Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Μιά άλλη θρησκευτική ηθική…


Συχνά πυκνά ακούμε την κλασική μπούρδα πως “όλες οι θρησκείες είναι ίδιες”. Κι επειδή σκυλοβαρυόμαστε να επιχειρηματολογούμε (όπως “είναι όλες οι φιλοσοφίες ίδιες;”, “είναι όλοι οι πολιτισμοί ίδιοι;” κτλ), παραθέτουμε την απάντηση του ραββίνου Μάνις Φρήντμαν από τη Μινεζότα στο ερώτημα που του έθεσε το εβραϊκό περιοδικό “Moment” (Μαΐου - Ιουνίου) “Πώς θα έπρεπε να συμπεριφέρονται οι Εβραίοι στους Άραβες γείτονές τους;

Προσέξτε λοιπόν την απάντηση ενός διακεκριμένου χασιδικού μέλους της National Speakers Association που κηρύττει στις 5 ηπείρους:

Δεν πιστεύω στην δυτική ηθική - π.χ. όχι σε φόνους πολιτών και παιδιών, καταστροφές ιερών τόπων, μάχες σε περιόδους γιορτών, βομβαρδισμοί κοιμητηρίων γιατί είναι ανηθικότητα. Ο μόνος τρόπος να πολεμήσεις έναν ηθικό πόλεμο είναι ο εβραϊκός τρόπος: Καταστρέψτε τους ιερούς τους τόπους, σκοτώστε άνδρες, γυναίκες, παιδιά (και ζώα). Ο πρώτος ισραηλινός πρωθυπουργός που θα δηλώσει ότι ακολουθεί την Παλαιά Διαθήκη θα φέρει και την ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Πρώτα οι Άραβες θα πάψουν να χρησιμοποιούν τα παιδιά ως ασπίδες. Δεύτερον θα πάψουν να παίρνουν ομήρους αφού θα ξέρουν ότι δεν θα τρομοκρατηθούμε. Τρίτον, με τους ιερούς τους τόπους κατεστραμένους θα πάψουν να πιστεύουν ότι ο Θεός είναι στο πλευρό τους. Το αποτέλεσμα; Όχι απώλειες αμάχων, όχι παιδιά στη γραμμή πυρός, όχι λάθος αίσθημα δικαίου, στην πραγματικότητα όχι πόλεμος. Η μηδενική ανοχή στον πετροπόλεμο, στις ρουκέτες, στις απαγωγές θα σημάνει ότι το κράτος έχει πετύχει την κυριαρχία. Ζώντας με τις αξίες της Τορά θα γίνουμε το φως των εθνών που θα ηττηθούν εξαιτίας μιας καταστροφικής ηθικότητας, ανθρώπινης επινόησης”.

Δεν ξέρω αν έχετε ακούσει κάτι πιο πρόστυχο, πιο βάρβαρο, πιο κτηνώδες. Όποιοι έχετε διαβάσει Χίτλερ μήπως βρίσκετε τίποτε ομοιότητες;

http://antifonitis.gr/online/?p=1566

Ελευθερία Λόγου σημαίνει Ελευθερία Αναίδειας;

Γράφει ο/η Ιωάννης Δανδουλάκης (Πολιτ.Επιστήμων -Διεθνολόγος)

Η αντίδραση του κου Κώστα Γαβρά στην απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού και της διεύθυνσης του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως
Activi6
να αφαιρέσουν μια σκηνή από την ψηφιακή του προβολή μετά την αντίδραση της Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος, τελικώς αποβαίνει ακόμα πιο προσβλητική και απαραδέκτη και από την ίδια την επίμαχη σκηνή.

Η μεν Ιεραρχία της ελλαδικής εκκλησίας αντέδρασε σε μια καταφανή και ανιστόρητη προσβολή εναντίον του ορθόδοξου χριστιανικού κλήρου, όμως η επακόλουθη παραφιλολογία καθιστά πλέον το θέμα ευρύτερης σημασίας και ενδιαφέροντος.

Δεν μπορεί πλέον κανείς να συνεχίσει να υποστηρίζει ότι η αιτία της διαφωνίας είναι αποκλειστικά οι δήθεν άσχημες σχέσεις Εκκλησίας-Ιστορίας. Εδώ πρόκειται περί προσβολής της ίδιας της νοημοσύνης, της αντίληψης και της μόρφωσης όλων των σύγχρονων Ελλήνων πολιτών.

Σε μια βουβή ολιγόλεπτη ταινία ο Έλληνας σκηνοθέτης εν γνώσει του (προφανώς) σχεδίασε ψηφιακά την σκηνή όπου γενειοφόροι άντρες ντυμένοι με μαύρα ράσα (όπως αυτά τα γνωρίζουμε να φορούνται σήμερα από τον ορθόδοξο χριστιανικό κλήρο) επιχειρούν καταστροφές στην μετώπη και την ζωφόρο του Παρθενώνα για να χτίσουν στην συνέχεια χριστιανικό ναό εντός του χώρου και να τοποθετήσουν σταυρό στο κέντρο της δυτικής μετώπης.

Από αυτήν την σκηνή ο θεατής που γνωρίζει κάπως παραπάνω ελληνική ιστορία θα συμπεράνει ότι το γεγονός τοποθετείται κάπου στον 4ο-5ο αιώνα μ.Χ., ιστορική περίοδο γνωστή για επανειλημμένες και πολλές φορές αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ χριστιανικών και ειδωλολατρικών όχλων, καθώς επίσης είναι γνωστό ότι κυριαρχούσε η συνήθεια φανατικών χριστιανών (αλλά να θυμόμαστε ότι την ίδια περίοδο οι χριστιανικές αιρέσεις υπήρχαν αναρίθμητες) να ακρωτηριάζουν “άσεμνα” γυμνά ειδωλολατρικά αγάλματα.

Όμως η μετατροπή του Παρθενώνα σε χριστιανική εκκλησία έγινε λίγο αργότερα, τον 6ο αιώνα μ.Χ.. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι όντως ελάχιστοι Έλληνες σήμερα γνωρίζουν πρώτον μεν πότε ήταν αυτή η περίοδος έντασης μεταξύ χριστιανών-ειδωλολατρών, αφετέρου δε το αν και πότε ο Παρθενώνας κατά την βυζαντινή εποχή μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία την Αθηνιώτισσα, επομένως η ταινία αυτή θα είναι η πρώτη (κακή) πληροφορία που θα έχουν για τα δυο αυτά ξεχωριστά γεγονότα! Η σκηνή παρουσιάζεται με αυτήν ακριβώς την σειρά και μεταφέρει αυτήν ακριβώς την πληροφορία.

Ότι δηλαδή την μετατροπή αυτή είχαν ακολουθήσει σοβαροί βανδαλισμοί στο κτήριο του Παρθενώνα από χριστιανούς ιερείς. Σε μια ταινία όπου δεν υπάρχει λόγος, ούτε προφορικός ούτε γραπτός, εννοείται ότι ο σκηνοθέτης εν γνώσει του προορίζει τις εικόνες ώστε αυτές να αντικαταστήσουν τον λόγο και να μεταφέρουν όλες τις πληροφορίες που αυτός θέλει να μεταδώσει εικονικώς.

Επομένως πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζουν οι συντελεστές αυτής της ταινίας ότι “δεν υπήρξε καμία πρόθεση να προσδιοριστεί η ταυτότητα αυτών των ατόμων” και ότι αυτή αφέθηκε δήθεν αόριστη; Μα, αγνοούν τον ίδιο τον χαρακτήρα της δουλειάς τους ή μας κοροϊδεύουν; Όπως είπαμε παραπάνω η ένδυση αυτών των ατόμων, σε μια ταινία όπου βασίζεται ολοκληρωτικώς στην εικόνα, δεν αφήνει καμμία αμφιβολία ότι πρόκειται περί ορθόδοξων ιερέων ή μοναχών.

Άλλωστε όλοι γνωρίζουν ότι τέτοια ενδύματα, δηλαδή μαύρα μακριά ράσα κανείς λαϊκός δεν έχει φορέσει στην Ελλάδα πότε (ενώ και οι ίδιοι οι Έλληνες ορθόδοξοι κληρικοί δεν τα φορούσαν παρά μέχρι την εποχή της Τουρκοκρατίας).


Το συμπέρασμα είναι ότι πρόκειται περί μιας προκλητικά και με προκατάληψη σχεδιασμένης σκηνής με σκοπό του σκηνοθέτη να προσβάλλει, χρησιμοποιώντας ένα σύγχρονο τυπικό σύμβολο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δηλαδή το μαύρο ράσο.

Η διάθεση και η προκατάληψη όμως του σκηνοθέτη φαίνονται περισσότερο και από τις δηλώσεις του ως αντίδραση στην αφαίρεση της επίμαχης σκηνής.

Ο κος Γαβράς ευθαρσώς δήλωσε ότι πρόκειται περί ιστορικής αλήθειας! Και το γελοίο (τουλάχιστον) της υπόθεσης είναι ότι οι (κατά φύση) υποστηρικές του, τα ελληνικά ΜΜΕ, το δέχτηκαν ανεπιφύλακτα και ούτε ένας δεν έχει εμφανιστεί ακόμα, δημοσίως δηλαδή, ο οποίος να αναρωτήθει κατά πόσο αληθεύει ιστορικά η συγκεκριμένη σκηνή. Όλοι “καίγονται” για την λογοκρισία στην σύγχρονη ελληνική δημοκρατία.

Μα εδώ πρόκειται περί ιστορίας! Και περί κινηματογραφικής δημιουργίας η οποία επιχειρεί να την παρουσιάσει πιστά! Δεν αναφερόμαστε σε κάποιον καλλιτεχνικό πίνακα της ρομαντικής εποχής, όπου π.χ. ο Ναπολέων μπορούσε να εμφανιστεί να διασχίζει τις Άλπεις ως αναβάτης σε άλογο και καλπάζοντας σε ηρωική στάση την στιγμή όπου η ιστορική αλήθεια είναι ότι πέρασε τις Άλπεις… πεζός.

Δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με ένα ποίημα αλληγορικό, ούτε με μια κινηματογραφική ταινία αισθηματικού ή ηθικοπλαστικού χαρακτήρα όπου η πραγματικότητα και ο ρεαλισμός μπορούν να παρακαμφθούν ώστε ο καλλιτέχνης να καταφέρει να μεταδώσει το βαθύτερο μύνημά του.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις η ελευθερία του λόγου ισχύει και είναι απολύτως σεβαστή, γιατί ο καλλιτέχνης δηλώνει μέσω της τέχνης του μια πρόθεση να μεταφέρει ένα βαθύτερο μύνημα μέσω του λόγου της εικόνας και φυσικά ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράσει την γνώμη του και τις απόψεις του μέσω της τέχνης.

Στον γνωστό πίνακα του Ζακ-Λουί Νταβίντ, για παράδειγμα, ο ζωγράφος θέλει να μεταδώσει την αντίληψη της δόξας και της μεγαλοπρέπειας που ο Ναπολέων ενέπνεε στον ίδιο, στην κοινή γνώμη και σε ολόκληρο τον κόσμο της εποχή του, ο ζωγράφος αυτός δεν είναι ιστορικός – είναι καλλιτέχνης.

Εδώ όμως πρόκειται περί ενός σκηνοθέτη και ενός κινηματογραφικού έργου το οποίο δεν καλλιτεχνεί, αλλά εξιστορεί, δηλαδή ο δημιουργός του γίνεται όχι καλλιτέχνης αλλά ιστορικός! Στην ιστορία δεν μπορούμε να εκφράζουμε την… “γνώμη” μας ή την “άποψή” μας για το πώς συνέβη ένα συγκεκριμένο γεγονός!

Είναι παγκοσμίως γνωστό ότι ο κινηματογράφος και η τηλεοράση δεν υπήρξαν ποτέ έμπιστα μέσα για να διδάξουν ιστορία. Πέρα από αυτό όμως ένας σκηνοθέτης, όντας βεβαίως καλλιτέχνης και όχι ιστορικός, έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει (στις μέρες μας) τις δυνατότητες της τεχνολογίας για να αναπαραστήσει την ιστορία.

Τότε όμως δεν μπορεί πλέον να επικαλείται την ελευθερία του λόγου! Οφείλει να υπακούσει στους νόμους της επιστήμης και δη της Ιστορίας. Πώς μπορεί κανείς να υποστηρίζει δημόσια ιστορικές ανακρίβειες, και μόνο και μόνο επειδή είναι καλλιτέχνης να αποκαλεί λογοκρισία τις αντιδράσεις εναντίον του;

Τότε είναι και αναιδής αλλά και θρασύδειλος! Και όσον αφορά την συγκεκριμένη περίπτωση ένα είναι το σίγουρο. Ότι δεν υπάρχει καμμία απολύτως λεπτομερής γραπτή ή άλλη απόδειξη ότι χριστιανοί και μάλιστα ιερείς επιχείρησαν ποτέ τέτοιες πράξεις στο κτήριο του Παρθενώνα.

Ακόμα και αν όντως χριστιανοί επιχείρησαν κάτι τέτοιο, δεν μπορεί κανείς να υποστήριξει βασισμένος σε εικασίες και προκαταλήψεις ότι το έκαναν ιερείς! Εν πάσει περιπτώσει εάν ο κος Γαβράς έχει ή γνωρίζει την υπάρξη τέτοιων και τόσο λεπτομερών αποδείξεων οφείλει δημοσίως να τις παρουσιάσει. Διαφορετικά προσβάλλει πλέον εμάς τους ίδιους.

Όλους τους απλούς Έλληνες πολίτες, οι οποίοι απροκατάληπτα, γνήσια και με μεράκι μελετούμε την ελληνική ιστορία, όχι με επαγγελματισμό και χρησιμοθηρία (άλλωστε ως απλοί, μικρομεσαίοι πολίτες δεν έχουμε τέτοιες… πολυτέλειες) αλλά γιατί αγαπούμε αληθινά την πατρίδα μας και την ιστορία της και επιθυμούμε να ακούγεται η αλήθεια και μόνο η αλήθεια όσον αφορά αυτήν.

Και οφείλει να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη ο κος Γαβράς και από την Ορθόδοξη Εκκλησία την οποία απρόκλητα προσέβαλε αλλά και από όλους εμάς τους Έλληνες τους οποίους δεν σέβεται κάνοντας τέτοιες δημόσιες δηλώσεις και μάλιστα σε οργισμένο ύφος.


Υπάρχει όμως και κάτι άλλο το οποίο ο κος Γάβρας, οι συνεργάτες του και όσοι τον υποστηρίζουν δεν σέβονται και αυτό είναι ο ίδιος ο χώρος και το μνημείο της Ακρόπολης. Είναι αποδεδειγμένο ότι από την εποχή που συστάθηκε το νεοελληνικό κράτος και άρχισε να εκπληρώνεται έμπρακτα το ενδιαφέρον όλων για τις ελληνικές αρχαιότητες και τα μνημεία, στον βράχο της Ακρόπολης και στον Παρθενώνα έχει συστηματικά διαπραχθεί μια μέγιστη αδικία.

Έλληνες και ξένοι αρχαιολόγοι, επιστήμονες και άνθρωποι του πνεύματος έχουν κάνει το παν τους τελευταίους δυο αιώνες ώστε να ξεχαστεί το γεγονός ότι ο Παρθενώνας στην ουσία είναι η εκκλησία της Παναγίας της Αθηνιώτισσας. Και όπως φαίνεται αυτό το έχουν πετύχει σε μεγάλο βαθμό.

Οι περισσότεροι Έλληνες και φυσικά ακόμα περισσότεροι ξένοι το αγνοούν (εγώ ο ίδιος το συνειδητοποίησα πολύ αργότερα από τότε που πρώτη φορά έμαθα για την ύπαρξη του μνημείου).

Όμως όταν το συνειδητοποίησα στεναχωρήθηκα και δεν μπορώ από τότε πλέον να χαίρομαι όπως πριν κάθε φορά που επισκέπτομαι τον χώρο. Γιατί πολύ απλά μέσα μου βαθειά ποθώ να νοιώσω επισκέπτοντας τον ναό της Παναγίας της Αθηνιώτισσας το ίδιο δέος που νοιώθει κανείς εισερχόμενος στις εκκλησίες του Μυστρά. Ποιος και γιατί έχει το δικαίωμα να μας το στερήσει αυτό, όχι από εμάς τους Έλληνες χριστιανούς, αλλά και από όλους τους ξένους επισκέπτες του χώρου;

Παρόλo αυτά ως Έλληνας και χριστιανός ορθόδοξος δεν μπορώ να το παραγνωρίσω αυτό, όπως και επακόλουθα να δεχτώ αυτήν την συστηματική προπαγάνδα. Την προπαγάνδα που έχει μεταφερθεί και στην εν λόγω ταινία.

Διότι ο τρόπος με τον οποίο οι σκηνές διαδέχονται η μια την άλλη, όπως ήδη είπαμε, δεν είναι τυχαίος και προβάλλει ένα συγκεκριμένο μύνημα. Την γενικότερη αντίληψη η οποία έχει κυριαρχήσει, δηλαδή ότι στην ουσία η μετατροπή του ναού της θεάς Αθηνάς σε χριστιανική εκκλησία ήταν μια πράξη βέβηλη, βάρβαρη και συγκαταλέγεται εν ολίγοις στην λίστα με όλες τις άλλες καταστροφές που ανά τους αιώνες έχει υποστεί το μνημείο. Μια πράξη η οποία πρέπει να ξεχαστεί.

Αν όμως ήθελαν να είναι δίκαιοι με την ιστορία και το ίδιο το μνημείο, θα αναγνώριζαν ότι ο Παρθενώνας δεν είναι πλέον ένας αρχαίος ναός της θεάς Αθηνάς, αλλά είναι ένας ναός της θεάς Αθηνάς που έγινε η εκκλησία της Παναγίας της Αθηνιώτισσας.

Και να αναγνωρίσουν το μνημείο και ως βυζαντινή αρχαιότητα. Και να αποδώσουν στους χαμένους και κλαπέντες θησαυρούς της Παναγίας της Αθηνιώτισσας την ίδια σημασία και αξία που προσδίδουν στα Μάρμαρα. Δηλαδή γιατί κανείς δεν αναζητεί να βρεί την εικόνα της Παναγίας της Αθηνιώτισσας; Δεν αξίζει αυτό το κειμήλιο να τοποθετηθεί δίπλα στα άλλα αγάλματα στο Μουσείο; Μα δεν αναφέρουν καν την υπάρξη αυτής της εικόνας!

Έπειτα αυτούς τους βανδαλισμούς που εμφανίζονται στην ταινία, υποτίθεται ότι τις έκαναν ποιοι; Οι Έλληνες! Οι Αθηναίοι της εποχής του Μεγάλου Βασιλείου και του Μεγάλου Γρηγορίου. Αυτοί οι Αθηναίοι οι οποίοι ήταν πολύ πιο μορφωμένοι και καλλιεργημένοι από όλους εμάς και σέβονταν τα μνημεία και την κληρονομιά τους περισσότερο από ότι εμείς σήμερα. Όχι!


Αυτά που γράφω τώρα δεν είναι εικασίες, ούτε προκαταλήψεις. Ας διαβάσει κανείς τα κείμενα των συγχρόνων χριστιανών συγγραφέων, ιστορικών, θεολόγων και εκκλησιαστικών ανδρών και ας βρεί έστω μια κακή αναφορά στο μνημείο της Ακροπόλης και τον Παρθενώνα! Έστω μια φράση όπου να αποκαλείται άσεμνος και χώρος ακολασίας!

Μα υπάρχει μεγαλύτερη ένδειξη σεβασμού των Ελλήνων της εποχής εκείνης στο μνημείο από το γεγονός ότι το μετέτρεψαν σε χριστιανική εκκλησία; Ότι δηλαδή ο χώρος αγιάστηκε και ευλογήθηκε από την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, την τέλεση του υψίστου επί γής μυστηρίου;

Και όμως με αυτόν τον τρόπο το μνημείο έτυχε σεβασμού και διατηρήθηκε σε πολύ καλή κατάσταση μέχρι την Τουρκοκρατία, σε αντίθεση με άλλους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας. Στην Ολυμπία και στους Δελφούς, για παράδειγμα, όπου οι χώροι εγκαταλείφθηκαν και λεηλατήθηκαν, η καταστροφή σήμερα είναι πολύ μεγαλύτερη, και όσον αφορά τον ίδιο τον Παρθενώνα θα ήταν σίγουρα σε πολύ καλύτερη κατάσταση εαν δεν είχει γίνει ο βομβαρδισμός από τον Μοροζίνι.

Κατά τον κο Γαβρά όμως το ιερατείο της εποχής εκείνης ήταν θρησκόληπτο. Αν όντως ήταν “θρησκόληπτοι” τότε έτσι ακριβώς όπως γράφω παραπάνω σκέφτονταν για το μνημείο του Παρθενώνα και για αυτό τον μετέτρεψαν σε εκκλησία. Αν είναι έτσι λοιπόν συμφωνούμε, ναι θρησκόληπτοι ήταν και εύγε τους γιατί έτσι διατήρησαν και σεβάστηκαν το μνημείο καλύτερα από εμάς σήμερα!

Εκτός αυτού δεν πρέπει να παραλείψουμε και τούτο το ιστορικό στοιχείο. Είναι γεγονός ότι ήδη από τον 4ο και 5ο αιώνα οπότε η χριστιανική θρησκεία γίνεται η επίσημη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και κυριαρχεί σε όλη την επικράτειά της, μαζί με τον θρησκευτικό φανατισμό, ο οποίος σημειωτέον προερχόταν από πολλές διαφορετικές αιρετικές φατρίες, δεν είχε ουδεμία σχέση με την επίσημη Ιεραρχεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ποτέ δεν διατάχθηκε από αυτήν καμμία βιαιοπραγία, συνυπήρχε λοιπόν την ίδια εποχή αλλά και μετέπειτα καθόλη την βυζαντινή περίοδο μια έντονη κοσμικότητα στην χριστιανική ελληνική-βυζαντινή κοινωνία.

Ως απόγονοι της ελληνορωμαϊκής κουλτούρας και κληρονόμοι του πολιτιστικού αυτού πλούτου οι έλληνες-βυζαντινοί είχαν κληρονομήσει και την αγάπη για τον πλούτο, τον στολισμό, την καλλιτεχνική ομορφιά. Έτσι μπορεί μεν οι εκκλήσιες να ήταν γεμάτες αγιογραφίες οι επαύλεις όμως και τα παλάτια των αυτοκρατόρων και των ευγενών ήταν γνωστά κέντρα συλλογής αρχαίων καλλιτεχνικών αριστουργημάτων, αγαλμάτων κλπ.

Οι δρόμοι της Κων/πολής τουλάχιστον ήταν γεμάτοι από προτομές, αναθήματα, αγάλματα, τα οποία βεβαίως δεν προσκυνούσαν, αλλά τα διατηρούσαν σαν στολίδια της πόλης τους και φυσικά όλοι γνωρίζουν για τους θησαυρούς του Ιπποδρόμου και οι σύγχρονοι αρχαιολόγοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι πολλά αρχαία αγάλματα, γυμνά φυσικά, σώθηκαν από την μανία των Ούνων, των Σλάβων και άλλων επιδρομέων γιατί βρίσκονταν μέσα στην ασφάλεια των μεγάλων αστικών κέντρων.


Επομένως αυτή η προπαγάνδα που κυκλοφορεί ότι στο Βυζάντιο κυριαρχούσε μια φανατική και θρησκόληπτη απέχθεια προς κάθε τι αρχαίο σε σημείο που όποιος έβλεπε άγαλμα μπροστά του να το γκρεμίζει, είναι ένα μεγάλο ψέμμα.

Οι καθολικοί Δυτικοί όταν επισκέπτονταν την Κων/πολη και έβλεπαν όλον αυτόν τον “κοσμικό” αρχαίο καλλιτεχνικό διάκοσμο κατηγορούσαν τους Γραικούς Ορθοδόξους ως ειδωλολάτρες που λατρεύουν αρχαίους θεούς!

Λοιπόν, για όλα τα παραπάνω υπάρχουν αποδείξεις όπως και για το γεγονός ότι πέρα από τις βιαιοπραγίες φανατικών όχλων οι βυζαντινοί όχι μόνο στην εποχή των 4ου και 5ου αιώνων, της ταραχής μεταξύ χριστιανών και ειδωλολατρών αλλά και σε καμμία άλλη εποχή της βυζαντινής ιστορίας δεν έχασαν τον σεβασμό τους για τον Παρθενώνα. Ας διαβάσουν αυτοί οι “μορφωμένοι” άνθρωποι επιτέλους τον Μιχαήλ Ακομινάτο να δούν τι λέει για την ένδοξη πόλη της Αθήνας και τα μνημεία της, όχι κατά τον 4ο ή τον 6ο αιώνα αλλά κατά τον 12ο, στην καρδιά δηλαδή της αποκαλούμενης “σκοτεινής” εποχής του Μεσαίωνα… Μάλιστα, για όλα αυτά που γράφουμε εδώ υπάρχουν περίτρανες αποδείξεις.

Όμως για τις καταστροφές στην μετώπη και την ζωφόρο του Παρθενώνα από χριστιανούς τι αποδείξεις υπάρχουν; Σίγουρα δεχόμαστε ότι πιθανότατα φανατικοί χριστιανοί κατά τον 4ο-5ο αιώνα έκαναν καταστροφές σε “άσεμνα” αγάλματα στον γενικώτερο χώρο της Αθήνας, όμως τι αποδείξεις υπάρχουν για το τι ακριβώς ζημιές έγιναν και ποιοι τις διέπραξαν; Όσον αφορά εικασίες περί ιερωμένων ή μοναχών ένα είναι το σίγουρο.

Οι χριστιανοί ιερείς της εποχής εκείνης ήταν απαραίτητα μορφώμενοι και καλλιεργήμένοι άνθρωποι και όπως ήδη είπαμε οι μορφωμένοι Αθηναίοι της εποχής εκείνης είναι απίθανο να έτρεφαν απέχθεια για το αιώνειο μνημείο της πόλης τους. Άρα μιλάμε για ανθρώπους που δεν ταιριάζουν με το προφίλ ενός άσχετου, οχλαγωγημένου, φανατισμένου και προφανώς γεροδεμένου άνδρα ο οποίος θα ανέβει στην ζωφόρο του Παρθενώνα για μια… τέτοια δουλειά. Έπειτα όσον αφορά μοναχούς, είναι γνωστό ότι την εποχή εκείνη κυριαρχούσε ο αναχωρητισμός στην Παλαιστίνη και την Αίγυπτο.

Οργανωμένα και πολυπληθή κοινόβια δηλαδή δεν υπήρχαν ακόμα όχι μόνο στην Αττική αλλά και όχι πολλά σε ολόκληρη την αυτοκρατορία. Ίσως υπήρχαν επομένως, αλλά εδώ μόνο να εικάσουμε μπορούμε, κάποιοι ερημίτες στην ευρύτερη Αττική αλλά και πάλι αυτοί θα ήταν λίγοι και μάλλον απρόθυμοι να αφήσουν την έρημό τους για αυτόν τον λόγο. Άλλωστε η κατηγορία του κου Γαβρά για το ιερατείο της εποχής εκείνης είναι και εντελώς αυθαίρετη.

Μήπως ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ή κάποια άλλη εκκλησιαστική αρχή έστειλε εγκύκλιο στους κληρικούς της Αθήνας με την εντολή να… καταστρέψουν την μετώπη και την ζωφόρο του Παρθενώνα;

Μάλιστα, έτσι έχουν τα πράγματα γιατί εδώ ο σκηνοθέτης αυτός, με την ταινία αυτή επιχείρησε να “γράψει” ιστορία και όχι απλά ένα καλλιτεχνικό έργο. Ας πρόσεχε λοιπόν να έλεγε την ιστορία σωστά τουλάχιστον…

Αλλά δεν είναι ο μόνος. Ενδεικτικά από την επίκαιρη δημοσιογραφία παραθέτουμε: “Η ηγεσία της ελληνικής Εκκλησίας έχει πολλούς λόγους να αποστρέφει το βλέμμα της από την Ακρόπολη, τον Παρθενώνα, και κάθε τόπο ή χώρο λατρείας που παραπέμπει σε ιερότητα ξένη προς τη δική της. Δεν είναι βέβαια οι ενοχές που ενεργοποιούνται όταν γίνεται λόγος για τον Παρθενώνα και την Ακρόπολη, ενοχές που προκύπτουν από τεκμηριωμένους βανδαλισμούς που υπέστησαν όλα τα αρχαία μνημεία με πρωταγωνιστές φανατισμένους ρασοφόρους του παρελθόντος……..”

Αυτά έγραφε εχθές στις 28/7/2009 στην “Αυγή” ο κος Σ. Μαυροειδής.

Ποιος χώρος λατρείας “ξένος” προς την λατρεία της ελλαδικής ορθόδοξης Εκκλησίας είναι αυτός στον οποίο αναφέρεται ο κος Μαυροειδής; Ο πρώην ναός της θεάς Αθηνάς ο μετατραπής εις εκκλησία της Παναγίας της Αθηνιώτισσας; Και στις “ενοχές” για ποιους “τεκμηριωμένους βανδαλισμούς” από “φανατισμένους ρασοφόρους” αναφέρεται;

Έχει ο κος Μαυροειδής αυτά τα “τεκμήρια”; Πρόκειται όπως βλέπετε για άλλον έναν “πλήρη” και “βαθύ” “γνώστη” της ελληνικής ιστορίας…

Μήπως κατ’ αναλογία ο κος Μαυροειδής και όλοι οι άλλοι που λένε τα ίδια, εάν ήταν Άγγλοι θα υποστήριζαν ότι την Άννα Μπολέυν την αποκεφάλισε ο… αρχιμάγειρας του παλατιού του Ερρίκου Η’; Και βέβαια θα είχαν τεκμηριωμένη άποψη…

Πηγή ‘Ρομφέα’


http://pneymatiko.wordpress.com/2009/07/30/%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B1/

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

ΠΕΡΙ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΝΩΝ

Άγνοια της ιστορίας και αχαριστία προς την Ελλάδα το να θεωρούνται οι Σκοπιανοί Μακεδόνες

Πέμπτη, 30 Ιούλιος 2009


του Ν. ΜΑΡΤΗ, Πρώην Υπουργου

Τον όρο «αχαριστία προς την Ελλάδα» χρησιμοποίησε ο Γάλλος Pierre Bourdan στο BBC σε δήλωση του το 1942, στην οποία αναφέρει: «Με την πάροδο του χρόνου θα φανεί ότι μετά την απόφαση της Αγγλίας του 1940, ήταν η ανδρεία του Ελληνικού λαού, που συνέβαλε περισσότερο για να σωθεί ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, ο δημιουργημένος από τον ίδιο αυτό λαό πριν από 2.400 χρόνια. Πρέπει να το σκέπτονται αυτό όταν θα διαμορφώσουν την Ευρώπη. Κάθε αχαριστία στην Ελλάδα θα ισοδυναμούσε με προδοσία προς την Ευρώπη».

Ο Pierre Bourdan είχε υπόψιν του τα κατωτέρω γεγονότα:

1. Το τελεσίγραφο της Ιταλίας προς την Ελλάδα την 28-10-1940, το οποίο απέρριψε ασυζητητί η Ελληνική Κυβέρνηση και την άμεση επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδος

Ο Άγγλος Υπουργός Philip Noel Baker, σε ραδιοφωνική του δήλωση στις 28-10-1942, μεταξύ άλλων ανέφερε ότι: «Κανείς δεν θα είχε το δικαίωμα να κατηγορήσει την Ελλάδα εάν συνθηκολογούσε. Το λέγω αυτό ενώ γνωρίζαμε τότε και γνωρίζουμε και σήμερα ακόμη καλύτερα, τι θα σήμαινε για μας και για τον αγώνα μας, η συνθηκολόγηση αυτή. Ο Άξονας θα είχε από τότε στη διάθεσή του όλη την Ευρώπη για να αναπτύξει τις γραμμές των συγκοινωνιών του και τα αεροπλάνα και τα υποβρύχιά του θα κυριαρχούσαν έκτοτε από τις ακτές τις Ελλάδας σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Το έργο της άμυνάς μας στην Αίγυπτο θα γινόταν πολύ δυσκολότερο. Η Συρία, το Ιράκ και η Κύπρος θα καταλαμβάνοντο από τον Άξονα. Η Τουρκία θα κυκλωνόταν. Οι πετρελαιοπηγές της εγγύς Ανατολής θα ήσαν στη διάθεση του. Η οπίσθια θύρα του Καυκάσου θα ανοιγόταν γι' αυτόν. Δεν δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι θα χάναμε ολόκληρη την Μέση Ανατολή και ίσως και αυτόν τον πόλεμο.

Χάρις στην Ελληνική άμυνα μας δόθηκε ο καιρός να αποκρούσουμε αρχικά και να συντρίψουμε έπειτα την Ιταλική στρατιά που κινήθηκε από τη Λιβύη εναντίον της Αιγύπτου, να εκκαθαρίσουμε την Ερυθρά Θάλασσα από τα εχθρικά πλοία, να μεταφέρουμε την Αμερικανική βοήθεια προς την Εγγύς Ανατολή και να εξουδετερώσουμε έτσι την εχθρική απειλή εναντίον της.Τα αποτελέσματα της Ελληνικής άμυνας γίνονται αισθητά ακόμη και σήμερα στους αγώνες μας. Εάν το Στάλινγκραντ και ο Καύκασος κρατούν σήμερα, αυτό δεν είναι άσχετο με την Ελληνική άμυνα, από την οποίαν επωφελούμεθα ακόμη, ύστερα από την πάροδο δύο ολοκλήρων ετών. Ο κόσμος, πραγματικά, δεν δικαιούται να λησμονήσει τα κατορθώματα των Ελλήνων κατά την ιστορική εκείνη στιγμή».

2. Ο Χίτλερ για να βοηθήσει την Ιταλία, η οποία έχανε τον πόλεμο στην Ελλάδα, αποφάσισε αρχικά, με σύμφωνη γνώμη του Στάλιν, να επιτεθεί κατά της Ελλάδας περί τα τέλη Μαρτίου 1941. Επειδή την όμως την 28-3-1941 οι Γιουγκοσλαβικές Ένοπλες Δυνάμεις ανέτρεψαν την Γιουγκοσλαβική Κυβέρνηση, διότι αυτή την 25-3-1941 είχε υπογράψει σύμφωνο φιλίας με τον Χίτλερ, αποφάσισε να επιτεθεί και κατά της Γιουγκοσλαβίας. Έτσι η Γερμανία επιτέθηκε την 6η Απριλίου 1941 ταυτόχρονα κατά της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας.

3. Η Γιουγκοσλαβία και η Τουρκία είχαν αρνηθεί σε βολιδοσκόπηση των Άγγλων, να συμπράξουν με την Ελλάδα κατά των Γερμανών. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός Ι. Μεταξάς δήλωσε ότι η Ελλάδα θα πολεμήσει μόνη της.

4. Η εμπλοκή της Γερμανίας στην Ελλάδα, η οποία αντιστάθηκε στον Άξονα 216 μέρες, μέχρι την κατάληψη και της Κρήτης, ήτοι κατά πολύ μακρότερο χρονικό διάστημα από όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες είχαν προηγουμένως υποστεί επίθεση του Άξονα (σημειώνεται ότι για την κατάληψη της Γαλλίας ο Άξονας χρειάστηκε μόνο 45 ημέρες, παρά τη στρατιωτική βοήθεια που της είχε δοθεί, με την εκεί παρουσία ισχυρών Αγγλικών δυνάμεων, του Βελγίου 18 ημέρες, της Ολλανδίας 5 μέρες, ενώ η Δανία υπέκυψε σε 12 ώρες και οι Αυστρία, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Ρουμανία και Αλβανία προσεχώρησαν ή παρεδόθησαν αμαχητί) ανέβαλε την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ενώσεως και με την έλευση του χειμώνα η Γερμανία ηττήθηκε στην Ευρώπη, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τις κατωτέρω δηλώσεις:

*
Η δήλωση-ομολογία Χίτλερ σε συνομιλία του στις 30 Μαρτίου 1944, με τη γνωστή κινηματογραφίστρια φίλη του Leni Riefenstahl, ότι: «Η επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδας υπήρξε καταστροφική για την Γερμανία. Αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα και δεν χρειάζονταν τη βοήθεια μας, ο Πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετική τροπή. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσουμε το Λένινγκραντ και τη Μόσχα, πριν μας πιάσει το ρωσικό ψύχος» (από το βιβλίο της Riefenstahl), όσο και στην Πολιτική του Διαθήκη, που υπαγόρευσε προ του θανάτου του, όπου κατηγορηματικά αποδίδει την αποτυχία του στην καταστροφική για την Γερμανία επίθεση του Μουσολίνι κατά της Ελλάδας και την ακρότατη Ελληνική άμυνα κατά του Άξονα.

*
Η δήλωση του Γερμανού Στρατάρχη Κάϊτελ στη Δίκη της Νυρεμβέργης: «Η αναπάντεχη και ισχυρή αντίσταση των Ελλήνων επιβράδυνε κατά δύο και πλέον ζωτικούς μήνες την επίθεσή μας κατά της Ρωσίας. Αν δεν είχαμε τη μεγάλη αυτή καθυστέρηση, άλλη θα ήταν η έκβαση του πολέμου στο Ανατολικό Μέτωπο και γενικά του Πολέμου και άλλοι θα ήσαν σήμερα κατηγορούμενοι».

Ο Ρ/Σ της Μόσχας το 1942 την Επέτειο της εισόδου των Γερμανών στην Αθήνα, μετέδωσε: «Άοπλοι πολεμήσατε πάνοπλους και νικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και υπερισχύσατε. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, διότι είστε Έλληνες. Οι Ρώσοι ως άνθρωποι κερδίσαμε χρόνο χάριν στην αντίσταση σας για να αμυνθούμε. Σας ευχαριστούμε».

Ο Τίτο εξαπάτησε τους Σκοπιανούς για να πιστέψουν ότι είναι Μακεδόνες, απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, χρησιμοποιώντας, μεταξύ άλλων και δύο χάρτες:

α) Χάρτη της Μακεδονίας με υπότιτλο ότι «Δεν υπήρξε παρουσία Ελλήνων στη Μακεδονία», ο οποίος διαψεύδεται από την άφιξη του Αποστόλου Παύλου στη Μακεδονία, όπου συνάντησε Έλληνες και Ελληνίδες στη Θεσσαλονίκη και Βέροια, οι οποίοι πίστευσαν και δράση Μακεδόνων στην Κεντρική Ευρώπη (Δούμπας, Σίνας, Φον Κάραγιαν και άλλοι) και στη Βαλκανική

β) Χάρτη με σύνορα της Ελλάδος τον Όλυμπο, ο οποίος διαψεύδεται, διότι το Άγιο Όρος με την υπερχιλιετή ιστορία του, είναι στην Ελλάδα.

Οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες, είχαν τα αυτά ιερά των θεών, την ίδια γλώσσα με τους άλλους Έλληνες την Ελληνική και τους αυτούς θεούς που κατοικία είχαν στο Μακεδονικό όρος Όλυμπο. Οι Μακεδόνες συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς αγώνες και τις αμφικτυονίες. Το ότι οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες επιβεβαιώνουν μεταξύ άλλων και η Παλαιά καθώς και η Καινή Διαθήκη, όπως επίσης και Αρχαίοι Έλληνες, Εβραίοι και Ρωμαίοι συγγραφείς, ο Στεττίνιους (Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ), ο Πάπας Ιωάννης Παύλος, ο Κίσσιγκερ και πρόσφατη επιστολή στον σημερινό Αμερικανό Πρόεδρο, που συνυπογράφουν πάνω από 300 Καθηγητές Πανεπιστημίου Αμερικής και Ευρώπης.

Η επίθεση της Γερμανίας και κατά της Γιουγκοσλαβίας, είχε ως συνέπεια την επικράτηση στη Γιουγκοσλαβία του Κουμουνιστή Τίτο, ο οποίος με σύμφωνη γνώμη του Στάλιν, ο οποίος στόχευε στην επέκταση της Σοβιετικής Ενώσεως στα Βαλκάνια, και τον έλεγχο του Αιγαίου, μετονόμασε τη νότια Σερβία από Βαρντάσκα σε Μακεδονία, πράγμα που αποτελεί την μεγαλύτερη πολιτική και ιστορική απάτη.

Οι Σκοπιανοί όπως και ο Τίτο, εξαπάτησαν την διεθνή κοινή γνώμη, εμφανίζοντας, μεταξύ άλλων, την Συμφωνία Σταθερότητας - Σύνδεσης Ε.Ε. και FYROM του 2001, στην επίσημη Ιστοσελίδα της Κυβερνήσεώς τους, ως Συμφωνία της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (όχι FYROM) αφ' ενός και αφετέρου των 15 χωρών της Ε.Ε. (όχι της Ε.Ε.) και παρουσίασαν ότι η Ελλάδα υπέγραψε Συμφωνία με τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Οι αρμόδιοι της Ε.Ε. δεν κατήγγειλαν, ως όφειλαν, την απάτη αυτή.

Η Ελλάδα, επειδή θεωρούσε αδιανόητο ότι θα ήταν δυνατόν να υποστηριχθεί πως οι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες, δεν αντέδρασε επαρκώς, γιά να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια. Οι Σκοπιανοί χρησιμοποίησαν άφθονα οικονομικά μέσα βοηθούμενοι από τους Κομμουνιστές όλων των χωρών και κατόρθωσαν να πείσουν αφελείς και ανιστόριτους, ότι αυτοί είναι Μακεδόνες. Μόνο το 1991 η Ελλάδα αντιλήφθηκε ότι κινδυνεύει η Ελληνικότητα της Μακεδονίας, με την Σκοπιανή συστηματική πλαστογράφηση της Ιστορίας της Μακεδονίας .

Πολύ συνετέλεσε στο να παραπλανηθούν ανιστόριτοι και αφελείς και θεωρήσουν τους Σλάβους Σκοπιανούς ως Μακεδόνες και η απαράδεκτη ενέργεια να ονομάσει τα Σκόπια «Μακεδονία» ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπους, αμέσως μετά την επανεκλογή του. Η ενέργεια αυτή, την οποία, όπως προαναφέρθηκε, κατήγγειλαν περισσότεροι από 300 Καθηγητές Αμερικανικών και Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων στον τωρινό Αμερικανό Πρόεδρο Ομπάμα, ήταν αντίθετη προς την πάγια πολιτική των ΗΠΑ από το 1944, υπό τον Πρόεδρο Τρούμαν, τον Πρόεδρο Μπους (πατέρα) αλλά και προς την θέση του ίδιου του Μπους (υιού), ο οποίος το 2004 δύο φορές αναφέρθηκε στην βοήθεια το 1947 των ΗΠΑ προς το Βερολίνο και την Ελλάδα, προκείμενου να διατηρήσουν την ελευθερία τους και να μην απορροφηθούν από το Σοβιετικό μπλοκ. Με την προαναφερόμενη δήλωση, ο κ. Μπους (υιός) συμφωνεί με τον Πρόεδρο Τρούμαν αλλά και τον πατέρα του και συνεπώς με την αναγνώριση Δημοκρατίας της «Μακεδονίας» ο Πρόεδρος Μπους αντιφάσκει προς τον εαυτό του.

Όσοι αναγνώρισαν τη Βαρδάρσκα ως Μακεδονία και τους κατοίκους της ως Μακεδόνες, λησμονούν ότι το κρατίδιο αυτό δημιουργήθηκε δόλια από τους Στάλιν και Τίτο, επειδή η Ελλάδα πολέμησε τον Άξονα και οι θυσίες των Ελλήνων συνέβαλαν σημαντική στο να ηττηθεί ο Χίτλερ, ενώ παράλληλα αγνοούν ότι αυτό είναι όχι μόνο αντίθετο προς την ιστορική αλήθεια, αλλά αποτελεί επίσης και αχαριστία έναντι της Ελλάδας.

http://www.greekamericannewsagency.com

Ο Σόρος ομολογεί πως οργάνωσε πτώσεις κυβερνήσεων!


"Έτσι έριξα τον κομμουνισμό"!

Κάθε δημοκρατία έχει την... τιμή της!

Ο Τζορτζ Σόρος, ο ουγγρικής καταγωγής επενδυτής και φιλάνθρωπος, περιγράφει σε αποκλειστική συνέντευξή του στην ιστοσελίδα του CNN το πώς βοήθησε να χρηματοδοτηθεί η πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων στην ανατολική Ευρώπη.
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο Τζορτζ Σόρος "έριξε" δεκάδες εκατομμύρια δολάρια σε ιδρύματα της ανατολικής Ευρώπης, που ήταν αφοσιωμένα στην προώθηση της ιδέας της "ανοιχτής κοινωνίας" και αποτελούσαν πρόκληση για τα σοβιετικά καθεστώτα. Στην συνέντευξή του στο CNN.com, ο οικονομικός "γκουρού" περιγράφει πώς τα έργα αυτών των ιδρυμάτων, εν τέλει συνέβαλλαν στην κατάρρευση του κομμουνισμού.

"Δημιούργησα το πρώτο μου ίδρυμα στην Ουγγαρία το 1984. Η ιδέα ήταν απλή: το κρατικό δόγμα, που επέβαλε το κομμουνιστικό καθεστώς, ήταν εσφαλμένο και προσφέροντας μια εναλλακτική, θα μπορούσαμε να εκθέσουμε αυτά τα λάθη. Ετσι, υποστηρίζαμε κάθε πολιτιστικό γεγονός που δεν μπορούσε να εκφραστεί μέσα από το καθιερωμένο δόγμα…" δηλώνει ο κ. Σόρος.
Περιγράφει τις δραστηριότητες των ιδρυμάτων του στην Ουγγαρία και άλλες δημοκρατίες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. "Συνέχισα την επιτυχία της Ουγγαρίας, με ιδρύματα από το 1989 στην Πολωνία, την Κίνα και την Σοβιετική Ένωση… Όταν η σοβιετική αυτοκρατορία κατέρρευσε και η Γιουγκοσλαβία διαλύθηκε, συνεχίσαμε να επεκτεινόμαστε… Εως το 1992 υπήρχαν ιδρύματα "ανοιχτής κοινωνίας" σε 22 χώρες."


"Στα τελευταία 30 χρόνια, τα ιδρύματα έχουν εργαστεί για την ανάπτυξη της ανοιχτής κοινωνίας σε όλο τον κόσμο… Εχουν βελτιωθεί οι ζωές ορισμένων από τους πιο ευάλωτους ανθρώπους, όπως οι Ρομά στην Ευρώπη, οι μετανάστες από την Ευρασία, οι ναρκομανείς στην Ρωσία και άτομα με ειδικές ανάγκες, που απομονώνονται για όλη τους τη ζωή…".
Και μετά από αυτές τις δηλώσεις του ίδιου του Σόρος, άντε να μην πιστέψουμε εμείς πως με την χρηματοδότηση των Σκοπίων ή του Indymedia, ο Σόρος έχει αγαθές βλέψεις προς την Ελλάδα και πως δεν θέλει να μας δημιουργήσει προβλήματα... Και όμως, αυτή τη στιγμή κατέχει τέτοια δύναμη στα χέρια του, που ομολογεί μόνος του τις "παρεμβάσεις" του, χωρίς να φοβάται την διεθνή κατακραυγή ή την τιμωρία από το νόμο. Γιατί δεν τα φοβάται; Επειδή ελέγχει τα ΜΜΕ αλλά και την δικαιοσύνη... τουλάχιστον στο κράτος που έκανε αυτές τις δηλώσεις...


Ο κύριος Σόρος, μέσα από τις συγκεκριμένες δηλώσεις του, απλά μας τόνισε πως οι δημοκρατίες δεν έχουν τίμημα, αλλά... τιμή!!! Και αυτό έχει να κάνει με τους "αγωνιστές" κουκουλοφόρους του Indymedia, των Εξαρχείων αλλά και όλων των άλλων "αριστερίστικων" ομάδων που επιδιώκουν διακαώς να φέρουν το χάος, να πάψουν τις κυβερνήσεις και να επιβάλουν τον κανόνα του τίποτε...
Μήπως πίσω από τη "σέχτα" βρίσκετε ο Σόρος; ή να το αποκλείσουμε επειδή ο άνθρωπος αυτός κυριαρχείται από δημοκρατικά και ανθρωπιστικά αισθήματα

http://kostasxan.blogspot.com/2009/07/blog-post_8554.html

new world order και ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ(Η.Π.Α.Μ.)



Δυο βίντεο που υποστηρίζουν την ύπαρξη και την σταδιακή υλοποίηση των σχέδιων για τα βαλκάνια και την ανατολική μεσόγειο.
http://exodoskafkara.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html


Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

Οι έμποροι των εθνών


Στη γρίπη των χοίρων αναφέρονται καθημερινά τα δελτία ειδήσεων, καθώς τα κρούσματα αυξάνουν με γοργό ρυθμό το ίδιο και οι θάνατοι εξ αυτών. Ήδη ο Παγκόμσιος Οργανισμός Υγείας έπαψε να καταμετρά τα θύματα. Δεν γνωρίζουμε τί συμβαίνει σε άλλες χώρες, πάντως ο Έλληνας δεν φαίνεται να ανησυχεί ιδιαίτερα, αν και έσπευσαν να τον ενημερώσουν ότι υπολογίζεται να ασθενήσουν περί τα 5,5 εκατομμύρια των κατοίκων της χώρας μας. Ίσως δεν έχει διάθεση να χάσει τις θερινές του διακοπές υποκύπτοντας στο διεθνές κλίμα τρομοκρατίας και τρομολαγνείας. Ας εξετάσουμε διάφορες πτυχές του σε εξέλιξη ζητήματος.




Η γρίπη εκδηλώθηκε αρχικά στο Μεξικό και τα περισσότερα θύματα είναι κάτοικοι της πρωτεύουσας αυτής. Οι πρώτες όμως επίσημες αναφορές για τη νέα ασθένεια προήλθαν από την πολιτεία Βερακρούς, όπου λειτουργεί η τεράστια φάρμα εκτροφής χοίρων της πολυεθνικής εταιρίας, αμερικανικών συμφερόντων, «Smithfield». Στις αρχές του Μαρτίου, οι τοπικές υγειονομικές αρχές εξέπεμψαν σήμα κινδύνου για την εμφάνιση ενός νέου τύπου «γρίπης», ο οποίος μπορούσε να εξελιχθεί σε κανονική πανδημία. Η τοπική εφημερίδα «La Jornada» δημοσίευσε στοιχεία ότι το 60% του πληθυσμού που ζούσε κοντά στις εν λόγω εγκαταστάσεις εκτροφής έπασχε από γρίπη, πνευμονία ή βρογχίτιδα. «Οποιοσδήποτε έχει δει μια βιομηχανική μονάδα εκτροφής χοίρων, γνωρίζει τον ιδιαίτερα υψηλό κίνδυνο ασθενειών. Τεράστιες ποσότητες βρομιάς συγκεντρώνονται, τα άρρωστα και τα ετοιμοθάνατα ζώα στοιβάζονται μαζί με τα υγιή χωρίς διακρίσεις, και πλήθος από μύγες τρέφεται από τα περιττώματα, μεταδίδοντας στη συνέχεια τους ιούς και τα μικρόβια στους ανθρώπους», γράφει η Αμερικανίδα δημοσιογράφος, Λάουρα Κάρλσεν. Ωστόσο, η κυβέρνηση του Μεξικού αρνείται το ενδεχόμενο να εμφανίσθηκε εκεί ο ιός, και συνεχίζει να αντιμετωπίζει την κατάσταση σαν ένα εντελώς αναπάντεχο φαινόμενο (τα στοιχεία από ιστοσελίδα του διαδικτύου). Πώς να δεχθεί η κυβέρνηση του Μεξικού την αλήθεια, αφού αυτή την καθιστά υπεύθυνη για την ασυδοσία των εταιριών αμερικανικών συμφερόντων στο έδαφος της χώρας; Ο εγκλεισμός των εκτρεφομένων ζώων είναι μέθοδος δυτικής επινόησης, η οποία καθιστά κατά πολύ ευχερέστερη και πλέον οικονομική την εκτροφή τους, ενώ πολλαπλασιάζει τον κίνδυνο εμφανίσεως ασθενειών, οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν επιδημίες, αν όχι πανδημίες.




Η παγκόμσια Κοινότητα, μέσω του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας σπεύδει να ενημερώσει μέσω των ΜΜΕ τους πληθυσμούς για τη λήψη μέτρων προς αποφυγή διάδοσης του ιού. Κανείς δεν κάνει λόγο για το αίτιο της εμφανίσεως που προαναφέραμε. Οι οικονομικές επιπτώσεις είναι τρομακτικές και η δύναμη αυτών των οποίων τα συμφέροντα διακυβεύονται μέγιστη. Συνεπώς η παγκόσμια Κοινότητα θα καλείται κάθε φορά να πληρώσει τις συνέπειες της ασυδοσίας των απλήστων για κέρδη οικονομικά ισχυρών. Ακόμη δεν έχει εξεταστεί επαρκώς η κατάσταση υγείας των ανθρώπων που υπέκυψαν στον ιό της γρίπης. Μήπως ανήκουν αυτά σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού με κλονισμένη την υγεία ή εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα; Προς το παρόν συζητείται έντονα η προμήθεια μεγάλου αριθμού εμβολίων, ώστε να καλυφθεί δια του εμβολιασμού μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Σε περίπτωση όμως που από το φθινόπωρο σημειωθεί έξαρση της νόσου, τότε η ελληνική και ευρωπαϊκή οικονομίες απειλούνται σχεδόν με κατάρρευση: ασθένειες, φαρμακευτικές δαπάνες, απουσία από την εργασία, μείωση της παραγωγής, περιορισμός της κατανάλωσης ίσως αποτελέσουν το νέο ντόμινο στην ευρωπαϊκή οικονομία. Και αναμένεται η αθρόα παραγγελία να εκτοξεύσει στα ύψη την τιμή του εμβολίου (τύπος).




O...κατασκευασμένος ιός των χοίρων που φθάνει πλέον με ελάχιστους θανάτους αλλά πολλά κρούσματα μέσω του τρόμου των ΜΜΕ σε όλα τα σπίτια κάνει αναγκαίο το φάρμακο tamiflu. Και ενώ υπάρχουν και άλλα αντιικά φάρμακα που αντιμετωπίζουν την νόσο μόνο αυτό έχει βγει παγκοσμίως ως το φάρμακο στο οποίο ο ιός είναι ευαίσθητος. Η ROCHE κάνει τρελές πωλήσεις και από πίσω βρίσκεται ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ. Το «γεράκι του Πενταγώνου», ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Ντόναλντ Ράμσφελντ! Και γιατί; Διότι είναι μεγαλομέτοχος της εταιρίας βιοτεχνολογίας «Gilead Sciens», η οποία έχει τα δικαιώματα του περιζήτητου φαρμάκου tamiflou (ταμιφλού) - παίρνει από την ελβετική «Roche» («Ρος») το 10% των πωλήσεων - του μόνου που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καταπολέμηση της νόσου στους ανθρώπους. Το Tamiflu είναι ένα φάρμακο που περιέχει τη δραστική ουσία οσελταμιβίρη. Κάποτε αυτό πήγε να γίνει με την νόσο των πουλερικών όταν και πάλι αναστατώθηκε όλος ο πλανήτης αλλά το tamiflu δεν έκανε καλή δουλειά. Τώρα όμως ο ιός είναι στα μέτρα του φαρμάκου. Το φάρμακο έγινε για τον ιό ή ο ιός για τον φάρμακο; (από ιστοσελίδα του διαδικτύου). Άραγε θα βρεθεί κάποιος επιστήμων να διασώσει την εντιμότητα της επιστημονικής κοινότητας, η οποία έχει παραδοθεί άνευ όρων στη λαγνεία των χρηματοδοτήσεων εκ μέρους των οικονομικά ισχυρών, ώστε να σιωπά όταν κατάφωρα παραβιάζονται κανόνες ηθικής δεοντολογίας πλήρως αποδεκτοί από τον οποιοδήποτε άνθρωπο ανεξάρτητα από θρησκευτική πίστη ή ιδεολογία; Για τους ισχυρούς είναι πολύ εύκολο να πείσουν τον απληροφόρητο πολίτη ότι τα γραφόμενα από κάποιους στο διαδίκτυο είναι ανεύθυνα και αντιεπιστημονικά. Γιατί οι επιστήμονες-έμποροι σιωπούν; Στην περίπτωση της ατομικής βόμβας ο πατέρας της Οππενχάιμερ είχε διασώσει το κύρος της κοινότητας, όταν όλοι οι λοιποί συνεργάτες του στην έρευνα είχαν υποκύψει στη λαγνεία του “αμερικανικού ονείρου”.




Μεταξύ των μέτρων για την αποφυγή διάδοσης του ιού μελετώνται η αποφυγή συνωστισμού (αν είναι δυνατόν στα αστικά μέσα μεταφοράς, όπου καθημερινά ισχύει το αδιαχώρητο). Κάποιοι κληρικοί πρωτοτύπησαν φθάνοντας στο σημείο να διακόψουν την Θεία Κοινωνία. Μεταξύ αυτών οι Αγγλικανοί και ο παπικός αρχιεπίσκοπος της Αυστραλίας Ντένις Χαρτ. Αυτός ζήτησε με επιστολή του από τους ιερείς της Αρχιεπισκοπής να μην κοινωνούν τους πιστούς και να πλένουν τα χέρια τους πριν από την θεία λειτουργία. Παράλληλα, συμβούλεψε και τους εκκλησιαζόμενους να μην ανταλλάσουν μεταξύ τους χειραψίες κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας. Αναφερόμενος στα έκτακτα μέτρα, ιερέας της Μελβούρνης είπε ότι στην εκκλησία του, αντί να ανταλλάσουν ευχές δια χειραψίας, οι πιστοί εφαρμόζουν τον ασιατικό τρόπο χαιρετισμού, κάνοντας μια ελαφριά υπόκλιση και λέγοντας "η ειρήνη μαζί σου" (τύπος). Αν και η είδηση δεν είναι απόλυτα ακριβής, καθώς το Βατικανό προσφέρει το “Σώμα του Χριστού” αποκλειστικά στους κληρικούς του, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι υπό κρίσιμες συνθήκες αποκαλύπτονται οι εμποράκοι της πίστεως. Και η μεν απόφαση των Αγγλικανών, που έχουν ως αρχηγό της “Εκκλησίας” τους τη βασίλισσα της Αγγλίας ουδεμία εντύπωση προκαλεί. Άλλωστε όσα πράττουν στους ναούς τους έχουν συμβολικό και αναμνηστικό χαρακτήρα και όχι σωτηριολογικό. Ο παπικός όμως αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας θύμησε την αλησμόνητη εποχή των συγχωροχαρτίων, τα οποία παρείχε ο μεγαλέμπορος της Ρώμης έναντι αμοιβής στους συγγενείς των νεκρών. Η αμφιβολία και μόνον είναι αρκετή για να οδηγήσει τον άνθρωπο στον ευτελισμό, πόσο μάλλον η δυσπιστία ή η απιστία. Προς το παρόν ο Ποντίφηξ της Ρώμης τηρεί σιγή και δεν γνωρίζουμε ποιά θα είναι η στάση που θα κρατήσει το Βατικανό, αν η νόσος εξελιχθεί, όπως οι απαισιόδοξοι προβλέπουν, σε πανδημία. Ατυχώς βρέθηκε και ορθόδοξος επίσκοπος να τονίσει σε δηλώσεις του, ότι τα ιερά σκεύη προστατεύουν εκ κατασκευής (και όχι λόγω του αγιασμένου περιεχομένου) τους πιστούς που προσέρχονται στο Μυστήριο. Ίσως φθάσουμε στο κατάντημα να προσκομίζουμε πιστοποιητικό ISO ασφαλείας χρήσεως. Τελικά το Tamiflu θα “σώσει” την κοινωνία μας και δεν γενικευθεί το κακό. Έτσι δεν θα αποκαλυφθούν όλοι οι έμποροι της πίστης, που φαίνεται να είναι πολλοί.

“ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ”

Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

«Πολίτικη Κουζίνα»


Η εποχή μας είναι από τις σπάνιες εκείνες ιστορικές περιόδους όπου ο άνθρωπος αναπτύσσεται σ`ένα πολιτισμικό περιβάλλον, που λείπει το παραμύθι και ο μύθος. H ποίηση και η μουσικότητα της ζωής, έχουν παραδοθεί άνευ όρων στην τεχνολογική πεζότητα, και στην εικονική πραγματικότητα της πληροφορίας.
Όπως παρατηρεί εύστοχα ο διανοούμενος Χρόνης Μίσσιος «σε μερικά χρόνια ακόμη(αν δεν είναι ήδη γεγονός) τα παιδιά δεν θα μπορούν να κατανοήσουν τους στίχους του Μάρκου Βαμβακάρη «τα ματόκλαδα σου λάμπουν, σα τα λούλουδα του κάμπου» διότι θα τους λείπει η αμεσότητα της επαφής και η εμπειρία της ζωής.
Η πλειοψηφία των παιδιών δεν θα έχει την βιωματική νοημοσύνη, αλλά την πληροφοριακή και εικονική. Ο κάμπος, το φεγγάρι, η θάλασσα, το γαλάζιο του ουρανού, κ.α δεν θα είναι πλέον εμπειρία αλλά πληροφορία. “Στην εποχή μας, διαρκώς και περισσότερο, κυριαρχούν τα μετρήσιμα, ποσοτικά μεγέθη. Το ποσοστό του πληθωρισμού, τα δημόσια ελλείμματα, ο αριθμός των τηλεοράσεων ανά κάτοικο, ο αριθμός των κατοίκων ανά πολυκατάστημα. Μη αμφισβητώντας ότι και αυτά έχουν κάποια σημασία, είναι καιρός να διερωτηθούμε για τα μη μετρήσιμα μεγέθη: από την άξια της φίλιας έως το φευγαλέο πρόσωπο μιας γυναίκας, από το τραγούδι που ακούστηκε μέσα στη νύχτα έως τη μοναξιά την καθημερινή και τη μοναξιά την άλλη, από τα χέρια που σφίχτηκαν σε μια διαδήλωση-κι εκείνα τα χέρια, που εν γνώσει του παραμυθιού ορκίστηκαν αιώνια. Τα μη μετρήσιμα μεγέθη είναι η ίδια η ζωή, τα μετρίσιμα η αποτύπωση της ζωής στον υπολογιστή.” Απόσπασμα από τα «Κοσμογραφήματα» του Γιώργου Γραμματικάκη.


Σε μια από τις σημαντικότερες ελληνικές ταινίες των τελευταίων δεκαετιών «Πολίτικη Κουζίνα» παρουσιάζονται με ξεκάθαρο τρόπο οι δυο διαφορετικές προσεγγίσεις της ζωής και των νοημάτων της. Δηλαδή της βιωματικής νοημοσύνης και της πληροφοριακής ή εικονικής.
Απ` τη μια μεριά έχουμε την κατανόηση της ζωής, ως εμπειρία και γεύση και απ` την άλλη την ζωή που είναι αποτέλεσμα ιδεολογικοποιημένων γνώσεων και ιδεατών θεωρημάτων.
Ο παππούς του έργου γνήσιο τέκνο της καθ` ημάς Ανατολής, μεταδίδει στον εγγονό του την τέχνη της ζωής. Μια κατανόηση και εκμάθηση που αγκαλιάζει τον όλο άνθρωπο, χωρίς να κατηγοριοποιεί την υπόσταση του σε ανώτερα και κατώτερα σημεία.
Η βιωματική νοημοσύνη είναι η εμπειρία της ζωής, όταν ο άνθρωπος ψυχή και σώμα μετέχει στην διαδικασία της, γεύεται το δώρο αυτό του Θεού «εκ του μη είναι εις το είναι» και δεν τεμαχίζεται βάναυσα και ολοκληρωτικά στα ιδεολογικά τραπέζια του κόσμου τούτου.
Ο παππούς του έργου μαθαίνει τον νεαρό εγγονό του, να αντιλαμβάνεται τον κόσμο και τους ανθρώπους μέσα από τις γεύσεις, από τον κόσμο των αισθήσεων και όχι του αισθησιασμού, του εμπειρικού και όχι φαντασιακού, από το πραγματικό και άμεσο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι του παραδίδει μαθήματα κοσμολογίας, μέσα από τις γεύσεις και τα αρώματα των μπαχαρικών.
Η εμμονή του Γέρο ανατολίτη να μάθει το παιδί την βαθύτερη τέχνη της μαγειρικής, έχει να κάνει με την αντίληψη του, πως η ζωή δεν μαθαίνεται oύτε κατανοείτε μέσα από ιδεολογήματα, και αποστειρωμένες γνώσεις, αλλά από την αμεσότητα της εμπειρίας και τελικά της γεύσης που αφήνει αυτή στον άνθρωπο.
Τι άλλωστε είναι ο ίδιος Θεός κατά τους πατέρες τις καθ` ημάς παραδόσεως, εκτός από σχέση και γεύση ζωής;
Την ίδια αυτή εποχή η Ελλάδα έχει καταστεί πολιτιστικό φέουδο της «Δύσεως» και έχει απολέσει αυτή την γνώση ζωής.
Γι` αυτό τον λόγω -βλέπουμε στην ταινία- πως όταν η οικογένεια Ιακωβίδου, μεταφέρετε από την Πόλη στην Αθήνα, -δηλαδή από το πολιτιστικό κέντρο της καθ` ημάς παραδόσεως στο εθνικό κέντρο της πολιτιστικής μας παραμορφώσεως- καλούν τον ιερέα της ενορίας να τους κάνει αγιασμό. Και όταν ο ιερέας αντιλαμβάνεται ότι ο γιος της οικογένειας ασχολείται με την παρασκευή του φαγητού, δίδει την συμβουλή το παιδί να παρακολουθήσει μαθήματα κατηχητικού για να μάθει καλά και ωφέλιμα πράγματα στην ζωή του και όχι μαγειρέματα, γεύσεις και αρώματα.
Η σημειολογία αυτής της σκηνής που περιγράψαμε παραπάνω είναι εμφανής. Η κουζίνα, οι γεύσεις και τα αρώματα, συμβολίζουν σε οντολογικό επίπεδο την εμπειρία και την αμεσότητα με την ζωή.


Αντίθετα το κατηχητικό αυτής της περιόδου στην Ελλάδα σημαίνει την ιδεολογοικοποίηση της πίστεως από εμπειρία σε εγκεφαλική γνώση. Από πανηγύρι της ζωής απέναντι στον ηττημένο δια Ιησού Χριστού θάνατο, σε κανόνες και τρόπους «χριστιανικής» συμπεριφοράς.
Ήταν η εποχή όπου η Ελλάδα γνώριζε το ευσεβιστικό κίνημα της Ευρώπης(πιετισμός) που κατάστρεψε ένα πολιτισμό εμπειρίας μετατρέποντας τον σε ιδεολογία.
Τα κατηχητικά σχολεία προσπαθούσαν να δημιουργήσουν καλούς και ηθικούς ανθρώπους, με τρόπους και καλή συμπεριφορά και όχι νικητές του θανάτου και θριαμβευτές της ζωής. Σημασία είχε τι και πόσα γνώριζες και όχι τι ζούσες.
Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς πάνω στην εξαίρετη αυτή κινηματογραφική επιτυχία «πολίτικη κουζίνα». Εκείνο όμως που είναι σημαντικό να προσέξουμε, είναι ότι μας μεταφέρει με απαράμιλλο τρόπο στην αναγκαιότητα της βιωματικής νοημοσύνης ιδιαίτερα στον σύγχρονο κόσμο.
Ένας κόσμος που ολοένα και περισσότερο χάνει την αμεσότητα της εμπειρίας και του βιώματος.
Το μέλλον του κόσμου δεν μπορεί να ετοιμάζεται σε αποστειρωμένες αίθουσες και εργαστήρια εικονικής γνώσεως. Ούτε η ζωή γνωρίζεται μέσα από μια πληροφοριακή παιδεία.
Η ζωή δεν δέχεται κενά , δεν ανέχεται πράγματα λειψά. Ο άνθρωπος για να είναι άνθρωπος πρέπει να γευθεί, να αισθανθεί, να χαρεί και να λυπηθεί, να πετύχει και να αποτύχει, να παρατηρήσει και στο τέλος να γνωρίσει. Διαφορετικά θα πενθήσει για μια ζωή που δεν έχει ζήσει, καθώς «δεν ζουν την ζωή η ψυχές οι δειλές…….»


http://trelogiannis.blogspot.com/

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

Απορια..

"Ειμαι κατοχος ενος αυτοκινητου 1300 κυβικων του 1993 , οικογενειαρχης. Επειδη δεν ηθελα να βαλω χρεη υποθηκευοντας το μελλον της οικογενειας μου,προκειμενου να παρω ενα καινουριο αυτοκινητο,
(ξερετε απο αυτα με τα 70 ευρω και τις 15.000 δοσεις για καμια...
30 χρονια) προτιμησα να το κρατησω.
Το αυτοκινητο λοιπον εχει 100,000 χιλιομετρα και εινα σε αριστη κατασταση.Περναει ανελλιπως καθε 2 χρονια ,απροβληματιστα απο Κτεο ,και δεν αντιμετωπιζω κανενα προβλημα.
Πως διαολο εγινε ξαφνικα ρυπογονο και πρεπει να πληρωσω 250 ευρω τελη?
Και αμα πληρωσω 250 ευρω τελη θα σταματησει να ειναι ρυπογονο?

Και αφου ειναι, κατα πως λενε ,προβληματικο,γιατι ΔΕΝ με κοβουν στο Κτεο?
Μου λενε να μου δωσουν 1000 ευρω για να το κοψω.Και τι αυτοκινητο αντιρυπαντικο θα παρω με 1000 ευρω?
Μου λενε επισης ,να παρω καινουριο και να παρω bonus 2000 ευρω.Και τα υπολοιπα που θα τα βρω?

Παλι δηλαδη θα ειναι κερδισμενες ,οι τραπεζες,οι εταιρεις αυτοκινητων και το κρατος?
Και εγω γιατι αισθανομαι ΜΑΛ....?"

http://troktiko.blogspot.com/2009/07/blog-post_1774.html

ΠΑΝΑΓΙΏΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΛΛΗΣ


Πριν 5 χρόνια, στις 5 Μαρτίου 2001 ο μικρούλης Παναγιώτης Βασιλέλλης από τον Παπάδο, έχανε την άνιση μάχη με τον χειρότερο και πιο επιθετικό παιδικό καρκίνο –το νευροβλάστωμα. Ήταν τότε μόλις 3 ετών. Για τον μικρό Παναγιώτη, πολλοί πρόσφεραν από το υστέρημά τους χρήματα σε ένα τραπεζικό λογαριασμό που ανοίχτηκε για το σκοπό αυτό στην Εθνική Τράπεζα. Τα χρήματα αυτά δεσμεύτηκαν γιατί θεωρήθηκαν προϊόν παράνομου εράνου, και δεν δόθηκαν ποτέ στους γονείς του Παναγιώτη για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα έξοδα νοσηλείας του σε ειδικό κέντρο του εξωτερικού. Επιτέλους, μετά από αλλεπάλληλες μηνύσεις και δικαστικούς αγώνες, τα χρήματα αυτά (περίπου 120 εκατομμύρια δραχμές) αποδεσμεύτηκαν και μαζί με το ποσό των αποζημιώσεων που επιβλήθηκαν δικαστικά στην Εθνική Τράπεζα, αποτέλεσαν την βάση για τη δημιουργία Ιδρύματος που θα φέρει το όνομα του μικρού Παναγιώτη Βασιλέλλη. Στόχοι του ιδρύματος είναι η δημιουργία Κέντρου Υγείας και Ερευνητικού Κέντρου για τον παιδικό καρκίνο στην Γέρα, η δημιουργία δεξαμενής δοτών μυελού οστών, καθώς και συμβουλευτικό-πληροφορικό κέντρο υποστήριξης και ενημέρωσης για οικογένειες παιδιών με νεοπλασματικές ασθένειες. Σύμφωνα με πληροφορίες μου, το Δημοτικό Συμβούλιο Γέρας σε πρόσφατη συνεδρίασή του αποφάσισε να διαθέσει οικόπεδο για την ανέγερση του Κέντρου Υγείας και Ερευνητικού Κέντρου. Η πρόληψη και θεραπεία του καρκίνου και ιδιαίτερα του καρκίνου της παιδικής ηλικίας θα είναι πάντα ο μεγάλος στόχος της ιατρικής. Το νευροβλάστωμα είναι η τρίτη σε συχνότητα κακοήθεια της παιδικής ηλικίας μετά τις λευχαιμίες και τα λεμφώματα -αποτελεί το 7% των κακοηθειών σε παιδιά.

Ηθική δικαίωση για την οικογένεια του μικρού Παναγιώτη Βασιλέλλη, ο οποίος το 2001 έχασε τη μάχη με το θάνατο επειδή η Εθνική Τράπεζα δέσμευσε το ποσό που είχε συγκεντρωθεί για τη μεταφορά του στις ΗΠΑ.
Όπως υπενθυμίζεται στο σχετικό ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας, ο μικρός Παναγιώτης έπασχε από μία σπάνια μορφή καρκίνου και είχε συμφωνηθεί να μεταφερθεί στο Memorial της Νέας Υόρκης για θεραπεία.
Είχε μάλιστα συγκεντρωθεί το ποσό των 120 εκατ. δραχμών, το οποίο όμως η τράπεζα δέσμευσε. Λίγες μέρες αργότερα το νήπιο έχασε τη μάχη με το θάνατο.
Έξι χρόνια αργότερα η Δικαιοσύνη επιδίκασε το ποσό των 2 εκατ. ευρώ στην οικογένεια ως ψυχική οδύνη, ενώ εκκρεμεί το ποινικό μέρος της διαδικασίας.
Στην απόφαση αναγνωρίζεται η ευθύνη της Εθνικής Τράπεζας και των στελεχών της για τον θάνατο του παιδιού.
Κατά των στελεχών της τράπεζας έχει ασκηθεί και ποινική δίωξη για θανατηφόρο κακουργηματική έκθεση. Ήδη μετά τις κατηγορίες των απολογουμένων στην ανακρίτρια Μυτιλήνης αναμένεται η παραπομπή τους στο ακροατήριο του Εφετείου Κακουργημάτων.



Το Συμβούλιο Εφετών Αιγαίου με βούλευμά του απάλλαξε από τις κατηγορίες τέσσερα υψηλόβαθμα στελέχη της Εθνικής Τράπεζας στη Μυτιλήνη και έναν γιατρό, οι οποίοι είχαν παραπεμφθεί σε δίκη με την κατηγορία της θανατηφόρας εκθέσεως ανηλίκου και στην ουσία αποφάνθηκε πως για το θάνατο του παιδιού δεν φταίει κανείς.
Η Εθνική τράπεζα είχε στερήσει πριν 7 χρόνια από τον μικρό Παναγιώτη που έπασχε από λευχαιμία τη δυνατότητα να ταξιδέψει στο εξωτερικό για να θεραπευτεί παρά το γεγονός ότι στον λογαριασμό που είχε ανοιχτεί τότε είχαν συνδράμει από το υστέρημά τους χιλιάδες πολίτες από τη Μυτιλήνη και όλη την Ελλάδα. Η Εθνική Τράπεζα αρνήθηκε να δώσει τα χρήματα στην οικογένεια “πατώντας” σε τυπικότητες ως προς τη μορφή του λογαριασμού.
Οι γονείς του Παναγιώτη εξέδωσαν ανακοίνωση στην οποία παραλληλίζουν το θάνατο του παιδιού τους με τη δολοφονία του μικρού μαθητή στα Εξάρχεια πριν από μία εβδομάδα. Η ανακοίνωση αυτή καταλήγει υπογραμμίζοντας ότι: «Δυο είναι οι δολοφονίες». Ο Παναγιώτης Βασιλέλλης έφυγε από τη ζωή στις 4 Μαρτίου του 2000 σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών.



Απορρίφθηκε από τον Άρειο Πάγο η αίτηση του αντιεισαγγελέα Δ. Λέκκου, που ζητούσε να αναιρεθεί βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αιγαίου, το οποίο έκρινε ότι δεν προκύπτουν ποινικές ευθύνες κατά τεσσάρων διευθυντικών στελεχών της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (ΕΤΕ) και τέως διευθυντή του Νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία για το αδίκημα της έκθεσης, από την οποία προήλθε ο θάνατος του μικρού Παναγιώτη Βασιλέλλη. Το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου έκρινε ότι το απαλλακτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αιγαίου είχε την ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία που απαιτεί το Σύνταγμα, με συνέπεια τα διευθυντικά στελέχη της ΕΤΕ και ο διευθυντής του Νοσοκομείου να απαλλαγούν οριστικά. Υπενθυμίζεται ότι ο Παναγιώτης Βασιλέλλης από τη Μυτιλήνη προσβλήθηκε από μια σπάνια μορφή καρκίνου, με την ονομασία νευροβλάστωμα δεξιού επινεφριδίου και σε ηλικία τριών ετών απεβίωσε το Μάρτιο του 2001. Το θέμα της υγείας του έγινε γνωστό και από προσφορές πολιτών είχε συγκεντρωθεί το ποσό των 296.404 ευρώ για να μπορέσει να πάει σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης. Όμως, τα χρήματα δεν μπόρεσαν να τα εκταμιεύσουν ποτέ οι γονείς του, Ευστράτιος και Γεωργία Βασιλέλλη, καθώς είχαν μπλοκαριστεί από την Εθνική Τράπεζα. Τελικώς, η αποδέσμευση του τραπεζικού λογαριασμού έγινε δύο μέρες μετά το θάνατο του Παναγιώτη Βασιλέλλη.

Κλασικό παράδειγμα απόφασης που έρχεται σε αντίθεση με το περί δικαίου κοινό συναίσθημα. Πάλι καλά που δεν αποφάσισαν ότι φταίει ο μικρός που είχε το θράσος να αρρωστήσει σε αυτή την τόσο ξεφτιλισμένη χώρα.

σταχυολόγηση απο τον ημερήσιο τύπο.

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

ακόμα μια επιστολή με αλήθειες για την Μακεδονία


Στο αμερικανικό περιοδικό "Αρχαιολογία" φιλοξενήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2009 επιστολή του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μπέρκλευ της Καλιφόρνια, κ. Stephen G. Miller. Η επιστολή αυτή που μεταφράσαμε και την δημοσιεύουμε αυτούσια, εστάλη ως απάντηση σε δημοσίευμα του ίδιου περιοδικού με τίτλο "Γράμμα από την Μακεδονία" του κ. Matthew Brunwasser. Να σημειώσουμε εδώ πως η παρακάτω επιστολή έχει σημαίνουσα βαρύτητα, δεδομένου ότι, το περιοδικό "Αρχαιολογία", είναι έκδοση του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας των ΗΠΑ. Προς τον Δ/ντή Σύνταξης του Περιοδικού Αρχαιολογία 6-36 33rd Street Long Island City, NY 11106 ΗΠΑ


Κύριε Διευθυντά,

Διάβασα στην έκδοση του περιοδικού Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου Αρχαιολογία, μια "Επιστολή από τη Μακεδονία", για να διαπιστώσω ότι αυτή ήταν γραμμένη από την Αρχαία Παιονία, την περιοχή βόρεια των Ορέων Βάρμους και Όρβηλο. Οι υπολογισμοί του Livy για τη δημιουργία της Ρωμαϊκής Επαρχίας της Μακεδονίας,
ξεκαθαρίζουν ότι οι Παίονες, ζούσαν βορείως αυτών των ορέων (τα οποία αποτελούν σήμερα και τα γεωγραφικά σύνορα με την Ελλάδα) και νοτίως των Δαρδάνων, οι οποίοι κατοικούσαν στο σημερινό Κόσσοβο. Ο Στράβων γίνεται πιο συγκεκριμένος λέγοντας ότι, η Παιονία ήταν βορείως της Μακεδονίας και ότι ο μόνος σύνδεσμος από τη μια πλευρά στην άλλη ήταν και παραμένει η κοιλάδα του Αξιού ποταμού. Με άλλα λόγια, η περιοχή η οποία προσδιορίζεται από τον επιστολογράφο σας Matthew Brunwasser στην αναφορά του Owning Alexander, ήταν η αρχαία Παιονία. Ενώ θεωρείται αληθές ότι αυτός ο λαός ήταν υποτελής του Φιλίππου του Β', πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το 359 π. Χ., δεν υπήρξε ποτέ μακεδονικό φύλο και ποτέ δεν έζησε στη Μακεδονία. Ο Δημοσθένης μας λέει ότι είχαν υποδουλωθεί από τον
Φίλιππο τον Μακεδόνα, και γι' αυτόν τον λόγο είναι σαφές ότι δεν ήταν Μακεδόνες. Ο Ισοκράτης υποστηρίζει το ίδιο επιχείρημα. Όπως για παράδειγμα οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι υποδουλώθηκαν από τον Μέγα Αλέξανδρο, μπορεί να κυβερνήθηκαν από τους Μακεδόνες, συμπεριλαμβανόμενης και της περίφημης Κλεοπάτρας, ποτέ δεν αποδέχθηκαν τον εαυτό τους ως Μακεδόνα και η Αίγυπτος ποτέ δεν ονομάστηκε Μακεδονία (και μέχρι σήμερα υποθέτω πως δεν έχει τεθεί από την πλευρά των Αιγυπτίων τέτοιο ζήτημα). Σίγουρα όπως μας λέει ο Θουκυδίδης, οι Μακεδόνες είχαν καταλάβει μια στενή λωρίδα της Παιονίας, που περικλείονταν από την κοιλάδα του Αξιού Ποταμού, μέχρι το εσωτερικό της Μακεδονίας, την Πέλλα και την θάλασσα. Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να δεχθεί ως λογική προσέγγιση, εάν οι λαοί που κατοικούν στην σημερινή Δημοκρατία με κέντρο τα Σκόπια, επιθυμούσαν να ονομάζονται Παίονες και διεκδικούσαν την περιοχή που περιγράφει ο Θουκυδίδης.

Αλλά γιατί θα έπρεπε οι σημερινοί κάτοικοι της αρχαίας Παιονίας να αποκαλούν τον εαυτόν τους Μακεδόνες; Ο κ. Brunwasser αναφέρεται στα επιχειρήματα των Ελλήνων, πως "αυτή η εμμονή των σκοπιανών καλλιεργεί την επιθυμία τους για ελληνικά εδάφη" επισημαίνοντας ότι "η βόρεια επαρχία της Ελλάδας ονομάζεται επίσης Μακεδονία".

Πέρα από το γεγονός ότι αυτή η βόρεια επαρχία της Ελλάδας ονομάζεται για 2.500 χρόνια Μακεδονία, διαπιστώνει κανείς ότι οι ελληνικοί ισχυρισμοί είναι θεμιτοί. Για παράδειγμα, ένας χάρτης που χαράχθηκε στα Σκόπια το 1992, δείχνει καθαρά τις αξιώσεις των σκοπιανών ότι, η Μακεδονία εκτείνεται έως νοτίως του όρους Όλυμπος.

Συνενώνει δηλαδή τις περιοχές της αρχαίας Παιονίας και της αρχαίας Μακεδονίας σε μια μοναδική γεωγραφική οντότητα. Η ίδια αξίωση διαπιστώνει κανείς ότι γίνεται σαφέστερη από ένα χαρτονόμισμα της "Δημοκρατίας της Μακεδονίας" το οποίο δείχνει ως ένα από τα μνημεία της χώρας, τον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης. Και υπάρχουν εδώ να αναφέρουμε πολλά παρόμοια παραδείγματα τυπωμένα σε χριστουγεννιάτικες κάρτες, διαφημιστικά κλπ που δηλώνουν τις ίδιες αξιώσεις.

Ακόμη παραπέρα ο κ. Brunwasser αναφέρει με την έγκρισή του "Μακεδονικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Ερευνών" (International Herald Tribune 10/1/08), το όνομα στο οποίο αναφέρεται στις πράξεις των Αποστόλων, μια ρήση στην Καινή Διαθήκη, στην οποία ένας Μακεδόνας εμφανίζεται στον Απόστολων Παύλο και τον παρακαλεί:

"Έλα στην Μακεδονία και βοήθησέ μας". Αλλά σε ποιά Μακεδονία πήγε ο Απόστολος Παύλος;

Στη Νεάπολη της Καβάλας, στους Φίλιππους, την Αμφίπολη, στην Απολλωνία, στη Θεσσαλονίκη και στην Βέροια. Τι αξίωση είναι αυτή που προβάλει ένα σκοπιανό ινστιτούτο που έχει την έδρα του στα Σκόπια, το οποίο αναφέρεται σε ένα ταξίδι σε αυτήν την περιοχή που ήταν η αρχαία Μακεδονία και είναι η βόρεια επαρχία της Ελλάδας; Αναρωτιέμαι τι θα γίνονταν εάν ένα συγκεκριμένο μεγάλο νησί (σ.σ. Κούβα) στη νοτιοανατολική ακτή των ΗΠΑ, άρχιζε να αποκαλεί τον εαυτό του Φλώριδα, εμφάνιζε στα χαρτονομίσματά του εικόνες από την Disney World και τύπωνε χάρτες που έδειχναν να συμπεριλαμβάνεται σε αυτούς η Μεγάλη Φλώριδα. Οπωσδήποτε ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Edward Stettinius ήξερε τι έλεγε τον Δεκέμβρη του 1944, όταν έγραφε:

"Το Υπουργείο Εξωτερικών, έχει διαπιστώσει σοβαρότατη ανάπτυξη προπαγάνδας και ημιεπίσημες δηλώσεις προς την κατεύθυνση της δημιουργίας αυτόνομης Μακεδονίας, προερχόμενης από την Βουλγαρία αλλά και από τους Γιουγκοσλάβους παρτιζάνους, με υπονοούμενα ότι, ελληνικά εδάφη θα έπρεπε να συμπεριληφθούν στο κρατίδιο αυτό.

Αυτή η κυβέρνηση θεωρεί τις συζητήσεις για "Μακεδονικό έθνος" "Μακεδονικό Πατρικό Έδαφος" και "Μακεδονική εθνική συνείδηση" ως απαράδεκτη δημαγωγία
που δεν αντιπροσωπεύει εθνικό ή πολιτικό ρεαλισμό ενώ διαβλέπει σε αυτές την πιθανότητα να κρύβονται επιθετικές διαθέσεις εναντίον της Ελλάδας".

Ο κ. Brunwasser (κάτοικος Βουλγαρίας) εντούτοις, τονίζει με έμφαση πως η Ελλάδα διεκδικεί τον Αλέξανδρο τον Γ' ως ...Έλληνα. Αυτή η συμπεριφορά με κάνει να αισθάνομαι αμήχανος. Τι έχουμε εδώ ως διεκδίκηση; Ο προπροπάππους του Αλέξανδρου, ο Αλέξανδρος ο Α', ήταν διαπιστευμένος ως Έλληνας στην Ολυμπία, όπως γράφτηκε από τον πατέρα της ιστορίας Ηρόδοτο: "Τυχαίνει να γνωρίζω πως οι πρόγονοι του Αλέξανδρου είναι Έλληνες". Ο πατέρας του Αλέξανδρου ο Φίλιππος, κέρδισε διάφορους ιππικούς αγώνες στην Ολυμπία και στους Δελφούς (Πλούταρχος), στα δύο πιο Ελληνικά Ιερά της αρχαίας Ελλάδας, όπου οι μη Έλληνες, δεν
επιτρέπονταν να συμμετέχουν. Εάν λοιπόν ο Φίλιππος ήταν Έλληνας, ο γιός του δεν ήταν Έλληνας; Όταν ο Ευριπίδης - ο οποίος πέθανε και ετάφη στην Μακεδονία- έγραψε το έργο του "Αρχέλαος" προς τιμή του θείου του Αλέξανδρου, το έγραψε στην σλαβική γλώσσα;

Όταν έγραψε τις "Βάκχες" όντας στην αυλή του Αρχέλαου δεν έγραψε στα ελληνικά; Ή πρέπει να φανταστούμε ότι ο Ευριπίδης ήταν "Μακεδόνας" ο οποίος έγραψε στα Σλαβικά (μια γλώσσα που εκείνη την εποχή δεν υπήρχε) και μεταφράστηκε στη συνέχεια στα ελληνικά; Σε ποιά γλώσσα δίδαξε τον Αλέξανδρο ο Αριστοτέλης; Ποιά γλώσσα χρησιμοποιήθηκε στις εκστρατείες του στην ανατολή από τον Αλέξανδρο; Γιατί έχουμε αρχαίες επιγραφές στα ελληνικά σε αποικίες έως το μακρινό Αφγανιστάν και δεν τις έχουμε στα σλάβικα; Γιατί η ελληνική ήταν η επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου εάν αυτός ήταν "Μακεδόνας". Γιατί η Καινή Διαθήκη γράφηκε στα ελληνικά και όχι στα σλαβικά; Στην σελίδα 57 του λεγομένου "Γράμματος από την Μακεδονία" υπάρχει μια φωτογραφία του συγγραφέα που κάθεται "μπροστά από ένα μπρούτζινο άγαλμα του Αλέξανδρου στην πόλη Πρίλεπ. Το άγαλμα είναι σύγχρονο, αλλά το ερώτημα είναι εάν ο πραγματικός Αλέξανδρος θα είχε σλαβική επιγραφή κάτω από τα πόδια του. Με δεδομένη την ιστορία της μετοίκησης των σλάβων από το 600 μ. Χ. και εντεύθεν στην περιοχή, η απάντηση είναι αυτονόητη. Αν και η αρχαιολογική δουλειά του κ. Brunwasser είναι καλοδεχούμενη στην Παιονία, η αποδοχή από την πλευρά του και η προώθηση των σημερινών πολιτικών σχεδιασμών που γίνονται στην περιοχή για το όνομα Μακεδονία, όχι μόνο δεν είναι καλοδεχούμενη, αλλά και κακή υπηρεσία στους αναγνώστες του περιοδικού Αρχαιολογία, οι οποίοι φαντάζομαι πως ενδιαφέρονται για την ιστορική αλήθεια. Και επίσης, η απόφαση να φιλοξενηθεί από το περιοδικό αυτή η ιστορική ανοησία, σε μια έκδοση του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας των ΗΠΑ δηλαδή, είναι κακή υπηρεσία για την αξιοπιστία του ίδιου του περιοδικού. Ας ειπωθεί για μια ακόμη φορά: Η περιοχή της αρχαίας Παιονίας, ήταν τμήμα της

Μακεδονικής αυτοκρατορίας. Όπως ήταν η Έφεσος, η Τύρος, η Παλαιστίνη, η Μέμφις, η Βαβυλώνα και πολλές άλλες περιοχές. Μπορεί να γίνανε προσωρινά "Μακεδονικές" δεν έγιναν ποτέ όμως "Μακεδονία". Επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω την εξήγηση αυτή, με μια πρόταση για να λυθεί το ερώτημα της χρησιμοποίησης του ονόματος Μακεδονία σήμερα. Η Ελλάδα θα πρέπει να προσαρτήσει την Παιονία, όπως έκανε ο Φίλιππος ο Β΄το 359 π.Χ. Και αυτό φαίνεται πως θα γίνει αποδεκτό και από τους σύγχρονους κατοίκους της περιοχής, αφού κατ' ουσία αποδέχονται πως είναι Έλληνες, αποδεχόμενοι το όνομα Μακεδονία και του διάσημου στρατηλάτη της. Αμέσως μετά οι σύγχρονοι κάτοικοι αυτής της νέας ελληνικής επαρχίας θα έπρεπε να εργασθούν σκληρά για να μάθουν να ομιλούν, διαβάζουν, γράφουν στην Ελληνική, με την ευχή να μάθουν να το κάνουν όπως ο Μέγας Αλέξανδρος.

Ειλικρινά δικός σας

Stephen G. Miller
Professor Emeritus, University of California, Berkeley

http://alliapopsislade.blogspot.com/

Κυριακή 19 Ιουλίου 2009

Ανοιχτή επιστολή στον Καρ. Παπούλια από έναν κάτοικο του Έβρου...

19 Ιουλ 2009

Διώκονται για τις καλύβες τους οι κάτοικοι των συνόρων. Ποιοι ετοιμάζουν νέο "Βατοπέδι" με πρόσχημα την αξιοποίηση του περιβάλλοντος. Δραματική έκκληση

Γράφει ο Γιώργος Κ. Αποστολόπουλος
Κάτοικος Δέλτα Έβρου

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
(Ανοιχτή επιστολή)

Κύριε Πρόεδρε,
κατά την πρόσφατη επίσκεψή σας στο Δέλτα του ποταμού Έβρου, που μας τίμησε και έδωσε μεγάλη χαρά σε όλους μας, ζητήσατε συνεχή ενημέρωση σχετικά με το χώρο και τα προβλήματά του.
Σαν μόνιμος κάτοικος του Δέλτα πιστεύω πως μπορώ να συμβάλλω σ’αυτό, όχι επειδή αμφισβητώ τους αρμόδιους και επιφορτισμένους να σας «ενημερώσουν», αλλά επειδή κανείς από αυτούς δεν ζει στο χώρο και οι πιο πολλοί έχουν δει από κοντά ελάχιστα περισσότερο από το μικρό κομμάτι που είδατε κι εσείς στην πολύ μικρή, βιαστική και προσεκτικά αποστειρωμένη βαρκάδα που σας κάναμε.
Το Δέλτα του Έβρου είναι ένα πανέμορφο κομμάτι της γης, ένα δώρο του Θεού στους Έλληνες, ένας ευλογημένος τόπος. Συγχρόνως είναι άγριο, δύσκολο και γεμάτο παραξενιές περιβάλλον, που αλλάζει μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, με ταχύτητες που δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε ούτε εμείς που ζούμε εδώ. Συγχωρέστε μου την πολυλογία αλλά είναι βασικό, για κάποιον που θέλει να κατανοήσει τι γίνεται εδώ, να ξέρει ότι αυτό που σήμερα είναι βαθύ αύριο μπορεί να είναι ρηχό, αυτό που χτες ήταν νερό σήμερα είναι βούρκος, αυτό που πάντα ήταν πέρασμα σε ελάχιστο χρόνο γίνεται αδιέξοδο.
Είμαι σίγουρος πως οι καλοί επιστήμονες της περιοχής μας σας μίλησαν για την αφθονία των ειδών της χλωρίδας και πανίδας στο χώρο, δεν ξέρω όμως αν σας είπαν για τους ανθρώπους που ζουν εδώ, γιατί τελευταία κάποιοι κάνουν ότι δεν μας βλέπουν ή προσπαθούν να λησμονήσουν την ύπαρξή μας και ακόμη χειρότερα θέλουν να την αποκρύψουν.
Να σας ενημερώσω λοιπόν ότι, εκτός από τον Κορμοράνο και τη Λεπτομύτα, ζουν και άνθρωποι στο δέλτα του Έβρου. Άνθρωποι καθαροί, μέσα στους βούρκους, τίμιοι, νοικοκύρηδες, οικογενειάρχες που έχουν αναθρέψει άξια παιδιά μέσα στις καλύβες τους κι έχουν δώσει καλούς ανθρώπους και λαμπρούς επιστήμονες στην κοινωνία. Έλληνες πολίτες που αγαπούν την πατρίδα τους και...
σέβονται τις αρχές και τους νόμους της, συνεπείς στις υποχρεώσεις τους που, ξέρετε, είναι πολύ περισσότερες στα σύνορα.


Άνθρωποι που για να πάνε να ψωνίσουν ή να επισκεφθούν γιατρό πρέπει να ταξιδέψουν με βάρκα στην αρχή και αυτοκίνητο μετά, να χάσουν ώρες απ’ τη δουλειά τους, μέρες απ’ τη ζωή τους.
Σας είπε άραγε κανείς ότι στην Ελλάδα του 2009 υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ηλεκτρικό ρεύμα πέντε ώρες το εικοσιτετράωρο, γιατί έτσι όπως ακρίβυναν τα καύσιμα δεν μπορούν να δουλέψουν για περισσότερο χρόνο τις γεννήτριες τους; Ξέρετε ότι στην Ελλάδα της Ευρωζώνης κάποιοι αποθηκεύουν τα τρόφιμά τους σε ψυγεία πάγου και μαζεύουν το νερό της βροχής για να πλένονται; Ότι στη χώρα της οποίας είστε ο Πρόεδρος, κάποιοι πολίτες κοιμούνται με το όπλο στο κρεβάτι;


Να σας ενημερώσω ότι στην απέναντι όχθη του ποταμού υπάρχει μια πόλη, η Αίνος (Enez στα Τούρκικα), κάποια χωριά, στρατιωτικές εγκαταστάσεις, φέγγει ο τόπος τη νύχτα. Στην από δω πλευρά μερικοί, μετρημένοι στα δάχτυλα, Έλληνες κοιμούνται με φως ένα καντήλι. Και κάποιοι, που θέλουν να λέγονται Έλληνες κι αυτοί, έχουν βάλει σκοπό να τα σβήσουν αυτά τα καντήλια. Σας τα είπε άραγε κανείς αυτά;
Τον τελευταίο καιρό δεχόμαστε μια απρόκλητη, αναίτια και ανηλεή επίθεση εκ μέρους της Ελληνικής πολιτείας την οποία κάποιοι - που δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τα κίνητρα και τους στόχους τους - έχουν στρέψει εναντίον μας μετά από συστηματική και ξεδιάντροπη παραπληροφόρηση.
Τα παραπήγματα (καλύβες) στα οποία ζούμε και εργαζόμαστε τίμια εδώ και δεκάδες χρόνια, η μια γενιά μετά την άλλη, σήμερα χαρακτηρίζονται αυθαίρετα και διώκονται με τον ίδιο νόμο που διώκεται η αυθαίρετη βίλα με τις δύο πισίνες στη Σαρωνίδα. Μόνη διαφορά ότι σε εμάς ο νόμος όχι μόνο εφαρμόζεται αλλά και εξαντλεί όλη του την αυστηρότητα. Υπηρεσίες του κράτους (πολεοδομία - δασαρχείο) καταγράφουν τα παραπήγματα αυτά με σκοπό την επιβολή προστίμων και κυρώσεων. Εισαγγελείς απαγγέλλουν κατηγορίες και σέρνουν στα δικαστήρια ανθρώπους που δεν έχουν ξαναπεράσει τέτοιες πόρτες.
Και πάμε στα δικαστήρια και αθωωνόμαστε, γιατί η Δικαιοσύνη μπορεί να΄ναι τυφλή, αλλά κουφή δεν είναι, ούτε αναίσθητη, ακούει τον κόσμο της περιοχής, νοιώθει το δίκιο του. Αλλά παρ΄ότι τα ποινικά δικαστήρια μας αθωώνουν, τα πρόστιμα συνεχίζουν να΄ρχονται από την πολεοδομία.


Δεν είμαστε εγκληματίες, κύριε Πρόεδρε, ούτε παράνομοι. Εργάτες της γης και της θάλασσας είμαστε με απόλυτο σεβασμό στους νόμους και τις υπηρεσίες της χώρας μας.
Ο τρόπος ζωής μας είναι η παράδοση και η ιστορία του Νομού Έβρου. Οι καλύβες μας ήταν εδώ πολύ πριν ψηφιστούν οι νόμοι περί αυθαιρέτων και οι κάτοικοι τους έχουν κατ’ επανάληψη χειροκροτηθεί από όλους εσάς που διοικείτε, που κατά καιρούς μας έχετε χαρακτηρίσει ακρίτες, ήρωες και φύλακες των συνόρων (κάποιοι μάλιστα είχαν υποσχεθεί ότι θα χρηματοδοτηθούμε για να μείνουμε εδώ) και που τώρα, στη δύσκολη στιγμή μας, μας ξεχάσατε και μας αφήνετε μόνους και αβοήθητους.
Είναι οι ίδιες καλύβες στις οποίες έβαζε σημαίες ο Ελληνικός στρατός μέχρι πολύ πρόσφατα. Τώρα γίνανε αυθαίρετα. Είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι που χρόνια τώρα φιλοξενήσαμε και βοηθήσαμε το Στρατό την Αστυνομία, την Ε.Υ.Π., τους Συνοριοφύλακες και όποια άλλη υπηρεσία χρειάστηκε τη βοήθειά μας. Τώρα γίναμε καταπατητές.
Η παρουσία Ελλήνων πολιτών είναι απαραίτητη στο συγκεκριμένο χώρο τον οποίο επιβουλεύονται απροκάλυπτα οι Τούρκοι που κατά καιρούς έχουν κάνει απόπειρες να τον καταπατήσουν περνώντας ζώα ή ανθρώπους στην Ελληνική πλευρά του ποταμού. Ρωτήστε την Αστυνομία, τη συνοριοφυλακή, το στρατό, το Νομάρχη, το Δεσπότη μας. Όλοι τα ίδια θα σας πουν. Όλα αυτά θα σας τα επιβεβαιώσουν όλες οι αρχές. Και όλοι θα σας πουν ότι η παρουσία μας εδώ είναι αναγκαία. Ο κύριος εισαγγελέας και η πολεοδομία όμως πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους και - αφού τελείωσαν με τα αυθαίρετα στην υπόλοιπη χώρα - ανακάλυψαν τους καταπατητές του Έβρου και μας κυνηγάνε. Καλύβες όμως εδώ, υπήρχαν πολύ πριν γίνουν οι νόμοι περί αυθαίρετης δόμησης. Κι αν είναι παράνομο το καλυβάκι μου επειδή δεν έχει άδεια από την πολεοδομία, ούτε κι ο Παρθενώνας έχει άδεια. Κι αν νομιμοποιούνται ολόκληροι οικισμοί που φτιάχτηκαν παράνομα, μέσα σε δάση και αρχαιολογικές περιοχές, πριν λίγα χρόνια κι έγιναν «συνεταιρισμοί» ύστερα, κι αν οι εκατομμύρια ημιυπαίθριοι νομιμοποιούνται σήμερα, δεν βλέπω γιατί δεν μπορεί να βρεθεί μια λύση για το δικό μας χωριό που ήταν πάντα εδώ. Επειδή περί ενός χωριού πρόκειται. Κάνουν πως δεν το βλέπουν (ή τους βολεύει να μην το βλέπουν) αυτοί που μας «διαχειρίζονται», δεν θέλουν να το δουν κάποιοι από εκείνους που μας διοικούν, μα το χωριό είναι εκεί. Ένα όμορφο χωριό, με 250 σπίτια. Οι γειτονιές του είναι μακριά η μια από την άλλη, τα σπίτια του σκόρπια. Οι δρόμοι του είναι κανάλια και τα οχήματά του πλάβες (οι παραδοσιακές επίπεδες βάρκες). Δεν έχει ρεύμα και νερό. Δεν μπορούμε ν΄αλλάξουμε την εξωτερική εμφάνιση των σπιτιών μας, μη τα θεωρήσουν καινούργιες κατασκευές και μας τραβάνε στα δικαστήρια. Τρεις κάδους σκουπιδιών έχουμε όλους κι όλους στο χωριό μας αλλά κι αυτούς τους αδειάζουν μόνο το καλοκαίρι ή όταν πρόκειται να μας επισκεφθεί κάποιος Υπουργός. Τον υπόλοιπο χρόνο αν ρίξουμε σακούλες εκεί, πηγαίνουν τα τσακάλια τις σκίζουν, σκορπάνε τα σκουπίδια και εμείς πρέπει πάλι να τα μαζεύουμε.



Οι άνθρωποι του κυνηγετικού συλλόγου Φερών τοποθέτησαν -και πολύ καλά κάνανε- καλάθια σε διάφορα σημεία για να ρίχνει ο κόσμος τα σκουπίδια του, αλλά αυτά δεν τα άδειασε ποτέ κανείς. Έρχεται η πλημμύρα ή ο Νοτιάς, τα σκορπάει, απλώνονται παντού τρέχουμε να τα μαζέψουμε εμείς. Οι λαθρομετανάστες, που περνούν χιλιάδες από δω, αφήνουν πίσω τους πολύ σκουπίδι. Το ποτάμι κατεβάζει πάρα πολύ σκουπίδι. Ότι πετάξει οποιοσδήποτε διεστραμμένος Βούλγαρος, Τούρκος ή Έλληνας στον Έβρο, αρμενίζει στο ποτάμι και καταλήγει στις όχθες του σ’ αυτά τα τελευταία τρία μίλια που κοντράρει η θάλασσα. Τρέχουμε να τα μαζέψουμε εμείς. Να μη τα βλέπουν οι επισκέπτες και γινόμαστε ρεζίλι.
Παρ’όλα αυτά, παρά τις αντιξοότητες και τη φτώχια μας, ζούσαμε ήρεμοι κι ευτυχισμένοι για πάρα πολλά χρόνια στην πανέμορφη κι ευλογημένη αυτή άκρη της γης. Γιατί έτσι το κληρονομήσαμε, γιατί έτσι επιλέξαμε, γιατί εύκολα αγαπιέται αυτός ο τόπος και δεν παλιώνει, δεν μικραίνει, δε ξεχνιέται τούτη η αγάπη.
Ύστερα μας ανακάλυψε ο τουρισμός. Άρχισαν να έρχονται στο Δέλτα ντόπιοι και ξένοι επισκέπτες. Κάθε χρόνο περισσότεροι, κάθε χρόνο και καλύτερα.
Χαρήκαμε κι εμείς. Από τη μια γιατί γνώριζε ο κόσμος τον τόπο και τη δουλειά μας, από την άλλη γιατί με τις βαρκάδες και τις περιηγήσεις που ξεκινήσαμε να προσφέρουμε στους ανθρώπους αυτούς προστέθηκε ένα ανέλπιστο και γλυκό εισόδημα που βελτίωσε τα οικονομικά μας.


Σήμερα δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν ήταν ευλογία ή κατάρα ο ερχομός του τουρισμού. Γιατί, μαζί με τους επισκέπτες ανακάλυψαν το Δέλτα του Έβρου κι όλοι όσοι ξέρουν να κονομάνε απ’αυτούς. Ξαφνικά εμφανίστηκαν διάφοροι ανεκδιήγητοι τύποι που, χωρίς να γνωρίζουν το Δέλτα, χωρίς να τό’χουν δει ποτέ στη ζωή τους, αποφάσισαν να το «σώσουν».
Ξαφνικά μας ανακάλυψαν οι «οικολόγοι». Όχι οι πολλοί, οι αληθινοί, οι άνθρωποι που νοιάζονται πραγματικά για το περιβάλλον, όχι οι γνήσιοι φυσιολάτρες. Αυτοί, όταν έρθουν και μας γνωρίσουν, δουν πως ζούμε και τι κάνουμε, παίρνουν το μέρος μας. Εξάλλου αν ο ορισμός του οικολόγου είναι: «αυτός που αγαπά και νοιάζεται για το περιβάλλον», τότε τέτοιος είμαι κι εγώ, τέτοιοι είμαστε όλοι οι κάτοικοι του Δέλτα. Το γεγονός ότι παίρνω το τουφέκι μου και πάω στο κυνήγι δεν σημαίνει ότι νοιάζομαι για το περιβάλλον λιγότερο από αυτόν που οικολογίζει ανέξοδα από τη ζεστασιά του σπιτιού ή από τη δροσιά του γραφείου του. Ζω μέσα στη φύση, ζω απ΄τή φύση, ζω για τη φύση και δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτή γιατί είμαι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της. Και δεν γίνεται ν΄αγαπά το περιβάλλον περισσότερο από μένα αυτός που βγαίνει στη φύση Πρωτομαγιά και Καθαρά Δευτέρα. (Το γεγονός ότι φεύγοντας μαζεύει τα σκουπίδια του τον κάνει νοικοκύρη, όχι απαραίτητα οικολόγο).
Την πάθαμε κύριε Πρόεδρε. Ξαφνικά η οικολογία έγινε μόδα. Ξαφνικά όλοι γινήκανε οικολόγοι. Άνθρωποι που δεν ξέρουν να μαζέψουν ραδίκια, που δεν μπορούν να διαλέξουν τα μανιτάρια, που δεν είναι σε θέση να κόψουν ένα φρούτο χωρίς να σπάσουν το κλαδί, που φοβούνται την αράχνη τη σαύρα, τον γυμνοσάλιαγκα, δηλώνουν οικολόγοι και το πιστεύουν κι όλας. Και θέλουν να κρίνουν εμένα και τον τρόπο που ζω, χωρίς να ξέρουν ούτε εμένα, ούτε το χώρο, ούτε τον τρόπο που ζω.
Την πάθαμε, έτσι πώς την πάθαμε το΄74. Τότε, μετά τη χούντα, είχαμε γίνει όλοι αριστεροί, θυμάστε; Έτσι ήταν η μόδα. Πόσοι απομείνανε μετά που πέρασε η μόδα;
Δήθεν, ψεύτικοι, νάιλον κομμουνιστές τότε.
Δήθεν, ψεύτικοι, νάιλον οικολόγοι σήμερα. Άνθρωποι που νομίζουν πως τα δέκα ευρώ το χρόνο που πληρώνουν συνδρομή σε μια «οικολογική» οργάνωση, τους βάζουν στη «μεγάλη παρέα» ή χειρότερα τους κάνουν μέτοχους στη «μεγάλη ιδέα» και συνδιαχειριστές της φύσης.
Και είναι όλοι αυτοί - είτε γιατί είναι αφελείς, είτε γιατί πραγματικά νοιάζονται και τους ξεγελάσανε, ή γιατί θέλουν να πάνε με τη μόδα - που δίνουν δύναμη στους άλλους τους τυχοδιώκτες, τους επικίνδυνους, τους επαγγελματίες «οικολόγους». Αυτούς που κάνανε επάγγελμα την ανασφάλεια και την ανησυχία του μέσου κάτοικου της πόλης, που, κρυμμένοι πίσω από υποσχέσεις για «πράσινη ανάπτυξη» και πράσινα άλογα, χτυπήσανε φλέβα χρυσού αγωνιζόμενοι να «σώσουν» τον πλανήτη, ρουφώντας χρήματα από τα Ευρωπαϊκά και τα Εθνικά ταμεία, ξεσπιτώνοντας και καταστρέφοντας τους ανθρώπους της υπαίθρου, αποστειρώνοντας τη φύση, κάνοντας «επιστημονικές» επεμβάσεις, κόντρα σ΄αυτό που έφτιαξε ο Θεός, κόντρα σ΄αυτό που χιλιάδες χρόνια φύλαξαν οι τοπικές κοινωνίες.
Μεγάλες, πολυδιαφημιζόμενες «περιβαλλοντικές» οργανώσεις, που χρόνια τώρα χτίζουν ένα πράσινο εταιρικό προφίλ, διαπλεκόμενες με την αφρόκρεμα των επιχειρηματιών της χώρας μας (που είναι και οι χορηγοί τους άλλωστε) και όχι μόνον, εκμεταλλευόμενες την ύποπτα παρατεταμένη σιωπή των Μ.Μ.Ε. και την άγνοια ή αδιαφορία της τοπικής κοινωνίας, στήνουν ένα σκοτεινό περιβαλλοντικό πανηγύρι στις πλάτες των Ελλήνων πολιτών και των πραγματικών προβλημάτων του περιβάλλοντος.


Μεγαλοεπιχειρηματίες συναλλασσόμενοι με τους «επίσημους» φρουρούς του περιβάλλοντος, που πολλές φορές τους επισημοποιεί η ίδια η πολιτεία για να βγάλει από τα χέρια της την καυτή πατάτα και άλλες φορές επισημοποιούνται από μόνοι τους με το έτσι θέλω και η πολιτεία το ανέχεται, με μοναδική τους έγνοια το μοίρασμα της πίττας και την προετοιμασία του εδάφους για τις μεγάλες συμφωνίες σε έργα τεράστιας σημασίας, με θύμα για άλλη μια φορά το περιβάλλον και πρόσχημα την αφύπνιση της περιβαλλοντικής συνείδησης του λαού της Ελλάδας.
Βολεμένοι λομπίστες που μέσα από ένα αδιάκοπο αλισβερίσι με κάθε λογής επιχειρήσεις που άμεσα ή έμμεσα επιβαρύνουν το περιβάλλον, ξεπλένουν κάθε είδους βρωμιά ή περιβαλλοντική ζημιά προκαλέσει η παραγωγή και κατανάλωση των προϊόντων συγκεκριμένων, φερόμενων ως «πράσινων» επιχειρήσεων και πολυεθνικών.
«Διαχειριστές» που κακοδιαχειρίζονται τεράστια ποσά από Ευρωπαϊκά και Εθνικά προγράμματα, χωρίς να έχουν φέρει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα στην προστασία της φύσης, που δραστηριοποιούνται επί της ουσίας μόνον όταν βλέπουν σίγουρο κέρδος ή το επιτάσσουν λόγοι προβολής αρκεί να μη θίγονται τα συμφέροντα των χορηγών τους.
Ένα καλοσχεδιασμένο, καλοστημένο, καλοδιαφημισμένο και πολύ καλά οργανωμένο σύστημα, που στηρίζεται και από μικρότερες αστικές περιβαλλοντικές οργανώσεις – δορυφόρους, που στην πλειοψηφία τους δεν ξέρουν τι τους γίνεται, που εκμεταλλεύεται τη δικαιολογημένη ανησυχία των - νέων κυρίως – κατοίκων των αστικών κέντρων και την άγνοιά τους σ΄ότι έχει να κάνει με την περιφέρεια, που γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα και που με μεγάλη μαεστρία απομονώνει οργανώσεις και κινήσεις πολιτών, που δεν συμμετέχουν ή αντιτίθενται στην κερδοφόρα σχέση του με το κεφάλαιο, που αγοράζει τοπικούς άρχοντες κι εξαγοράζει συνειδήσεις, που πνίγει κάθε αντίθετη φωνή, που επιλέγει τη σιωπή όπου συμφέρει, που αγνοεί κι ακόμα χειρότερα τρομοκρατεί τοπικές κοινωνίες όταν τολμήσουν να απαιτήσουν σεβασμό στο περιβάλλον του τόπου τους, τις συνήθειές και τις παραδόσεις τους, ή όταν προσπαθήσουν να διαφυλάξουν την επιβίωση αυτών και των παιδιών τους.
Όλοι αυτοί είναι που δηλώνουν ότι θα διαχειριστούν σωστά το περιβάλλον. Μόνο που το περιβάλλον το διαχειρίζεται Αυτός που το΄φτιαξε και δεν τους έχει ανάγκη. Μόνο που είναι το περιβάλλον που διαχειρίζεται τους ανθρώπους και όχι οι άνθρωποι που διαχειρίζονται το περιβάλλον. Ξεκαβαλήστε κύριοι. Το περιβάλλον δεν είναι περιουσία σας. Εσείς είστε ένα μικρό του κομμάτι. Κι εγώ το ίδιο. Κι όταν ο κύκλος μας τελειώσει, από τ΄απομεινάρια μας θα τρέφονται κάποια φυτά, απ΄τους σπόρους των οποίων θα τρέφονται κάποια πουλιά, που κι αυτά με τη σειρά τους θα θρέψουν κάποια άλλα πλάσματα και πάει λέγοντας. Αυτή είναι η φύση. Έτσι είναι κι έτσι ήταν πάντα. Και η περίφημη «διαχείρισή» σας μια απάτη είναι, μόνο που καταφέρατε να την κάνετε μόδα. Και καλά τα καταφέρατε, αλλά σ΄αυτό τον τόπο οι απατεώνες και οι σφετεριστές ποτέ δεν χάρηκαν για πάνω από μια – δυό γενιές. Κι αν καταφέρατε να τρυπώσετε σε υπηρεσίες και υπουργεία να χειραγωγήσετε Μ.Μ.Ε., να δηλητηριάζετε με οργανωμένη προπαγάνδα παιδικές ψυχές στα σχολεία, πάλι ξένα σώματα είστε, γιατί είσαστε κάλπικοι, και σαν ξένα σώματα θα σας αποβάλλει ο κοινωνικός ιστός. Ξεκίνησε ήδη. Για δέστε, εσείς που κάνατε σημαία τη φύση, με όλη τη διαφήμιση, όλη την προπαγάνδα, με όλο το «σπρώξιμο» και τη βοήθεια που δεχθήκατε και δεχόσαστε από μεγαλοδημοσιογράφους και μέσα, με όλα τα χρήματα που σκορπάτε, τι καταφέρατε; Ποια απήχηση έχουν τα παραμύθια σας στους ανθρώπους που ζουν στη φύση, τους ανθρώπους της υπαίθρου;


Υπάρχει και Εθνικό θέμα, στο Δέλτα του Έβρου, κύριε Πρόεδρε. Η Τουρκική πλευρά του ποταμού είναι σταθερό έδαφος, εύκολα προσβάσιμο, υπάρχει δρόμος δίπλα στην όχθη του. Η δική μας πλευρά είναι βάλτος και η πρόσβαση στα σύνορα είναι δύσκολη και περίπλοκη. Οι συνθήκες αλλάζουν ώρα με την ώρα. Μόνο κάποιος που ζει εδώ ξέρει που και πώς να κινηθεί με ασφάλεια. Είμαστε εμείς και οι βάρκες μας που εξασφαλίζουμε την πρόσβαση κρατώντας τα κανάλια ανοιχτά. Κι όλο λιγοστεύουμε κι όλο κλείνουν τα κανάλια. Αν φύγουμε από δω οι προσβάσεις θα κλείσουν πριν περάσει ένας χρόνος. Θα το χάσουμε το μέρος κύριε Πρόεδρε. Και θα φύγουμε αν συνεχίσουν να μας επιβάλλονται πρόστιμα. Κανείς από μας δεν έχει τις οικονομικές δυνατότητες να τα πληρώσει. Ούτε μπορούμε να ζήσουμε και να δουλέψουμε χωρίς τις καλύβες μας. Οι συνθήκες διαβίωσης είναι εξαιρετικά δύσκολες, χειμώνα – καλοκαίρι.
Δεν είναι αυθαίρετες οι καλύβες μας. Είναι αστείο να μιλά κάποιος για αυθαίρετα στη Θράκη. Είναι άδικο στην περιοχή που οι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας έχουν ανενόχλητοι χτίσει ολόκληρες συνοικίες στην Αλεξανδρούπολη, την Κομοτηνή και αλλού και έχουν πάρει και φως – νερό – τηλέφωνο να διωκόμαστε οι Χριστιανοί των συνόρων για τις παράγκες μας που είναι ανάγκη για τη ζωή μας. Είναι η δουλειά μας – και δεν έχουν μείνει πολλές δουλειές στον Έβρο, τα παιδιά φεύγουν στην Γερμανία και την Ολλανδία και το μέρος ερήμωσε. Είναι και χώρος αναψυχής για μας – και δεν μας έχουν μείνει πολλοί τρόποι διασκέδασης στον Έβρο, τώρα μας στερούν και τη διάθεση, μας φορτώνουν άγχος. Είναι καταφύγια, οι καλύβες μας, είναι προκεχωρημένα φυλάκια και είναι εκεί από τότε που υπήρξε ο άνθρωπος.
Κάνετε κάτι σας παρακαλούμε πολύ. Η χώρα μας αντί να μας επιδοτεί μας διώκει. Η μόνη κρατική παρέμβαση στο χώρο ήταν η δημιουργία ενός φορέα διαχείρισης που σήμερα είναι ανενεργός και ανύπαρκτος. Που τον έχουν καταλάβει κάποιοι επαγγελματίες «οικολόγοι», που λύνουν και δένουν, απουσία του Δ.Σ. του και όποιας κοινωνικής συναίνεσης. Που έχει μετατραπεί σε τουριστικό γραφείο και το μόνο που βλέπουμε να κάνει, είναι βαρκάδες για να μαζεύει χρήματα από τους επισκέπτες του Δέλτα. Που μόνο απαγορεύσεις επιβάλλει, που δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα και τον ντόπιο πληθυσμό, δεν είναι αποδεκτός από κανένα και μόνο εχθρούς έχει δημιουργήσει στην τοπική κοινωνία, ανίκανος να προσφέρει οποιαδήποτε υπηρεσία. Που εισηγήθηκε την περίφημη Κ.Υ.Α.4110, προσπαθώντας να μας ξεφορτωθεί. Η Κ.Υ.Α. δεν μπόρεσε να σταθεί, δεν βρήκε άλλο υποστηρικτή, έλιωσε στη φλόγα που άναψε στο λαό του νομού μας. Κι επειδή κατάλαβαν ότι κόντρα στη θέληση του κόσμου, κανένας νόμος δεν θ΄αντέξει, βρήκαν άλλο τρόπο να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους. Τον βαφτίσανε «τουριστική ανάπτυξη» και προχωρούν με χρήματα της Ε.Ο.Κ. και της Ελλάδας, που τους δίνονται από παντού άφθονα, να κάνουν κερδοφόρα επιχείρηση ότι έχει απομείνει παρθένο και φυσικό στην περιοχή.


Προσέχετε τι υπογράφετε κύριε Πρόεδρε, όταν έχει να κάνει με το Δέλτα του Έβρου και τις ζωές των ανθρώπων που ζουν εκεί.
Προσέχετε που δίνετε χρήματα κύριε Περιφερειάρχη. Δεν είναι πάντα όλα όπως φαίνονται στα χαρτιά. Όταν αυτός που υποβάλλει τη μελέτη είναι στην ουσία ο ίδιος που την εκπόνησε και ο ίδιος που στο τέλος θα πάρει τα λεφτά, τότε μπορεί τα πράματα να μην είναι τόσο διάφανα.
Προσέχετε κύριε Υπουργέ ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Όταν αυτός που εκπονεί τη μελέτη για το Εθνικό Χωροταξικό είναι συγχρόνως και διευθυντής μιάς από τις μεγαλύτερες «οικολογικές» οργανώσεις, τότε ίσως η μελέτη να μην είναι εντελώς αμερόληπτη, όσο επιστημονική κι αν είναι.
Δώστε μας λίγη σημασία κύριοι. Δεν ζούμε στην εσχατιά της Ελλάδας, είναι προσβλητικό όταν το λέτε αυτό για μας. Στην αρχή της ζούμε, που είναι και η αρχή της Ευρώπης, λίγα μέτρα από αυτούς που κάνουν χαμηλές πτήσεις πάνω από τα Φαρμακονήσια. Κι όπως οι άνθρωποι που ζουν εκεί, ξέρουμε καλά και να το μάθετε κι εσείς, ότι σύνορο που δεν πατάς το χάνεις. Και ζούμε μέσα στην αγωνία.
Έχουμε κάνει τα πάντα για την πατρίδα μας και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, εμείς και τα παιδιά μας. Κρατούμε στα σπίτια μας όπλα, που μας έδωσε σαν Εθνοφύλακες για να φυλάξουμε τα σύνορά της, που κάποιοι θέλουν να τα χαρίσουν στους Τούρκους. Δεν κατεβήκαμε να φωνάζουμε στις πλατείες, δεν κλείσαμε τους δρόμους, δεν κάνουμε φασαρίες. Απευθυνόμαστε στον Πρόεδρό μας, στους Υπουργούς μας, ζητάμε βοήθεια.
Δεν θέλουμε χρήματα, δεν ζητάμε επιδοτήσεις, την ησυχία μας θέλουμε. Τον τρόπο ζωής μας θέλουμε να κρατήσουμε. Τον τόπο μας θέλουμε, έτσι όπως μας τον έδωσαν οι γονείς μας, χωρίς «τουριστικές αξιοποιήσεις», χωρίς «επιστημονικές» παρεμβάσεις χωρίς μονοπάτια για περιηγητές εκεί που χιλιάδες χρόνια τώρα κάνουν ανενόχλητα τις φωλιές τους τα πουλιά.
Βοηθήστε μας.
Πάρτε θέση, εδώ στήνουν ένα καινούργιο Βατοπέδι. Σταματήστε τους πριν θρηνήσουμε κι άλλες γκρίζες ζώνες πριν κλάψουμε και για άλλες χαμένες πατρίδες. Δώστε χρήματα στο στρατό, να ξαναλειτουργήσουν τα φυλάκια. Ενισχύστε τη συνοριοφυλακή, που σήμερα λειτουργεί μόνο χάρη στο φιλότιμο και την αυτοθυσία των ανθρώπων που δουλεύουν εκεί, λύστε τους τα χέρια, αφήστε τους να κάνουν τη δουλειά τους. Τα σύνορα δεν φυλάγονται μ΄ευχές. Δεν κινδυνολογώ, προσπαθώ να σας μεταφέρω την αγωνία μου και να σας ενημερώσω σωστά.


Το γράμμα αυτό είναι γραμμένο εδώ και πολύ καιρό. Ελπίζω να φτάσει στα χέρια του Προέδρου και να μη χαθεί στο συρτάρι κάποιου γραμματέα, όπως χάνονται οι επιστολές και οι εκθέσεις αντιρρήσεων των τοπικών αρχών προς τον υπουργό ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Δεν ξέρω αν θα βρεθεί μέσο να το δημοσιεύσει, βλέπετε οι μεγάλοι και ισχυροί άνθρωποι των μέσων ενημέρωσης, πηγαίνουν κι αυτοί με τη μόδα, δεν είναι εύκολο να βρει βήμα κάποιος που δεν ανήκει σε Μ.Κ.Ο. Δεν το΄στειλα πριν τις Ευρωεκλογές για να μη πει κανείς ότι υπηρετώ πολιτικές σκοπιμότητες. Παραμένει όμως επίκαιρο, γιατί τα golden boys της επαγγελματικής οικολογίας συνεχίζουν να τρων τον τόπο μου. Κι αν κάποιος τους μου κάνει μήνυση, έτοιμος είμαι και για τη φυλακή. Έτσι κι αλλιώς αφού δεν μ΄αφήνουν να ζήσω στη γη μου έτσι όπως ξέρω, λεύτερος δεν είμαι.
Ευχαριστώ για την υπομονή σας.
Γιώργος Κ. Αποστολόπουλος
Κάτοικος Δέλτα Έβρου

σχόλιο νικηςφόρος

Μπράβο σου κυρ-Γιώργο,να αγιάσει το στόμα σου,
και να ξέρεις οτι δεν είσαστε οι μόνοι . Όπου υπάρχουν φυσικές ομορφιές στην περιφέρεια ,παρόμοια γίνονται για να αυγατίσουν τα χρήματα τους οι έχοντες.
Γι αυτούς είμαστε απλώς ιθαγενείς, ανάξιοι λόγου , τριτοκοσμικοί και πρωτόγονοι , χωρίς μέλλον στον σύγχρονο κόσμο που οι αξίες της αγοράς έγιναν κοινωνικές αξίες και μας οδηγούν ολοταχώς προς τα πίσω , προς το σύγχρονο φεουδαλισμό!
Μόνο να μην ξεχνάς , όπως και εμείς δεν πρέπει , να κρατάς αναμμένο το καντηλάκι .
Θυσία απο τα γεννήματα της γης , μικρή φλόγα της εγρήγορσης , η αρχή μιας πυρκαγιάς που θα μας βγάλει καθαρώτερους και θυμήσου , εμείς οι ιθαγενείς πιστεύουμε στο
"η πίστις σου σέσωκε σε"