Όπως γνωρίζουμε, ο παραπάνω νόμος δεν εφαρμόζεται σχεδόν ποτέ στο Ελληνικό κράτος στο οποίο εδώ και πολλά χρόνια η διαφθορά και η μιζα ήταν ο κανόνας. Μάλιστα, τα πράγματα είχαν φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε αν κάποιος ασθενής δεν έδινε "φακελάκι" ή κάποιο ακριβό δώρο στους γιατρούς, να το πληρώνει με την ίδια του την ζωή. Αυτό ακριβώς συνέβη και με την περίπτωση της Αμαλίας Καλυβινού, μιας νεαρής κοπέλας η οποία είχε την ατυχία να προσβληθεί απο καρκίνο μόλις στα 24ά της χρόνια.
Αντιμετωπίζοντας το σκληρό και διεφθαρμένο πρόσωπο του Ελληνικού συστήματος υγείας, προσπάθησε να παλέψει με την Ελληνική γραφειοκρατία και να αντιμετωπίσει θαρραλέα το πρόβλημά της, καταγγέλοντας δημόσια την παθογένεια του Ελληνικού εθνικού συστήματος υγείας που στην πραγματικότητα είναι ο πιο σοβαρά αρρωστος. Μάθετε λίγα για την συγκλονιστική ιστορία της Αμαλίας, για τον θανατό της, αλλά και για την μαχη της όχι μόνο εναντίον του καρκίνου αλλά και εναντίον της διαφθοράς στο σύστημα υγείας της χώρας.
Η Αμαλία Καλυβίνου γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα. Από την ...
ηλικία των οκτώ ετών, ξεκίνησε να πονάει αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα με την υγεία της. Ωστόσο η μικρή κοπέλα δεν μπορούσε κάν να φανταστεί πως το μεγαλυτερο πρόβλημα που θα αντιμετώπιζε θα ήταν το ίδιο το συστημα υγείας που υποτείθετε πως θα έπρεπε να την βοηθήσει... Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και σε νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα (1994) και σε ηλικία 24 χρονών (φοιτήτρια τότε της φιλοσοφικής), η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα στο πόδι της είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.
Αρθρο 47 του Ν. 2071/ 1992: "Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του".
Για τα επόμενα πέντε χρόνια (1994 - 1999), η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο που της έτρωγε το σωμα της και τον κίνδυνο του ακρωτηριασμού, αλλά και με την παθογένεια ενός εθνικού συστήματος υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επέμεινε να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα. Αντιμετωπίζοντας σοβαρότατο πρόβλημα ηταν αναγκασμένη να περιμένει επί ώρες στην ουρά, προκειμένου να της βάλουν μια κολωσφραγγίδα.
Η αγανάκτηση και το blog
Τον Ιούλιο του 2005, η Αμαλία Καλυβίνου ανεβάζει το πρώτο της post σε ένα ιστολόγιο (blog). Υποφέρωντας χίλια βάσανα, το κορίτσι κατέγραφε καθημερινά την εμπειρία της εκεί. Τότε το ψηφιακό χωριό έχει λίγα σπίτια, η λέξη blogs δεν έχει ακουστεί ακόμα στην ελληνική tv και οι bloggers βλέπουν αποσπάσματα απ' τα post τους στο "Σάββατο βράδυ - Κυριακή Πρωί" της Ελευθεροτυπίας. Είναι μια αθώα εποχή για τα ελληνικά blogs. Μικρά λογοτεχνικά διαμαντάκια, έξυπνο χιούμορ, αναρτήσεις γεμάτες έμπνευση: όλα καλά προστατευόμενα απ το κουκούλι της ανωνυμίας. Και τότε λοιπόν εμφανίζεται η Αμαλία. Και κάνει κάτι που δεν έχει ξαναγίνει μέχρι εκείνη την στιγμή στο δίκτυο. Μιλά για την περιπέτεια της υγείας της: Για τους άσχετους γιατρούς και τις λάθος διαγνώσεις τους, για τα φακελάκια που της ζήτησαν, για το βαρίδι της ελληνικής γραφειοκρατίας που σου βάζουν γύρω απ το λαιμό την ώρα που βουλιάζεις μαζί με την ασθένεια, για τις ατέλειωτες ώρες πόνου όταν δεν έχεις κανέναν να σε βοηθήσει.
Η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον "όρκο του ιπποκράτη", όχι 'φωτογραφίζοντας', αλλά με ονόματα, έχοντας η ίδια αποκαλύψει απ' την πρώτη της ανάρτηση το δικό της όνομα. Η μαρτυρία της, συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της. "Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας." Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς όμως ποτέ δεν ήταν και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Κατακρίνωντας το βρωμερό συστημα και την άθλια νοοτροπία που επικρατεί επι χρόνια στην Ελλάδα, έκανε γνωστή την φράση: "Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...". Το 2007 η ιστορία της είναι πια γνωστή στην τηλεόραση. Αρκετοί γνωρίζουν την περιπέτεια της χωρίς να έχουν μπει ποτέ σε blog. Η ίδια αρνείται να εκμεταλλευτεί την φήμη της που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Δεν βγαίνει στην τηλεόραση και δίνει μόνο μια συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία.
Θάνατος
Μετά απο την απίστευτη περιπέτειά της υγείας της, την ταλαιπωρία με τα νοσοκομεία και τους διεφθαρμένους γιατρούς, άφησε την τελευταία της πνοή την παρασκευή 25 Μαΐου 2007 χτυπημένη απο τον καρκίνο. Η Αμαλία ήταν μόλις 30 ετών.
Επίλογος
Πολλά χρόνια μετά την στιγμή που η Αμαλία ανέβασε το τελευταίο της άρθρο στο ιστολόγιό της, τίποτα δεν είναι ίδιο στα ελληνικά blogs. Δεν είναι ότι δεν βρίσκεις διαμάντια όπως παλιά, αλλά πρέπει να ψάξεις ανάμεσα σε τόνους χυδαιότητας, συκοφαντίας και απύθμενης βλακείας. Το blog της Αμαλίας όμως παραμένει στο διαδίκτυο, σαν ένα μπουκάλι με μήνυμα που κάποιος πέταξε στην απέραντη θάλασσα. "Μπορείς μέσα απ' το ίντερνετ να προσπαθήσεις να κάνεις τον κόσμο λίγο καλύτερο" γράφει το χαρτάκι. Κάθε χρόνο στην επέτειο του θανάτου της Αμαλίας, όλο και κάποιοι bloggers θα την θυμηθούν. Δεν αρκεί όμως να θυμόμαστε μόνο το πρόσωπο, αλλά και τις πράξεις του. Άραγε έχουν αλάξει πολλά απο τότε ; Η μήπως η γαμημένη και βρωμερή νοοτροπία του "για να κάνεις την δουλεία σου πρέπει να λαδώσεις" ισχύει ακόμα ; Η περίπτωση της Αμαλίας Καλυβινού, η ιστορία της οποίας εγινε γνωστή στο παννελήνιο, έκανε πολλούς απο εμάς να αναρωτιούνται για το σαθρό σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε.
Αιωνία της η μνήμη.
Το blog της Αμαλίας: http://fakellaki.blogspot.com/
http://www.troktikaras.com/
http://griniarogatos.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου