Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: «Εγώ ασχολούμαι με το ωραίο»

Το "Παρασκήνιο" συμμετέχει στην επέτειο των 100 χρόνων από τον θάνατο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη με μία ταινία αφιέρωμα στον μεγάλο Σκιαθίτη. Η εκπομπή εστιάζεται περισσότερο πάνω στην προσωπικότητα του συγγραφέα, μια προσωπικότητα αντιφατική, ιδιόμορφη, δύσκολη και μυστική. Γιατί, τι άλλο είναι το ταλέντο, όπως είπε ο Γιώργος Xειμωνάς, παρά μία τεράστια προσωπικότητα; Και ο Παπαδιαμάντης, ως πρόσωπο, "μάγεψε " τους ανθρώπους που τον γνώρισαν από κοντά , όσο και τους μεταγενέστερους που τον γνώρισαν με την γραφή του. Η εκπομπή "παρακολουθεί" τα βήματά του στην Αθήνα και την Σκιάθο, από μία ολονυχτία στη μνήμη του στο εκκλησάκι του Άγιο Ελισαίου στο Μοναστηράκι όπου έψελνε, μέχρι το έρημο κάστρο της Σκιάθου. Συναντάει ανθρώπους που συνδέονται μαζί του , είτε ως απόγονοι των ηρώων του, είτε ως μελετητές του, είτε ως φύλακες της κληρονομιάς του στην Σκιάθο. Και τέλος παρουσιάζει τον ίδιο, με το πρόσωπο του ηθοποιού Ντίνου Μακρή, αυτοβιογραφούμενο μέσα από τα λεγόμενα του και τα διηγήματα του. Τον άνθρωπο Παπαδιαμάντη που έζησε ενάντια στο ρεύμα της εποχής του και που δεν ήθελε παρά να "ομοιάζει μόνο με τον εαυτόν του" και να «ασχολείται με το Ωραίον».

13 Απριλίου του 1204

.

Όλοι γνωρίζουμε την Κερκόπορτα

Την πόρτα που έκλεισε τον ελεύθερο,

ελληνικό, μεσαιωνικό κόσμο.

Το ζευγάρι ανδρών που πρώτο την άνοιξε,

λησμονημένοι πια στις μέρες μας,

ονομάζονται Ερρίκος Δάνδολος και

Αντρέ Ντ΄Υρουμπουάζ.

Ο πρώτος Ενετός Κόμης και

ο δεύτερος ιππότης Γάλλος.

Χίλιες χρυσές λίρες έταξε ο Δάνδολος

στον πρώτο που θα πατήσει τα τείχη.

Τις πήρε ο γενναίος Γάλλος.

Ήταν Δευτέρα

13 Απριλίου του 1204.

Ας μας επιστρέψουν την πραγματική ιστορία μας

και χαρισμά τους τα μάρμαρα και οι αρχαιότητες.

Αν είμαστε απόγονοι τέτοιων προγόνων,

λέω αν,

θα φτιάξουμε καινούργια.

Με τους Χριστιανούς της Ανατολής

Τους  Μελχίτες, του Κόπτας, του Ασσύριους, τους Νεστοριανούς, τους μονοφυσίτας, τους Συροιακοβίτες, την ορθόδοξη εκκλησία της Μανκαμάρα της Ινδίας, τους μονοφυσίτες της Αιθιπίας, τα υπολείματα των Νουμαίων του Σουδάν, των Μαρονιτών.

1ον άσμα

FAROUZ ψάλλουσα στα Αραμαικά και τα Αραβικά.... Όπου Αραμαικά αν θυμάμαι καλά η γλώττα του πρώτου ευαγγελίου... Η γλώττα που χάνετε.... Που μπορείτε να την μάθετε από την Ασσυριανή κοινότητα Ελλάδος. Η γλώττα αν ξαναθυμάμαι καλά του Χριστού...

Ο απολογισμός οικτρός... Με νύχια και με δόντια το εννιαίο μέτωπο των Αλεβιτών και πάσης φύσεως Χριστιανών βαστάνε στην Συρία.. Το ήδη τραγικά μειοψηφικό ψηφιδωτό της Συρίας θα υποστεί νέα ανεπανόρθωτα πλέον κτυπήματα...

Στο Σουδάν οι μαύροι Χριστιανοί έλαβαν ημερομηνία αναχωρήσεως μιας και το Σουδάν είναι ήδη δύο κράτη... Το φτωχό Ισλαμικό στα βόρεια... Και το δυτικόφιλο Χριστιανικό πλούσιο σε κοιτάσματα πετραιλαίου στον Νότο...

2ον άσμα

Farouz ψάλλουσα Ελληνικά και αραβικά χάρμα ακοής...

Ένας νέος εξισλαμισμός λαμβάνει χώρα. Κάτω από την φτωχοποίηση εκκατομυρίων ανθρώπων αρπάζονται από την μωαμεθανική θρησκεία σαν ίστατη ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟ καλύτερη ζωή. Παντού η ημισέληνος κερδίζει εκδιόχνοντας τα υπολείματα πληθυσμών που κυρίως ακολουθούσαν τις προκαλχηδόνεις εκκλησίες. Όταν λέμε προκαχηλδόνιες εκκλησίες εννοούμαι αυτέ ςπου δεν αποδέχονται την σύνοδο της Καλχηδόνας

3ον ψαλμοί...

Ο πατριάρχης των Μελχιτών στην Ρώμη ψάλλει 

Ο Πάπας ο σχησματικός, έχει μαζέψει σαν "προστάτης" πάσης φύσεως Χριστιανών τώρα δε που οι Έλληνες είναι στο καναβάτσο... Η κουφάλα η δύση θέλει να υπερασπιστεί ξανά το ΤΕΛΟΣ... όπως έκανε στην Κωσταντινούπολη το 1453

4ον....

Πάσχα Μαρωνιτών στον Κορμακίτη της Κύπρου...

5ον

Πάσχα Κοπτών... Προσέξτε τις εναπομείνασες Ελληνόφωνες λέξεις... από τους αρχαίους χρόνους όταν ήταν οι Αιγύπτιοι Ελληνόφωνοι...

6ον... 

Οι συρο ιακωβίτες από την μακρινή Ινδία μια διάσπαση της Ορθοδοξίας από τη εποχή που οι Πορτογάλλοι πήγαν να τους κάνουν καθολικούς... Παλαιές γνωστές ιστορίες... Ο σταυρός ενάντια στους πορτογάλλους...

7ον

Η αιθιοπική νέα ορθόδοξη εκκλησία της Τζαμάικα. Οι γνωστοί ράστα..

8ον

Η υπέροχη Ασσυριακή εκκλησία της Περσίας, Η μετεξέλιξη των Νεστοριανών που εκδιώχθηκαν από το Βυζάντιο και έχοντας σαν βάση την Περσία..

Με λίγα λόγια για όσους πιστεύουν ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ


Για τους λοιπούς Χρόνια πολλά


Με υγεία

πηγη

Προσκυνούμεν σου τα Πάθη

Εξέδυσάν με τα ιμάτιά μου και ενέδυσαν με χλαμύδα κοκκίνην.
Έθηκαν επί την κεφαλήν μου στέφανον εξ ακανθών και 
επί την δεξιάν μου χείρα έδωκαν κάλαμον,
 ίνα συντρίψω αυτούς ως σκεύη κεραμέως.




Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας. 
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς. 
Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις. 
Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. 
Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας. 
Λόγχη εκαντήθη, ο υιός της Παρθένου. 
Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.
 Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.
 Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα
σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται
σήμερα έλαβαν βουλή οι άνομοι Εβραίοι
οι άνομοι και τα σκυλιά κι οι τρεισκαταραμένοι.
Ο κύριος ηθέλησε να μπει σε περιβόλι
να λάβει δείπνο μυστικό, για να τον λάβουν όλοι.
Κι η Παναγιά η Δέσποινα καθόνταν μοναχή της
τας προσευχάς της έκανε για το μονογενή της.
Φωνή εξήλθ' εξ ουρανού κι απ' αρχαγγέλου στόμα:
- Σώνουν, Κυρά μου, οι προσευχές, σώνουν
και οι μετάνοιες
και τον υιόν σου πιάσανε και στον χαλκιά τον πάνε
κι στου Πιλάτου τας αυλάς εκεί τον τυραννάνε.
Η Παναγιά σαν τ' άκουσε έπεσε και λιγώθη.
Σταμνί νερό της ρίξανε τρία κανάτια μόσχο
και τρία νεροδόσταμνα για να της έρθει ο νους της.
Και σαν της ήρθ' ο λογισμός και σαν της ήρθε ο νους της
ζητάει μαχαίρι να σφαγεί, γκρεμό να πάει να πέσει,
ζητάει τ' αργηροψάλιδο να κόψει τα μαλλιά της.
Η Μάρθα κι η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα
και του Ιακώβου η αδελφή κι οι τέσσερις αντάμα
πήραν το δρόμο το στρατί, στρατί το μονοπάτι
το μονοπάτι τ'ς έβγαλε μες στου ληστού την πόρτα.
Κι η πόρτα από το φόβο της ανοίγει μοναχή της.
Τηράει ζερβά, τηράει δεξιά, κανέναν δεν γνωρίζει^
τηράει και δεξιότερα, βλέπει τον Αη-Γιάννη.
- Αφέντ', Αγιάννη, Πρόδρομε, και βαπτιστά του γιου μου
Μήν' είδες τον υιόκα μου και το διδάσκαλό σου;
- Δεν έχω στόμα να Σου πω, γλώσσα να Σου μιλήσω
δεν έχω χειροπάλαμο για να σου τον(ε) δείξω.
Βλέπεις εκείνον το γυμνό, τον παραπονεμένο
όπου φορεί πουκάμισο στο αίμα βουτηγμένο
όπου φορεί στην κεφαλή ακάνθινο στεφάνι;
Εκείνος είν' ο Γιόκας σου και με διδάσκαλός μου.
Η Παναγιά πλησίασε, γλυκά τόν(ε) ρωτάει:
- Δε μου μιλάς, παιδάκι μου, δε μου μιλάς, παιδί μου;
- Τι να σου πω, μανούλα μου, που διάφορο δεν έχεις.
Σύρε, μάνα μ', στο σπίτι σου, κάμε την προσευχή σου
βάλε κρασί στο μαστραπά κι αφράτο παξιμάδι
και δώσε την παρηγοριά να την(ε) λάβουν κι άλλοι.
Μόνο το Μέγα Σάββατο κοντά το μεσονύχτι
που θα λαλήσ' ο πετεινός, σημαίνουν οι καμπάνες
Σημαίν' ο Θιος, σημαίν' η γη, σημαίνουν τα επουράνια,
σημαίνει κι η Αγια-Σοφιά με τις χρυσές καμπάνες.
Όποιος τ' ακούει σώζεται κι όποιος το λέει αγιάζει
κι όποιος το καλοφουγκραστεί παράδεισο θα λάβει
παράδεισο και λίβανο από τον Αγιο Τάφο.


Σουλτάνα Σιμιτζή, Δέσποινα Σπύρου


(Από τη συλλογή της Ελένης Λάμπρου, Τραγούδια της Στενής Εύβοιας)

10 Απρίλη: του αγίου Γρηγορίου Ε΄

Μερικά "κλικς" για τον άγιο και μάρτυρα πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄, έναν ακόμη κατασυκοφαντημένο πνευματικό ήρωα (δόξα τω Θεώ), που κάθισε σαν αρνί να τον σκοτώσουν στην πόρτα του πατριαρχείου κατά την ημέρα του Πάσχα (10 Απρίλη 1821):

Ο άγιος Γρηγόριος Ε΄ & η Επανάσταση
Ο "αφορισμός" του Αλέξανδρου Υψηλάντη
Άγιος Γρηγόριος Ε΄- Η επιχειρηθείσα αλλοίωση της Ιστορίας

Δείτε και:
1821 - Πώς τολμά η Εκκλησία να διεκδικεί μερίδιο;

Παραθέτουμε και ένα σχόλιο αναγνώστη, που δημοσιεύτηκε κάτω από αυτό το post:

Είναι αστεία η προσπάθεια των όψιμων πατριωτών να κηλιδώσουν την μνήμη του αγίου Γρηγορίου 5ου. Και δη, αποσκοπώντας όχι στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, αλλά στην υποβάθμιση της Εκκλησίας στα όμματα των Νεο-Ελλήνων.
Λησμονούν όμως ότι σύσσωμο το έθνος τίμησε τον Γρηγόριο ως ήρωα και εθνομάρτυρα ήδη από τον 19ο αιώνα. Από τον πλοίαρχο Μαρίνο Σκλάβο, που συνέλεξε το σκήνωμά του από τη θάλασσα, έως τον Ελληνισμό της Οδησσού που το κήδεψε με μεγάλες τιμές και μάλιστα το 1859 κατασκεύασαν μεγαλοπρεπές μνημείο με την εικόνα του, προ της οποίας ήδη άναβαν κεριά Έλληνες και Ρώσοι. Το βασίλειον της Ελλάδος το 1871 ζήτησε το σκήνωμα από την Ρωσία, το υποδέχθηκε με τιμές και το τοποθέτησε σε μαρμάρινη λάρνακα, εντός του καθεδρικού ναού Αθηνών. Το δε 1872 έστησε ανδριάντα του, προ του οποίου ο Αριστ. Βαλαωρίτης εξεφώνησε το θρυλικό "Πώς μας θωρείς ακίνητος...", με συγκίνηση που θρυλλείται πως του προκάλεσε καρδιακό επεισόδιο και επέσπευσε τον θάνατό του...
Όλοι οι ανωτέρω δεν ήσαν πατριώτες; ή δεν ενώριζαν την ιστορία; ΟΛΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ τιμούσε έναν προδότη; Και περίμενε τους σημερινούς ανατροπείς της ιστορίας να του ανοίξουν τα μάτια, εφοδιασμένοι με μπόλικη αυταρέσκεια;
Οι άνθρωποι του 19ου αιώνος είναι εις θέσιν να αποτιμήσουν πληρέστερα από εμάς την προσφορά ενός εκάστου πρωταγωνιστή του 1821. Και πιστέψτε με, ποτέ δεν θα συγχωρούσαν έναν προδότη!! Η ιστορία έχει γραφεί, δεν αναμένει τον δικό μας κονδυλοφόρο και τις δικές μας "αποκαλύψεις" και "ερμηνείες", που δεν είναι ανεπηρέαστες από τις πολιτικές θεωρίες της γενιάς μας.

Το απολυτίκιο του αγίου από εδώ:

Την ίδια μέρα: του αγίου νεομάρτυρα Δήμου του Ψαρά και των αγίων μαρτύρων Τερεντίου, Αφρικανού κ.λ.π., μεταξύ των οποίων οι άγιοι Προμηθεύς, Ηρακλής, Όμηρος κ.ά. (να λοιπόν που κι αυτά είναι ΚΑΙ χριστιανικά ονόματα). Ας έχουμε την ευχή τους.

http://o-nekros.blogspot.com/

ιδού ο Νυμφίος έρχεται

Τη Μεγάλη Βδομάδα, δεν τη λέμε μεγάλη, επειδή έχει μεγαλύτερες ή περισσότερες μέρες ή ώρες. Αλλά, γιατί στη διάρκειά της διαδραματίζονται μεγάλα γεγονότα.
Και ασφαλώς δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερο γεγονός από τον πόλεμο ανάμεσα στο Χριστό και στο Σατανά.
Όπου το ισχυρότερο όπλο του Σατανά είναι ο θάνατος και του Χριστού η ανάσταση. Και το διαφιλονικούμενο και διεκδικούμενο είναι η ψυχή του ανθρώπου.
Το πρώτο χτύπημα ο Σατανάς το έδωσε με το θάνατο του Λαζάρου. Στο οποίο ο Χριστός απάντησε με την ανάσταση του φίλου του.
Γεγονός, που έκαμε το Σατανά ν’ αποφασίσει το θάνατο του ίδιου του Χριστού.
Και βέβαια δεν χρειάστηκε να βρει κάποιους ληστές και κακούργους, για να πετύχει το σκοπό του.
Ήδη ο φθόνος και η ιδιοτέλεια είχαν προετοιμάσει τη θρησκευτική, νομική και οικονομική αφρόκρεμα. Επειδή, ακριβώς, ένιωθαν, όχι μόνο να επισκιάζονται από την παρουσία του Χριστού, αλλά και ν’ απειλούνται τα συμφέροντά τους.
Όπως επίσης η φιλαργυρία είχε δηλητηριάσει τον Ιούδα και οι φιλοδοξίες το σύνολο των μαθητών. Που ονειρεύονταν μεγαλεία με πλούτη και τιμές. Για να ’ρθει η προδοσία. Και στη δύσκολη στιγμή η άρνηση και η εγκατάλειψη….
Για την πολιτική εξουσία το όλο θέμα ήταν περίπου αδιάφορο. Γι’ αυτό, παρότι ο Πιλάτος διέγνωσε ότι από φθόνο ήθελαν να τον σταυρώσουν, δεν τους χάλασε το χατίρι…
Και ο λαός; Κοπάδι, που πηγαίνει, όπου τον πηγαίνουν. Έτοιμος να φωνάξει το «άρον-άρον» για τους σταυρωμένους και το «ωσαννά» για τους σταυρωτές…
Και το ευνόητο ερώτημα:
Αν ξαναρχόταν, σήμερα, ο Χριστός, τι θα έκαναν οι ευσεβείς και ευλαβείς χριστιανοί!
Αλλά, όπως μας λέει το τροπάριο του Νυμφίου, ο Χριστός πάντα έρχεται….
Βέβαια δεν έρχεται με τις φανφάρες των μεγαλοαπατεώνων πριγκίπων της πολιτικής.
Ούτε με τις κωδωνοκρουσίες των πριγκίπων της Εκκλησίας. Που «ενδύονται πορφύραν και βύσσον, ευφραινόμενοι καθ’ ημέραν λαμπρώς»…
Έρχεται με στέμμα του το ακάνθινο στέφανο. Ένδυμά του την κόκκινη χλαμύδα του εμπαιγμού και σκήπτρο το καλάμι του χλευασμού.
Έρχεται, όπως όλοι οι ταπεινωμένοι και καταδιωγμένοι της Γης. Οι «ελάχιστοι αδελφοί» του…
Κι έρχεται, όπως το τροπάριο του «Νυμφίου» μας λέει, μες στ’ άγρια μεσάνυχτα.
Για να ιδεί, αν είμαστε άγρυπνοι ή κοιμισμένοι.
Αν είμαστε, δηλαδή, δίπλα στους σταυρωμένους «ελάχιστους αδελφούς» του. Ή τρέχουμε ξοπίσω και ζητωκραυγάζουμε και ψηφίζουμε τους σταυρωτές του φτωχού λαού.
Όπως συμβαίνει, στις μέρες μας, με τα κοπάδια του δικομματικού συναγελασμού!
Που τρέχουν ξοπίσω και χειροκροτούν και ζητωκραυγάζουν και ψηφίζουν τα καθάρματα πολιτικού αμοραλισμού…
Τους προδότες της πατρίδας και του Χριστού. Και ορκισμένους σταυρωτές του λαού…
παπα-Ηλίας

η ιδεολογία της εργασιομανίας ή μην με αποκαλείς τεμπελη......

Είναι φοβερό πράγμα το πώς λειτουργεί η ιδεολογία στην ελλαδική κοινωνία μας… Και ακόμη χειρότερα, όταν η ιδεολογία, τα ιδεολογήματα, περνιούνται για …εμπειρισμός. Ένας τέτοιος, “εμπειρισμός της πιάτσας”, όπως θα έλεγε και κάποιος, έχει φανεί, έχει εσωτερικευθεί και εξωτερικευθεί πολλάκις, μάλιστα ως “εξυπνάδα”, τα τελευταία περίπου 15 χρόνια τουλάχιστον, και είναι από τους πιο θλιβερούς και εξοργιστικούς συνάμα… Μου τον είχε αναφέρει κάποιος ταξιτζής πριν περίπου 3-4 χρόνια, όταν εγώ γυρνούσα από κάποια διαδήλωση (-όπου κατά κανόνα βίωνα κι εγώ αυτό που κάποιος παληός λέει “γλυκεία επιβράβευσις της συνειδήσεως”, μυστήρια πράγματα…).

Λοιπόν, εγώ κάτι ψιλοεξηγούσα για την κοινωνική διάσταση της Ορθοδοξίας, την “χριστιανική κοινωνικότητα”, όπως θα έλεγε και ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, και την “αφόρητον κοινωνικήν αδικίαν”, όπως θα έλεγε πάλι ο ίδιος. Έλεγα πέντε απλά πράγματα κατά δύναμιν για το πώς το Ευαγγέλιο και ο Λόγος του Θεού, δηλαδή ο Χριστός, καταδικάζει την ανισότητα στην κατανομή των αγαθών, την οποία ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θεωρεί ανωμαλία και επιπλέον κατόπιν εισαχθείσα(=από εμάς τους ανθρώπους και τις αμαρτίες μας). Ο “προλετάριος”, όμως, που είχα απέναντί μου, μου είπε, ως τέλειος αστός, ότι όλα αυτά είναι “θεωρίες(!)”, ακόμη και όταν του εξήγησα ότι τα λέω από χριστιανικής (και όχι αριστερής, φερ’ ειπείν) πλευράς και πως “για να ζήσει κανείς πρέπει να δουλέψει” και άλλα τέτοια. Αυτό για τον συνομιλητή μου είναι η ζωή, είναι το …νόημα της ζωής. Παληότερα, ο ίδιος ταξιτζής μάλλον θα έλεγε “έχει ο Θεός” ή θα θυμόταν το ευαγγελικό ρητό για τα υλικά χρειώδη: “ζητείτε την Βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη Αυτού και όλα αυτά(=τα αναγκαία χρήματα και υλικά αγαθά) θα σας προστεθούν”. Σήμερα, αυτός έλεγε αυτά, ενώ άλλοι, σοφότεροί του και λιγότερο επιπόλαιοι, λένε άλλα.

Τι είναι όμως αυτό που έχει αλλάξει σήμερα και ακούμε τον ένα μετά τον άλλον να επαναλαμβάνουν την ίδια “εξυπνάδα” που θεωρούν και ως μεγάλη σοφία..;

1) Η αιφνίδια κατάρρευση των καθεστώτων που πέθαναν αφού επισώρευσαν ήδη πολλές αμαρτίες πάνω τους, όπως θα έλεγε και ο Βασίλης Ραφαηλίδης για την “μητέρα” ΕΣΣΔ. Σήμερα έχει αναθεωρήσει την γνώμη του, αλλά τότε ήταν πολύ της μόδας το “τέλος της ιστορίας” και το “τέλος των ιδεολογιών” κατά τον Φράνσις Φουκουγιάμα, επιφανή ιδεολόγο του νεοφιλελευθερισμού και της Νέας Τάξης και βέβαια του Μπους του νεώτερου. Ο (νεο)φιλελευθερισμός εξέφραζε την… καθαρή επιστήμη και ήταν το απαύγασμα της ιστορικής εξέλιξης, αφού επιβίωσε και της ορισμένης εκείνης μαρξιστικής-λενινιστικής απειλής, όπως την εξέφρασε ένα τεράστιο μέρος της Οικουμένης, από την Κίνα και την Καμπότζη, ως την Ανατολική Γερμανία και την Ρωσία. Είναι χαρακτηριστικό πώς ο Φουκουγιάμα μιλούσε ακριβώς όπως οι μαρξιστές περί ιδεολογίας(ιδεολογία ως αντίθετο της περίφημης “θεωρίας”), που δεν ήταν παρά ένα εποικοδόμημα με βάση την καπιταλιστική κοινωνία, η οποία το παρήγαγε.

2) Το πιο καίριο: η ελλαδική κοινωνία είχε και ακόμη έχει εσωτερικεύσει, ιδίως την περίοδο Σημίτη, την ιδεολογία μίας προτεσταντικής εργασιομανίας, αυτής, θα έλεγε κανείς, που ταιριάζει περισσότερο στις καλβινιστικές και πουριτανικές εκδοχές του προτεσταντισμού. (Δεν ξέρω αν θυμάστε το περίφημο βιβλίο του κοινωνιολόγου Μαξ Βέμπερ “Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του Καπιταλισμού”).  Θυμηθείτε, αν θέλετε, λίγο και εκείνο που έλεγε και ο Πασκάλ Μπρυκνέρ: Στον Παπισμό έχουμε μια μορφή μοναχισμού και ασκητισμού, ως γνωστόν, η οποία βέβαια περισσότερο ασχολείται, συχνά, με μελέτη και ιδέες περί Θεού και όχι καθαυτή εμβίωση, δηλαδή εμπειρία του Θεού και της Άκτιστης Χάρης Του. Στον προτεσταντισμό, όμως, όπου δεν έχουμε μοναχισμό*, έχουμε ένα άλλο μοναστήρι: το (κοσμικό) μοναστήρι είναι, όπως το επισήμαινε και ο Μπρυκνέρ κάπου, ο χώρος εργασίας στον προτεσταντισμό…

Εξ άλλου και ο ίδιος ο Φρόυντ, που παρίστανε τον άθεο ορθολογιστή, είχε  πολλές ιδέες οι οποίες ξεκάθαρα ήταν προτεσταντικές και ειδικότερα πουριτανικές. Πέρα από τις απίθανες θεωρίες του περί “εξιδανίκευσης” της libido που γίνεται τέχνη, (επιστήμη, πολιτισμός, αγάπη!- κ.λπ.) και τότε μόνο υπάρχει τέχνη όταν η libido ως ζωτική δύναμη δεν ξοδεύεται σε σαρκικές δραστηριότητες,  ήταν και η εργασιομανία του, η συνεχής εργασία του σε αυτό που κάποτε ήταν ιατρείο νευροφυσιολόγου και μετά έγινε χώρος ανάπτυξης ψυχαναλυτικών θεωριών και πρακτικών. Ο Φρόυντ κάποτε είχε πει ότι στα πούρα που κάπνιζε σε όλη του την ζωή έπρεπε όχι να τα μισήσει, όπως λ.χ. κάποτε ο Κόντογλου ή ο Φιντέλ Κάστρο, αλλά έπρεπε να τους έχει ευγνωμοσύνη, διότι χωρίς την βοήθειά τους, δεν θα μπορούσε να εργαστεί τόσο πολύ. Δηλαδή να εργαστεί στο βιοτικό επάγγελμά του.

Απεναντίας, στην Εκκλησία, το ιδανικό μας είναι άλλο. Και όταν ακόμη η βιοτική εργασία θεωρηθεί αξία, έχει εντελώς άλλες προϋποθέσεις αυτή η θετική αξιολόγηση. Μόνο που είμαστε κατά κανόνα σήμερα ανυποψίαστοι για αυτά τα θέματα… Κι έτσι αντί να μη συσχηματισθούμε σε αυτόν τον αιώνα, όχι μόνο συσχηματισθήκαμε, αλλά γίναμε κήρυκες της τρέχουσας ιδεολογίας με …χριστιανικό περίβλημα…

Πόσοι και πόσοι Φρόυντ και νεοέλληνες ταξιτζήδες δεν βρίσκονται μπροστά μας κάθε μέρα και νομίζουν ότι μας λένε σοφίες… Αν θέλετε μια προτροπή, ας προσπαθήσουμε να τους ανάψουμε ορισμένες σπίθες, “εν τω άδη ουκ έστι μετάνοια”…

Άλλωστε για αυτά τα πράγματα τα της μετάνοιάς και της ευποϊΐας μας είναι νομίζω το πιο πολύ η Μ. Σαρακοστή, δεν είναι;

*πρβλ. και το τρίπτυχο “πατρίδα-οικογένεια-εργασία” [σ.φ.: είναι του θατσερισμού] και τα όμοια με αυτό
πηγη

O άθεος και η αρκούδα

Ένας άθεος έκανε τη βόλτα του στο δάσος, θαυμάζοντας όλα αυτά που εκείνο το «ατύχημα της εξέλιξης” είχε δημιουργήσει.

 -Τι καταπληκτικά δέντρα!

-Τι όμορφα ποτάμια!

-Τι απίστευτα ζώα!

…αναφωνούσε συνέχεια.

 Ενώ περπατούσε κατά μήκος του ποταμού άκουγε ένα θόρυβο στους θάμνους πίσω του.

 Γύρισε για να κοιτάξει.

Τότε είδε μία τεράστια αρκούδα να πηγαίνει προς την κατεύθυνσή του.

 Τρομοκρατημένος, βάλθηκε να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορούσε.

Κοίταξε πάνω από τον ώμο του και είδε ότι η αρκούδα ήταν πολύ κοντά.

 Άρχισε να τρέχει πιο γρήγορα!

 Ήταν τόσος ο φόβος του, που του ήρθαν δάκρυα στα μάτια.

Εκείνη τη στιγμή σκόνταψε κι έπεσε κάτω αβοήθητος.

 Κύλησε στο έδαφος και προσπάθησε να σηκωθεί.

…Μόνο που η αρκούδα ήταν ήδη από πάνω του, προσπαθώντας να τον ακινητοποιήσει με το ένα πόδι ενώ με το άλλο προσπαθούσε να τον χτυπήσει με δύναμη.

 Ακριβώς εκείνη τη στιγμή ο άθεος φώναξε:

- Θεέ μου!
 Τότε ο χρόνος σταμάτησε.

Η αρκούδα δεν αντιδρούσε.

Το δάσος έπεσε σε σιωπή.

Μέχρι και το ποτάμι σταμάτησε να κυλά.

 Ένα καθαρό φως εμφανίστηκε, στον ουρανό και μια φωνή ακούστηκε να λέει:

 ”Εσύ για χρόνια αρνιόσουν την ύπαρξή μου,

Έλεγες στους άλλους ότι Εγώ δεν υπήρχα, και απέδιδες τη δημιουργία σε “κάποιο κοσμικό ατύχημα”.

 Περιμένεις τώρα να σε βοηθήσω εγώ να βγεις από αυτή την κατάσταση;

Πρέπει να περιμένω ότι θα μου έχεις πίστη;

 O άθεος κοίταξε κατευθείαν στο φως και είπε:

 Θα ήταν, πράγματι, υποκρισία από μέρους μου να ζητήσω, ξαφνικά, να μου συμπεριφερθείς σα να ήμουν χριστιανός.

Ίσως, όμως… να μπορούσες να κάνεις χριστιανή την αρκούδα…

Πολύ καλά!

είπε η φωνή.

Το φως εξαφανίστηκε.

Το ποτάμι άρχισε πάλι να κυλάει κι επέστρεψαν όλοι οι ήχοι του δάσους.

 Και, τότε, η αρκούδα σήκωσε τα πόδια της, έκανε μια παύση, κατέβασε το κεφάλι και μίλησε:

 Κύριε, ευλόγησε


Αυτό το γεύμα που πρόκειται τώρα να φάω.

 Αμήν.
πηγη

κυβερνητικές ανακοινώσεις για το μεταναστευτικό!!

Πιθανόν να πρόκειται για αφελή ερώτηση, αλλά ο φράχτης στον Έβρο θα κατασκευαστεί ή εγκαταλείφθηκε το μεγαλόπνοο σχέδιο Παπουτσή που είχε ανακοινωθεί στις αρχές του 2011;

Ρωτώ, διότι τώρα έχουμε περάσει σε άλλο σχέδιο – αυτό που έπρεπε να είχε ήδη εφαρμοστεί αντί να ψηφίζονται νόμοι-προσκλητήρια.

Αν δεν με απατά η μνήμη μου, έναν χρόνο μετά την περί φράχτου αναγγελία, φράχτη ακούγαμε και φράχτη δεν βλέπαμε.


Και εκεί, γύρω στον Ιανουάριο του 2012, το επικοινωνιακό παραμύθι ξανάρχισε με πηχυαίους τίτλους:


«Περί τα τέλη Αυγούστου η ολοκλήρωση του φράχτη στον Έβρο»!

«Αντίστροφη μέτρηση για τον φράχτη στον Έβρο»! (Πόσο διαρκεί μια αντίστροφη μέτρηση στο… Κανάβεραλ της Ελλάδας, παραμένει άγνωστο).

Το είχε ανακοινώσει ο κ. Παπουτσής, εγκαινιάζοντας το νέο κτίριο που θα στέγαζε το Κεντρικό Λιμεναρχείο Θεσσαλονίκης.

Το είχε ανακοινώσει (ξανά) και κατά την ομιλία του στα εγκαίνια του Επιχειρησιακού Κέντρου Επιτήρησης συνόρων, στη Νέα Βύσσα.

Αναφερόμενος μάλιστα στις αντιδράσεις, είπε πως η κατασκευή του φράχτη θα προχωρήσει, γιατί είναι νόμος του κράτους, προσθέτοντας ότι πρόκειται για έργο με «πρακτική και συμβολική αξία»!


«Δεν θα επιτρέψουμε να μετατραπεί η Ελλάδα σε μια χώρα transit για τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης», μας ανακοίνωσε.


Και άρχισαν οι προπαγανδιστικές λεπτομέρειες. Το τι ακούσαμε δεν λέγεται!


Με αποκορύφωμα τα περί 25 θερμικών καμερών.

Από όσο θυμάμαι, στις 3 Ιανουαρίου 2012 ήταν η καταληκτική ημερομηνία «που ο ανάδοχος παίρνει το φάκελο με τα αποδεικτικά και την εγγυητική επιστολή ώστε να ξεκινήσει η κατασκευή του».

Είχε προηγηθεί (τον Δεκέμβριο του 2011) ένας ωραίος καυγάς με την αρμόδια Επίτροπο Σεσίλια Μάλμστρομ, η οποία είχε δηλώσει πως η ΕΕ είχε ήδη κάνει γνωστό στις ελληνικές αρχές πως δεν προτίθετο να χρηματοδοτήσει την κατασκευή του φράχτη «δεδομένου ότι, κατά τη γνώμη της, η ενέργεια αυτή δεν συνιστά από μόνη της λύση στο πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης στην περιοχή».

Ο κ. Παπουτσής είχε απαντήσει πως τα 5 εκ ευρώ θα προέρχονταν από τον κρατικό προϋπολογισμό – πάει και τελείωσε!

Και κατηγόρησε την ΕΕ για υποκρισία και διγλωσσία, διότι ο Κανονισμός του Ταμείου Εξωτερικών Συνόρων επιτρέπει την χρηματοδότηση τέτοιων έργων.

Γι’ αυτό και ερωτώ: Τζάμπα πάει όλη αυτή η φασαρία και οι καυγάδες και οι λεονταρισμοί;


Τζάμπα πήγε η ενημέρωση(!) της τουρκικής αποστολής (τον Αύγουστο του 2011) από τα υπουργεία Προστασίας του Πολίτη και Εξωτερικών;


Τζάμπα πήγε η δημόσια διαβούλευση για το σχέδιο κατασκευής του φράχτη;


Τζάμπα όλα τα σχέδια για τις 25 θερμικές κάμερες, για τη διπλή περίφραξη ισχυρού συρματοπλέγματος με χαλύβδινα συρματοπλέγματα ανάμεσα στις δύο περιφράξεις;

Τζάμπα ανοίχτηκαν (έτσι μάθαμε τουλάχιστον) οι 18 τρύπες όπου θα τοποθετούνταν οι ενισχυμένες κολόνες στήριξης στις οποίες θα μπει το διπλό ατσάλινο συρματόπλεγμα και στο πάνω μέρος αυτών οι θερμικές κάμερες που θα σαρώνουν τα περάσματα του Έβρου;

Τζάμπα τα περί 23 μεθοριακών πυραμίδων που θα τοποθετούνταν κατά μήκος του ποταμού;

Αυτά, δεν τα έχω βγάλει από το κεφάλι μου! ΗΣΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ!

Νέο κύμα πρεμούρας

Μετά, πέρασαν κι’ άλλοι μήνες και ξαφνικά, λίγο πριν από την προκήρυξη των εκλογών, βρεθήκαμε μπροστά σε νέο… κύμα πρεμούρας.

Αυτή τη φορά άρχισε ο καυγάς για την δημιουργία κέντρων κράτησης λαθρομεταναστών.

Την περασμένη Κυριακή, Χρυσοχοΐδης και Λοβέρδος έδωσαν κοινή συνέντευξη Τύπου. Ο νέος κύκλος της προπαγάνδας, οδήγησε την επομένη τα βήματα του διαδόχου του κ. Παπουτσή στις Βρυξέλλες.


Και να οι κοινές συνεντεύξεις με την «ξινή» κ. Μάλμστρομ και να η πλήρης στήριξη της Κομισιόν και να ξανά η κουβέντα για την απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων που προορίζονται για την αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης.


Η Επίτροπος παρατήρησε πως τα κονδύλια δεν απορροφώνται και ο κ. Χρυσοχοΐδης ανέφερε ότι από τα 250 εκατ. ευρώ που διαθέτουν για την Ελλάδα το Ταμείο Προστασίας Εξωτερικών Συνόρων και το Ταμείο Επαναπροώθησης, έχουν απορροφηθεί μόλις τα 40 εκατ. ευρώ.


Συγγνώμη, αλλά θα ήταν επίσης αφελές να ρωτήσουμε ποιος λέει την αλήθεια;

Διότι ο κ. Παπουτσής μας έλεγε (τον Νοέμβριο του 2011 και τον περασμένο Φεβρουάριο) ότι «στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη λειτουργεί η Υπηρεσία Διαχείρισης Ευρωπαϊκών και Αναπτυξιακών Προγραμμάτων, με αρμοδιότητες το χειρισμό και την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, που αφορούν χρηματοδοτούμενες δράσεις του Υπουργείου και τον συντονισμό των συναρμόδιων Υπηρεσιών για την υλοποίηση των δράσεων αυτών. Η ίδρυση της αυτοτελούς Υπηρεσίας, αναμένεται να αυξήσει τη δυναμική απορρόφησης των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων μέσω ενός στενότερου στρατηγικού σχεδιασμού σε επίπεδο Υπουργείου. Ο συνολικός προϋπολογισμός του Ευρωπαϊκού Ταμείου Εξωτερικών Συνόρων, ανέρχεται σε περίπου 275.000.000,00 ευρώ. Ήδη, βρίσκονται στο στάδιο υλοποίησης προγράμματα ύψους 148.000.000,00 ευρώ. Μάλιστα, το ποσό αυτό αναμένεται να αυξηθεί την επόμενη τριετία, με την πρόοδο της υλοποίησης των προγραμματισμένων δράσεων».

Άρα, πού βλέπουν το πρόβλημα οι Μάλμστρομ και Χρυσοχοΐδης;

Και καλά η Μάλμστρομ, αλλά ο Χρυσοχοΐδης και ο Παπουτσής δεν ανήκαν στην ίδια κυβέρνηση;


Α, να μην το ξεχάσω! Μέχρι τον Νοέμβριο του 2011, ο αρμόδιος… επόπτης Θ. Πάγκαλος είχε κάνει τρεις απολογισμούς όσον αφορά στο «σχέδιο δράσης» (λέμε τώρα) για το κέντρο της Αθήνας και ήσαν όλοι τους… θετικοί!

Πολλοί «σωτήρες»

Στο θέμα έχουν παρεμβληθεί και άλλοι «σωτήρες»:

Ο (τότε, τον Σεπτέμβριο του 2011) υπουργός Εσωτερικών Χάρης Καστανίδης, που μας παρουσίαζε και έφερνε προς ψήφιση το νομοσχέδιο για την αναδιοργάνωση του συστήματος αδειοδότησης διαμονής αλλοδαπών στην Ελλάδα.

Ο κ. Καστανίδης το είχε αποκαλέσει «ένα βήμα μπροστά σε μια ευρωπαϊκή λύση του μεταναστευτικού προβλήματος»!

Τότε ακριβώς, η Κομισιόν δήλωνε πως δεν είχε λάβει αίτημα από την Ελλάδα για την ενίσχυση της κατασκευής νέων, μόνιμων εγκαταστάσεων κράτησης παράνομων μεταναστών.

Φυσικά. Διότι νομοθετούσε ο κ. Καστανίδης! Ο οποίος επίσης βρισκόταν στην ίδια κυβέρνηση με τους κ.κ. Παπουτσή, Χρυσοχοΐδη και Λοβέρδο!

Την ίδια περίοδο (τον Σεπτέμβριο του 2011) ο υπουργός Δικαιοσύνης Μ. Παπαϊωάννου συγκροτούσε… Ειδική Ομάδα Εργασίας, η οποία θα μελετούσε την αναμόρφωση της νομοθεσίας περί δικαστικών απελάσεων αλλοδαπών.


Και αυτός ήταν μέλος της ίδιας κυβέρνησης.


Η εν λόγω ομάδα εργασίας επρόκειτο να περατώσει το έργο της έως τις 15 Οκτωβρίου (του 2011).


Το… περάτωσε; Άγνωστο!

Είχαν προηγηθεί κι’ άλλα! Όπως οι… υπηρεσίες μιας στάσης (τον Μάιο του 2011) στις οποίες θα μετατρέπονταν οι Διευθύνσεις Αλλοδαπών και Μετανάστευσης – από το υπουργείο των Εσωτερικών πάλι!

Αλλά τότε υπουργός ήταν ο Γιάννης Ραγκούσης – επίσης μέλος της ίδιας κυβέρνησης!

Ο οποίος (Ραγκούσης) εξέδωσε απόφαση με την οποία συγκροτείτο άλλη επιτροπή, «προκειμένου να υποβάλει προτάσεις για το συντονισμό των συναρμόδιων υπηρεσιών, και τη ρύθμιση όλων των λεπτομερειών για την καθιέρωση των αδειών διαμονής ενιαίου τύπου στους υπηκόους τρίτων χωρών, με τη μορφή του αυτοτελούς εγγράφου σε εφαρμογή του Κανονισμού 380/2008/ΕΚ) – αυτός ο άνθρωπος γεννήθηκε με τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς στην κούνια του!

Επίσης τότε (τον Μάιο του 2011), ανακοινώθηκε από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη η δημιουργία 14 κέντρων υποδοχής μεταναστών (στην αρχή ήσαν πέντε, αλλά στην πορεία αυγάτισαν – στα λόγια, φυσικά).


Οπότε, άρχισαν οι αντιδράσεις και έκαναν όλοι πίσω. Ο κ. Παπουτσής είπε πως θα ληφθούν υπόψη οι τοπικές αντιδράσεις (επομένως γιατί να μην ληφθούν υπόψη και τώρα;) και ο τότε αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης έσπευσε να διαψεύσει κατηγορηματικά δημοσιεύματα που μιλούσαν για τη δημιουργία κέντρου υποδοχής λαθρομεταναστών, στους χώρους του 6ου Συντάγματος Πεζικού στην Κορινθία, εκλογικής του περιφέρειας.

Στο πανηγύρι (του Μαΐου 2011) είχε μπει και ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής (επίσης μέλος της ίδιας κυβέρνησης), ο οποίος δήλωσε πως «προωθούμε μια αντίληψη που επιδιώκει να αναιρέσει αδυναμίες δεκαετιών και να αποκαταστήσει το κέντρο, δίνοντάς του προοπτικές ουσιαστικής ανάπτυξης, ασφάλειας και ποιότητας ζωής»!

Είχε επίσης πει ότι οι προτάσεις της κυβέρνησης αποτελούν ένα «ολοκληρωμένο σχέδιο λύσης και όχι αποσπασματικές ρυθμίσεις», δηλώνοντας παράλληλα πως η Ελλάδα επιθυμεί την αλλαγή της συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ»!

Δεν κατάλαβα να ανέφερε κάτι τέτοιο ο κ. Χρυσοχοΐδης τη Δευτέρα.

Επίσης, εκείνο τον Μάιο του 2011, κατά τον οποίο επιδείχθηκε ανάλογη υπερκινητικότητα με αυτή του Μαρτίου και (αισίως) Απριλίου του 2012, είχε συνεδριάσει το υπουργικό συμβούλιο με θέμα την αναβάθμιση του κέντρου της Αθήνας, στη διάρκεια του οποίου αποφασίστηκε η δημιουργία… ποδηλατοδρόμων!


Να μην ξεχάσω επίσης ότι ακριβώς τότε (τον Μάιο του 2011) ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, κατά την ομιλία του στη διεθνή διάσκεψη για την προοδευτική διακυβέρνηση στο Όσλο, βρέθηκε (όπως πάντα) σε άλλο μήκος κύματος:


«Αναζητάμε αποδιοπομπαίους τράγους, παίζουμε το παιχνίδι των ευθυνών ... Λέμε ότι φταίει ο Βορράς, φταίει η περιφέρεια, φταίνε οι μετανάστες. Προφανώς αυτό αποδυναμώνει την Ευρώπη, χάνουμε την προοπτική που είχαμε», δήλωσε.

Να μην ξεχάσω ακόμη, ότι τον Απρίλιο του 2011, ο κ. Βενιζέλος, ως υπουργός Άμυνας, ανακοίνωνε ότι είχε προταθεί αριθμός ανενεργών στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο που μπορούν να λειτουργήσουν ως χώροι υποδοχής μεταναστών, αλλά σε αυτές δεν είχε περιληφθεί το στρατόπεδο Στεφανίδη στην Ξάνθη.

Και κάτι ακόμη: Δεν χρειαζόταν να μας σερβίρει ξαναζεσταμένη σούπα την περασμένη Κυριακή ο κ. Λοβέρδος, που μίλησε περί υγειονομικών βομβών, διότι τα ίδια έλεγε πριν από έναν ακριβώς χρόνο – όταν τον Μάρτιο του 2011 ζητούσε (πάντα για τους ίδιους επικοινωνιακούς λόγους) την «άμεση επίσκεψη κλιμακίου της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας» για «την αξιολόγηση της κατάστασης και την παροχή τεχνογνωσίας για τη διαχείριση των κινδύνων δημόσιας υγείας που πηγάζουν από την παράνομη μετανάστευση».

Είχε και τότε (ξανα)αναγγείλει την συνεργασία του υπουργείου του με το ΚΕΕΛΠΝΟ για την αντιμετώπιση της μετάδοσης λοιμωδών νοσημάτων εξαιτίας της λαθρομετανάστευσης.


Φυσικά, είχε προηγηθεί η εκ μέρους του κ. Παπανδρέου ανακοίνωση – πρόσκληση:


«Σταματάμε τις απελάσεις μεταναστών δεύτερης γενιάς μέχρι να εξορθολογιστεί πλήρως το καθεστώς κτήσης ελληνικής ιθαγένειας»


Και η εκ μέρους του κ. Χρυσοχοΐδη εξαγγελία (στις περίφημες εκατό πρώτες ημέρες) για προσλήψεις μεταναστών στην ΕΛ.ΑΣ!

Και, στις 22 Δεκεμβρίου 2009, η εκ μέρους του κ. Παπανδρέου σύγκληση του (live) υπουργικού συμβουλίου, παρουσία του Αρχιεπισκόπου, για να εγκρίνει το νομοσχέδιο για την παροχή ψήφου και ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών!

Με αποκορύφωμα το νομοσχέδιο για τη μετανάστευση, ενώ η χώρα όδευε προς το μνημόνιο.

Και ενώ τότε ο κ. Παπανδρέου ήθελε να… εντάξει τους μετανάστες, τώρα ο κ. Γιαννίτσης, υπουργός Εσωτερικών πλέον, δηλώνει ότι προτίθεται να καταθέσει ρυθμίσεις για τη διευκόλυνση της εθελούσιας απομάκρυνσης μεταναστών από τη χώρα.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά δεν θα τρελάνουν μόνο εμάς, αλλά και τους… λαθρομετανάστες!


Δεν ξέρουν τι να κάνουν οι άνθρωποι! Να μείνουν ή να φύγουν;
πηγη

ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑΧΕΙΣ ΠΑΠΠΟΥ , ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΔΕΡΦΕ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ...

To ιδιόχειρο σημείωμα του αυτόχειρα!

Να υπενθυμίσουμε  μόνο ότι  ο  Μπεγλίτης σήμερα το πρωί  ήταν καλεσμένος  στο  αγαπημένο  κανάλι  των δωσιλόγων ,  του Soros Foundation  και των   άλλων  αμερικανοεβραϊκών   μυστικών και φανερών  υπηρεσιών και δυνάμεων.
Κάποια στιγμή  η τηλε-persona  δημοσιογράφα και με αφορμή την είδηση για την αυτοκτονία  στο Σύνταγμα  του  77χρονου  συνταξιούχου  φαρμακοποιού  τον ρωτά  :
 “Γιατί δεν κάνετε κάτι για αυτούς τους ανθρώπους, που λόγω οικονομικών προβλημάτων φτάνουν στην αυτοκτονία”

 Και  ο Μπεγλίτης  χωρίς   να το  πολυσκεφτεί απαντά  με   χιτλερική  ειλικρίνεια δίνοντάς  μας  ένα  γερό μάθημα   τί σημαίνει  σεβασμός  ενός νεκρού  για δαύτους:

 ” Σε αυτές τις περιπτώσεις ο σχολιασμός πρέπει να έιναι προσεκτικός, εγώ έχω να πω ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν πολύ γενναίος και ευαίσθητος.
Δεν μπορούμε όμως αυθαίρετα να συνδέσουμε την αυτοκτονία του με την οικονομική κατάσταση της χώρας.
Το αν είχε χρέη, ή δεν είχε χρέη, αν τα έφαγε αυτός ή τα παιδιά του…
Μόνο σεβασμός”.


Ποιος ήταν ο 77χρονος

“Δεν πρέπει να αφήσουμε χρέη στα παιδιά μας” Αυτές ήταν οι τελευταίες κουβέντες που βγήκαν σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, από τα χείλη του 77χρονου Δ.Χ. συνταξιουχου φαρμακοποιού που έστρεψε στον εαυτό του ένα όπλο και αυτοκτόνησε σήμερα το πρωί μέσα στην πλατεία Συντάγματος.

Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, στο σημείωμα που άφησε αναφέρει:
“Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κάθε ίχνος επιβίωσής μας. Δεν μπορώ να βρω άλλον τρόπο αντίδρασης εκτός από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για να επιβιώσω και πριν γίνω βάρος στο παιδί μου.”

Το Newsit επικοινώνησε με τους γείτονες στην πολυκατοικία του οι οποίοι τον περιέγραψαν ως φιλήσυχο άνθρωπο, αξιοπρεπή και ευγενικό. Ήταν παντρεμένος και είχε μια κόρη.

Μιλώντας στο Newsit, ο Κώστας Λουράντος, Πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής, είπε ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν μέλος του ΦΣΑ έως το 1994 όταν πούλησε το φαρμακείο του σε έναν άλλο φαρμακοποιοί.
“Τον θυμάμαι ως έναν αξιοπρεπέστατο άνθρωπο με πολλή ευγένεια και με πολύ τακτ. Θεωρώ ότι λόγω του ότι η αξιοπρέπειά του δεν θα επέτρεπε να ζήσει υπο συνθήκες διαφορετικές από αυτές που πίστευε, τον οδηγησε σε αυτή την πράξη που όχι μόνο με θλίβει αλλά με εντυπωσιάζει αρνητικά.”

Και συνέχισε: “δεν έχει σημασία ποιός είναι αυτός που το έκανε αλλά το γιατί το έκανε. Δεν έχει κανείς το διακαίωμα να αφαιρεί την ζωή του άλλου, ακόμα και αν δεν είναι αυτός που τραβάει το πιστόλι. Ουσιαστικά ηθικοί αυτουργοί υπάρχουν και θα σας πω και κάτι ακόμα. Μια συνάδελφός μου όπως μου είπε ο Πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Πειραιά, πήγε να αυτοκτονήσει και το αποτρέψαμε την τελευταία στιγμή.”

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ο αυτόχειρας έπασχε από σοβαρή ασθένεια και η κόρη του εργαζόταν σε πολιτικό γραφείο.

Το καλοκαίρι συμμετείχε στις κινητοποιήσεις των "Αγανακτισμένων" στο Σύνταγμα και μιλούσε διαρκώς για τις επιπτώσεις από την οικονομική κρίση και τα μέτρα της κυβέρνησης ενώ αναρωτιόνταν γιατί η νεολαία παραμένει αδρανής και δεν ξεσηκώνεται. Σύμφωνα επίσης με πληροφορίες ήταν μέλος του κινήματος "Δεν πληρώνω" και είχε μάλιστα κρεμάσει τη σχετική σημαία στο μπαλκόνι του.
Την Τρίτη, ο συνταξιούχος ο οποίος είναι χωρισμένος πολλά χρόνια και η κόρη του διαμένει σε άλλη περιοχή, πλήρωσε το ενοίκιο και τα κοινόχρηστα στην διαχειρίστρια της πολυκατοικίας όπου διέμενε και μάλιστα όταν τον ρώτησε για ποιο λόγο τα εξοφλεί από τώρα φέρεται να της απάντησε  ότι αύριο (την Τετάρτη) θα έμπαινε στο νοσοκομείο.




Κι οι έλληνες που βρέθηκαν εκείνη την ώρα της μεγάλης απελπισιάς στο σημείο , τον χειροκρότησαν στο ξόδι του ...(βίντεο)


Τον χειροκρότησααν από τα βάθια της ψυχής τους , όπως δεν θα χειροκροτηθούν ποτέ ο Παπαδήμος,  ο Παπούλιας , ούτε κανείς από  τα λοιπά ανδρείκελα της κατοχικής συμμορίας , που χρειάζονται 10000 ταγματασφαλίτες για να διεκπεραιώσουν τις πριβέ παρελάσεις τους....

ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ ΝΆ΄ΧΕΙΣ ΠΑΠΠΟΎ , ΚΑΙ ΠΑΤΈΡΑ , ΚΑΙ ΑΔΕΡΦΕ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ...

Είθε ο καλός Θεός, να λογίσει την απελπισιά σου όπως λόγισε την αυτοκτονία της μάρτυρος Δομνίνας και των θυγατέρων , τη θυσία των Σουλιωτισσών στο Ζάλογγο, των Ναουσαίων στην Αραπίτσα, των Ποντίων γυναικών στην Κουνάκα το 1916, των  κοριτσιών που αυτοκτόνησαν σε πηγάδια  στο Άργος μετά τον βιασμό τους από τους Τουρκαλβανούς τον Απρίλη του 1821...
πηγη
http://lesvosnews.net
http://klassikoperiptosi.blogspot.com

καθημερινές ιστορίες

Εκείνο το πρωί, ο ηλικιωμένος άντρας περίπου 80 ετών με ράμματα στο χέρι του έφτασε στο νοσοκομείο. Είπε ότι ήταν βιαστικός, καθώς είχε σε μισή ώρα ένα άλλο ραντεβού και ζήτησε να τον δει ο γιατρός. Η νοσοκόμα τον έβαλε να καθίσει κάπου γνωρίζοντας ότι θα έπαιρνε πάνω από μια ώρα ώσπου να τον δεί ο γιατρός. Όσο περνούσε η ώρα τον έβλεπε να κοιτάζει επίμονα το ρολόι του, καθώς δεν ήταν ιδιαίτερα απασχολημένη εξέτασε την πληγή του και αφού είχε επουλωθεί αποφάσισε να του αφαιρέσει τα ράμματα.

Ενώ τον φρόντιζε, τον ρώτησε αν είχε ραντεβού με κάποιον άλλο γιατρό και γιαυτό βιαζόταν. Εκείνος της απάντησε ότι έπρεπε να πάει στο γηροκομείο για να φάει πρωινό με τη σύζυγό του. Τότε η νοσοκόμα τον ρώτησε πώς πήγαινε από θέμα υγείας η σύζυγος. Εκείνος της απάντησε πως η γυναίκα του ήταν θύμα της νόσου Alzheimer. Οτι δεν ήξερε ποιος είναι και οτι δεν μπορούσε να τον αναγνωρίσει τα τελευταία 5 χρόνια.

Τότε η νοσοκόμα έκπληκτη τον ρώτησε "Και γιατί συνεχίζεις να πηγαίνεις κάθε πρωί αφού δεν ξέρει ποιος είσαι?"

Ο ηλικιωμένος της απάντησε "Δεν με γνωρίζει εκείνη, αλλά εγώ εξακολουθώ να ξέρω ποια είναι."....
http://pwlinaxristopoulou.blogspot.com/

Oι χήρες του Χρέους στις χώρες του Χρέους...

2 κείμενα του Στάθη
.....................................................................................................................
Μαύρη Τρύπα και στις Μαύρες Τουλίπες; Μαύρη Τρύπα και στον Προϋπολογισμό της Ολλανδίας; Ε, δεν υπάρχει Θεός! Κι αν υπάρχει δεν είναι καλβινιστής!

Οπως και να ’ναι, δεν ξέρω τι είναι ο Θεός, αλλά ό,τι και να είναι η Χάρη Του, μάλλον δεν έφτιαξε τους ανθρώπους κατ’ εικόναν και ομοίωσίν Του, αλλά κατ’ εικόνα των αργυραμοιβών και ομοίωσιν του φόβου.

 Αλλιώς δεν εξηγείται γιατί κράτη, όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ισπανία κι άλλα, παραβιάζοντας τα Συντάγματά τους δίνουν προτεραιότητα στα συμφέροντα των πιστωτών τους κι όχι στο δικαίωμα των πολιτών τους στην ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την ευημερία.

 Δύο ολόκληρα χρόνια στην Ελλάδα οι άνθρωποι υφίστανται περικοπές. Ζουν με περικοπές, μιλούν για περικοπές, σκέφτονται τις περικοπές.

Δεν είναι φτιαγμένοι για να ζουν έτσι οι άνθρωποι.

Νέες γυναίκες στην Ιρλανδία μένουν με άδεια τα κρεβάτια τους στο σπίτι να μεγαλώνουν

«ορφανά» παιδιά, διότι οι άντρες τους φεύγουν ξανά μετανάστες. Οι «χήρες του χρέους», έγραφε χθες στα «ΝΕΑ» ο εκλεκτός συνάδελφος κ. Ρούσσος Βρανάς, με τους άντρες τους να χάνονται ξανά στα ξένα.

 για να ξεπληρώσουν ένα στεγαστικό που δεν θα ξεπληρώσουν ποτέ.

Το έχουμε ξαναπεί, δεν θα κουραστούμε να το λέμε: τα χρέη των κρατών είναι μια τρέλα.

«Ολοι χρωστάνε σε όλους».

Τα χρέη είναι μια τερατώδης, γεωμετρικώς μεγενθυνόμενη, φούσκα – ένα πρόβλημα

 που δεν θα λυθεί ποτέ, διότι δεν πρέπει να λυθεί ποτέ. Οχι πως δεν μπορεί να λυθεί, να ρυθμιστεί, να διευθετηθεί - μπορεί! και εύκολα.

Ομως, δεν «πρέπει» να λυθεί, διότι

το χρέος είναι εργαλείο.

Ολη αυτή η τούρλα της τρέλας που προκαλεί το χρέος όσον είναι στο κέντρο της ασκούμενης πολιτικής, θα έχει ως αποτέλεσμα

οι εργαζόμενοι να ληστεύονται στην πηγή του πλούτου που οι ίδιοι παράγουν. Θα είναι μονίμως σκλάβοι υποχρεώσεων που δεν δημιούργησαν οι ίδιοι.

«Ολοι χρωστούν σε όλους»

και η Γερμανία! και οι ΗΠΑ! και η Ολλανδία! απλώς οι πιο ισχυροί υποτάσσουν μέσω του χρέους τους πιο αδύνατους

για να τους ληστεύουν στη συνέχεια στο διηνεκές. Κάνοντάς τους ακόμα πιο αδύναμους.

Απόδειξη η Ελλάδα.

Δύο χρόνια τώρα γίνεται όλο και πιο αδύναμη

Καταδικασμένη σε μια αέναη «γιορτή του γιαουρτιού», πιο αναξιοπρεπής κάθε μέρα από την προηγούμενη, πιο ζαλισμένη, όλο και πιο εγκλωβισμένη σε αυτήν την ξαφνική αιχμαλωσία.

με το σοκ ενός διαρκούς θανάτου όλο και πιο παραλυτικό. Για δείτε πόσο αποτελεσματικό είναι αυτό το σοκ, πόσο παραλυτικός είναι αυτός ο θάνατος: αν, για παράδειγμα, αυτοί που μας έφεραν έως εδώ είναι το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., πάλι αυτοί οι δύο ζητούν την ψήφο μας στις εκλογές, λες κι είναι άμωμοι

λες κι έχουν σχέδιο!

Σχέδιο του στιλ να επαναφέρει ο κ. Βενιζέλος στο προσκήνιο την κυρία Γεννηματά! Την κυρία Τίποτα! Την κυρία που εις ουδέν εξ όσων ησχολήθη πέτυχε κάτι! Αλλά,

 αν η κυρία Γεννηματά είναι η λύσις μόνον και μόνον επειδή φέρει ένα όνομα που έχει την αξία του, ανεξαρτήτως αν το τιμά και η ίδια, τότε εξηγείται (και απ’ αυτό) γιατί μας φθάσανε έως εδώ

 και γιατί θα μας πάνε ακόμα παρακάτω.

Αν η λύσις που μας προσφέρει απ’ την πλευρά του ο κ. Σαμαράς είναι ο κίνδυνος της «ακυβερνησίας» στην περίπτωση που δεν εκλεγεί ο Βοριδοδώνιδας,

 αν δεν είναι ήδη «ακυβερνησία» (από ελληνικής πλευράς) η Σιδηρά Διακυβέρνηση της Τρόικας τότε γύρω-γύρω απ’ τα ίδια θα στριφογυρίζουμε, όπως το κουνούπι γύρω απ’ τον λύχνο, ώσπου να χαθούμε.

Οχι, κυρίες και κύριοι, δεν είναι φτιαγμένοι για να ζουν έτσι οι άνθρωποι. Εχουν προσθέσει στον εαυτόν τους ικανό ιστορικό φορτίο οι πολίτες, δεν μπορούν να τους το αφαιρέσουν οι τοκογλύφοι. Είναι άφρονες, αν το νομίζουν.

Για το 8ωρο, επί παραδείγματι, χύθηκε αίμα για να κατακτηθεί. Και θα χυθεί αίμα για να ανακτηθεί

Είναι τόσον απλό.

Κι αυτοί που δεν το καταλαβαίνουν θα έχουν αυτό το αίμα στον λαιμό τους - πολύ που τους νοιάζει, θα μου πείτε. Συμφωνώ μαζί σας. Είναι τόσον ηλίθιοι

που νομίζουν ότι θα πάρουν

τα κέρδη τους μαζί τους στον τάφο τους.

 Οπως σας έλεγα και στην αρχή, δεν ξέρω αν υπάρχει Θεός, δεν ξέρω αν μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι, ξέρω όμως, ότι υπάρχει ο άνθρωπος.

Ο οποίος ίσως να μη γνωρίζει γιατί ζει,

ψάχνει όμως πάντα τον τρόπο για να ζει. Κι ο τρόπος αυτός μάλλον του ελεύθερου είναι παρά του σκλάβου...

"Οι ταγοί που καθαίρεσαν την δημοκρατία..."

Ο άνθρωπος δεν ζει για να τρώει, έλεγαν οι παλιοί, τρώει για να ζει.

Και για να τρώει, δουλεύει. Κι επειδή, ουκ μόνον επ’ άρτω ζήσεται άνθρωπος, δουλεύει όχι μόνον
για να τρώει, αλλά και για να ζει καλύτερα.

 Αυτό το «καλύτερα» ουδέποτε χαρίσθηκε, κατακτήθηκε μέσα από πολιτικούς αγώνες εις ό,τι αφορά τις τάξεις και προσωπική καλλιέργεια εις ό,τι αφορά του πολίτες.

 Σήμερα οι Ελληνες εργαζόμενοι έχουν καταδικασθεί να δουλεύουν για να τρώνε και να μη ζουν. Οι μισοί. Διότι υπάρχουν και οι υπόλοιποι μισοί που δεν έχουν καν δουλειά και πολλοί εξ αυτών δεν έχουν ούτε να φάνε. Τουλάχιστον φαγητό που να βγάζουν με τον ιδρώτα τους κι όχι να ’ναι από συσσίτιο ή «δανεικό».

Πώς έγινε αυτό;

Οι Έλληνες εργαζόμενοι πέρασαν από μια καφκική Δίκη! Κατηγορήθηκαν για τεμπελιά, διαφθορά και ανικανότητα. Κατηγορήθηκαν για ένα χρέος που δεν δημιούργησαν οι ίδιοι.

 Από ποιους κατηγορήθηκαν;

Από τους ίδιους τους εκλεγμένους ταγούς τους. Απ’ αυτούς τους ουτιδανούς γραικύλους εσύρθησαν οι Ελληνες εργαζόμενοι στα Δικαστήρια της Εσπερίας και με Εισαγγελείς τους συνηγόρους των Τοκογλύφων ανακηρύχθηκαν ένοχοι.

Και δικάστηκαν σε βαριές ποινές. Σε καταναγκαστική εργασία,

για να ξεπληρώσουν ένα χρέος που δεν πρόκειται να ξεπληρωθεί ποτέ.

Εγινε η Ελλάδα μια Ειδική Οικονομική Ζώνη στην οποίαν οι πολίτες θα δουλεύουν για ένα πιάτο φαΐ, θα τρώνε όσο χρειάζεται για να ζουν - να φυτοζωούν, ενώ θα τους τρώνε τον πλούτο που οι ίδιοι θα παράγουν, αυτοί που μας έπεισαν ότι μπορούν να είναι οι Δικαστές μας, οι Δεσμοφύλακές μας και οι Δήμιοι.

Πώς;

Και γιατί;

Ελέω Θεού;

Με ποιον νόμο και ποιο δικαίωμα καταδικάστηκε ένας ολόκληρος λαός να ζει σαν είλωτας και να πληρώνει στον αιώνα τον άπαντα, ή έστω για γενεές δεκατέσσερις, την κακοδαιμονία με την οποίαν τον φόρτωσαν οι άθλιοι που τον κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια, εξαπατώντας τον για όλα;

Διότι, ποιο είναι το μέλλον που ανοίγεται μπροστά μας, μπροστά στους Ελληνες εργαζόμενους;

Δουλειά σε συνθήκες δουλείας.

Διακυβέρνηση συγκεκαλυμμένης (στην πραγματικότητα ανοιχτής) δικτατορίας

Με την αναίρεση της ίδιας της πολιτικής να έχει ήδη επισυμβεί.

Διότι οι Ελληνες πολιτικοί των Μνημονιακών κομμάτων δεν είναι τίποτε άλλο παρά τοποτηρητές της πολιτικής των επιτηρητών μας.

Οι αποφάσεις πλέον λαμβάνονται στη «Ρώμη». Στην Κομαντατούρ. Οι «δικοί μας» -οι άθλιοι που μας έφεραν έως εδώ- απλώς διεκπεραιώνουν ούτε καν διαχειρίζονται τις Εντολές που λαμβάνουν απ’ την Τρόικα.

Είναι πλέον ανδρείκελα.

Και τα κόμματά τους «εντολοδόχα κόμματα».

Κι όμως ! ζητούν πάλι την ψήφο μας;!!

Ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Καρατζαφέρης κι όλοι οι πολιτικοί που καθαίρεσαν τη Δημοκρατία, που αφαίρεσαν από την πολιτική το αντικείμενό της, που περιόρισαν τον λαό στα γκέτο της καταναγκαστικής εργασίας ή της ανεργίας, αυτά τα τσιράκια της Διαπλοκής,

 οι δημιουργοί της παθολογίας του κράτους, ανερυθρίαστοι, αμετανόητοι, ξεδιάντροποι, ζητούν πάλι απ’ τους Ελληνες εργαζόμενους την ψήφο τους.

Ας τους υπερψηφίσουν όσοι θέλουν να επικυρώσουν τη θέση του ραγιά στην οποίαν τους ξανάφεραν οι εκλεκτοί τους, ας τους ψηφίσουν

 όσοι αρκούνται στο να ζουν για να τρώνε.

 Οι υπόλοιποι ας υψώσουν τη γροθιά τους, δεν αρκούν οι μούντζες, κι ας κλείσουν μέσα στην ψήφο τους ένα βόλι. Απ’ αυτά με τα οποία

(πρωτο)ψήφιζαν οι Επαναστάτες του 1821, ένα βόλι - μία ψήφος.

Κι ύστερα βλέπουμε...
http://www.enikos.gr/stathis