Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Μια ζωή δούλεμα...


Τελικά αυτό είναι το μήνυμα που δέχεται κάθε μέρα ο άνθρωπος από τότε που θα γεννηθεί μέχρι που θα πεθάνει. Επιβεβαιώνεται καθημερινά ότι αυτονόητο είναι το παράλογο, το ευτελές, η κοροϊδία, η απάτη, η αμνησία, η έλλειψη τσίπας. Ότι το ανήθικο δεν είναι απλώς νόμιμο, αλλά και ακαταμάχητο.

Ο πρωθυπουργός λέει τώρα ότι τα νέα αβάσταχτα μέτρα είναι τα τελευταία. Έτσι μας έλεγε προς διετίας ο Γιωργάκης για  δυσβάσταχτα μέτρα. Κι’ έτσι θα μας λέει μετά από δύο χρόνια ο διάδοχος του Αντωνάκη.  Το 2010 και το 2011 δινόταν υποτίθεται μάχη για να σωθεί ο 13ος και ο 14ος μισθός. Τον έσωσαν και θριαμβολογούσαν. Τώρα κόβουν το Δώρο Χριστουγέννων και το Δώρο Πάσχα. Όχι τον 13ο και 14ο μισθό. Οι γελοίοι!

Ο βουλευτής και πρώην υπουργός κ. Σκορδοπούτσογλου φιλοξενήθηκε στη θαλαμηγό του επιχειρηματία κ. Πριτσαπίκουλα για ένα εβδομαδιαίο ονειρικό ταξίδι στο Βόρειο Αιγαίο. Ο επιχειρηματίας κ. Δασκαλαντωνάκης χρωστάει € 500 εκ., αλλά έχει φορολογική ενημερότητα, ενώ ο γαμπρός του καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι επειδή είναι μέλος του ελληνικού Κοινοβουλίου.

Ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες παίρνουν φορολογική ενημερότητα από τη Βουλή, για να μη χάσουν οι επιχειρηματίες παράγοντές τους τ’ αυγά και τα πασχάλια και ξαμολήσουν τους ανεγκέφαλους, άμα δε και άνεργους, οπαδούς των ομάδων τους στους δρόμους και γίνει το «έλα να δεις».  Η υφυπουργός Υγείας κ. Σκοπούλη μοιράζει τα χρήματά μας σε εταιρείες που χρηματοδοτούν το ερευνητικό δήθεν έργο του συζύγου της. Αυτή που δεν είχε τί να κάνει στο υπουργείο ελλείψει αρμοδιοτήτων και είπε να κάνει μια βόλτα από τη ΝΕΤ για να μας ενημερώσει περί αυτού.

Εξελέγη Γραμματέας της ΝΔ ο Μανώλης Κεφαλογιάννης, τον οποίον συνεχάρη ο αντίπαλός του Νικήτας Κακλαμάνης,  με αποτέλεσμα να χαρακτηρισθεί η δήλωση Κακλαμάνη ως δήλωση πολιτικού με ήθος. Δεν θεωρείται καθόλου αυτονόητο να συγχαίρει ο ηττημένος τον αντίπαλό του. Άξια χαρακτηρισμού ως π.χ. μικρόψυχης θα ήταν μία δήλωση του Κακλαμάνη τύπου «Μα αυτόν τον καραγκιόζη ψηφίσατε;». Και θα κυριολεκτούσε, αφού είναι γεγονός ότι επιστρέφοντας ο Κεφαλογιάννης τον Μάιο του 2006 από το Κατάρ όπου είχε συνοδεύσει ως υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας  τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Παπούλια σε επίσημη επίσκεψη, είχε πει  το αμίμητο: «Η κυβέρνηση Καραμανλή είναι καραγκιόζηδες που έχουν συμβιβασθεί με τη διαπλοκή». Λύνοντας δε την απορία  δημοσιογράφου προσέθεσε: «Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου». Τώρα, λοιπόν, μας ενημέρωσε αυτός ο καραγκιόζης ότι η ΝΔ με τους πολλούς καραγκιόζηδες στους κόλπους της έρχεται από μακρυά και θα πάει πολύ μακρυά. Εύχομαι να πάει όσο πιο μακρυά γίνεται από εμάς και όσο πιο γρήγορα γίνεται. Μαζί με τα άλλα κόμματα που δεν έχουν τίποτε άλλο να κάνουν από το να ερίζουν για την κυριότητα της ημερομηνίας 3η Σεπτεμβρίου. Κανείς δεν υπενθύμισε στα κοκοράκια ότι η 3η Σεπτεμβρίου είναι η σημαδιακή μέρα, κατά την οποία  αναγκάσθηκε ο μονάρχης  Όθων να παραχωρήσει Σύνταγμα στον λαό.  Πώς το είπατε; Σύνταγμα; Τι είναι αυτό;

Ο Δήμαρχος που έβαλε σκουλαρίκι στα 70 του δήλωσε ότι το 1912 δεν απελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη. Απλώς ενσωματώθηκε στην Ελλάδα. Εντάξει, να δεχθώ ότι είναι ανιστόρητος και αγράμματος, όπως ο δημοσιογράφος που μας ενημέρωσε ότι ο Πούτιν κατέλυσε στη Μονή Ιβήρωνος, αλλά τί σε ενοχλεί ρε Μπουχτερό ο εορτασμός της ημέρας ενσωμάτωσης, περί της οποίας, βεβαίως, δεν πρόκειται; Αυτά, λοιπόν, μας δήλωσε ο σκουλαρικάτος μπουταρόγατος, τον οποίο υπέδειξε ως υποψήφιο δήμαρχο ο αριστερός Καρατζαφέρης κ. Κουβέλης. Και ποιος άλλος στήριξε την υποψηφιότητά εκτός από τον Γιωργάκη; Μα η κ. Ντόρα. Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε.
Και μετά θυμήθηκα τον κ. Προβόπουλο που ως διοικητής της ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ την πούλησε το 2006 στην Credit Agricole στα πλαίσια  αποκρατικοποιήσεων και είχε δηλώσει με υπερηφάνεια ότι με κινήσεις ως αυτή, εισόδου δηλαδή ξένων κεφαλαίων στην τραπεζική αγορά και τεχνογνωσίας, θα μειωθούν δραστικά τα επιτόκια χορηγήσεων λόγω του αναπτυχθησόμενου ανταγωνισμού. Στη συνέχεια είδαμε τα επιτόκια να αυξάνουν λόγω του αναπτυχθέντος καρτελισμού. Ευτυχισμένος δε ο Chief της Credit Agricole που ξεφορτώνεται  τώρα την ΕΜΠΟΡΙΚΗ ως αποτυχημένη επένδυση, δήλωσε χθες ότι η πώληση αυτή αποδεικνύει ότι η Ελλάδα βαδίζει στον σωστό δρόμο των μεταρρυθμίσεων.

Μια ζωή δούλεμα, λοιπόν. Κάθε λίγο και λιγάκι τραβάμε και μια εκλογική αναμέτρηση, την έχουμε γαρνίρει με ολίγη τρομολαγνεία, υποσχόμαστε 18 εξυπνάδες και μόλις εκλεγούμε κάνουμε 19 ηλιθιότητες, έχουμε αφήσει αμολητούς τους λάθρο να μας κλέβουν και  να μας σκοτώνουν, ενώ ξοδεύουμε δισ. επί δισ. για να τους κουμαντάρουμε κατά τα κέφια  της ύπατης Αρμοστείας [μη χέσω] του ΟΗΕ, συνεργούμε στη φοροδιαφυγή, αλλά σκούζουμε όταν ελλείψει χρημάτων δεν υπάρχει Αστυνομία και Πυροσβεστική για να μας προστατεύσει, στη συνέχεια δε ξαναψηφίζουμε τα ίδια ζώα έχοντας την εντύπωση ότι θα διορθωθούν. Αμ δε!
Ακολούθως μαθαίνουμε ότι ο τάδε πολιτικός διόρισε το σόι του στο Δημόσιο, ότι υπάρχει πανεπιστημιακή Σχολή, όπου οι γονείς- καθηγητές απονέμουν έδρες και διδακτορικά  σε κόρες και γαμπρούς και δεν κουνιέται ούτε πούστης. Τον διορισμό π.χ. κάποιου Λιάκου ως καθηγητή στο Πανεπιστήμιο έχει ακυρώσει το ΣτΕ ήδη από το 1995, αλλά ο κ. Λιάκος παραμένει στην έδρα του ακλόνητος και διδάσκει τον συνωστισμό της κ. Ρεπούση, την οποία 1649 εκλογείς έστειλαν στη Βουλή.

Και εν μέσω όλων αυτών των άξιας μνείας δηλώσεων πετιέται ο Στουρνάρας και μας λέει ότι το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο είναι τράπεζα μη βιώσιμη. Κατρακυλάει η μετοχή και διακόπτεται η διαπραγμάτευσή της στο Χρηματιστήριο για να μην εξαϋλωθεί. Και μετά σιωπή. Η δουλειά έχει γίνει. Ματαίως περιμένω εναγωνίως να με ενημερώσει ο κ. Στουρνάρας αν είναι βιώσιμες η Πειραιώς, η Alphabank, η  Eurobank και όλες οι άλλες τράπεζες. Αφού ξέρει, γιατί δεν μας λέει;

Παρ’ όλα αυτά που μαθαίνουμε και πολύ περισσότερα που δεν μαθαίνουμε, πολλοί από μας ζούμε με μια κρυφή ελπίδα. Ότι θα βρεθεί ο Μεσσίας, ο ηγέτης που θα στείλει στο διάολο όλον αυτό τον συρφετό που ρουφάει το μεδούλι μας και καταπίνει τη ζωή μας. Είναι, όμως, τόσο φρούδα αυτή η ελπίδα, αν σκεφτούμε ότι αυτή την καθημερινότητα που περιέγραψα επικρότησαν οι 5.093.562 από τους 6.155.665 που έριξαν έγκυρη ψήφο την 17.06.2012. Δεν πειράζει, όμως. Ας βαυκαλιζόμαστε.  Ας αιθεροβατούμε προσμένοντας ότι θα υλοποιηθεί κάποτε η  φράση με υποθετική δευτερεύουσα πρόταση χωρίς το μόριο «αν»: «Του μανάβη την πόρτα χτυπάς, αγγουράκι ζητάς».

Μέχρι τότε, σκάσε και κοίτα τη δουλειά σου, αν έχεις! Ούτε να διερωτάσαι γιατί δεν σε ενημέρωσε κανείς πόσοι από τους 508 που μετέσχον στην εκλογή Γραμματέα της ΝΔ είναι καθ’ οιονδήποτε τρόπο κρατικοδίαιτοι. Πρόκειται για ασήμαντη λεπτομέρεια. Στοιχηματίζω πως είναι 500 και επιστρέφω στην περιορισμένη λόγω κρίσης  δουλειά μου.

Σωτήριος Καλαμίτσης
http://taxalia.blogspot.com/

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Τα μνημεία δεν έχουν φωνή, έχουμε εμείς!


Το επονομαζόμενο “Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο” ξεπερνώντας κάθε φασιστικό, δικτατορικό μηχανισμό απαγόρευσε το τηλεοπτικό σποτ του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων!



ένα καλλιτεχνικό έργο που έχει στόχο την κινητοποίηση για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς. Τα μνημεία δεν έχουν φωνή, έχουμε εμείς!

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

ΕΝ ΤΩ ΣΤΑΔΙΩ: μιας και τελείωσαν τα Ολυμπιακά παιχνίδια


ΑΘΛΗΤΕΣ, ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΙΔΕΩΔΗ, ΧΩΡΟΙ ΑΘΛΗΣΗΣ, ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΑΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟΥΣ ΠΡΩΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ:
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΙ Σ ΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΥ ΓΙΟΥ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
Ή Μαριάννα Κορομηλα προσπαθεί νά άποκαταστήσει ενα μέρος του χαμένου χρόνου και του λησμονημένου χώρου, άπο την εποχή των Διαδόχων του Μεγάλου 'Αλεξάνδρου εως τον καιρό του 'Ιουστινιανού. Ταξιδεύει άπο τα βάθη της Μικρας 'Ασίας και της Μέσης 'Ανατολής μέχρι τις ακτές του Αιγαίου και του 'Ιονίου, τα παράλια της Βόρειας 'Αφρικής, την ενδοχώρα της Βαλκανικής και τα ένδότερα της Δυτικής Ευρώπης. 'Επισκέπτεται γυμνάσια και στάδια, παλαίστρες, άμφιθέατρα, ιπποδρόμια και λουτρά, και εισδύει στα άποδυτήρια και τους στάβλους άλλα και στα υπόγεια, οπού διέμεναν τα θηρία, πριν άνέβουν στον στίβο, για νά άντιπαραθέσει το υλικό της ιστορίας στα ίστορικοφανή μυθεύματα πού έπικρατοΰν. 'Ασχολείται με τά θέματα της ιδεολογίας, πού συνδέονται άμεσα με τον κόσμο των άθλημάτων, και θέτει μερικά καίρια ερωτήματα γύρω άπο κρίσιμα ζητήματα της ιστορίας.

Κύριος άξονας της άφήγησης είναι ή πολιτική εκμετάλλευση των άθλητικών έκδηλώσεων, πού οργανώνονταν γιά νά δοξάσουν τον μονάρχη και τήν έξουσία, δίνοντας ταυτόχρονα τήν εύκαιρία στά πλήθη νά ψυχαγωγηθούν, νά διασκεδάσουν καΐ νά έκτονωθούν. Στά γήπεδα σφυρηλατούνταν τά πατριωτικά αισθήματα κι άναβαπτίζονταν οι δεσμοί μέ τό κράτος. Νικητής ήταν πάντα ο ήγεμόνας. Γι' αύτο και ο ζηλωτής Μέγας Θεοδόσιος, ο οποΐος γνώριζε πολύ καλά τή χρησιμότητα των άγώνων, δέν έξέδωσε ποτέ κανέναν νόμο πού νά άπαγορεύει τήν τέλεση τους, παρά τά όσα πιστεύουμε. Ή κραυγή « εσύ νικάς, Αύγουστε » εξακολούθησε νά συνοδεύει τις έμφανίσεις τού αύτοκράτορα στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινουπόλεως μέχρι τή βασιλεία των τελευταίων Κομνηνών.
Ό εξουθενωμένος πυγμάχος. 
Χάλκινο άγαλμαα κλασικιστικής τεχνοτροπίας τού 1ου π.Χ. αί. ( φυσικό μέγεθος ),  τού 'Αθηναίου γλύπτη 'Απολλώνιου, του Νέστορος. Λείπουν τα ένθετα μάτια-Μουσείο των Θερμών, Ρώμη. 

0 αθλητής φαίνεται να στρέφεται σε κάποιον πού, μέ την παρουσία του, διέκοψε την άνάπαυσή του, άνάμεσα σέ αγωνιστικούς γύρους. Οί παλαιές πληγες. πού φέρει στη δεξιά πλευρά του σωματός του, τά άλλοιωμένα χαρακτηριστικά. του προσώπου του και τά σπασμένα δόντια της άνω γνάθου, άλλα και τό αίμα που τρέχει άπο τά πληγωμένα αυτιά του, είναι οι κακώσεις άπο τον σκληρό βίο τού έπαγγελματία πυγμάχου. Το καλογυμνασμένο κορμί του είναι σέ πλήρη αντίθεση μέ τά φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του, πού άποπνέουν χαμηλό δείκτη νοημοσύνης και άποκλειστική προσήλωση στο βιοποριστικό αγώνισμα.

Ισως ο Σωκράτης νά μήν είχε άδικο, αιώνες πρίν, κατηγορούσε τη μονόπλευρη άσκηση του σώματος και την παραμέληση της ψυχής. Εξάλλου, οί περισσότεροι πνευματικοί άνθρωποι της κλασικής Αρχαιότητας είχαν αναγκαστεί νά πάρουν αρνητική θέση άπέναντι στον αθλητισμό, ό οποίος άπέκλινε πλέον αισθητά άπο τήν άρχική του υπόσταση. Τά σημάδια κλονισμού του παλαιού άθλητικού ήθους ήταν έμφανή και οί επικρίσεις είχαν ήδη ένταθεί άπο τά τέλη τού 5ου π Χ. αιώνα.
Το Στάδιο της μικρασιατικης Άφροδισιάδος. Το εντυπωσιακό κτίσμα ( του 1ου π.Χ. α ί. ) θεωρείται, ώς ενα άπο τα καλύτερα διατηρημένα στάδια της Μεσογείου καΐ ενα άπό τα πιο ενδιαφέροντα οικοδομήματα αύτού του είδους. "Εχει μήκος περίπου 262 μ. καΐ πλάτος 59 μ., άλλα οί δυο μακριές πλευρές του δεν είναι άπολύτως παράλληλες. Ή έλαφριά κλίση του κοίλου έγινε για λόγους οπτικής άρτιότητας. Χάρη σέ αυτή την απόκλιση, οί θεατές πού κάθονταν στο ενα άκρο της βόρειας ή της νότιας πλευράς δεν έμπόδιζαν τη θέα του στίβου σέ εκείνους πού κάθονταν στο άλλο άκρο της 'ίδιας πλευράς. Μια ακόμα άρχιτεκτονική πρωτοτυπία είναι οτι καί οι δύο στενές πλευρές του κτίσματος ακολουθούν την καμπύλη, ενώ στα περισσότερα ελληνικά και ελληνορωμαϊκά στάδια ή πλευρά της κεντρικής εισόδου είναι εύθύγραμμη. Οί 30.000 θεατές έμπαιναν στον χώρο άπο θολοσκεπείς γαλαρίες πού είχαν άνοιχτεί στον γεροχτισμένο κορμό τού κοίλου, κάτω άπο τις κερκίδες. 
Δύο Αφρικανοί, δρομείς. Λεπτομέρεια μιας πολυπρόσωπης ψηφιδωτης σύνθεσης, πού διακοσμούσε τό δάπεδο ενός μικρού λουτρού της πόλης Baten Zammour ( στην ορεινή ένδοχώρα της Τυνησίας ). Απεικονίζονται κλασικά άθλήματα στο στάδιο. Χρονολογείται στις πρώτες δεκαετίες του 4ου αι. Άρχαιολογικο Μουσείο Γκάφσας. 
ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΑΥΤΌ TO ΣΥΝΤΟΜΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ στον κόσμο των αθλημάτων στη διάρκεια μίας χιλιετίας, ή οποία παραμένει στο ήμίφως της ελληνικής ιστοριογραφίας, θέλω να άναφερθώ, μέ μεγάλη συντομία, σε ένα εντελώς διαφορετικό άθλημα και ένα τελείως διαφορετικό είδος άθλητή των αυτοκρατορικών και ύστερων ρωμαϊκών χρόνων.

Πρόκειται για τους Χριστιανούς άθλητές, τους άθλητές της Πίστης του Χριστού. Είναι οί χιλιάδες αθλοφόροι Μάρτυρες, απλά μέλη ή και εξέχουσες προσωπικότητες της συνεχώς αύξανόμενης χριστιανικής κοινότητας, οί οποίοι προτίμησαν να συρθοΰν στα στάδια και τά άμφιθέατρα, για να θανατωθούν άπό τους σιδηρόφραχτους μονομάχους ή τά άγρια θηρία ή άκόμα να υποστοΰν φρικτά βασανιστήρια μπροστά στο άλαλάζον πλήθος, παρά νά άπαρνηθοΰν την πίστη τους.

 "Ισως ή δική τους θρησκευτικότητα, οί ψυχικές και πνευματικές τους αρετές, το ήθος τους, νά τους τοποθετεί πολύ πιο κοντά στούς άριστους πού ενσάρκωσαν τά γνήσια άθλητικά ιδεώδη τών πρώιμων άρχαιοελληνικών χρόνων —σε μία πολύ πνευματικότερη σφαίρα— άπ' οποιαδήποτε άλλη ομάδα άθλητών της Ρωμαϊκής εποχής. "Εχει κανείς την εντύπωση ότι οί αθλητές του Χριστού ξανάδωσαν υπόσταση στην ιερότητα της άθλησης ( δημόσιας σωματικής άσκησης πού τελείται εις μνήμην του ήρωα ή προς τιμήν τών θεών) και την άνύψωσαν έως τό μαρτύριο. Ό στέφανος ( ή τό στέμμα ) του μαρτυρίου, μέ τό οποίο άπεικονίζονται συνήθως οί άθλοφόροι άγιοι στη χριστιανική τέχνη, έχει άκόμα και εικαστική συνάφεια μέ τούς στεφανηφόρους άθλητές της 'Αρχαιότητας.
Προσπαθώντας νά διεισδύσω στην ένδοχώρα της ιστορίας, για νά αισθανθώ κάτι άπό τον παλμό εκείνης της άνήσυχης κοινωνίας, πού ζούσε στους άγριους ρυθμούς του συνεχώς μεταβαλλόμενου κόσμου, έφτασα σε μιά χειμωνιάτικη ημέρα του 156 στη δυτική πλαγιά του Πάγου, στο Στάδιο της Σμύρνης. Είχαν ήδη θανατωθεί έντεκα Χριστιανοί και άφηνε τώρα τήν τελευταία του πνοή ο άθλοφόρος "Αγιος Πολύκαρπος. Ήταν Επίσκοπος Σμύρνης, ένας άπό τους Αποστολικούς Πατέρες πού ήταν προσωπικά συνδεδεμένοι με τούς Αποστόλους, και ήταν πλέον υπέργηρος όταν παρέδωσε τό σώμα του γιά νά καεί στο Στάδιο. Ή μνήμη του τιμάται άπό τήν Εκκλησία στις 23 Φεβρουαρίου.
Είχαν προηγηθεί εκατοντάδες άλλοι και άκολούθησαν χιλιάδες άλλοι άθλητές της Πίστης, έως τις πρώτες δεκαετίες του 4ου αιώνα. Ανάμεσά τους και ο Αγιος Δημήτριος, πού θανατώθηκε στο λουτρό του Σταδίου της Θεσσαλονίκης, και ο άθλοφόρος Νέστωρ, πού βρήκε τον θάνατο τήν επόμενη ήμέρα "εν τω σταδίω" της επαρχιακής πρωτεύουσας του καίσαρα Γαλέριου.
Κλείνω με αύτή τήν προσωπική προσέγγιση στούς χώρους της άθλησης.

"Ισως ο καθαγιασμός τών σταδίων με τό αίμα εκείνων πού άσκησαν μέχρις εσχάτων τό σώμα τους, γιά νά υπερασπιστούν τήν ελευθερία του πνεύματος, νά δίνει μία άλλη διάσταση στά ιδεώδη πού έμείς επιμένουμε νά επικαλούμαστε, θέλοντας νά συσχετίσουμε τή σύγχρονη ολυμπιακή βιομηχανία με τήν εξιδανικευμένη εικόνα της σταματημένης στον χρόνο Αρχαιότητας. Σταματημένης και μαρμαρωμένης στο σημείο της επιλογής των ελληνολατρών του 19ου αιώνα, πού αποφάσισαν να διαχειριστούν το παρελθόν, παραβλέποντας το πραγματικό υλικό της ιστορίας, και μας εγκλώβισαν σε σουρεαλιστικά σχήματα και τραγελαφικά ιδεολογήματα, τά οποία συνέθλιψαν την έκταση του χρόνου, εκμηδένισαν τό περιεχόμενο της και εκτίναξαν τή σύγχρονη ελληνική κοινωνία στον εξωπραγματικό χώρο της άχρονίας.


από το ομώνυμο βιβλίο της Μαριάννας Κορομηλά "ΕΝ ΤΩ ΣΤΑΔΙΩ"

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

Καταδικάστηκε σε φυλάκιση για ...συλλογή των όμβριων υδάτων στο Όρεγκον της Αμερικής!


Γράφει ο Timothy A. Clary
Απόδοση: Πύρινος Λόγιος
Copyright Λόγιος Ερμής, 2012

Ένας άνθρωπος στο Όρεγκον της Αμερικής, αναμένεται να περάσει ένα μήνα στη φυλακή, αφού καταδικάστηκε σε εννέα κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος, κατηγορίες που σχετίζονται με την παράνομη χρήση ... νερού.

Ο Gary Harrington καταδικάστηκε αφού βρέθηκε ένοχος για "παράνομη" συλλογή νερού σε δική του αγροτική περιουσία...

Ο Harrington, από το Eagle Point του Όρεγκον, αγωνίζονται για το δικαίωμά του να κάνει ό, τι θέλει με το δικό του νερό από το 2002. Εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία υπερασπίζεται τον εαυτό του σε δικαστικούς αγώνες από τους ισχυρισμούς της πολιτείας ότι οι τεχνητές λίμνες σε 170 στρέμματα του εδάφους παραβίασαν την τοπική νομοθεσία. Τελικά ο Harrington καταδικάστηκε σε 30 ημέρες στη φυλακή και πρόστιμο πάνω από $ 1.500.

Οι αρχές λένε ότι ο Harrington παραβίασε το νόμο με τη συλλογή απο φυσικό νερό της βροχής και χιονιού που έπεσε στην ιδιοκτησία του. Υπάλληλοι της Επιτροπή; Υδάτων Μέντφορντ αμφισβήτησαν ότι το νερό στην ιδιοκτησία του Harrington, έστω και αν ήρθε από τον ουρανό του ανήκει, διότι θεώρησαν πως ...εκλάπη από τον παραπόταμο που ρέει γύρω Crowfoot Creek και ως εκ τούτου υπόκειται στο νόμο 1925 που δίνει στο MWC (Επιτροπή Υδάτων Μέντφορντ) πλήρη κυριότητα και δικαιώματα.
Ως εκ τούτου οι εισαγγελείς ήταν σε θέση να υποστηρίξουν στο δικαστήριο - με επιτυχία - ότι τρεις σπιτικές λιμνούλες στην πίσω αυλή του Harrington παραβιάζουν το νόμο!

Για την πλήρωση των "τριών παράνομων δεξαμενών" και για την περιουσία του σχετικά με το νερό απορροής, ο Harrington καταδικάστηκε τελεσίδικα σε εννέα κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος απο διοικητικό δικαστήριο. Ο ίδιος λέει ότι θα προσπαθήσει να ασκήσει έφεση, αλλά τελικά αποφάσισε να εκτίσει εν τέλει τη ποινή του σε διοικητική φυλακή . Έχει επίσης καταδικαστεί σε επιπλέον τρία χρόνια αστυνομικής επιτήρησης.

Σημείωση Ιστολογίου: Αυτά συμβαίνουν ΜΟΝΟ στην Αμερική, στη χώρα των... σύγχρονων "θαυμάτων"...

Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

Εισήγηση για εγκατάσταση Τούρκων στα Ελληνικά νησιά ενώ η τουρκική κυβέρνηση θέτει περιορισμούς στην αγορά ακινήτων από Έλληνες υπηκόους.....


Σύμφωνα με δημοσίευμα της Τουρκικής εφημερίδας Milliyet (3 Μαίου), ο Νομάρχης της Χίου, Πολύδωρας Λαμπρινούδης, πρότεινε την εγκατάσταση Τούρκων στα ελληνικά νησιά, όπου μειώνεται ο πληθυσμός και αυξάνεται το όριο ηλικίας, Το δημοσίευμα με τίτλο: «Εισήγηση να εγκατασταθούν στα νησιά Τούρκοι» έχει ως εξής:

Ο Νομάρχης της Χίου, που βρίσκεται απέναντι το Τσεσμέ της Σμύρνης, Πολύδωρας Λαμπρινούδης, είπε ότι μπορούν να εγκατασταθούν στα ελληνικά νησιά, όπου μειώνεται και γηράσκει ο πληθυσμός, Τούρκοι πολίτες. Μετά τη δήλωσή του αυτή, ο Νομάρχης της Χίου τέθηκε κάτω από τα πυρά του ελληνικού Τύπου.


Ο Λαμπρινούδης, που δίνει μάχη για την εξασφάλιση επιπρόσθετων εσόδων από τον τουρισμό στη χώρα του, η οποία αντιμετωπίζει οικονομική κρίση, είχε υποστηρίξει και την μετάβαση των Τούρκων στα ελληνικά νησιά για την πραγματοποίηση τουριστικών επισκέψεων.

Ο Νομάρχης είχε στείλει και επιστολή στον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου για το θέμα αυτό. Ο Νομάρχης Λαμπρινούδης είχε πει: «Η επίσκεψη Τούρκων πολιτών στα νησιά μας χωρίς το εμπόδιο της προξενικής θεώρησης δεν δημιουργεί πρόβλημα εθνικής ασφάλειας. Επίσης, η χορήγηση θεώρησης με ευκολία δεν έχει την έννοια ότι τα νησιά θα ξεχειλίσουν από τους Τούρκους. Βέβαια, μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να εξεταστεί θετικά για τα νησιά, των οποίων ο πληθυσμός μειώνεται και γηράσκει».
πηγη


Νέος νόμος της Άγκυρας - Ποιες είναι οι «απαγορευμένες» περιοχές

Περιορισμούς στην αγορά ακινήτων από Έλληνες υπηκόους θέτει η τουρκική κυβέρνηση. Με το νέο νόμο που κατατίθεται, θα αρθούν οι περιορισμοί που επιβάλλονται σε πολίτες ξένων χωρών σύμφωνα με τους νόμους της αμοιβαιότητας.

Ο νόμος θα αφορά σε όλους τους ξένους πολίτες (183 χωρών) για τους οποίους δεν θα εξετάζεται αν υπάρχει αμοιβαιότητα.

Μόνο για τους Έλληνες, θα υπάρχουν απαγόρευση αγοράς ακινήτων σε 28 περιοχές, μεταξύ των οποίων στην Κωνσταντινούπολη αλλά καις την Ανδριανούπολη. «Απαγορευμένες» περιοχές είναι επίσης η Σμύρνη, η ζώνη των Δαρδανελλίων κ.α.

Με το νέο νόμο, σύμφωνα με τον «Ελεύθερο Τύπο», θα εφαρμοστεί ο κανόνας της «παραλιακής ζώνης» στην οποία οι Έλληνες δεν θα μπορούν να αγοράζουν γη. Η Τουρκία με αυτόν τον τρόπο θέλει να άρει τους περιορισμούς για τις υπόλοιπες χώρες ώστε να ξεκινήσει μεγάλη εκστρατεία κυρίως στις χώρες της Μέσης Ανατολής, προβλέποντας, φυσικά,στους πλούσιους επενδυτές.

Αντίθετα για την Ελλάδα υπάρχουν περιορισμοί. Οι γείτονές μας ισχυρίζονται πως περίπου 100.000 Έλληνες υπήκοοι έχουν ήδη αγοράσει 9.000 ακίνητα. Πιθανότατα, πάντως για λόγους εντυπωσιασμού και παραπλάνησης της κοινής γνώμης στα ακίνητα και στον αριθμό των Ελλήνων οι Τούρκοι συμπεριέλαβαν και τους ομογενείς της Κωνσταντινούπολης.

Ενώ οι Έλληνες δεν θα μπορούν να αγοράζουν ακίνητα στην ακτή της Μεσογείου, οι υπήκοοι του ψευοδοκράτους θα μπορούν να κάνουν αγορές σε όποιο σημείο θέλουν. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Hurriyet» οι μουσουλμάνοι της Θράκης που έχουν ελληνική υπηκοότητα (σ.σ. η εφημερίδα τούς αναφέρει ως «Τούρκους Δυτικής Θράκης») θα εξαιρούνται της απαγόρευσης αυτής και θα μπορούν να αγοράζουν ακίνητα σε όποιο σημείο της τουρκικής επικράτειας θέλουν.

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012

Για ποιάν Ελένη να ματώσω κι’ άλλο;



Νομίζω ότι το καμπανάκι για τον τελευταίο γύρο χτύπησε. Μας περιμένουν ακόμη πιο δύσκολες μέρες. Από τη στιγμή που οι κυβερνώντες άρχισαν να κάνουν έκκληση  στον πατριωτισμό μας και σε εθνική ενότητα και ομοψυχία, τα πράγματα δεν είναι απλώς σοβαρά και ανησυχητικά. Είναι δραματικά και έχουν πάρει το χρώμα της σκουράδας.

     
  Σε ποια ενότητα και ομοψυχία αναφέρονται άραγε; Σ’ αυτήν που οι ίδιοι υπονόμευσαν χωρίζοντάς μας σε πράσινους και γαλάζιους, δεξιούς και αριστερούς, ρατσιστές και αντιρατσιστές, ευρωλάγνους και δραχμολάτρεις, έχοντες και μη έχοντες, προνομιούχους και μη, υποζύγια και πάμπλουτους αεριτζήδες, κερδισμένα λαμόγια  και χαμένους χαχόλους στο Χρηματιστήριο, δημοκράτες και μιάσματα, δημόσιους και ιδιωτικούς υπάλληλους, εργαζόμενους και άνεργους, ηλίθιους φοροοφειλέτες και πανέξυπνους φοροφυγάδες, καταθέτες του εξωτερικού και καταθέτες του εσωτερικού, συνταξιούχους των € 300 χωρίς εφάπαξ και συνταξιούχους των > € 3.000  με εφ’ άρπαξ, συνταξιούχους στα 40 και συνταξιούχους στα 70, κουρεμένους δανειστές του Δημοσίου και δωρεοδόχους ολόκληρων τραπεζών, μεροκαματιάρηδες και ραντιέρηδες, παιδιά βολεμένα και παιδιά ξενιτεμένα;

          Από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω; Από ποιά λαδιά να πάρω αμπάριζα; Από ποια μίζα να ξεκινήσω; Από ποια μικροπολιτική διασπάθιση του ιδρώτα μου να πάρω φόρα; Ποια μορφή κατάχρησης της εμπιστοσύνης μου να πρωτοαναφέρω; Ποιά παλιανθρωπιά να γράψω πρώτη;  Ποια αήθεια να πρωτοσημειώσω;
          Σεις όλοι δεν είσθε

α] που μου δώσατε κίνητρα για να δανεισθώ, ώστε ν’ αποκτήσω ένα κεραμίδι, να βολευτούν οι κατασκευαστές πολυκατοικιών και να δουλέψουν οι τράπεζες, για να καταργήσετε βαθμιαία τα κίνητρα και να μείνω διπλά χρεωμένος και εκτροχιασμένος από τον οικογενειακό μου προγραμματισμό;
          β] που χωρίζατε τον λαό σε κατηγορίες, ώστε χωρίς εύλογη αιτία οι μεν να δανείζονται χαμηλότοκα και οι δε να ρίχνονται βορά στις  τραπεζικές ύαινες;
γ] που δίνατε κίνητρα για την αγορά αυτοκινήτων, τα οποία στη συνέχεια εξαερώνατε με την αύξηση των τελών κυκλοφορίας και τα τεκμήρια με τελική κατάληξη την απαξίωση των αυτοκινήτων; Θέλετε να πιστέψω ότι τονώνατε την αγορά ή ότι βολεύατε τους εισαγωγείς που ξεφορτώνονταν την πραμάτεια τους;
δ] που  κάνατε την πρώτη μεγάλη μεταπολιτευτική αναδιανομή πλούτου υπέρ των ολίγων και εις βάρος των πολλών με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου χωρίς να λογοδοτήσει κανείς;
          ε] που εντάσσατε τις εδαφικές περιοχές στο σχέδιο πόλεως με το σταγονόμετρο, ώστε να βολεύετε τους «ημετέρους» και να διατηρείτε εγκλωβισμένους στα κομματικά σας γραφεία τους ιδιοκτήτες οικοπέδων εκτός σχεδίου;
          στ] που κάνατε τα στραβά μάτια στους αυθαίρετους οικιστές, ώστε να  εξαγοράζετε την ψήφο τους με αντίδωρο την παράνομη ηλεκτροδότηση, υδροδότηση ή τηλεφωνική σύνδεση;
          ζ] που επιτρέπατε τη δημιουργία αγροτεμαχίων για να πλουτίζουν τα κατά τόπους κομματόσκυλα;
η] που εξακολουθείτε να διενεργείτε στημένους διαγωνισμούς για τις προμήθειες του Δημοσίου και νομιμοποιείτε ακόμη και σήμερα τις παράνομες πληρωμές από τον δημόσιο κορβανά με διαταξούλες που υπερπηδούν τις νόμιμες αντιρρήσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου;
θ] που δημιουργήσατε ασφαλισμένους και συνταξιούχους δεκάδων ταχυτήτων με αδιάκοπες ρουσφετολογικές παρεμβάσεις αδιαφορώντας για την αντοχή των Ταμείων, τα οποία αποτελειώσατε με τα παράνομα κουρέματά σας;
ι] που ακόμη και σήμερα τροποποιείτε κάθε λίγο και λιγάκι τη φορολογική νομοθεσία και ξεσκίζετε τους αδυνάτους, για να γίνονται πιο αδύνατοι, ενώ χαϊδεύετε τους ισχυρούς, για να γίνονται πιο ισχυροί;
ια] που δεν έχετε το παραμικρό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση, αλλά εξακολουθείτε να ενεργείτε με μοναδικό γνώμονα το «βλέποντας και κάνοντας» ή μάλλον «κάνοντας και βλέποντας»;
ιβ] που βάζετε στο ράφι την ετήσια έκθεση του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης για τις παρανομίες που αυτός έχει τεκμηριώσει;
ιγ] που επιταχύνετε υποκριτικά τις δίκες των επίορκων δημόσιων λειτουργών;
ιδ] που κάθε λίγο και λιγάκι κάνετε λάστιχο τον ποινικό κώδικα, ώστε τα κακουργήματα να μετατρέπονται σε πλημμελήματα και, έτσι, να παραγράφονται χιλιάδες παρανομίες των «ημετέρων» ή απλώς υψηλά ισταμένων, ενώ διατυμπανίζετε μονότονα και κουραστικά ότι οι ευθύνες θα καταλογισθούν όσο υψηλά και αν βρίσκονται οι παραβάτες;

Εσείς, λοιπόν, που έχετε το θράσος να κάνετε έκκληση στην εθνική ενότητα και εθνική ομοψυχία, μπορείτε να μου εξηγήσετε ποιος είναι ο κοινός εχθρός όλων αυτών των υποδιαιρέσεων του ελληνικού λαού, τις οποίες σεις οι ίδιοι δημιουργήσατε;  Ποιός είναι ο κοινός στόχος, από την επίτευξη του οποίου θα ωφεληθούμε όλοι ανεξαιρέτως; Για ποιάν Ελένη να ματώσω κι’ άλλο;
Πάντως, αν θέλετε να επιτύχετε εθνική ομοψυχία κύριοι, υπάρχει τρόπος: όλοι όσοι διετέλεσαν οποτεδήποτε ή είναι σήμερα βουλευτές,  υπουργοί, νομάρχες, δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι και διοικητές οργανισμών, να παραχωρήσουν επί 20 χρόνια ΟΛΗ την περιουσία τους, οποθενδήποτε προερχόμενη, στο Δημόσιο και να εισπράττουν ο καθένας από το Δημόσιο Ταμείο € 600 τον μήνα για να ζουν, όπως ζουν σήμερα τα 2/3 των Ελλήνων. Μετά από 20 χρόνια θα πάρουν την περιουσία τους πίσω, αφού θα έχει βεβαιωθεί από Διεθνή Επιτροπή Προσωπικοτήτων η νομιμότητα της κτήσης  της. Μόλις γίνει η παραχώρηση αυτή, εγώ υπόσχομαι ότι θα σας  ακούω και βλέπω όλους κάθε μέρα με θρησκευτική ευλάβεια για ό,τι θα έχετε να μου προτείνετε για την ευημερία και μακροημέρευσή μου. Διαφορετικά θα εξακολουθήσω να σας έχω χεσμένους και η μόνη ενότητα, στην οποία θα προσβλέπω θα είναι η ενότητα στην εξαφάνισή σας από προσώπου γης.
Σωτήριος Καλαμίτσης
http://taxalia.blogspot.com

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

Νταβατζήν ζητώ…


Ειδικώς αφιερωμένο
α] στον [συμπερι]φερόμενο ως υπουργό Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτη ή Παπαφίγκο, ο οποίος ένοιωσε την ανάγκη να εκφράσει την αγωνία του για την έξαρση της βίας κατά των μεταναστών, ενώ ουδέποτε μέχρι σήμερα έχει νοιώσει την ανάγκη να εκφράσει την αγωνία του για την εκτόξευση της άγριας εγκληματικότητας των λαθρομεταναστών εις βάρος ανυπεράσπιστων ηλικιωμένων, αλλά και ανηλίκων, εν γένει δε του φιλήσυχου ελληνικού λαού, τον οποίο ξεσκίζει και ο κ. Ρουπακιώτης μαζί με την υπόλοιπη παρέα των θολοκουλτουριάρηδων επαναδιαπραγματευτών του πρωκτού, και

β] στον [συμπερι]φερόμενο ως υπουργό ΠΡΟ-ΠΟ τελευταίο μοϊκανό, ή μήπως Δωριέα [;], κ. Δένδια ή Γυαλιστερό, του οποίου την άνοδο στα ανώτατα στάδια νοητικής στέρησης είμαι βέβαιος ότι θα χειροκροτήσει η κ. Ρεπούση τιθέμενη επί κεφαλής των σύγχρονων Δωριέων. Αλήθεια ρε Δένδια, βρήκες κάποιο κείμενο, κάποια επιγραφή ηλικίας 4.000 ετών με τη συνταγή για την αντιμετώπιση των κατερχομένων και είσαι έτοιμος να την εφαρμόσεις σε όμοια κατάσταση;
.
Γεννήθηκα στην Ελλάδα από Έλληνες εξ αίματος γονείς και είμαι Έλλην υπήκοος δια γεννήσεως. Έλαβα την προβλεπόμενη από τον νόμο στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση. Κατόπιν επιτυχών εξετάσεων, οι οποίες προϋπέθεταν και για εμένα πολύ μόχθο και ατέλειωτες ώρες μελέτης, εισήχθην σε ΑΕΙ, απ’ όπου απεφοίτησα στην ώρα μου για να μετεκπαιδευθώ εν συνεχεία εις την Εσπερίαν [όχι σε αμφιβόλου επάρκειας πανεπιστημιακά ιδρύματα της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης]. Επανελθών άρχισα να εργάζομαι συνεισφέρων στον δημόσιο κορβανά αναλόγως των δυνάμεών μου, όπως έπρατταν και πράττουν εκατομμύρια συμπατριωτών μου, ώστε να συνεχίσει να υπάρχει το πολυδιαφημιζόμενο κράτος δικαίου και πρόνοιας που μας παρέδωσαν οι γονείς μας με όλα τα προτερήματα και ελαττώματά του.

Και ξαφνικά συνειδητοποιώ πως ό,τι δημιούργησα μαζί με τους συμπατριώτες μου και τους προπάτορές μας πρέπει να το μοιράζομαι με εκατοντάδες χιλιάδες εισβολέων, οι οποίοι ουδέν είχαν εισφέρει στον δημόσιο κορβανά για να στηθεί το ασφαλιστικό σύστημα, οι πλατείες, τα μουσεία, τα δημόσια κτήρια, το Μέγαρο Μουσικής, τα νοσοκομεία, το σύστημα υγείας, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, οι δενδροστοιχίες, το τηλεφωνικό δίκτυο, το δίκτυο ηλεκτροδότησης, το δίκτυο ύδρευσης, το οδικό δίκτυο κ.λπ. Οι εισβολείς άρχισαν να απασχολούνται παρανόμως αντί χαμηλού ημερομισθίου σε οποιονδήποτε είχε ανάγκη των υπηρεσιών τους, χωρίς ασφάλιση κ.λπ. Το κράτος απόν!

Κάποιοι στιγμή το κράτος [τρόπος του λέγειν] αποφάσισε να δηλώσει την παρουσία του, αλλά πώς; Νομιμοποιώντας τους εισβολείς, επειδή έτσι έπρεπε, λέει, να γίνει για να μπει μια τάξη στο χάος που είχε προκληθεί. Έπρεπε, λέει, και οι εισβολείς να αποκτήσουν δικαιώματα, ώστε να υπέχουν και υποχρεώσεις. Δικαιώματα απέκτησαν, αφού από λαθρομετανάστες ανέβηκαν στην κατηγορία του νόμιμου μετανάστη, αλλά για υποχρεώσεις δεν ξέρω, αν εξαιρέσει κανείς τα ελάχιστα ένσημα που απαιτούνταν για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψή τους και τον μηδενικό φόρο που πλήρωναν, τουλάχιστον μέχρι και το 2011, λόγω του αφορολόγητου ορίου.

Οι αριστεροί διατυμπανίζουν ότι οι εισβολείς είναι θύματα των κεφαλαιοκρατών, οι οποίοι τους εκμεταλλεύονται για να αυξάνουν τα κέρδη τους. Οι δεξιοί [ακραιφνείς ή από κούνια, αλλά και μετανοημένοι αριστεροί] δεν μιλάνε καθόλου, διότι το savoir vivre επιτάσσει να μη μιλάμε όταν τρώμε. Έτσι, όλοι αυτοί οι αναξιοπαθούντες [;] εισβολείς έχουν βρει προστασία υπό τα αλεξιβρόχια της αριστεράς και των συνοδοιπόρων της, για να θυμηθώ έναν όρο της δεκαετίας του ΄60, της κεντροδεξιάς σιωπώσης.

Στη συνέχεια αρχίσαμε να αντιμετωπίζουμε μεγάλα προβλήματα με την παραβατικότητα πολλών εκ των εισβολέων, δεδομένου ότι έχει εισέλθει στη χώρα κάθε καρυδιάς καρύδι, το οποίο τυγχάνει της προστασίας όλων των πονόψυχων κρατικοδίαιτων συμπατριωτών μου. Πρωτόγνωρα εγκλήματα και θηριώδης βία από άγριους κακοποιούς.

Εγώ που δεν γουστάρω την κατάσταση αυτή και θέλω να διαφυλάξω την πατρίδα μου για εμένα και τα παιδιά μου, αλλά και τα παιδιά των παιδιών μου, δεν είμαι παρά ένας εξοβελιστέος ρατσιστής. Εμφανίσθηκε και η Χρυσή Αυγή, οπότε η ρετσινιά [;] του χρυσαυγίτη είναι έτοιμη να κολλήσει στο μέτωπό μου, κάθε φορά που εκδηλώνω την άρνησή μου να αποδεχθώ το χάλι που έχουν δημιουργήσει όλα αυτά τα δοχεία νυκτός που με κυβερνούν.

Νοιώθω μόνος και ανυπεράσπιστος. Είμαι ρατσιστής, επειδή δεν γουστάρω τον εισαγόμενο λαθροτουρισμό που έχει καθίσει στο σβέρκο μου και μου τη σπάει με πρωτοπορούσα την αριστερή κουλτουροδιανόηση. Και προσπαθώ να καταλάβω τί σημαίνει «άνοιξαν τα σύνορα». Έτσι με πληροφόρησαν. Το 1992 λέει, με τη κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, άνοιξαν τα σύνορα. Νόμιζα ότι είχαν ανοίξει τα σύνορα από τις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού προς τη χώρα μου. Μπορούσε, δηλαδή, πλέον κάθε πολίτης του ανύπαρκτου πλέον σοσιαλισμού να εξέλθει της χώρας του και να έλθει στη χώρα του θαυμαστού ελληνικού σοσιαλισμού. Νόμισα πως το άνοιγμα των συνόρων σήμαινε ότι κάθε πολίτης εκείνων των χωρών που στέναζαν υπό τον κομμουνιστικό ζυγό, μπορούσε πλέον να πάρει διαβατήριο και να ζήσει το καπιταλιστικό όνειρό του και στη χώρα μου, αν και σοσιαλιστική. Για να εισέλθει, όμως, στη χώρα μου, νόμιζα πως θα έπρεπε να τηρήσει και τους όρους που ορίζει το δίκαιο της χώρας μου.

Δεν ήταν, όμως, έτσι. «΄Ανοιξαν τα σύνορα» σήμαινε ότι έγιναν σουρωτήρι τα δικά μας σύνορα. Αλήθεια, μέχρι την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού μπορούσε οποιοσδήποτε να εισέλθει στην Ελλάδα και να κυκλοφορεί ανενόχλητος; Αν όχι, τί συνέβη και αυτό κατέστη εφικτό μετά το 1992; Έπαψαν να φυλάσσονται επαρκώς τα σύνορα; Υπάρχουν πράγματι δουλέμποροι, οι οποίοι στοιβάζουν στην πατρίδα μου όλους αυτούς τους δυστυχείς, όπως λέει το ΚΚΕ; Κι’ αν υπάρχουν, τί μέτρα προτείνατε κυρία Αλέκα μας για να συλληφθούν και οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη;

Έτσι, είδα χθες ένα όνειρο.
Είχα πάει, λέει, στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» χωρίς ταυτότητα και διαβατήριο έτοιμος να ταξιδέψω στην Τασιαδία. Δεν μου επέτρεψαν να επιβιβασθώ στο αεροπλάνο και επέστρεψα στο σπίτι μου ενοχλημένος. Γιατί κύριε; Δεν είμαι εγώ άνθρωπος; Δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμά μου να ταξιδεύω σε όποια χώρα γουστάρω χωρίς να αποδεικνύω ποιός είμαι; Πρέπει να διασχίσω τα σύνορα παράνομα για να αποκτήσω ανθρώπινα δικαιώματα; Έξαλλος, πήγα την άλλη μέρα στον Έβρο και βούτηξα μια βάρκα για να περάσω απέναντι. Καθώς κωπηλατούσα αμέριμνος, άρχισαν να πέφτουν γύρω μου βροχή οι σφαίρες από τις τουρκικές περιπόλους στην αντίπερα όχθη. Ανέκρουσα πρύμνα πανικόβλητος και γύρισα πίσω χωρίς να με ρωτήσει κανείς πού ήμουν, τί έκανα και πώς βρέθηκα εκεί. Αλλά δεν σταμάτησε εκεί το όνειρο.

Πήγα λέει αφρίζοντας στην Πακιστανική πρεσβεία στην Αθήνα και υπέβαλα αίτηση για να αποκτήσω την πακιστανική υπηκοότητα. Μετ’ ου πολλές ημέρες έλαβα το πακιστανικό διαβατήριό μου σε μία σεμνή τελετή στο πακιστανικό Προξενείο και αμέσως πήγα στην αρμόδια ελληνική Υπηρεσία, όπου απεκήρυξα τη ελληνική υπηκοότητά μου. Έτσι, καλμαρισμένος κάπως, ξαναγύρισα στον Έβρο, ξαναβούτηξα μια βάρκα, πήγα μέχρι εκεί που δεν θα άρχιζα να δέχομαι σφαίρες κατά ριπάς, και άρχισα το ταξίδι της επιστροφής ψάχνοντας να βρω τρόπο να πέσω πάνω σε μία ελληνική περίπολο. Εις μάτην. Τελικά βγήκα στην όχθη και κατευθύνθηκα σε ένα Αστυνομικό Τμήμα, όπου συνελήφθην και ανακρίθηκα επί ώρες, επειδή οι αστυνομικοί δεν πίστευαν στα μάτια τους βλέποντας λευκό με ιρλανδικά χαρακτηριστικά να φέρει διαβατήριο του Πακιστάν και ζήτησαν οδηγίες από την Αθήνα για τα περαιτέρω. Είχα ξεχάσει και ΄κείνο το ρημάδι το σταυρουδάκι στο λαιμό μου. Τους είπα ότι μου το χάρισε ένας χριστιανός, για τον οποίο δούλευα στο Πακιστάν. Με τη γλώσσα δεν είχα πρόβλημα. Τους μιλούσα σε σπασμένα αγγλικά με έντονη ένρινη προφορά και δεν έτυχε να με φέρει κανείς αντιμέτωπο με πραγματικό πακιστανό, για να διαπιστώσει, αν γνωρίζω την πακιστανική. Τελικά παρέλαβα το έγγραφο με την εντολή να εγκαταλείψω τη χώρα εντός 30 ημερών και γύρισα στο σπίτι μου πανευτυχής.

Επί τέλους, ήμουν λαθρομετανάστης. Έκτοτε κατηφόριζα κάθε μέρα στη Σοφοκλέους, όπου επινοούσα ευκαιρίες για να επιδεικνύω με καμάρι το πακιστανικό διαβατήριό μου, το οποίο, πραγματικά, μού άνοιγε όλες τις πόρτες παντού. Τί περίθαλψη δωρεάν, τί κλοπιμαία στο τζάμπα, τί παροχές από το ΙΚΑ που δεν είχα δει ως Έλλην, τί γκομενάκια, τί φιλοδωρήματα μια και τόπαιζα πού και πού και ντελιβεράς. Βέβαια, δυσκολεύτηκα μέχρι να γίνω αποδεκτός από τη λαθροπαροικία. Η πρόδηλη [παπ]άρεια εμφάνισή μου προκαλούσε δυσπιστία. Επινόησα το παραμύθι ότι ο πατέρας μου ήταν επισμηναγός που παντρεύτηκε τη μάνα μου την Αγγλίδα, με αποτέλεσμα να αποταχθεί από το στράτευμα, οπότε μόλις γεννήθηκα αυτομολήσαμε στην Αγγλία, όπου στην πραγματικότητα ο πατέρας μου ενεργούσε για την πακιστανική αντικατασκοπεία, για να μετατεθεί αργότερα στη Νέα Υόρκη, όπου τον ακολουθήσαμε, φυσικά, οικογενειακώς, μέχρι που ένα απόγευμα μάζεψαν κάτι καλόπαιδα του FBI τους γονείς μου και τα δύο αδέλφια μου και τους ξαπόστειλαν στο Γκουαντάναμο με την κατηγορία της συνεργασίας με τους Ταλιμπάν, οπότε εγώ που απουσίαζα από το σπίτι την ώρα της σύλληψης έγινα μπουχός και μετά από δύο ετών περιπλάνηση κατάφερα να έλθω στην Ελλάδα. Το πρόβλημα της άγνοιας της πακιστανικής γλώσσας το ξεπέρασα λέγοντας ότι έφυγα μωρό από το Πακιστάν, ότι η μάνα μου δεν μιλούσε πακιστανικά και ότι ο πατέρας μου δεν μας μιλούσε ποτέ πακιστανικά, ώστε να ενσωματωθούμε γρήγορα στην αγγλοσαξωνική αυτοκρατορία.

Μετά από 2-3 εβδομάδες στην αθηναϊκή λαθροπαροικία αποφάσισα να συγκατοικήσω με τον Χασάν, για να μην κινώ υποψίες. Κοιμόμασταν σε τσαρδάκι μέγκλα. Έξτρα, πρίμα, γκουντ. Κάποια μέρα, καθώς έβγαινα από τη ντουσιέρα, είδα από το παράθυρο στο υπόγειο της απέναντι πολυκατοικίας καμμιά 40ριά ομοεθνείς μου στοιβαγμένους σε ένα δωμάτιο 10μ2. Στον τοίχο διέκρινα ένα κομμάτι από πανώ με τον τίτλο «Οι 257 δέρνουν και γαμούν, αυτοί μας οδηγούν». «Τί είναι τούτοι ΄δω ρε;» ρώτησα έκπληκτος τον συγκάτοικό μου. «Άσε, είναι για να τους δείχνουμε στο Παρατηρητήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στον Ερυθρό Σταυρό. Κοιμόμαστε εκεί όλοι με βάρδιες, αφού μείνουμε τρεις μέρες άπλυτοι και αξύριστοι». Είχα βρεθεί αναπάντεχα στον Παράδεισο, μέχρι που γύρισε ο Χασάν μια μέρα στο σπίτι, όπου μέναμε, και μου είπε σε άπταιστα ελληνικά: «Μάγκα, ένα φιλαράκι από την Ασφάλεια μού είπε ποιός είσαι. Εξαφανίσου και μη σε ξαναδώ κάτω από το Σύνταγμα». Σ’ εκείνο το σημείο ξύπνησα.

Τελικά, δεν είμαι λαθρομετανάστης. Είμαι κάτι χειρότερο. Είμαι ανυπεράσπιστος. Οποιοσδήποτε μπορεί να μπει στο σπίτι μου και να με κλέψει, να με κακοποιήσει ή και να με σκοτώσει, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Αν είναι λαθρομετανάστης, θα έχει την αμέριστη συμπαράσταση όλων των αντιρατσιστικών δημοκρατορικών δυνάμεων που αμέσως θα μου πουν ότι ο κλέφτης μου, ο ληστής μου, ο βιαστής μου, ο δολοφόνος μου είναι ένα δυστυχισμένο πλάσμα που έπεσε θύμα των δουλεμπόρων και των ιμπεριαλιστικών πολέμων των καπιταλιστών. Αν ο δικός μου κακοποιός τύχει να είναι Έλληνας, οι ίδιοι αντιρατσιστές θα μου κλείσουν το μάτι με νόημα θέλοντας να πουν: «Είδες ότι παραβατικοί δεν είναι μόνον οι αλλοδαποί;».

Γι’ αυτό και εγώ αναζητώ κάποιον να με πάρει υπό την προστασία του. Η κυβέρνησή μου είναι ανίκανη, τα 300 κοπρόσκυλα απλώς γαβγίζουν ή κοπρίζουν, η Χρυσή Αυγή είναι, λέει, ναζιστική και όχι κομμουνιστική, άρα χιτλερική και όχι σταλινική, εξ ου και απαγορεύεται να προστρέξω σ’ αυτήν, για να μην κακοχαρακτηριστώ ως ο άνθρωπος που ταΐζει το φίδι που είναι έτοιμο να εκκολαφθεί, και όλοι οι αριστεροί [έτσι αυτοαποκαλούνται με βάση το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό] αγωνιστές του Πολυτεχνείου κόπτονται για τα δικαιώματα των εισβολέων.
Κάποιος νταβατζής και για μένα τον αυτόχθονα Έλληνα ρε παιδιά; Έτσι, για παρηγοριά. Μήπως το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο, τώρα που του έδωσε ο κ. Σγουρός € 12 εκ. από τα λεφτά, λέει, των κουτόφραγκων που μοιράζει; Ελεήστε το φυτό!

Σωτήριος Καλαμίτσης
taxalia.blogspot.com / 14-8-2012

Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

ΑΛΗΘΙΝΑ ΣΕΝΑΡΙΑ:Ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας



Η Ελλάδα, σε σχέση με πολλές άλλες χώρες ανάλογης έκτασης, θεωρείται πολύ προνομιούχα για τον ορυκτό πλούτο που διαθέτει. Μεγάλη ποικιλία, κυρίως βιομηχανικών και μεταλλικών ορυκτών, αλ­λά και ε­νερ­γεια­κών ορυκτών πρώτων υλών όπως οι λιγνίτες, βρίσκονται στο υπέδαφός της. Η Ελλάδα συνεχίζει να διατηρεί πρώτες θέσεις παγκοσμίως στην παραγωγή και στις εξαγωγές του μαγνησίτη, μπεντονίτη, περλίτη, κίσσηρης και χουντίτη. Επενδύσεις σε εξοπλισμό υψηλής παραγωγικότητας και χαμηλής κατανάλωσης ενέργειας για την παραγωγή προϊόντων υψηλής αξίας με καλύτερες ιδιότητες, θεωρούνται προαπαιτούμενα για μεγαλύτερη ανάπτυξη των εξορυκτικών επιχειρήσεων στο μέλλον.Με αύξηση της γεωλογικής βεβαιότητας οι ορυκτοί πόροι είναι δυνατό να χαρακτηριστούν ως υποθετικοί ή ενδεικτικοί ή μετρημένοι, ενώ τα ορυκτά αποθέματα ως πιθανά ή βέβαια. Σύμφωνα με τον κώδικα PERC (Pan-European Reserves and Resources Reporting Committee) από το 2008 ισχύουν συγκεκριμένες και αυστηρές προδιαγραφές για τη μετακίνηση από μία κατηγορία αποθεμάτων σε άλλη. Επιπλέον, λαμβάνεται υπόψη η αξιοπιστία και ο εξοπλισμός του φορέα που εκτελεί την έρευνα, καθώς και η μελέτη βιωσιμότητας της πιθανής επένδυσης. Επομένως, για να χαρακτηριστούν πιθανά ή βέβαια τα αποθέματα ενός ορυκτού πόρου πρέπει να υπάρχουν όχι μόνο μετρημένα ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία, αλλά και μελέτες εκμεταλλευσιμότητας και βιωσιμότητας αυτών των αποθεμάτων σε χρόνο συγκεκριμένο.

Tα πιθανά και βέβαια αποθέματα των περισσότερων από τους ορυκτούς πόρους της Ελλάδος είναι άγνωστα, αφού απουσιάζουν οι λεπτομερείς έρευνες (π.χ. γεωτρήσεις, μετρήσεις, αναλύσεις κ.ά.). Η συνολική αξία των αποθεμάτων, κατά εκτίμησή είναι περίπου 1,5 τρισεκ. € και είναι τετραπλάσια του συνολικού χρέους της (360 δισεκ. €). Επομένως, σε χρονικό ορίζοντα μόλις 20 ετών τα έσοδα της Ελλάδος μόνον από την ορθολογιστική εκμετάλλευση αυτών των πόρων μπορούν να το αποσβέσουν πλήρως. Το συμπέρασμά μας ενισχύεται και από το ότι η τιμή ενός επεξεργασμένου ορυκτού πόρου ξεπερνά σε πολλές περιπτώσεις και το 20πλάσιο της τιμής του ακατέργαστου. Έτσι, καθετοποιημένες μονάδες εξόρυξης και επεξεργασίας, οι οποίες έχουν τη δυνατότητα παραγωγής τελικών προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, θα συμβάλλουν πολύ πιο σύντομα στην εξάλειψη αυτού του χρέους και επομένως στη ραγδαία ανάπτυξη της Εθνικής Οικονομίας


Η συνολική αξία των ενδεικτικών αποθεμάτων των Βιομηχανικών Ορυκτών & Πετρωμάτων είναι 60 δισεκ. €.
Η συνολική αξία των ενδεικτικών αποθεμάτων των Μεταλλικών Ορυκτών είναι 72 δισεκ. €.
Η συνολική αξία των ενδεικτικών αποθεμάτων των Ενεργειακών Ορυκτών Πρώτων Υλών είναι 1.362 δισεκ. € από τα οποία τα 268 δισεκ. € ανήκουν στους λιγνίτες τους οποίους εκμεταλλευόμαστε εδώ και δεκαετίες για την παραγωγή αποκλειστικά ηλεκτρικής ενέργειας.
Τα υποθετικά αποθέματα πετρελαίου είναι 10 δισεκ. βαρέλια με τρέχουσα αξία 685 δισεκ. € και τα αντίστοιχα του φυσικού αερίου 3,5 τρισεκ. m3 με τρέχουσα αξία 409 δισεκ. €.



Ο Παληός, ο Ταξιάρχης και αι Εκατόννησοι


Επισκεφθήκαμε, πέρυσι το καλοκαίρι, το λιμάνι του Παληού, έξι χιλιόμετρα ανατολικά του Μανταμάδου, όπου συναντήσαμε την αγαπητή φίλη Μαριάνθη Ορφανουδάκη στο εξοχικό της, απέναντι από το Τελωνείο. Στο διασωζόμενο κτίσμα του Τελωνείου, έμεινε ο τελευταίος Τελώνης ο παππούς της, Κυριάκος Νταηπαναγιώτης, μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Ο παραθαλάσσιος Παληός, αλλά και ο «Παληός Ταξιάρχης» διακόσια μέτρα ανατολικά από το Μοναστήρι του Μανταμάδου, προέρχεται ηχητικά από τον Απόλλωνα, τον κυρίαρχο θεό της αρχαιότητας στην περιοχή, που έδωσε τη θέση του στον Αρχάγγελο κατά τους μετασχηματισμούς: Απόλλων - Απολλύων - Παιήων - Παληών - Παληός.
Στις εκεί αρχαιότητες που χρονολογούνται από τον αρχαιολόγο Ιωάννη Κοντή μεταξύ 320 π.Χ. και 7ου μ.Χ. αιώνα, ξεναγηθήκαμε από την προσηνή κυρία Αναστασία Ιωάννου Καπιωτά και είδαμε τέσσερις λαξευτούς τάφους σε τετρακόσια μέτρα νότια του σημερινού οικισμού, στα κόκκινα βράχια της ακτής. Στη συνέχεια ανεβήκαμε στον παραθαλάσσιο στρογγυλό λοφίσκο, της αρχαίας κώμης των τριάντα στρεμμάτων, προσέξαμε τη γεμάτη νερό δεξαμενή, τα ανοιχτά λαξευμένα πηγάδια, καθώς και το σκεπασμένο με μονολιθική πέτρα. Διακρίναμε τον ξαπλωμένο παλαιοχριστιανικό κίονα με τον ανάγλυφο σταυρό (μήκους 3,50 μέτρων). Στο νότιο άκρο του κυκλικού λοφίσκου προσέξαμε τον καλοδιατηρημένο κεραμικό φούρνο και στο αγροτόσπιτο τα καρφιά στην ξύλινη οροφή, όπου κρεμούσε τα λαϊκά καλλιτεχνήματά του ο αγγειοπλάστης πατέρας της εξαίρετής μας ξεναγού, η οποία γνώριζε τα πάντα για την περιοχή.

Νότια από τον αρχαίο οικισμό, σταθήκαμε στη μικρή αγκάλη, την πλούσια σε πηλό ακτή της φωτογραφίας, στο γκιόλι-δέλτα των ποταμών που κατεβαίνουν από τη Σαρακίνα και τις Αριγάνες, και ατενίσαμε τα Τομαρονήσια: Φαρία, Σέλλι, Παναγιά, Μπαρμπαλιάς, Μαύρη Πλακούδα, Λευκαί Νήσοι (Τοκμάκια), Τσουκαλάς, Άσπρη Πλακούδα, Πρασολόγος που είναι μερικά από τα νησιά του Απόλλωνος Εκάτου, τις ονομαζόμενες Εκατοννήσους, για τα οποία ο Στράβων γράφει: «Κατά δε τον πορθμόν τον μεταξύ της Ασίας και της Λέσβου νησία εστί περί είκοσι, ως δε Τιμοσθένης φησί, τετταράκοντα». Με το χάρτη του Γερμανού αρχαιολόγου Robert Koldewey, του 1890, ψάχναμε στην περιοχή «Κ’ τσόνια», το αρχαίο «Μυριάνδριον» και πασχίζαμε να δούμε τα Μοσχονήσια, τις τουρκικές σήμερα Εκατοννήσους: Ελεόπουλο, Έλεος, Κάλαμος, Λιά, Γυμνονήσι, Άγ. Γεώργιος, Ζέφυρος, Ψαριανονήσι, Κρομμυδονήσι, Δασκαλειό, Αγκίστρι, Μοσχόπουλο και τα τρία μεγαλύτερα, που έκοψαν νόμισμα τον 4ο αιώνα π.Χ.: το Μοσχονήσι (η αρχαία Νάσος), ο Πύργος (η αρχαία Πορδοσελήνη) και η Χαλκίς.

Επιστρέψαμε στο σημερινό οικισμό και απολαμβάνοντας καφέ και γλυκό που πρόσφερε η φιλόξενη οικοδέσποινα, διαβάσαμε από το κείμενο του Δημήτρη Ψαρρού: «Ο Παληός και η σημασία του στον Αιολικό χώρο», «Μυτιλήνη», τόμος Β΄ (1983) ΦΟΜ σ.σ. 81 - 103 τα εξής:

«Ως το 1922 στη γιορτή του Ταξιάρχη (8 Νοεμβρίου) καθώς, και, κυρίως, την Κυριακή των Μυροφόρων, στη δεύτερη μεγάλη γιορτή του Ναού, πλήθος ήταν οι Αϊβαλιώτες και Μοσχονησιώτες που έρχονταν στον Παληό με καΐκια και βάρκες οικογενειακά για να προσκυνήσουν και να πάρουν μέρος στο μεγάλο πανηγύρι του Μανταμάδου, μένοντας μερικές μέρες στα κελιά του Μοναστηριού. / Οι κάτοικοι της περιοχής του Αϊβαλιού και των Μοσχονησιών είχαν στενή φυλετική σχέση με τους κατοίκους της περιοχής Μανταμάδου της Λέσβου, ήδη από τους αρχαίους χρόνους. Αποτελούσαν μαζί μια πληθυσμιακή και πολιτισμική ελάσσονα ενότητα, που διατηρήθηκε ως τις μέρες μας, μέσα στα ευρύτερα όρια της Αιολικής ενότητας του χώρου της Λέσβου και της απέναντι μικρασιατικής ακτής, δηλαδή στον αρχαίο Μυτιληναίων Αιγιαλό. / Στην περιοχή των Εκατοννήσων η κυριαρχία του Απόλλωνα-Ταξιάρχη συνοδεύεται πάντα από τη λατρεία και της θηλυκής θεότητας, της Άρτεμης-Εκάτης-Σελήνης, αδελφής του Απόλλωνα, που παραχωρεί τη θέση της κατόπιν στην θαυματουργή Παναγιά του Μοσχονησιού, προσκύνημα αντίστοιχο με της Αγιάσου. Την μνήμη της τον Δεκαπενταύγουστο, τιμούσαν όχι μόνο οι Αϊβαλιώτες και Μοσχονησιώτες αλλά και οι Μανταμαδιώτες και Καπιώτες και Κλειώτες, χρησιμοποιώντας πάντα το λιμάνι του Παληού για να περάσουν το θαλασσινό στενό που τους χωρίζει από τη μεγάλη στεριά της Ανατολής.»
 Άρης Κυριαζής
http://www.emprosnet.gr

Τί είναι τα μελτέμια;


Ένα "φυσικό κλιματιστικό" μάς έχει χαρίσει η γενναιόδωρη φύση, προκειμένου να μπορούμε να αντέξουμε τις καυτές μέρες του καλοκαιριού.

Πρόκειται για τα γνωστά μελτέμια, η ονομασία των οποίων προέρχεται από την τουρκική λέξη "μελτέμ" που σημαίνει "εποχικός άνεμος", η οποία με τη σειρά της προέρχεται από την ιταλική φράση "Mal Tempo", που σημαίνει κακοκαιρία.

Τα μελτέμια λοιπόν είναι εποχικοί βορειοανατολικοί άνεμοι που κάνουν την εμφάνισή τους τους θερινούς μήνες, από τα τέλη του Ιουλίου μέχρι τα τέλη του Αυγούστου, στην ανατολική Μεσόγειο...


Αποτελούν χαρακτηριστικό του ελληνικού καλοκαιριού, εδώ και 2.500 χρόνια περίπου, και προσφέρουν ανακούφιση από τη ζέστη στην ανατολική ηπειρωτική Ελλάδα και κυρίως στο Αιγαίο.

Η προέλευση των μελτεμιών εντοπίζεται στη βορειοδυτική Ινδία και τα οροπέδια του Ιράν, όπου το καλοκαίρι δημιουργείται ένα εκτεταμένο και ισχυρό χαμηλό βαρομετρικό σύστημα, όπως μπορείτε να δείτε στον παρακάτω χάρτη.

Η ταχύτητα των μελτεμιών, όπως αναφέρει σε άρθρο του ο δρ Γ. Μπαλούτσος, ερευνητής τουΙνστιτούτου Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων & Τεχνολογίας Δασικών Προϊόντων, κυμαίνεται μεταξύ 20 και 55 χιλιομέτρων την ώρα. Στο ανοιχτό πέλαγος όμως οι άνεμοι αυτοί ξεπερνούν τα 75 χιλιόμετρα την ώρα και μπορεί να γίνουν θυελλώδεις.

Βασικό χαρακτηριστικό των μελτεμιών είναι η ισχυρή έντασή τους την ημέρα και η εξασθένισή τους το βράδυ, που οφείλεται στη μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στην επιφάνεια της ξηράς και την επιφάνεια της θάλασσας.

"Στη διάρκεια της ημέρας, το έδαφος ανεβάζει θερμοκρασία και ο αέρας ανυψώνεται, δημιουργώντας ένα κενό. Αυτό το κενό καλύπτει ο χαμηλότερος και πιο κρύος αέρας της θάλασσας. Η κίνηση αυτή αυξάνει την ταχύτητα των μελτεμιών, τα οποία, με την πάροδο της ημέρας, όσο η διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στην ξηρά και τη θάλασσα μειώνεται, εξασθενούν και αυτά με τη σειρά τους", εξηγεί ο δρ Γ. Μπαλούτσος.

Ο αριθμός των επεισοδίων των μελτεμιών κάθε καλοκαίρι ποικίλλει από κανένα, που συμβαίνει σπάνια, μέχρι 7-8 επεισόδια, ενώ η έντασή τους κυμαίνεται  από 4-5 μποφόρ μέχρι, πιο σπάνια, 9-10 μποφόρ.

Γιατί τα μελτέμια κάνουν καλό

Τα μελτέμια, επειδή είναι κρύοι και ξηροί βόρειοι άνεμοι, βοηθούν το σώμα μας να αναπνεύσει και να δροσιστεί, επιταχύνοντας την εξάτμιση του ιδρώτα, ενώ διαδραματίζουν επίσης σημαντικό ρόλο και στην αλιεία, μέσω διεργασιών που ψύχουν τα ανώτερα θαλάσσια στρώματα και τα εμπλουτίζουν με θρεπτικά συστατικά.

Πρόκειται για το φαινόμενο που ονομάζεται "Upwelling", δηλαδή ανάβλυση νερών από μεγαλύτερα βάθη στην επιφάνεια της θάλασσας: τα βαθύτερα νερά που ανεβαίνουν στα επιφανειακά στρώματα μεταφέρουν θρεπτικά άλατα (νιτρικά, φωσφορικά κλπ.) τα οποία ενώ στο βάθος είναι άχρηστα, στην επιφάνεια όπου επιδρά ο ήλιος δρουν σαν “λίπασμα” (όπως ακριβώς γίνεται και στους αγρούς) και ενεργοποιούν το φυτοπλαγκτόν.
Αυτό με τη σειρά του ενεργοποιεί το ζωοπλαγκτόν και την τροφική αλυσίδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ το Upwelling συμβαίνει μόνο στο 5% της παγκόσμιας επιφάνειας των ωκεανών, εντούτοις οι περιοχές αυτές είναι υπεύθυνες για το 95% της παγκόσμιας ιχθυοπαραγωγής και αλιείας.

Τα μελτέμια επίσης καθαρίζουν την ατμόσφαιρα των πόλεων, κάνουν εντονότερο το γαλάζιο του ουρανού μας και στολίζουν με περισσότερα αστέρια τον ουρανό μας τα βράδια.

Τώρα ξέρετε γιατί το Αιγαίο είναι μοναδικό!

Πηγές: Ινστιτούτο Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων & Τεχνολογίας Δασικών Προϊόντων, el.wikipedia.org




Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Λαθρομετανάστευση και Ανθρωπισμός: βίοι παράλληλοι ή αντίθετοι;


Με μιαν ακόμα φοβερή αφορμή, το επεισόδιο με τον Πακιστανό της Πάρου, ξέσπασε ξανά ο «μικρός εμφύλιος» της ελλαδικής κοινής γνώμης.

Από την μία, «οι λαθρομετανάστες είναι υπερβολικά πολλοί και μη αφομοιωμένοι, έχουν συνεισφέρει σε μιαν άνευ προηγουμένου αύξηση της εγκληματικότητας, οι ζωές μας και η καθημερινότητά μας βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο. Δεν τους θέλουμε!».
Από την άλλη, «οι άνθρωποι αυτοί έρχονται κατατρεγμένοι από χώρες σε εμπόλεμη κατάσταση και κανονικά θα δικαιούντο άσυλο. Αντ’ αυτού έρχονται αντιμέτωποι με παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, διωγμούς, βία και ξενοφοβία».
Οι δύο παραπάνω θέσεις προβάλλονται από τους υπερασπιστές τους ως αναιρετικές η μία της άλλης, ως λήγουσες το θέμα. Μολαταύτα, δεν γίνεται κατανοητός ένας κλασικός ορισμός του τραγικού: «έχουν και οι δύο δίκιο, μα ο καθένας έχει το δικό του δίκιο».

-Το γεγονός ότι οφείλουμε να έχουμε ένα κράτος που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και χαρακτηρίζεται από ανθρωπισμό δεν αναιρεί -ούτε επιλύει- την ζοφερή πραγματικότητα του προβλήματος της λαθραίας εγκατάστασης περίπου δύο εκατομμυρίων εξαθλιωμένων ανθρώπων (από κοινωνίες δυσαφομοίωτες στην ελληνική) σε μια μικρή χώρα περίπου δέκα εκατομμυρίων κατοίκων, και μάλιστα σε πρωτοφανή οικονομική κρίση.

-Και το επείγον του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης δεν αναιρεί το πρόταγμα και την αναγκαιότητα του στοιχειώδους ανθρωπισμού, ή -για να το πούμε αλλιώς- το χαρακτηριστικό που κάνει τον άνθρωπο ανθρώπινο. Πόσῳ μάλλον σε μιά χώρα που ο πληθυσμός της θεωρεί εαυτόν κυρίως χριστιανικό. Ειδάλλως διολισθαίνουμε  στην προοπτική αντιμετώπισης του προβλήματος με άκρατη βία, η οποία απλώς θα μεταμορφώσει την χώρα σε μιά απέραντη αλληλοσφαγή στους δρόμους, όπως σήμερα συμβαίνει μόνο στα χειρότερα των όψιμων ελλαδικών γκέτο.

Το δίλημμα δεν είναι -ουδέποτε ήταν- επίλυση ή ανθρωπισμός! Διότι, απλούστατα, δεν νοείται (πέρα από τα μυαλά των χρυσαυγιτών) καμία επίλυση χωρίς ανθρωπισμό και δεν νοείται (πέρα από τους ριζικά αποκομμένους από την πραγματικότητα αριστερούς) απλώς κάποιος ανθρωπισμός χωρίς συνακόλουθη επίλυση του σεσηπότος πλέον προβλήματος.

Έχει έρθει πλέον για τα καλά η ώρα της λύσης του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης. Και η λύση δεν θα έρθει ούτε από τα πογκρόμ της άκρας δεξιάς, ούτε από τις αντιλήψεις περί ανωτερότητας των εντοπίων, ούτε από το αυτιστικό ανθρωπισμόμετρο της αριστεράς. Γι΄ αυτό είναι πραγματικά σημαντικό να απεγκλωβιστούμε ταχύτατα από μια εκατέρωθεν ρητορική κατά τεκμήριο αδιέξοδη (δηλαδή, την ανθρωπιστική αντιμετώπιση και οριστική επίλυση του μεταναστευτικού ως αντίθετες, αντιφατικές πραγματικότητες) και να προτάξουμε ΛΥΣΕΙΣ, που φυσικά δεν νοούνται δίχως μαζικές απελάσεις. Όσο ταχύτερα καταφέρουμε να διεξαγάγουμε την δημόσια συζήτηση με τις πραγματικές παραμέτρους του προβλήματος και όχι με την ιδεοληπτική φαντασιακή εκδοχή τους, τόσο εγγύτερα θα βρισκόμαστε στην λύση και στην αποφυγή μιας περαιτέρω καταστροφής που όλο και σαφέστερα έρχεται.

Ένα άλλο κλασικό παράδειγμα είναι το αριστερό σύνθημα, «κανείς άνθρωπος δεν είναι παράνομος» ή «κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος». Πολύ ωραίο, δεν θα διαφωνήσουμε, αλλά αποτελεί μία μη-συμβολή (το απόλυτο μηδέν) στην συζήτηση για το πώς θα διαχειριστεί η ελληνική πολιτεία το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης. Με αυτού του είδους την ρητορική είναι αδύνατον να προκύψει οποιαδήποτε λύση από έναν διάλογο συμβαλλόμενων μερών. Προκύπτει μόνο αενάως κυκλούμενη αδολεσχία.

Η πρόσφατη ανακοίνωση «κατοίκων και επαγγελματιών του 6ου διαμερίσματος των Αθηνών» αποτελεί επίσης παραδειγματικό πεδίο. Παραθέτουμε αποσπάσματα:
«Μετά από την απροκάλυπτη συμπαράσταση στην παρανομία που μαστίζει την πόλη, που εκφράζεται μέσα από ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, εμείς οι κάτοικοι του Κέντρου της Αθήνας, ακομμάτιστοι, αλλά ενεργοί πολίτες, αισθανόμαστε βαθιά θιγόμενοι και για τον λόγο αυτό χρωστάμε επιτέλους μία απάντηση σε όλους αυτούς που χρόνια τώρα δουλεύουν για την καταστροφή της πόλης και της χώρας κρυμμένοι πίσω από ένα δήθεν «αριστερό» προσωπείο «ανθρωπισμού» και «αλληλεγγύης».[...]
 Αντιθέτως [η Αριστερά] έχυσε τόνους μελανιού κατηγορώντας άπαντες διαμαρτυρόμενους για το χάλι της πόλης και διωκόμενους από τα σπίτια τους ως φασίστες. Η δε συμπόνοια για όλους αυτούς που έχουν εισβάλλει στην χώρα παράνομα περίσσευε στα κείμενα επιπέδου Βίπερ Νόρα, που είδαν το φως της δημοσιότητας.
 Οι ανακοινώσεις για τις προσπάθειες της Πολιτείας να λύσει το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, εκτός από τραγικές και ανιστόρητες, είναι και προκλητικές απέναντι στους χιλιάδες Αθηναίους που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, άφησαν τα μαγαζιά τους και τα γραφεία τους για να γλυτώσουν από την εγκληματικότητα, την βρώμα και την υποβάθμιση της ζωής τους.
Όλα αυτά ήταν αποτελέσματα του εποικισμού που υφιστάμεθα χρόνια τώρα και που επαγγελματίες αλληλέγγυοι έχουν βαφτίσει μετανάστευση
Μόνο εάν είσαι τυφλός δεν βλέπεις την κατάντια της πόλης. Μόνο εάν είσαι κουφός δεν ακούς τις κραυγές των ανθρώπων που κινδυνεύουν και αναγκάζονται να ζουν σαν τα ζώα, μέσα σε πρώην αστικές γειτονιές και νυν φαβέλες. Μόνο εάν είσαι ηλίθιος δεν καταλαβαίνεις τι πραγματικά συμβαίνει. Ως φαίνεται η σημερινή «Αριστερά» είναι και τα τρία.
Εάν συνεχιστούν όλες αυτές οι δηλώσεις προτείνουμε στην Χρυσή Αυγή να κάνει τον κ. Τσίπρα και την κ. Παπαρήγα επίτιμους προέδρους της, αφού ως φαίνεται συμβάλλουν τα μάλα στην άνοδο της.»

Στην σπαρακτική φωνή των κατοίκων, η οργανωμένη αριστερά μονίμως απαντά «τίποτα χρυσαυγίτες θά’ναι, μην ενοχλείστε». Αυτή η νοο-τροπία (όποιος θίγει το ζήτημα είναι φασίστας και χρυσαυγίτης) ριζοσπαστικοποιεί όσους δεν… αναπαύονται με αυτήν, με αποτέλεσμα κόμματα του 0,1% να αποκτούν «από το πουθενά» το εντυπωσιακό 7%.
Αν δεν επιτύχουμε να συζητήσουμε τα πραγματικά μας προβλήματα σοβαρά και όχι αυτιστικά, μας περιμένουν καταστάσεις που θα τρίβουμε τα μάτια μας.
Καλό είναι να το συνειδητοποιήσουμε πριν να είναι αργά!
Κ. Μ.
πηγη

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Ανέκδοτο με δύο λέξεις: Ελληνική επιχειρηματικότητα


Το Ελληνικό κράτος σε παροτρύνει να είσαι Δημόσιος Υπάλληλος, και από περιουσία να έχεις μόνο μετρητά. Για όλα τα υπόλοιπα έχει αντικίνητρα. Έτσι και κληρονομήσεις δε κάποιο ακίνητο, την έβαψες. Αν θέλεις να χτίσεις; Δεν είναι τυχαία η λαϊκή παροιμία “Αν δεν φυτέψεις αμπέλι, δεν χτίσεις σπίτι και δεν παντρέψεις δεν ξέρεις από ζωή”.

Επί του θέματος της κληρονομιάς πάλι, εφόσον το κεφάλαιο έχει ήδη φορολογηθεί όταν δημιουργήθηκε, τότε ο φόρος πρέπει να είναι μηδενικός. Αν έχει υπεραξία, τότε αυτή πρέπει να φορολογηθεί (μόνο η υπεραξία και όχι το ήδη φορολογημένο κεφάλαιο) στη χρονική στιγμή ρευστοποίησής της. Αν πρόκειται για μετρητά, τότε αυτά έχουν ήδη φορολογηθεί στη συσσώρευσή τους.

Το πρόβλημα όταν φορολογεί κεφάλαιο το κράτος είναι ότι ουσιαστικά το δημεύει, καθώς το κεφάλαιο δεν εγγυάται εισόδημα. Αντί δηλαδή να δημεύσει τα κλεμμένα το κράτος, δημεύει τις περιουσίες της μεσαίας τάξης, οι φτωχοί δεν έχουν αν τους πάρει, και οι πλούσιοι τα έχουν προφυλαγμένα καλά.

Παράδειγμα: έχω κάποιο γνωστό που οι γονείς του πέθαναν πριν πολλά χρόνια. Επειδή ο πατέρας του ήταν πετυχημένος κατασκευαστής, και η μητέρα του φαρμακοποιός, του άφησαν ένα μεγάλο αλλά παλαιό σπίτι σε ακριβό βόρειο προάστιο. Ο ίδιος είναι ελεύθερος επαγγελματίας και όχι πολύ οικονομημένος. Από το ακίνητο εισέπραττε 2.000 ευρώ το μήνα, όπου φυσικά έδινε το 75,6% στην εφορία (40% φόρος, 3,6% χαρτόσημο, 80% του φόρου προκαταβολή για το επόμενο έτος που ήταν άδειο και έπρεπε και να το ξαναβάψει γιατί του έφυγε ο ενοικιαστής).

Επίσης με το ΦΜΑΠ και το ΕΤΑΚ από ό,τι μου λέει πλήρωσε περίπου το υπόλοιπο στην εφορία, διότι το ακίνητο έχει πολλά τετραγωνικά σε υψηλή τιμή περιοχής.

Το αποτέλεσμα ήταν όταν ήρθε το χαράτσι οι άνθρωπος έπαθε σοκ. Ουσιαστικά ψάχνει να βρει να το πουλήσει, διότι δεν έχει αρκετό εισόδημα για να το συντηρεί και να πληρώνει τους φόρους. Πλέον εντός κρίσης, μου λέει πως προσπαθεί να το νοικιάσει με 900 ευρώ το μήνα και δεν βρίσκει γιατί ως παλαιό σπίτι καίει πολύ πετρέλαιο.
Το να είσαι κληρονόμος δεν είναι καλή δουλειά στην Ελλάδα πλέον.

Επιχειρηματίας όμως; Ακόμα χειρότερα!

Τα αντικίνητρα στο να είσαι επιχειρηματίας είναι τιτανοτρισμεγιστοτεράστια. Μη το ψάχνετε.

Από τον ΚΒΣ των 18.000 σελίδων να ξεκινήσουμε και μόνο φτάνει. Υπόψη ότι τον ΚΒΣ δεν τον τηρούν οι δημόσιες επιχειρήσεις για να είναι και “καλύτερα” ελέγξιμο το δημόσιο συμφέρον. Μόνο οι ιδιωτικές!

Αν είσαι επιχειρηματίας ή ελεύθερος επαγγελματίας, λοιπόν, το κράτος μας επίσης σε υποχρεώνει να πληρώνεις συνταξιοδοτικές εισφορές, ακόμα και όταν δεν έχεις εισόδημα (με ποινή φυλάκισης και προσωποκράτησης) και φυσικά σε υποχρεώνει να πληρώσεις το 80% του φετινού φόρου ως προκαταβολή φόρου της επόμενης χρονιάς, λες και υπάρχει κάποια εγγύηση ότι του χρόνου θα βγάλεις πάλι τα ίδια κέρδη.  Επίσης, σε υποχρεώνει να προπληρώσεις το ΦΠΑ είτε το έχεις εισπράξει είτε όχι. Φυσικά αν δεν είσαι ενήμερος στις εισφορές σου όπως το 40% των ασφαλισμένων στον ΟΑΕΕ, τότε είσαι ανασφάλιστος, παρά το γεγονός ότι το σύστημα υγείας επιδοτείται από τους φόρους όλων. Δηλαδή το Ελληνικό κράτος παίρνει τους φόρους από όλους για να χρηματοδοτεί τη μαύρη τρύπα κλοπής και διαφθοράς που λέγεται Εθνικό Σύστημα Υγείας, αλλά δίνει περίθαλψη μόνο σε όσους είναι ασφαλισμένοι!

Αν δεν είσαι ενήμερος με τις φορολογικές σου υποχρεώσεις δεν μπορείς να θεωρήσεις τιμολόγια, άρα δεν μπορείς να πουλήσεις, άρα δεν μπορείς να βγάλεις λεφτά να ξεχρεώσεις αυτά που χρωστάς σε φόρους. Μόνο εμένα κάτι δε μου πάει καλά εδώ; Σε ποιό πλανήτη τα σκέφτηκαν αυτά; Σε ποιό παράλληλο σύμπαν; Αυτός που τα έφτιαξε έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του; Χλωμό...

Επιχειρηματικότητα λέγαμε; Ειδικά αν κάνει κάποιος το λάθος να πουλήσει κάτι στο κράτος, την πάτησε. Χιλιάδες οι περιπτώσεις αυτών που καταστράφηκαν επειδή έκαναν μια δουλίτσα με το κράτος. Κάποιοι εξ αυτών μάλιστα ζουν ακόμη για να το περιγράψουν. Ζουν, μια κουβέντα δηλαδή...

Το κράτος δεν ψάχνει απλώς για χρηματοδότες προμηθευτές - ψάχνει για ηλιθίους. Γι’αυτό και όποιος πουλάει στο κράτος και δεν είναι ηλίθιος, συνήθως το τσακίζει στην υπερτιμολόγηση.

Η κρατικοδίαιτη επιχείρηση είναι σε μια συνεχή κούρσα με το κράτος ποιός θα κλέψει τον άλλον περισσότερο: Ο κρατικοδίαιτος υπερτιμολογεί 3-4 φορές πάνω τις υπηρεσίες/προϊόντα του, και το κράτος του παίρνει τα λεφτά του ΦΠΑ μπροστά, του βάζει κρατήσεις 7%-10% υπέρ “τρίτων” και άσχετων, του εισπράττει το φόρο από τα εικονικά κέρδη του 3 χρόνια πριν του τα πληρώσει, του βάζει πρόστιμα για μουτζούρες και περαιώσεις άλλο 2%-3% επί του τζίρου του, στο τέλος τον πληρώνει με ομόλογα που λήγουν 3 χρόνια μετά, και πριν τα εισπράξει αυτός του κάνει και ένα κουρεματάκι 50% και τραβάει την ημερομηνία πληρωμής στο 2040. Ή αν τα χρειάζεται τώρα για να πληρώσει προμηθευτές, τότε θα πληρωθεί το 12% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων: τιμολόγησες 100, πλήρωσες ΦΠΑ για 100 (δηλ. 23), πληρώθηκες τα μισά σε ομόλογα που έχουν ονομαστική αξία 50+ΦΠΑ (σύνολο 61,5) που όμως αν τα χρειάζεσαι να τα ρευστοποιήσεις τώρα και όχι το 2040, διότι ο προμηθευτής σου θέλει τα λεφτά του αυτή τη δεκαετία και όχι τη μεθεπόμενη, τότε θα πάρεις περί τα 7,38!

Πρέπει να είσαι πολύ ηλίθιος σήμερα για να πουλήσεις στο Ελληνικό Κράτος. Μα πολύ ηλίθιος μιλάμε!

Φυσικά από τους μη-κρατικοδίαιτους, το κράτος παροτρύνει όσους είναι διατεθειμένοι να συναλλαγούν με τους διεφθαρμένους να κλέβουν ατιμώρητα την κοινωνία (παραεμπόριο και μαύρη εργασία και μη έκδοση αποδείξεων μεταξύ άλλων), με προϋπόθεση να μοιράζονται τα κλοπιμαία με τον αρμόδιο διεφθαρμένο δημόσιο υπάλληλο που έχει καθήκον να τους ελέγξει!

Η στάση του Ελληνικού κράτους απέναντι στην επιχειρηματικότητα είναι εγκληματική. Η σημερινή κατάντια της χώρας είναι άμεση συνάρτηση αυτής της στρεβλής και αρρωστημένης σχέσης κράτους-επιχειρηματικότητας. Μάλλον όχι σχέσης - θανάσιμης έχθρας.

Με άλλα λόγια, αν κάνεις το λάθος να γίνεις επιχειρηματίας σε αυτή τη χώρα, και δεν είσαι διατεθειμένος να συναλλαγείς με τη διαφθορά, το κράτος θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι(α) του για να σε συνθλίψει! Και σχεδόν πάντα το καταφέρνει, εκτός αν είσαι από τους 20-30 "μεγάλους", οπότε ουσιαστικά σε αφήνει να κάνεις ό,τι θέλεις...

Πιο βρώμικο και διεφθαρμένο σύστημα άσκησης γραφειοκρατικής κρατικής εξουσίας δεν πρέπει να έχει ξαναϋπάρξει στην ιστορία.

Ούτε καν στις Σοβιετικές "Δημοκρατίες": εκεί τουλάχιστον δεν σε κορόιδευαν ότι μπορείς να επιχειρηματίσεις. Ήταν ξεκάθαρο πως αν ήθελες να προκόψεις έπρεπε να γίνεις μέλος του κομμουνιστικού κόμματος.  Ούτε στις μπανανίες της υποσαχάρειου Αφρικής: εκεί ξέρεις ότι αν δεις κρατικό υπάλληλο τρέχεις για τη ζωή σου.

Εδώ υπάρχουν κάποιοι που ακόμη νομίζουν ότι η επιχειρηματικότητα έχει περιθώρια στην Ελλάδα, και θέλουν να την φορολογήσουν και επί του τζίρου: εε, ρε τζάμπο που τους χρειάζεται...

agissilaos@gmail.com
infognomonpolitics.blogspot.gr

Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

«Τα μεταλλεία στη Χαλκιδική είναι μια χρυσή ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη»


11.000.000 ευρώ.

Tο τίμημα που κατέβαλε η Hellas Gold, για να αποκτήσει το δικαίωμα εκμετάλλευσης 317.000 στρεμάτων στη Βόρεια Χαλκιδική με σύμβαση που υπέγραψε με το Ελληνικό Δημόσιο, κατόπιν μεσολάβησης του Πάχτα, τότε υφυπουργού Οικονομίας και σημερινού Δημάρχου Αριστοτέλη. Η σύμβαση έγινε χωρίς διαγωνισμό, με απευθείας ανάθεση σε μια εταιρεία που είχε δημιουργηθεί δυο μέρες πριν (με μετοχικό κεφάλαιο 60.000 ευρώ!) και με απαλλαγή της από οποιαδήποτε ευθύνη αποκατάστασης περιβαλλοντικών ζημιών που είχαν γίνει από την καναδική TVX Gold (έφυγε νύχτα από τα μεταλλεία Κασσάνδρας αφήνοντας απλήρωτους 472 εργαζόμενους – συνολικό χρέος της προς τους εργαζόμενους: 17 εκατ. ευρώ).

95.700.000 ευρώ. Το κέρδος των Μπόμπολα – Κούτρα – Τίμις (κυρίων μετόχων της “Ελληνικός Χρυσός”) από την τμηματική πώληση της εταιρείας στη μητρική πολυεθνική European Goldfields.
408.000.000 ευρώ. Η αγοραία αξία των μεταλλείων, όπως υπολογίστηκε από διεθνή οίκο έξι μήνες μετά την πώλησή τους από το Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή 37 φορές παραπάνω. Αυτό δεν εμποδίζει την τότε ελληνική κυβέρνηση να επιδοτήσει την “Ελληνικός Χρυσός” με 15.000.000 ευρώ.
2.300.000.000 ευρώ. Η σημερινή αξία των μεταλλείων στο χρηματιστήριο του Τορόντο μετά την απόκτηση του 95% των μετοχών από την European Goldfields, πολυεθνική εταιρεία με έδρα τον Καναδά πίσω από την οποία βρίσκονται funds και τράπεζες όπως η JP Morgan και η Goldman Sachs.
15.436.000.000 (!) ευρώ. Η αξία των μεταλλευμάτων που βρίσκονται στα μεταλλεία της Χαλκιδικής.

0 ευρώ. Το κέρδος του Ελληνικού Δημόσιου. Σύμφωνα με τον Μεταλλευτικό Κώδικα, ο ορυκτός πλούτος ανήκει αποκλειστικά στις εταιρείες που τον εκμεταλλεύονται και δεν προβλέπεται η απόδοση δικαιωμάτων στο Δημόσιο από την εκμετάλλευσή του. Γι’ αυτό άλλωστε η Τρόικα αρνήθηκε να αποδεχθεί τα μεταλλεία της Χαλκιδικής στις εγγυήσεις που έδωσε η ελληνική κυβέρνηση για τη δανειακή σύμβαση.

«Όσοι αντιδρούν είναι υποκινούμενοι και οπισθοδρομικοί»
Το μεταλλείο που θέλει να κατασκευάσει η European Goldfields δεν θα είναι ένα υπόγειο ορυχείο με στοές όπως πιθανώς φαντάζονται πολλοί αλλά μια επιφανειακή εκμετάλλευση που θα αποσπά τον χρυσό κατόπιν επεξεργασίας του εδάφους με κυάνιο, μετατρέποντας τη γη σε απόρριμμα και αφήνοντας τοξικά κατάλοιπα, κυρίως κυάνιο, αρσενικό και θειικό οξύ.
0.8 γραμμάρια ανά τόνο είναι η περιεκτικότητα σε χρυσό του εδάφους στην περιοχή.
18 τόνοι εξορύγματος χρειάζονται για να γίνει ένα χρυσό δαχτυλίδι.
2 χιλιόμετρα θα είναι η διάμετρος του ανοιχτού ορύγματος που θα συνοδεύεται από λίμνες αποβλήτων όπου θα «αποθηκεύονται» τα τοξικά υγρά.
3.000 στρέμματα δάσους θα καταστραφούν για να υλοποιηθεί το έργο.
200 εκατ. τόνοι προβλέπεται να εξορυχθούν μέσα στα επόμενα χρόνια σύμφωνα με το σχέδιο της εταιρείας. Τα 2.500 χρόνια που λειτουργούν μεταλλεία στην περιοχή εξορύχθηκαν 30 εκατ. τόνοι, από τους οποίους οι 20 εκατ. τόνοι μετά το 1927 από τον Μποδοσάκη.
15.000.000 μ3: η ποσότητα νερού που αντλείται σήμερα ετησίως στην περιοχή των μεταλλείων, ξεπερνώντας την ετήσια κατανάλωση νερού ολόκληρου του νομού Χαλκιδικής.
691.000 λίτρα: η μέση κατανάλωση νερού ανά κιλό παραγόμενου χρυσού. Πέρα όμως από την κατασπατάληση του νερού, οι συνέπειες ενός ατυχήματος είναι ανυπολόγιστες. Το 2000, στη Baia Mare της Ρουμανίας διέρρευσαν από εξορυκτική μονάδα χρυσού 100.000 κυβικά μέτρα νερού με πολύ υψηλές συγκεντρώσεις κυανίου και άλλων βαρέων μετάλλων στον ποταμό Tisla και από εκεί στον Δούναβη, πλήττοντας εκτός από τη Ρουμανία, την Ουγγαρία και τη Σερβία, δηλητηριάζοντας το πόσιμο νερό, σκοτώνοντας δεκάδες χιλιάδες ψάρια και νεκρώνοντας τα οικοσυστήματα. Το περιβαλλοντικό ατύχημα στη Baia Mare θεωρείται το πιο καταστροφικό στην ιστορία της Ευρώπης μετά του Τσέρνομπιλ. Η καταστροφικότητα λοιπόν των μεταλλείων στις Σκουριές της Χαλκιδικής δεν αφορά μόνο τα γύρω χωριά, αλλά το σύνολο της Χαλκιδικής (αφού θα καταστραφεί ο υδροφόρος ορίζοντας), και σε περίπτωση ατυχήματος και τη Θεσσαλονίκη και ποιος ξέρει μέχρι πού…

«Η σιωπή είναι χρυσός»
Πολυεθνικές, τραπεζίτες και ντόπια αφεντικά ετοιμάζονται να βάλουν στην τσέπη 15 δισ. ευρώ με μοναδικό αντάλλαγμα την καταβολή για κάποια χρόνια μισθών σε μερικές εκατοντάδες εργαζόμενους, οι οποίοι θα πεταχτούν στα αζήτητα όταν η εταιρεία φύγει, αφήνοντας πίσω της κρανίου τόπο. Όποιος σιωπά είναι συνένοχος στο έγκλημα

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Το Καστελόριζο επιστρέφει στη Δραχμή!


Το Καστελόριζο επιστρέφει στη Δραχμή ως ένδειξη διαμαρτυρίας προς το Κράτος.

Η Μεγίστη, γνωστότερη με την ονομασία Καστελλόριζο (κόκκινο φρούριο), αποτελεί το νοτιανατολικότερο άκρο της Ευρώπης. Απέχει μόλις 2 ναυτικά μίλια από τις τουρκικές ακτές και οι 450 κάτοικοί της (μαζί και οι στρατιώτες) νιώθουν καθημερινά την «καυτή ανάσα» της γείτονας από πάνω τους.
Την ώρα, δε, που η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να...  υπογράψει ένα νέο μνημόνιο, εν μέσω έντονων αντιδράσεων κοινωνίας και εργαζομένων, ώστε η χώρα μας να παραμείνει πάση θυσία στο ευρώ, στο Καστελόριζο, το «νησί του μνημονίου», προσωνύμιο από τότε που ο τέως πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου πριν σχεδόν 22 μήνες ανακοίνωσε από το νησί την ένταξη της Ελλάδας στο πρώτο μνημόνιο, ετοιμάζεται να υψώσει σημαία ανεξαρτησίας και να επιστρέψει εκεί από όπου ξεκίνησε η Ελλάδα:

Στη δραχμή!!!

Ενδεικτικά είναι τα όσα λέει στην aftodioikisi.gr ο ο δήμαρχος του «νησιού του μνημονίου», ο Παύλος Πανηγύρης, εκφράζονται το θυμό αλλά και την απελπισία του από τη συμπεριφορά των πολιτικών απέναντι στο Καστελόριζο.
«Κάποια στιγμή θα σηκωθούμε να φύγουμε και θα σηκώσουμε την «ανεξάρτητη σημαία της επανάστασης», την «ανεξάρτητη σημαία του Καστελλόριζου». Θα επιστρέψουμε στη δραχμή, μιας και, όπως φαίνεται, η πατρίδα μας με το ευρώ δεν είναι πλέον ανεξάρτητη. Για να είμαστε και Έλληνες και ανεξάρτητοι», τονίζει με έμφαση.

Και προσθέτει: «Νιώθουμε παραμελημένοι, εγκαταλελειμμένοι, ότι δεν υπάρχει κράτος. Δεκαοχτώ χρόνια δήμαρχος και έχω απογοητευθεί», σημειώντας πως η ανάπτυξη δεν έχει φτάσει ακόμα στο νησί, ή αν πήγε, «έφυγε» μαζί με τους επισήμους και τις υποσχέσεις τους.

Κατέστρεψαν το Καστελλόριζο, καταστρέφουν τη χώρα, σημειώνει και επιτίθεται με σφοδρότητα συλλήβδην εναντίον του πολιτικού προσωπικού της χώρας (πλην ενός, του προέδρου της ΔΗΜΑΡ Φώτη Κουβέλη): «Αυτοί οι ανεγκέφαλοι που βγαίνουν σήμερα στις τηλεοράσεις και δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα μας περνούν για βλάκες. Λένε ότι έκαναν λάθη και έχουν το θράσος να θέλουν να πάρουν πάλι τα ηνία αυτής της χώρας. Για εμένα είναι ανεπιθύμητοι. Δε θέλουμε κανέναν πλέον εδώ πέρα. Να μην ξαναπατήσουν το πόδι τους».

Τουρκικές «εισαγωγές»

Αναφορικά με το δήμο του, πέραν της έλλειψης προσωπικού που παρουσιάστηκε με την εφαρμογή του ΟΕΥ, «από τα 20 άτομα που προβλέπει, έχω αυτή τη στιγμή 5 άτομα, και ένα μηχανικό που θέλω για μελέτες δεν έχω· δεν υπάρχει σωστή κατανομή των ειδικοτήτων», λέει ο δήμαρχος, το σημαντικότερο πρόβλημα στο νησί είναι η τροφοδοσία.

Και εδώ το πρόβλημα έρχεται να το λύσει η… ευγενική χορηγία της Τουρκίας, στις ακτές της οποίας κατεθύνονται οι Καστελλοριζίτες για να προμηθευτούν τρόφιμα, καθώς -όπως λέει ο δήμαρχος- ό,τι αγοράσουν συν τα εισιτήρια είναι… φτηνότερα από τα σούπερ μάρκετ της Μεγίστης, που είναι ακριβότερα ακόμα και από αυτά της Ρόδου. Η προμήθεια αυτή φτάνει στο 30-40% των αναγκών των κατοίκων του νησιού.

perahora gr
http://ioablognews.blogspot.gr/

Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

ΑΓΑΡΗΝΟΙ, ΣΑΡΑΚΗΝΟΙ, ΤΣΕΤΕΣ, ΤΟΥΡΚΑΛΒΑΝΟΙ, Ο BARBAROSSA


KAI ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ ΤΗΣ ΕΞΟΧΟΤΑΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ

Στις Κυκλάδες, οι πόλεις κτίζονταν σε μέρη απόκρημνα και δυσπρόσιτα για λόγους αυτοπροστασίας και επιβίωσης των κατοίκων από εισβολές Αγαρηνών, Σαρακηνών, Τουρκαλβανών, πειρατών, πλιατσικολόγων, Τσετών κλπ. Τον ίδιο ρόλο έπαιζαν και τα κάστρα στις ορεινές περιοχές.

Σήμερα, ο εχθρός που ανοίγει την κερκόπορτα βρίσκεται ΕΝΤΟΣ των τειχών ως εξωτερικός συνεργάτης του στρατολόγου-εισβολέα. Στόχος του η συγκρότηση της κοινωνίας, το ανοσοποιητικό της σύστημα, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, την αυτοδιοίκηση και την αυτοπροστασία. (εξ ου και "Ιός").

Στρατολογεί άλλοτε πεινασμένους χαμηλών ηθικών αντιστάσεων (αλοίμονο αν όλοι οι πεινασμενοι γινονταν βαποράκια, πουτάνες και φονείς συνταξιουχων) και άλλοτε εγκληματικές και τυχοδιωκτικές φύσεις για να επανδρώσει τις πειρατικές γαλέρες που θα αποκομίσουν τα λάφυρα στην βασίλισσα της Ολλανδίας για την οποία δουλεύουν οι πειρατές και σε θησαυροφυλάκια με ασπρομαυρα πλακάκια.
Την σφαγή της Χίου την έκαναν Τσέτες και την γενοκτονία των Αρμενίων Κούρδοι. Την βρώμικη δουλειά δεν την έκαναν οι Τούρκοι και ο στρατός του Δράμαλη ήταν επανδρωμένος από Αιγυπτίους. Τη Σμύρνη δεν την έκαψαν ντόπιοι Τούρκοι αλλά μεταφερθέντες ξενομερίτες. Τα πογκρόμ της Κωνσταντινούπολης κατά των Ελλήνων έγιναν από μεταφερμένους από την Ανατολία πρόσφορους επί χρήμασι και επί πλιάτσικοις τραμπούκους.

Οι Χριστιανοί Αρβανίτες της Ελλάδας και Arberesh της Ιταλίας κατέφυγαν από την γη τους σε άλλες χώρες για να γλυτώσουν από την μανία των ομόφυλών τους αυτομολημένων στο Ισλάμ Τουρκαλβανών. Τις φάρες δηλαδή που ανέκαθεν συνεργάστηκαν οικειοθελώς με τον εκάστοτε μοχθηρό κατακτητή, από τους Τούρκους και τους Ιταλούς φασίστες μέχρι τους Γερμανούς ναζί και τους Κινεζοκομμουνιστες του Χότζα με αντάλλαγμα το πλιάτσικο, σε χρήμα και σε είδος. Φάρες δηλαδή στις οποίες η κουλτούρα της βίας έχει επιφέρει... γονιδιακή μετάλλαξη.

Χρόνια τώρα η "βασίλισσα της Βρετανίας" και η βασίλισσα των ΗΠΑ στρατολογούν ως πλιατσικολόγους τον παγκόσμιο ηθικό απόπατο και πολιτισμικό κατιμά. Τους καμουφλάρει και τους προωθεί ανακατεμένους με τους απόκληρους και τους απελπισμένους του κόσμου τούτου από την κερκόπορτα του ανθρωπισμού κάποιων υπερανθρώπων.

Το ότι δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για τους αναξιοπαθουντες είναι προφανές και από την κτηνώδη οικονομική και εργασιακή εκμετάλλευση και από τις βόμβες που τους πετούν στα κεφάλια στις χώρες τους. Τους είναι χρήσιμοι μόνο ως καμουφλάζ για το πλιάτσικο. Ως κάλυψη για το πλήρωμα της γαλέρας. Είναι οι δούλοι που τραβούν το κουπί την ώρα που οι Αγαρηνοί εξορμούν. Είναι τα άβουλα και τα δύστυχα πιόνια που συμμετέχουν εκόντες-άκοντες στην πολιτισμική μας γενοκτονία με αντάλλαγμα την επιβίωση τους, την ώρα που οι Σαρακηνοί καίνε τη Άνω Σύρα και η υπερατλαντική Αυτού Μεγαλείοτης τρίβει τα χέρια της. Νάναι άραγε τυχαίο που τόσες off shore "ανθρωπιστικές" και "αντιρατσιστικές" οργανώσεις χρηματοδοτούνται αδρά;

Δουλοπάροικοι πάντα υπήρξαν. Και αναλόγως το που και πότε έζησαν αξιώθηκαν μιας καλύτερης και χειρότερης τύχης. Οι Σαρακηνοί όμως και οι πειρατικές γαλέρες, οι εξ επαγγέλματος σφαγείς είναι  ίδιοι παντού και πάντα. Αυτονόητο είναι το δικαίωμα στο να αυτοπροστατευούμε ως κοινωνία και να τους αντιμετωπίσουμε. Αυτό που δεν είναι πλέον σήμερα ευνόητο για πολλούς πάσχοντες από πολιτικό δογματισμό και ιδεοληψία είναι η αυτοπροστασία μας από τους αυτομολημένους θυρωρούς της κερκόπορτας, από τους Εφιάλτες της πολιτισμικής μας αλλοτρίωσης, από τους ανθρώπους της Αυτής Ατλαντικής Μεγαλειότητος (εκ του Άτλαντος, του αδελφου του Προμηθεα) η οποία που αφού ολοκληρωσε το πλιάτσικο στη Γιουγκοσλαυία, τον Καυκασο και τη Βορεια Αφρικη σαλπαρε γι' άλλες "αγορές". Μιας άθλιας σέχτας αυλικών που το μόνο που βρήκε να παρουσιάσει στην Ολυμπιάδα ως απαύγασμα του πολιτισμού που εκπροσωπεί είναι διαβόλοι, τριβόλοι, σοκ και δέος και ο τρόμος στις ψυχές καθηλωμένων στο κρεβάτι παιδιών.

Αρκετά με δαύτους. Η αυτοάμυνα στους προδότες και τους δοσίλογους είναι επιβεβλημένο καθήκον. Πιο επείγον και από την αντιμετώπιση του Μπαρμπαρόσα. Διότι αν εκλείψουν οι δοσίλογοι, οι δουλοπάροικοι αντί διαχειριζόμενοι να αποτελούν μοχλό αποδόμησης, τουναντίον θα ενσωματωθούν σε όλα αυτά που ο πολιτισμός μας πρεσβεύει, όπως έγινε και με όλους τους προηγούμενους, μη φυλετικά Έλληνες, που ξέμειναν στα χώματα αυτά. Από τους δοσίλογους πρέπει να αρχίσει κάποτε το ξεκαθάρισμα αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως πολιτισμός. Διότι καλύτερα Έλληνας ακόμα και με σπαστά Ελληνικά παρά Ελληνόφωνη Κυρία επί των Τιμών της Αυτής Εξοχότητος - κα Ρεπούση μου και κύριε Βαλλιανάτε μου.

Ο πολιτισμός αυτός ΔΕΝ ειναι ανθρωπιστική εκπομπή του ΑΝΤ1 που την παρουσιάζει η σύζυγος του καναλάρχη, αμέσως μετά τη Στιγμη της Αληθειας και το Big Brother σε σκηνοθεσία Βορίδη. Κι ας μη ξεχναμε πως δεν πεθαινει κανεις ακριβως από AIDS αλλά από σωρεία ασθενειών αφού πρωτα καταστραφεί το ανοσοποιητικό του σύστημα. Και αλοιμονο σε αυτόν που μολύνει την κοινωνία με τον ιό του AIDS από προθεση.
http://theoprovlitos.blogspot.gr

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ. ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΜΙΛΓΚΡΑΜ.


Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή.
Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία.
Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων.
Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση -πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη -κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών.
Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή -που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών.
Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του.

Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι καλούνταν έναντι αμοιβής να συμμετέχουν σε ένα ψυχολογικό πείραμα σχετικό με τη μνήμη.

Χώριζε τους φοιτητές σε ζεύγη και -μετά από μια εικονική κλήρωση- ο ένας έπαιρνε το ρόλο του «μαθητευομένου» και ο άλλος του «δασκάλου».
Ο έκπληκτος «μαθητευόμενος» δενόταν χειροπόδαρα σε μια ηλεκτρική καρέκλα και του περνούσαν ηλεκτρόδια σε όλο το σώμα. Έπειτα του έδιναν να μάθει δέκα ζεύγη λέξεων.
Ο «δάσκαλος», από την άλλη, καθόταν μπροστά σε μια κονσόλα ηλεκτρικής γεννήτριας. Μπροστά του δέκα κουμπιά με ενδείξεις: «15 βολτ, 30 βολτ, 50 βολτ κλπ.» Το τελευταίο κουμπί έγραφε: «450 βολτ. Προσοχή! Κίνδυνος!»
Πίσω από το «δάσκαλο» στεκόταν ο πειραματιστής, ο υπεύθυνος του πειράματος.

(Και περνάμε σε ενεστώτα για να γίνουμε μέτοχοι της στιγμής.)
«Θα λέτε την πρώτη λέξη από τα ζεύγη στο μαθητευόμενο. Αν κάνει λάθος θα σηκώσετε το πρώτο μοχλό και θα υποστεί ένα ηλεκτροσόκ 15 βολτ. Σε κάθε λάθος θα σηκώνετε τον αμέσως επόμενο μοχλό», λέει ο πειραματιστής και ο «δάσκαλος» αισθάνεται ήδη καλά που δεν του έτυχε στην κλήρωση ο άλλος ρόλος.

Το πείραμα ξεκινάει. Ο «δάσκαλος» λέει τις λέξεις από το μικρόφωνο. Ο «μαθητευόμενος», ήδη τρομαγμένος, απαντάει σωστά, αλλά όχι για πολύ.
Μόλις κάνει το πρώτο λάθος ο «δάσκαλος» γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος του λέει να προχωρήσει στο πρώτο ηλεκτροσόκ. Ο «δάσκαλος» υπακούει.
15 βολτ δεν είναι πολλά, αλλά ο «μαθητευόμενος» έχει αλλάξει ήδη γνώμη. Παρ’ όλα αυτά απαντάει σωστά σε άλλη μια ερώτηση, αλλά στο επόμενο λάθος δέχεται 30 βολτ.
«Αφήστε να φύγω», λέει ο «μαθητευόμενος» που δεν μπορεί να λυθεί. «Δε θέλω να συμμετάσχω σε αυτό το πείραμα.»
Ο «δάσκαλος» κοιτάει τον πειραματιστή. Εκείνος του κάνει νόημα να συνεχίσει.

Τα βολτ αυξάνονται και τώρα πια ο πόνος είναι εμφανής στο πρόσωπο του «μαθητευόμενου», που εκλιπαρεί να τον αφήσουν ελεύθερο.
Στα 200 βολτ ταρακουνιέται ολόκληρος. Ο «δάσκαλος» πριν κάθε ηλεκτροσόκ γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος, με σταθερή φωνή, του λέει ότι το πείραμα πρέπει να συνεχιστεί.
Ο «δάσκαλος» συνεχίζει να βασανίζει έναν άγνωστο, έναν απλό φοιτητή που κλαίει, ζητάει τη βοήθεια του Θεού και παρακαλεί να τον λυπηθούν. Δεν μπορεί πια να απαντήσει στις ερωτήσεις, αλλά ο πειραματιστής λέει στο «δάσκαλο»:
«Τη σιωπή την εκλαμβάνουμε ως αποτυχημένη απάντηση και συνεχίζουμε με την τιμωρία.»
Στα 345 βολτ ο «μαθητευόμενος» τραντάζεται ολόκληρος, ουρλιάζει και χάνει τις αισθήσεις του.
Ο «δάσκαλος», ιδρωμένος και με τα χέρια του να τρέμουν, κοιτάει τον πειραματιστή.
«Μην ανησυχείτε», λέει εκείνος, «το πείραμα είναι απολύτως ελεγχόμενο… Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»
«Μα είναι λιπόθυμος», λέει ο «δάσκαλος».
«Δεν έχει καμιά σημασία. Το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί. Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»

Πόσοι από τους εθελοντές έφτασαν ως τον τελευταίο μοχλό;

Πριν ξεκινήσει το πείραμα του ο Μίλγκραμ είχε κάνει μια «δημοσκόπηση» ανάμεσα στους ψυχιάτρους και στους ψυχολόγους, ρωτώντας ‘τους τι ποσοστό των εθελοντών θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό.

Σχεδόν όλοι απάντησαν ότι κανείς δε θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό, πέρα ίσως από κάποια άτομα με κρυπτοσαδιστικές τάσεις, καθαρά παθολογικές.
Δυστυχώς έκαναν λάθος.

Μόλις το 5% των «δασκάλων» αρνήθηκαν εξ’ αρχής να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πείραμα και αποχώρησαν -συνήθως βρίζοντας τον πειραματιστή.
Το υπόλοιπο 95% προχώρησε πολύ το πείραμα, πάνω από τα 150 βολτ.
Και το 65%… Έφτασε μέχρι τον τελευταίο μοχλό, τα πιθανότατα θανατηφόρα 450 βολτ!

Που έγκειται η φάρσα;
Ο «μαθητευόμενος» δεν ήταν φοιτητής, αλλά ηθοποιός, που είχε προσληφθεί από το Μίλγκραμ για αυτόν ακριβώς το «ρόλο».
Δεν υπήρχε ηλεκτρισμός ούτε ηλεκτροσόκ. Ο ηθοποιός υποκρινόταν.
Το μοναδικό πειραματόζωο ήταν ο «δάσκαλος».

Όμως τα αποτελέσματα ήταν αληθινά: Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων θα υπακούσει και θα βασανίσει -ίσως και θα σκοτώσει- έναν άγνωστο του, αρκεί να δέχεται εντολές από κάποιον με κύρος (στην προκειμένη περίπτωση επιστημονικό) και ταυτόχρονα να αισθάνεται ότι δεν τον βαρύνει η ευθύνη για ό,τι συμβεί -αφού εκείνος «απλώς ακολουθούσε τις διαταγές».

Και φυσικά οι περισσότεροι από εμάς θα σκεφτούν όταν μάθουν για αυτό το πείραμα: «Εγώ αποκλείεται να έφτανα ως τον τελευταίο μοχλό.»

Όμως δείτε τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, κάθε μέρα.
Ο υπάλληλος της ΔΕΗ που δέχεται να κόψει το ρεύμα από έναν άνεργο ή άπορο, ξέροντας ότι έτσι τον ταπεινώνει, τον υποβάλει σε ένα διαρκές βασανιστήριο και πιθανότατα θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του, ανήκει στο 65% του τελευταίου μοχλού. Και δεν είναι καθόλου κρυπτοσαδιστής. Απλώς ακολουθεί τις εντολές που του έδωσαν.

Ο υπάλληλος του σούπερ-μάρκετ που σου δίνει το χαλασμένο ψάρι και σε διαβεβαιώνει ότι είναι φρέσκο δε σε μισεί, παρότι γνωρίζει ότι μπορεί να πάθεις και δηλητηρίαση. Απλώς ακολουθεί εντολές.

Ο αστυνομικός ο οποίος ραντίζει με χημικά τους διαδηλωτές δεν είναι κρυπτοσαδιστής -αν και πολλοί θα διαφωνήσουν στο συγκεκριμένο παράδειγμα. Απλώς κάνει τη δουλειά του.

Ο υπάλληλος της εφορίας ή της τράπεζας που υπογράφει την κατάσχεση κάποιου σπιτιού για 1.000 ευρώ χρέος, θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό στο πείραμα. Γιατί υπακούει.

Ο πολιτικός που υπογράφει το μνημόνιο το οποίο οδηγεί ένα ολόκληρο έθνος στην εξαθλίωση του νεοφιλελευθερισμού θα έφτανε μέχρι τον τελευταίο μοχλό. Και αυτός υπακούει, σε εντολές πολύ πιο ισχυρές από εκείνες του πειραματιστή με την άσπρη φόρμα.

Αν όμως δούμε το πείραμα του Μίλγκραμ από την ανθρωπιστική-ηθική του πλευρά (από την πλευρά του 5% που αρνήθηκε να υπακούσει) θα καταλάβουμε ότι κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Αν σε διατάζουν να κάνεις κάτι που προκαλεί κακό στον άλλον, στο συμπολίτη σου, σε έναν άνθρωπο ή σε ένα ζώο, πρέπει να αρνηθείς να υπακούσεις. Ακόμα κι αν χάσεις το μπόνους παραγωγικότητας, την προαγωγή, την επανεκλογή, τη δουλειά σου.
Μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να αρνηθούμε να υπακούσουμε στις «μικρές» και καθημερινές εντολές βίας -με τις οποίες οι περισσότεροι ασυνείδητα συμμορφωνόμαστε, μόνον όταν θα είμαστε έτοιμοι να προβούμε σε μια γενικευμένη και μέχρι τέλους πολιτική, κοινωνική, καταναλωτική ανυπακοή, μόνο όταν μάθουμε να συμπεριφερόμαστε ως αυτεξούσιοι άνθρωποι και όχι ως ανεύθυνοι υπάλληλοι, μόνο τότε θα μπορέσουμε να γκρεμίσουμε τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού που μας θέλει υπάνθρωπους, υπάκουους και υπόδουλους.

Και μια τελευταία παρατήρηση:
Τα υποκείμενα του πειράματος του Μίλγκραμ, οι εθελοντές φοιτητές, μάθαιναν από εκείνον ποιος ήταν ο στόχος του πειράματος. Μάθαιναν ότι ο «μαθητευόμενος» ήταν ηθοποιός και ότι δεν είχε ποτέ υποστεί ηλεκτροσόκ.
Ο Μίλγκραμ το έκανε αυτό για να τους ανακουφίσει, αλλά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο.
Αυτοί οι άνθρωποι, ειδικά το 65% που είχε φτάσει ως τον τελευταίο μοχλό, πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους κυνηγημένοι από τις Ερινύες της πράξης τους. Γιατί συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν τόσο αθώοι και τόσο «καλοί» όσο ήθελαν να πιστεύουν για τον εαυτό τους.


Ολα τα παραπανω ειναι αντγραφη απο ενα Εξαιρετικο Κυριο και Φιλο.

Σχολιο…το εχω αντιγραψει αλλα εχω υπογραμμισει τι θαυμασια θα συνεβαινε αν η “εκπαιδευτικη-παιδαγωγικη” μας κατευθυνση ηταν τετοια.

Αντιστεκομαστε; Αναρωτηθείτε

Με Εκτιμηση.
http://anti-ntp.blogspot.com

Κρίμας που ο Στάνλει Μίλγκραμ δεν γνώριζε τον Ορθόδοξο μοναχισμό,  θα αναγνώριζε οτι η υπακοή   δεν είναι ούτε αρνητική, ούτε θετική. Εξαρτάται πάντα από τη χρήση της....