Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Ο ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ ΚΑΙ Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ

  ΜΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ  ΚΡΙΣΗΣ 
      του  Αντώνη Ανδρουλιδάκη 

  Άκουγα  πριν από χρόνια έκπληκτος φίλο ψυχίατρο που συμμετείχε σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα  αποκατάστασης χρονίων πασχόντων από ψυχικά νοσήματα, να περιγράφει την απίστευτα πειθαρχημένη συμπεριφορά των Γερμανών ασθενών, έναντι των Ελλήνων «ομοδόξων» τους.  Το πρόγραμμα προέβλεπε -μεταξύ άλλων- τη γεωργική απασχόληση των ασθενών σε μια μορφή «εργασιοθεραπείας» και αφορούσε ασθενείς με βαρύτατα ψυχικά νοσήματα. Το εντυπωσιακό είναι, ότι αν και η Γερμανική, όσο και η Ελληνική ομάδα ασθενών, πειθαρχούσαν επαρκώς στη διάρκεια εκτέλεσης της χειρωνακτικής τους εργασίας, εν τούτοις, στο άκουσμα του ήχου του διαλλείματος για το μεσημβρινό γεύμα, οι μεν Γερμανοί ασθενείς παρέμεναν απόλυτα πειθαρχημένοι και σε απόλυτη σειρά και τάξη λάμβαναν το φαγητό τους,  οι δε Έλληνες συνάδελφοι τους,  διαρήγνυαν κυριολεκτικά τα ιμάτια τους και αλλαλάζοντας διασκορπίζονταν άτακτα προς όλες τις κατευθύνσεις, κάνοντας πραγματικά δύσκολη τη ζωή των θεραπευτών τους. 
      Εύλογα συμπεραίναμε τότε, χαμογελώντας με κάμποση «εθνική αυταρέσκεια», ότι στη Γερμανία, ούτε να τρελλαθεί κανείς δεν μπορεί. Η παρέκκλιση δηλαδή, από την κυρίαρχη κοινωνική κοσμοαντίληψη δεν είναι εφικτή, ούτε με το «άλλοθι» μιας βαρύτατης σχιζοφρένειας. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου