στο πλαίσιο της... ηθικοποίησης (!) του καπιταλισμού! Δεν είναι δυνατόν να πηδάνε απ' τα παράθυρα οι εργαζόμενοι της Φρανς Τέλεκομ και τα γκόλντεν μπόυς να σφυρίζουν αδιάφορα
όπως οι βόμβες πάνω απ' τα κεφάλια των Αφγανοπακιστανών! Σωστόν...
......................................
Οταν βλέπετε στις εφημερίδες χάρτες και γραφήματα για το «πώς θα μπορούσε το Ισραήλ να πλήξει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν», να ετοιμάζεστε
για τον επόμενο πόλεμο της διπλανής πόρτας...
Φύγε εσύ (Ν.Δ.)!
Ελα εσύ (ΠΑΣΟΚ)!
Στη χώρα αυτή οι βάρβαροι ήταν πάντα η λύση!
Ουδέποτε αμέλησαν να εμφανισθούν.
Ουδέποτε νύχτωσε αφήνοντάς μας να τους περιμένουμε, έστω απορώντας τι θα κάνουμε χωρίς αυτούς, όχι! οι βάρβαροι έρχονται πάντα, έρχονται στην ώρα τους, διαδέχονται ο ένας τον άλλον
οι βάρβαροι πάντα διαβαίνουν
κι έρχονται τσιφ και φθάνουν
πάντα στην ώρα τους, βλάπτοντες και οι δύο τη Συρία το ίδιο....
Ομως, αύριο ψηφίζουμε.
Μεγάλη ημέρα (που ενίοτε κρατάει τέσσερα χρόνια).Ο πατέρας μου όταν πήγαινε στις κάλπες φορούσε τα καλά του σαν να πήγαινε επίσκεψη (η μαμά, έτσι κι αλλιώς δεν έβγαινε ποτέ απ' το σπίτι χωρίς τα καλά της) -νομίζω ότι στα χέρια τους, το ψηφοδέλτιο πήγαινε κι αυτό στις κάλπες (ανυποψίαστο ότι κάποτε θα πήγαινε στις κάλτσες), πλυμένο, χτενισμένο και καθαρό, οπλισμένο με τα όνειρα για τα παιδιά, το μέλλον τους, τις σπουδές τους.
Νομίζω ότι για τη μάνα μου και τον πατέρα μου αυτό ήταν η Ελλάδα, το μέλλον των παιδιών τους, η ζωή τους, η αξιοπρέπειά τους,
δεν ήταν οι ίδιοι, η «παιδική τους ηλικία» κι άλλα τέτοια εύκολα, αλλά οι προσδοκίες τους για εμάς
τα ξαδέρφια μου, τα γειτονόπουλα, τα παιδιά των συγγενών απ' τα γύρω χωριά, όλες εκείνες τις φατσούλες
με τα περίεργα μάτια που πήγαιναν σχολείο, έκαναν αταξίες ή μάθαιναν από νωρίς μια τέχνη, αφού δεν «έπαιρναν τα γράμματα», να «βγουν αύριο άνθρωποι στην κοινωνία».
...........................................
Μεγάλωσα, είδα -που λέει ο λόγος- άστεα πολλά και νόον έγνω (αν και δεν είναι βέβαιον ότι έβαλα μυαλό), χώρισε η ήρα από το στάρι
και τώρα -από χρόνια δηλαδή- ψηφίζω κάθε φορά κι εγώ για τη δική μου Ελλάδα και τον δικό μου κόσμο.
Σε όλην αυτήν τη διαδρομή κατάλαβα ότι άλλοι από μας αντιλαμβάνονται την ιστορία ως φορτίο κι άλλοι ως έμπνευση.
Κι έτσι έφθασα να έχω φίλους δεξιούς πιο αριστερούς από κάποιους «αριστερούς». Ανθρωποι που όλα αυτά τα χρόνια με έμαθαν την αξία του καλού
της «Αριστεράς του Καλού», όπως έλεγε ένας πρώην τουπαμάρος στο Μοντεβιδέο, ο οποίος κάθε βράδυ οργανώνει στο μπαράκι του συναντήσεις των ανθρώπων της γειτονιάς -ποιος είναι άρρωστος; πότε θα βάψουμε το σχολείο; ξέμεινε από λεφτά για τους φτωχούς ο παπάς;
μια Αριστερά της σύγκρουσης, της καταγγελίας, της διαδήλωσης, αλλά και της ανοιχτής αγκαλιάς, της φροντίδας προς τον πλησίον, της καλής παρέας
του σεβασμού προς τους άλλους,
των ωραίων ιστοριών και των βιβλίων.
..........................................
Λέω λοιπόν να πάω κι αυτήν τη φορά στις κάλπες με αυτήν την ποίηση της ταξικής πάλης στον νου και την καρδιά σε αυτή τη γιορτινή μελαγχολία της δημοκρατίας, που δημοκρατία δεν είναι.
Αύριο ζητούν απ' τους πολίτες των 700, των 1.000 και των 2.000 ευρώ τον μήνα, από τους ανέργους και τους ξεχασμένους χωρικούς την ψήφο τους εκείνοι που τους έχουν καταδικάσει σε αυτήν τη μίζερη παρακμή, οι υπηρέτες των Δυνατών, γαλάζιοι και πράσινοι.
Τους πάει πολύ το μαύρο και μια μέρα, κάποτε, όχι στο πολύ μακρινό μέλλον θα το φορέσουν για τα καλά
πενθώντας για τα ψέματα που δεν θα μπορούν να λένε πια, για τις αμαρτίες που θα 'ναι πλέον αδύνατον να απολαύσουν.
* * *
Καλό βόλι, συντρόφισσες και σύντροφοι, κυρίες και κύριοι, καπετάνισσες και ναυτάκια μου.
Κάποια μέρα κουμάντο στην Τράπεζα της Ελλάδος θα κάνει ο Ισαάκ Ασίμωφ και ψηφοδέλτια θα μοιράζει στα νοικοκυριά των αγρών ο Παπαδιαμάντης.
Ισως όχι, και βέβαια όχι, μετά την 5η Οκτωβρίου 2009, αλλά κάποια μέρα...
ΣΤΑΘΗΣ Σ.http://www.enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου