Μετά τη Θεία Λειτουργία γευθήκαμε το υπέροχο κισκέκ που παρασκεύασε ο δραστήριος λαογραφικός σύλλογος Αγίας Παρασκευής, θυσιάζοντας το προηγούμενο βράδυ έναν ταύρο 450 κιλών. Συμμετείχαμε στο γλέντι και στον χορό των προσκυνητών στην ειδικά διαμορφωμένη υπαίθρια τραπεζαρία, δίπλα στο εξωκλήσι που φαίνεται στη φωτογραφία, υπό τους ήχους υπέροχου μουσικού συγκροτήματος.
Ο φίλος Μάκης Αξιώτης, στις σελίδες 349-351 του πολύτιμου βιβλίου-οδηγού κάθε απαιτητικού περιηγητή «Περπατώντας τη Λέσβο», τ. Α΄, γράφει ότι στη Μόσυνα βρέθηκε «ένα πιθάρι και τρία λίθινα προϊστορικά εργαλεία, μία αξινούλα από γκρίζα προς το μπεζ πέτρα, διαστάσεων 11,5Χ5,5Χ4 εκατοστά πάχος και δύο άλλες από μαύρη βαριά πέτρα» και ότι «οι παλιοί θυμούνται πως εδώ υπήρχαν παλιά μάρμαρα, που τώρα δεν βρίσκονται πια. Πιστεύουν δε πως τούτη η θέση είναι παλαιότερη ως προς τη ζωοθυσία από τον ταύρο».
Στις επτάμισι το απόγευμα, απολαύσαμε στα Λιγαρίδια της Μόσ’νας τις γαϊδουροδρομίες όπου συμμετείχαν δώδεκα αναβάτες και ισάριθμα γαϊδούρια, αρσενικά και θηλυκά, σαμαρωμένα ή ξεσαμάρωτα, νέα ή γερασμένα, μικρόσωμα ή μεγαλόσωμα.
Στην αρχή στα προκριματικά, έτρεξαν όλα τα γαϊδούρια ανά δύο με τους καβαλάρηδες, που όλοι ήταν αγόρια ηλικίας 10-13 ετών των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού και των πρώτων του Γυμνασίου.
Στους ημιτελικούς, τα έξι, πάλι ανά δύο, και στον τελικό τα τρία εναπομείναντα γαϊδούρια με τους αναβάτες, που κατατάχθηκαν με πρώτο νικητή τον Βασίλη Καμπάκο, δεύτερο τον Παναγιώτη Δεμεσιώτη και τρίτο τον Γεώργιο Ευαγγέλου, που έλαβαν από την ελλανόδικο επιτροπή τα έπαθλα των 150, 100 και 50 ευρώ. Υπήρχαν δώρα και για τους υπόλοιπους: ένα θηλυκό γουρούνι, μια τούρτα, τρία λεσβιακά μαντίλια, τρία καπίστρια κι ένα μπουκάλι ούζο.
Η Ερατώ με τον τελευταίο της κατάταξης, εκείνον που πήρε το ούζο, είχε τον εξής διάλογο:
- Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή, εύχομαι το 2014 να είσαι πιο τυχερός! Πώς σε λένε;
- Νίκο Μπαλασάρη με λένε, μα πιο άτυχος δεν γίνεται! Εδώ και μια βδομάδα, που δανείστηκα τον γάιδαρο από τον ιδιοκτήτη του, κάθε μέρα, σ’ όλες τις πρόβες, τα πήγαινα καλά με τον ξ’πασμένο, που όποτε ξ’παζόταν, ξ’παζόταν μετά το τρέξιμο, μα σήμερα ξύπασι στην αρχή και με πέταξε κάτω μόλις τον καβάλησα. Έτσι ο άλλος καβαλάρης έτρεξε με τον γάιδαρό του μοναχός και προκρίθηκε.
- Είδα που έπεσες, φαίνεται και το γδάρσιμο με τα αίματα στο χέρι σου! Πόνεσες και γι’ αυτό δεν ζήτησες από την επιτροπή να τρέξετε ξανά;
- Δεν έπεσα, μ’ έριξε! Δεν πονάω και δεν θυμάμαι να πόνεσα, ούτε είδα ότι έτρεχε αίμα. Όταν μου έδωσαν το ούζο, έριξα λίγο και ίσα-ίσα που μ’ έτσουξε. Δεν ζήτησα να ξανατρέξω γιατί έτσι είναι οι κανόνες. Όποιος πέσει, όποτε πέσει, αποκλείεται! Κι ο δικός μου με έριξε στην αρχή, δεν πρόλαβε να δει ο κόσμος ότι τον προπόνησα για να τρέχει πιο γρήγορα απ’ όλους, όπως έτρεχε στις πρόβες ξεπερνώντας όλους τους άλλους γαϊδάρους.
- Γιατί τον έτρεξες ξεσαμάρωτο; Δεν είναι έτσι πιο εύκολο να πέσεις;
- Στις πρόβες, ξεσαμάρωτο τον έτρεχα για να’ ναι λαφρύς και λεύτερος ο Σπύρος μου και δεν με έριχνε!
- Σπύρος είναι το όνομα του γαϊδάρου σου;
- Ο ιδιοκτήτης του τον λέει Μπάμπη και τον τσιντά άμα τρέχει. Εγώ τον λέω Σπύρο και τον χαϊδεύω τον αγκρισμένο!
- Τι θα πει αγκρισμένος;
- Πώς να το εξηγήσω τώρα τούτο σε μια γυναίκα; Ε, να! Ο γάιδαρος που όταν θέλει μια γαϊδάρα την κυνηγά και ξ’πάζεται! Έτσι έκανε κι ο δικός μου, όταν είδε δίπλα του μια γαϊδάρα ξύπασι και με έριξε κάτω για να την κυνηγήσει μοναχός του! Και να μην μ’ έριχνε, δεύτερος θα ’ρχόμουνα! Έτσι ήθελε, να ’χει τη γαϊδάρα μπροστά κι αυτός πάντα από πίσω! Γι’ αυτό σου είπα πως πιο άτυχος δεν γίνεται να ήμουν.
Μα σίγουρα, αν ο Σπύρος μου κληρωνόταν να τρέχει με γαϊδάρους αντί για γαϊδάρες, δεν θα αγκριζόταν, δεν θα ξ’παζόταν και θα βγαίναμε και πρώτοι!
- Νίκο, προετοιμάσου για το καλοκαίρι του 2014, πάλι με τον Σπύρο σου! Θα ζητήσουμε από τον Χαράλαμπο Καλαμά, τον πρόεδρο του λαογραφικού συλλόγου, οι γάιδαροι να τρέχουν χώρια από τις γαϊδάρες!
Αριστείδης Κυριαζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου