ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

He is not white! He is Greek!!

«Τις νύχτες που κλαίν των ανθρώπων τα βάσανα! Τις νύχτες που λεν των ερώτων τα θαύματα!» Στο στίχο αυτό του Οδυσσέα Ελύτη, στο «Άξιον Εστί», περικλύονται οι Μαύροι της Αμερικής, οι γνωστοί και ως Αφρικοαμερικανοί, στις τρείς δεκαετίες, που τους έζησε και τους ζεί ο γράφων, στα κοινώς μαυράδικα. Από αυτά που αναδύθηκε και ο Barack Obama! Θα χρειαζόνταν τόμοι, για να καταγράψει κανείς την οδύσσεια αυτών των ανθρώπων, διαφορετικοί από τους μαύρους της Αφρικής. Ο καπιταλισμός, με τον οποίο ζυμώθηκαν και πάλαιψαν, στάθηκε αδύνατο να τους αλλοιώσει. Η σκλαβιά 400 χρόνων με τα σκλαβοπάζαρα, η φτώχεια,...η μιζέρια, και η κοινωνική εξαθλίωση, δεν τους αφάνισε, γιατί τα ζούνε στο πετσί τους. Απεναντίας, τους διατήρησε πάντοτε ενωμένους. Το μεγάλο Μωλ της Ουάσιγκτων, που συνδέει το Καπιτώλειο με το Λευκό Οίκο, υπήρξε και αυτό ένα απέραντο σκλαβοπάζαρο! Τα βάσανά τους δεν έχουν τελειωμό, αλλά και οι έρωτες τους στον ίδιο παρανομαστή. Οι δυό αυτές ανθρώπινες εκφάνσεις έχουν φτιάξει ένα πλούσιο εσωτερικό κόσμο, που ειλικρινά, δεν τον έχουμε γνωρίσει σε άλλη φυλή. Τί να πρωτοπαρουσιάσει κανείς από τα βάσανά τους. ΄Ετσι, στα πεταχτά, θα αναφερθώ, σ’ ένα από τα πάμπολλα, που έχω βιώσει, στους δρόμους της αμερικανικής πρωτεύουσας. Σε στάση λεωφορείου, νωρίς το απόγευμα, την περασμένη εβδομάδα, μαύρος τυφλός, με σκυλί ανά χείρας, προσπαθούσε να ανεβάσει στο λεωφορείο έναν άλλο μαύρο συνομίληκό του, με κομμένα τα δυό του πόδια! Και οι δυό πανευτυχείς! Γιατί το λέμε; Όταν κατέβηκαν, δεν βάσταξα, κατέβηκα και τους ρώτησα πως ζούνε. Με μια φωνή μου είπαν. «Μιά χαρά! Είμαστε πολύ ευτυχείς!». Βλέποντας τον άμοιρο με κομμένα πόδια, θυμήθηκα τα λόγια του Λουντέμη: «Κάποτε διαμαρτυρόμουνα, που δεν είχα να φορέσω παπούτσια, ώσπου συνάντησα κάποιον που δεν είχε πόδια!».
Στη γειτονιά μου, τον περασμένο χειμώνα, ένα παγερό πρωινό, 8/χρονο μαυράκι, μπροστά σ΄ενα κινέζικο μπακάλικο, από αυτά της σειράς που τους κατακλέβουν άγρια, είχε τρελλαθεί στον εμετό, σκουπίζοντα το στό στόμα του , με τα μανίκι του και τουρτουρίζοντας. Το ρώτησα τί έπαθε. Μου είπε: «Δεν ήλθαν οι γονείς μου, όλοι την νύχτα στο σπίτι! Ήμουνα νυστικός και έτρεξα, με το που άνοιξε το μαγαζί, να φάω αυτή την κονσέρβα από κρέας!». Έκλαιγε απαρηγόρητα.
Κάποια βραδιά, ένας μαύρος, ντοπαρισμένος από τα ναρκωτικά, προσπαθούσε μπροστά στη πόρτα του σπιτιού, κρατώντας ανάποδα ένα μπουκάλι γάλα, να ταΐσει το μωράκι του, που τσίριζε από το κλάμα. Δεν μπορούσε. Σηκώνει το χέρι του και μου λέει, «άνθρωπέ μου, βοήθησέ με!» Ανταποκρίθηκα μετά χαράς.
Όλα αυτά τα χρόνια, έχω κρατήσει βίβλο με τέτοιες ιστορίες, που απεικονίζουν, ανάγλυφα, τα βάσανά τους, με συγκεριμένα περιστατικά, που δεν μπορεί να συλλάβει νους ανθρώπινος. Μπούχτισα από τις κηδείες τους. Τους θερίζουν σαν τα κοτόπουλα οι πιο θανατηφόρες ασθένειες, εμφράγματα, καρκίνοι και τώρα το AIDS, που το προκαλούν τα τοξικά φάρμακα. To 57% των μάυρων της Ουάσιγκτων έχει διαγνωσθεί με τον αποκαλούμενο ιό HIV. Έχουν γεμίσει τα νεκροταφεία από τους θανάτους. Δεν τους χωράνε πιά. Στη πλειονότητα νέοι και νέες. Θρήνος και κοπετός στις κηδείες. Εκεί βλέπει κανείς το μεγαλείο του εσωτερικού τους κόσμου, από αυτά που λένε και τραγουδάνε.΄Αλλωστε, αν παρακολουθήσει κανείς προσκετικά τι λένε οι ράπερς στα τραγούδια τους, θα διαπιστώσει πως εκφράζονται τα όσα ζουν στα γκέτο. Ραγίζουν καρδιές. Και μέσα από τους θρήνους, ακούγονται οι μελωδικές τους φωνές με τα spiritual songs, όπως το «Let my people go!», «We have Come a Long way, Lord!» Δεν έχω συναντήσει πιο πιστούς στη ζωή μου. Και τα προγράμματα των κηδειών να γράφουν «Celebration of Life!»

Ζω, τόσο χρόνια μαζί τους, και δεν άκουσα ούτε έναν αναστεναγμό ή κλάμα δημόσια. Αντιμετωπίζουν τα βάσανά τους, με μια απίστευτη καρτερία και αξιοπρέπεια, έτσι στιβαγμένοι όπως ζουν, στις μεγάλες πατριαρχικές οικογένειες. Φτώχεια, αρρώστειες, βάσανα, πολυμελείς οικογένειες, παπούδες, γιαγιάδες, παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα, όλοι μαζί σαν ένας άνθρωπος.

Αλλά και για τους έρωτές τους, δεν υπάρχει άλλη ράτσα που να συγκριθεί. Εφαρμόζουν την πολυγαμία, ως κανένας άλλος λαός. Είναι αδηφάγα σεξουαλικά όντα, για όλων των ειδών τις προτιμήσεις. Το single mother και single father είναι τόσο κοινό, σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Η πάμφτωχη γειτόνισά μου, μόλις μετακόμισε σε άλλο σπίτι, που την βοήθησε να το αγοράσει η αποκαλούμενη «Κυβέρνηση» της Κομητείας Κολούμπια, είχε 6 παιδιά από διαφορετικούς άνδρες. Σπάνια θυμάμαι να μην την έχω δεί στο κατώφλι του σπιτιού της, με τα χαριτωμένα παιδάκια δίπλα, και να πιάνει ατέλειωτες ερωτοκουβέντες με τους περαστικούς νεαρούς. Σε χρόνο μηδέν, το deal έχει κλείσει. Ζευγαρώνουν ακόμη και μέσα στα λεωφορεία. Οι άνδρες κολλάνε ακόμη και έγκυες, με τα πιο απίστευτα ερωτόλογα και ανταλάσσουν τα χαρτάκια επικοινωνίας, με τα τηλέφωνά τους. Που τα βρίσκουν αυτά τα πλούσια συναισθηματικά λόγια; Εκείνοι οι γάμοι τους είναι φανταστικοί. Γλεντζέδες όσο κανένας άλλος. Δεν έχω δει ποτέ μαύρο να σηκώσει χέρι σε γυναίκα, ή σε παιδί. Σέβονται τις γυναίκες πάρα πολύ. Όταν είχε διαπραχθεί το στυγερό έγκλημα της λευκής, που έβαλε τα τρία της παιδάκια μέσα στο αυτοκίνητο, άναψε τη μηχανή, και έπεσε μέσα σε λίμνη και τα σκότωσε, βγήκε η άθλια και έκλαιγε γοερώς, λέγοντας ότι το έκανε μαύρος!! Ρωτήθηκα σε εκπομπή να εκφέρω γνώμη, πριν ομολογήσει. Το απέκλεισα κατηγορηματικά, λέγοντας πως το έγκλημα είναι λευκού. Είπα, πως ο μαύρος μπορεί να κλέψει από ανάγκη, αλλά να σκοτώσει παιδί αποκλείεται. Θα αρπάξει αυτό που θέλει και, στη συνέχεια, θα πάει το παιδί στο πιο ορατό σημείο, δηλαδή μπροστά σ΄ένα κατάστημα, για να το δουν οι περαστικοί, και θα φύγει. Και όπως έγινε. Ομολόγησε η λευκή δολοφόνος μητέρα την πράξη της. Παρόμοιο ήταν και το προ ημερών περιστατικό, όταν ξυλοκοπημένη εθελόντρια της ομάδας Μακέιν-Πέιλιν, κάτασπρη νέα, είπε ψέμματα πως την χτύπησε μαύρος. Σε χρόνο μηδέν, ομολόγησε στις Αρχές, ότι δεν ήταν αλήθεια. Λόγω της φτώχειας που τους μαστίζει, μετέρχονται ένα σωρό μεθόδους για να επιζήσουν στις γειτονιές τους, όπου κυριαρχούν τα ναρκωτικά, το πιστολίδι, η πορνεία και τα πιοτά. Είναι φοβερό το θέαμα. Τους εκμετάλλευονται οι πάντες, πρωτίστως οι έμποροι ναρκωτικών.

Είναι τέτοια η φτώχεια, που αναγκάσθηκαν πολλοί να γίνουν μουσουλμάνοι. Με ασυνήθη ταχύτητα. Η Ουάσιγκτων και τα περίχωρα ,έχουν σήμερα 26 τζαμιά. Σου το λένε κατάμουτρα, ότι αποδέχονται το Ισλάμ, γιατί ο Χριστιανισμός των λευκών τους ξεπούλησε. Δεν πάει καιρός που έμφανίσθηκαν στη γειτονιά μου λευκοί Μορμόνοι από την Γιούτα, για προσυλητισμό. ΄Ενας μαύρος μουσουλμάνος, έχοντας δίπλα το 10/χρονο παιδάκι του, κύριος καθώς πρέπει, τους ζήτησε το λόγο και, εν ολίγοις, τους είπε να τσακισθούν να φύγουν, με όλων των ειδών τα επίθετα για το superiority των λευκών.΄Εντρομο το παιδί του ρώτησε: “What about, Mr. Lambros, dady?”-έτσι είμαι γνωστός στη γειτονιά. Και εκείνος απάντησε με σοβαροφάνεια: “Mr, Lambros is a different story. He is not white! He is Greek!!” Δεν μπορούσα να το πιστέψω.

‘Οταν έφθασα στην Ουάσιγκτων, επειδή δεν είχα χρήματα, ζήτησα κάποιον από την Πρεσβεία μας να μου βρεί σπίτι στα μαύρικα. Μου είπε «θα είσαι τρελός! Πηγαίνεις σε εμπόλεμη ζώνη!» Του απάντησα «Δεν πειράζει. Θα πάω εκεί». Με πήγε με το αυτοκίνητό του και έγινε άφαντος από το φόβο. Μέχρι σήμερα, δεν με πείραξε κανένας. Ο πρώτος που με επισκέφθηκε ήταν ένας 40/ρης γείτονάς μου, οικογενειάρχης, και μου απαρίθμησε τι πρέπει να κάνω, για να περάσω καλά, χωρίς προβλήματα. Συγκεκριμένα: «Δεν θα ασχολείσαι με τα ναρκωτικά. Δεν θα πειράζεις τις γυναίκες μας. Δεν θα κουβαλάς την Αστυνομία για ψύλου πήδημα». Τα τήρησα απόλυτα μέχρι τώρα και διακηρύσσω προς κάθε κατεύθυνση, ότι δεν έχω ούτε ένα παράπονο από τους άνθρωπους αυτούς.
’Οταν η πόλη της Ουάσιγκτων, πριν δυό χρόνια, με προσήγαγε στο Δικαστήριο γιατί δεν είχα κόψει το χόρτο της αυλής μου, κουβαλήθηκε όλη η γειτονιά να με υπερασπισθεί, για να μην πληρώσω πρόστιμο 2 χιλιάδες δολλάρια. Ο δικαστής που ήταν μαύρος τάχασε! Η γειτονισά μου ήλθε με τα τρία της παιδιά και ένα βυζανιάρικο στην αγκαλιά της. Ανοιξε ένα τέτοιο στόμα και έκανε μια τέτοια επίθεση στην εναγόμενη, που εκπροσωπούσε την πόλη, τύφλα να έχουν οι συνήγοροι υπερασπίσεως. Δεν πρόλαβα να πω τίποτε και ο δικαστής είπε: «Λύεται η συνεδρίαση. Αθώος ο κατηγορούμενος!» Αυτοί είναι μαύροι! Ο χώρος δεν επαρκεί για περισσότερα. Ο Barack Obama είναι ίνδαλμά τους. Απίστευτο το υλικό που συγκέντρωσα, στους 21 μήνες προεκλογικής εκστρατείας.

Και η δική μου φτώχεια με οδήγησε στα γκέτο τους. Και έκτοτε παρέμεινα. Γι΄ αυτό και λέω πάντα «Πάει ζωή μου άδικα, βουλιάζω στα μαυράδικα!», όταν με ρωτάνε πως τα περνάω. Ενώ άλλοι συμπατριώτες μου , βουλιάζουν στα ουζάδικα, που λέει η λαική μας μούσα. Το ήξερε αυτό πολύ καλά και ο αείμνηστος, φίλος, Πρωθυπουργός, Ανδρέας Παπανδρεόυ, οπότε, κατά την μοναδική επίσκεψή, εδώ στην ουάσιγκτων, με ρώτησε, στο ξενοδοχείο Hays Adams, δίπλα από το Λευκό Οίκο, όπου διέμενε: «Λάμπρο, παιδί μου, ζεις ακόμη εκεί στα μαυράδικα;» Του είπα: «Μάλιστα, κ. Πρόεδρε!» Και απάντησε χαριτωλογώντας: «Θα έχω να το διηγούμαι! Ποιός ζεί στην Ουάσιγκτων; Oι μαύροι, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και ο Λάμπρος!»
Ουάσιγκτων, του Λάμπρου Παπαντωνίου, 3.11.08

γυναίκες vs άντρες

ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΩΡΑ Η ΠΑΓΑΝΗ

Από τα χαρακώματα

Τώρα καταλάβατε υπουργέ μου ότι έχουμε πόλεμο; Κάθε μέρα έχουμε πόλεμο και κάθε μέρα μετράμε θύματα. Δεκάδες θύματα σκοτωμένα και τραυματισμένα που διπλασιάζονται και πολλαπλασιάζονται, θύματα των αόρατων σφαιρών. Βέβαια έχουμε πόλεμο, χρόνια έχουμε πόλεμο όλοι εμείς που πριν λίγες ημέρες ορκίστηκες να προστατέψεις. Οι πολίτες που εξουσιάζεις δημοκρατικά «σκοτώνονται» κάθε μέρα από τους ελεύθερους σκοπευτές των πολιτικών σας. Θέλετε να μιλήσουμε για θύματα; Αρχίστε να καταμετράτε: Άνεργους, απλήρωτους, συνταξιούχους, αγρότες, εργάτες, ασθενείς σε λίστα αναμονής, 17χρονους που μεταναστεύουν για την δωρεάν σας παιδεία, πολίτες της άγονης γραμμής, 20χρονα που γλείφουν τα κομματόσκυλα για 600 ευρώ, μετανάστες που πάνε τοίχο-τοίχο μη και τους δει το μάτι της δημοκρατίας σας, απόφοιτοι που κάνουν τα πτυχία τους κορνίζα, βιοπαλαιστές που περνάνε την «Δίκη των 6» από δημόσιους λειτουργούς σας. Αν έχουμε πόλεμο αναρωτιόσαστε μέχρι προχθές; Μα σε ποια χώρα ζείτε, υπουργέ μου;

Εδώ έχουμε φτιάξει χαρακώματα, στήνουμε στρατηγικούς χάρτες καθημερινά για αποφύγουμε τις ενέδρες θανάτου που έχει στήσει το Κράτος σας. Υπολογίζουμε πλέον και τα τρόφιμα που θα μας βγάλουν για ένα μήνα στο καταφύγιο του σπιτιού που κινδυνεύουμε να χάσουμε από τις συμμαχικές δυνάμεις σας, τις τράπεζες. Ξέρεις τι είναι να βγαίνεις από το καταφύγιο εν ώρα μάχης και να κρατάς παιδιά στα χέρια σου;

Οι δικοί μας στρατιώτες, υπουργέ μου, δεν κρατούν καλάσνικοφ. Δεν είναι στρατός επίθεσης παρά μόνο άμυνας. Κάθε μέρα και ένα βήμα πίσω κάνουν από τα σύνορα που καταπατάτε καθημερινώς και γλείφουν τις πληγές τους σαν αγρίμια που βάλλονται άνευ λόγου. Στρατιώτες μοναχικοί που τα νώτα τους καλύπτονται μόνο από τοίχο. Δεν έχουν διμοιρίες, δεν έχουν αρχηγό, δεν έχουν υπουργό.
Έχουν μόνο πόλεμο.

http://simplemangreek.blogspot.com/

Σταματήστε τις φανφάρες και τις γιορτές για την άλωση…

Άρθρο του Engin Ardiç (Τουρκική Εφηµερίδα SABAH)

Με ένα εντυπωσιακά ειλικρινές άρθρο, που δηµοσιεύεται στην έγκυρη εφηµερίδα SABAH, από τον Engin Ardiç, γνωστό συγγραφέα και δηµοσιογράφο στην Τουρκία στηλιτεύεται ο Τουρκικός τρόπος εορτασµού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαϊου:



*”Τούρκοι συµπατριώτες, σταµατήστε πιά τίς φανφάρες καί τίς γιορτές γιά τήν Άλωση, αρκετή ßία έχουµε δώσει στήν Ανατολή µε τίς πράξεις µας…”

ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα συνέδριο µε θέµα «Θα πάρουµε πίσω την όλη»…

ΑΝ έφτιαχναν µακέτα µε τα τείχη της πόλης και τους στρατιώτες µε τις πανοπλίες τους να επιτίθενται στην Πόλη… (όπως εµείς στην Τουρκία κάνουµε κάθε χρόνο !)

ΑΝ ένας τύπος ντυµένος όπως ο περίφηµος Έλληνας νικηφόρος και σχεδόν µυθικός Διγενής Ακρίτας έπιανε τον δικό µας Ulubatlι Hasan και τον γκρέµιζε κάτω…


ΑΝ ξαφνικά έµπαινε στην πόλη κάποιος ντυµένος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος πάνω σε ένα λευκό άλογο και δίπλα του άλλος ως Λουκάς Νοταράς, ως Γεώργιος Φραντζής κι έµπαιναν ως αντιπρόσωποι της πόλης… (όπως εµείς στην Τουρκία κάνουµε κάθε χρόνο !)

ΑΝ έφτιαχναν µια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε µιναρέδες αλλά Σταυρό…

ΑΝ έκαιγαν λιßάνι και έλεγαν ύµνους, θα µας άρεσε; Δεν θα µας άρεσε, θα ξεσηκώναµε τον κόσµο, µέχρι που θα καλούσαµε πίσω τον πρέσßη µας από την Ελλάδα.

Τότε, γιατί το κάνετε εσείς αυτό, κάθε χρόνο; Πέρασαν 556 χρόνια και γιορτάζετε (την Αλωση) σαν να ήταν χθες; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ( µ΄ αυτές τις γιορτές πού κάνετε ) διακηρύσσετε σε όλο τον κόσµο ότι: «αυτά τα µέρη δεν ήταν δικά µας, ήρθαµε εκ εων υστέρων και τα πήραµε µε τη ßία». Για ποιο λόγο άραγε φέρνετε στη µνήµη µια υπόθεση 6 αιώνων; Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόßος ότι η Πόλη κάποια µέρα θα δοθεί πίσω; *



*Μην φοßάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε µερικοί ηλίθιοι της Εργκενεκόν περί όρων του 1919. Μη φοßάστε, τα 9 εκατοµµύρια Ελλήνων δεν µπορούν να πάρουν την πόλη των 12 εκατοµµυρίων, και αν ακόµα την πάρουν δεν µπορούν να την κατοικήσουν. Κι οι δικοί µας που γιορτάζουν την Άλωση είναι µια χούφτα φανατικοί µόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα. *

*Ρε σεις, αν µας πούνε ότι λεηλατούσαµε την Πόλη τρεις τρεις και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουµε; Θα υπερασπιστούµε τον εαυτό µας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωµάτων ή θα αφήσουµε το θέµα στους ιστορικούς; Αντί να περηφανευόµαστε µε τις πόλεις που κατακτήσαµε, ας περηφανευτούµε µε αυτές που ιδρύσαµε, αν υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχουν. Όλη η Ανατολή είναι περιοχή µέ τήν ßία κατακτηµένη… Ακόµα και το όνοµα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που πιστεύουν (ana=µανα, dolu=γεµάτη) αλλά προέχεται από την ελληνική λέξη η Ανατολή. Ακόµα και η ονοµασία της Ισταµπούλ δεν είναι όπως µας λέει ο Ebliya Celebi «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάµ» τραßώντας τη λέξη από
τα µαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν».

Εντάξει λοιπόν, αποκτήσαµε µόνιµη εγκατάσταση, τέλος η νοµαδική ζωή και γι’ αυτό ο λαός αγοράζει πέντε – πέντε τα διαµερίσµατα. Κανείς δεν µπορεί να µας κουνήσει, ηρεµήστε πια…Οι χωριάτες µας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν την Κωνσταντινούπολη χωρίς όµως πολλές φανφάρες…”.*

http://www.sabah.com.tr/Yazarlar/ardic/2009/05/29/hatirlatmayin_sunu_kefereye

ΠΕΡΙ ΗΡΩΙΣΜΟΥ

Χάριν της ιστορικής αλήθειας πρέπει να επιβεβαιώσω ότι μόνο οι Έλληνες, απ’ όλους τους αντιπάλους που μας αντιμετώπισαν, πολέμησαν με το μεγαλύτερο θάρρος και περισσότερο αψήφισαν το θάνατο. Adolph Hitler (από ομιλία του στο Reichstag στις 4 Μαΐου 1941)

Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δεν αποδίδει στο ελάχιστο τις πράξεις αυτοθυσίας των Ελλήνων, οι οποίες ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για τη νικηφόρα έκβαση της κοινής προσπάθειας των εθνών, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, για την ανθρώπινη ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Εάν δεν ήταν η ανδρεία των Ελλήνων και το θάρρος τους, η έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου θα ήταν ακοθόριστη. Winston Churchill (παραφρασμένο από μια από τις ομιλίες του στο βρετανικό κοινοβούλιο στις 24 Απριλίου 1941)

Μέχρι τώρα συνηθίζαμε να λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. Winston Churchill (από μια ομιλία στο BBC στις πρώτες ημέρες του ελληνο-ιταλικού πολέμου)

Λυπάμαι επειδή γερνώ και δεν θα ζήσω πολύ για να ευχαριστήσω τους Έλληνες, των οποίων η αντίσταση ήταν αποφασιστική για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Joseph Stalin (από μια ομιλία στο ραδιοσταθμό της Μόσχας στις 31 Ιανουαρίου 1943 μετά από τη νίκη στο Stalingrand)

Εάν οι Ρώσοι κατόρθωσαν να προβάλλουν αντίσταση στην είσοδο της Μόσχας για να σταματήσουν και να αποτρέψουν το γερμανικό χείμαρρο, το οφείλουν στους Έλληνες, οι οποίοι καθυστέρησαν τις γερμανικές μεραρχίες, την ώρα που θα μπορούσαν να μας κάνουν να γονατίσουμε. Georgy Constantinovich Zhoukov (Στρατηγός του Σοβιετικού Στρατού)

Ανεξάρτητα από αυτό που οι μελλοντικοί ιστορικοί θα πουν, αυτό που...μπορούμε να πούμε τώρα, είναι ότι η Ελλάδα έδωσε στο Mussolini ένα αξέχαστο μάθημα, ότι ήταν το κίνητρο για την επανάσταση στη Γιουγκοσλαβία, ότι κράτησε τους Γερμανούς στην ηπειρωτική χώρα και την Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι ανέτρεψε τη χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων της γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης και έφερε έτσι μια γενική αντιστροφή ολόκληρης της πορείας του πολέμου και νικήσαμε. Sir Robert Anthony Eden (Υπουργός Πολέμου και Εξωτερικού της Μεγάλης Βρετανίας 1940-1945, Πρωθυπουργός της Μεγ. Βρετανίας 1955-1957)

Δεν θα ήταν υπερβολή να πως ότι η Ελλάδα ανέτρεψε τα σχέδια της Γερμανίας στην ολότητά τους και την ανάγκασε να αναβάλει την επίθεση στη Ρωσία για έξι εβδομάδες. Αναρωτιώμαστε ποια θα ήταν η θέση της Σοβιετικής Ένωσης χωρίς την Ελλάδα. Sir Harold Leofric George Alexander (Βρετανός Στρατηγός στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο – παράφραση από μια ομιλία του στο βρετανικό κοινοβούλιο στις 28 Οκτωβρίου 1941)

Είμαι ανίκανος να δώσω το κατάλληλο εύρος της ευγνωμοσύνης που αισθάνομαι για την ηρωική αντίσταση του λαού και των ηγετών της Ελλάδας. Charles de Gaul (από ομιλία του στο γαλλικό κοινοβούλιο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου)

Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της βασανισμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης. Δεν ήταν ποτέ μια ήττα τόσο αξιότιμη για εκείνους που την υπέστησαν. Maurice Schumann, Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας 1969-1973, μέλος της γαλλικής ακαδημίας (από μήνυμα που απήυθυνε από το BBC στους υποδουλωμένους λαούς της Ευρώπης στις 28 Απριλίου 1941, ημέρα που ο Hitler κατέλαβε την Αθήνα μετά από έξι μηνών πόλεμο ενάντια στο Mussolini και έξι εβδομάδων ενάντια στο Hitler)

Πολεμήσατε άοπλοι και νικήσατε, μικροί ενάντια σε μεγάλους. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, επειδή μας δώσατε το χρόνο να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε. Μόσχα, ραδιοσταθμός όταν επιτέθηκε ο Hitler στην ΕΣΣΔ

Ο πόλεμος με την Ελλάδα απέδειξε ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο στα στρατιωτικά και ότι πάντα μας περιμένουν εκπλήξεις. Benito Mussolini (από ομιλία στις 10 Μαΐου 1941)

Στην 28η Οκτωβρίου 1940 στην Ελλάδα δόθηκε μια προθεσμία τριών ωρών για να αποφασίσει σχετικά με τον πόλεμο ή την ειρήνη, αλλά ακόμα κι αν δίνονταν τρεις ημέρες ή τρεις εβδομάδες ή τρία έτη, η απάντηση θα ήταν η ίδια. Οι Έλληνες δίδαξαν την αξιοπρέπεια στο πέρασμα των αιώνων. Όταν όλος ο κόσμος έχασε την ελπίδα του, οι Έλληνες τόλμησαν να αμφισβητήσουν το αήττητο του γερμανικού τέρατος, υψώνοντας απέναντί του το υπερήφανο πνεύμα της Ελευθερίας. Franklin Roosevelt (Πρόεδρος ΗΠΑ 1933-1945)

Η ηρωική προσπάθεια των Ελλήνων… Ενάντια στην επίθεση της Γερμανίας, αφού νίκησαν τόσο βροντερά τους Ιταλούς στην προσπάθειά τους να εισβάλουν στο ελληνικό χώμα, γέμισε τις καρδιές των Αμερικανών με ενθουσιασμό και κίνησε τη συμπάθειά τους. Franklin Roosevelt (Πρόεδρος ΗΠΑ 1933-1945)

Στις 10 Απριλίου 1941, μετά από την ελληνική συνθηκολόγηση με τη Γερμανία, τα βόρεια οχυρά της Ελλάδας παραδίνονται. Οι Γερμανοί εκφράζοντας το θαυμασμό τους στους Έλληνες στρατιώτες, δήλωσαν ότι είναι τιμημένοι και υπερήφανοι έχοντας ως αντίπαλό τους έναν τέτοιο στρατό και ζήτησαν να επιθεωρήσει ο Έλληνας Διοικητής το γερμανικό στρατό σε μια ένδειξη τιμής και αναγνώρισης! Η γερμανική σημαία αναρτήθηκε μόνο μετά την πλήρη απόσυρση του Ελληνικού Στρατού.

Ένας Γερμανός αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας δήλωσε στο Διοικητή της ομάδας μεραρχιών Ανατολικής Μακεδονίας, υποστράτηγο Δέδε, ότι ο Ελληνικός Στρατός ήταν ο πρώτος στρατός στον οποίο τα μαχητικά αεροπλάνα stuka δεν προκάλεσαν τον πανικό. Οι στρατιώτες σας, είπε, αντί της μανιώδους φυγής, όπως έκαναν στη Γαλλία και στην Πολωνία, μας πυροβουλούσαν από τις θέσεις τους.

Επειδή μόνο εμείς, αντίθετα προς τους βαρβάρους, ποτέ δε μετρήσαμε τον εχθρό στη μάχη. Αισχύλος, Πατέρας της Τραγωδίας.

http://taxalia.blogspot.com/2009/10/blog-post_5349.html

"ΣΑΝ ΑΝΕΚΔΟΤΟ":

Μετά την απελευθέρωσή μας, με την Επανάσταση του 1821 από τους Τούρκους, έχοντας βασιλιά τον Όθωνα, άρχισαν να έρχονται προτεστάντες στην Ελλάδα για προπαγάνδα κατά της Ορθοδοξίας μας.

Δυο τρεις λοιπόν από αυτούς, κουστουμαρισμένοι και με ύφος πανσόφων, πλησίασαν μια μέρα και έναν βοσκό που είχε ακουμπήσει στον τοίχο μιας εκκλησούλας, και παρακολουθούσε τα προβατάκια του... Και νομίζοντας (α-θεολόγοι αυτοί) ότι θα τον ξετινάξουν με τις σοφιστείες τους, του λένε:

- «Είμαστε θεολόγοι και ήρθαμε να σου μιλήσουμε για το Χριστό, για να πιστέψεις...». -- «Μα εγώ πιστεύω!», τους λέει κοφτά ο βοσκός.
(Αυτήν την ευκαιρία περίμεναν οι εξυπνάκηδες, νομίζοντας ότι θα τον παγιδεύσουν σε συζήτηση όπως αυτοί ήθελαν).
- «Και τι πιστεύεις;», τον ρωτάει ο ένας.
- «Ό,τι πιστεύει Αυτή», τους λέει, (και χτυπά με την παλάμη του, τον τοίχο της εκκλησούλας!)
- «Και τι πιστεύει αυτή;», τον ρωτάει ο άλλος, νομίζοντας ότι τώρα θα τον βάλει στο χέρι, να τον μπλέξει...
- «Τι πιστεύει αυτή;», τους λέει ο βοσκός.
- «Ναι!».
- «Δεν ξέρετε;».
- «Όχι!».
- «Ε, τότε να σας το πω εγώ για να το μάθετε», τους λέει ο βοσκός. «Αυτή, πιστεύει ό,τι πιστεύω εγώ!», (και χτύπησε με την παλάμη του, το στήθος του την φορά αυτή!). «Καταλάβατε; Αντέστε τώρα στη δουλειά σας, γιατί εγώ έχω την δική μου δουλειά, και δεν μπορώ να χασομεράω μαζί σας»!!

και τους άφησε σύξυλους και με το στόμα ανοιχτό !!!

http://xairete.blogspot.com/2008/08/blog-post_5663.html

φιλελεύθερος ή συντηρητικός;

Ο Χριστός, είναι γεγονός, πως δεν συντάχθηκε με τους Σαδδουκαίους, τους "προοδευτικούς" της εποχής του.
Δεν συντάχθηκε όμως ούτε με το συντηρητικό κατεστημένο της εποχής του, που το εκπροσωπούσαν οι Φαρισαίοι.
Αλλά για τον "φαρισαϊσμό" είπε τα "ουαί"!
Αυτό σημαίνει πως η εκμετάλλευση της πίστεως για ιδιοτελείς σκοπούς είναι χειρότερη από την άρνηση της πίστεως...

και μην ξεχνάμε οτι πήρε το φραγγέλιο μόνο για τους εμπόρους......

Ληστεία και... προσευχή! Δείτε το απίστευτο βίντεο!!!

Μια από τις πιο παράξενες ληστείες σημειώθηκε στην Ινδιανάπολη των ΗΠΑ.
Επίδοξος ληστής εισέβαλε σε κατάστημα και με την απειλή περιστρόφου ζήτησε από την υπάλληλο να ανοίξει το ταμείο.
Φοβισμένη η υπάλληλος άρχισε να κλαίει με λυγμούς,. Η αντίδραση της λύγισε τον επίδοξο ληστή ο οποίος την αγκάλιασε σφιχτά.
"Δεν μου αρέσει αυτό που κάνω αλλά είναι δύσκολη καιροί και δεν έχω άλλη επιλογή" της είπε, εμφανώς συγκινημένος...

Τότε η ταμίας άδραξε την ευκαιρία και προσπάθησε να του αλλάξει γνώμη λέγοντας ότι δεν είναι αναγκαίο να διαπράξει τη ληστεία και δεν ήταν αργά για να μετανοήσει.

Ο ληστής έβγαλε από τη θαλάμη του όπλου τη μοναδική σφαίρα που είχε μέσα, την τοποθέτησε σε ένα γραφείο και ακολούθως γονάτισε μπροστά στην υπάλληλο και της ζήτησε να προσευχηθούν μαζί στο Θεό.

Ωστόσο, η μεταμέλεια του διήρκεσε μόλις 10 λεπτά καθώς θυμήθηκε ότι εκτός από τον εαυτό του είχε και ένα γιο που έπρεπε να φροντίσει.

Ζήτησε από την υπάλληλο το κινητό της τηλέφωνο, την παρακάλεσε να πάει σε εσωτερικό δωμάτιο του καταστήματος και την προειδοποίησε να μην καλέσει την αστυνομία για τα επόμενα 20 λεπτά. Πριν τραπεί σε φυγή την αγκάλιασε και την ευχαρίστησε.

Ο νεαρός ληστής τελικά έφυγε παίρνοντας από το ταμείο μόνο 4 χαρτονομίσματα των 5 δολαρίων και το κινητό τηλέφωνο της υπαλλήλου.

Πληροφορίες από Έθνος

3ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΟΜΙΚΣ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ

FearfulSymmetry:Κόμικς, Πολιτική και Νέες Τεχνολογίες

Το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας και η ερευνητική ομάδα για την Ιστορία και Θεωρία των Κόμικς ICONOTOPIA ανακοινώνουν το Τρίτο Συνέδριο του Τμήματος για την Ιστορία και Θεωρία των Κόμικς, με τίτλο: "FearfulSymmetry: Κόμικς, Πολιτική και Νέες Τεχνολογίες",

από

30 Οκτωβρίου έως 1 Νοεμβρίου 2009

στη Μυτιλήνη.

διαβάστε περισότερα:
http://cilab-server.aegean.gr/3rdComicsConference/

Για πρώτη φορά άκουσαν στον ΟΑΣΕ περί Πομάκων στην Ελλάδα

Αν θέλεις το παιδί σου να διοριστεί κάπου, θα είσαι μαζί μας, θα ακούσεις εμάς, θα ακολουθείς την γραμμή», έτσι λένε κι εκβιάζουν τον κόσμο στην ορεινή περιοχή αποκαλύπτουν, καταγγέλλοντας τον διχαστικό ρόλο του τουρκικού προξενείου στην περιοχή

Ο Iμάμ Αχμέτ, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Πανελλήνιου Συλλόγου Πομάκων περιγράφει την εμπειρία του από την συμμετοχή του στην Πομακική αντιπροσωπεία που συμμετείχε στην σύνοδο του ΟΑΣΕ στην Βαρσοβία της Πολωνίας (30-09-2009), όπου με πολύ σθένος, με την θέληση να σταματήσει αυτό το τροπάρι των πιέσεων από τους τουρκογενείς και να καταγραφεί μια άλλη μορφή εκφοβισμού στο εσωτερικό της μειονότητας που εκπορεύεται από το τουρκικό κράτος και την διπλωματική του αντιπροσωπεία στην Κομοτηνή. Η αποκαλυπτική συνέντευξη μεταδόθηκε από την χθεσινή εκπομπή «Πολιτικό ταγκό» του ράδιο Χρόνος 87,5fm και αποτελεί ένα ντοκουμέντο του πως θα κινούνται σε διεθνή φόρα πλέον οι Πομάκοι της Ελλάδας, μέσω των οργανωμένων συλλόγων τους, προκειμένου όσοι ασχολούνται με τις μειονότητες της Ελλάδας να τους λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν ως ισότιμους συνομιλητές.

Έχουμε συνηθίσει χρόνια τώρα σε συνόδους που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και όλα αυτά να συμμετέχουν μόνο κάποιες αντιπροσωπίες που έχουν να κάνουν με την ομοσπονδία των ΔυτικοΘρακιωτών «Τούρκων» Ευρώπης, με κάποιες άλλες ομοσπονδίες, όπως αυτή την Κωνσταντινούπολης, για πρώτη φορά πήγατε εσείς;
-Όπως είπατε μέχρι και πέρυσι ακουγόταν μόνο αυτές οι ομοσπονδίες και οι σύλλογοι. Πέρυσι και φέτος, ειδικά φέτος, εκπροσωπηθήκαμε στην ΟΑΣΕ σαν Πανελλήνιος Σύλλογος Πομάκων, είπαμε φυσικά τις απόψεις μας, είπαμε ότι η μειονότητα δεν είναι μόνο τουρκογενείς αθίγγανοι (Ρωμά), υπάρχουν και οι Πομάκοι, έχουν και αυτοί τα προβλήματα τους.

Που βέβαια καταπιέζονται με πολλούς τρόπους οι Πομάκοι, δεν είναι μόνο….
-Φυσικά και πιέζονται, ειδικά η πίεση που ασκεί το τουρκικό κράτος διά μέσω του προξενείου είναι πρωτοφανής και σχεδόν παντού, και στους Πομάκους και στους Μουσουλμάνους.

Τί σας λένε δηλαδή κ. Ιμάμ, ότι εσείς δεν υπάρχετε, υπάρχουμε μόνο εμείς;
-Αυτό ακριβώς. Ότι υπάρχει μια μειονότητα και είναι μόνο τουρκική. Δεν είναι σωστό αυτό, αρνούνται δηλαδή την ύπαρξη 50 χιλιάδων ανθρώπων που μιλούν μια διαφορετική γλώσσα, έχουν διαφορετική κουλτούρα, άλλα ήθη και έθιμα, καμία σχέση με τους λαούς της Ανατολής και όμως αυτοί επιμένουν και εκεί στην Βαρσοβία τα ίδια πράγματα είπαν, ότι υπάρχει μόνο μια μειονότητα και είναι «τουρκική».

Αυτοί είπαν τα δικά τους. Σας δόθηκε η δυνατότητα να μιλήσατε, τι τους είπατε;
-Μας δόθηκε βέβαια και είπαμε ότι η καταπίεση που δεχόμαστε για την αφομοίωση των Πομάκων είναι απαράδεκτη και αφόρητη και σε όλους τους τομείς, από την παιδεία, από τα ήθη και τα έθιμα, σε καθημερινή βάση, ακόμη και εχθές γινόταν στον κάμπο το έθιμο μαχιγιά που καμία σχέση δεν έχει με αυτά, είναι απλώς προπαγανδιστικό και να γιορτάσουν την νίκη τους για την επιτυχία που είχαν στις εκλογές.

Η αντιπροσωπεία, όταν είπατε εσείς τις δικές σας σκέψεις και απόψεις, ότι είμαστε και εμείς εδώ, θέλουμε τα δικαιώματα μας, δεν μπορούν να μας τα στερούν. Πως το δέχτηκε αυτό το γεγονός;
-Έγινε και ένα επεισόδιο. Μόλις τελείωσε ο την ομιλία του ο κ. Σερήφ Μουσταφά, ήρθε ο απεσταλμένος της τουρκικής πρεσβείας και μας ζήτησε το λόγο για τον οποίο στιγματίζουμε την Τουρκία. Ο κ. Σ. Μουσταφά που ομιλεί γερμανικά του απάντησε στην γλώσσα αυτή κι εκείνη την στιγμή ήρθαν από την ελληνική πρεσβεία οι Έλληνες διπλωμάτες και οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να ζητήσουν συγνώμη.

Δηλαδή επιχειρήθηκε μια προσπάθεια εκφοβισμού ακόμη και μέσα στην αίθουσα εκεί…που υποτίθεται παλεύουν για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
-Βεβαίως. Η διευθύνουσα κυρία Φλοριάν Χόχενμπερκ της συνάντησης, ήρθε και ζήτησε και η ίδια συγνώμη γιατί δεν μας προστάτευσε ακόμη και εκεί στην έδρα του ΟΑΣΕ.

Δηλαδή επιχειρήθηκε μια προσπάθεια τρομοκρατίας ακόμη και μέσα σε εκείνη την αίθουσα στο στυλ ότι υπάρχουμε μόνο εμείς, δεν υπάρχουν άλλοι, πρέπει να εξαφανιστούν από τον χάρτη…
-Να σας πω, μέχρι τώρα το έπαιζαν μονότερμα, βέβαια με την ανοχή και της Ελλάδος που δεν μπαίνει δυναμικά στο θέμα, ειδικά των Πομάκων.

Δεν υπήρχε Έλληνας πρέσβης εκεί μέσα;
-Βέβαια και τον ευχαριστούμε και πάρα πολύ, μας συμπαραστάθηκε ο άνθρωπος σε όλα, παρενέβη εκεί μέσα και αναγκάστηκαν οι Τούρκοι μέσα εκεί να ζητήσουν και συγνώμη, και από την Ελληνική αντιπροσωπεία αλλά και από την διευθύνουσα του φόρουμ.

Είχαν μάθει φυσικά να περνούν τις δικές τους απόψεις χωρίς να υπάρχει αντίλογος, δεν υπήρχε και μια δυναμική στάση της Ελληνικής πολιτείας από εδώ, αλλά ούτε και εκπρόσωποι των Πομάκων, όπως και των Ρωμά πρέπει να παραβρίσκονται σε τέτοιες εκδηλώσεις.
-Φυσικά, οι καημένοι αυτοί ακόμη δεν εκπροσωπούνται.

Θα περιμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε αν αυτά που είπατε εκεί, θα καταγραφούν και στο μνημόνιο που βγάζει η σύνοδος αυτή κατά καιρούς.
-Όταν πήγαμε εκεί για να λάβουμε μέρος στην συζήτηση, ο υπεύθυνος της ασφαλείας που ήταν για όλους, για πρώτη φορά άκουγε την λέξη «Πομάκος». Ήρθε μας ρώτησε ποιος είμαι, γιατί εγώ υπέγραψα την αίτηση για να μας χορηγηθούν οι κάρτες εισόδου και ήρθε και είπε «Πομάκος φίλε πρώτη φορά ακούω στην Ευρώπη ότι υπάρχουν και Πομάκοι». Ήταν έκπληκτος, έγινε δηλαδή κι αυτό, ήρθε και με ρώτησε από πού είμαστε, ποιους εκπροσωπούμε, ο άνθρωπος δεν ήταν ενημερωμένος. Με την φυσική μας παρουσία ακούστηκε και στον ΟΑΣΕ ότι υπάρχουν και Πομάκοι στην Ελλάδα!

Αυτή την στάση θα έχετε από εδώ και τώρα σε όσες συνεδριάσεις γίνονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δηλαδή να ακούγεται και η δική σας άποψη, εκτός από αυτών που προσπαθούν να μας επιβάλουν κάποια σχέδια ότι η μειονότητα είναι μια και είναι Τουρκική;
-Αυτό δεν πρόκειται να περάσει. Εμείς σαν σύλλογος καθημερινά μεγαλώνουμε, είμαστε γύρω στα 300 άτομα αυτή την στιγμή, έχουμε βάλει στόχο πολύ πιο ψηλό και θα προσπαθήσουμε, όχι μόνο στον ΟΑΣΕ αλλά παντού. Να ακουστούμε και εδώ στην Ελλάδα ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα όπως τα λένε από την άλλη πλευρά, ότι δήθεν όλοι εδώ είναι Τούρκοι και με αυτό τον τρόπο και οι Έλληνες δυσπιστούν. Σκέφτονται ίσως νάναι κι έτσι. Εμείς θα αποδείξουμε το αντίθετο, σιγά-σιγά έχουμε πάρει και αποφάσεις, θα βγούμε δυναμικά με εκδηλώσεις με την ευκαιρία να ανακοινώσω ότι στις 6 Νοεμβρίου διοργανώνουμε μια εκδήλωση αφιέρωμα στον μεγάλο Πέρση και ανατολίτη φιλόσοφο Τζελαλετίν Ρουμί «Μεβλανά», θα τον τιμήσουμε σαν σύλλογος Πομάκων, στην Κομοτηνή και καλώ να προμηθευτούν όσοι από τους ακροατές σας επιθυμούν να παραβρεθούν, προσκλήσεις από τον σύλλογο μας.

Δέχεστε πιέσεις καθημερινά, από πολιτικούς, από αυτοδιοικητικούς, από πολίτες άλλους;
-Φυσικά υπάρχουν και τέτοιες πιέσεις, θα σας πω ένα παράδειγμα. Τα παιδιά μας βγάζουν πανεπιστήμιο είτε εδώ στην Ελλάδα είτε στην Τουρκία. «Αν θέλεις το παιδί σου να διοριστεί κάπου, θα είσαι μαζί μας, θα ακούσεις εμάς, θα ακολουθείς την γραμμή», έτσι μας λένε.

Που να διοριστεί στην Τουρκία;
-Έχουν διορίσει γύρω στα 500-600 άτομα στα παράνομα φροντιστήρια που κάνουν, κοπτικής-ραπτικής, πληροφορικής, σε παιδικούς σταθμούς, σε διάφορα κατηχητικά, εδώ στην Ξάνθη είναι πάνω από 100 και βάζουν δασκάλους, καθηγητές και τα λοιπά. Καταλαβαίνετε ότι είναι μέσα πίεσης και καταπίεσης του πληθυσμού, ειδικά πάνω στα χωριά, ίσως κάτω στην πόλη και στον κάμπο είναι διαφορετικά, αλλά πάνω στα χωριά υπάρχουν όλα αυτά και η Ελλάδα κουφαίνει μπροστά στο πρόβλημα χωρίς να λαμβάνει ούτε ένα μέτρο.

Πρέπει να ακουστεί δηλαδή η φωνή σας λίγο πιο δυνατά.
-Αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε στο μέλλον.

Να σας ευχαριστήσω θερμά για την συνομιλία.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΑΣΕ
Ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη είναι ο μεγαλύτερος διακρατικός οργανισμός για την διαφύλαξη της ασφαλείας στον κόσμο. Ιδρύθηκε το 1973 στο Ελσίνκι ως Συνδιάσκεψη για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη και μετονομάστηκε στο όνομα που έχει σήμερα το 1995. Στο πεδίο ευθύνης του Οργανισμού περιλαμβάνεται ο έλεγχος της διάδοσης όπλων, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία του Τύπου και η δίκαιη και ελεύθερη διεξαγωγή εκλογών. Οι περισσότεροι από τα 3.500 μέλη του προσωπικού του απασχολούνται σε επιχειρησιακό επίπεδο, με μόλις ένα 10% να απασχολούνται στην έδρα του οργανισμού. Σκοπός της δημιουργίας του είναι η έγκαιρη αντιμετώπιση, η αποτροπή συγκρούσεων, η διαχείριση κρίσεων και η αποκατάσταση μετά από συγκρούσεις, καθώς και να προάγει τη συνεργασία στην περιοχή. Οι 56 χώρες που συμμετέχουν βρίσκονται στην Ευρώπη, τον Καύκασο, την κεντρική Ασία και τη βόρεια Αμερική και καλύπτουν το σύνολο του Βορείου ημισφαιρίου. Ως επίσημοι συνεργάτες του Οργανισμού αναγνωρίζονται επιπλέον 6 μεσογειακά κράτη και 5 ασιατικά. Δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ως φόρουμ Ανατολής – Δύσης.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Δήμος Μπακιρτζάκης -Αναδημοσίευση από το ΧΡΟΝΟ

Ποιος να γιορτάσει…

Από τη μια, η εθνοκάπηλη κενολογία. Κουράστηκε και η ίδια. Δεν αντέχει πια τον εαυτό της. Δεν πείθει πια κανέναν. Ξεθύμανε… Κιτρινισμένα και αραχνιασμένα στους τοίχους των σχολείων χάσκουν τα πορτρέτα των εθνικών αγωνιστών μας. Τους εγκατέλειψαν οι πάντες. Και αυτοί ακόμη οι ορκισμένοι υπερασπιστές τους, οι επίγονοι της «εθνικοφροσύνης», αναζητούν πλέον νέα, πιο ελκυστικά πρότυπα για τη νεολαία, στο χώρο του θεάματος (Ψινάκης) και του ελαφρολαϊκού τραγουδιού (Σαρρή). Από μια τέτοια φαιδρή εκδοχή «πατριωτισμού» κινδυνεύουμε μάλλον περισσότερο…

Από την άλλη, ο χορός των αναθεωρητών και της προσαρμογής στις …απαιτήσεις των καιρών. Εξυπνότεροι ή μάλλον πονηρότεροι ετούτοι. Την Εθνική Αντίσταση τη βάφτισαν «αντιπολεμικό κίνημα των λαών!» (sic). Αντιμιλιταριστικός ακτιβισμός στις οροσειρές της Πίνδου δηλαδή, με λίγο ράφτινγκ στα διαλείμματα για να μην αμελούμε και την οικολογική διάσταση της σύγχρονης εκπαίδευσης… Το διακύβευμα για τους λαούς δεν είναι πια το ελεύθερο, το ανυπότακτο φρόνημα. Η «ειρήνη» είναι ενός χυδαίου υλισμού, το κατά κεφαλήν εισόδημα, ο δείκτης της αγοραστικής δύναμης των μαζών. Μην καταπονείτε λοιπόν τα παιδιά με πληκτικά «νεκρόφιλες» τελετές που δεν πιστεύετε, βάλτε τους να δουν γλυκερές αντιπολεμικές ταινίες που καταλήγουν σε αισθηματικά ειδύλλια! Για να μαθαίνουν πως οι εθελόδουλοι χωρίς αντίσταση και επανάσταση θα επιβιώσουν, χωρίς εκούσιο συμβιβασμό πάνε χαμένοι…

διαβάστε περισσότερα

Κάτω τα ξερά σας από το «Όχι»

Δεν ήταν δικοί σας πρόγονοι. Γι’ αυτό μην τρέξετε τις επόμενες ημέρες να βγάλετε από τα κομματικά σας μπαούλα τις γαλανόλευκες και μην γυαλίζετε τους ιστούς. Μην ψάχνετε τα πρωτόκολλα για το πού θα καθίσει ο καθένας από εσάς στις δεξιώσεις που θα χλαπακώσετε τόσο όσο θα έφθανε να ταϊστεί ο πληθυσμός της Αθήνας για όλη την διάρκεια της γερμανικής κατοχής.

Μην κάνετε τον κόπο να μάθετε παπαγαλία τον λόγο που θα σας γράψουν (για άλλη μια φορά) για το τι ήταν το «ΟΧΙ» γιατί αυτή η λέξη δεν μαθαίνεται. Αυτή την λέξη καλά θα κάνετε να μην την ακουμπήσετε ούτε με ένα από τα δειλά και τιποτένια κύτταρα του εγκεφάλου σας. Αυτή την λέξη δεν την αξίζετε. Ούτε οι μεν, ούτε οι δε ούτε και οι παραπέρα. Καλύτερα μάλιστα στις δημόσιες υπηρεσίες το τριήμερο του «εορτασμού» η σημαία να είναι μεσίστια. Θρήνο να ορίζει και όχι γιορτή διότι την χώρα αυτή που σας κανάκεψε χρόνια τώρα την έχετε ξεφτιλίσει.

Το «Όχι» δεν πρέπει να το ξεστομίσουν για πολλοστή φορά οι Yes men. Για ποιο «Όχι» θα μιλήσετε; Για τον γεωγραφικό προσδιορισμό της Νέας Μακεδονίας; Για τον γεωγραφικό προσδιορισμό της Θράκης και του Αιγαίου; Για το «yes» στο σχεδίου Ανάν ή στα μπακαλόχαρτα του Αλμούνια;

Οι πρόγονοι που είπαν «Όχι» δεν γέννησαν παιδιά που λένε συνεχώς «Ναι». Γιατί εκείνο το «Όχι» δεν το είπαν πολιτικοί. Οι πολιτικοί το ’40 το είπαν και το ’44 το ξείπαν. Για να μην αναφέρουμε τους πολιτικούς «άνδρες» της Ελλάδας επί γερμανικής κατοχής. Το «Όχι» για τους Έλληνες κρατάει 69 χρόνια αλλά οι πρόγονοι τους οποίους εσείς μιμείστε το πωλούσαν φθηνά ανάλογα με το τι θα κονομούσαν στην κάθε θητεία τους. Κανένας νοήμων Έλληνας δεν ζήτησε τα τραβηγμένα προς δεξιά και βόρεια σύνορά του πίσω, αλλά κανένας επίσης από αυτούς δεν ανέχεται άλλο ζόρισμα στην αξιοπρέπειά του. Τι νομίζετε ότι είναι το όνομα και το σύνορο; Είναι αυτό που δεν .........
πρόκειται κανένας Yes man να καταλάβει: Συναισθηματικός προσδιορισμός.

Άντε λοιπόν να γιορτάσετε την 4η Ιουλίου της mama America, την 21η Απριλίου των ηλιθίων, την 4η Αυγούστου των ναζιστοθρεμένων, την 25η Οκτωβρίου των «καλός ο κομμουνισμός αλλά το μπρέργκερ καλύτερο» και οι οικολόγοι να μαζέψετε μαργαρίτες μέχρι το Διεθνές Δικαστήριο να ορίσει ημέρες εορτασμού μειονοτήτων Ελλάδας. Ανδρείκελα δεκαετίες ολόκληρες είσαστε που αλλάζετε κουστουμάκι ανάλογα με τους προσωπικούς σας ήρωες (που δυστυχώς για εσάς) ούτε ένας δεν υπήρξε Έλληνας. Ούτε ένας δεν τόλμησε να πει «Όχι».

http://trelogiannis.blogspot.com/

1854... Επιστολή Ινδιάνου αρχηγού προς τα γεράκια της Ουάσινγκτον

Επιστολή-απάντηση του Ινδιάνου αρχηγού Σητλ προς τα γεράκια της Ουάσιγκτον, όταν τους ζητήθηκε να πουλήσουν τη γη τους στους λευκούς… (έτος 1854).

"Ο Μεγάλος Άρχοντας της Ουάσιγκτον διατάζει να μας πουν, ότι επιθυμεί να αγοράσει τη γη μας. O Μεγάλος Αρχηγός μας στέλνει επίσης λόγια φιλίας και καλής διάθεσης. Εκτιμούμε αυτή την ευγένεια γιατί ξέρουμε ότι χρειάζεται πολύ λίγο τη φιλία μας.

Θα σκεφτούμε την προσφορά σας γιατί ξέρουμε ότι, αν δεν το κάνουμε, ο λευκός άνθρωπος θα έρθει με το πύρινα όπλα του και θα πάρει τη γη μας. Ο Μεγάλος Άρχοντας της Ουάσιγκτον μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σ' αυτά που του λέει ο Άρχοντας Σήτλ με την ίδια βεβαιότητα που οι λευκοί αδελφοί μας μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη στην αλλαγή των εποχών.

Τα λόγια μου είναι αμετάβλητα όπως τ' αστέρια. Πώς μπορείτε ν' αγοράσετε ή να πουλήσετε τον ουρανό, τη ζεστασιά της γης; Αυτή η ιδέα μας φαίνεται παράξενη. Εμείς δεν είμαστε ιδιοκτήτες της δροσιάς του αέρα ούτε του φέγγους του νερού. Πως λοιπόν θα μπορούσατε να μας το αγοράσετε; Το λέμε εγκαίρως από την αρχή.

Πρέπει να ξέρετε ότι κάθε σωματίδιο της γης είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε λαμπερό φύλλο, κάθε αμμουδιά, κάθε ομίχλη στο σκοτεινό δάσος, κάθε ξέφωτο και κάθε έντομο με το βούισμα του είναι ιερό στη μνήμη και στην εμπειρία του λαού μου. Ο χυμός που τρέχει μέσα στα δένδρα περιέχει τις μνήμες του ανθρώπου με το ερυθρό δέρμα. Οι πεθαμένοι του λευκού ανθρώπου λησμονούν τη γενέτειρά τους όταν πάνε να περπατήσουν στ' άστρα. Οι δικοί μας πεθαμένοι ποτέ δεν ξεχνούν αυτήν την όμορφη γη, γιατί η μητέρα του ανθρώπου έχει ερυθρό δέρμα.

Είμαστε ένα τμήμα της γης και αυτή είναι τμήμα του εαυτού μας. Τα μυρωδάτα άνθη είναι αδέλφια μας. Το ελάφι, το άλογο και ο μεγαλοπρεπής αετός είναι αδέλφια μας. Οι βουνίσιες κορυφές, οι χυμοί των λιβαδιών, η ζεστασιά του σώματος του μικρού αλόγου και ο άνθρωπος - όλα αυτά - ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Τα ποτάμια είναι αδέλφια μας, αυτά σβήνουν τη δίψα μας. Τα ποτάμια κουβαλούν τα κανό μας και τρέφουν τα παιδιά μας.

Αν σας πουλήσουμε τη γη μας, θα πρέπει να θυμάστε και να διδάσκετε στα παιδιά σας ότι τα ποτάμια είναι δικά μας αδέλφια και αδέλφια δικά σας. Θα πρέπει από κει και πέρα να φροντίζετε τα ποτάμια τόσο καλά όσο κι' έναν αδελφό σας. Ξέρουμε ότι ο λευκός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει το δικό μας τρόπο ζωής. Το ίδιο του κάνει ένα κομμάτι γης ή ένα άλλο, γιατί αυτός είναι ένας ξένος που έρχεται τη νύχτα για να βγάλει από τη γη ό,τι χρειάζεται.

Η γη δεν είναι αδελφός του αλλά εχθρός του. Αφού την κατακτήσει, την εγκαταλείπει και συνεχίζει το δρόμο του. Αφήνει πίσω του τους τάφους των γονιών του χωρίς να τον πειράζει. Αρπάζει τη γη από τα παιδιά της χωρίς να τον πειράζει. Ξεχνάει τον τάφο του πατέρα του και τα δικαιώματα των παιδιών του. Mεταχειρίζεται τη μητέρα του τη γη, τον αδελφό του τον ουρανό, σαν να είναι πράγματα που μπορεί κανείς ν' αγοράσει, να ληστέψει και να πουλήσει, σαν να είναι πρόβατα και γυάλινες χάντρες. Η απληστία του θα καταβροχθίσει τη γη και θ' αφήσει πίσω του μόνο έρημο. Δεν το καταλαβαίνω. Ο δικός μας τρόπος του Είναι, είναι διαφορετικός από τον δικό σας. Δεν υπάρχει καμιά ήρεμη περιοχή στις πόλεις του λευκού ανθρώπου, κανένα μέρος που να μπορεί ν' ακουστεί η ανάπτυξη των φύλλων της άνοιξης ή το τρίψιμο των φτερών ενός εντόμου.

Αλλά ίσως να είναι έτσι επειδή εγώ είμαι ένας αγριάνθρωπος και δεν μπορώ να καταλάβω τα πράγματα. Ο θόρυβος της πόλης φαίνεται ότι βρίζει τ' αυτιά. Και τι ζωή είναι αυτή, όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν' ακούσει την μοναχική κραυγή του ερωδιού ή τη νυχτερινή συνομιλία των βατράχων γύρω από το πηγάδι;

Εμείς οι Ινδιάνοι προτιμάμε τον απαλό ήχο του ανέμου που χαϊδεύει την επιφάνεια της λίμνης και τη μυρουδιά του ανέμου που καθάρισε η βροχή του μεσημεριού ή αρωμάτισε το άρωμα των πεύκων. Ο αέρας είναι κάτι το πολύτιμο για τον άνθρωπο με το ερυθρό δέρμα, γιατί όλα τα πράγματα μοιράζονται την ίδια πνοή: το ζώο, το δέντρο και ο άνθρωπος.

Ο λευκός άνθρωπος μπορεί να μην αισθάνεται τον αέρα που αναπνέει. Όπως ο άνθρωπος που αγωνιά πολλές μέρες, γίνεται αναίσθητος στη δυσωδία. Αλλά αν σας πουλήσουμε τη γη μας, θα πρέπει να θυμάστε ότι ο αέρας είναι πολύτιμος για μας. Ότι ο αέρας μοιράζεται το πνεύμα του μ' όλη τη ζωή που συντηρεί. Κι' αν σας πουλήσουμε τη γη μας, θα πρέπει να την διατηρείτε αμόλυντη και ιερή σαν τόπο όπου ακόμα και ο λευκός άνθρωπος μπορεί να πάει για ν' απολαύσει τον γλυκαμένο από τα άνθη της πεδιάδας άνεμο.

Θα πρέπει να διδάσκετε στα παιδιά σας αυτά που εμείς έχουμε διδάξει στα δικά μας: ότι η γη είναι η μητέρα μας. Όλα όσα επηρεάζουν τη γη επηρεάζουν και τα παιδιά της γης. Όταν οι άνθρωποι φτύνουν στο χώμα, φτύνουν τον εαυτό τους. Δεν ύφανε ο άνθρωπος το δίχτυ της ζωής: είναι μόνο μία κλωστή του. Όλα όσα θα κάνει κανείς στο δίχτυ θα τα κάνει στον εαυτό του. Όλα τα πράγματα συνδέονται μεταξύ τους όπως το αίμα ενώνει μια οικογένεια.

Ακόμα και ο λευκός άνθρωπος, που ο Θεός του περπατάει και συζητάει μαζί του - σαν φίλος με φίλο - δεν μπορεί να είναι έξω από την κοινή μοίρα. Ίσως να είμαστε, παρόλα αυτά, αδέλφια. Ξέρουμε κάτι που ο λευκός άνθρωπος θα το ανακαλύψει κάποια μέρα: ότι ο Θεός μας είναι και Θεός του.

Τώρα σκέπτεστε, ίσως, ότι είστε ιδιοκτήτες της γης μας, αλλά δεν μπορείτε να είστε. Αυτός είναι ο Θεός της ανθρωπότητας και το Έλεος του είναι ίδιο και για τον ερυθρόδερμο και για τον λευκό. Αυτή η γη είναι πολύτιμη γι' Αυτόν και το να την βλάψει κανείς σημαίνει ότι υποτιμά πολύ τον Δημιουργό της. Οι λευκοί άνθρωποι θα περάσουν, ίσως και πριν από τις άλλες φυλές. Αν μολύνετε το κρεβάτι σας, θα πεθάνετε κάποια νύχτα πνιγμένοι στα δικά σας απορρίμματα. Αλλά ακόμα και την τελευταία ώρα θα φωτιστείτε με την ιδέα ότι ο Θεός σας έφερε σ' αυτή τη γη και σας έδωσε την κυριαρχία πάνω της και πάνω στον άνθρωπο με το ερυθρό δέρμα για κάποιο ειδικό σκοπό.

Τέτοιο πεπρωμένο είναι για μας μυστήριο, γιατί δεν ξέρουμε τι θα γίνει όταν θα έχουν εξολοθρευτεί όλοι οι βούβαλοι, όταν θα έχουν δαμαστεί όλα τα άγρια άλογα, όταν οι πιο μυστικές γωνιές των δασών θα μυρίζουν άνθρωπο και όταν η θέα προς τους πράσινους λόφους θα εμποδίζεται από ένα πλήθος από σύρματα που μιλάνε. Πού είναι το πυκνό δάσος; Εξαφανίστηκε. Πού είναι ο αετός; Εξαφανίστηκε!

Έτσι τελειώνει η ζωή και αρχίζει η επιβίωση......"

http://plibyos.blogspot.com/

Παγκόσμιο μαθηματικό βραβείο σε Έλληνα φοιτητή

Το χρυσό μετάλλιο στον παγκόσμιο διαγωνισμό Μαθηματικών, απέσπασε ο τριτοετής φοιτητής του Τμήματος Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Σακελλάρης. Ο Γιώργος Σακελλάρης, εραστής των μαθηματικών από τα μαθητικά του χρόνια, είχε να συναγωνιστεί με 480 αριστούχους υποψηφίους των μεγαλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου, όπως του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, και τελικά κατάφερε να πάρει το χρυσό μετάλλιο. Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στη Βουδαπέστη στις 25-30 Ιουλίου 2009. Για την επιτυχία του αυτή τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών σε ειδική εκδήλωση στις 14 Οκτωβρίου. Αξίζει να σημειωθεί πως ήταν ο ίδιος που ενδιαφέρθηκε, όταν πληροφορήθηκε για τη διεξαγωγή του συγκεκριμένου διαγωνισμού, ενημερώνοντας τον πρόεδρο του Τμήματος, ο οποίος και ενέκρινε τη συμμετοχή του ως εκπροσώπου του πανεπιστημίου και ενήργησε για τη χρηματοδότησή του από το Τμήμα Μαθηματικών . Τον περασμένο Μάρτιο ο Γιώργος Σακελλάρης συμμετείχε σε πανευρωπαϊκό πανεπιστημιακό διαγωνισμό Μαθηματικών, που πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο, όπου κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο.

πηγη:http://nikosblogout.blogspot.com/2009/10/blog-post_16.html

Αλλαγή πρωτεύουσας στην Ελλάδα

1. Η αστική ανάπτυξη:
Η βαρύτερη κατάρα που βαρύνει τον τόπο και ονομάζεται «αστική ανάπτυξη», η έλλειψη της οποίας αποκλείει κάθε ανάπτυξη και πρόοδο.
Έτσι εμφανίζεται:
α)Το μοναδικό φαινόμενο στον κόσμο να φιλοξενείται το 50% του εθνικού πληθυσμού στο μόλις 2% του εδάφους της!.
(Ο πληθυσμός που συγκεντρώνουν οι πρωτεύουσες της Δ. Ευρώπης σε σχέση με το σύνολο των κατοίκων της χώρας τους, απέχει πολύ από αυτόν της ελληνικής πρωτεύουσας: Βερολίνο 4%, Ρώμη 5%, Αμστερνταμ 6%, Μαδρίτη 7%, Βρυξέλλες 10%, Ελσίνκι 10%, Λονδίνο 12%, Παρίσι 15%, Στοκχόλμη 16%, Λισσαβώνα 20%, Λουξεμβούργο 21%, Κοπεγχάγη 23%, Βιέννη 24%, Δουβλίνο 28%).
β)Το μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως, κράτος ευρωπαϊκό να μην ελέγχει μεγάλα τμήματα της πρωτεύουσάς του και μάλιστα κεντρικά, όπως η Ομόνοια, τα Εξάρχεια, τα Πατήσια, ο Κολωνός, το Μεταξουργείο, το Ζεφύρι και ο Ασπρόπυργος των Τσιγγάνων…
διαβάστε περισότερα.....

πιστευτοαπίστευτο

Το Νοέμβριο, το σκάφος Maiken ταξίδευε στον Ειρηνικό Ωκεανό όταν το πλήρωμα αντιλήφτηκε ένα περίεργο γεγονός.

Είδαν άμμο στη θάλασσα, και η άμμος επέπλεε στην επιφάνεια της θάλασσας.


Αυτό δεν είναι παραλία, είναι η άμμος που επιπλέει στην επιφάνεια της θάλασσας

Η γραμμή που δημιούργησε το σκάφος πλέοντας και σχίζοντας την άμμο που επιπλέει

Και ξαφνικά, στάχτη και ατμός ξεκίνησε να βγαίνει από τη θάλασσα.

Και ενώ το πλήρωμα του σκάφους κοιτούσε κατάπληκτο.

Ένα νέο νησί δημιουργήθηκε

Μια στήλη από μαύρη στάχτη.

Η έκρηξη του ηφαιστείου Tonga, όπως την είδε το πλήρωμα του σκάφους το Νοέμβριο του 2008.

Σκεφτείτε το πώς μπορεί να αισθάνθηκαν, όντας οι πρώτοι που είδαν το νέο νησί να γεννιέται από το πουθενά.

Μητέρα φύση.τα λόγια είναι περιττά.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ

Γιατί η αποσιώπηση των «εθνικών θεμάτων»;

Tου Χρήστου Γιανναρά
Eρώτημα δημοσκοπικής περιέργειας (δηλαδή ανάγκης για ρεαλισμό ατομικού και συλλογικού προσανατολισμού):
Ποιο ποσοστό ψηφοφόρων στην Ελλάδα σήμερα επηρεάζεται στην εκλογική του προτίμηση από τη στάση των κομμάτων στα λεγόμενα «εθνικά θέματα»; Πόσες ψήφους έχασε ο αρχηγός του σοσιαλεπώνυμου «κινήματος», επειδή, πριν από πέντε χρόνια, υπεράσπισε και προπαγάνδισε το «Σχέδιο Ανάν»; Πόσες ψήφους έχασε ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, επειδή βουβός, άτολμος και άνευ όρων, υπέγραψε την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Πόσοι από τους πολίτες του ελλαδικού κράτους έχουν υποψιαστεί ότι η υπερψήφιση της Πλεκτάνης Ανάν θα σήμαινε για τον Ελληνισμό μια δεύτερη, αυτοπροαίρετη Μικρασία στην Κύπρο; Πόσοι καταλαβαίνουν ότι η στιγμή που κρινόταν η (πολυπόθητη για τον Ερντογάν) έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων, ήταν και μοναδική δυνατότητα να απαιτήσει η Ελλάδα, από θέσεως ισχύος, την άρση του casus belli και τη δέσμευση της Τουρκίας για σεβασμό των ελληνικών συνόρων στη θάλασσα, στον αέρα, στην ξηρά;
Τα κόμματα μάλλον θα έχουν δημοσκοπικά τεκμηριωμένες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Αλλιώς δεν εξηγείται η προκλητική αποσιώπηση των «εθνικών θεμάτων» στην προεκλογική ρητορεία και συνθηματολογία (όσες αναφορές υπήρξαν ήταν περιθωριακές, αφορούσαν διαχειριστικά παραπτώματα). Τα κομματικά επιτελεία έχουν τη σιγουριά πως, αν αύριο, σε μια «ειρηνική διευθέτηση» υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ, ο Ελληνισμός παραιτηθεί από κάθε αξίωση (δικαιωμένη με δεκάδες αποφάσεις του ΟΗΕ), στην πανάρχαια ελληνίδα γη της βόρειας Κύπρου, αν δεχθεί μοιρασιά του Αιγαίου και της δυτικής Θράκης, η εκλογική συμπεριφορά των ελλαδιτών ψηφοφόρων δεν πρόκειται να αλλάξει, οι κομματικές προτιμήσεις δεν θα μεταβληθούν.
Γενική εντύπωση είναι ότι τα «εθνικά θέματα» οπωσδήποτε συγκινούν μεγάλη μερίδα (ίσως την πλειοψηφία) του πληθυσμού. Αλλά μέχρις εκεί. Η συγκίνηση είναι μόνο συναισθηματική, επιδερμική, δίχως συνέπειες στην πολιτική συμπεριφορά. Τα πρόσωπα που θα επωμισθούν ό,τι το Σύνταγμα αποκαλεί «έσχατη προδοσία», θα επανεκλεγούν με κάθε άνεση στο ελλαδικό Κοινοβούλιο.
Μια σοβαρή δημοσκόπηση θα μπορούσε να διερευνήσει, ώς πού φθάνουν τα όρια της συναισθηματικής ευαισθησίας των ελλαδιτών ψηφοφόρων, πότε ο ενδοτισμός ή η πρακτόρευση ξένων συμφερόντων θα ξεπερνούσαν τα όρια της ανοχής των ψηφοφόρων.
Αν, λ.χ., η παραχώρηση του Καστελλόριζου, της Λήμνου, της Μυτιλήνης θα είχε ως αντάλλαγμα να ρεύσουν θαυμαστά «πακέτα» οικονομικών παροχών, τι θα προέκριναν οι ελλαδίτες ψηφοφόροι; Αν, τελικά, είχε να επιλέξει ο Ελλαδίτης ανάμεσα στην ελευθερία με πόλεμο ή στην «ειρήνη» (γράφε: καταναλωτική πλησμονή) με δουλεία, τι θα αποφάσιζε μόνος, μυστικά, πίσω από το παραβάν;
Στην τελευταία προεκλογική περίοδο οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί μας μιλούσαν μόνο και αποκλειστικά για λεφτά, μόνο για οικονομία, δηλαδή, όπως μιλάει το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ωσάν οι άνθρωποι να είμαστε βουλιμικά ανδράποδα και οι ορίζοντες της ζωής μας να τελειώνουν στο πορτοφόλι. Μήπως κάτι ξέρουν οι πολιτικοί μας αφεντάδες, που οι δημοσκοπήσεις το αποκρύβουν από εμάς, την πλεμπάγια; Χρόνια τώρα τους ακούμε να αναμηρυκάζουν μηχανικά ότι «δεν αμφισβητούμε τον πατριωτισμό κανενός». Αλλά ούτε και διανοούνται να μας εξηγήσουν: τι διαφέρει σήμερα ο πατριωτισμός από την άλογη προσκόλληση του «φίλαθλου» κρετίνου σε μια ποδοσφαιρική ομάδα, κερδοσκοπική ΠΑΕ.
Πατρίδα ονόμαζαν κάποτε οι άνθρωποι τη γη (το χώμα και το τοπίο) όπου γεννήθηκαν, εντάχθηκαν σε οικογένεια και σε κοινότητα, πήγαν σχολειό, έζησαν την εκκλησιά, δηλαδή τη Γιορτή, ψηλάφησαν αισθητά την Ιστορία, άσκησαν τον δημιουργικό τους μόχθο, έθαψαν αγαπημένους νεκρούς. Σήμερα αυτή η πατρίδα δεν υπάρχει, μια τίμια και ευφυής δημοσκόπηση θα το πιστοποιούσε άμεσα. Για τα εννέα δέκατα του πληθυσμού που ζουν στις πανομοιότυπες, απρόσωπες, τάχα και πόλεις του ελλαδικού οικιστικού πρωτογονισμού, η ελληνικότητα είναι κρατική υπηκοότητα, τίποτε άλλο. Σώζεται ακόμα ένα φθίνον γλωσσικό ιδίωμα, μια ρητορική και ευτελισμένη «εθνική ιδεολογία», κάποιο φολκ-λορ γραφικών ιδιαιτεροτήτων.
Το κυριότερο, όμως, είναι ότι η ελληνική κρατική υπηκοότητα σήμερα βιώνεται σαν μοιραία, εκ γενετής αναπηρία. Το ελληνώνυμο κράτος προξενεί στους πολίτες του, ακατάπαυστα, οργή, ντροπή, αηδία, πνιγμό. Το διαφεντεύουν μαφίες ασύδοτων συμφερόντων με προσχηματικές ετικέτες κομμάτων, συνδικάτων, δημόσιων οργανισμών, ιδρυμάτων κοινής ωφέλειας. Κράτος τύραννος του πολίτη, βασανιστής, όχι υπηρέτης του, όπως θα όφειλε. Το ενδεχόμενο νοσηλείας σε νοσοκομείο, εφιάλτης. Το σχολειό και το πανεπιστήμιο των παιδιών του, σε παρακμιακή αθλιότητα αγιάτρευτη. Η αγορά όπου θα παλαίψει για το ψωμί του, αρένα ληστρικής κερδοσκοπίας. Η δημοσιοϋπαλληλία εκβιάζει γκανγκστερικά για να «λαδωθεί». Ολα, τα πάντα, κάνουν τον πολίτη να νιώθει αντίπαλος με τον τόπο του, αντίδικος με την «πατρίδα» του.
Να τολμούσε κάποια δημοσκόπηση το ανυπόφορο ερώτημα: Με ποια λογική να υπερασπίσει ο Ελλαδίτης αυτό το γελοίο κράτος, αν χρειαστεί; Να πολεμήσει, να διακινδυνεύσει τη ζωή του, για να υπερασπίσει τι; Τη γλώσσα, που πρώτοι οι άρχοντες την ατιμάζουν ατιμώρητα και την καταστρέφουν μεθοδικά με τις εκπαιδευτικές τους «μεταρρυθμίσεις»; Την Ιστορία και τον πολιτισμό των προγόνων που επίσημα οι πρακτορίσκοι κατασυκοφαντούν στα σχολικά βιβλία; Το κάλλος της γης, που λιμασμένοι για εύκολο πλούτο κρατικοί «λειτουργοί» το παραδίδουν σε εμπρηστές οικοπεδοφάγους και σε βάνδαλους τουριστικούς ατζέντηδες; Τι το ελληνικό να υπερασπίσει ο «έλλην υπήκοος» σήμερα ρισκάροντας τη ζωή του; Αυτή τη δημοσκόπηση θα έπρεπε να την έχουν προ πολλού παραγγείλει οι αξιωματούχοι της Εθνικής Αμυνας.
Το ερώτημα στην αρχή της επιφυλλίδας ήταν ρητορικό. Οι εκλογές στις 4 Οκτωβρίου 2009 απέδειξαν περίτρανα ότι τα λεγόμενα «εθνικά θέματα» είναι το τελευταίο που απασχολεί τον ελλαδίτη ψηφοφόρο μπροστά στην κάλπη. ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ δικαιώθηκαν θριαμβικά: οι ορίζοντες ζωής για την ελλαδική κοινωνία σήμερα τελειώνουν στο πορτοφόλι. Το κόμμα, που επίσημο όραμά του είναι ο Σταλινισμός, καταξιώθηκε ως τρίτη πολιτική δύναμη στη Βουλή, και το κόμμα που επίσης επίσημα προπαγανδίζει και οργανώνει την κατάλυση της έννομης τάξης, βραβεύτηκε με δεκατρείς έδρες, παρά τα καραγκιοζιλίκια της φτήνιας των διαπληκτισμών στο εσωτερικό του.
Με το ανυπόκριτο της αφέλειας που χαρακτηρίζει την αμερικανική νοοτροπία, η Ουάσιγκτον έσπευσε να εκφράσει τη χαρά της για το εκλογικό αποτέλεσμα. Πραγματικά, ήταν θρίαμβος να κατορθωθεί η μεταστροφή μιας τόσο εντυπωσιακής πλειοψηφίας, με προκλητική την απουσία στοιχειωδών έστω ερεισμάτων λογικής, επιχειρημάτων και εγγυήσεων σοβαρότητας. Σε κοινωνίες με πολύ χαμηλή στάθμη κατά κεφαλήν καλλιέργειας πρέπει να είναι πολύ εύκολη η χειραγώγηση των ενορμήσεων της μάζας.
Το θετικότερο που προκύπτει από αυτές τις εκλογές, είναι η ελπίδα να διαλυθεί πια τελεσίδικα το ασπόνδυλο, δίχως πίστη και στόχους κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται έναν ριζικά διαφορετικό εκφραστή της θέλησής της να ξαναβρεί τον δυναμισμό και την αρχοντιά του ονόματός της: Να ξαναστήσει κράτος λειτουργικό, να κερδίσει ποιότητα ζωής και διεθνή αξιοπρέπεια αξιοποιώντας την ετερότητα της πρότασης πολιτισμού που κομίζει.

ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΕΡΙ «ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΝ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ»

Προς κ.κ. Αν. Διαμαντοπούλου και Ε. Χριστοφιλοπούλου.

Κοιν. κ. Γεώργιο Παπανδρέου, Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και της Κυβέρνησης.

Αρνητικό το πρώτο δείγμα γραφής στο Υπουργείο Παιδείας. Με απόφαση της νέας υπουργού κ. Αννας Διαμαντοπούλου, που διανεμήθηκε στα σχολεία, αναστέλλεται το πρόγραμμα «Δωρεάν Φροντιστηριακής Στήριξης Μαθητών στα Σχολεία». Πρόκειται για το πρόγραμμα ενίσχυσης των μαθητών στα σχολεία (φροντιστήριο εντός του σχολείου), που αποτελεί θετικό δημιούργημα της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Σύμφωνα με την απόφαση, το πρόγραμμα απλώς αναστέλλεται … . Φήμες αναφέρουν ότι πρόκειται να αναμορφωθεί, αλλά τούτο δεν περιλαμβάνεται στην απόφαση, άρα δεν ισχύει. Είναι επίσης γνωστό ότι είναι απλήρωτοι, εδώ και ένα χρόνο, οι εκπαιδευτικοί που εργάζονταν στο πρόγραμμα.

Αυτά, από την άποψη της πολιτικής δεν μας λένε απολύτως τίποτα.

Βεβαίως, θα πρέπει να πληρωθούν οι εκπαιδευτικοί, βεβαίως το πρόγραμμα μπορεί να χρειάζεται αναμόρφωση και ενίσχυση, όμως όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι πρέπει να καταργηθεί. Η αναστολή, άνευ άλλου τινός, δηλ. χωρίς την αναφορά συγκεκριμένου διαστήματος αναστολής (π.χ. έως την τάδε ημερομηνία) και χωρίς την αναφορά των στοιχείων και του χαρακτήρα της αναμόρφωσης, ισοδυναμεί με κατάργηση.

Εχουμε λοιπόν μπροστά μας, ως πρώτη απόφαση, την κατάργηση του προγράμματος, το οποίο λειτούργησε θετικά για τους μαθητές, ιδίως της επαρχίας και των απομονωμένων περιοχών, αλλά και τους γονείς μαθητών που δεν έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν φροντιστήρια για τα παιδιά τους.

Βεβαίως και αυτονόητα, οι μόνοι που μπορεί να ευνοούνται από την κατάργηση είναι οι φροντιστές.

Πέρα από τις αδυναμίες του εκπαιδευτικού συστήματος, που αποτελούν ομολογία ότι το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, υλικό και διδακτική μέθοδος δεν είναι ολοκληρωμένα και επαρκή (για τον λόγο αυτό και χρειάζονται φροντιστήρια εντός του σχολείου) και ότι κάπου χωλαίνουν έντονα – το τελευταίο είναι κοινή πανελλήνια διαπίστωση – το πρόγραμμα αποτελεί μία μέθοδο θεραπείας του ταξικού χαρακτήρα της παιδείας.Είναι λοιπόν απαράδεκτο και κοινωνικά επιζήμιο, ένα μέτρο στήριξης των αδύναμων κοινωνικά και οικονομικά ανθρώπων και ομάδων να το καταργούμε, ακόμα και να το αναστέλλουμε και μάλιστα ενώ προχωρά η σχολική χρονιά και χωρίς ορίζοντα επαναφοράς. Τι θα γίνουν τώρα οι μαθητές και οι γονείς που είχαν στηρίξει τις ελπίδες τους στο πρόγραμμα αυτό; Μήπως θα εγγραφούν σε φροντιστήρια (όσοι βεβαίως μπορούν) και για ποιο χρονικό διάστημα ;

Κ.κ. Διαμαντοπούλου και Χριστοφιλοπούλου, όταν θέλουμε να κάνουμε αναμόρφωση ενός κρίσιμου και χρήσιμου προγράμματος με κοινωνικό χαρακτήρα, το οποίο και βρίσκεται ήδη σε λειτουργία, δεν αναστέλλουμε και μάλιστα αορίστως την λειτουργία του, αλλά επιφέρουμε τις αναγκαίες αλλαγές, βελτιώσεις και τροποποιήσεις εν λειτουργία.
Σας υπενθυμίζουμε ότι το μέτρο που λάβατε, πουθενά δεν αναφέρεται στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, ούτε ψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό.

Το ΠΑΣΟΚ έχει την κοινωνική ευαισθησία και την στήριξη των αδύναμων ομάδων, εγγεγραμμένη όχι μόνο στο καταστατικό του, αλλά και στην συστατική πολιτική του ιδεολογία. Η στήριξη των ομάδων αυτών είναι αναγκαίος όρος για την κοινωνική ισότητα.

Εάν αυτά δεν τα εννοείτε δεν έχετε πολιτικό λόγο να βρίσκεστε στο ΠΑΣΟΚ και στην δημοκρατική παράταξη του τόπου. Το γεγονός ότι η πρώτη απόφασή σας είναι αυτή, δείχνει μια νοοτροπία αντίθετη με το κοινωνικό γίγνεσθαι και τους πολιτικούς στόχους του κινήματος. Οι λογικές σκληρής αντικοινωνικής πολιτικής, οι λογικές που λένε σε ανήμπορους γονείς και μαθητές: «κόψτε τον λαιμό σας !!!» και συντηρούν και ενισχύουν τον ταξικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης, αποκλείοντας χιλιάδες ελληνόπουλα από την πρόοδο και την γνώση, δεν ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ και σε καμία θεωρία ή έκφανση του δημοκρατικού σοσιαλισμού.
Σας δίνουμε την ευκαιρία να ανακαλέσετε την απόφασή σας και να επαναφέρετε άμεσα σε λειτουργία το πρόγραμμα.

Εάν και όταν είναι έτοιμες οι βελτιωτικές παρεμβάσεις στο μέτρο, τότε μπορείτε να τις εφαρμόσετε με το σύστημα σε λειτουργία.

Σας δίνουμε δε, όπως θα διαπιστώσατε και το modus (τον τρόπο) της πολιτικής σκέψης και δράσης που πρέπει να έχει όποιος θέλει να ανήκει στον δημοκρατικό σοσιαλισμό.

Υ.Γ. 1: Δεν είδαμε πριν την απόφαση καμία διαβούλευση, ούτε εισήγηση και δεν είδαμε την απόφαση αναρτημένη στο διαδίκτυο.

Υ.Γ. 2: Οποιος συμπεριφέρεται με κοινωνική αναλγησία και αυταρχισμό και έχει την αντίληψη ότι οι Ελληνες πολίτες δεν είναι απολύτως ίσοι με αυτόν, αλλά πολίτες 2^ης κατηγορίας ή ακόμα και «ζώα», δεν έχει θέση στο ΠΑΣΟΚ και στην «δημοκρατική παράταξη».

Μέλη και φίλοι του ΠΑΣΟΚ
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/2009/10/blog-post_6606.html

ΑΣΤΕΙΟΙ

Στην αρχαία γλώσσα ΑΣΤΟΣ σήμαινε τον κάτοικο του ΑΣΤΥ.
Και οι τρόποι του ήταν ΑΣΤΕΙΟΙ.
Στην αρχή αυτή η λέξη σήμαινε τη λεπτότητα, την χάριν της ζωής στη πόλη, ακόμα και την καλλιεργημένη γλωσσική έκφραση, μάλλον σαν αντίθεση προς τις πιο χονδροκομμένες μορφές της υπαίθρου.
Αλλά αυτή η θετική, ΑΣΤΙΚΗ έννοια δεν επικράτησε.
Και σιγά-σιγά στην συνείδηση του λαού η ΑΣΤΕΙΑ συμπεριφορά, δηλαδή η συμπεριφορά του ΑΣΤΟΥ έγινε .....ΑΣΤΕΙΑ.
Υπάρχει στην ιστορία της Ελληνικής γλώσσας, που ζει μέσα σ΄έναν κόσμο παραμορφωμένο απο τον Ευρωπαίο ΑΣΤΟ, τίποτα πιο ωραίο;
ΑΣΤΕΙΕΥΟΜΑΣΤΕ;

λαυρέντιος Γκεμέρευ
"Η δύση της Δύσης"