«Στην αλλαγή του φεγγαριού», του Γιάννη Οικονόμου

Ζούμε σε μια όμορφη χώρα με τον ήλιο, τη θάλασσα, τον αέρα, το εύκρατο κλίμα. Η Ελλάδα, με ήπια γεωφυσική διαμόρφωση, κοντά στα ανθρώπινα μέτρα, δίνει μια διαφορετική προσέγγιση αμεσότητας. Τα βουνά, τα ποτάμια, τα ακρογιάλια, οι υπέροχες ποικιλίες φυτών με τα εξαιρετικά αρώματα, συνθέτουν έναν επίγειο παράδεισο.

Από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα τα φυτά του τόπου μας χρησιμοποιούνται ως πρώτη ύλη και ως αρωματικά στα φαγητά μας, ως ροφήματα, αλλά ακόμα και στην ιατρική για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες.

Πριν λίγο καιρό ψηφίστηκε στην Αμερική η απαγόρευση της ιδιωτικής καλλιέργειας. Στην Ελλάδα η Τράπεζα Σπόρων έκλεισε με κίνδυνο να αφανιστούν χιλιάδες είδη σπόρων από τον τόπο μας. Είναι άμεση ανάγκη να σωθούν οι τοπικές ποικιλίες που είναι εγκλιματισμένες στο μικροκλίμα κάθε περιοχής, αντιστεκόμενοι στον έλεγχο της διατροφής που επιβάλλουν οι πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων.

Η καλλιέργεια είναι μια δημιουργία, μία σύνθεση, μια πηγή ζωής. Ο ρυθμός που αιώνες τώρα η φύση αναπαράγει και ο άνθρωπος συνθέτει μαζί της ευλογημένα με ήλιο, με ιδρώτα, με χαρές, καταστροφές ή λύπες.

Η καλλιέργεια μπορεί να γίνει οπουδήποτε στην πόλη ή στο χωριό (στη βεράντα, στην ταράτσα, στον κήπο μας, στο χωράφι μας). Αντί για τα περίεργα κυπαρισσοειδή μπορούμε να φυτέψουμε τα αρωματικά φυτά που χρειαζόμαστε όλο το χρόνο, εξασφαλίζοντας το φαρμακείο της φύσης.

Ο χειμώνας πια είναι στο τέλος του. Εκείνο που μπορούμε να κρατήσουμε είναι η στάχτη. Φυσικά όχι εκείνη των πολιτικών που άφησαν πίσω τους καταρρακώνοντας την εθνική κυριαρχία, τον κοινωνικό ιστό της χώρας και το ξεπούλημα των Ελλήνων στους ΟΙΚΟΥΣ ΕΝΟΧΗΣ.

ΕΝΝΟΩ ΤΗ ΣΤΑΧΤΗ ΤΩΝ ΞΥΛΩΝ, ΤΗΣ ΞΥΛΟΣΟΜΠΑΣ, ΤΟΥ ΤΖΑΚΙΟΥ, την μαζεύουμε σε ένα μεταλλικό δοχείο σε όση περισσότερη ποσότητα μπορούμε (θα μας χρειαστεί αργότερα)… (συνεχίζεται)

Γιάννης Οικονόμου

http://www.aplotaria.gr