Είναι η πιο υπέροχη κοιλάδα της Παλαιστίνης. Από τη μια μεριά το Εβάλ, από την άλλη το Γαριζίν, ονομαστά βουνά, αφού τ' όνομά τους έχει χαραχτεί μ' ανεξίτηλα γράμματα στην αθάνατη Γραφή. Στενή η κοιλάδα και το μάκρος της δε φτάνει τα πέντε χιλιόμετρα. Όμως η βλάστηση! Λεμονιές, πορτοκαλιές, ελιές, φοινικιές την κάνουν παράδεισο του Θεού. Και στην ευνοημένη τούτη κοιλάδα όχι μακρυά από την ιστορική Συχέμ θα συναντήσεις το περίφημο «φρέαρ του Ιακώβ». Είναι το πηγάδι, που σου μιλάει για τους μεγάλους πατριάρχες του Ισραήλ, μ' ακόμα και για Εκείνον, που 'ρθε στη γη να δώσει σ' όσους διψασμένους το «ύδωρ το ζων». Νερό τρεχούμενο, που σαν πίδακας πηδά στα ύψη για ν' ανεβάζει, όσους το πίνουν, στο Θεό, που 'ναι «ζωή αιώνιος».
Το φρέαρ του Ιακώβ» σήμερα βρίσκεται μέσα σε Χριστιανική εκκλησία. Όποιος προσκυνητής πορευθεί στην Παλαιστίνη και θελήσει να επισκεφτεί και τη Σαμάρεια, το δίχως άλλο θα σταματήσει και στο «φρέαρ του Ιακώβ». Θα θελήσει ν' αναπλάσει τη σκηνή, που μια γυναίκα αμαρτωλή από τη Σαμάρεια ανοίγει διάλογο με το Θεό, που 'γινε άνθρωπος και με την πίστη της κερδίζει τη δόξα της φήμης και τον ουρανό.
Σ' αυτό το ιερό προσκύνημα παραστέκει φρουρός κι οδηγός για τον κάθε προσκυνητή ο πατήρ Φιλούμενος. Αν θέλετε να τον γνωρίσετε, μάθετε, πως γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1913. Το επώνυμό του είναι Χασάπης και το βαπτιστικό του Σοφοκλής. Οι γονείς του είχαν δεκατρία παιδιά κι αυτός είναι το δέκατο παιδί της ευλογημένης πολύτεκνης οικογένειας. Σε ηλικία δεκατεσσάρων χρόνων με το δίδυμο αδελφό του - π. Ελπίδιο που πολλά προσέφερε στο Νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού και μόνασε στο Άγιον Όρος - ανέβηκαν στο αυστηρό μοναστήρι «Σταυροβούνι» της Κύπρου, που' χει συνδέσει την ιστορία του με την Αγία Ελένη. Ήταν μόλις εικοσιενός ετών, όταν πάλι με τον αδελφό του πήγαν στους αγίους τόπους. Ο πατήρ Φιλούμενος εδώ βρίσκει την ανάπαυση της ψυχής του. Γίνεται και μένει ο αγιοταφίτης. Μοναχός με υπακοή πηγαίνει, όπου η «Αγιοταφική Αδελφότης» τον στέλνει. Έτσι τον γνώρισε σχεδόν όλη η Παλαιστίνη. Βηθλεέμ, Άγιος Κωνσταντίνος Τιβεριάδος, Ιόππη, Ραμάλα, Άγιος Σάββας, Άγιος Θεοδόσιος, Προφήτης Ηλίας και τελευταία το φρέαρ του Ιακώβ τον αισθάνονται κοντά τους λειτουργό του Θεού του Υψίστου, που δεν παύει ν' απευθύνει στο Θεό του ελέους παρακλήσεις, δεήσεις, αίνους και δοξολογίες, ευχαριστίες ...; Και αυτά έως τις 29 του Νοέμβρη του 1979. Ξέρετε ποιον άγιο γιορτάζει η Εκκλησία μας στις 29 Νοεμβρίου; Ακούστε το: τον Άγιο Φιλούμενο.
Ναι, στις 29 του Νοέμβρη του 1979 ο π. Φιλούμενος γιορτάζει. Αλήθεια με ποιον τρόπο ένας Ορθόδοξος Έλληνας κληρικός γιορτάζει καλύτερα; Με ποιον τρόπο ...;
Αλλά να καλέσουμε τον π. Φιλούμενο να μας το πει. Και μας το λέει τώρα, όχι με το στόμα του το σάρκινο, που 'κλεισε πια και δε θα μιλήσει παρά στη δευτέρα του Χριστού Παρουσία, αλλά με το ...;αίμα του το μαρτυρικό!
Ήταν η ώρα του εσπερινού. Ο αρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος είχε φορέσει το πετραχήλι του. Την είχε αρχίσει την ακολουθία; Δεν το γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε όμως, ότι εδώ στη γη δεν την τέλειωσε κι ότι συνεχίζει στον ουρανό με την παράταξη «των εσφαγμένων διά τον λόγον του Θεού και δια την μαρτυρίαν του αρνίου ην είχον», που ζητούν δικαιοσύνη κι επέμβαση του δικαιοκρίτη Κυρίου. Γνωρίζουμε ακόμη, ότι ο κακούργος ή οι κακούργοι με τσεκούρι είχαν χαράξει το σταυρό επάνω στο μέτωπο του ιερωμένου κι είχαν με μανία χτυπήσει με το ίδιο απαίσιο όργανο όλο του το σώμα.
Ο τύπος έγραψε ότι τον χτύπησε βόμβα. Δηλαδή, έχουμε παραποίηση των γεγονότων. Γιατί τάχα; Κανείς δεν παρουσιάστηκε να πει, ότι ο μάρτυρας είχε δώσει αφορμή ή είχε δημιουργήσει εχθρούς. Στα 46 χρόνια, που υπηρέτησε στην άγια γη, ήταν ο φιλακόλουθος μοναχός κι ο ασκητικός. Ο πράος και γλυκύς άνθρωπος, σ' όλους αγαπητός. Στην κηδεία του δεν έτρεξαν μόνο Έλληνες και Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αλλά και Χριστιανοί των άλλων δογμάτων, όπως και αλλόθρησκοι. Ούτε βέβαια και για ληστεία μπορεί να γίνεται λόγος. Και βέβαια μένει το ερώτημα: Ποιοι και γιατί θανάτωσαν το ζηλωτή ιερομόναχο που αγρυπνούσε πλάι στο «φρέαρ του Ιακώβ»;
Βέβαια η ικανότατη αστυνομία του Ισραήλ δε μας έδωσε απάντηση. Έτσι, καθένας μόνος του μπορεί με το νου του να δίνει τις δικές του ερμηνείες, που μπορεί να είναι ή να μην είναι σύμφωνες με τα πράγματα. Σήμερα το γεγονός ένα είναι: Στους τόπους τους αγιασμένους με το αίμα των Προφητών και των Αποστόλων και πολλών αρχαίων Χριστιανών, με αυτό το αίμα του Θεανθρώπου, έτρεξε και το αίμα ενός απλού αγιοταφίτη κληρικού, που ξεκίνησε από τη μαρτυρική μας Κύπρο. Όμως το αίμα το μαρτυρικό, μην το ξεχνάμε, σπόρος είναι, και θα βλαστήσει και τώρα, όπως παλαιότερα και πάντα, τη νίκη του Εσταυρωμένου Χριστού, που νικά και θα νικήσει κάθε εχθρό του φανερό και κρυφό.
πηγη
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου