Με ένα εντυπωσιακά ειλικρινές άρθρο, που δηµοσιεύεται στην έγκυρη εφηµερίδα SABAH, από τον Engin Ardiç, γνωστό συγγραφέα και δηµοσιογράφο στην Τουρκία στηλιτεύεται ο Τουρκικός τρόπος εορτασµού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαϊου:
*”Τούρκοι συµπατριώτες, σταµατήστε πιά τίς φανφάρες καί τίς γιορτές γιά τήν Άλωση, αρκετή ßία έχουµε δώσει στήν Ανατολή µε τίς πράξεις µας…”
ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα συνέδριο µε θέµα «Θα πάρουµε πίσω την όλη»…
ΑΝ έφτιαχναν µακέτα µε τα τείχη της πόλης και τους στρατιώτες µε τις πανοπλίες τους να επιτίθενται στην Πόλη… (όπως εµείς στην Τουρκία κάνουµε κάθε χρόνο !)
ΑΝ ένας τύπος ντυµένος όπως ο περίφηµος Έλληνας νικηφόρος και σχεδόν µυθικός Διγενής Ακρίτας έπιανε τον δικό µας Ulubatlι Hasan και τον γκρέµιζε κάτω…
ΑΝ ξαφνικά έµπαινε στην πόλη κάποιος ντυµένος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος πάνω σε ένα λευκό άλογο και δίπλα του άλλος ως Λουκάς Νοταράς, ως Γεώργιος Φραντζής κι έµπαιναν ως αντιπρόσωποι της πόλης… (όπως εµείς στην Τουρκία κάνουµε κάθε χρόνο !)
ΑΝ έφτιαχναν µια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε µιναρέδες αλλά Σταυρό…
ΑΝ έκαιγαν λιßάνι και έλεγαν ύµνους, θα µας άρεσε; Δεν θα µας άρεσε, θα ξεσηκώναµε τον κόσµο, µέχρι που θα καλούσαµε πίσω τον πρέσßη µας από την Ελλάδα.
Τότε, γιατί το κάνετε εσείς αυτό, κάθε χρόνο; Πέρασαν 556 χρόνια και γιορτάζετε (την Αλωση) σαν να ήταν χθες; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ( µ΄ αυτές τις γιορτές πού κάνετε ) διακηρύσσετε σε όλο τον κόσµο ότι: «αυτά τα µέρη δεν ήταν δικά µας, ήρθαµε εκ εων υστέρων και τα πήραµε µε τη ßία». Για ποιο λόγο άραγε φέρνετε στη µνήµη µια υπόθεση 6 αιώνων; Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόßος ότι η Πόλη κάποια µέρα θα δοθεί πίσω; *
*Μην φοßάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε µερικοί ηλίθιοι της Εργκενεκόν περί όρων του 1919. Μη φοßάστε, τα 9 εκατοµµύρια Ελλήνων δεν µπορούν να πάρουν την πόλη των 12 εκατοµµυρίων, και αν ακόµα την πάρουν δεν µπορούν να την κατοικήσουν. Κι οι δικοί µας που γιορτάζουν την Άλωση είναι µια χούφτα φανατικοί µόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα. *
*Ρε σεις, αν µας πούνε ότι λεηλατούσαµε την Πόλη τρεις τρεις και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουµε; Θα υπερασπιστούµε τον εαυτό µας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωµάτων ή θα αφήσουµε το θέµα στους ιστορικούς; Αντί να περηφανευόµαστε µε τις πόλεις που κατακτήσαµε, ας περηφανευτούµε µε αυτές που ιδρύσαµε, αν υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχουν. Όλη η Ανατολή είναι περιοχή µέ τήν ßία κατακτηµένη… Ακόµα και το όνοµα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που πιστεύουν (ana=µανα, dolu=γεµάτη) αλλά προέχεται από την ελληνική λέξη η Ανατολή. Ακόµα και η ονοµασία της Ισταµπούλ δεν είναι όπως µας λέει ο Ebliya Celebi «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάµ» τραßώντας τη λέξη από
τα µαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν».
Εντάξει λοιπόν, αποκτήσαµε µόνιµη εγκατάσταση, τέλος η νοµαδική ζωή και γι’ αυτό ο λαός αγοράζει πέντε – πέντε τα διαµερίσµατα. Κανείς δεν µπορεί να µας κουνήσει, ηρεµήστε πια…Οι χωριάτες µας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν την Κωνσταντινούπολη χωρίς όµως πολλές φανφάρες…”.*
http://www.sabah.com.tr/Yazarlar/ardic/2009/05/29/hatirlatmayin_sunu_kefereye
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου