλνανε απάνω στο μετερίζι, και ξεστηθίζανε το Ψαλτήρι για παρηγοριά, με τα χαϊμαλιά στο στήθος που παριστάνανε τον Χριστό, την Παναγία, τον άη Γιώργη, τον άη Δημήτρη. Για φυλαχτό είχανε ή τίμιο ξύλο, ή άγιο λείψανο, ή ένα κομμάτι από το παλιόρασο του άγιου Κοσμά. Πολλοί αρματωλοί ήτανε ζωγραφισμένοι στα ερημοκκλήσια μαζί με τους αγίους. Η ζωγραφιά του Μεϊντάνη βρισκότανε στην εκκλησιά της Κατούνας, του Ανδρούτσου στο Μεγάλο Μετέωρο, του Διαμαντή Σπατούλη στην εκκλησιά στ’ Αλεποχώρι Μπότσαρη. Και τους σκοτωμένους τους θάβανε κοντά στην εκκλησιά. Λοιπόν, δεν είνε αγιασμένη η Επανάστασή μας, δεν είνε η Ορθοδοξία ματωμένη για να φυλάξη την πίστη μας; Η Ορθοδοξία έγινε ένας λόγος άδειος στα στόματα των σημερινών φραγκοδασκαλευμένων δασκάλων. Μα η αληθινή Ορθοδοξία που είνε πλούτος και ρίζα αθανασίας, είνε φυτρωμένη βαθειά στην καρδιά του ορθοδοξώτατου λαού μας, που όσο δεν ήθελε να τουρκέψει, άλλο τόσο δεν θέλει να φραγκέψει.
Φώτης Κόντογλου
πηγη

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Μπράβο Δέσποτα !!!


ανοιχτή επιστολή του Σεβ. Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου.:

«Είτε το θέλουν οι τοπικές κοινωνίες είτε όχι, είτε το θέλετε, είτε όχι θα γίνει» είπε ο κ. Χρυσοχοίδης και από τηλεοράσεως, αλλά και στους εκπροσώπους των τοπικών κοινωνιών δηλαδή στο Περιφερειάρχη Δυτ. Μακεδονίας, στον Αντιπεριφεριάρχη, στην Δήμαρχο Βοίου, στον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Βοίου τον οποίο απρεπώς διέκοψε και τον χαρακτήρισε σαν λαϊκιστή, «είπε ο γάϊδαρος τον πετεινό κεφάλα» λέει βέβαια ο λαός μας και στους τοπικούς Βουλευτές, σχετικά με την δημιουργία στρατοπέδου συγκεντρώσεως, γιατί περί αυτού πρόκειται, στην Νεάπολη Κοζάνης.

   Αλήθεια κ. Υπουργέ, ποιός είσθε εσείς που μιλάτε με αυτό τον τρόπο;

Ποιός νομίζετε ότι είσθε, για να προκαλείτε βάναυσα τις τοπικές κοινωνίες τις οποίες και εσείς ως μέλος του πολιτικού συστήματος οδηγήσατε στην παρακμή;

Τόσο σπουδαίο φαντάζεσθε τον εαυτό σας; Νοσταλγείτε την εποχή του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν;».

Η περιφρόνηση των τοπικών κοινωνιών είναι δημοκρατική κατάκτηση; Πρέπει να καταλάβετε καλά, ότι δεν σας φοβόμαστε, όσο κι’άν μας απειλείτε !

Κύριε Υπουργέ, το πρώτο που δεν πρέπει να ξεχάσετε, είναι ότι είσθε και εσείς ΕΝΟΧΟΣ για το κατάντημα αυτού του τόπου και οι ένοχοι το λιγότερο πρέπει να είναι σεμνοί και διακριτικοί και όχι προκλητικοί..

Αλήθεια, τι θα κάνετε; Θα συγκρουσθείτε με τους πολίτες; Θα φέρετε τα ΜΑΤ; Θα χτυπηθείτε μαζί με τους ανθρώπους για να αποδείξετε ότι εσείς μπορείτε; Ενεργείτε με τόση αφροσύνη;

Δεν σκέπτεσθε το απλούστερο.ότι την ώρα που όλα θα είναι έτοιμα, εσείς ΔΕΝ θα είσθε Υπουργός, ίσως ούτε και βουλευτής; Η αλαζονεία ποτέ δεν υπήρξε καλός σύμβουλος! Περισσότερη ψυχραιμία κ. Υπουργέ, αλλοιώς δεν είσθε κατάλληλος για την θέση που έχετε.

Ας έλθουμε όμως και στην ουσία του προβλήματος. Γιατί άραγε αντιδρούν οι τοπικές κοινωνίες; Πρώτον γιατί δεν τις ενημερώσατε, δεύτερον γιατί δεν σας εμπιστεύονται, τρίτον γιατί τις υποτιμήσατε και τέταρτον γιατί δεν θέλουν να γίνουν συνεργοί σας στην αθλιότητα που ετοιμάζετε. Ας τα προσεγγίσουμε ένα-ένα.
Πρώτον, δεν τις ενημερώσατε και αυτό είναι μια πρώτη υποτίμηση καθ’εαυτήν.

Αποφασίσατε γι’αυτούς χωρίς αυτούς, κι’όταν ήλθαν προς σας οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι τους τους φερθήκατε με σκαιότητα και περιφρόνηση. Με μια τέτοια συμπεριφορά ποιός μπορεί να σας εμπιστεύεται;

Δεύτερον, γιατί δεν σας εμπιστεύονται ως πολιτικό. Μήπως κ. Υπουργέ ήλθατε από άλλο πλανήτη; Μπορούμε να εμπιστευθούμε εκείνους που κατέστρεψαν τη χώρα εν γνώσει τους;

Σε άλλες εποχές και απέναντι σε άλλους έπρεπε να είσασταν γενναίος και να αντισταθείτε για να μη φθάσουμε εδώ που φθάσαμε. Αργήσατε πάρα πολύ και είναι πλέον πολύ αργά για να ζητάτε να σας εμπιστευθούμε.

Θυμάστε κ. Υπουργέ, τον Ευστάθιο Λαζαρίδη;

Είναι ο αστυνομικός που έπεσε θύμα των αδίστακτων δολοφόνων στα Ζωνιανά και τραυματίστηκε βαρύτατα; Είναι από τη Νεάπολη.

Βλέπουμε τον δύστυχο πατέρα του καθημερινά να προσπαθεί να τον στηρίξει στο κέντρο αποκατάστασης που φιλοξενείται.

Η επίσημη Πολιτεία τον έχει ξεχάσει. Ένα δικό σας άνθρωπο, εννοώ του Υπουργείου σας, που έπεσε θύμα του καθήκοντος και την οικογένεια του δεν μπορέσατε να στηρίξετε και θέλετε να σας εμπιστευθούμε;

Τρίτον, ανακοινώσατε πριν λίγο καιρό ότι θα πέσει «σκούπα στην Αθήνα για τους λαθρομετανάστες». Την σκούπα κ. υπουργέ την χρησιμοποιούμε για να μαζεύουμε σκουπίδια.

Αυτή την αντίληψη έχετε λοιπόν για τους λαθρομετανάστες; Και αφού αυτά τα κατ’εσάς σκουπίδια τα φέρνετε σε μας αντιλαμβανόμαστε τι γνώμη έχετε και για μας.

Άλλωστε αυτό έχει φανεί προ πολλού αφού αφήσατε τον τόπο αυτό να ρημάξει, αφού κλείσατε τα σχολεία του κλπ. Εμείς όμως δεν έχουμε αυτή την αντίληψη και γι’αυτό δεν θέλουμε να γίνουμε συνεργοί στην αθλιότητα που ακούει στο όνομα «στρατόπεδο συγκεντρώσεως».

Αλήθεια! πότε κάνατε κάτι σωστό και ολοκληρωμένο σ’αυτό τον τόπο για να πιστέψουμε ότι θα το κάνετε και τώρα;

Υποτίθεται ότι ξεκινάτε ένα έργο σε ένα υπουργείο και το αφήνεται για να πάτε σε άλλο, αποδεικνύοντας τόσο καθαρά ότι σας ενδιαφέρει η καρέκλα και όχι το έργο.

Έχετε να μας υποδείξετε ένα άλλο έργο στην Ελλάδα που να έγινε τόσο γρήγορα, όσο θα το κάνετε εσείς, τόσο αξιόπιστα και τόσο φερέγγυα για να πιστέψουμε ότι θα το κάνετε και τώρα;

Μια αποθήκη ανθρώπων θα φτιάξετε, μια χωματερή ανθρώπων και τίποτα άλλο. Είπατε ότι θα φυλάσσεται τόσο καλά, ώστε κανείς δεν θα μπαίνει και κανείς δεν θα βγαίνει.

Μα λοιπόν μας θεωρείτε τόσο αφελείς; Αλήθεια μπορείτε να μας υποδείξετε ένα τέτοιο κέντρο στην Ευρώπη να το επισκεφθούμε, να δούμε τις προδιαγραφές του και να καταλάβουμε τι «παράδεισο» θα φτιάξετε γι’ αυτούς τους δύστυχους ανθρώπους.

Που θα μένουν αυτοί οι άνθρωποι χειμώνα-καλοκαίρι; Σε σκηνές, σε παραπήγματα, σε κτίρια; Όσο έγκαιρα έφτασαν φέτος τα βιβλία στα σχολεία, άλλο τόσο γρήγορα θα γίνουν αυτά που υπόσχεσθε. Φαντάζεστε τι εμπειρία ζωής θα αποκτήσουν τα παιδιά μας βλέποντας ανθρώπους μέσα σε συρματοπλέματα η βλέποντας τα άλλα παιδιά, σαν παιδιά ενός κατώτερου Θεού πίσω από τα κάγκελα!!! Για μια ακόμη φορά δουλειές του ποδαριού.

Με τη δυστυχία των ανθρώπων δεν κάνουμε τόσο φθηνή πολιτική κ. Υπουργέ. Βρείτε άλλο τρόπο για να πείσετε τους Αθηναίους και να διεκδικήσετε την επανεκλογή σας.

Αλήθεια, έχετε ποτέ επισκεφθεί τη Νεάπολη; Έχετε δει πόσο κοντά είναι το στρατόπεδο;

Είναι σχεδόν στα κράσπεδα της πόλεως. Αν λοιπόν μπορεί να γίνει ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως μέσα σε μια πόλη γιατί δεν το φτιάχνετε λίγο έξω από την Κηφισιά, λίγο έξω από την Βάρκιζα, λίγο έξω από την Πεντέλη;

Κύριε Υπουργέ,

Είναι σημαντικό να θυμάσθε το αρχαίο ρητό. Ο σωστός άρχοντας πρέπει να θυμάται τρία πράγμαα.

Πρώτον ότι άρχει ανθρώπων, δεύτερον ότι διοικεί σύμφωνα με τους νόμους και τρίτον να θυμάται ότι δεν θα είναι πάντα άρχων.

Το πρόβλημα το δημιούργησε η άφρων και αδιάφορη συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος που κατέρρευσε.

Για μένα ως άνθρωπο και ως Επίσκοπο αυτοί οι άνθρωποι είναι εικόνες του Θεού και οργίζομαι μαζί σας γιατί τους αντιμετωπίζετε ως «σκουπίδια» και «μπάζα» τώρα που δεν εξυπηρετούν τις πολιτικές σας.

Θα τους διακονούσα προσωπικά και εθελοντικά με πολύ προθυμία. Αν διαφωνώ μαζί σας είναι γιατί δεν δέχομαι να γίνω συνεργός στην αθλιότητα που επιχειρείτε και στην περιφρόνηση της τοπικής κοινωνίας μας.

Ο Μητροπολίτης
Ο Σισανίου και Σιατίστης Παύλος
πηγη

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Καλή πραμάτεια το ρουσφέτι


του Σωτήριου Καλαμίτση
Συ κύριε αγρότα μου με το χαρακωμένο από τον ήλιο σβέρκο μια ζωή μέσα στο λιοπύρι να οργώνεις, να σπέρνεις, να μαζεύεις τον καρπό, αν δεν στον χαλάσει ένα χαλάζι, να τον πουλάς στην τιμή που ορίζει ο έμπορας με τη μερσεντέ, δικαιούσαι να κληροδοτήσεις τα χωράφια σου στα παιδιά σου, ώστε να συνεχίσουν τη δική σου δουλειά για να..
ζήσουν τις οικογένειές τους. Κι’ αν δεν είναι άξια, θα τους τα πάρει κάποιος χαρτοπαίκτης.

Συ κύριε παντοπώλα που σηκώνεσαι πρωΐ-πρωΐ να καθαρίσεις το μαγαζί σου, να τακτοποιήσεις την πραμάτεια σου, να ρίξεις μια ματιά στα χρέη σου, να νοιώσεις την ανάσα του εκβιαστή φορομπήχτη που απαιτεί € 300 για να μη σου ρίξει πρόστιμο € 1000, ενώ αγνοείς ότι δεν νομιμοποιείται να σου ρίξει το πρόστιμο, το ίδιο δικαιούσαι να κάνεις με το παντοπωλείο σου. Κι’ αν τα παιδιά σου είναι ακαμάτηδες, θα τους το φάει κάποιος επιτήδειος.

Συ κύριε δικηγόρε, κύριε γιατρέ, κύριε μηχανικέ που έφαγες μια ζωή στα θρανία για να πάρεις πτυχίο και να βγεις στον στίβο του σκληρού ανταγωνισμού, δικαιούσαι ν’ αφήσεις το γραφείο σου στα παιδιά σου, υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουν κι’ αυτά βγάλει τα μάτια τους σπουδάζοντας. Κι’ αν δεν είναι ακαμάτηδες ή μειωμένης αντίληψης, θα διατηρήσουν το γραφείο σου, διαφορετικά θα το κλείσουν. Δεν θα τους το κλέψει κανείς.

Συ κύριε υπάλληλε, δημόσιε ή ιδιωτικέ, δεν δικαιούσαι να ορίσεις στη θέση σου το παιδί σου, αν δεν συμφωνεί ο εργοδότης σου εις ανταπόδοση της εργατικότητας και της αφοσίωσής σου. Κι’ αν το παιδί σου είναι ακαμάτης ή μειωμένων ικανοτήτων, ο εργοδότης που σου έκανε τη χάρη να το προσλάβει, κάποτε θα το απολύσει.

Συ, όμως, κύριε βολευτά ποιο είναι το μαγαζάκι που κληροδοτείς στα παιδιά σου; Με ποιους κόπους τόχτισες; Έρποντας και γλείφοντας κάποιον Αρχηγό; Ή μήπως διορίζοντας αβέρτα για να πληρώνει τους μισθούς ο φορολογούμενος αγρότης, παντοπώλης, γιατρός, δικηγόρος, μηχανικός, έντιμος δημόσιος υπάλληλος; Μήπως εξυπηρετώντας κάποιους εις βάρος άλλων, ώστε να πάρεις τις ψήφους των εξυπηρετουμένων; Ή μήπως διαβάζοντας αόκνως νομοσχέδια, για να κάνεις παρατηρήσεις που θα τα βελτιώσουν; Μήπως πιέζοντας να περιληφθούν σε νομοσχέδια χαριστικές για την εκλογική σου πελατεία διατάξεις; Ή μήπως καταψηφίζοντας διατάξεις, διότι δεν άντεχε η συνείδησή σου να τις υπερψηφίσεις, γράφοντας εις τα παλαιότερα των υποδημάτων σου κομματικές γραμμές, πειθαρχίες, διαγραφές και άλλα τοιαύτα;

Εκλογές, λέει, έρχονται. Και άρχισαν οι υποψηφιότητες. Αρκετοί βολευτἐς αποσύρονται χορτασμένοι, αλλά και ικανοποιημένοι οι αθεόφοβοι που υπηρέτησαν τον ελληνικό λαό, και αφήνουν στο πόδι τους τα παιδιά τους, ώστε να μεγαλώσει ο κύκλος των πολιτικών γόνων που «κοσμούν» το Κοινοβούλιο. Ποια είναι τα προσόντα των γόνων αυτών; Ίσως κατέχουν κάποιο πτυχίο. Αλλά το κύριο προσόν είναι ότι θητεύοντας παρά τω πατρί έχουν μυηθεί στα μυστικά του ρουσφετιού και έχουν καταγεγραμμένους στα κατάστιχά τους, μηχανογραφημένα σήμερα, όλους του ευεργετηθέντας υπό του πατρός, ώστε να τους υπενθυμίζουν εν καιρώ τω δέοντι, ανά τετραετία συνήθως, ότι κάποτε είχαν ευεργετηθεί από τον πατέρα και ίσως να ξαναευεργετηθούν από τον γιο ή θυγατέρα που έχουν πάρει το «κολλάει» από τον μπαμπά.

Καλή πραμάτεια το ρουσφέτι. Κι’ έχει μια παράξενη ιδιότητα: στην πολιτική πρώτα πουλάς την πραμάτεια σου και μετά τη στοκάρεις, ενώ στο εμπόριο πρώτα στοκάρεις την πραμάτεια σου και μετά την πουλάς. Αν ο λαός τον θέλει τον γόνο του τζακιού, δεν μπορώ να πω τίποτε. Πάσο. Υποκλίνομαι. Αλλά αλήθεια, με ποια κριτήρια θέλησε ο λαός τον Αντρέα, τον Γιωργάκη, τον Κωστάκη, την Ντορούλα, τον Κυριάκο, τον Μίλτο και τη Φώφη; Τον Μανώλη, την Όλγα και τον Γιάννη και τόσους άλλους που δεν θυμάμαι τώρα;

Συμπατριώτες, μην φοβόσαστε καθόλου. Ούτε να επείγεσθε για εκλογές. Όλα είναι τακτοποιημένα. Κάποτε θα γίνουν κι’ αυτές. Και δεν θα φέρουν την πολυπόθητη αλλαγή σ’ αυτόν τον ρημαγμένο από σωτήρες τόπο, αν δεν πάψουμε να συνωστιζόμαστε στα γραφεία των επίδοξων σωτήρων παρακαλώντας για κάποιο ρουσφέτι, όπως π.χ. να μεσολαβήσει ο εκλεκτός μας, ώστε ο ρολογάς της γειτονιάς να επιδιορθώσει το ρολόι μας σε καλή τιμή. Όπως συνωστίζονταν οι πρόγονοι μας στην προκυμαία της Σμύρνης κατά πως μας πληροφορεί εγκύρως η κ. Ρεπούση της Δημοκρατικής Αριστεράς για να φύγουν μακρυά από το τούρκικο λεπίδι, ενώ οι σύγχρονοι Έλληνες για να ξεφύγουν από το λεπίδι της κομματοκρατίας, της ομερτά, της γραφειοκρατίας, του καρφώματος, της ανθρώπινης κακεντρέχειας.

Διαρθρωτικές αλλαγές ονομάστηκε εδώ και δύο χρόνια το άθλημα, στο οποίο πρέπει να επιδιδόμαστε, προκειμένου να έχουμε ανάπτυξη. Δυστυχώς, όμως, δεν αρκούν. Χρειαζόμαστε εξαρθρωτικές αλλαγές για να απαλλαγούμε από τον νεποτισμό των Νονών της πολιτικής και την αλαζονεία των σαχλοκούδουνων τύπου Παπακωνσταντίνου, Πρωτόπαππα, Αβραμόπουλου, Σπηλιωτόπουλου, Δακρυοχοΐδη, Ευθυμίου, Λοβέρδου, Αμνούλας, Ντίλντο και πολλών άλλων παιδιών της αυτής κατηγορίας [πτερού].
taxalia.blogspot.com

Μη μας τιμήσετε με την παρουσία σας


Κύριοι Επίσημοι των παρελάσεων,

Οι πολίτες αυτής της χώρας, σας ζητούμε ευγενικά να μη μας "τιμήσετε με την παρουσία σας" στις εορταστικές εκδηλώσεις της επετείου 25ης Μαρτίου, για λόγους ευνόητους, όχι όπως εσείς τους ερμηνεύετε, αλλά όπως τους αισθάνεται ο σημερινός, απλός, ταλαίπωρος Λαός...

 Η γιορτή της εθνεγερσίας κατά του τούρκικου ζυγού, φέτος, είναι και μέρα πένθους για την νέα υποδούλωση της Ελλάδας στο ζυγό των δανειστών της, την εξαθλίωση, την απελπισία και τον εξευτελισμό.

Οι δικές σας πολιτικές, οι δικές σας κυβερνήσεις και οι προσωπικές σας επιλογές έφεραν τη χώρα μας σε αυτήν την κατάσταση, γιαυτό η παρουσία σας σε κάθε παρέλαση, θα θεωρηθεί πρόκληση.

Πρόκληση, απέναντι στην ανεργία, τη φτώχεια, την αγανάκτηση, την απελπισία, το σπαραγμό από το φευγιό των παιδιών μας. Δε θέλουμε τα έκτροπα στην φιλήσυχη, φιλειρηνική και φιλόξενη χώρα μας, εσείς μας προκαλείτε και μας εξαναγκάζετε σ'αυτά...

 Προφανώς το νόημα της 25ης Μαρτίου, που ήταν η απελευθέρωση των Ελλήνων από τον οθωμανικό ζυγό, είναι επίκαιρο και στις μέρες μας, διότι η χώρα και οι κάτοικοί της, στοχεύουν να απελευθερωθούν από το ζυγό του μνημονίου και τους δανειστές μας, ακολουθώντας τη συνταγή των ηρωϊκών προγόνων μας...

Κυρίως όμως και πρωτίστως στοχεύουν να απαλλαγούν ΑΜΕΣΑ από όλους αυτούς που μας έφεραν σε αυτό το μαύρο χάλι, και συμπτωματικά, δεν είναι άλλοι από αυτούς που στήνονται στις εξέδρες για να μας τιμήσουν, ή "να τους ...τιμήσουμε δεόντως"

Γι' αυτό σας ξαναλέμε ευγενικά: μη μας "τιμήσετε με την παρουσία σας..."

 Οι απλοί Έλληνες πολίτες
του Δημήτρη Μπότση 

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Σημαντικές ιδιότητες του γνήσιου αλατιού

-  Σταθεροποιεί τον καρδιακό παλμό και ρυθμίζει την πίεση
του αίματος —μαζί με το νερό.
-  Αποσπά την υπέρμετρη οξύτητα από τα κύτταρα, ειδικά από τα εγκεφαλικά κύτταρα.
-  Εξισορροπεί τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για τους διαβητικούς.
-  Είναι απαραίτητο για την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας στα κύτταρα του οργανισμού.
-  Είναι ζωτικής σημασίας για την απορρόφηση των θρεπτικών στοιχείων στην εντερική οδό.
-  Έχει σημαντική αποχρεμπτική δράση, ειδικά στο άσθμα και την κυστική ίνωση.
-  Απομακρύνει τη συμφόρηση στα ιγμόρεια
-  Είναι φυσικό, ισχυρό αντιισταμινικό. Προλαμβάνει τις κράμπες.
-  Αποτρέπει την υπέρμετρη παραγωγή σάλιου. Η νυχτερινή σιελόρροια μπορεί να δηλώνει ανεπάρκεια αλατιού.
-  Δυναμώνει τα οστά. Το 20% του αλατιού του οργανισμού βρίσκεται στα οστά. Η ανεπάρκεια αλατιού και η κατανάλωση ραφιναρισμένου αλατιού ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την οστεοπόρωση.
-  Εξομαλύνει τον ύπνο και είναι φυσικό υπναγωγό.
-  Προλαμβάνει την ουρική αρθρίτιδα.
-  Είναι ζωτικής σημασίας για την καλή ερωτική διάθεση.
-  Συμβάλλει στην πρόληψη των κιρσών και της φλεβίτιδας στα πόδια και τους μηρούς.
-  Εφοδιάζει τον οργανισμό με πάνω από 80 απαραίτητα μέταλλα. Το ραφιναρισμένο αλάτι περιέχει μόνο δύο ιχνοστοιχεία. Επιπλέον, το ραφιναρισμένο αλάτι περιέχει επικίνδυνα χημικά πρόσθετα όπως το πυριτικό άλας αλουμινίου, που προκαλεί τη νόσο Αλτσχάιμερ.


Καταναλώνετε φυσικό θαλασσινό αλάτι
Το ραφιναρισμένο αλάτι δεν ωφελεί σε τίποτα τον ανθρώπινο οργανισμό. Αντίθετα, ευθύνεται για πολλά προβλήματα υγείας, συμπεριλαμβανομένων των χολόλιθων. Το μοναδικό αλάτι που μπορεί να αφομοιώσει το σώμα μας, είναι το ανεπεξέργαστο θαλασσινό και το ορυκτό αλάτι. Για να είναι το αλάτι χρήσιμο στον οργανισμό, πρέπει να διεισδύει στις τροφές. Η υγρασία των φρούτων, λαχανικών, δημητριακών και οσπρίων πρέπει να διαλύει το αλάτι. Αν το αλάτι χρησιμοποιείται στην ξηρή του μορφή και εισέρχεται στο σώμα σε μη ιονισμένη μορφή, προκαλεί δίψα (ένδειξη δηλητηρίασης). Προκαλεί ακόμη περισσότερα προβλήματα όταν δεν αφομοιώνεται .
Μπορείτε να διαλύσετε μία πρέζα αλάτι σε λίγο νερό και να προσθέσετε φρούτα ή άλλες τροφές που γενικά δεν μαγειρεύονται. Αυτό βοηθά την πέψη αυτών των τροφών και την επαναφορά του αλκαλικού pΗ. Η προσθήκη μίας πρέζας αλατιού στο πόσιμο νερό αποκαθιστά τις αλκαλικές του ιδιότητες και παρέχει σημαντικά μέταλλα και ιχνοστοιχεία.
Το φαγητό πρέπει να είναι νόστιμο αλλά όχι αλμυρό.


Το φυσικό θαλασσινό αλάτιπεριέχει 92 φυσικά συστατικά, ενώ τοραφιναρισμένο (που είναι προϊόν των χημικών βιομηχα­νιών) μόλις δύο: τονάτριο και το χλώριο. Όποτε υπάρχει δι­αιτητική ανεπάρκεια αυτών των στοιχείων, τα κύτταρα χάνουν την ικανότητα τους να ελέγχουν τα ιόντα τους. Αυτό έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις για το ανθρώπινο σώμα. Αν η ισορροπία των ιόντων χαθεί έστω και για ένα λεπτό, τα κύτταρα αρχί­ζουν να ρήγνυνται. Αυτό μπορεί να προκαλέσει νευρολογικές διαταραχές, εγκεφαλική βλάβη ή μυϊκούς σπασμούς, καθώς και κατάργηση των διεργασιών ανάπλασης των κυττάρων. 
Το φυσικό θαλασσινό αλάτι (που προέρχεται από αποξηραμέ­νο θαλασσινό νερό) επιτρέπει στα υγρά να ρέουν ελεύθερα ανάμεσα στις μεμβράνες, τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων και τα σπειράματα (τις διηθητικές μονάδες του νεφρού). Όταν το χλωριούχο νάτριο στο αίμα αυξάνεται, το νερό στους παρακεί­μενους ιστούς προσελκύεται σε αυτό το αίμα που είναι πλούσιο σε αλάτι. Αυτό, με τη σειρά του επιτρέπει στα κύτταρα να επαναπορροφήσουν το εμπλουτισμένο ενδοκυτταρικό υγρό. Τα υγιή νεφρά απομακρύνουν εύκολα τα αλατούχα υγρά. Ωστόσο το ραφιναρισμένο αλάτι αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για το σώμα, αποτρέπει την εύκολη κυκλοφορία των υγρών και των μετάλλων. Συνεπώς, τα συσσωρευμένα υγρά εγκλωβίζονται στις αρ­θρώσεις, τους λεμφικούς πόρους και τα λεμφογάγγλια, και στα νεφρά. Η αφυδάτωση που προκαλεί μπορεί να πυροδοτήσει το σχηματισμό χολόλιθων και άλλα προβλήματα υγείας.

Το σώμα χρειάζεται αλάτι για να πέψει τους υδατάνθρακες. Παρουσία του φυσικού αλατιού, το σάλιο και οι γαστρικές εκ­κρίσεις είναι σε θέση να διασπάσουν τις ίνες των υδατανθράκων. Στη διαλυμένη και ιονισμένη του μορφή, το αλάτι ευοδώνει τις πεπτικές διεργασίες και απολυμαίνει τη γαστρεντερική οδό. 
Απεναντίας, το επιτραπέζιο χημικό αλάτι έχει ακριβώς την αντίθετη επίδραση. Για να κάνουν το αλάτι ανθεκτικό στην επαναπορρόφηση της υγρασίας και πιο εύχρηστο για τον κατα­ναλωτή, οι βιομηχανίες αλατιού προσθέτουν στην τελική φόρ­μουλα του αλατιού χημικές ουσίες (αφυγραντικά) και διάφορα λευκαντικά. Μετά την επεξεργασία, το αλάτι δεν μπορεί να αναμειχθεί με τα υγρά του ανθρώπινου σώματος. Αυτό υποσκά­πτει τις πιο βασικές χημικές και μεταβολικές διεργασίες του οργανισμού. Η κατακράτηση υγρών αλλά και τα προβλήματα αυξημένης πίεσης του αίματος είναι οι πιο εμφανείς συνέπειες της κατανάλωσης αλατιού. Το ραφιναρισμένο αλάτι προστίθε­ται σε χιλιάδες τρόφιμα. Πάνω από το 50% του αμερικανικού πληθυσμού υποφέρει από κατακράτηση υγρών (βασική αιτία της παχυσαρκίας). 


Πριν αρχίσει η χημική παρασκευή του αλατιού, τότε δηλα­δή που το αλάτι συλλεγόταν από αλυκές, θεωρείτο ένα από τα πολυτιμότερα προϊόντα της γης. Ήταν πιο πολύτιμο ακόμη και από τον χρυσό. Την εποχή που άκμαζε ο πολιτισμός των Κελ­τών, χρησιμοποιούσαν το αλάτι για την αντιμετώπιση σοβαρών σωματικών και διανοητικών διαταραχών, σοβαρών εγκαυμάτων και άλλων ασθενειών. Έρευνες απέδειξαν ότι το θαλασσινό αλάτι διαταράσσει την ισορροπία των ηλεκτρολυτών. Αυτό προκαλεί απώλεια της ανοσοαπάντησης, αλλεργίες και πολλά άλλα προ­βλήματα υγείας. 

Πρόσφατα, το αλάτι έχει αποκτήσει κακή φήμη και ο κόσμος έχει μάθει να το φοβάται, όπως φοβάται και τη χοληστερόλη και το φως του ηλίου. Πολλοί γιατροί λένε στους ασθενείς τους να απέχουν από τροφές πλούσιες σε νάτριο. Ωστόσο, η αποχή από το αλάτι μπορεί να προκαλέσει ανεπάρκεια μετάλλων και ιχνοστοιχείων, καθώς και άλλες επιπλοκές. Η κατανάλωση φυ­σικού αλατιού ικανοποιεί την ανάγκη του οργανισμού για αλάτι και δεν διαταράσσει την ισορροπία των ηλεκτρολυτών. Αν η διατροφή σας περιέχει αρκετό κάλιο σε φυσική μορφή, δεν πρέ­πει να ανησυχείτε για τη μικρή ποσότητα νατρίου που περιέχει το θαλασσινό αλάτι. Τροφές που περιέχουν πολύ κάλιο είναι οι μπανάνες, τα βερίκοκα, τα αβοκάντο, ο κολοκυθόσπορος, τα φασόλια, οι πατάτες, η κίτρινη κολοκύθα και άλλα λαχανικά. Όταν μειωθούν τα επίπεδα καλίου κάτω από το φυσιολογικό όριο, το νάτριο (ακόμη και αυτό του φυσικού αλατιού) μπορεί να καταστεί πηγή ανισορροπίας. 
Το αλάτι από τα ύδατα που περιβάλλουν τις δυτικές ακτές της Γαλλίας και της Αγγλίας (έχει γκρι χρώμα) είναι εξαιρετικό προϊόν, επειδή λαμβάνεται μέσω της φυσικής αποξήρανσης. Στην αγορά μπορεί κανείς να βρει και άλλους τύπους φυσικού αλατιού. Άλλα είναι πολύχρωμα, άλλα έχουν ροζ χρώμα. Αν ληφθούν διαλυμένα σε νερό ή προστεθούν στα φαγητά, αυτά τα αλάτια έχουν πολύ ευεργετική επίδραση σε κυτταρικό επίπεδο. Τα φυσικό αλάτι συμβάλλει και στην αποτοξίνωση της γαστρεντερικής οδού.
 http://ypotheto.blogspot.com/2011/09/blog-post_2195.html#ixzz1pfS3bCPu 

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Χένλεϊ: Η Ελλάδα της αλληλεγγύης και της δημιουργίας


Ήρθε στην Ελλάδα ως ρεπόρτερ της  Guardian και αντί καταγράψει κρίση, μιζέρια και θυμό ο Τζον Χένλεϊ μετέφερε την εικόνα μιας Ελλάδας αλληλεγγύης, δημιουργίας και καινοτομίας.
Στο ρεπορτάζ του ο 50χρονος περιγράφει δράσεις αλληλεγγύης και "έξυπνες" ομάδων πολιτών που δουλεύουν για να ξεπεράσουν την κρίση. Μίλησε με τους καθηγητές που κάνουν δωρεάν μαθήματα σε παιδιά, αλλά και με γιατρούς στη Θεσσαλονίκη που προσφέρουν δωρεάν υπηρεσίες υγείας. Σε αντίθεση με άλλα ρεπορτάζ ξένων συναδέλφων του που μεταφέρουν εικόνες εξαθλίωσης και μιζέριας από την Ελλάδα, εκείνος προσπάθησε να μεταφέρει ιστορίες ελπίδας και αισιοδοξίας.

"Αυτό που αποκόμισα από τα ρεπορτάζ που έκανα σε Αθήνα, Βόλο και Θεσσαλονίκη κατά την 7ήμερη παραμονή μου στην Ελλάδα είναι ότι οι Ελληνες γίνονται εφευρετικοί, δημιουργικοί, καινοτόμοι προκειμένου να ξεπεράσουν την κρίση. Αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό", λέει στα ΝΕΑ από το Λονδίνο πλέον, όπου επέστρεψε την περασμένη Δευτέρα, ο Χένλεϊ.

Είχε ξαναεπισκεφτεί την Αθήνα τον περασμένο Οκτώβριο και αυτό που θυμάται είναι ο διάχυτος θυμός που επικρατούσε. "Σίγουρα οι πολίτες εξακολουθούν να είναι πολύ θυμωμένοι διότι υποφέρουν – αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν οι δάσκαλοι να παίρνουν μισθό 600-700 ευρώ – αλλά επικεντρώθηκα στις κινήσεις αλληλεγγύης των Ελλήνων. Σε καινοτόμες και έξυπνες δράσεις που έχουν οργανώσει για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον".
Ο ρεπόρτερ  κατέγραψε σχεδόν όλες τις σημαντικές δράσεις αλληλεγγύης που υλοποιούνται αυτές τις μέρες στη χώρα μας. Ενδεικτικό είναι ότι έγραψε 16 ρεπορτάζ μέσα σε 7 ημέρες.
Από όλα όσα είδε ξεχωρίζει "το Μπορούμε", μια κίνηση πολιτών οι οποίοι συλλέγουν φαγητά που περισσεύουν από εστιατόρια και τα δίνουν σε ιδρύματα και οργανισμούς. Γνώρισα επίσης την ομάδα Tutorpool, τους εθελοντές εκπαιδευτικούς που προσφέρουν δωρεάν μαθήματα στους μαθητές. Είναι μια κίνηση που οργανώθηκε μέσω του twitter και σήμερα έχει φτάσει τους 500 εθελοντές, όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό μέσω skype. Είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα προσπάθεια".

Στη Θεσσαλονίκη επισκέφτηκε για ρεπορτάζ το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. "Εκεί υπάρχει το πρότζεκτ οι πολίτες, αντί για εισιτήριο, να δίνουν τρόφιμα, τα οποία στη συνέχεια προσφέρονται σε οργανώσεις και ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη. Η αλληλεγγύη στην Ελλάδα της κρίσης εμφανίζεται σε απροσδόκητα σημεία αυτές τις ημέρες", γράφει ο κ. Χένλεϊ για την εκεί δράση.
Πιο εντυπωσιακό όμως για τον Βρετανό δημοσιογράφο ήταν η επιμονή αρκετών νέων να παραμείνουν στην Ελλάδα. "Συνάντησα πολλούς νέους επαγγελματίες, μορφωμένους, που έλεγαν “ναι, θα μπορούσα να φύγω για μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό” αλλά τελικά επέλεξαν να μείνουν στην Ελλάδα διότι αισθάνονται ότι πρέπει να βοηθήσουν τη χώρα τους".
πηγη
http://trelogiannis.blogspot.com/

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...

Εκεί σπάροι και πέρκες
ανεμόδαρτα ρήματα
ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια
όσα είδα στα σπλάχνα μου ν' ανάβουνε
σφουγγάρια, μέδουσες

με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων

όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη...

Εκεί ρόδια, κυδώνια
θεοί μελαχροινοί, θείοι κ' εξάδελφοι
το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια.
Και πνοές από τη ρεμματιά ευωδιάζοντας
λυγαριά και σχίνο

σπάρτο και πιπερόριζα

με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων

ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι!..
Εκεί δάφνες και βάγια
θυμιατό και λιβάνισμα

τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια

στο χώμα το στρωμένο με τ' αμπελομάντιλα ,

κνίσες, τσουγκρίσματα

και Χριστος Ανέστη

με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων!
Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του "Υμνου !..


Οδυσσέας Ελύτης
Από το Άξιον Εστί:
πηγη
«Μοῦ δόθηκε νὰ γράψω σὲ μιὰ γλώσσα ποὺ μιλιέται μόνον ἀπὸ μερικὰ ἑκατομμύρια ἀνθρώπων. Παρ’ ὅλ’ αὐτά, μιὰ γλώσσα ποὺ μιλιέται ἐπὶ δυόμισι χιλιάδες χρόνια χωρὶς διακοπή, καὶ μ’ ἐλάχιστες διαφορές.

Ἡ παράλογη αὐτή, φαινομενικά, διάσταση, ἀντιστοιχεῖ καὶ στὴν ὑλικοπνευματικὴ ὀντότητα τῆς χώρας μου. Ποὺ εἶναι μικρὴ σὲ ἔκταση χώρου καὶ ἀπέραντη σὲ ἔκταση χρόνου.
Χωρὶς νὰ λησμονεῖ κανεὶς ὅτι στὸ μάκρος εἰκοσιπέντε αἰώνων δὲν ὑπῆρξε οὔτε ἕνας, ἐπαναλαμβάνω, οὔτε ἕνας, ποὺ νὰ μὴ γράφτηκε ποίηση στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα.
Νά τί εἷναι τὸ μεγάλο βάρος παράδοσης
ποὺ τὸ ὄργανο αὐτὸ σηκώνει.»

Ὀδυσσέας Ἐλύτης,
Λόγος στὴν ἀπονομὴ τοῦ Βραβείου Νόμπελ


ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΣ

ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ ΤΟΥ ΑΛΗ, ΕΝΑΣ ΑΝΗΨΙΟΣ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΔΕ ΠΟΣΟ ΓΕΝΝΑΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥΣΕ Ο ΠΑΛΙΟΣ ΚΛΕΦΤΗΣ, ΔΕΝ ΚΡΑΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕ:
-ΑΧ, ΒΡΕ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ, ΑΝ ΓΙΝΟΣΟΥΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΣ, ΤΕΤΟΙΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ, ΘΑ ΓΙΝΟΣΟΥΝ ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΡΑΝΟΣ!
-ΔΗΛΑΔΗ, ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΣΟΥΝΟΥΤΕΜΑ; (=ΠΕΡΙΤΟΜΗ)
-Ε, ΒΕΒΑΙΑ…
-ΆΣΕ ΜΠΕΗ ΜΟΥ, ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ…
-ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ; ΌΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ!
-ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ.
 ΟΤΑΝ ΒΑΦΤΙΖΟΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, Ο ΠΑΠΑΣ ΚΟΒΕΙ ΛΙΓΟ ΜΑΛΛΙ ΑΠ’ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΖΕΙ ΠΙΣΩ ΑΠΌ ΤΟ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΣΗΜΑΔΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ.
ΑΝ ΚΆΝΩ ΛΟΙΠΟΝ ΣΟΥΝΟΥΤΕΜΑ ΚΑΙ ΓΙΝΩ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΣ, ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΙ Ο ΜΟΥΧΑΜΕΤΗΣ ΤΟ… ΑΥΤΟ, ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΩ ΘΑ ΜΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΩ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.
ΓΙΑ ΣΚΕΨΟΥ ΛΟΙΠΟΝ, ΝΑ ΜΕ ΤΡΑΒΑΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΑΠΌ ΤΟ ΜΑΛΛΙ ΚΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΑΠΌ ΤΟ ΠΟΥΛΙ!
 ΝΑ ΒΑΛΛΩ ΣΕ ΔΙΑΜΑΧΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΤΙΡΙ ΜΟΥ, ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΑΔΕΣ; ΘΑ ΒΡΩ ΤΟ ΜΠΕΛΑ ΜΟΥ… ΆΣ’ ΤΟ, ΚΑΛΥΤΕΡΑ!
http://diolkos.blogspot.com

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

«Στην αλλαγή του φεγγαριού», του Γιάννη Οικονόμου


Ζούμε σε μια όμορφη χώρα με τον ήλιο, τη θάλασσα, τον αέρα, το εύκρατο κλίμα. Η Ελλάδα, με ήπια γεωφυσική διαμόρφωση, κοντά στα ανθρώπινα μέτρα, δίνει μια διαφορετική προσέγγιση αμεσότητας. Τα βουνά, τα ποτάμια, τα ακρογιάλια, οι υπέροχες ποικιλίες φυτών με τα εξαιρετικά αρώματα, συνθέτουν έναν επίγειο παράδεισο.
Από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα τα φυτά του τόπου μας χρησιμοποιούνται ως πρώτη ύλη και ως αρωματικά στα φαγητά μας, ως ροφήματα, αλλά ακόμα και στην ιατρική για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες.
Πριν λίγο καιρό ψηφίστηκε στην Αμερική η απαγόρευση της ιδιωτικής καλλιέργειας. Στην Ελλάδα η Τράπεζα Σπόρων έκλεισε με κίνδυνο να αφανιστούν χιλιάδες είδη σπόρων από τον τόπο μας. Είναι άμεση ανάγκη να σωθούν οι τοπικές ποικιλίες που είναι εγκλιματισμένες στο μικροκλίμα κάθε περιοχής, αντιστεκόμενοι στον έλεγχο της διατροφής που επιβάλλουν οι πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων.
Η καλλιέργεια είναι μια δημιουργία, μία σύνθεση, μια πηγή ζωής. Ο ρυθμός που αιώνες τώρα η φύση αναπαράγει και ο άνθρωπος συνθέτει μαζί της ευλογημένα με ήλιο, με ιδρώτα, με χαρές, καταστροφές ή λύπες.
Η καλλιέργεια μπορεί να γίνει οπουδήποτε στην πόλη ή στο χωριό (στη βεράντα, στην ταράτσα, στον κήπο μας, στο χωράφι μας). Αντί για τα περίεργα κυπαρισσοειδή μπορούμε να φυτέψουμε τα αρωματικά φυτά που χρειαζόμαστε όλο το χρόνο, εξασφαλίζοντας το φαρμακείο της φύσης.
Ο χειμώνας πια είναι στο τέλος του. Εκείνο που μπορούμε να κρατήσουμε είναι η στάχτη. Φυσικά όχι εκείνη των πολιτικών που άφησαν πίσω τους καταρρακώνοντας την εθνική κυριαρχία, τον κοινωνικό ιστό της χώρας και το ξεπούλημα των Ελλήνων στους ΟΙΚΟΥΣ ΕΝΟΧΗΣ.
ΕΝΝΟΩ ΤΗ ΣΤΑΧΤΗ ΤΩΝ ΞΥΛΩΝ, ΤΗΣ ΞΥΛΟΣΟΜΠΑΣ, ΤΟΥ ΤΖΑΚΙΟΥ, την μαζεύουμε σε ένα μεταλλικό δοχείο σε όση περισσότερη ποσότητα μπορούμε (θα μας χρειαστεί αργότερα)… (συνεχίζεται)
Γιάννης Οικονόμου

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Κοιλίας εγκώμιον


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

       Η θέση της κοιλιάς στο κέντρο του σώματος της παρέχει το προνόμιον  να ρυθμίζει τη σωματική ζωή του ανθρώπου. Στην κοιλιά βρίσκεται ο ομφαλός του σώματος. Κάπου στην κοιλιά  βρίσκεται το "ιλιακόν πλέγμα", που είναι ένα δίκτυο αγγείων ή νεύρων που διαπλέκονται και αναστομώνονται μεταξύ τους και οπωσδήποτε συνδέονται με τη δύναμη του σώματος.  Στην κοιλιά  τοποθετούν επίσης το σημείον της δύναμης οι Κινέζοι,  το σημείον  "τσι", όπως το ονομάζουν στη γλώσσα τους.

      Με την απλή παρατήρηση διαπιστώνουμε πως εκεί στην κοιλιά γίνεται αισθητή η παραμικρή απώλεια της δύναμης του σώματός μας. Πρόκειται για το χαρακτηριστικό "λίγωμα" που όπως το λέει η λέξη δεν είναι παρά η αίσθηση ότι "ολιγώθησαν"  οι δυνάμεις του σώματος.

       Η γιαγιά μου Βασιλική με γραμματικές γνώσεις της τρίτης δημοτικού,  γνώριζε να θεραπεύει το λίγωμα αυτό και να επαναφέρει τις δυνάμεις στο κανονικό με μια παραδοσιακή  μέθοδο η οποία κανείς δεν ξέρει πότε άρχισε. Η μέθοδος συνίσταται στην  ενεργοποίηση του κέντρου της δύναμης σε περίπτωση απώλειας δυνάμεων ή σωματικής καταβολής και πολύ πιθανόν  έχει την πηγή της στην ιατρική του  Ιπποκράτη. Η ιπποκρατική ιατρική παραθεωρήθηκε από την επιστήμη χωρίς ποτέ να αμφισβητηθή ή να αποκρουστεί, κι οι αρχές της εξακολουθούν να ισχύουν ως ένα μέρος του λαϊκού μας πολιτισμού.

Στην Αγία Γραφή, στο Βιβλίο των Παροιμιών μια παροιμία λέει τα εξής: "Είναι πιο δυνατός αυτός που κυριαρχεί στην κοιλιά του από εκείνον που κατακτάει μια πόλη". Η παροιμία δείχνει τη δύναμη της κοιλιάς να επιβάλει τις επιθυμίες της στον άνθρωπο. Η δύναμη της συνείδησης σε σύγκριση με τις  ασυνείδητες δυνάμεις της κοιλιάς είναι όπως η άκρη του παγόβουνου.

     Οι ιατροί δίνουν διάφορες ονομασίες στην κοιλιά όπως "το κουτί των εκπλήξεων","ο αδένας των συγκινήσεων" κ.α. διότι την θεωρούν εκτός από ένα σπουδαίο σωματικό όργανο και έναν αποδέκτη της αρμονίας ή της δυσαρμονίας των συγκινήσεων. Εκείνος που ένιωσε το σφάξιμο στην κοιλιά μετά από μια ξαφνική δυνατή συγκίνηση δεν θα το ξεχάσει ποτέ.

      Η Εκκλησία  με τις τελετές και τις ιερουργίες προβάλλει την αρμονική ενότητα σώματος και ψυχής.Υπάρχει άμεση σύνδεση της κοιλιάς με την καρδιά. Η κοιλιά συμμετέχει τόσο στη χαρά όσο και στη λύπη.   Τα τραπέζια συνδέονται άρρηκτα με τις χαρές και τις λύπες μας.

      Δοκίμασα πολλές μεθόδους για να δαμάσω τη δύναμη της κοιλιάς. Η κοιλιά σε πηγαίνει απ΄ το ένα άκρο στο άλλο. Οι Πατέρες της Εκκλησίας ακολουθούσαν την οδό του μέτρου θεωρώντας την υπερβολή ως αμαρτία. Ούτε πολλή τροφή η οποία με τις αναθυμιάσεις της ζαλίζει το μυαλό και γεμίζει με ακάθαρτες επιθυμίες την καρδιά  ούτε λίγη γιατί εξασθενεί το σώμα και εμποδίζει την προσευχή.
  Κλείνοντας το μικρό αυτό εγκώμιο της κοιλιάς έρχεται στο νου μου κάτι απλό όσο και αποτελεσματικό. Αφού το βάρος είναι συσσωρευμένη οργή, ας προσέξουμε τις αιτίες που προκαλούν την οργή. Ευλογείτε και μην καταράσθε, λέει ο Κύριος.

     Νά  ΄ναι ευλογημένη λοιπόν η κοιλιά μας. Ό,τι νά  ΄χει κανείς καλό είναι. Και η ζωή και ο θάνατος δικός μας είναι, δώρο του Θεού, λέει ο άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος. Σοι Κύριε.
http://moschoblog.blogspot.com

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

Κάνε ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά


Στις 18 Μαρτίου του 1996, ο ποιητής του Αιγαίου, της Ελλάδας και της Ευρώπης έφευγε από κοντά μας, όταν σταμάτησε να χτυπάει η καρδιά του. Η καρδιά όσων διαβάζουν το έργο του Οδυσσέα Ελύτη βέβαια, συνεχίζει να χτυπά δυνατά. Κατανοώντας πόσο κοντά μπορεί να φέρει η ποίηση το μέλλον. Αφού πρώτα έχει κατανοήσει το παρελθόν, και έχει διαβάσει σωστά το παρόν


Η ανάμνηση της απουσίας του γίνεται ακόμη πιο έντονη σε εποχές σαν και αυτή που ζούμε. Με την τραγικότητα των αδιεξόδων που μας κληρονόμησε το χθες, την οδυνηρή διαχείριση του παρόντος και την προσμονή για ένα μέλλον που μοιάζει να έχει φρενάρει.
«Κάνε ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά», είχε προτρέψει μέσα από το έργο του. Μια προτροπή επίκαιρη. Μια φράση γεμάτη δύναμη. Γεμάτη πείσμα. Γεμάτη Ελλάδα.
Μαρία Νεφέλη

Η Λύπη ομορφαίνει επειδή της μοιάζουμε.


Στο χωριό της γλώσσας μου τη Λύπη τηνε λένε Λάμπουσα.


Θέ μου τί μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!


Δυστυχώς και η γη με δικά μας έξοδα γυρίζει.


Τρώγε την πρόοδο και με τα φλούδια και με τα κουκούτσια της.


Δίνε δωρεάν το χρόνο αν θες να σου μείνει λίγη αξιοπρέπεια.


Την αλήθεια τη "φτιάχνει" κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα.


Θα πρέπει να δημιουργούμε αντισώματα και για την Ευθύνη.


Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θά'τανε αληθινή σωτηρία.
Στην κακή μοιρασιά πάντοτε ο Θεός ζημιώνεται.


Από τον Θεό τραβιέται ο άνθρωπος όπως ο καρχαρίας από το αίμα.


Οταν η συμφορά συμφέρει λογάριαζέ την για πόρνη.


Κάνε άλμα πιο γρήγορο από την φθορά.


Θάλασσα λανθασμένη δε γίνεται.


Οταν ακούς "τάξη" ανθρωπινό κρέας μυρίζει.


Αν είναι να πεθάνεις πέθανε αλλά κοίτα να γίνεις ο πρώτος πετεινός μέσα στον Αδη.


Τί κρίμας που δε βρέθηκε το Linguaphone της ηδονής ακόμη!


Είναι αγένεια να κάνεις του Χάρου χειροφιλήματα.


Προσανατολισμοί
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως. Πριν απ’ τον Έρωτα, έρωτας. Κι όταν σε πήρε το φιλί, Γυναίκα


Είναι η τρελή ροδιά που μάχεται τη συννεφιά του κόσμου;


Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο.


Ορατή και ωραία στο πλάι σου είμαι ακέραιος!


Σε πήρα σύντροφο στην αστραπή,στο δέος,στο ένστιχτο.


Στη ματιά σου ή στο ύψος του ήλιου της όλος μου ο βίος γίνεται μια λέξη.


Λόγια όχι σαν τ'άλλα μα κι αυτά μ'ένα μοναδικό τους προορισμόν:Εσένα!


Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι.


Κανένα κύμα δεν κρατάει στο στήθος του κακία.


Μπορεί να πιστέψει κανείς ως και τον εαυτό του.Να νιώσει την παρουσία της ηδονής ως μες στις κόρες των ματιών του.


Η επιθυμία έχει μια πολύ ψηλή κορμοστασιά και στις παλάμες της καίει η απουσία.
Ήλιος ο Πρώτος
Οτι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα.Οτι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.


Το τελευταίο ταξίδι μοιάζει με το πρώτο πρώτο.


Που λέτε:ο μόνος δρόμος είναι η ανατολή!


Οτι κοιτάω με τη ματιά με θρέφει.Οτι κρατάω με την αφή με θρέφει.


Το Άξιον Εστί
ΑΥΤΟΣ ο κόσμος ο μικρός,ο μέγας!


Τούτο μόνο να ξέρεις:"Οτι σώσεις μες στην αστραπή καθαρό στον αιώνα θα διαρκέσει".


Εκοιμήθηκα πάνω στην έγνοια της αυριανής ημέρας όπως ο στρατιώτης επάνω στο τουφέκι του.Και τα ελέη της νύχτας ερεύνησα όπως ο ασκητής το Θεό του.
Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θά'χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο.


Αυτοί πού'ναι ταγμένοι για τη ρέγγα και το χαλβά, σ'αυτά πάντοτε θα ξαναγυρίζουν.


Ηρθαν ντυμένοι "φίλοι" αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας.


Οπου και να σας βρίσκει το κακό,αδελφοί όπου και να θολώνει ο νους σας μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.


Το φωτόδεντρο και η Δέκατη Τέταρτη Ομορφιά
Ωσπου τέλος ένιωσα κι ας πα'να μ'έλεγαν τρελό πώς από'να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος.


Πού να δώσω να το καταλάβουν οι πλειοψηφίες πως η δύναμη μόνο σκοτώνει και πως το σπουδαιότερο: H άνοιξη και αυτή προϊόν του ανθρώπου είναι.


Το ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το πολύ.


Κι έχε στο νου σου έχε στο νου σου πάντοτε μ'ακούς;το άχ που βγάνει ο σκοτωμός το άχ που βγάν'η αγάπη.


Εκ του Πλησίον
Φτάσε να συλλαμβάνεις αισθήσεις όσες και τα μουστάκια της γάτας σου.


Οπως ο στάχυς μεταβάλλει τη σοφία του σε άρτο,έτσι κι ο ποιητής την αφροσύνη του σε πικρόν υδράργυρον,αλλ'αγάπης.


Κοιμήσου καραμέλα μου για να σε πιπιλίσω.


Θαυμάσια που τρέχει ο ουρανός ,αν κρίνεις απ'τα σύννεφα.


Απο παιδιά και μόνον φτιάχνεις Ιεροσόλυμα.


Κάποτε πρέπει και να παίρνει ανάσα ο άνεμος.


Κατα τ'άλλα ,πραγματικά τρώω περγαμόντο για να ξημερώσει και γράφω ποιήματα ώστε να ερωτεύομαι σωστά.


Να χαράζεσαι στη ζωή τόσο προσεκτικά,που να μη ματώνει ποτέ η ευλάβεια.


Γρατζουνάει το πρώτο σου φιλί ,όπως το πρώτο σου ποίημα.


Τι εύκρατη γίνεται η σκέψη όταν τα μπλε σου βγαίνουν περίπατο!


Φανού πρίγκηπας πριν την ώρα σου.Αλλιώς θά'ναι αργά ως και για τον διωγμό σου.


Καθ'οδόν βρίσκεις τον Οδυσσέα σου, και πάλι ζήτημα είναι.Θέλει να κοιμάσαι μ΄ανοιχτά πανιά και μ'ανεβασμένη την άγκυρά σου. 


Πιο κοντός απ'τη λύπη του ο άνθρωπος.
Χρειάζονται αλήθειες ,ακόμη και για να πεις ψέματα.


Οι ιδέες είναι σαν τα φαντάσματα,περνάς ανάμεσά τους κι αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν.Τις κλοτσάς,κι εκείνες δεν σαλεύουν!Εάν δεν τους λείψεις εσύ, δεν πρόκειται να λείψουν ποτέ.


Η ελευθερία έχει δύο κοφτερές όψεις, όπως τα παλιά ξυραφάκια.


Επειδή απ' τα είκοσι στα τριάντα σου ο δρόμος είναι πολύ πιο μακρύς απ'ότι απ'τα τριάντα σου στα ενενήντα σου.


Στο θέμα της αντιπαροχής δεν ευτύχησε η ανθρωπότητα.


Εχει κι ο νους Λιτόχωρο.Με διαβαστές πλαγιές κι εύφορα μπλε θαλάσσης.


Κάποτε νιώθω νά'μαι ανάμεσα σ'αυτούς που δε γνώρισα ποτέ.


Με λίγα σπουργίτια , μία βρύση και κανέναν άνθρωπο, μ'αυτά μόνον, γίνεται να φτιάξεις το μοναστήρι πασών των θεοτήτων.


Για να φτάσεις στον οργασμό δεν σου χρειάζεται Shakespeare.


Στα ερείπια συχνάζουν οι μέλισσες και οι πρώην ιδέες.


Οπως και να το κάνεις , ένα κομμάτι "πάντοτε" στον άνθρωπο θα υπάρχει.


Τράβα μόνος σου ο ίδιος κι όσο πιο δυνατά μπορείς το σχοινί που ανεβάζει το καλαθάκι σου στα πιο εμπιστευτικά σου Μετέωρα.


Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει που να το ανακράξεις σε στιγμή μεγάλου κινδύνου.


Ο καλύτερος αγωγός θερμότητας είναι η λύπη.Γι'αυτό βλέπεις να καίνε κάθε μέρα οι καμινάδες ,χωρίς να φαίνεται πουθενά καμιά φωτιά.


Οι κακοί ποιητές τρέφονται από τα γεγονότα,οι μέτριοι από τα αισθήματα, και οι καλοί από τη μετατροπή του τίποτε σε κάτι.


Και διαμάντι στα δύο φτάνει να κόψει ένα μαχαίρι ,αρκεί νά'ναι από συμφέρον.


Κι ένα άστρο που σου κρύβεται ,μην τύχει κι είσαι ο ιδιοκτήτης του.


Το κατά λάθος λάθος μπορεί να σε οδηγήσει και σε άλλα επόμενα,δεν σε επαναφέρει όμως στο σωστό ποτέ.


Κοίτα να κόβεις κάθε τόσο τα νύχια της Ιστορίας ,επειδή έτσι και μεγαλώσουν θα πνίξουν κι εσένα και την αλήθεια.


Το μεγάλο μας όφελος είναι από τις πολλές μικρές καταστροφές.


Αν δεν σου λείψει ένα κομμάτι ζωής, όνειρα μην περιμένεις.


Ζητώ ν'αγοράσω αξιοπρέπεια σαν αυτή των ελεφάντων που απομακρύνονται για να πεθάνουν.


Μάθε ν'αγοράζεις πάντοτε από την ίδια -όσο μεγάλη κι αν είναι -ποσότητα του ελαχίστου.


Είναι τόσο σχετικά τα μεγέθη, που αυτοκαταργούνται.Ενα ικανό μυρμήγκι βαρύνει-σε απόλυτο αξία- περισσότερο από ένα μέτριο πρωθυπουργό.


Την άνοιξη αν δεν την βρεις τη φτιάχνεις.


Και στον ενεστώτα του αρέσει να ξενοπλαγιάζει ο έρωτας και στον παρακείμενο.Με λίγο παραπάνω πιπέρι κατά την περίσταση.


Μια εξίσωση από κολοκύθια που βράζουν χωρίς κανένα προορισμό είναι η ζωή.


Η σκέψη ξεβάφει.Ο νους ποτέ.


Εχω πει τόσες αλήθειες , που μοιάζει με ψέματα.


Κι έναν πόντο πιο ψηλά να πάτε, άνθρωποι,ευχαριστώ θα σας πει ο Θεός.


Οσο πιο κακός καμαρώνεις ότι γίνεσαι τόσο περισσότερα κιλά χάνεις από το βάρος της δοσμένης ευφυίας σου.Κουτή μέλισσα που με το κεντρί σου χάνεσαι.


Η απόσταση ανάμεσα στο τίποτε και το ελάχιστο είναι κατά πολύ μεγαλύτερη απ'ότι ανάμεσα στο ελάχιστο και το πολύ.


Σε όλα τα δέντρα θα πρέπει να υπάρχει το όνομα κείνο που σε ένα μόνον άπαξ εχάραξες.


Γιατί και ο έρως μία θαυματουργία είναι.


Τον κορυδαλλό τον ακούς μόνον όταν δεν τον βλέπεις , όπως την έμπνευση τη βρίσκεις μόνον όταν δεν την κυνηγάς.


Η ομορφιά μπορεί να πουλιέται.Στις τράπεζες όμως δεν κατατίθεται ποτέ.Ο τόκος θα ήτανε μια φθορά επιπλέον στο υποτιθέμενο κεφάλαιο.


Στο μυαλό του καθενός περιμένει μια κότα.


Τα Ετεροθαλή
Νικά η περήφανη καρδιά τα μαύρα σκότη.


Είναι σπουδαίο πράγμα ο άνθρωπος και μόνο να το σκέφτεσαι.


Παρά λίγη καρδιά θά'ταν ο κόσμος άλλος.


Και δεν ζω και δεν έχω πεθάνει.


Μόνος αλλ'όχι μόνος, όπως πάντα.


Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις όμως για λίγη περηφάνεια το άξιζε.


Πολύ δεν θέλει ο κόσμος.Ενα κάτι.Ελάχιστο.Σαν τη στραβοτιμονιά πριν από το δυστύχημα.Ομως ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση.


Αρκετά λατρέψαμε τον κίνδυνο κι είναι καιρός να μας το ανταποδώσει.
Κι αυτός που δίνει,παίρνει.


Χρυσωμένες έχουν τις παγίδες τους οι άνθρωποι κι είναι ανάγκη να μείνω απ'τους απέξω.


Τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας
Ενα στήθος νέας γυναίκας είναι ήδη άρθρο μελλοντικού Συντάγματος.


Θα υπάρξουν πάντοτε δύο η τρεις γενναίοι να βλέπουνε τον κόσμο χωρίς σκοπιμότητα.


Α, μονάχα νά'ξερα μιαν ελευθερία πραγματική που να μπορώ να την υμνώ χωρίς να φαίνομαι αφελής ή φαρισαίος.


Το αμύγδαλο του κόσμου είναι βαθιά κρυμμένο και παραμένει αδάγκωτο.


Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη.


Ολα να τά'χεις πάντα κάτι λείπει.


Βρέθηκε πάντα να ζητάμε ίσα ίσα εκείνο που δε γίνεται.


Υπάρχει ένας προδότης μέσα σου που η ώρα του θά'ρθει να τιμωρηθεί.


Και ιδού το τελικό συμπέρασμα:νά'σαι ο αριστοκράτης αλλ'από την ανάποδη.
http://el.wikiquote.org/wiki/