Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Τίποτε δεν καταλαβαίνουν....


Τριγύρω περήφανα βουνά. Το σπίτι λιθόκτιστο με το τζάκι να καπνίζει. Αλυχτήματα σκύλων, βελάσματα και κουδούνια προβάτων, παράκαιροι λαλήματα πετεινών. Ορεινό χωριό. Κάτοικοι δύο. Ένα ζευγάρι διασωθέντων πρωτοπλάστων. Υπέργηρων. Χωρίς ελπίδα πολλαπλασιασμού, όπως ο Λωτ. Εκτός αν όπως ο Δευκαλίων και η Πύρρα αναδημιουργήσουν τη γη από τις γύρω άφθονες πέτρες.
Δαιμόνια ρεπόρτερ καλύπτει τηλεοπτικά τους βουνίσιους Ροβινσώνες.
«Γιατί μένετε;» ρωτά με την άγνοια της νιότης. Τι σας αρέσει εδώ;»
«Όλα» απαντά ο γέρος αγκαλιάζοντας με μια κίνηση την πλάση.
Εκείνη κοιτώντας δύσπιστα τη βλοσυρή ζωντάνια των ουρανών, με φόβο τα σύννεφα που τρέχουν να συγκεντρωθούν σε τάγματα κάτω απ’ τις προσταγές των μακρινών αστραπόβροντων, με καχυποψία τους ψίθυρους των δέντρων που ανασύρουν μύθους κακών λύκων
«Έχετε μπει ποτέ σε ασανσέρ;» ρωτά πιστεύοντας ότι αυτό είναι το προκλητικότερο δείγμα πολιτισμού της πόλης.
«Α παπα» απαντά με βδελυγμία ο γέρος.
«Ούτε στο μετρό;»
«Ούτε».
«Δε θα θέλατε να πετάξετε με αεροπλάνο;»
 Δεν το ήθελε. Ούτε λεωφορείο, ούτε καράβι, ούτε σινεμά, ούτε ταβέρνα, ούτε σουπερμάρκετ, ούτε μπαρ, ούτε οτιδήποτε όλοι εμείς θεωρούμε αυτονόητη καθημερινότητα.
«Δε φοβάστε τους κλέφτες;»
«Κει κάτω είναι πιο πολλοί», επιμένει ο γέρος. «Το βλέπουμε στην τηλεόραση. Ούτε Σικάγο πια. Πού βρέθηκαν τόσα κουμπούρια; Αρκούδες κυνηγάτε στην Αθήνα;»
«Τι θέλετε λοιπόν;» απηύδησε η ρεπόρτερ. «Μήπως καινούριο δρόμο για ν’ αναπτυχθεί το χωριό και νάρχονται οι τουρίστες;»
«Την υγειά μας για συνεχίσουμε να ζούμε εδώ» απάντησε ο γέρος την ώρα που η γριά σέρβιρε τη σπιτική χορτόπιτα.
«Δε θα φεύγατε λοιπόν;»
«Με καμιά κυβέρνηση» της αποκρίνονται με μια φωνή.
«Τι θα κάνατε στην πόλη;» συνεχίζει, ενώ ήδη ανυπομονεί να ξεφύγει απ’ τις λάσπες και τη μυρουδιά των ζώων. -«Θα κάνω ένα αφρόλουτρο!» σκέπτεται ηδονικά,- ενώ με μια φωνή «Θα πέθαινα στην πόλη» της απαντούν οι γέροι.
«Μοναδική τους διασκέδαση η επίσκεψη κάποιων κατοίκων γειτονικών χωριών» κατέληγε το ρεπορτάζ.
«Τίποτε δεν κατάλαβε αυτή» μονολόγησε ο γέρος και βγήκε στην αυλή να μαζέψει τα «πράματα» στο μαντρί. καθώς ο ήλιος πυρπολούσε τον ουρανό.
«Τίποτε δεν καταλαβαίνουν» επαναλαμβάνει ανασαίνοντας βαθιά με απόλαυση τον καθαρό παγωμένο αγέρα.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου
http://mariasot.blogspot.gr

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Φάρμακα έχουμε πότε θα τα μάθουμε;


Είναι δυνατόν εμείς που δώσαμε την ιατρική επιστήμη στο κόσμο να μας διδάσκουν ξένοι για τα δικά μας φάρμακα;
Είναι δυνατόν εμείς να αγοράζουμε πανάκριβα μουρουνέλαιο από μολυσμένα πλέον ψάρια για μερικά μιλιγκράμ  ω3, ενώ έχουμε αυτοφυή αντράκλα;
Η απάντηση που δε μπορούμε να δώσουμε εμείς έρχεται σαν άρθρο από την Ευρωπαϊκή ένωση. Επί 2.000 χρόνια δε μπορέσαμε να μάθουμε αυτό που διδάξαμε: Η τροφή σου το φάρμακό σου…


ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ
Ραδίκι και τσουκνίδα με επίσημη άδεια στα φαρμακεία!

Λίγοι σήμερα θα μπορούσαν να φανταστούν ότι το “ταπεινό” ραδίκι- και συγκεκριμένα η ρίζα του -είναι φάρμακο για τη δυσπεψία και τις γαστρεντερικές διαταραχές, η πασίγνωστη τσουκνίδα αντιμετωπίζει την παρακράτηση υγρών και την υπερπλασία του προστάτη, ενώ το παραδοσιακό βαλσαμόχορτο «συνταγογραφείται» πλέον για την κατάθλιψη.

Κι, όμως, τα παραπάνω και άλλα φυτά υψηλού φαρμακευτικού ενδιαφέροντος- συνολικά τουλάχιστον σαράντα -τα οποία φυτρώνουν από μόνα τους στην ελληνική ύπαιθρο, έχουν λάβει τα τελευταία χρόνια από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων επίσημη άδεια κυκλοφορίας στα φαρμακεία, με παραδοσιακά τεκμηριωμένη αποδεκτή και ασφαλή χρήση! Εκεί, μπορεί κανείς να τα βρει με τη μορφή εκχυλισμάτων σε κάψουλα ή βάμματος, δισκίων και σιροπιών καθώς έχει καθοριστεί με ακρίβεια η συνιστώμενη δοσολογία για κάθε μία από τις παθήσεις και ασθένειες που αποδείχτηκε ότι αντιμετωπίζουν.

Τα παραπάνω αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο επίκουρος καθηγητής του Φαρμακευτικού Τμήματος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Προκόπιος Μαγιάτης, ο οποίος υπογραμμίζει πως μέχρι τώρα τέτοια φυτά, σε αποξηραμένη μορφή αλλά και βότανα, μπορούσε κανείς να τα μαζέψει από τη φύση ή να τα αγοράσει από μαγαζάκια, λαϊκές αγορές, πανηγύρια αλλά και πλανόδιους πωλητές.

Ωστόσο, η εν λόγω αγορά λειτουργούσε και λειτουργεί ανεξέλεγκτα και χωρίς σαφείς οδηγίες ως προς τη δοσολογία, τον τρόπο χρήσης και τον κατά περίπτωση φαρμακευτικό σκοπό.

Ύστερα από επιστημονικές έρευνες χρόνων, πειραματικές δοκιμές και εφαρμογές και τις απαραίτητες ευρωπαϊκές εγκρίσεις, σαράντα φαρμακευτικά φυτά που μεγαλώνουν στη χώρα μας βρίσκονται ήδη στα ράφια των φαρμακείων ή αναμένεται να τα συναντήσουμε πολύ σύντομα μπροστά μας.

Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται το παρθένιο (που καταπολεμά τις ημικρανίες), η βαλεριάνα, το τήλιο, το μελισσόχορτο, η λεβάντα και το χαμομήλι (που έχουν ηρεμιστική και κατευναστική δράση), η τσουκνίδα, ο κέδρος, ο αρκτοστάφυλος, το πολυκόμπι, ο κέδρος και τα φύλλα ελιάς (με σημαντική διουρητική δράση), η μέντα, το μάραθο, ο γλυκάνισος, το δενδρολίβανο, το φασκόμηλο, η γλυκίριζα, η πικραλίδα και η ρίζα του ραδικιού (κιχωρίου) (που αντιμετωπίζουν γαστρεντερικές διαταραχές όπως η δυσπεψία), τα αντιμικροβιακά πανσές και λάππα και το αντικαταθλιπτικό βαλσαμόχορτο (υπερικό).

Επιπλέον, η αγριοκαστανιά, η αγριομερσίνη, ο μελίλωτος και η κόκκινη άμπελος καταπολεμούν πλέον επίσημα τα προβλήματα στο κυκλοφοριακό σύστημα, η καλέντουλα τις φλεγμονές του δέρματος και η δενδρομολόχα το κρυολόγημα και τον βήχα.
Εκτός, όμως, από τη φαρμακευτική σημασία αυτού του φυσικού πλούτου της χώρας, τεράστιες είναι και οι οικονομικές δυνατότητες που έχουν μπροστά τους οι παραγωγοί σε ό,τι αφορά την οργανωμένη καλλιέργεια τέτοιου είδους φυτών.

«Πρόκειται για πολύ συνηθισμένα ελληνικά φυτά που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι διαθέτουν πλέον επίσημη άδεια κυκλοφορίας στο φαρμακείο» τονίζει ο κ. Μαγιάτης και προσθέτει: «οι προοπτικές είναι μεγάλες καθώς στην Ελλάδα φύονται 5000 διαφορετικά είδη φυτών και πολλά από αυτά μπορούν να καλλιεργηθούν και να αποτελέσουν διέξοδο για τον αγροτικό κόσμο. Αυτή τη στιγμή κανείς δεν γνωρίζει επακριβώς τι από όλα αυτά καλλιεργείται και σε τι ποσότητες στη χώρα μας ενώ δεν υπάρχει και κάποιος επίσημος φορέας που να μπορεί να κατευθύνει τους αγρότες σε αυτές τις καλλιέργειες».

Παρ' όλα αυτά, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πολλά φυτά έχουν «μπει» την τελευταία δεκαετία στη διαδικασία της παραγωγής φαρμακευτικών σκευασμάτων. Αντίθετα, στην Ελλάδα η σχετική δραστηριότητα βρίσκεται ακόμη σε χαμηλά επίπεδα με εξαίρεση, για παράδειγμα, την περίπτωση της Κρήτης, όπου καλλιεργείται το δίκταμο (γνωστό φυτό από την αρχαιότητα με αντισηπτική, τονωτική και αντισπασμωδική δράση), αλλά και της δυτικής Μακεδονίας, όπου καλλιεργούνται αρωματικά φυτά όπως το τριαντάφυλλο.

Στο ίδιο μήκος κύματος, μεγάλες δυνατότητες υπάρχουν και για καλλιέργειες που είναι ήδη εδραιωμένες εδώ και πολλά χρόνια, όπως αυτές του κρόκου Κοζάνης ή της μαστίχας Χίου. «Όσο και αν φαίνεται περίεργο τα δύο αυτά προϊόντα δεν έχουν ακόμη κατοχυρωθεί ως φαρμακευτικά, βρίσκονται, ωστόσο, πολλές έρευνες σε εξέλιξη από τις οποίες αποδεικνύεται η δράση της μαστίχας, για παράδειγμα, στην καταπολέμηση του έλκους στομάχου» τονίζει ο καθηγητής, με αφορμή τη διοργάνωση σχετικής ημερίδας από τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Φαρμακευτικών και Αρωματικών Φυτών Βοΐου Κοζάνης, μεθαύριο, Κυριακή, στην Κοζάνη.
http://www.ftiaxno.gr

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Οι απογραφές των εξουσιαστών και η εξουσία της ενανθρώπισης

Στις μέρες μας βλέπουμε μια τεράστια κίνηση πολλαπλών απογραφών. Το διάλλειμα με την αποθέωση του ατομικισμού, που συνειδητά επέτρεψαν και ευνόησαν οι δυνάμεις του σύγχρονου κεφαλαίου, τέλειωσε και περνάμε πιά σε … συγκέντρωση στοιχείων. Κτηματολόγιο ξεκίνησε επί «Λαλιώτη», «Περιουσιολόγιο» ευαγγελίζεται ο «Τσίπρας», Απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων επέβαλε ο «ΓΑΠ»*. Γιατί άραγε, αφού κάθε δέκα χρόνια, όπως το 2011, γίνεται γενική «απογραφή»;

«…Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐξῆλθε δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην.  αὕτη ἡ ἀπογραφὴ πρώτη ἐγένετο ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Κυρηνίου. καὶ ἐπορεύοντο πάντες ἀπογράφεσθαι, ἕκαστος εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν…» ( Λκ 2,1-7). Απογραφή κάνουν οι «Αυτοκρατορίες» όχι μόνο στην «Μητρόπολη», αλλά και στις «Επαρχίες» για δυο βασικούς λόγους:
α) Για να ομαδοποιήσουν τους «υπηκόους» ως εξουσιαστές και να επιβάλλουν πιο σύγχρονες μορφές ελέγχου, υποταγής και τιμωρίας σε όσους αμφισβητούν και
β) Για να επιβάλλουν πιο εκτεταμένες, βαθύτερες και σίγουρες φορολογίες-αφαιμάξεις τόσο στους υπηκόους, όσο και στις επαρχίες, δωροδοκώντας «Επάρχους» και ανώτερους υπαλλήλους-δωσίλογους.

Η εκκλησιαστική παράδοση παραλλήλισε αυτή την «σύμπτωση», δηλ. τη την ενσάρκωση του Θεού Λόγου με τη Γέννηση του Ιησού από τη Μαρία στο Σπήλαιο της Βηθλεέμ, αντιπαραβάλλοντας την εξουσιαστική απαίτηση του αυτοκράτορα με το αγαπητικό κάλεσμα του Θεού Λόγου. Ενός καλέσματος που έγινε εξελικτικά, αλλά που από την πρώτη στιγμή σηματοδοτήθηκε με τη γέννηση, όχι σε παλάτι, αλλά σε σπήλαιο που χρησιμοποιούσαν οι πιο φτωχοί οικονομικοί παραγωγοί, φτωχοί τσοπάνηδες.

Η ενανθρώπηση του Θεού Λόγου βρίσκεται στον αντίποδα της «αποσάρκωσης» του ανθρώπου[«…μα η εξουσία επιμένει αποσάρκωση. Γι' αυτό αυτές τις μέρες νοστάλγησα ανθρωπισμό  ενσαρκωμένο…» - ποίημα του φίλου Γιάννη Ποταμιάνου].

Μιας προσπάθειας αποσάρκωσης, αλλοτρίωσης του ανθρώπου σε κτήνος από την (κατ) εξουσία και την μετατροπή των ανθρώπινων συμβιώσεων σε δουλοπαροικές γκετοποιήσεις, χειρότερες απ’ αυτές που βιώνουν τα «εξημερωμένα» κοπάδια ζώων. Αποτελεί «… το ζευγάρωμα ουρανού και γης, το λώρο τον ομφάλιο, που όντας Θεού Υιός, και Θεός ο ίδιος, έγινε γιος τ’ ανθρώπου…» (Εύη Βουλγαράκη).
 Μια από του υμνογράφους της εκκλησιαστικής λατρείας, η Κασία, με δυο τροπάρια μετέτρεψε σε λατρευτικούς ύμνους την ενσάρκωση του Θεού Λόγου, νοηματοδοτόντας παράλληλα και στον αντίποδα την «άλλη» απογραφή, όχι απλά με μια άλλη «ιδεολογία», αλλά με μια άλλη θεολογία πρακτική:
i) «…Αὐγούστου μοναρχήσαντος ἐπὶ τῆς γῆς…  Ἀπεγράφησαν οἱ λαοί, τῷ δόγματι τοῦ Καίσαρος, ἐπεγράφημεν οἱ πιστοί, ὀνόματι θεότητος, σοῦ τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ ἡμῶν…» (ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ, Δοξαστικόν, Ἦχος β´) και
ii) «Ὅτε καιρός, τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας σου, πρώτη ἀπογραφὴ τῇ οἰκουμένῃ ἐγένετο, τότε ἔμελλες τῶν ἀνθρώπων ἀπογράφεσθαι τὰ ὀνόματα, τῶν πιστευόντων τῷ τόκῳ σου· διὰ τοῦτο τὸ τοιοῦτον δόγμα, ὑπὸ Καίσαρος ἐξεφωνήθη· τῆς γὰρ αἰωνίου σου βασιλείας, τὸ ἄναρχον ἐκαινουργήθη. Διό σοι προσφέρομεν καὶ ἡμεῖς, ὑπὲρ τὴν χρηματικὴν φορολογίαν, ὀρθοδόξου πλουτισμὸν θεολογίας, τῷ Θεῷ καὶ Σωτῆρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν» (Ἐις τοὺς Αἴνους, τὰ Ἰδιόμελα, Δοξαστικόν, Ἦχος πλ. β´). [Ύμνοι Χριστουγέννων από τη σελίδα του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου»].

Τι σηματοδοτεί επομένως η εκκλησιαστική λατρεία των ημερών; Ο Ιησούς κάνει μια «από τα κάτω» σύναξη-Βασιλεία, με ελεύθερη συνείδηση και όχι καταναγκασμό.
 Στη βαριά φορολογία-φοροκλοπή στις δυνάμεις της εργασίας. Αντιθέτει τον «ορθόδοξο πλουτισμό θεολογίας» για την μετατροπή της επιβίωσης των ατόμων σε συλλογική ζωή αλληλεγγύης, αλληλλοπεριχώρησης και αγάπης.

Απέναντι στις δυνάμεις κατ-εξουσιασμού δεν χαρίζεται, δεν γλύφει, δεν δικαιολογεί, δεν συνδιαλέγεται υποχωρώντας, αλλά και δεν βιάζεται με απονενοημένες ατομικές προσπάθειες «βίας» να λύσει το πρόβλημα. Ρίσκαρε τη βία στα εμπορεύματα και τους πάγκους  μία μόνο φορά: Όταν οι θρησκευτικοί ηγέτες εμπορευματοποίησαν το ιερό (Ναό του Σολομώντα) και ξευτέλιζαν το περιεχόμενο της άλλης βιωτής. Και πλήρωσε με το Γολγοθά, τον οποίο όμως μετέτρεψε μέσω του πόνου και του θανάτου σε Θαβώρ.

Το τραγικό στις μέρες μας όμως είναι, ότι εκτός από πολλούς αγίους λαϊκούς, μοναχούς και λίγους κληρικούς, «αξιοσέβαστοι» θρησκευτικοί ηγέτες είτε να δικαιολογούν και κεφάλαιο, επάρχους και αυτοκράτορες (τρόικα), είτε να υποβιβάζονται σε φτηνούς υπηρέτες νεοναζιστικών ομαδοποιήσεων τύπου «Ιούδα Ισκαριώτη»…

Ζει όμως Κύριος ο Θεός… Θα γεννήσει «τέκνα από τις πέτρες», θα καλεί συνεχώς στο Μεγάλο Δείπνο όχι από τα σαλόνια των «δωσίλογων», αλλά από τους δρόμους  των νεόφτωχων, τις πλατείες της αλληλεγγύης και των μεγάλων κινητοποιήσεων για την κλοπή του ιδρώτα του κόσμου της εργασίας – «ο μισθός ο αποστερημένος», που φτάνουν «στα ώτα Κυρίου Σαβαώθ»… (Επιστολή Ιακώβ, Κεφ.5, στιχ. 4).
Απέναντι στις απογραφές των εξουσιαστών, απαντά ο χορηγός της Ζωής με την εξουσίας της ενανθρώπησης, με την οποία απογράφονται – όπως φαίνεται στο Ευαγγέλιο της Κρίσης – οι δικοί του άνθρωποι, όχι όμως μετα τυπικά θρησκετικά απογραφικά δεδομένα. Αλλά από τα δεδομένα από τα οποία στάζει από το κορμί τους ιδρώτας, κλάμα και αίμα…

* «…Η εξουσία έχει δύο όπλα. Το ψεύδος και την απάτη, που την μετατρέπουν σε γοητευτικό αφήγημα μέσω της κάστας των επαγγελματιών πολιτικών και των χρυσοκάνθαρων της στρατευμένης δημοσιογραφίας. Να δώσουμε μερικά παραδείγματα. Όταν έγινε η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων, είπαν πως ήταν για την εξυγίανση του Δημοσίου. Και ποιος δεν την ήθελε…». 
[Περικλής Κοροβέσης].
http://manitaritoubounou.wordpress.com


Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Η ενανθρώπιση εκ της Απειρογάμου, του Θεού Λόγου!!

Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ότι ώφθης επί γής ως άνθρωπος δι’ ημάς;
έκαστον γάρ τών υπό σού γενομένων κτισμάτων, τήν ευχαριστίαν σοι προσάγει,
οι Άγγελοι τόν ύμνον,
οι ουρανοί τόν Αστέρα,
οι Μάγοι τά δώρα,
οι Ποιμένες τό θαύμα,
 η γή τό σπήλαιον,
η έρημος τήν φάτνην,
 ημείς δέ Μητέρα Παρθένον,
ο πρό αιώνων Θεός ελέησον ημάς.

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

“To Ελαιόλαδο είναι το λίπος που προτιμούν οι Ελληνες”

Από πού να αρχίσω και πού να τελειώνω με τις εξοργιστικές παραλείψεις και λάθη που έχω  -εδώ και χρόνια- επισημάνει να υπάρχουν μέσα στο βιβλίο της Οικιακής Οικονομίας Α’ Γυμνασίου ; Θυμάμαι όταν προ 5-6 ετών περίπου στο Συνέδριο περί Ελαιολάδου της Ενωσης Ελλήνων Χημικών στην Θεσσαλονίκη πρωτοείπα και φώναξα να αλλάξουν ορισμένα πράγματα από το βιβλίο της Οικιακής Οικονομίας, είχα μιά ελπίδα ότι θα τα έχουν διορθώσει.

 Οταν είδα όμως, τυχαία, προχθές βράδυ την τελευταία ηλεκτρονική έκδοση του βιβλίου, ειδικά το Κεφάλαιο "Λίπη και Έλαια", τα 'χασα, εξοργίστηκα.  Είπα, αρκετά! Ανεχόμαστε τα πάντα μένοντας απαθείς σε πολλά στρεβλά θέματα που συμβαίνουν γύρω μας. Κάποτε όμως δεν πρέπει τελικά να αρχίσουμε να μιλάμε, σπάζοντας και κανένα αυγό; μόνο για τους μισθούς και τις συντάξεις θα μιλάμε συνέχεια; μόνο; ένα μέρος του προβλήματος για το πως φθάσαμε ως εδώ είναι ως γνωστόν και ο ωχαδερφισμός μας. Μου λέει ο άλλος, μα καλά, εσύ μόνος σου θα τα αλλάξεις τώρα; Nαι, εγώ μόνος μου θα το ξεκινήσω, αλλά ελπίζω ότι θα ρθουν κι άλλοι, πολλοί, όπως έγινε και με το ελαιόλαδο. Οταν προ αρκετών ετών έλεγα στα πρώτα σεμινάρια ελαιολάδου “και να καίει και να πικραίνει, αυτό είναι το καλό” τώρα πολλοί τόμαθαν το μυστικό και ψάχνουν για φρέσκα μυρωδάτα, πικάντικα αγουρέλαια!
Λοιπόν κύριοι καθηγητές - συγγραφείς και επόπτες του σχολικού βιβλίου της Οικιακής Οικονομίας της Α’ Γυμνασίου (έντεκα τον αριθμό), ας πάμε κατευθείαν στο βιβλίο  και ειδικότερα στην ομάδα “Λίπη και Έλαια”. 
Είναι η ομάδα στην οποία ανήκει προφανώς και το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο για το οποίο τόσο υπερήφανοι είμαστε όλοι εμείς και που το ξέρουμε αρκετά καλά αλλά βέβαια όχι και τα παιδιά μας με αυτές τις γνώσεις που τους δίνετε μέσα από το βιβλίο.  Συγγνώμη... μου ξέφυγε και έγραψα τον απαγορευμένο - απ’ ό,τι βλέπω - από τα βιβλία του Γυμνασίου όρο “Εξαιρετικό Παρθένο”  ελαιόλαδο! Μήπως ίσως το αναφέρετε κάπου και εμένα μου έχει ίσως ξεφύγει; 

Λοιπόν κύριοι, τα παιδιά μας θα τελειώσουν την Οικιακή Οικονομία της Α' και Β'  τάξης και το μόνο που θα μάθουν είναι ότι το ελαιόλαδο περιλαμβάνεται στην κατηγορία  “Λίπη” . Μα τι λέτε κύριε Φραντζολά, λάθος, το ελαιόλαδο σαν υγρό που είναι ανήκει βέβαια στην κατηγορία των Ελαίων, όχι των Λιπών. 
Κύριοι Καθηγητές στο μέχρι πρόσφατα τυπωμένο βιβλίο του ΟΕΔΒ (των ιδίων συγγραφέων) της Οικιακής Οικονομίας Α’ Γυμν. (σελ. 85)  έχετε βάλει υπογραμμισμένο μάλιστα με έντονα μπλέ γράμματα ότι “To Ελαιόλαδο είναι το λίπος που προτιμούν οι Ελληνες”. Μα καλά, είναι δυνατόν;  είναι όντως έτσι γραμμένο από Ελληνες ειδικούς επιστήμονες-συγγραφείς; Nαι, μάλιστα, το χρυσάφι μας, στην ποδιά του οποίου σφάζονται Ιταλοί, Ισπανοί και Δραγουμάνοι, εσείς το αποκαλείτε “λίπος”, υποβιβάζοντας το φυσικά και εξομοιώνοντας το με ό,τι πιο λιπαρό και απεχθές μας έρχεται στη μνήμη, χοιρινό λίπος, λουκάνικα, λαρδί.  Απίστευτο; Tυχαίο; Ποιος εγκέφαλος το είχε γράψει αυτό στο βιβλίο του ΟΕΔΒ; Ούτε ο πρόεδρος της Ενωσης Παραγωγών Σπορελαίων δεν θα τολμούσε να το γράψει αυτό. Και όμως το τολμήσατε.

Αυτά λοιπόν, για το “extra virgin olive oil” που υπερηφανεύεται και δεν παραλείπει να το τονίζει και ο Εγγλέζος Jamie όταν τηλεμαγειρεύει (όπως και όλοι οι σοβαροί σεφ). Αλλά τα παιδιά μας το “Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο” θα το γνωρίσουν όπως θα τους το σερβίρουν μέσα από τις διαφημίσεις οι διάφορες εταιρείες που το καπηλεύονται δεκαετίες τώρα.
Πάω παρακάτω, τα έχω ψιλοπάρει ήδη με αυτά που βλέπω και γράφω, και διαβάζω: “Στην ομάδα των λιπών και ελαίων ανήκουν οι ξηροί καρποί και η μαγιονέζα!  Μα καλά είπα, είναι δυνατόν να έχουν ξεχάσει το λαδολέμονο και την σως βινεγκρέτ;  είναι δυνατόν; Εντεκα τον αριθμό καθηγητές και υπεύθυνοι πληρώθηκαν από όλους εμάς για να μαθαίνουν ότι οι ξηροί καρποί ανήκουν στην Ομάδα "Λίπη και έλαια". Λες και γράφτηκε το βιβλίο τρέχοντας, στο πόδι που λένε. Βέβαια το βιβλίο της Οικιακής Οικονομίας της επόμενης χρονιάς Β’ τάξης μια χαρά τα λέει. Διαβάστε το.



Και τώρα δεν θα ακουμπήσω το τί (δεν) λέτε στα παιδιά για τις μαργαρίνες αλλά θα πάω στο άλλο μεγάλο θέμα του κεφαλαίου. Μαντέψατε ποιό είναι αυτό;  Τι άλλο; Χοληστερίνη του κακού καιρού, και στη συνέχεια βέβαια φανερώνεται η θεϊκή λύση, οι “φυτοστερόλες”! Ναι, αυτές που υποχρεωθήκαμε να μάθουμε από το τηλεοπτικό ξέπλυμα των γνώσεων μας και που τις λένε κάτι σαν Μπεμπέλ, η κάτι τέτοιο.

Σε όλο το Κεφάλαιο Λίπη και Ελαια αναφέρετε κ.κ. Καθηγητές την λέξη “ελαιόλαδο” έξι φορές αλλά την λέξη “χοληστερίνη” δεκατέσσερις! Είμαι σίγουρος 100% ότι δεν μπήκατε στον κόπο να τις μετρήσετε μπροστά στον οίστρο με τον οποίο γράψατε αυτά που θέλατε να τονίσετε. Αλλά με την ευκαιρία, να μιλήσουμε λίγο και επί της ουσίας  για το που υπάρχει η χοληστερόλη;

Λέτε στο πόνημα σας ότι η χοληστερόλη “συνοδεύει τα ζωικά λιπίδια, όπως βούτυρο γάλακτος, λίπος γαλακτοκομικών και λίπος στο κρέας” . Εεε λοιπόν κύριοι, η χοληστερόλη δεν έχει καμμιά ουσιαστική ποσοτική σχέση με το ζωϊκό λίπος παρά μόνο με τους ζωϊκούς (μυϊκούς)  ιστούς!  Ποιός τολμάει και σας αμφισβητεί; απλά, το γράφει ξεκάθαρα το βιβλίο της επόμενης χρονιάς, της Οικιακής Οικονομίας της Β’ Γυμνασίου! Εκεί μπορείτε ακόμα και τώρα να διαβάσετε ότι η χοληστερίνη “Βρίσκεται αποκλειστικά σε ζωικούς ιστούς”. Αρα, πρώτον, ποιός έχει δίκιο σε αυτό το ζωτικής σημασίας θέμα περί χοληστερίνης. Ποιός ; Μα φυσικά οι μαθητές της Β’ τάξης που μαθαίνουν και κάποια πιό σωστά πράγματα μέσα από το βιβλίο τους.

 Kαι συμπληρώνω εγώ, η χοληστερίνη υπάρχει εκ φύσεως μέσα σε όλους του μυϊκούς ιστούς, τα κρέατα, τα άπαχα ψητά φιλέτα,  και σε όλα τα ψάρια και τα θαλασσινά. Μάλιστα, τα διαιτητικά μπούτια κοτόπουλου (χωρίς πέτσα!) που τα τρώνε όσοι έχουν ανεβασμένη χοληστερίνη έχουν την ίδια ποσότητα χοληστερόλης με τα μισητά ψητά αρνίσια παϊδάκια με το λίπος τους (βιβλίο Εργαστηρίου Υγιεινής και Επιδημιολογίας Παν. Αθηνών, Καθ. Αντ. Τριχοπούλου). Ακούγονται σαν τρελλά αυτά τα πράγματα;  Μα ζούμε στην εποχή της ολοκληρωτικής παραπληροφόρησης!

Δεν θα ασχοληθώ και με άλλη μία καραμπινάτη, λάθος πληροφόρηση περί χοληστερίνης που έχετε στο βιβλίο και την αναιρείτε εσείς οι ίδιοι μέσα στο ίδιο Κεφάλαιο (δηλ. για το αν ανεβαίνει η όχι η χοληστερόλη στο αίμα καταναλώνοντας τρόφιμα υψηλής περιεκτικότητος σε χοληστερόλη η από τα κορεσμένα λιπαρά). Κουράστηκα, ζαλίστηκα τώρα που ξαναδιαβάζω το κείμενο, μου 'ρθε ναυτία. Μα καλά, τόσα πολλά λάθη, παραλείψεις και ανακρίβειες, σε πράγματα γνωστά και τετριμμένα για κάθε σχετικό επιστήμονα, σε ένα δημόσιο κείμενο 800 λέξεων;  Φαντάζομαι τι μας σερβίρουν και αλλού, σε άλλα θέματα που δεν τα ξέρουμε. Αλλά για μέχρι πόσο αντέχει η αντοχή;

Λοιπόν κύριοι καθηγητές, τελειώνοντας την δυσάρεστη αναφορά μου σε θέματα  που αφορούν τα παιδιά μας και την διατροφή τους και που ασταμάτητα συνεχίζουν να λέγονται και να γίνονται, χωρίς καμμιά απολύτως αντίδραση, σαν σε μια υπνωτισμένη, παραδομένη πολιτεία.  Σας προτείνω λοιπόν ως επιστήμονας αλλά περισσότερο ως πατέρας, ο τίτλος του Κεφαλαίου 3.7 στο βιβλίο σας να μετατραπεί στην επόμενη έκδοση του από “Λίπη και έλαια” σε “Λύπη και έλεος”. Καλό ξημέρωμα σε όλους μας.

Υστερόγραφο:
Θεωρώ ανάγκη να σας υπενθυμίσω εδώ κάτι πολύ ουσιαστικό για το ελαιόλαδο το οποίο πολύ αμφιβάλλω αν το ξέρετε (γιατί αν το ξέρατε το παράπτωμα της παράλειψης του όρου "Εξαιρετικό Παρθένο"  δεν είναι πλέον απλή αμέλεια).

Το "Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο" είναι ο χυμός από υγιείς ελιές, μυρωδάτος και ζωντανός ενώ το απλό  "Ελαιόλαδο"  με το οποίο μας έχετε πλημμυρίσει τα βιβλία των παιδιών μας είναι ένα “ραφινέ” ελαιόλαδο παρασκευασμένο από μισοσάπιες, υπερώριμες, χαλασμένες, γεμάτες οξύτητα ελιές το οποίο έχει απογειωθεί στους 200 βαθμούς Κελσίου, έχει αποσμωθεί, έχει απογυμνωθεί, ἐχει ουδετεροποιηθεί για να δοθεί με μεγαλύτερο πλέον βιομηχανικό κέρδος στο απαίδευτο, ανυποψίαστο καταναλωτικό κοινό.
πηγη

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ


Μερικοί ΄Ελληνες δεν γουστάρουν πολύ αύτή τη λέξη: τη βλέπουν σαν την έκφραση μίας καθυστέρησης του Ελληνικού λαού. σαν μία μαρτυρία μεσαιωνικής οπισθοδρόμησης, μαζί μέ δήθεν υπολείμματα της τουρκοκρατίας, σέ κραυγαλέα άντίθεση μέ την «εύρωπαϊκή», διαφωτισμένη, πολιτισμένη προοδευτική εξέλιξη, στην οποία καλύτερα θά ταίριαζε ο χαρακτηρισμός «Ελληνισμός». Αλλά ό 'Έλληνας έχει πολύ περισσότερους συναισθηματικούς λόγους νά αισθάνεται «Ρωμιός» άπ' οτι «Έλληνας». Και έτσι φαίνεται οτι, αν υπάρχει κάποιος έλληνικός εθνικισμός, αυτός εκφράζεται μέ την έννοια της ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ, πού είναι έκφραση τής συνείδησης, και οχι γεωγραφικός όρος, όπως το ονομα ΕΛΛΑΔΑ.
Τό καταπληκτικό στή λέξη ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ είναι τό ιστορικό φόντο, ακριβώς και σέ σύγκριση μέ τήν εύρωπαϊκή εξέλιξη: γιατί σ' αύτήν τήν λέξη επιζεί τό παράξενο γεγονός, οτι ή παντοδύναμη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, πού σαν ξενοκρατία καταδυνάστευε τούς "Ελληνες γιά 300 χρόνια και κατέρρευσε στο 3ο αιώνα μ.Χ., γιά νά μεταρρυθμιστεί άπό τόν Κωνσταντίνο τον Μέγα, μόνον στις ελληνικές βάσεις αύτής τής μεταρρύθμισης μπορούσε νά υφίσταται γιά 1000 χρόνια.

Είναι μία από τις πιο καταπληκτικές ειρωνίες της ιστορίας, ότι ο μικρός λαός των Ελλήνων θεωρεί τον εαυτό του «Ρωμαίο», ενώ στή Δύση ξένοι λαοί προσπαθούν νά ξαναζωντανέψουν τήν «Ρώμη».

Και σ' αύτήν τήν ονομασία της ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ διαψεύστηκε και διαψεύδεται κάθε δυτική προσπάθεια, νά επικαλείται μία νεφελώδη «ελληνορωμαϊκή» κληρονομιά σαν υψηλή αποστολή της Δύσης.

 Ή ύπαρξη της ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ άποκαλύπτει τήν «Άγια Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, του Γερμανικού "Εθνους» ως φάρσα και αποδείχνει οτι ή Αναγέννηση τίποτα άλλο δεν άναγέννησε παρά ένα φάντασμα, πού ούτε καν υπήρχε.

 ΄Ετσι ή ύπαρξη της ΡΩΜΙΟΣΤΝΗΣ  βεβαιώνει οτι κάθε έπίκληση της αρχαίας Ελλάδας, της αρχαίας Ρώμης, της Αύτοκρατορίας, του πολιτισμού, δεν ήταν ποτέ τίποτα άλλο, παρά ή ιδεολογική συγκάλυψη κατακτητικών, αποικιοκρατικών δυναστικών προσπαθειών —κάτι. που πάντοτε έλλειψε σέ εντυπωσιακό βαθμό από κάθε φάση της Ελληνικής ιστορίας.

Τό πιο συναρπαστικό και ταυτόχρονα φρικτό παράδειγμα της έλλειψης ιδεολογικής συγκάλυψης στήν Ελληνική πραγματικότητα είναι ίσως ο διάλογος Αθηναίων και Μηλίων τό 416 π.Χ. όπως τό μεταδίδει ο Θουκιδίδης: ποτέ στήν ιστορία δεν έχει εκφραστεί πιο καθαρά ό κυνισμός του πιο ισχυρού πού πάει νά καταχτήσει,

είναι αποκρουστικό σέ απέραντο βαθμό ταυτόχρονα όμως έχει ένα θετικό σημείο: δεν κατέχεται από τό ιδεολογικό ψέμμα, πού χαρακτηρίζει, από τήν Ρωμαϊκή Αύτοκρατορία μέχρι σήμερα, τή Δύση και πού εξαφανίστηκε στήν Ελληνική συνέχεια της Ρώμης στήν... ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ.

Στήν Ελληνική ιστορία παρατηρούμε απ' αρχής μία ευκολία στήν μετακίνηση, πού ταυτόχρονα δέν επηρεάζει τήν «εθνική ταυτότητα» των μεταναστών, αρχίζοντας από τήν μυκηναϊκή εποχή εως τις τελευταίες «αποικίες» της αρχαιότητας. Οί αλλεπάλληλες μεταναστεύσεις κατάργησαν κατά τήν Ελληνιστική εποχή τις φυλετικές διαφορές, και δημιούργησαν τό «'Ελληνικό σύνολο», πού δέν ταυτίζεται πιά μέ γεωγραφικές περιοχές, αλλά βρίσκεται τόσο στις αρχικές περιοχές της διαμονής του όσο και διασκορπισμένο από τον Πόντο έως τήν Ισπανία, σέ όλο τό μήκος των άκτών της Μεσογείου.

 Πολύ ενδιαφέρον είναι επίσης τό γεγονός, ότι τό «εθνικό κέντρο» αλλάζει πολλές φορές και για αιώνες ολόκληρους βρίσκεται έξω άπό τήν ίδια τήν 'Ελλάδα, και μερικές φορές ακόμα και πολλαπλασιάζεται:  Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Αλεξάνδρεια έμφανίζονται επί Βυζαντίου και τουρκοκρατίας ταυτόχρονα σαν κέντρα του Ελληνισμού. Επίσης άξιοσημείωτο είναι τό γεγονός, οτι κατά τήν τουρκοκρατία ολόκληροι πλυθησμοί αφήνουν τις περιοχές τους, γιά νά ξεφύγουν από τήν αγριότητα τοπικών τουρκικών παραγόντων ή από τήν έκδίκηση τοπικών εξεγέρσεων, όπως στο 18ο αιώνα, πού ένα μεγάλο μέρος τών Μωραιτών έφυγε στήν Μικρασία και στά νησιά του Αιγαίου, όταν οί Τούρκοι γιά τιμωρία έφεραν τούς Αρβανίτες.

"Ετσι φαίνεται οτι ο Ελληνισμός, με όλο τον πατριωτισμό του, δεν έχει εδαφικές σωβινιστικές δεσμεύσεις. «"Οπου γης και πατρίδα» δεν είναι κοινή φράση. Μία βασική συμπεριφορά πού για τον Εύρωπαΐο-σωβινιστή πρέπει κατ' ανάγκη νά εμφανίζεται συμπεριφορά «ξεριζωμένου λαοϋ». Και όμως αύτός ο «ξεριζωμένος λαός» είναι ό μόνος — μαζί με τον άλλο, τον καθεαυτοΰ ξεριζωμένο εβραϊκό λαό — πού διατηρεί εδώ και 3500 χιλιάδες χρόνια τήν εθνική του ταυτότητα. 

Μία ολοκληρωμένη ιστορική κάτοψη θά θεωρούσε μάλλον αύτό τό γεγονός τό αληθινό «Ελληνικό θαϋμα» και μόνον μέσα στα πλαίσια του, μέ σχετικά μειωμένη σημασία, τό «πολιτιστικό θαύμα της αρχαιότητας».

Μέ μία απλοποίηση πού εξιδανικεύει, μπορεί νά χαρακτηρισθεί ή «εθνική συνείδηση» τοϋ ΄Ελληνα σάν η συνείδηση τού οτι είναι άνθρωπος. ΄Οχι μέ την έννοια μιας «αποστολής» για το καλό της ανθρωπότητας, αλλά σάν τρόπος ζωής, πού, χωρίς νά αναλύεται ιστορικά, εμφανίζεται σάν αυτοτελής σκοπός. 

Αυτό ήταν ήδη ή έννοια της διαφοροποίησης μεταξύ Ελλήνων και βαρβάρων στην αρχαιότητα, χωρίς νά δημιουργήσει εθνικιστικές αντιλήψεις, ουτε κατά τήν Μακεδονοκρατία — πού στο ιμπεριαλιστικό της επεκτατισμό ειχε αρκετά «βαρβαρικά» στοιχεία και σε τίποτα δεν είχε σχέση με ότι ό Ελληνισμός είχε αναπτύξει στήν εξέλιξή του από τή μυκηναϊκή έποχή ως τον χρυσό αιώνα. 

Καί ο βασικός προσανατολισμός της Ελληνικής συνείδησης, της «νοοτροπίας» (πού άφορα τον ΝΟΥ), ότι ή ζωή της κοινωνίας σάν αυτοτελής σκοπός ολοκληρώνεται στή ζωή τοϋ άτομου σάν αϋτοτελοϋς σκοπού, αυτή ή έπιφανειακά άντιφατική, στο βάθος όμως σαφώς διαλεκτική άντίληψη, φαίνεται νά έχει διατηρηθεί ώς εκδήλωση της συμπεριφοράς, πού ποτέ δέν μπορεί νά κατανοηθεί από λαούς οι οποίοι ζουν καί πεθαίνουν γιά τον βασιλέα, για τό βασίλειο, γιά μία «ιδέα», καί ακόμα γιά τήν δουλειά, τήν εργασία καί έτσι δέν ξέρουν τί σημαίνει ζωή, έλευθερία, άνθρώπινη ύπαρξη... άνθρωπιά.

Γι' αύτό ή άξίωση τοϋ ποιητή, ότι αυτός ό μικρός λαός πολεμά «γιά όλου τοΰ κόσμου τό ψωμί, τό φως καί τό τραγούδι» δέν είναι άλαζονική αυθάδεια, αλλά η συνειδητή αναφορά στή παράξενη ιδιομορφία των Ελλήνων.

Μικρός λαός και πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια 
για όλου τοϋ κόσμου το ψωμί, τό φως και το τραγούδι.

Κάτω απ' την γλώσσα τον κρατεί τους βόγγους και τά ζήτω 
κι αν κάνει πώς τραγουδεί, ραγίζουν τά λιθάρια





Λαυρέντιος Γκεμέρευ
¨Η δύση της Δύσης" 1977

Υποθήκευση του συνόλου της δημόσιας περιουσίας προβλέπει η Δανειακή Σύμβαση!


Για πρώτη φορά μετά την πρώτη γερμανική Κατοχή, η Ελλάδα αποδέχθηκε με την ψήφιση του σχετικού νόμου συνδιαχείρισης των δημοσίων οικονομικών (και ειδικότερα του χρέους) από ξένα κράτη και τις θεσμικές Αρχές της ΕΕ, όπως προβλέπει η τροποιημένη Δανειακή Σύμβαση  η οποία είναι χειρότερη ακι από το Μνημόνιο ΙΙ του Φεβρουαρίου...

Τα όσα περιλαμβάνονυαι στη νέα Δανειακή Σύμβαση είναι απλά ανατριχιαστικά για ένα κράτος που θελει να λέγεται "ελεύθερο" αλλά έχει πάψει πλέον να ισχύει στην πράξη ο χαρακτηρισμός αυτός:

Οι δανειακές συμβάσεις διέπονται από το αγγλικό δίκαιο και στο πλαίσιο αυτό: η Ελλάδα, η Τράπεζα της Ελλάδος και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας παραιτούνται απαρέγκλιτα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά στοιχεία τους έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα σύμβαση τροποποίησης, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά, κάθε δικαιώματος ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόδοσης ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων, στο μέτρο που τα παραπάνω δεν απαγορεύονται από αναγκαστικό νόμο!

Περιουσιακά στοιχεία είναι τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων (εφ'όσον πιστοποιηθεί η ύπαρξή τους) το σύνολο της ακίνητης κρατικής περιουσίας, το σύνολο των οπλικών συστημάτων της χώρας, οι αρχαιότητες της χώρας, οτιδήποτε περικλείεται σε αυτή την χώρα ως ακίνητη ή κινητή περιουσία και ανήκει στο δημόσιο, με ερωτηματικό για τις ιδιωτικές περιουσίες.

Πρακτικά η οποιαδήποτε ιδιωτική περιουσία είναι στην διάθεση του δημοσίου με έναν απλό νόμο ή ένα διάταγμα αναγκαστικής απαλλοτρίωσης. Ακραίο, αλλά όχι απίθανο...

Μεταξύ άλλων εισάγεται ο όρος του «πιστοποιητικού συμμόρφωσης» ως προϋπόθεση για την «αλληλεγγύη» των εταίρων και έναρξη χρηματοδότησης από τον EFSF.

Παραλλήλως καθίσταται σαφές ότι η αναβολή πληρωμής των τόκων για μία 10ετία δεν θα ισχύει αν η Ελλάδα δεν εφαρμόζει το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, ενώ η παρακολούθηση της υλοποίησης δράσεων θα συνεχιστεί και μετά το 2016 που λήγει το τρέχον πρόγραμμα.

Επίσης, στη σύμβαση προβλέπεται ότι από την 1η Ιανουαρίου 2017 και μετά, η Ελλάδα θα καταβάλει επιπλέον τόκους 2% στον EFSF για τα δάνεια ύψους 11,3 δισ. ευρώ που παρασχέθηκαν για να υλοποιηθεί το πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων.

Οι διευκολύνσεις για χρέος και τόκους βασίζονται σε αυτή την παραδοχή. Δύο διεθνείς δικηγορικές εταιρείες (Cleary, Gottlieb Steen & Hamilton) θα γνωμοδοτούν, για κάθε δόση, προς τον EFSF για το αν η Ελλάδα τηρεί τα συμφωνηθέντα.

Τα παραπάνω περιγράφονται στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που δημοσιεύτηκε ήδη στο ΦΕΚ, και στις 96 σελίδες της περιλαμβάνονται όλες οι τροποποιήσεις που έγιναν στις δανειακές συμβάσεις του ελληνικού κράτους. Προβλέπεται, μεταξύ άλλων, ότι θα πρέπει να τιτλοποιούνται και να αποδίδονται στον EFSF τα επιπλέον έσοδα από αποκρατικοποιήσεις, να προηγείται αίτημα χρηματοδότησης, το οποίο μάλιστα θα πρέπει να συνοδεύεται από «πιστοποιητικό συμμόρφωσης», ενώ όφελος από τους τόκους θα υπάρχει μόνον εάν εφαρμόζονται επακριβώς τα συμφωνηθέντα.

Ειδικότερα για τα έσοδα του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, προβλέπεται ότι οι επιπλέον εισπράξεις από τον ετήσιο στόχο θα τιτλοποιούνται και με τη μορφή ειδικού ομολόγου θα αποδίδονται στον EFSF, προκειμένου να αποπληρώνεται μέρος των 11,3 δισ. ευρώ, τα οποία διατέθηκαν για την επαναγορά χρέους 31,8 δισ. ευρώ. Παράλληλα, σύμφωνα με τη σύμβαση, ο EFSF θα διατηρεί, από την πλευρά του, το δικαίωμα να μην κάνει αποδεκτά αυτά τα ομόλογα.

Για να εκταμιεύεται οποιοδήποτε ποσό που θα καλύπτει εθνικές ανάγκες, θα πρέπει να προηγείται αίτημα χρηματοδότησης, το οποίο μάλιστα θα πρέπει να συνοδεύεται από το «πιστοποιητικό συμμόρφωσης» σε διαφορετική περίπτωση θα ισχύει η «ρήτρα εξισορρόπησης» με την οποία θα λαμβάνονται επιπλέον μέτρα. αν δεν αποδίδουν και αυτά και οι πιστωτές καταφύγουν στα δικαστήρια τα πάντα είναι στην διάθεσή τους στην Ελλάδα, βάσει αυτών που υπέγραψε η κυβέρνηση.

Για να αποφανθεί ο EFSF για το κατά πόσον η Ελλάδα συμμορφώνεται με τους όρους εκταμίευσης, θα πρέπει πρώτα να λάβει γνωμοδοτήσεις και από τις άλλες συνεργαζόμενες δικηγορικές εταιρείες (Cleary, Gottlieb Steen & Hamilton).

Δηλαδή η Ελλάδα των 4.000 χρόνων ένδοξης ιστορίας, η σύγχρονη Ελλάδα του 1821, των Βαλκανικών Πολέμων, του ΟΧΙ του Ι.Μεταξά, του '40-41, της μάχης των Οχυρών, των Ολοκαυτωμάτων, του Εμφύλιου που κράτησε την χώρα στο αντισταλινικό στρατόπεδο, αυτή την στιγμή εξαρτάται από μία ... δικηγορική εταιρεία. Και αυτό το υπέγραψαν αυτοί που πανηγυρίζουν για την λήψη της δόσης με μία δημοκρατική νομιμοποίηση που "σηκώνει πολύ νερό" Και το ερώτημα είναι γιατί η λ΄ψη της δόσης είναι σημαντικότερη από την ίδια την Ελευθερία της χώρας; Τόσο πολύ έχει αλλοτριωθεί η πολιτική τάξη της χώρας

Ντροπή και όνειδος, κύριοι "σωτήρες"...

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Είμαι μέτοχος τραπέζης και μαζί μου να μην παίζεις


Πολύ-πολύ παλιά ο Γιώργος Μαρίνος τραγουδούσε «Το πουλί σου αν δεν παίζεις, θα γίνεις και υπάλληλος τραπέζης» σατιρίζοντας τη μικροαστική νοοτροπία των γονέων που πάσχιζαν να σπουδάσουν τα παιδιά τους, ώστε να καταλάβουν μία θέση υπαλλήλου σε τράπεζα. Να σημειώσω ότι
την εποχή εκείνη οι τράπεζες ήταν: Εθνική, Εμπορική, Ιονική, Αγροτική, ήτοι τράπεζες κρατικές με υψηλές αποδοχές και εξαίρετες ιατροφαρμακευτικές παροχές για τους υπαλλήλους τους και χαλύβδινες συλλογικές συμβάσεις.  Υπήρχε και η ιδιωτική Τράπεζα Πίστεως, η οποία υπελείπετο κατά πολύ των άλλων, αλλά διέθετε και εκείνη συλλογική σύμβαση με σοβαρά προνόμια για τους υπαλλήλους της, οι οποίοι, παρά ταύτα, ζήλευαν τους υπαλλήλους των άλλων τραπεζών, όπως ζήλευαν τους υπαλλήλους της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, του ΟΣΕ και των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων/επιχειρήσεων

 [ΣΗΜ: οι εν λόγω 4 τράπεζες ήταν όχι μόνον κρατικές, αλλά και κραταιές για τον ακόλουθο πολύ απλό λόγο: διέθετε εκάστη μία ή δύο θυγατρικές ασφαλιστικές εταιρείες και δεν χορηγούσε δάνειο, εάν ο δανειολήπτης δεν ασφαλιζόταν στη θυγατρική ασφαλιστική. Αυτός είναι και ο λόγος που οι θυγατρικές ασφαλιστικές (ΕΘΝΙΚΗ, ΑΣΤΗΡ, ΦΟΙΝΙΞ, ΙΟΝΙΚΗ, ΑΓΡΟΤΙΚΗ) είχαν τη μερίδα του λέοντος στην ασφαλιστική αγορά και μπορούσαν να εξομοιώνουν τους υπαλλήλους τους με τους συναδέλφους τους των μητρικών τραπεζών. Αυτό θα πει ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ και μάλιστα χρηματοπιστωτικός]. Υπήρχε βέβαια και η Τράπεζα Κρήτης και μερικές ακόμη μικρού μεγέθους ιδιωτικές τράπεζες.

            Σιγά-σιγά οι μη ιδιωτικές τράπεζες ιδιωτικοποιήθηκαν έναντι πινακίου φακής, αλλά τα υπαλληλικά προνόμια διατηρήθηκαν σε μεγάλο βαθμό και η διαπλοκή συνεχίσθηκε μεταξύ πολιτικών και μεγαλομετόχων  των τραπεζών. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά ότι τα δύο μεγάλα κώματα οφείλουν στις τράπεζες περί τα € 200 εκ. από δάνεια με εχέγγυο, άκουσον-άκουσον, τις μελλοντικές κρατικές χρηματοδοτήσεις, ήτοι δανεικά κι’ αγύριστα, ότι τα ΜΜΕ που παίζουν τώρα τον βρώμικο μνημονιακό τους ρόλο χρωστούν στις τράπεζες άλλα τόσα άνευ ικανών εχεγγύων, ήτοι δανεικά κι’ αγύριστα, και πάει λέγοντας. Να μη μιλήσουμε για τα υπόλοιπα θαλασσοδάνεια, τα οποία εχορηγούντο [μήπως χορηγούνται ακόμη;] αφειδώς με κριτήρια πάντοτε διαπλεκτικά σε οποιονδήποτε παρατρεχάμενο ή  ψηφοσυλλέκτη.

            Γυρίζοντας πίσω στην εικοσαετία 1981-2003 παρατηρούμε εκ των υστέρων, ήτοι κατόπιν εορτής, τα εξής φαινόμενα:
α] απεριόριστους διορισμούς στον Δημόσιο Τομέα με καθαρά κομματικά κριτήρια έναντι ψήφων [θυμηθείτε τις κλαδικές του ΠΑΣΟΚ και το χαρτάκι που έπρεπε να διαθέτει ο υπό διορισμόν που βεβαίωνε ότι είναι μέλος κάποιας κλαδικής],
β] παραγγελίες μικρών και μεγάλων έργων και προμηθειών, εν πολλοίς άχρηστων, περιλαμβανομένων των Ολυμπιακών έργων, έναντι υπέρογκων τιμημάτων, τα οποία υπέκρυπταν υψηλότατες μίζες υπέρ των εκλεκτών του συστήματος,
γ] αναρρόφηση των περιουσιών της μεσαίας και εργατικής τάξης από τη χοάνη των κρατούντων δια του κακουργήματος του Χρηματιστηρίου το 1999, το οποίο συγκάλυψαν οι πάντες. Ακόμη και ο Κ. Καραμανλής δεν τόλμησε να θίξει τα κοράκια του ελληνικού λαού, αφού οι διαπλεκόμενοι γύρω του «κρατούσαν» ο ένας τον άλλον.

            Για να καλυφθούν οι δαπάνες για όλα αυτά τα τερατουργήματα, έπρεπε να αυξηθεί η φορολογία, πράγμα αδιανόητο, αφού αύξηση της φορολογίας θα οδηγούσε το εκάστοτε κυβερνών κόμμα  σε εκλογική συντριβή. Έτσι, το Δημόσιο άρχισε να δανείζεται ασυστόλως εκδίδοντας ομόλογα, τα οποία αγόραζαν κατά κανόνα οργανισμοί ελεγχόμενοι από την κυβέρνηση, ήτοι ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες. Ομόλογα αγόραζαν και αλλοδαπές τράπεζες που χρηματοδοτούσαν τους κατασκευαστές των πολλαπλώς υπερτιμημένων έργων και προμηθειών. Σε τέτοια ομόλογα εναπέθεσαν και  οι μικροεπενδυτές τις λιγοστές αποταμιεύσεις τους πιστεύοντας ότι το κράτος δεν μπορεί να πτωχεύσει, αφού βρίσκεται στα στιβαρά χέρια ενός Αντρέα, ενός Δρακουμέλ και ενός Σημίτη.
Αν δεν είναι έτσι, γιατί δεν συγκροτούμε μία Επιτροπή Ελέγχου του Χρέους;

            Όταν ο Γιωργάκης και οι εντολείς του έκαναν  τα γάλατα να σφίξουν κλείνοντας σκοπίμως τη στρόφιγγα του δανεισμού, έπρεπε να έλθει το κούρεμα.

Εκεί, λοιπόν, που όφειλε το Δημόσιο στα Ταμεία, στις τράπεζες και στους μικροεπενδυτές 100, τους είπε ότι θα πάρουν 50 και πανηγύριζαν οι κυβερνώντες που οι δανειστές μας, δηλαδή εμείς, θα πάρουν λιγότερα.

 Με τα Ταμεία δεν ασχολήθηκαν, αφού γνωρίζουν ότι τα Ταμεία απλώς δεν θα μπορούν λόγω του κουρέματος να πληρώσουν συντάξεις και να καλύψουν δαπάνες για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Σπουδαία τα λάχανα. Τους μικροεπενδυτές τούς είχαν χεσμένους.

 Τί θα γινόταν, όμως, με τις τράπεζες που είχαν χασούρα από το κούρεμα, αλλά έχουν και κάτι μετόχους με υψηλά ποσοστά στο μετοχικό κεφάλαιο που μετέχουν στον κύκλο των διαπλεκομένων; Τί θα γινόταν με αυτές που διαθέτουν € 170 δισ. σε καταθέσεις του κοινού και δεν έχουν το αντίστοιχο ρευστό για να τις επιστρέψουν; Υπό την απειλή τής κατάρρευσης των τραπεζών, οπότε θα ερχόταν το χάος με τα τανκς, όπως μας προειδοποίησε ο παντογνώστης Πάγκαλος, το κράτος απεφάσισε να δανεισθεί εκ νέου για να αυξήσει τα κεφάλαια των τραπεζών, τα οποία, φυσικά, θα συνεχίσουν να διαχειρίζονται οι διαπλεκόμενοι τραπεζίτες-μέτοχοι.

Θεωρώ βέβαιον ότι οι τράπεζες δεν πρόκειται να επιστρέψουν τα κεφάλαια αυτά, οπότε το Δημόσιο θα κληθεί  να πληρώσει τα δάνεια που θα έχει λάβει για την ενίσχυση των κεφαλαίων των τραπεζών. Πώς; Μα επιβάλλοντας νέα φορολογία. Όπως ακριβώς καλύπτει με νέα ανάλγητη φορολογία και τα € 500 εκ. που οφείλουν οι τράπεζες στο Δημόσιο, αλλά αρνούνται να τα πληρώσουν με το «έτσι θέλω» χωρίς να ιδρώνει κανενός το αυτάκι.  Ούτε του ΚΚΕ.

 Η φήμη ότι ο Στουρνάρας τους έστειλε επιστολή, με την οποία διατάσσει την άμεση καταβολή του ποσού, τελεί ακόμη υπό διασταύρωση. Αλήθεια, η έκθεση Blackrock μέχρι πότε θα παραμένει επτασφράγιστο μυστικό κ. Στουρνάρα και κ. Προβόπουλε; Και μέχρι πότε θα παρατείνετε κ. Στουρνάρα την προθεσμία δημοσιοποιήσεως στοιχείων των τραπεζών για το πρώτο τρίμηνο του 2012;

            Συμπέρασμα: ό,τι έκαναν οι κατάπτυστες κυβερνήσεις με δανεικά αντί με φόρους, θα πληρωθεί τώρα με φόρους, από τους οποίους θα αντληθούν τα κεφάλαια για την αποπληρωμή των δανεικών. Τόσο απλό, αλλά και συνάμα ιδιοφυές. Συλλέκτης των φόρων ο εκλεκτός των μεγαλομετόχων των τραπεζών κ. Στουρνάρας, γνωστός κρατικοδίαιτος οικονομολόγος ολκής με διεθνή ακτινοβολία.

Μήπως, λέω μήπως, είχε δίκηο ο Πάγκαλος που είπε «Τα φάγαμε όλοι μαζί»; Αλλά αφού τα φάγαμε όλοι  μαζί, γιατί θα πρέπει να τα πληρώσουμε όλοι μαζί ανεξαρτήτως του ποιος έφαγε πόσα; Η απάντηση είναι απλή: η διανομή του πλούτου και η κατανομή των φορολογικών βαρών λειτουργούν ανέκαθεν υπέρ των ολίγων ισχυρών και εις βάρος των πολλών αδυνάτων. Το γνωρίζαμε, το γνωρίζουμε, εξ ου και ψηφίζουμε πάντοτε με τέτοιο τρόπο, ώστε να έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας συμβιβασμένοι με αυτή την αρχή. Τούτο αποδεικνύεται και από συνδυασμό στατιστικών. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: κατά τις τελευταίες δημοσκοπήσεις το 20% του εκλογικού σώματος προτιμά τη ΝΔ. Από την άλλη μεριά το 80% των πολυκατοικιών δεν έβαλε πετρέλαιο λόγω ανέχειας των ενοίκων. Άρα, πετρέλαιο έβαλε το 20% που έχει. Αυτό το 20% που έβαλε πετρέλαιο πρέπει να είναι το ίδιο με το 20% που προτιμά τη ΝΔ. Δεν εξηγείται διαφορετικά το όλο σκηνικό.

Αυτό το 20% κυβερνούσε και θα κυβερνά εσαεί είτε ως ΠΑΣΟΚ είτε ως ΝΔ. Ακριβώς όπως ο μέτοχος τραπέζης που κατέχει ή ελέγχει το 10% των μετοχών διοικεί την τράπεζα και αποφασίζει και   διατάσσει. Και μη μου πείτε «ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει», διότι δεν είναι τυχαίο που ο Χριστόφιας είπε την περασμένη εβδομάδα: «Από τη στιγμή δε που μια μεγάλη κυπριακή τράπεζα δεν μπόρεσε να ανακεφαλαιοποιηθεί στα χρονικά όρια που καθόρισε η Ευρωπαϊκή Ένωση, προ του φάσματος της κατάρρευσής της που θα παρέσυρε την οικονομία του τόπου στη χρεοκοπία, υποχρεωθήκαμε να προσφύγουμε στο Μηχανισμό.» [05.12.2012]. 

Επειδή οι μέτοχοι μίας τράπεζας δεν έβαλαν το χέρι στην τσέπη να ενισχύσουν το μετοχικό κεφάλαιο της τράπεζάς τους, της επιχείρησής τους. Για να μην καταστραφεί μία κωλοτράπεζα και οι μέτοχοί της, υπήχθη στο Μνημόνιο όλη η πολύπαθη Κύπρος.


 Η δήλωση του Χριστόφια δεν «έπαιξε» στα ΜΜΕ. Μόνο το κλάμμα του αργότερα «έπαιξε», το οποίο πολύ εύστοχα σατιρίσθηκε στο http://pitsirikos.net/2012/12/τι-όμορφος-που-είσαι-όταν-κλαις/.
 Ο Αττίλας ΙΙΙ μπούκαρε εκ Δυσμών στην ελεύθερη Κύπρο!!!


            Τέλος, είναι τυχαίο ότι με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου απαλλάσσονται προκαταβολικώς οι διοικήσεις των Τραπεζών από κάθε ευθύνη για συμμετοχή στα διάφορα κουρέματα, επαναγορές, ανακεφαλαιοποιήσεις κ.λπ.; Αυτό και μόνον δείχνει ότι γνωρίζουν οι κρατούντες πως αυτό που κάνουν είναι έγκλημα και θέλουν να περάσουν στο απυρόβλητο. Είναι θέμα ερμηνείας όμως. Θα βρεθούν άραγε δικαστές που θα κρίνουν ότι οι εν λόγω απαλλακτικές διατάξεις είναι αντισυνταγματικές;

Δεν είναι δυνατόν να βρίσκεται στο απυρόβλητο ολόκληρος ο εγκληματικός χρηματοπιστωτικός τομέας μαζί με κάθε Δημόσια Αρχή και να οδηγείται στις φυλακές ο τελευταίος πολίτης για € 5.000 ή να κατάσχεται το σπίτι του για € 300.

            Ηθικόν δίδαγμα:
 θα απαλλαγείς από τον μέτοχο τραπέζης, μόνον το πουλί σου αν δεν παίζεις.

Σωτήριος Καλαμίτσης
http://taxalia.blogspot.com

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

δέκα ερωτήματα που καλό είναι να μας προβληματίσουν, σχετικά με τις σκοπιμότητες της παγκόσμιας οικονομίας και των κέντρων που την ελέγχουν..


Ερωτήματα που δεν απαντώνται:
Ερώτημα 1. Πώς γίνεται και ενώ το Δανία και η Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;

Ερώτημα 2. Πώς γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να " ξετινάξει" μία χώρα;

Ερώτημα 3. Πώς γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;

 Ερώτημα 4. Πώς γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας "υψηλόμισθος" τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;

Ερώτημα 5. Πώς γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές; Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι "έπαθε" εκεί: α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό! β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν <<ψυχικά κουρασμένος>> και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών! γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές. δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!

Ερώτημα 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;

Ερώτημα 7. Πώς γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;

Ερώτημα 8. Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να "αντέχουν" να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;

Ερώτημα 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;

Ερώτημα 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους; Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα,ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;

Καθηγητής Κ. Τοκμακίδης
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
http://trelogiannis.blogspot.gr/

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Αγία Παρασκευή- Παλαιοχριστιανική Βασιλική Μέσου (θέση "Κοκκάλα")



Το ιερό του Μέσου, είναι άρρηκτα συνυφασμένο με την μοίρα των Μυτιληνιών από τα αρχαϊκά χρόνια μέχρι τον 2ο αι μΧ. Με το ιερό αυτό οι μελετητές ταυτίζουν το «εύδειλον τέμενος μέγα ξύνον» που αναφέρει ο λέσβιος ποιητής Αλκαίος. Στο τέμενος αυτό οι λέσβιοι καθιέρωσαν βωμούς στην λατρεία των αθανάτων Μακάρων, δηλαδή του Δία Αντίαου, της «Αιολίας θέου πάντων γενέθλα» που ταυτίζεται με την Ήρα και του «κεμήλιου Ζόνησου ωμήσταν» (Διονύσου). Ο ίδιος ποιητής μας δίνει πληροφορίες για τις ετήσιες εορτές και για τα καλλιστεία που διεξάγωνταν στο τέμενος αυτό. Η ενότητα των πέντε πόλεων της Λέσβου (Μυτιλήνης, Μήθυμνας, Άντισσας, Ερέσσου και Πύρρας) την περίοδο της απελευθέρωσης του νησιού από τον Μέγα Αλέξανδρο, εκφράζεται με την ανέγερση ενός πολύ σημαντικού μνημείου στο κέντρο του νησιού, στο Μέσσον. Το χτίσιμο του οκτάστυλου ψευδοδίπτερου ιωνικού ναού, στο δεύτερο μισό του 4ου αιπΧ. Φαίνεται ότι παίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία των ανθρώπων της Λέσβου.

Στις αρχές του 2ου πΧ. αι το ιερό αυτό εκτός από τόπος λατρείας είναι και τόπος συνάντησης και ανταλλαγής απόψεων των πόλεων του νησιού, καθώς επίσης αποτελεί και έδρα του κοινού των Λέσβιων. Το ιερό του Μέσσου, στα χρόνια αυτά ενώνει τους Λέσβιους με θρησκευτικούς, πολιτικούς, στρατιωτικούς και δικαστικούς δεσμούς. Στον οπισθότυπο νομισμάτων του Κομμόδου, (180-192μΧ) εικονίζεται ένας οκτάστυλος ναός με την επιγραφή του κοινού στο κάτω μέρος του νομίσματος. Πρώτος ο γάλλος περιηγητής M. Boutan το 1855, αναφέρει τον ναό του Μέσσου κοντά στην αρχαία πόλη της Πύρρας, ενώ το 1885 – 1886 ο Γερμανός αρχαιολόγος Koldewey με τους συνεργάτες του ανασκάπτει μεγάλο μέρος του. Το 1967-1968 συνεχίζεται η ανασκαφική έρευνα στον ναό. Άλλες ανασκαφές γίνονται τα διαστήματα από το 1995-1997 ενώ πρόσφατες εργασίες που έγιναν στον αρχαιολογικό χώρο ολοκλήρωσαν την εικόνα του ιερού στην αρχαιότητα και στις μεταγενέστερες ιστορικές περιόδους. Ο ιωνικός ναός του Μέσσου, αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία της Λέσβου, απ΄ τον αρχαίο ναό σώζεται μόνο η θεμελίωση του και το εσωτερικό των βαθμίδων της κρηπίδας, ενώ φαίνονται η κόχγη του ιερού της παλαιοχριστιανικής βασιλικής και ο μεταβυζαντινός ναϊσκος του Ταξιάρχη. Το εύθρυπτο υλικό της θεμελίωσης οδήγησε στην λήψη άμεσων μέτρων για την προστασία του με την επικάλυψη του με προστατευτικό κονίαμα. Στην επιφάνεια του ναού τοποθετούνται σφόνδυλοι κιόνων στο πτερό και στον οπισθόδομο, καθώς και λίθοι στην θέση των παραστάδων . Η ταύτιση του ιερού του Μέσσου με το «εύδειλον τέμενος μέγα ξύνον» του ποιητή Αλκαίου γίνεται από τον L. Robert το 1960, που με τον τρόπο αυτό ο μελετητής αυτός αποδίδει την κατρεία της λεσβιακής τριάδας στο ιερό του Μέσσου.

Στην θέση Μέσα που βρίσκεται μια ώρα απόσταση ανατολικά από τον Χαλινάδο υπήρχε ο αρχαίος ιωνικός ναός που δημοσίευσε ο Koldwey. Ανακαλύφθηκε από τον Μητροπολίτη Ιάκωβο τον Ιούνιος του 1939 στην Αχλαδερή στο αγρόκτημα Σημαντήρειο Κληροδοτήματο Φιλανθρωπικών Κτημάτων Μυτιλήνης. Από πρόχειρη ανασκαφή ανεγέρθηκε στο φως του μισού της ημίκλιτης αψίδος και ολόκληρος ο τοίχος μήκους 20m που αποτελεί την ανατολική πλευρά του ναού. Η αψίδα είναι εγγεγραμμένη και εφάπτεται ανατολικά, όπως συμβαίνει στην βασιλική Αφεντέλλη, και κάτω έχει δύο παστοφόρια τα οποία υπάρχουν συνήθως σε παλαιοχριστιανικές βασιλικές.

Πρόκειται για αρχαίο μνημείο, όπου κατά τους χριστιανικούς χρόνους μετατράπηκε σε βασιλική. Δεν είναι γνωστό πότε έγινε χριστιανική εκκλησία. Μάλλον μετά τον 5ο αι (426μΧ), πιθανόν από τότε που άρχισαν τα αρχαία μνημεία να μετατρέπονται σε ναούς όπως ο Παρθενώνας, το Ερεχθείο, το Θησείο κτλ. Η διάταξη του τοίχου είναι κλιμακωτή πλάτους 0.85m και η απόσταση της αψίδας που υπάρχει εκεί από τον τοίχο είναι 0.40m . Ο επισκοπικός χρόνος καταλαμβάνει το κεντρικό κλίτος και εκατέρωθεν αυτού υπάρχουν δύο μικρότεροι θρόνοι.

Το ιερό βήμα χωρίζεται από τον κυρίως ναό και έχει σχήμα Π με πεσσίσκους, ραβδωτούς κιονίσκους και θώρακα στον οποίο δημιουργούνται κενά από τα επιστύλια, τα οποία έχουν τοποθετηθεί από την επιφάνεια των κιονόκρανων και γεφυρώνουν τα διάκενα μεταξύ των κιονίσκων.

Η πύλη είναι έχει πλάτος 1.30m. στην πλάγια πλευρά του τέμπλου υπήρχε πόρτα. Το δάπεδο ανάμεσα στο κλίτος και την αψίδα είναι διακοσμημένο με λαμπρά ψηφιδωτά στο δάπεδο. Υπάρχει μικρή οξεία γωνία στην κορυφή της αψίδας προς το βόρειο παστοφόριο η οποία αποκόπτεται από τον μικρό τοίχο που βαίνει ακτινωδώς και σχηματίζει ιδιαίτερο τριγωνικό χώρο σε πλήρης αψίδα , με μικρή αποθήκη που ανεγέρθη από το κτίριο. Πίσω από το βήμα και στην ανατολική πλευρά του ναού υπάρχει σε ορθογώνιο σχήμα με εξέχουσα ημικυκλική αψίδα.

Εδώ στο βάθος κοντά στους πρόποδες των λόφων ο Koldwey το 1885 και το 1887 ανέσκαψε έναν από τους λαμπρούς ναούς της αρχαιότητας του νησιού μας που είναι γνωστός τώρα σαν ιερό των Μέσων.

Στο βιβλίο του το 1890, αναπαρέστησε βάση των ευρημάτων του ένα μεγάλο ιερό, έναν αρχαίο ναό διαστάσεων 23.75x41.52μ με 8 x14 μ υψηλούς ωραιότατους κίονες που τους έστεφαν ιωνικά κιονόκρανα.Ο κυρίως ναός είχε μικρές διαστάσεις, 9.80x27.60m και το πτερό του που στηρίζανε οι κίονες βάθους 5.60μ.

http://www.metabyzantine.gr/

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Η απελευθέρωση της Λέσβου και η Συμβολή των Πλωμαριτών σ' αυτήν


Επετειακή εκδήλωση-τιμητικό αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Λέσβου, με θέμα: «Η απελευθέρωση της Λέσβου και η συμβολή των Πλωμαριτών σ’ αυτήν, διοργανώνουν η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, ο Δήμος Λέσβου και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πλωμαρίου «Το Πόλιον», στις 6 Δεκεμβρίου, 6 το απόγευμα στο Πολύκεντρο Πλωμαρίου

100 χρόνια (1912-2012) από την απελευθέρωση της Λέσβου και πολλές είναι ακόμη οι άγνωστες, μέχρι τώρα ή μέχρι πρότινος, πτυχές του πατριωτισμού των συμπατριωτών και προγόνων μας.

Η εκδήλωση αυτή είναι ένα μικρό δείγμα τιμής και ευγνωμοσύνης προς όλους που αγωνίστηκαν σκληρά, αρκετοί απ’ αυτούς έχασαν τη ζωή τους για να ζούμε εμείς τώρα ελεύθεροι. Είναι ένα οφειλόμενο και ανεξόφλητο χρέος σε πολλούς Πλωμαρίτες αγωνιστές, των οποίων η δράση ήταν ενεργός και αποφασιστική.
Επίσης, στην εκδήλωση αυτή θα παρευρεθούν αρκετοί από τους απογόνους (εγγόνια, δισέγγονα) των Πλωμαριτών αγωνιστών της απελευθέρωσης της Λέσβου, όπως του Θρασύβουλου Μελανδινού, Μαλιάκα Λαίλιου, Πέτρου Πετρέλλη, του Ιωάννη Σκυβαλάκη, και άλλοι.

 Το πρόγραμμα της εκδήλωσης θα είναι:

Πέμπτη, 6 Δεκεμβρίου, ώρα 6 το απόγευμα, Πολύκεντρο Πλωμαρίου
- 18.00. Χαιρετισμοί
- 18.10. «Στιγμιότυπα από την απελευθέρωση της Λέσβου». Εισηγητής ο Δρ Στρατής Αναγνώστου, Ιστορικός και Σχολικός Σύμβουλος.
- 18.35. «Η συμβολή των Πλωμαριτών στην απελευθέρωση της Λέσβου». Εισηγητής: ο Χαράλαμπος Πετρέλλης, Μαθηματικός.
- 18.50. «Η συμβολή των Πλωμαριτών στη Λεσβιακή Φάλαγγα». Εισηγήτρια: Δρ Κωνσταντίνα Βάκκα- Κυριαζή, Χημικός του Γενικού Χημείου του Κράτους.
- 19.00. Άλλες παρεμβάσεις
- 19.10 Προφορικές μαρτυρίες- Συζήτηση
- 19.30. Προβολή ντοκυμαντέρ με τίτλο: «Λέσβος 1912: Στα βήματα της ελευθερίας…», σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκοπετέα και σενάριο Στρατή Αναγνώστου.
Παράλληλα, θα λειτουργήσει έκθεση βιβλίων, ενθυμημάτων και φωτογραφιών της εποχής εκείνης.
www.polion.gr
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ
«ΤΟ ΠΟΛΙΟΝ»

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Φτώχυνε η Ελλάδα από ανθρώπους πρώτα.


Το πιο σπουδαίο απ’ όλα είναι ότι δημοσιεύοντας βιβλία και κείμενα, επικοινωνούν μαζί σου πολλοί άνθρωποι, που αλλιώς δεν θα τους είχες γνωρίσει.

Ένα από τα μέηλ που έφτασε είναι από Γερμανία, μετανάστρια εδώ και 25 χρόνια, όχι τωρινή, η αποστολέας του, η οποία σε μια φράση τα λέει όλα για την κατάντια της Ελλάδας. Όχι την σύγχρονη αλλά την πρωτινή κατάντια, αυτήν που οδήγησε εδώ.

Γράφει λοιπόν για την μητέρα της: “οικολόγος από την φύση της, με απέραντη παιδεία και διορατικότητα κι ας ήταν μια απλή νοικοκυρά .
παιδάκι μου, μου έλεγε, για τον ξενιτεμό μου, από τη μια σε θέλω κοντά μου κι από την άλλη σκέφτομαι, τι να κάνεις εδώ; έχει γεμίσει η ελλάδα νεόπλουτους. πάνε οι άνθρωποι με αρχοντιά και αξιοπρέπεια που ξέραμε. φτώχυνε η ελλάδα από ανθρώπους”.

Αυτό είναι όλο το ζήτημα. Ότι μια χώρα που την κατοικούσανε αρχόντοι, από τους αστούς και τους αριστοκράτες έως τους χωρικούς και τους εργάτες, όλοι άρχοντες ήτανε στην καθημερινότητά τους, η αρχοντιά ήτανε γνώρισμα και του πιο φτωχού χωριάτικου σπιτιού, γίνηκε μέσα σε τριάντα χρόνια μια χώρα που την κατακλύσανε οι νεόπλουτοι, γελοίοι, αμόρφωτοι αλλά σπουδαγμένοι, εκπαιδευμένοι, εξειδικευμένοι και ισοπεδωμένοι νεοέλληνες της συμφοράς.

Και μαζί με την αρχοντιά μας εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού και η καλαισθησία μας. Κακογουστιά και χρήμα κυριάρχησαν και κατέστρεψαν ό,τι την Ελλάδα. Τώρα πλέον έχουμε συνηθίσει στην κακογουστιά, οι δε νέες γενιές δεν ξέρουν τι θα πει ομορφιά αυθεντική κι αφτιασίδωτη. Συνηθίσαμε όμως και στο χρήμα και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε δίχως αυτό, παρόλο που προερχόμαστε από ανθρώπους που μόνο χρήμα δεν είχαν, όλα τα άλλα πλούτη τα είχαν, και δίχως χρήμα ζούσαν και ήσαν άρχοντες.

Φτώχυνε η Ελλάδα από ανθρώπους, ισοπεδώθηκε και πλούτισε από γιαλαντζί πλούσιους, πλούσιους του χρήματος, πλασματικά πλούσιους, διότι το χρήμα είναι αέρας, κι όπως έρχεται, έτσι και φεύγει. Κι απομένει η κενή ψυχή ύστερα να κουτουλάει στους τοίχους.

Από μια άποψη θα ήταν πολύ ευεργετικό που φεύγει το χρήμα, μπας και μας κάνει να ξαναγυρίσουμε στην ψυχή μας αναγκαστικά, αλλά δεν είναι έτσι. Διότι με το ξεπούλημα της χώρας, το χρήμα δεν φεύγει, απλά αλλάζει χέρια, όπως και η Ελλάδα. Έφυγαν οι αρχόντοι του παρελθόντος, ανέλαβαν οι νεόπλουτοι Έλληνες καταστροφείς του εαυτού τους και της πατρίδας κατ’ επέκταση, και αυτοί τώρα παραδίνουν στο κεφάλαιο των πολυεθνικών για να συνεχίσουν την καταστροφή και να αποτελειώσουν τον τόπο.

Όσοι έχουν ψυχή ακόμα, αντιστέκονται ο καθένας στο πόστο του και δεν πρόκειται να παραδώσουν τα όπλα ούτε τον τόπο τους εύκολα. Έχει ακόμα πολλούς αλύγιστους και αξιοπρεπείς ανθρώπους τούτη η χώρα. Κι ας επιπλέουν πολιτικά οι προσκυνημένοι. Κι ας είναι η πλειοψηφία που τους εκλέγει εδώ και τόσες δεκαετίες, οι ίδιοι άξεστοι νεόπλουτοι του χρήματος, που φέρανε την Ελλάδα στην καταστροφή. Πάντα ενάντια΄τους παλεύαμε, τώρα αγωνιζόμαστε και ενάντια στους εξαγοραστές αυτών.
http://yiannismakridakis.gr