Ξέρετε, ο διάλογος στο… αθηνοκεντρικό ψευδοκράτος των Αθηνών,
που λέει και ο υπέροχος grand provocateur Κ. Ζουράρις(όταν το είχε
ακούση πρώτη φορά ο νομάρχης Π. Ψωμιάδης, είχε αποχωρήση εις ένδειξιν
διαμαρτυρίας από σχετική εκδήλωση, σας βεβαιώ), γίνεται με όρους
απαράμιλλης χυδαιότητας, που αρμόζει στην ορθολογική μεταφυσική και τον φιλοσοφικό σχετικισμό/μεταμοντέρνο μηδενισμό(δανείζομαι
τον όρο από την καταπληκτική, όντως, μελέτη του αδελφού Θ. Ζιάκα περί
μηδενισμού) που το Κράτος και οι ιδεολογικού του
μηχανισμοί(Πανεπιστήμια, ΜΜΕ κτλ.) μας …μετακενώνουν από τας Ευρώπας.
Δηλαδή, όποιος διαφωνεί με κάτι, ανεξαρτήτως γιατί διαφωνεί και τι επιθυμεί, προκηρύχνεται με διάφορους όρους τσουβαλιάσματος που τον εξουδετερώνουν δια παντός: (ακρο)δεξιός, εθνικιστής, ρατσιστής κτλ.. Είναι το ανάλογο του κομμουνιστή(δηλαδή τριτοδιεθνιστή, για να είμαστε λεπτολόγοι) για την εποχή μας, το έχουμε ξαναπή. Σε όλα αυτά, υπάρχει ένα πολύ διασκεδαστικό στοιχείο. Τα λένε πολλοί ρέκτες(<ρέζω=πράττω, κάμνω) του σημιτισμού! Αυτού του φορέα και κομιστή της ακροδεξιάς θατσερικής(=νεοφιλελεύθερης+νεοσυντηρητικής) παράδοσης, όπως καταξιώθηκε ρητώς και από αρχής προεδρικής θητείας από τον ίδιο τον νεοεργατικό Μπλερ(που κάποτε είχε καταβολές… χριστιανοσοσιαλιστικές κι’ αυτός…)!
Πολλές αναλύσεις έχουν γίνη και έχουν πολλά θετικά στοιχεία και να μην επαναλαμβάνουμε τα εγνωσμένα, άρα. Γεγονός, όμως, είναι, ότι, εξ ορισμού, η οχλοκρατία απαιτεί να μην ενδιαφερόμαστε για τα θεμελιώδη δικαιώματα του προσώπου(π.χ. μαρξισμός, φασισμός, Ουτοπία του Moore ή του Καμπανέλλα κ.α.). Εδώ δε, είναι σαφές, ότι δεν έχουμε κάτι τέτοιο.
Εμείς, λοιπόν, αυτό στο οποίο θα εστιάσουμε εδώ είναι ένα ορισμένο σημείο. Το να αντιτίθεσαι στην μαζική χορήγηση ιθαγενειών είναι άραγε κάτι αφ’εαυτού του ακροδεξιό ή …εθνικόφρον(-εθνοκάπηλο) ή ρατσιστικό;
Φαίνεται, ότι η πραγματικότητα …πόρρω απέχει από τις ιδεολογικές αυτές κατασκευές. Ας δούμε τι λέει ο εξορισμένος στην Γυάρο κατοπινά -και φυλακισμένος για κριτική στην αρεοπαγιτική αποτίμηση της Χούντας- Ν. Ψαρουδάκης στην περίφημη αντιστασιακή εφημερίδα “Χριστιανική” για τον “κοινωνικό τομέα”(Απρίλης ‘72,“Οι 5 χρυσές σελίδες”):
“Η άνιση διανομή του Εθνικού Εισοδήματος κι η ανεργία που μάστιζε τον τόπο μετά την απελευθέρωση ανάγκασε τα ελληνικά νιάτα να στραφούν αλλού για να ζήσουν. Έτσι παρατηρήθηκε το φαινόμενο της μαζικής εξόδου της Νεολαίας μας που σκόρπισε στους τέσσερις ανέμους της γης για ένα κομμάτι ψωμί! Η Γενιά που πολέμησε και νίκησε φασισμό, χιτλερισμό, σταλινισμό και αποικιοκρατία, τώρα νικημένη κοινωνικά σχημάτιζε πένθιμες στρατιές προσφύγων που έψαχναν να βρουν αφεντικά για να γίνουν δούλοι! Το φαινόμενο αυτό με τις τεράστιες διαστάσεις που έλαβε είναι αναμφισβήτητα η καταδίκη του Παλαιοκομματισμού που στάθηκε ανίκανος να συλλάβει το αίτημα της εποχής μας και να προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα έθεταν τον πλούτο της χώρας στην υπηρεσία του λαού και θα ματαίωναν την μετανάστευση. Ήρθε η 21η Απριλίου. Τι έκανε προς την κατεύθυνση αυτή; Γιατί δεν γυρίζουν οι ξενιτεμένοι μας πίσω; Τόσο λοιπόν τους μάγεψε η ξενιτειά; Μήπως κι αυτό αποτελεί χρυσή σελίδα; Ή μήπως προτιμήθηκε η λύση της εισαγωγής εργατών από τις αφρικανικές χώρες για να πάρουν τη θέση των παιδιών μας που ξενιτεύθηκαν; Αν είναι αυτό, δεν πρέπει να μιλάμε για “χρυσές σελίδες” αλλά για χρυσές δουλειές της Οικονομικής Ολιγαρχίας εις βάρος εκείνων που θυσιάστηκαν σ’όλα τα μέτωπα για νάχουν την πατρίδα δική τους κι όχι να την βλέπουν από μακρυά με τα κυάλια!”
Θα παρατηρήσατε, ότι γίνεται λόγος για χρυσές δουλειές της Οικονομικής Ολιγαρχίας μέσω των εισαγομένων υπό της Χούντας αφρικανών εργατών -αξιοθαύμαστος ο αντιρατσισμός. Σε αυτό συμφωνεί και ο προσφάτως προσκεκλημένος υπό του πρωθυπουργού και προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς γνωστότατος αριστερός συγγραφέας Jeremy Rifkin που αναφέρεται στο θέμα στο “ευρωπαϊκο όνειρο” του και μιλάει για την σχετική αδημονία των πολυεθνικών. Η ελλαδική πραγματικότητα το αποδεικνύει, ως γνωστόν, όταν ο εφεδρικός στρατός εργασίας(αυτά ήσαν γνωστά από την πρώτη σοσιαλιστική διεθνή, όταν δεν υπήρχε καν μαρξισμός) εκβάλλει πλειάδα, ας πούμε, ναυτικών και ναυκλήρων ή, μάλλον, εκβάλλεται από το μείζονος σημασίας εφοπλιστικό κεφάλαιο της χώρας, ώστε να αντικατασταθούν με αλλοδαπούς, και ιδιαίτερα Φιλιππινέζους. Το πλέον, όμως, κρίσιμο είναι ίσως η ριζική αλλαγή της πληθυσμιακής σύστασης, ώστε να μοιάζη πάρα πολύ με… πολυεθνική/πολυφυλετική αυτοκρατορία.
Η διαφορά είναι, ότι οι αυτοκράτορες λάμβαναν μέριμνα για σφυρηλάτηση διακριτής ταυτότητας, συνθήκη απόλυτα ζωτική. Και οι της Νεωτερικής Αριστεράς μας δεν πρέπει να ξεχνούν, ότι, όπως έλεγε ο Αντόνιο Γκράμσι, δουλειά του Αριστερού κόμματος είναι να δημιουργήση τον Ιταλό και εν προκειμένω Έλληνα Ιακωβίνο. Μαζάνθρωπος Ιακωβίνος δεν μπορεί να υπάρξη. Και η οικοδόμηση ενός ριζικά καλύτερου μέλλοντος θα γίνη, όντως, όπως το είχε πη κάποτε ο χριστιανοσοσιαλιστής Ντοστογιέφσκι για τον υλιστικό Σοσιαλισμό, Πύργος της Βαβέλ και πόλεμος όλων εναντίον όλων.
Όσο για τους απαίδευτους που προπαγανδίζουν, ότι μιλάμε για την… “σταλινική θεωρία των σταδίων“, θα τους έκανε καλό να διαβάσουν την εισαγωγή του Κεφαλαίου του Μαρξ, που είναι η προσφορά του Μαρξ στην ανθρωπότητα και περιέχει, βασικά, τα βιώσιμα -για τους μη-πωρωμένους καρδιακά- στοιχεία από το έργο του*και όπου διατυπώνεται η θεωρία αυτή εξ ολοκλήρου. Όσο για το εκπεφρασμένο συνθηματολογικώς σκεπτικό του νομοσχεδίου είναι συναφέστατο, αν όχι ταυτόσημο, με τις διακηρύξεις των ευρωενωσιακών Διευθυντηρίων.** Όσο για τα προβλήματα των αγαπητών και αξιοσυμπάθητων συνανθρώπων μας, υπάρχουν προηγούμενα ιστορικά.
Ιδιαίτερα για τους χειμαζόμενους αδελφούς της Παλαιστίνης, ο Παύλος είχε δοκιμάση την ισοκατανεμητική λογεία(Το ημών περίσσευμα εις το εκείνων υστέρημα [...]όπως γένηται ισότης”, Β’ Κορινθίους , κεφ.
… Και εδώ, όπως έλεγε και ο πρόεδρος της ATTAC καθ. Rene Passet κάπου,
οι υπογραφές των ανεπτυγμένων χωρών παραβιάζονται συστηματικά χωρίς υπολογίσιμη αντίσταση…
http://philalethe00.wordpress.com/2010/01/11/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF-%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%87%CE%BF%CF%81%CE%AE%CE%B3%CE%B7/
Δηλαδή, όποιος διαφωνεί με κάτι, ανεξαρτήτως γιατί διαφωνεί και τι επιθυμεί, προκηρύχνεται με διάφορους όρους τσουβαλιάσματος που τον εξουδετερώνουν δια παντός: (ακρο)δεξιός, εθνικιστής, ρατσιστής κτλ.. Είναι το ανάλογο του κομμουνιστή(δηλαδή τριτοδιεθνιστή, για να είμαστε λεπτολόγοι) για την εποχή μας, το έχουμε ξαναπή. Σε όλα αυτά, υπάρχει ένα πολύ διασκεδαστικό στοιχείο. Τα λένε πολλοί ρέκτες(<ρέζω=πράττω, κάμνω) του σημιτισμού! Αυτού του φορέα και κομιστή της ακροδεξιάς θατσερικής(=νεοφιλελεύθερης+νεοσυντηρητικής) παράδοσης, όπως καταξιώθηκε ρητώς και από αρχής προεδρικής θητείας από τον ίδιο τον νεοεργατικό Μπλερ(που κάποτε είχε καταβολές… χριστιανοσοσιαλιστικές κι’ αυτός…)!
Πολλές αναλύσεις έχουν γίνη και έχουν πολλά θετικά στοιχεία και να μην επαναλαμβάνουμε τα εγνωσμένα, άρα. Γεγονός, όμως, είναι, ότι, εξ ορισμού, η οχλοκρατία απαιτεί να μην ενδιαφερόμαστε για τα θεμελιώδη δικαιώματα του προσώπου(π.χ. μαρξισμός, φασισμός, Ουτοπία του Moore ή του Καμπανέλλα κ.α.). Εδώ δε, είναι σαφές, ότι δεν έχουμε κάτι τέτοιο.
Εμείς, λοιπόν, αυτό στο οποίο θα εστιάσουμε εδώ είναι ένα ορισμένο σημείο. Το να αντιτίθεσαι στην μαζική χορήγηση ιθαγενειών είναι άραγε κάτι αφ’εαυτού του ακροδεξιό ή …εθνικόφρον(-εθνοκάπηλο) ή ρατσιστικό;
“Η μετανάστευση είναι ευλογία”(Κων/νος Καραμανλής ο πρεσβύτερος);
Όλοι ξέρουμε, ότι η military junta της χώρας μας, αυτό που λέμε και Δικτατορία του Κεφαλαίου, και μαύρο φασισμό, επήλθε το 1967 και διήρκεσε επτά χρόνια. Ο αρθρογράφος/δημοσιογράφος Γιάννης Κατρής(ο Ανδρέας Παπανδρέου υπολόγιζε την συμβολή του στο θριαμβευτικό 48% του 1981 στο 3%, ήτοι 1/16!) έχει γράψη ειδικό βιβλίο, ως γνωστόν, που ονομάζεται “η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα”, εννοώντας την μεταφορά και μεταλαμπάδευση της ευρωπαϊκής ιδεολογίας του φασισμού σε νέα εκδοχή εγχωρίως. Εάν η παλινδρόμηση(regression), όπως λέμε στην Οικονομετρία, είναι ορθή και ερμηνεύει σε ικανοποιητικό βαθμό τα δεδομένα, τότε οπωσδήποτε η Δικτατορία πρέπει να απέκλεισε από την εθνική κοινότητα όλους τους ξένους, και ειδικότερα τους ξένους εργάτες. Αυτό μας λέει η εξίσωση που έχουμε μπροστά μας, αυτή είναι η προβλεπτικότητά της. Είναι, όμως, όντως, έτσι;
Φαίνεται, ότι η πραγματικότητα …πόρρω απέχει από τις ιδεολογικές αυτές κατασκευές. Ας δούμε τι λέει ο εξορισμένος στην Γυάρο κατοπινά -και φυλακισμένος για κριτική στην αρεοπαγιτική αποτίμηση της Χούντας- Ν. Ψαρουδάκης στην περίφημη αντιστασιακή εφημερίδα “Χριστιανική” για τον “κοινωνικό τομέα”(Απρίλης ‘72,“Οι 5 χρυσές σελίδες”):
“Η άνιση διανομή του Εθνικού Εισοδήματος κι η ανεργία που μάστιζε τον τόπο μετά την απελευθέρωση ανάγκασε τα ελληνικά νιάτα να στραφούν αλλού για να ζήσουν. Έτσι παρατηρήθηκε το φαινόμενο της μαζικής εξόδου της Νεολαίας μας που σκόρπισε στους τέσσερις ανέμους της γης για ένα κομμάτι ψωμί! Η Γενιά που πολέμησε και νίκησε φασισμό, χιτλερισμό, σταλινισμό και αποικιοκρατία, τώρα νικημένη κοινωνικά σχημάτιζε πένθιμες στρατιές προσφύγων που έψαχναν να βρουν αφεντικά για να γίνουν δούλοι! Το φαινόμενο αυτό με τις τεράστιες διαστάσεις που έλαβε είναι αναμφισβήτητα η καταδίκη του Παλαιοκομματισμού που στάθηκε ανίκανος να συλλάβει το αίτημα της εποχής μας και να προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα έθεταν τον πλούτο της χώρας στην υπηρεσία του λαού και θα ματαίωναν την μετανάστευση. Ήρθε η 21η Απριλίου. Τι έκανε προς την κατεύθυνση αυτή; Γιατί δεν γυρίζουν οι ξενιτεμένοι μας πίσω; Τόσο λοιπόν τους μάγεψε η ξενιτειά; Μήπως κι αυτό αποτελεί χρυσή σελίδα; Ή μήπως προτιμήθηκε η λύση της εισαγωγής εργατών από τις αφρικανικές χώρες για να πάρουν τη θέση των παιδιών μας που ξενιτεύθηκαν; Αν είναι αυτό, δεν πρέπει να μιλάμε για “χρυσές σελίδες” αλλά για χρυσές δουλειές της Οικονομικής Ολιγαρχίας εις βάρος εκείνων που θυσιάστηκαν σ’όλα τα μέτωπα για νάχουν την πατρίδα δική τους κι όχι να την βλέπουν από μακρυά με τα κυάλια!”
Θα παρατηρήσατε, ότι γίνεται λόγος για χρυσές δουλειές της Οικονομικής Ολιγαρχίας μέσω των εισαγομένων υπό της Χούντας αφρικανών εργατών -αξιοθαύμαστος ο αντιρατσισμός. Σε αυτό συμφωνεί και ο προσφάτως προσκεκλημένος υπό του πρωθυπουργού και προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς γνωστότατος αριστερός συγγραφέας Jeremy Rifkin που αναφέρεται στο θέμα στο “ευρωπαϊκο όνειρο” του και μιλάει για την σχετική αδημονία των πολυεθνικών. Η ελλαδική πραγματικότητα το αποδεικνύει, ως γνωστόν, όταν ο εφεδρικός στρατός εργασίας(αυτά ήσαν γνωστά από την πρώτη σοσιαλιστική διεθνή, όταν δεν υπήρχε καν μαρξισμός) εκβάλλει πλειάδα, ας πούμε, ναυτικών και ναυκλήρων ή, μάλλον, εκβάλλεται από το μείζονος σημασίας εφοπλιστικό κεφάλαιο της χώρας, ώστε να αντικατασταθούν με αλλοδαπούς, και ιδιαίτερα Φιλιππινέζους. Το πλέον, όμως, κρίσιμο είναι ίσως η ριζική αλλαγή της πληθυσμιακής σύστασης, ώστε να μοιάζη πάρα πολύ με… πολυεθνική/πολυφυλετική αυτοκρατορία.
Η διαφορά είναι, ότι οι αυτοκράτορες λάμβαναν μέριμνα για σφυρηλάτηση διακριτής ταυτότητας, συνθήκη απόλυτα ζωτική. Και οι της Νεωτερικής Αριστεράς μας δεν πρέπει να ξεχνούν, ότι, όπως έλεγε ο Αντόνιο Γκράμσι, δουλειά του Αριστερού κόμματος είναι να δημιουργήση τον Ιταλό και εν προκειμένω Έλληνα Ιακωβίνο. Μαζάνθρωπος Ιακωβίνος δεν μπορεί να υπάρξη. Και η οικοδόμηση ενός ριζικά καλύτερου μέλλοντος θα γίνη, όντως, όπως το είχε πη κάποτε ο χριστιανοσοσιαλιστής Ντοστογιέφσκι για τον υλιστικό Σοσιαλισμό, Πύργος της Βαβέλ και πόλεμος όλων εναντίον όλων.
Όσο για τους απαίδευτους που προπαγανδίζουν, ότι μιλάμε για την… “σταλινική θεωρία των σταδίων“, θα τους έκανε καλό να διαβάσουν την εισαγωγή του Κεφαλαίου του Μαρξ, που είναι η προσφορά του Μαρξ στην ανθρωπότητα και περιέχει, βασικά, τα βιώσιμα -για τους μη-πωρωμένους καρδιακά- στοιχεία από το έργο του*και όπου διατυπώνεται η θεωρία αυτή εξ ολοκλήρου. Όσο για το εκπεφρασμένο συνθηματολογικώς σκεπτικό του νομοσχεδίου είναι συναφέστατο, αν όχι ταυτόσημο, με τις διακηρύξεις των ευρωενωσιακών Διευθυντηρίων.** Όσο για τα προβλήματα των αγαπητών και αξιοσυμπάθητων συνανθρώπων μας, υπάρχουν προηγούμενα ιστορικά.
Ιδιαίτερα για τους χειμαζόμενους αδελφούς της Παλαιστίνης, ο Παύλος είχε δοκιμάση την ισοκατανεμητική λογεία(Το ημών περίσσευμα εις το εκείνων υστέρημα [...]όπως γένηται ισότης”, Β’ Κορινθίους , κεφ.
… Και εδώ, όπως έλεγε και ο πρόεδρος της ATTAC καθ. Rene Passet κάπου,
οι υπογραφές των ανεπτυγμένων χωρών παραβιάζονται συστηματικά χωρίς υπολογίσιμη αντίσταση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου