Η σύγχρονη Ελλάδα δυστυχώς μέχρι σήμερα έχει προσφέρει μόνο διαχειριστές ως κυβερνήτες οι οποίοι έχουν στο μυαλό τους μόνο ένα πράμα, την προσωπική τους πολιτική επιτυχία εις βάρος των συμπολιτών τους, που υποτίθεται οτι εκπροσωπούν.
Κάνουν οτι μπορούν για να επανεκλεγούν με τις ευλογίες του πολιτικού μηχανισμού του κομματός τους. Τίποτα περισσότερο.
Απο την ημέρα που παίρνουν το πανεπιστημιακό πτυχίο στα χέρια τους αφιερώνουν τη ζωή τους μόνο για τους εαυτούς τους, και δεδομένου οτι η πολιτική στην Ελλάδα είναι ένα πολύ επικερδές επάγγελμα, ακολουθούν την πολιτική.
Πως αλλοιώς θα κέρδιζαν υπέρογκους μισθούς για μια θέση που προυποθέτει επιρροή και πρόσθετες παροχές, συχνά μάλιστα με ανήθικο ή παράνομο τρόπο ατιμωριτί, ενω προσποιούνται οτι βοηθούν τη χώρα;
Η διαφορά μεταξύ διαχειριστών και ηγετών είναι οτι διαχειριστές κάνουν μόνο αυτό που είναι υποχρεωμένοι να κάνουν ,διαχειριζόμενοι τους πάντες και τα πάντα.
Απο την άλλη πλευρά ,οι ηγέτες κάνουν οτι πρέπει να κάνουν, πράγμα που σημαίνει οτι οι ηγέτες κάνουν όλα τα απαιτούμενα βήματα για την εκτέλεση της αποστολής τους φροντίζοντας την ευημερία της χώρας. Επι πλέον, οι ηγέτες καθοδηγούν τον λαό, ενω συγχρόνως διαχειρίζονται την λειτουργία, τις επιχειρήσεις ,και τις υποθέσεις της χώρας. Είναι το παράδειγμα του ενάρετου πολίτου.
Μάρκους Αλεξάντερ Τέμπλορ. απο το άρθρο του "Οι ομοιότητες μεταξύ Μαρίας Αντουανέττας και της ελληνικής πολιτικής αφρόκρεμας"
τρίτο μάτι τ.174
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου