Μία ενδιαφέρουσα άποψη για τα τεκταινόμενα και ένα άρθρο

«Μια γερμανική τράπεζα δανείζεται στο τωρινό επιτόκιο του 1,25%. Το ποσό αυτό το δανείζει στηγερμανική κυβέρνηση με επιτόκιο περίπου 3%. Η γερμανική κυβέρνηση το δανείζει στην Ελλάδαπερίπου με 6%. 

Τα χρήματα δεν δίνονται βέβαια στην Ελλάδα, αλλά χρησιμοποιούνται για να πληρωθούν πίσω ομόλογα, μεγάλο ποσοστό των οποίων το κατέχουν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες. 

Το ελληνικό χρέος συνεχίζει να αυξάνεται γιατί έτσι οι τόκοι προστίθενται πάνω στους επόμενους τόκους.
Ένα μεγάλο ποσοστό των ομολόγων οι ελληνικές κυβερνήσεις κατά καιρούς το εξέδωσανπροκειμένου να στηρίξουν τη γαλλογερμανική παραγωγή, αγοράζοντας οπλικά συστήματα ή συστήματα από τη Siemens (πολλές φορές χαλασμένα βλ. C4I)(*). 

Οι Έλληνες πολιτικοί κρατούσαν τις μίζες από αυτές τις συναλλαγές. Προφανώς και Έλληνες δημοσιογράφοι έπαιρναν τα δωράκια τους, αφού τα ονόματα πολλών από αυτούς βρέθηκαν στις λίστες της Siemens. Έτσι κανένας δεν μιλούσε. 

Για να είναι ικανοποιημένο ένα μεγάλο μέρος του λαού, του δώσαν να φάει κι αυτό μερικά ψίχουλαμε μαζικές προσλήψεις στο Δημόσιο(**). 

Για να δέσουν χειροπόδαρα οποιαδήποτε μελλοντική κυβέρνηση θελήσει να ανατρέψει αυτό το σκηνικόφρόντισαν κάτοχοι του ελληνικού χρέους να γίνουν και οι ελληνικές τράπεζες αλλά -ύστερα από νόμο του Σημίτη- και τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία. Επομένως, οποιαδήποτε απομείωση της αξίας των ελληνικών ομολόγων θα είχε κόστος στην ελληνική κοινωνία τις καταθέσεις και τις συντάξεις. 

Μέσω του νόμου Σημίτη, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης εξαφάνισε μέρος των επενδεδυμένων αποθεμάτων των ασφαλιστικών ταμείων με trades δομημένων ομολόγων. 

Όσοι διοικητές των ασφαλιστικών ταμείων (βλ. Τ.Τ.) είχαν προλάβει να ασφαλίσουν την έκθεση των ταμείων τους στο ελληνικό χρέος απολύθηκαν και τα ασφάλιστρα αυτά πουλήθηκαν σχεδόν δωρεάν από την κυβέρνηση Παπανδρέου (μέσω χρημ/κής όπου εργάζεται ο αδερφός του πρωθυπουργού)»(***). 


(*)Ικανός ο βαθμός συνευθύνης βεβαίως και όλων ημών, του καθενός μας ξεχωριστά. Όμως, της (υποτιθέμενης) εγχώριας ελίτ δραματικά πολλαπλάσιος. Ακριβώς όπως εκτίθενται στο τελευταίο βιβλίο του μεγάλου στοχαστή Παναγιώτη Κονδύλη.

(**)Μόνο μία απλή πληκτρολόγηση στο… λήμμα Αριστέα Μπουγάτσου αρκεί. Και για πολιτικούς και για παρατρεχάμενους και για δημοσιογράφους και… και…

(***)Εκκρεμοδικούν, εάν δεν απατώμεθα, οι καταγγελίες του Π. Καμένου και η εισαγγελική έρευνα (αρκετό υλικό και στο www.olympia.gr)
πηγη. 

Ευρώπη χωρίς δημοκρατία;

το τρομοκρατικό δίλημμα ναι ή όχι στο ευρώ, μπορεί να αποτράπηκε, αλλά η δυναμική που εκλύθηκε συγκλόνισε το ετοιμόρροπο πολιτικό σύστημα. Το αποτέλεσμα το ζήσαμε τα προηγούμενα δραματικά εικοσιτετράωρα, λεπτό προς λεπτό, και το ζούμε ακόμη. Ο ελληνικός λαός, σχεδόν στο σύνολό του, αντελήφθη ακαριαία όχι μόνο πόσο κοντά βρίσκεται στην άτακτη χρεοκοπία, αλλά και πόσο κρίσιμη είναι η γεωοικονομική κατάσταση στην Ευρώπη. Η οικονομική και πολιτική κρίση που συνταράσσει τη μεγάλη Ιταλία, μέλος του G7, έβδομη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, χώρα της Ferrari, δείχνει ότι η Ευρώπη του ενιαίου νομίσματος, των ασύμμετρων εθνικών οικονομιών και των φυγόκεντρων κρατικών πολιτικών είναι όχι μόνο ανέφικτη αλλά καταλήγει ολέθρια για τα μέλη της. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει όχι απλώς κρίση κρατικού χρέους, αλλά κρίση πολιτικής δομής και πολιτιστικής ταυτότητας. Η απεγνωσμένη, τυχοδιωκτική κίνηση Παπανδρέου, προοριζόταν κυρίως για εσωτερική κατανάλωση, αποκάλυψε ωστόσο το άλλο πρόσωπο των εταίρων μας: το αποικιοκρατικό και αντιδημοκρατικό πρόσωπο δανειστών-τοκογλύφων και όχι εκλεγμένων ηγετών δημοκρατιών, πρόσωπα που εκφέρουν ρητορική εκβιασμού, εθνοτικής ανωτερότητας και αυταρχισμού.

Η ευρωπαϊκή ελίτ ξέχασε την πολιτική· μάλλον, την ξέγραψε. Η Ευρωπαϊκή Ενωση ξεκίνησε ως ιστορική, πολιτική και πνευματική, προσέγγιση εθνών που είχαν αλληλοσφαγεί δυο φορές σε μισό αιώνα. Η ένωση έγινε για να αποτραπεί άλλος τέτοιος πόλεμος και για να ζήσουν εν ειρήνη, δημοκρατία και ευημερία οι λαοί. Αυτό μαθαίναμε στο σχολείο εδώ και δεκαετίες. Σήμερα οι ευρωπαϊκοί λαοί, φορείς της ελληνορωμαϊκής κληρονομιάς, καλούνται να απαρνηθούν την ευημερία και τη δημοκρατία, λόγω ενός ακήρυκτου οικονομικού πολέμου με αόρατους εχθρούς. «Το κυνικό νόημα του ελληνικού δράματος: λιγότερη δημοκρατία είναι καλύτερη για τις αγορές», έγραψε προχθές ο Γιούργκεν Χάμπερμας, ο κορυφαίος Ερωπαίος φιλόσοφος, τροφοδοτώντας έναν ιστορικής σημασίας διάλογο μέσα από τις σελίδες της Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Οταν η επιλογή υφίσταται μόνο μεταξύ πανώλης και χολέρας, δεν πρέπει η απόφαση να λαμβάνεται πάνω από τα κεφάλια ενός δημοκρατικού πληθυσμού. Δεν είναι μόνο ζήτημα δημοκρατίας, εδώ διακυβεύεται η αξιοπρέπεια», συμπέρανε.

Ακριβώς αυτά, τις ολοένα ισχνότερες προϋποθέσεις δημοκρατίας και αξιοπρέπειας, αναζητούν οι Ελληνες από την άνοιξη 2010. Πιασμένοι στα βρόχια της εγχώριας απόγνωσης, αντιμέτωποι με τις δικές μας ασυγχώρητες, μοιραίες αδυναμίες, υποχρεωμένοι εντούτοις από την ιστορία μας να σταθούμε όρθιοι με αξιοπρέπεια, αναζητούμε τώρα μια μορφή διακυβέρνησης χωρίς εκλογές, μια διαχειριστική αρχή που θα τρέξει το χρεοκοπημένο κρατικό μόρφωμα Ελλάς, κατ΄ εντολήν και υπό την επιτροπεία πανικόβλητων ευρωπαϊκών ελίτ που δεν έχουν καν ένα βιώσιμο σχέδιο για έξοδο από την κρίση. Εχουν μόνο ένα αυτοσχέδιο γιατροσόφι χορηγούμενο πειραματικά σε μεσογειακά χοιρίδια: άγρια λιτότητα επί του συνόλου πληθυσμού, για άγνωστο χρονικό διάστημα, έως ότου ηρεμήσουν οι αγορές ή έως ότου εξουδετερωθεί ο πληθυσμός.

πηγη