Ποιά Ελλάδα σώζουν;

Άκουσα για πολλοστή φορά τις θριαμβευτικές ιαχές  των μνημονιακών δυνάμεων και τις κλαγγές των όπλων  του αντιμνημονιακού στρατοπέδου μετά τη νέα ιστορική και πάλι  αμφιλεγόμενη απόφαση που έλαβε το γιδογκρούπ την 27.11.2012 για τη σωτηρία μου.
Προσπαθώ καιρό τώρα να μάθω πόσο είναι το ΑΕΠ σήμερα και πόσο θα είναι το 2020
σε απόλυτους αριθμούς, ώστε να μπορέσω να αναγάγω σε απόλυτους αριθμούς και το χρέος των ίδιων ετών, ώστε να δω ποια ανάπτυξη μου επιφυλάσσουν. Αλλά και το αντίστροφο να μάθαινα, δεν θα με χάλαγε. Ας μου πούνε πόσο είναι το χρέος σήμερα και πόσο θα είναι το 2020, για να δω τί είδους ανάπτυξη με περιμένει. Δεν βρίσκω, όμως, την πληροφορία που ζητώ. Ίσως, επειδή δεν ψάχνω σωστά. Σκεπτόμενος, λοιπόν, συνωμοσιολογικά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι κάποιο λάκκο έχει φάβα για να μας ζαλίζουν από το πρωΐ μέχρι το βράδυ με ποσοστά και όχι με απόλυτους αριθμούς.
Ακούω και τις κορώνες των πολιτικών που με παρηγορούν λέγοντάς μου με το γνωστό ύφος του ξερόλα ηγετίσκου ότι κατανοούν τον  πόνο μου, την οδύνη μου, την κατάθλιψη, την πείνα, την ανέχεια, στην οποία με έχουν καταδικάσει, αλλά οι σκληρές αποφάσεις που παίρνουν σώζουν την Ελλάδα. Και αναρωτιέμαι, όπως και εκατομμύρια συμπατριώτες: ποια είναι αυτή η Ελλάδα, στην οποίαν αναφέρονται; Δεν είμαι εγώ και όλοι οι άλλοι που αναρωτιούνται;
Η νέα φορολαίλαπα πλήττει τους πάντας, κυρίως δε τους έχοντες τέκνα. Οι άτεκνοι δεν διανοούνται πλέον να τεκνοποιήσουν. Έτσι. επιδεινώνεται το δημογραφικό πρόβλημα.  Το οποίο, όμως, θα λύσουν οι λαθρομετανάστες, όπως μας πληροφορεί με δακρύβρεκτο άρθρο του στο  δημοσιογραφικό όργανο των λαθρομεταναστών ο πάλαι ποτέ υπουργός Οικονομικών καθηγητής κ. Δρεττάκης [23.11.2012]. Μάλιστα, ο «αποπεμφθείς», επειδή δεν συμφωνούσε με την πολιτική του Ανδρέα,  η οποία μας οδήγησε στο σημερινό χάλι, θεωρεί άδικο να μην παίρνουν την ελληνική ιθαγένεια άνευ άλλου τινός τα τέκνα των λαθρομεταναστών που γεννήθηκαν εδώ.  Αυτά, τα οποία θα λύσουν το δημογραφικό μας πρόβλημα. Είναι πλέον γεγονός ότι έχουμε σαλτάρει τελείως. Αυτό μου θυμίζει και η κ. Δαμιανίδου, η οποία στο ίδιο δημοσιογραφικό όργανο, μας θυμίζει ότι όλοι, αυτόχθονες και μη, είμαστε ίδιοι, αφού έχουμε 2 αυτιά, 2 χέρια, 2 πόδια, ένα κεφάλι, 2 μάτια κ.λπ. Πόσο ωραίο είναι, λοιπόν, να ακούμε από τον 9,84 αλβανικά τραγούδια, βουλγαρικά τραγούδια κ.λπ. όπως ακριβώς οι Έλληνες μετανάστες θέλουν να ακούν ελληνικά τραγούδια στις ΗΠΑ, Καναδά, Γερμανία κ.λπ. Κυρία μου πότε επί τέλους θα αντιληφθείτε ότι οι Έλληνες μετανάστες είναι 99,99% νόμιμοι εξ αρχής και κατά τρόπο συντεταγμένο μεταναστεύσαντες; Αλλά  και ότι τα αυτοκίνητα Mercedes, Opel, Jaguar, Fiat, Nissan κ.λπ. ίδια είναι. Μην το ξεχνάτε. Το καθένα διαθέτει  4 τροχούς, 1 τιμόνι, 4 φανάρια, 1 στρόφαλο, 1 κάρτερ, 1 μηχανή κ.λπ.
Μήπως, λοιπόν, αυτή την άλλη Ελλάδα των λαθροπολιτών  προετοιμάζουν με τα αλλεπάλληλα σωτήρια βήματα και δοσή-ματα; Γι’ αυτή την Ελλάδα κόπτονται;

Και καπάκι διαβάζω την είδηση ότι οι δικογραφίες που αποστέλλει η Δικαιοσύνη στη Βουλή για τη διερεύνηση αδικημάτων υπουργών δεν δίδονται στους βουλευτές σε αντίγραφα. Όποιος θέλει, λέει, τις μελετά και παίρνει αντίγραφα μερικών εγγράφων που θέλει. Αυτή, λέει, είναι η κοινοβουλευτική πρακτική. Όλο και κάτι καινούργιο μαθαίνω για τη Δημοκρατία της πλάκας που βιώνουμε. Φαντάζομαι τί συνωστισμός θα γίνεται στον χώρο, όπου τηρείται η δικογραφία. 300 βουλευτές, άντε 250 [ή μήπως 10;], να είναι σκυμμένοι πάνω από τη δικογραφία και να μελετούν χωρίς να σηκώνουν κεφάλι το ένα και μοναδικό αντίγραφο της δικογραφίας. Και μετά τους φταίνε οι νοσταλγοί της 21.04.1967.
Και αμέσως η σκέψη μου λοξοδρομεί προς την προχθεσινή εκπομπή τού κ. Pretender με τον τίτλο «ΑΝΑΤΡΟΠΗ». Στο φωτοβολταϊκό panel οι συλλέκτες ψήφων Πρωτόπαππας [άρχισε πάλι να βρέχει μπουρδολογία με ολίγη σοβαροφάνεια και βγήκαν οι γυμνοσάλιαγκες σεργιάνι], Κεφαλογιάννης [ο αυτοαποκληθείς «καραγκιόζης»], Μητρόπουλος [ο καθηγητής που δεν έχουμε μάθει ακόμη σε ποιο Πανεπιστήμιο διδάσκει], Μπίστης [ο Σημιτάνθρωπος που άραξε στη ΔΗΜΑΡ] και Μαριάς [των ΑΝΕΛ, ήτοι Ανεξάρτητων Ελλήνων και όχι Ανώνυμης Ναυτιλιακής Εταιρείας Λέσβου]. Τί γελάκια, τί ατακούλες εν αναμονή της πολυπόθητης απόφασης του γιδογκρούπ, τί χαχανητά. Θα ήθελα πραγματικά να ξέρω αν εκείνες τις στιγμές που ξεκαρδιζόντουσαν στα γέλια είχαν συνείδηση του ότι χιλιάδες νοικοκυριά ζούσαν με κεριά ή λάμπες πετρελαίου, επειδή δεν είχαν χρήματα να πληρώσουν τον λογαριασμό τής ΔΕΗ που τους διέκοψε την ηλεκτροδότηση, ότι χιλιάδες συμπατριώτες βρίσκονταν στο κρεββάτι με ανοιχτά τα μάτια προσπαθώντας να βρουν λύση στο πρόβλημα σίτισης της οικογένειας την επόμενη ή αναλογιζόμενοι ότι την άλλη μέρα θα πρέπει να πάνε στη δουλειά με τα πόδια δοξάζοντας τον Θεό που έχουν δουλειά ή ότι κάποια μέρα βγαίνοντας από το σπίτι θα τους συλλάβει η ΕΛ.ΑΣ. για χρέη προς το Δημόσιο ή ευχόμενοι να παραταθεί η αναστολή των πλειστηριασμών για να μη χάσουν το σπίτι τους ή ότι κάτι πρέπει να κάνουν για να βρουν λεφτά για την ακτινογραφία που πρέπει να κάνει το παιδί ή  για τα φάρμακα της γιαγιάς.. ή …. ή…..
Για ποια Ελλάδα;
Σωτήριος Καλαμίτσης
http://taxalia.blogspot.com

ΒΓΑΛΤΕ ΤΟ ΛΑΔΙ ΤΟΥΣ, ΤΩΡΑ!

Εμπρός φίλε ελαιοκαλλιεργητή και παραγωγέ! Τώρα είναι η κατάλληλη εποχή. Βγάλτε τους το λάδι τώρα! Χωρίς καθυστερήσεις, τύψεις και αναβολές.

Είμαστε ήδη μέσα Νοεμβρίου και σε λίγο το χρονόμετρο θα αρχίσει να μετράει ανάποδα για τον χρόνο που θα πρέπει να “πατήσεις ελιές”. Μην ακούς τους κάθε λογής «ειδικούς» ή «επαγγελματίες» που σου λένε: «Άσε ακόμα 10 - 15 μέρες να λαδώσει η ελιά». Τώρα είναι η μεγάλη ώρα να βγάλεις το χρυσάφι που έχεις μέσα στα χέρια σου και μάλλον δεν το ξέρεις. Μην παραπονιέσαι πως τάχα παίρνει το Ελληνικό λάδι το ο «κακός ο Ιταλός». Ξέχνα αυτή την κλάψα και κοίτα μόνον λίγο προσεκτικά ποιό λάδι παίρνει ο Ιταλός. Παίρνει το πράσινο, το άγουρο, το μυρωδάτο, το γεμάτο πολυφαινόλες. Λάδι που το καρτεράει όλο το Φθινόπωρο μέχρι να δώσει το σύνθημα να μαζευτεί η ελιά, να πατηθεί όπως αυτός –και σωστά- ορίζει και μετά να πάρει το δρόμο της ξενιτιάς για δρόμους μακρινούς, ακριβοπληρωμένους.

Κάθε χρόνο τέλη Νοεμβρίου, όταν τυχαίνει να βρίσκομαι σε διάφορες περιοχές στην Ελλάδα βλέποντας τους ελαιώνες κατάφορτους με ελιές που έχουν μαυρίσει από το .. κακό τους, σκέφτομαι το πόσο έχουμε εγκαταλείψει στην τύχη του αυτό τον χιλιοευλογημένο καρπό της γης. Και όταν τύχει και διαβώ την αυλόπορτα ενός ελαιοτριβείου πιάνοντας στον αέρα την μυρωδιά από το καμένο λάδι στον μαλακτήρα που γυρίζει αργά- αργά στους 60 βαθμούς περιμένοντας να … βράσει, απελπίζομαι. Σκέφτομαι πόσα ακόμη χρόνια θα πρέπει να κάνουμε σεμινάρια ώστε να μπορέσουμε να μεταδώσουμε τα δύο-τρία βασικά πράγματα για να βγει λάδι καλό, σαν το … Ιταλικό.
Με ρωτάνε οι φίλοι καμιά φορά: «Βγάζουν καλό λάδι οι Ιταλοί;»

Μα βρε παιδιά τα μηχανήματα στο ελαιοτριβείο Ιταλικά δεν είναι; Οι διεθνείς αγορές στα λάδια δεν ανοίξανε από τους καλούς γείτονες μας; Γιατί λοιπόν ρωτάτε ; Μα μόνο και μόνο να δεις ποιά λάδια αγοράζουν και πως τα σέβονται μέχρι να φορτωθούν στο παπόρο, σου φτάνει. Ας αφήσουμε λοιπόν τις προκαταλήψεις και ας κάτσουμε να δούμε πως θα φτιάξουμε και εμείς «πρώτα λάδια».

Σε δύο κυρίως σημεία πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή, που ούτε κοστίζουν ούτε είναι δύσκολο να τα εφαρμόσουμε. Τα αποτελέσματα όμως μπορούν να αλλάξουν εντελώς την αξία των προσπαθειών μιας ολόκληρης χρονιάς.
Πρώτο μέλημα μας πρέπει να είναι να μαζέψουμε τις ελιές το αργότερο μέχρι τέλος Νοέμβρη. Οι ελιές μας να είναι στα τρία τέταρτα πράσινες και οι υπόλοιπες μωβ και μαύρες.
Δεύτερο μέλημα μας πρέπει να είναι η θερμοκρασία της ελαιοζύμης στον μαλακτήρα να μην περάσει τους 28 βαθμούς και ο χρόνος που θα ζυμώνεται η ελαιοζύμη μας να μην ξεπεράσει ποτέ τα 40 λεπτά ! That's all !
Από τα δύο σπουδαία βήματα λοιπόν που πρέπει να κάνουμε, το πρώτο, το μάζεμα της ελιάς, εξαρτάται καθαρά από εμάς . Για το δεύτερο που έχει να κάνει με τη σωστή μάλαξη, πρέπει να επιστρατεύσουμε τις διπλωματικές μας ικανότητες ώστε να πείσουμε τον ελαιοτριβέα της περιοχής να μας πάρει με τους πρώτους το πρωί , με κρύα τα νερά και να μας ξεπετάξει στα γρήγορα.

Φοβούμαι οτι ούτε το 2% των παραγωγών και γενικότερα όλων αυτών που ασχολούνται με τα ελαιόλαδα δεν μπορούν να φανταστούν το τεράστιο ποιοτικό δυναμικό του Ελληνικού ελαιώνα. Είναι ένας παντελώς ανεξερεύνητος θησαυρός, με 150 διαφορετικές ποικιλίες όπου μόνο για μία, την κορωνέικη, υπάρχει μια σχετικά πλήρης καταγραφή των ιδιοτήτων της από ελαιοκομικής πλευράς. Μανάκι, Μεγαρίτικη, Αμφίσσης, Χαλκιδικής και πάρα πολλές άλλες ποικιλίες μπορούν να μας δώσουν αστεράτα, μοναδικά ελαιόλαδα, μονοποικιλιακά η σε μείγματα, αρκεί να τις μελετήσουμε και να ακολουθήσουμε το δόγμα: Ποιότητα! Όχι Ποσότητα!

*O Βασίλης Φραντζολας είναι Γευσιγνώστης Ελαιολάδου M. Sc. Food Policy
http://oliveoilseminars.com/
http://filoftero.blogspot.gr

Καταδικάζουμε τη αντι-βία του 1821 και της Εθνικής Αντίστασης ;;; !!!!

Ο πιο «κομψός» τρόπος για να υπονομεύσεις το δίκιο του αγώνα των καταπιεσμένων είναι να παίρνεις «ίσες» αποστάσεις ανάμεσα στο «δίκιο», στις «ελευθερίες» και στο «δικαίωμα» του καταπιεστή να καταπιέζει, και στο δίκιο, στις ελευθερίες και στο δικαίωμα του καταπιεσμένου να αντιδρά, να αντιστέκεται αλλά και να επιτίθεται ενάντια στην καταπίεση και στον καταπιεστή.

Ο ακόμα «κομψότερος» τρόπος για να αποκηρύξεις τον αγώνα του καταπιεσμένου ενάντια στον τύραννο και εκμεταλλευτή του, είναι να βαφτίζεις «βία» την αντίσταση και τη διαμαρτυρία του, την οποία βέβαια σπεύδεις μετά να την αντιπαραβάλεις με τη βία του εκμεταλλευτή ώστε με την ευπρέπεια που αρμόζει στον κόσμο των εστέτ του ανθρωπισμού, να αποφανθείς:

«Καταδικάζω τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται»...

Τον παραπάνω λυρικό «πασιφισμό», της καταδίκης της βίας «απ' όπου κι αν προέρχεται», ένα σχήμα που αποτελεί σήμα κατατεθέν των προπαγανδιστικών μηχανισμών των καθεστώτων της βίας και της εκμετάλλευσης, τον ακούσαμε προχτές να διατυπώνεται και από την κυρία Ρένα Δούρου, στέλεχος και βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.

Φυσικά δεν είναι της ώρας να κάνουμε μαθήματα (πολύ περισσότερο σε μια αριστερή...).

Αλλά, προς δόξαν της πραγματικότητας, τη βία - συστατικό στοιχείο της ύπαρξης των κοινωνιών όπου αντιπαρατίθενται αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα - είτε την καταδικάζεις, είτε δεν την καταδικάζεις, αυτή υπάρχει. Ερήμην των ηθικοπλαστικών κηρυγμάτων.

Είναι σαν να καταδικάζεις το θάνατο. Οσο κι αν τον καταδικάσεις, αυτός υπάρχει και θα υπάρχει (μέχρι τη δευτέρα παρουσία, τουλάχιστον...). Και η αναγνώριση ότι υπάρχει, μόνο ως παραλογισμός θα μπορούσε να εκληφθεί ως εκδήλωση «αγάπης» προς το θάνατο ή ως δήλωση «δικαίωσης» της ύπαρξής του.

Το ίδιο συμβαίνει, για παράδειγμα, με το θέμα του πολέμου. Η στάση μας απέναντί του δεν τελειώνει (ούτε καν αρχίζει) με την έκφραση της καταδίκης του. Αλλά με τον προσδιορισμό του χαρακτήρα του πολέμου. Δηλαδή αν είναι δίκαιος ή άδικος ο πόλεμος, από πλευράς εκείνων που είτε ως αμυνόμενοι, είτε ως επιτιθέμενοι, συμμετέχουν σε αυτόν.

Εκτός αν καταλήξουμε ότι κάθε πόλεμος είναι άδικος. Ως εκ τούτου εξίσου «άδικο» με τους Τούρκους το '21 είχαν και οι επαναστατημένοι Ελληνες. Αλλά τότε, αν κάθε πόλεμος είναι «άδικος», και η αδικία επιμερίζεται εξίσου σε όλους όσους συμμετέχουν ή εξαναγκάζονται να συμμετάσχουν σε αυτόν, τότε η δικαίωση του «αδικητή» είναι εξασφαλισμένη.

Το ζητούμενο, λοιπόν, όταν μιλάμε για βία, δεν είναι να αραδιάσουμε επίθετα και προσδιορισμούς για να αποδείξουμε πόσο απεχθής μας είναι, μη και δεν πάρουμε μέρος στο γενικό μεθύσι κάποιας αταξικής, απολίτικης και αντι-ιστορικής «συναδέλφωσης».

Υποχρέωση του καθενός - εφόσον σέβεται τον εαυτό του - είναι να προσδιορίζει το χαρακτήρα της βίας. Αν μάλιστα είναι αριστερός, πρώτη του υποχρέωση είναι να μην επιτρέπει να συκοφαντούνται οι κοινωνικοί αγώνες μέσα από τη χυδαία επιχείρηση να διασυνδεθούν, να παραλληλιστούν ή πολύ περισσότερο να ταυτιστούν με το φασιστικό λιντσάρισμα, την ατομική τρομοκρατία, την κρατική καταστολή, την παρα-κρατική δράση κοκ.

Είναι να αποδεικνύει και όχι να τροφοδοτεί τη χυδαιότητα πως η λαϊκή αντίσταση αποτελεί τάχα τη «δικαίωση», τη «νομιμοποίηση» ή ακόμα και τον «γεννήτορα»  της τραμπούκικης, της υποκοσμιακής, της ναζιστικής και κάθε μορφής καθεστωτικής βίας. Ισχύει ακριβώς το αντίθετο: Οι λαϊκοί αγώνες και οι μορφές τους, ως έκφραση αυτών των λαϊκών αγώνων, δεν αποτελούν την «κατάφαση», αλλά την εκκωφαντική άρνηση - μέχρι του σημείου της κατάργησης - της βίας που ασκείται πάνω στον καταπιεσμένο και που αυτή είναι που γεννά όχι απλώς το δικαίωμα, αλλά το καθήκον της αντίστασης.

Υποχρέωση, τελικά, του καθενός - εφόσον σέβεται τον εαυτό του - δεν είναι να εξαντλείται στην «καταδίκη της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται». Είναι η καταδίκη και αντίσταση στη βία, αλλά από εκεί που πραγματικά προέρχεται. Και αυτή η στάση δεν καθιστά ούτε αντιμετωπίζει τη βία ως κάτι το επιθυμητό. Την αντιμετωπίζει υπό το πρίσμα την μόνης ελεύθερης προσέγγισης που μπορεί να υπάρξει. Και η μόνη ελεύθερη προσέγγιση είναι εκείνη που έχει επίγνωση της αναγκαιότητας.

*

Αν πάλι δεν ισχύουν όλα αυτά, τότε δεν έχουμε παρά να ζητήσουμε «συγγνώμη» τόσο από την κυρία Δούρου όσο και από τους υπόλοιπους.

«Συγγνώμη» για λογαριασμό του Αρη και του αντάρτη του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. «Συγγνώμη» για λογαριασμό του Τσε. «Συγγνώμη» για λογαριασμό του Καραϊσκάκη και του Κολοκοτρώνη. «Συγγνώμη» για λογαριασμό του στρατιώτη του Κόκκινου Στρατού στο Ράιχσταγκ. «Συγγνώμη» για λογαριασμό εκείνων που γκρέμισαν τη Βαστίλη και των άλλων που παρέδωσαν στο λαό τα Χειμερινά Ανάκτορα. «Συγγνώμη» για λογαριασμό και του πιτσιρικά της «Ιντιφάντα» που πετούσε τόσο βίαια τις πέτρες του στα τανκς των Ισραηλινών...

EINAI;

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία:

α) Το ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας έφτασε το 21,4%. Δηλαδή, 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι. Σημειωτέον ότι όριο φτώχειας θεωρείται το ετήσιο ατομικό εισόδημα των 6.591 ευρώ, ενώ για μία οικογένεια με δύο παιδιά το ποσό ορίζεται στα 13.842 ευρώ. Ποιος, λοιπόν, διαφωνεί ότι η πραγματική φτώχεια είναι υπερπολλαπλάσια;

β) Στην Ελλάδα των σκληρών πλην «δίκαιων» μέτρων, το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού έχει τουλάχιστον έξι φορές μεγαλύτερο εισόδημα από το φτωχότερο 20%.

γ) Τα προηγούμενα στοιχεία αφορούν στο έτος 2010. Δηλαδή, όταν ακόμα η ανεργία δεν είχε ξεπεράσει το 15%, από 30% που είναι σήμερα. Οταν ακόμα βρισκόμασταν στο πρώτο μνημόνιο και όχι στο τρίτο μνημόνιο που έχουμε φτάσει σήμερα. Οταν ακόμα δεν είχαν μπει τα χαράτσια στη ΔΕΗ και οι διακοπές ρεύματος δεν είχαν φτάσει τα χίλια νοικοκυριά τη μέρα, όπως σήμερα.

Ερώτηση:
Αυτά είναι βία;...

Toυ Νίκου Μπογιόπουλου
*Δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη» την Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012.
http://misha.pblogs.gr

«Γαργάρα» η μελέτη για σύνδεση μεταλλαγμένων – καρκίνου

Η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίµων (EFSA), πιστή στη φήµη που έχει αποκτήσει ως άµεσα εξαρτώµενη από τις πολυεθνικές εταιρείες τροφίµων και βιοτεχνολογίας, «άδειασε», όπως αναµενόταν, τη µελέτη των Γάλλων επιστηµόνων που αποκάλυψαν τις δραµατικές επιπτώσεις του µεταλλαγµένου καλαµποκιού NK603 της Monsanto σε ποντίκια-πειραµατόζωα, τα οποία εµφάνισαν καρκινικούς όγκους και άλλες σοβαρές βλάβες στα ζωτικά τους όργανα.
Και την υποβάθµισε, γνωµοδοτώντας ότι ο σχεδιασµός, η µεθοδολογία αλλά και η ανάλυση των αποτελεσµάτων είναι ανεπαρκή και για τον λόγο αυτόν κάλεσε τους Γάλλους επιστήµονες να δώσουν περισσότερα στοιχεία και πληροφορίες.
Η απόφαση της EFSA ήταν περισσότερο από αναµενόµενη αφού η Ευρωπαϊκή Αρχή δεν θα µπορούσε να «αδειάσει» τον εαυτό της γνωµοδοτώντας ότι το 2003 είχε κάνει λάθος δίνοντας το πράσινο φως για την κυκλοφορία του µεταλλαγµένου καλαµποκιού και θεωρώντας ότι η διάθεση της γενετικά τροποποιηµένης ποικιλίας στην αγορά ως τροφίµου ή ζωοτροφής ή προς επεξεργασία «δεν αναµένεται να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων ή των ζώων ή στο περιβάλλον». Έτσι η Αρχή που υποτίθεται ότι έχει την ευθύνη για την ασφάλεια τροφίµων στην Ευρώπη, έκρινε ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να επανεξετάσει την προηγούµενη αξιολόγησή της. Χαρακτηριστικό της υποκρισίας που διέπει τη λειτουργία της EFSA είναι το γεγονός ότι το 2003 γνωµοδότησε θετικά για τη µεταλλαγµένη ποικιλία ΝΚ603, στηριζόµενη αποκλειστικά στα δεδοµένα δοκιµών που η ίδια εταιρεία παραγωγής, η Μοnsanto, είχε πραγµατοποιήσει και τα οποία θεωρούνται απόρρητα και δεν µπορούν να κοινοποιηθούν.
Επισηµαίνεται ότι η απόρριψη της έρευνας των Γάλλων από την EFSA λύνει τα χέρια της Κοµισιόν και για την ανανέωση της έγκρισης και του γενετικά τροποποιηµένου καλαµποκιού ΜΟΝ810 της Μοnsanto, αφού η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προσπαθώντας να κρατήσει απλώς τα προσχήµατα, είχε αναβάλει την ανανέωση της έγκρισης µέχρι η Ευρωπαϊκή Αρχή να καταθέσει την αναφορά της για την έρευνα των Γάλλων επιστηµόνων. Να σηµειωθεί ότι και το µεταλλαγµένο καλαµπόκι ΜΟΝ810 πήρε την έγκριση της Ευρωπαϊκής Αρχής Ασφάλειας Τροφίµων τον Ιούνιο του 2009, παρά τις αντιδράσεις που υπήρξαν, αφού για µια ακόµα φορά τα στελέχη της EFSA πήραν τις αποφάσεις τους στηριζόµενα σε γνωµοδοτήσεις της ίδιας της παραγωγού εταιρείας και όχι σε ανεξάρτητες επιστηµονικές έρευνες.
http://topontiki.gr/

16 ευεργετικές επιδράσεις του λεμονιού !

Δεν υπάρχει κουζίνα στον... κόσμο, στην οποία το λεμόνι να μην αποτελεί βασικό συστατικό, το οικείο σε όλους μας κίτρινο εσπεριδοειδές, που... είναι δημοφιλές σε όλο τον πλανήτη. Ποια είναι όμως η επίδραση της κατανάλωσης λεμονιού στον ανθρώπινο οργανισμό;
Τα λεμόνια είναι όξινα στη γεύση, αλλά δημιουργούν αλκαλικές βάσεις στον οργανισμό μας. Στην πραγματικότητα, είναι από τα τρόφιμα με τη μεγαλύτερη αλκαλική επίδραση, που βοηθούν πολύ στη δημιουργία ισορροπίας σε καταστάσεις αύξησης
της ποσότητας οξέων στο σώμα.

Με άφθονη βιταμίνη C, είναι ιδανικό «φάρμακο» για την αντιμετώπιση λοιμώξεων και άλλων προβλημάτων υγείας, ενώ συστήνεται και για την τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος και την αντιμετώπιση της δυσπεψίας.

16 ευεργετικές επιδράσεις του λεμονιού στον ανθρώπινο οργανισμό:

1. Τα λεμόνια, μπορεί να είναι όξινα αλλά δημιουργούν αλκαλικές βάσεις στα υγρά του σώματος και βοηθούν στην αποκατάσταση της ισορροπίας του pH.
2. Τα λεμόνια είναι πλούσια σε βιταμίνη C και σε φλαβονοειδή, που λειτουργούν ενάντια σε μολύνσεις από ιούς όπως η γρίπη και το κρύωμα.
3. Το συκώτι λατρεύει το λεμόνι: είναι εκπληκτικό τονωτικό για το συγκεκριμένο όργανο, διαλύει το ουρικό οξύ και άλλα δηλητήρια και υγροποιεί τη χολή. Ο φρέσκος χυμός λεμόνι που προστίθεται σε ένα μεγάλο ποτήρι νερό είναι τρομερό πρωινό αντιοξειδωτικό για το στομάχι.
4. Καθαρίζει το έντερο: Το λεμόνι αυξάνει την περίσταλση του εντέρου, βοηθώντας την κίνησή του, άρα βοηθώντας στην κανονική του λειτουργία. Ρίξτε το χυμό ενός λεμονιού σε ζεστό νερό και πιείτε το νωρίς το πρωί, αν έχετε σχετικό πρόβλημα.
5. Το σκορβούτο γιατρεύεται με τη χορήγηση μερικών γραμμαρίων χυμού από λεμόνι στον ασθενή, διαλυμένου σε νερό, κάθε δύο ή τέσσερις ώρες. Ακόμα και σήμερα, το Βρετανικό Ναυτικό απαιτεί να υπάρχουν στα πλοία του αρκετά λεμόνια ώστε κάθε ναύτης να μπορεί να καταναλώνει λίγο χυμό λεμονιού ημερησίως. Στο παρελθόν, τα λεμόνια αντικαθίσταντο με limes, εξ ου και το προσωνύμιο των Άγγλων ως «limeys».
6. Το κιτρικό οξύ του χυμού λεμόνι βοηθά στη διάλυση του χολόλιθου, των εναποθέσεων ασβεστίου και της πέτρας στα νεφρά.
7. Η βιταμίνη C στα λεμόνια βοηθά στην ουδετεροποίηση των ελεύθερων ριζών που ευθύνονται για το γήρας και για τις περισσότερες ασθένειες.
8. Η φλούδα του λεμονιού περιέχει το σημαντικότατο συστατικό tangeretin, που έχει αποδειχτεί τρομερά αποδοτικό για δυσλειτουργίες του εγκεφάλου, όπως η νόσος Parkinson.
9. Στην Ινδία, η Ayurveda αξιολογεί το λεμόνι τόσο ως φρούτο, όσο και για τις ιδιότητές του. Είναι ξινό, ζεστό, βοηθά στη γαστρική φωτιά, είναι καλό για την ενίσχυση της όρασης, πικάντικο και στυπτικό.
10. Διαλύει τους εντερικούς σκώληκες.
11. Όταν δεν υπάρχει αρκετό οξυγόνο και δυσκολία στην αναπνοή (όπως στην ορειβασία) τα λεμόνια μπορούν να βοηθήσουν ιδιαιτέρως. Ο πρώτος άνδρας που έφτασε ποτέ στην κορυφή του Έβερεστ, ο Edmund Hillary, σημείωνε πάντα ότι η επιτυχία του οφειλόταν και στα λεμόνια.
12. Τα λεμόνια έχουν αντιβακτηριδιακές ιδιότητες. Σύμφωνα, με έρευνες, ο χυμός λεμονιού μπορεί να σκοτώσει τα βακτήρια της μαλάριας, της χολέρας, του τύφου, της διφθερίτιδας και άλλων ασθενειών.

13. Τα αγγεία του αίματος ενισχύονται από τη βιταμίνη P (βιοφλαβονοειδή), οπότε γίνεται σαφώς πιο δύσκολη μια οποιαδήποτε εσωτερική αιμορραγία. Επίσης, βοηθά πολύ ενάντια στην αρτηριακή πίεση.
14. Τα συμπτώματα των διαταραχών στην όραση, όπως της διαβητικής ρετινοπάθειας, φαίνεται πως βοηθούνται σημαντικά από το στοιχείο ρουτίνη, που βρίσκεται στα λεμόνια.
15. Τα λεμόνια περιέχουν 22 αντικαρκινικές χημικές ενώσεις, μεταξύ αυτών και η λεμονίνη. Πρόκειται για έλαιο, που καταπολεμά ή και σταματά τη μεγέθυνση των καρκινικών όγκων στα ζώα και το φλαβονειδές γλυκοσίδη, που σταματά τη διαίρεση των καρκινικών κυττάρων.
16. Σύμφωνα με τη θεωρία του Reams Biological Ionization (RBTI), το λεμόνι είναι το μόνο τρόφιμο στον κόσμο που είναι ανιονικό (ιόν με αρνητική φόρτιση). Όλα τα υπόλοιπα τρόφιμα είναι κατιονικά. Αυτό το κάνει ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς η αλληλεπίδραση ανάμεσα σε ανιόντα και κατιόντα, είναι που τελικά δίνει όλη την κυτταρική ενέργεια.
 http://www.agrotikabook.gr
http://hkoinoniamas.blogspot.gr

«Βγείτε έξω! Αηδιαστικοί Σέρβοι!»

 «Βγείτε έξω! Αηδιαστικοί Σέρβοι!» φώναξε η  πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράϊτ,  σε ακτιβιστές  του συλλόγου «Φίλοι των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου».

Σύμφωνα με  τον Βλάτισλαβ Ντβόρακ, πρόεδρο του Συλλόγου,  η έκφραση «αηδιαστικοί Σέρβοι» δεν αναφέρεται μόνο στους  ακτιβιστές, αλλά στο σύνολο της σερβικής εθνότητας.

Το συμβάν εξελίχθηκε σε βιβλιοπωλείο της Πράγας, όταν ακτιβιστές διαφώνησαν με την πρώην Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράϊτ και η υπόθεση θα διερευνηθεί από τις τσεχικές αρχές.

Οι ακτιβιστές έχουν καταθέσει μυνήσεις εναντίον της Ολμπράιτ για διάδοση φυλετικής μισαλλοδοξίας.

 Το βίντεο που κυκλοφόρησε μετά το περιστατικό  δείχνει ότι οι ακτιβιστές του Συλλόγου «Φίλοι των Σέρβων το Κοσόβου»  εξοργίστηκαν όταν η  Μαντλίν Ολμπράϊτ  στην παρουσία του βιβλίου της είχε φωτογραφίες με θύματα (Σέρβους) των συγκρούσεων στα Βαλκάνια και οι αφίσες της είχαν ίδιο περιεχόμενο από την εποχή κατά την οποία ήταν επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

«Συμπεριφέρεται σαν φασίστας! Είναι εγκληματίας πολέμου! Είναι αιμοβόρα γυναίκα!» φώναζαν οι ακτιβιστές κατά της Ολμπράιτ, η οποία στην αρχή δεν αντέδρασε αλλά αργότερα έδειξε ενοχλημένη «Έξω! Αηδιαστικοί Σέρβοι!», φώναξε.

«Κάθε διάδοση εθνικού μίσους από τα χείλη της πρώην υψηλά ιστάμενης πολιτικού είναι κατακριτέα, ειδικά όταν η ίδια συμπεριλαμβάνεται στην επέμβαση του ΝΑΤΟ στη σύγκρουση των Βαλκανίων. Θεωρούμε   ότι οι κυνικές  και περιφρονητικές εκφράσεις  της αφορούν τα θύματα», αναφέρει η δήλωση που εστάλη από τους «Φίλους των Σέρβων του Κοσόβου», γράφει το δημοσίευμα.

Φυσικά ουδείς δεν ξεχνά ότι η γυναίκα αυτή προκάλεσε οικονομική "γενοκτονία" στους Σέρβους, με τον ανηλεή βομβαρδισμό τους, για να σώσει τους "άγιους UCK" οι οποίοι δεν παραβλέπουν να ξεπληρώνουν τα χρέη τους στους Αμερικανούς προσφέροντας "αίμα" στη Συρία εναντίον του ΄Άσαντ.

Σίγουρα έστω και ετεροχρονισμένα η κ.Ολμπράιτ πρέπει να λογοδοτήσει ακόμη και για "εγκλήματα πολέμου", ιδιαίτερα μετά τις δημόσιες δηλώσεις τις που δείχνουν φυλετική εμπάθεια έναντι των ομόδοξων Σέρβων, κάτι που αποδεικνύει ότι η κρίση της τότε για αυτούς ήταν προκατειλημμένη, και στοίχισε εκατοντάδες ζωές.

 defencenet.gr

ΕΑΝ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ!! ΕΑΝ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΕΧΕΙΣ ΗΔΗ ΧΑΣΕΙ!!!!!

Aλλο συμφορά και άλλο κακούργημα

Γράφει ο Χρήστος Γιανναράς


Σε μιαν αναπάντεχη συμφορά (σεισμό, φωτιά, πλημμύρα, λοιμό, ξενική εισβολή και κατοχή) οι άνθρωποι σφίγγουμε τα δόντια και υπομένουμε. Ξυπνάνε απρόσμενες δυνάμεις αντοχής, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αποδείχνεται πολυμήχανο. Oχι ανώδυνα ούτε χωρίς θύματα - η συμφορά έχει κόστος ανθρώπινες ζωές, είναι πάντοτε απειλή θανάτου. Aλλά έχει τη «λογική» ότι ξεπερνάει τις δυνατότητές μας να την αποτρέψουμε, γι' αυτό και χαλυβδώνει το πείσμα μας, η ψυχή αντιστέκεται.

H ανεργία δεν είναι συμφορά. Oταν ξεπερνάει τα όρια της παροδικής συγκυρίας και αδρανοποιεί το ένα τέταρτο του παραγωγικού δυναμικού της χώρας, είναι πολιτικό κακούργημα, κακουργεί την κοινωνία. Tο κακούργημα έχει αυτουργούς, φυσικούς και ηθικούς. Eίναι οι διαχειριστές της εξουσίας που κατάστρεψαν την οικονομία από στυγνή ιδιοτέλεια ή εγκληματική ανικανότητα. Yπερχρέωσαν εξωφρενικά τη χώρα, σπατάλησαν τα εισοδήματά της, τον όποιο πλούτο της. Mόνο για να συντηρήσουν το πελατειακό κράτος, το απολυταρχικό καθεστώς της κομματοκρατίας.

Σήμερα στην Eλλάδα οι υπαίτιοι για την εφιαλτική ανεργία, προκλητικά και επιδεικτικά ατιμώρητοι, συνεχίζουν να ασκούν εξουσία (οι ίδιοι ή τα κόμματα που τους παρήγαγαν), την ώρα που εκατομμύρια θυμάτων τους καταστρέφονται ψυχικά. Oι τρεις πρώτοι μήνες μετά την απόλυση, αντέχονται. Mετά, η ψυχική διάλυση του άνεργου είναι μαρτύριο. H λέξη μαρτύριο κυριολεκτεί. Σπάνια ο άνθρωπος βγαίνει ψυχικά και σωματικά αλώβητος από μακρά περίοδο ανεργίας. Eίναι σαν να τον φυλάκισαν και τον βασάνισαν φριχτά «κατά λάθος». Aπό δικαστική πλάνη ή ξαστόχημα των διωκτικών αρχών.

Tο ίδιο και η υπερφορολόγηση του πολίτη. Δεν είναι συμφορά. Oταν οδηγεί τεράστιο ποσοστό του πληθυσμού στα όρια της λιμοκτονίας, ρημάζει τις αποταμιεύσεις του μόχθου, νεκρώνει τη χαρά της παραγωγικής δημιουργίας, είναι πολιτικό κακούργημα, κακουργεί την κοινωνία. Eγκλημα εν ψυχρώ, εκ προθέσεως. Aνατρέπει τον σχεδιασμό και προγραμματισμό της μιας και μοναδικής ζωής που έχει να ζήσει ο άνθρωπος, τις σκοποθεσίες και τα όνειρα για τους καρπούς των μόχθων του, μπολιάζει ανίατα την ψυχή με την πίκρα ότι η ίδια του η πατρίδα τον εξαπάτησε, τον καταλήστεψε, έπνιξε τη ζωή του στη μιζέρια.

Θεσπίζονται φορολογικοί συντελεστές σαδιστικής εξουθένωσης του πολίτη και επιπλέον: μείωση δραματική ή και κατάργηση του ποσοστού αφορολόγητου εισοδήματος. Eξωφρενικής αυθαιρεσίας χαράτσια. «Eκτακτες» εισφορές που τακτά επαναλαμβάνονται. Eισφορές καταναγκαστικής «αλληλεγγύης». Tέλη ακίνητης περιουσίας. Δημοτικά τέλη. Yπέρογκο ειδικό τέλος που προσδιορίζεται όχι από το εισόδημα αλλά από το εμβαδόν της κατοικίας και εισπράττεται εκβιαστικά μαζί με την αξία του ηλεκτρικού ρεύματος. Aναρίθμητοι κεφαλικοί φόροι για κάθε συναλλαγή του πολίτη με το δημόσιο.

H αυθαίρετη υπερφορολόγηση ιδρύει αντιπαλότητα κράτους και πολίτη. Yποτίθεται ότι το κράτος, η οργανωτική άρθρωση και λειτουργία της συλλογικότητας, συστήθηκε για να κοινωνείται η χρεία, να υπηρετεί το κράτος, με τις υπηρεσίες του και τους θεσμούς του, την ανάγκη του πολίτη, του κάθε πολίτη. Στο καθεστώς της ελλαδικής κομματοκρατίας η οργανωτική άρθρωση και λειτουργία της συλλογικότητας υπηρετούν τους κατέχοντες την εξουσία, τις κομματικές συντεχνέις, όχι τον πολίτη. O πολίτης είναι το θύμα του κράτους, το κράτος ο αντίπαλος, ο εχθρός και τύραννος του πολίτη. Oπου και όπως μπορεί ο πολίτης θα προσπαθήσει να αποφύγει τη θυματοποίηση, να ξεγελάσει το κράτος, να παρακάμψει τις παρεμβάσεις του κράτους στη ζωή του. Nα φοροδιαφύγει.

H ανίατη αντιπαλότητα κράτους-πολίτη είναι αποτέλεσμα πολιτικής αδικοπραγίας, με αυτουργούς μόνο και αποκλειστικά τους διαχειριστές του κράτους, τους επαγγελματίες της εξουσίας. Eξουσιάζουν καταπατώντας και ακυρώνοντας κάθε σύμβαση (συμβόλαιο, σύνταγμα) που ρυθμίζει τις σχέσεις πολίτη και κράτους. H φορολόγηση του πολίτη, όπως και η μισθοδοσία του δημόσιου λειτουργού και η συνταξιοδότησή του έχουν τη λογική και τον χαρακτήρα συνθήκης, συμβολαίου που δεσμεύει αμοιβαία τους συμβαλλόμενους. Tο κράτος αναλαμβάνει την υποχρέωση να παρέχει στον πολίτη περίθαλψη, εκπαίδευση, συγκοινωνίες, έννομη τάξη, κ. τ. ό., ο πολίτης αντιπαρέχει στο κράτος μέρος των εσόδων από την εργασία του για να συντηρούνται οι κρατικές λειτουργίες. Oταν το κράτος αθετεί τις υποχρεώσεις που με συμβόλαιο ανέλαβε, ενώ εξαναγκάζει, με τη βία (δικαστική και αστυνομική), τον πολίτη σε μονομερή τήρηση των δικών του υποχρεώσεων, αυθαίρετα διογκωμένων και πολλαπλασιασμένων, αλλοτριώνει το κοινωνικό γεγονός σε επιχώρια ζούγκλα.

Oι κομματάνθρωποι που διαχειρίζονται το κράτος (είναι βλασφημία να τους αποκαλούμε πολιτικούς) κακουργούν την κοινωνία με την πάγια τακτική κλοπής, καταλήστευσης των ασφαλιστικών ταμείων, των προμηθειών υγειονομικού υλικού, εξοπλιστικών προγραμμάτων - αναρίθμητων ανάλογων κοινωνικών χρήσεων του φόρου που καταβάλλουν οι πολίτες.  Mειώνουν οι κομματάνθρωποι μισθούς δημόσιων λειτουργών, δηλαδή συμφωνημένη αμοιβή για παροχή υπηρεσιών στο δημόσιο, αθετούν συμβόλαιο σαν κοινοί απατεώνες. Πετσοκόβουν συντάξεις, όχι προνοιακές, συντάξεις ανταποδοτικές, δηλαδή κλέβουν κατατεθειμένα σε διάρκεια δεκαετιών χρήματα πολιτών, που τα εμπιστεύτηκαν οι λειτουργοί του κράτους στον εργοδότη τους για την αποταμιευτική αξιοποίησή τους.

Eλάχιστα, απλώς ενδεικτικά τα παραδείγματα ιχνογραφούν τον εφιάλτη που ζούμε στην Eλλάδα σήμερα και που δεν πρόκειται για «συμφορά» ή για «κρίση» αλλά για το αποτέλεσμα κοινωνικών στυγερών εγκλημάτων με επώνυμους γνωστούς τοις πάσι, φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς. Oι πολίτες βυθίζονται κάθε μέρα και πιο βαθειά στον εφιάλτη, στον ίλιγγο του αδιεξόδου και της απόγνωσης, ενώ οι ένοχοι αυτουργίας των κακουργημάτων ζουν με προκλητική, σκανδαλώδη πλουταλαζονεία - όσοι δεν συνεχίζουν να απολαμβάνουν θώκους εξουσίας ως ανταμοιβή εξευτελιστικής κομματικής ειλωτείας.

Δεν ζούμε συμφορά, δοκιμασία, ατύχημα, ζούμε συντελεσμένο κακούργημα. Oσο περισσότεροι πολίτες το συνειδητοποιούν τόσο πληθύνονται οι πιθανότητες να γεννηθεί η ελπίδα. H μία και μόνη ρεαλιστική ελπίδα: Nα συντριβεί ώς τα θεμέλια το σημερινό κομματικό σύστημα και συνωδά το πελατειακό κράτος των εμπορευόμενων την εξουσία. 

Nα προκηρυχθούν εκλογές για Συντακτική Eθνοσυνέλευση, για καινούργιο Σύνταγμα. 

Mε τους δωσιλόγους στερημένους κάθε πολιτικό δικαίωμα.

Βίβλος πολιτικής διαφθοράς

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από το μεγάλο φαγοπότι της φαύλης κομματοκρατορίας σας και τις ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ οικονομικές και όχι μόνο υποθέσεις που στοίχειωσαν τα ΜΜΕ για κάποιο διάστημα αλλά πλέον δεν ακούγονται και πολλοί ίσως δεν τα θυμούνται;

Να ξεχάσουμε την, με κωδική ονομασία του FBI «Επιχείρηση Ζορμπάς», μεγαλύτερη επιχείρηση ξεπλύματος βρώμικου χρήματος που, με πρωταγωνιστή τον κύριο Γιώργο Ανωμερίτη, είχαν στήσει περίτεχνα ανώτατα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ στην Νέα Υόρκη από το 1983 μέχρι της 21 Ιουνίου του 1989 που γράφτηκε το άδοξο τέλος της μεγαλύτερης οικονομικής απάτης, όπως χαρακτηριστικά έγραφε ο Αμερικάνικος Τύπος, με λεία περισσότερα από 730.000.000 $, με 12 υποκαταστήματα της ΚΤΗΜΑΤΙΚΗΣ Τράπεζας στις ΗΠΑ και θύματα την ομογένεια!

Να ξεχάσουμε το Σκάνδαλο του καλαμποκιού με τον κύριο Νίκο Αθανασόπουλο, το 1,5 δις δραχμές εις βάρος της ΕΤΒΑ και των ναυτιλιακών εταιρειών της με την αγορά πλοίων από δύο κυπριακές εταιρείες φαντάσματα, το σκάνδαλο της Αγροτικής Ασφαλιστικής και της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος, την πλαστογραφία του γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου κυρίου Κώστα Ζώρα, την «Υπόθεση Γιώργου Δρέγου», ενός εκ των πολλών πολυθεσιτών δικηγόρων του ΠΑΣΟΚ, τον «πικρό καφέ» και «τα σάπια ξύλα» της ΠΡΟΜΕΤ, το σκάνδαλο ΑΓΡΕΞ και τις «Αγροτικές Εξαγωγές», τον χρυσοδάκτυλο της Εθνικής Τράπεζας κύριο Αριστείδη Χρήστου, τον φιλόδοξο εκδότη φιλοπασοκικών εφημερίδων κύριο Αθανάσιο Πόπωτα και την κατάχρηση 57 εκατομμυρίων δραχμών από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, την ΠΥΡΚΑΛ που πουλούσε στο Ιράκ 112 $ την οβίδα και στον ελληνικό στρατό 201 $ ή την αγορά του άχρηστου ναυπηγείου πλαστικών σκαφών στο Λαύριο έναντι του ποσού των 370 εκατομμύριων δραχμών, τον κύριο Δημήτρη Μαυράκη που έγραψε ιστορία διά του ΜΕΓΑ ΑΜΟΡΑΛΙΣΤΗ, κατά τον κύριο Χρήστο Γιανναρά, και του μεγάλου «σοσιαλιστή» αρχιπαπατζή αρχηγού του που επισημοποίησε τη μίζα με τη ρήση: «είπαμε να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του, αλλά όχι και πεντακόσια εκατομμύρια» και την συμφωνία για αγορά ηλεκτρικής ενέργειας από την Αλβανία με την παρότρυνση του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας, προκαλώντας ζημιά 120 εκατομμυρίων δραχμών στη ΔΕΗ, «το σκάνδαλο του σταριού» της ΚΥΔΕΠ που ζημίωσε τους Έλληνες αγρότες με το ποσό των 910 εκατομμυρίων δραχμών, τον κύριο Μιχάλη Σταματελάτο που υπεξαίρεσε 230 εκατομμύρια δραχμές από την Λαϊκή Ιονική Τράπεζα και τμήμα του ποσού δόθηκε για τις προεκλογικές ανάγκες του ΠΑΣΟΚ,
τον Διευθύνοντα Σύμβουλο του ΟΠΑΠ και μεγαλοστέλεχος του ΠΑΣΟΚ κύριο Σεφτελή που είχε κατηγορηθεί ότι αναμίχθηκε σε πολλά σκάνδαλα και απάτες, το πρωτοπαλίκαρο του ΠΑΣΟΚ και κουμπουροφόρο Θεοφάνη Τόμπρα με τις παρακολουθήσεις και τις καταγραφές συνομιλιών στα σκοτεινά υπόγεια του ΟΤΕ και της ΚΥΠ, το «Σκάνδαλο Κοσκωτά» με τα «Πάμπερς» που έγινε το όχημα για την πλήρη επικράτηση των «νέων τζακιών» του ΠΑΣΟΚ, το σκάνδαλο ΕΒΟ (Ελληνική Βιομηχανία Όπλων) και τις μίζες δισεκατομμυρίων μέσω εταιρειών φαντασμάτων με εμπλοκή και εδώ του Μένιου Κουτσόγιωργα που ΠΟΥΛΗΣΕ στον κύριο Κοσκωτά τον περίφημο «κουτσονόμο» έναντι δύο εκατομμυρίων δολαρίων και με πρωταγωνιστές τους κ.κ. Παναγιώτη Ρουμελιώτη, Γεώργιο Πέτσο και Δημήτρη Τσοβόλα, το αλησμόνητο σκάνδαλο της «αγοράς του αιώνα» των προβληματικών αεροσκαφών MIRAGE, στο οποίο ο Ανδρέας Παπανδρέου έβαλε υπεύθυνο για την αγορά των αεροσκαφών τον κύριο Γιώργο Λούβαρη, τότε πρόεδρο της ΠΑΕ Ολυμπιακός, το συνταγματικό πραξικόπημα των μπλε και λευκών ψηφοδελτίων, ώστε να εξασφαλιστεί η εκλογή του κυρίου Χρήστου Σαρτζετάκη στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, το έγκλημα του χρηματιστηρίου και την άγρια λεηλασία ενάμισι εκατομμυρίου ανύποπτων μικροεπενδυτών μετά από τις προτροπές της σπείρας των κ.κ. Σημίτη-Παπαντωνίου και το «Aς πρόσεχαν» του αδιάντροπου κυρίου Σημίτη, την αξέχαστη «νύχτα των Ιμίων» και το «ευχαριστώ τους Αμερικάνους» και τον πρόεδρο Κλίντον που από εκείνη την ημέρα η Ελλάς βρίσκεται σε καθεστώς μειωμένης εθνικής κυριαρχίας και το Αιγαίο σε όλο του το πλάτος μια απέραντη γκρίζα ζώνη, την συμφωνία της Μαδρίτης που παραχωρεί δικαιώματα «συνιδιοκτησίας» της Άγκυρας στην ελληνική επικράτεια, την σκοτεινή υπόθεση των πυραύλων S-300 που εξασθένισε την άμυνα της Κύπρου, την «νίκη του Ελσίνκι» που παρουσιάστηκε ως επίτευγμα της εξωτερικής πολιτικής Σημίτη, τα εξοπλιστικά προγράμματα είκοσι δις ευρώ από τον κύριο Κώστα Σημίτη, αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και προβληματικών μαχητικών που το ένα μετά το άλλο πέφτουν σκοτώνοντας αεροπόρους μας, τα ρώσικα αυτοκινούμενα αντιαεροπορικά συστήματα TOR-M1 που πίσω από την προμήθειά τους βρίσκονται μυστικές υπηρεσίες, κατασκοπεία, παρακολουθήσεις, 474 εκατομμύρια δολάρια και το γεγονός ότι ουδέποτε καταβλήθηκαν στη χώρα μας τα αντισταθμιστικά οφέλη ύψους 73 εκατομμύρια δολαρίων, το τεράστιο φαγοπότι με τα δημόσια έργα και τις Ολυμπιακές υποδομές που χαρακτηρίζονται από καθυστερήσεις, υπερβάσεις και κακοτεχνίες σε δρόμους καρμανιόλες μέχρι ετοιμόρροπες γέφυρες, το Εθνικό Κτηματολόγιο, την «Δημιουργική Λογιστική» της κυβερνήσεως Σημίτη και την εγκληματική υποτίμηση της δραχμής πριν από την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, την ολοφάνερη και καραμπινάτη Βιομηχανία παράνομων ελληνοποιήσεων με χορήγηση ελληνικής ταυτότητας και εκλογικού βιβλιαρίου ακόμη και σε σεσημασμένους κακοποιούς από τις πρώην κομουνιστικές χώρες, ενώ παράλληλα υπόσχονταν αγροτική γη και διορισμούς σε Ουκρανούς, Ρώσους και Γεωργιανούς, «κατασκευάζοντας» ομογενείς και ταυτόχρονα ψηφοφόρους με αποτέλεσμα την νόθευση των εκλογών της 9ης Απριλίου 2000, να ξεχάσουμε την προδοσία και παράδοση του αρχηγού των Κούρδων Αμπντουλάχ Οτσαλάν στους διώκτες του Τούρκους, το «σκάνδαλο Πάχτα» που έδινε τη δυνατότητα ανέγερσης στην κατασκευαστική εταιρία «Ολυμπιακή Τεχνική» του μεγαλοεργολάβου κυρίου Κωνσταντίνου Στέγκου, να χτίσει χιλιάδες τουριστικές κατοικίες στην περιοχή του ξενοδοχείου στο οποίο δεξιώθηκε τους Ευρωπαίους ηγέτες ο κύριος Κώστας Σημίτης κερνώντας τους γιαούρτια 100 εκατομμυρίων δραχμών, το μεγάλο φαγοπότι των Ολυμπιακών έργων (Άγιος Κοσμάς) με τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της συζύγου του κυρίου Σεραφείμ Φυντανίδη, κυρίας Βιργινίας Βεντουράκη, μέσω της Ολλανδικής κατασκευαστικής De Boer, το Αγροτικό Ζήτημα με τα τρισεκατομμύρια που δόθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής και οικονομίας και τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό της ελληνικής γεωργίας και οι επιδοτήσεις χρησιμοποιήθηκαν μόνο για ψηφοθηρικούς λόγους, τις προμήθειες στα νοσοκομεία με τις εικονικές τιμολογήσεις και τις υπερτιμολογήσεις φαρμάκων και ιατρικών υλικών και εργαλείων από 300% – 1500%, την Ολυμπιακή Αεροπορία που αφού ο κύριος Χρήστος Βερελής «ξεχρέωσε» για ακόμα μια φορά με παράνομες εισφορές πολλών δις, την μετονόμασε σε «Ολυμπιακές αερογραμμές» και πωλήθηκε από την κυβέρνηση του κυρίου Κώστα Καραμανλή και από τον κύριο Κώστα Χατζηδάκη στην MIG, την καταγγελία το 2003 του κυρίου Μισέλ Ζοσεράν προέδρου της γαλλικής αμυντικής βιομηχανίας THALES για δωροδοκία μέλους της ελληνικής κυβέρνησης για να αναλάβει η εταιρεία του την αναβάθμιση έξι φρεγατών του πολεμικού ναυτικού, το Ναυάγιο «Σάμινα» με αποτέλεσμα 83 νεκρούς και την αυτοκτονία Σφηνιά, τη δίωξη για τέσσερα κακουργήματα κατά του πρώην γενικού διευθυντή του ΠΑΣΟΚ κυρίου Γιάννη Παπακωνσταντίνου και της χρηματιστηριακής εταιρείας ΑΡΤΙΟΝ για τα ομόλογα του Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας, το πράσινο δομημένο ομόλογο-τέρας του 2001 ονομαστικής αξίας 6,1 δις Ευρώ που πάνω σε αυτό «παίχτηκαν» 18 τράμπες (swaps), την λεηλασία των ταμείων από το ΠΑΣΟΚ μέσω της «Ακρόπολις» χρηματιστηριακής, το σκάνδαλο ΑΡΙΑΔΝΗ που το 2000 το ελληνικό δημόσιο δανείστηκε 650 εκατομμύρια ευρώ, από την off shore εταιρεία ARIADNE S. A. με έδρα το Λουξεμβούργο, βάζοντας υποθήκη μέχρι το 2013 τα έσοδα των λαχείων με μίζες που ξεπερνούν τα 7,5 εκατομμύρια ευρώ, τις αμαρτωλές και ταυτόχρονα «ιερές» μπίζνες ΠΑΣΟΚ με τη Μονή Τοπλού, την πώληση των Μεταλλείων Κασσάνδρας στην εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός ΑΕ» έναντι του «ασήμαντου» ποσού των 11 εκατομμυρίων ευρώ, την εκποίηση εν κρυπτώ, εκ μέρους του κήνσορα «συντρόφου» κυρίου Κώστα Σημίτη και της Τράπεζας της Ελλάδος του κυρίου Νίκου Γκαργκάνα, των 20 τόνων χρυσού τον Αύγουστο του 2003, από τα αποθέματα των 147 τόνων χρυσού της Ελλάδος, την αγορά, από την κυβέρνηση Σημίτη, κατά 7 (ΕΠΤΑ) φορές ακριβότερα απ’ ότι η Τουρκία (2 δις δρχ.) των αρμάτων μάχης Λέοπαρντ, τα προβληματικά γερμανικά υποβρύχια κόστους 750.000.000.000 δραχμών (τιμή πενταπλάσια του πραγματικού κόστους), το περίφημο «άρθρο 4» που κήρυξε «παράνομες» τις απεργίας με το πρόσχημα την εργασιακή ειρήνη για την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, ένα νομικό κατασκεύασμα που εμπεριέχει ολόκληρη την κουλτούρα ατιμωρησίας και αποφυγής ευθυνών των ανερμάτιστων πολιτικών που κυκλοφορούν ελεύθεροι βγάζοντάς μας την γλώσσα κοροϊδευτικά, το «Σκάνδαλο Siemens» και οι μίζες των 100 εκατομμυρίων ευρώ με το μέχρι στιγμής σίγουρο ότι ένα εκατομμύριο εξ αυτών μεταφέρθηκε στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, μέσω του κυρίουυ Θεόδωρου Τσουκάτο, το σκάνδαλο «Τάσος Μαντέλης» με την προεκλογική χορηγία των 200.000 γερμανικών μάρκων από τη Siemens στον τραπεζικό λογαριασμό με τον κωδικό «AROKOS» που είχε ανοίξει ο φίλος και κουμπάρος του, κύριος Γιώργος Τσουγκράνης.

Ιδιωτικά κέντρα οικονομικής ισχύος, κοινοβουλευτικά κόμματα και παντελής έλλειψη διαφάνειας συνθέτουν το μωσαϊκό της υπόθεσης Siemens και την απληστία και την αλαζονεία του κέρδους που διέπει τους, αδηφάγους διαχειριστές της μίζας, πολιτικούς.

Λίγους μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας από την Νέα Δημοκρατία και η Υπόθεση Λιάσκου – Κεραμιδά (από το Υφ. Τουρισμού) για χρηματισμό στιγματίζει τη νέα εναλλακτική και «καθαρή» κυβέρνηση του κυρίου Κώστα Καραμανλή. Τον Σεπτέμβριο του 2004 το πανελλήνιο συγκλονίζεται με την μεταγραφή του γιου του κυρίου Σάββα Τσιτουρίδη, υπουργού Απασχόλησης τότε, που παραιτήθηκε για το σκάνδαλο αυτό.

Ακολουθεί η πτώση του στρατιωτικού ελικοπτέρου Σινούκ την 11η Σεπτεμβρίου 2004 που στοίχισε την ζωή του, κυπριακής καταγωγής Πατριάρχη Αλεξανδρείας Πέτρου και της 17μελούς συνοδείας του. Ήταν η περίοδος του Σχεδίου Ανάν για την Κύπρο. Ο καθηγητής Κάρολος Ανδριώτης, καταγγέλλων, ισχυρίζεται πως η πτώση του ελικοπτέρου ήταν αποτέλεσμα δολιοφθοράς, με στόχο να φονευθεί ο Πατριάρχης διότι αυτός επηρέαζε τον Τάσσο Παπαδόπουλο και τον είχε πείσει να απορρίψει το Σχέδιο Ανάν, με αποτέλεσμα ο Πατριάρχης να μπει στο στόχαστρο ξένων υπηρεσιών.
Τον Ιανουάριο του 2005 η υπόθεση του βασικού μετόχου, με τις παρεμβάσεις και των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, έρχεται να απασχολήσει την επικαιρότητα για αρκετό διάστημα μιας και το MEGA καιγόταν αρκετά με το θέμα, λόγω της ενασχόλησης με τα Δημόσια Έργα του ιδιοκτήτη του διαύλου.

Σε συνέχεια, τον Μάιο του 2005 ο στενός συνεργάτης του κυρίου Προκόπη Παυλόπουλου, κύριος Θανάσης Χούπης, εμπλέκεται στο σκάνδαλο των προσλήψεων εκτός ΑΣΕΠ στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και για τη στελέχωση της Αγροφυλακής. Αυτός ο τύπος έχει σχέσεις και με την εταιρεία συμβούλων Noisis του κυρίου Γιώργου Νικητίδη γαμπρού του «επιλοχία» της ΝΔ Κωνσταντίνου Σημαιοφορίδη, ο γιος του οποίου, Αγάπιος, έκανε την κομπίνα με το ομόλογο του ΤΕΑΔΥ.

Τον Σεπτέμβριο δε του 2005 σκάει το σκάνδαλο του καρτέλ γάλατος με την συμμορία των γαλάζιων «κουμπάρων» που δρα σε βάρος των κτηνοτρόφων και των καταναλωτών. Το καρτέλ συγκροτείται από τις εταιρείες Δέλτα, Όλυμπος, ΦΑΓΕ, την ολλανδική Friesland και την ΜΕΒΓΑΛ.

Τον Οκτώβριο του 2005 έρχεται η παραίτηση του κυρίου Αδάμ Ρεγκούζα που την προκάλεσε η εμπλοκή του στο σκάνδαλο της παροχής κρατικής διαφήμισης σε υπόδικο, ιδιοκτήτη τηλεοπτικού καναλιού στη Θεσσαλονίκη.

Ο Οκτώβριος του 2005 φέρνει στο προσκήνιο το παραδικαστικό κύκλωμα και την εμπλοκή του κυρίου Πέτρου Μαντούβαλου. Τον Δεκέμβριο του 2005 τα ΜΜΕ μιλούσαν για φαγοπότι στη ΔΕΗ επί Διοικήσεως του κυρίου Ιωάννου Παλαιοκρασσά.

Τον Ιανουάριο του 2006 ο κύριος Χρήστος Μαρκογιαννάκης σε ηχογραφημένες συνομιλίες διατυπώνει αρνητικούς χαρακτηρισμούς για τον τότε Εισαγγελέα Αρείου Πάγου κύριο Γεώργιο Σανιδά και από κοντά ο Φεβρουάριος του 2006 με το μεγαλύτερο σκάνδαλο των υποκλοπών κορυφαίων στελεχών της πολιτικής ζωής και όχι μόνο, εκ μέρους της Vodafone και την «αυτοκτονία…» του Τσαλικίδη και τον Δεκέμβριο του 2006 έρχεται το σκάνδαλο της Εξαγοράς της ζημιογόνου εταιρίας ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΑΒΕΕ από την COSMOTE και την όλη μεθόδευση της εξαγοράς με συνολικό τίμημα 1,3 δις ευρώ, εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος, τον Μάρτιο δε του 2007 έρχεται στην επικαιρότητα το σκάνδαλο των δομημένων Ομολόγων των αποθεματικών των ελληνικών ταμείων των επικουρικών συντάξεων με τα ταμεία να αδειάζουν για χάρη των χρηματιστηριακών συναλλαγών των άμεσα εμπλεκόμενων.

Ευθύνες; Καμία και πάλι! Τον Μάιο του 2008 στο στόχαστρο όλων μπήκε η συμφωνία της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας για την εξαγορά του ΟΤΕ από την Γερμανική Deutsche Telekom με την εμπλοκή του κυρίου Ανδρέα Βγενόπουλου. Ο ΟΤΕ πουλήθηκε, ο κύριος Βγενόπουλος έγινε πιο μάγκας και οι Γερμανοί άρχισαν τις διαρθρωτικές κινήσεις τους.

Τον Μάιο επίσης του 2008 ο τότε υπουργός Ναυτιλίας, κύριος Γεώργιος Βουλγαράκης εκχωρεί την κερδοφόρα επιχείρηση του δημοσίου «Οργανισμός Λιμένος Πειραιά Α.Ε.» [ΟΛΠ] στην κινεζικών συμφερόντων offshore εταιρεία «Cosco Pacific Ltd» με έδρα τις Βερμούδες, παραχωρώντας μιας ζωτικής σημασίας για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου δημόσιας υπηρεσίας, αποκλειστικά σε μια ιδιωτική κινεζική εταιρεία και στους μετόχους της χωρίς να υπάρχει ούτε και τυπικά ίχνος διακρατικής συμφωνίας έστω και σε επίπεδο προσώπων από πλευράς κινεζικής κυβέρνησης, ο δε πρόεδρος της εταιρείας να δηλώνει ότι:
«ακρογωνιαίος λίθος του Ομίλου είναι ο πρώτος πλήρως ιδιόκτητος σταθμός του Πειραιά με τη συμφωνία που υπογράφτηκε ανάμεσα στην ΣΕΠ ΑΕ (πού ανήκει στην Cosco Pacific Ltd) και στον ΟΛΠ ΑΕ».
Στα ποσά που δηλώθηκαν υπήρξαν κάποιες διαφορές μερικών δεκάδων εκατομμυρίων και όλοι θα θυμούνται τις δηλώσεις Βουλγαράκη και τις διαψεύσεις της C.P. Ο ΟΛΠ βέβαια μεταβιβάζεται στους Κινέζους ενώ η Ελλάδα ξεπουλιέται.

Θα ξεχάσουμε το σκάνδαλο της 27ης Μαΐου 2008 όταν σε μια διαδικασία αναθεώρησης του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ της ΕΛΛΑΔΑΣ κατά την καταληκτική ψηφοφορία οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, κ.κ. Κ. Αγοραστός, Ι. Μπούγας και η κυρία Φ. Πατριανάκου αλλάζουν ψηφοδέλτια για διασφάλιση του αρεστού αποτελέσματος της ψηφοφορίας.

Τον Ιούλιο του 2008 ο Αξιωματικός της Ελληνικής Αστυνομίας, μέλος της δευτεροβάθμιας Επιτροπής και Πρόεδρος της Επιτροπής Παραλαβής στην σκανδαλώδη μεθόδευση παραλαβής των συστημάτων TETRA και AVL, που αποτελούν υποσυστήματα για το C41, κατηγορείται από την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων για υπεξαίρεση 700.000 ευρώ εν τη υπηρεσία. Τον Αύγουστο του 2008 το μέγαρο Μαξίμου αποφασίζει τη συγκάλυψη ενός σκανδάλου και την «προστασία» ενός υπουργού, όπως ο κύριος Αριστοτέλης Παυλίδης. Ο εφοπλιστής, κύριος Φώτης Μανούσης, καταγγέλλει ότι χρημάτισε το περιβάλλον του Υπουργού Αιγαίου, κυρίου Αριστοτέλη Παυλίδη, για δρομολόγια της άγονης γραμμής.

Ακόμη μια φορά περί πολιτικής ευθύνης ο λόγος. Τον Σεπτέμβριο του 2008 αποκαλύπτεται το διαβόητο Σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου. Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες, οι κρυφές διασυνδέσεις του ηγούμενου Εφραίμ και η παραχώρηση πολλών στρεμμάτων οικοπέδων στη Χαλκιδική, με τις ευχές του κυρίου Θεόδωρου Ρουσόπουλου, «ταράζει τα νερά» στη δημόσια ζωή της χώρας. Ακολουθεί το σκάνδαλο ΟΣΕ. Υπέρβαρες αμαξοστοιχίες με παραποιημένα παραστατικά επιφέρουν οικονομική ζημία ύψους 1.300.000 ευρώ στον OΣE.

Παράλληλα εμφανίζεται στην επικαιρότητα η υπόθεση της Μυκόνου που εμπλέκονται ο βουλευτής της ΝΔ κύριος Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης και ο πρώην ειδικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας κύριος Ευγένιος Παπαδόπουλος, που αφορά την αγορά εκτάσεων στην Μύκονο, με προεκτίμηση της εφορίας, και τη μεταπώλησή τους αργότερα, με τη βοήθεια μιας off shore εταιρίας που έχουν ιδρύσει τα ίδια άτομα, στο εξαπλάσιο της αρχικής τιμής.

Δεν συγκαταλέγονται βέβαια στα καταγραφέντα σκάνδαλα, ο βίος και η πολιτεία του «ωραίου Μπρούμελ» του ΠΑΣΟΚ, του κατά κόσμο παμφάγου κυρίου Άκη Τσοχατζόπουλου και των δισεκατομμυρίων ευρώ που προέρχονται από τις μίζες και το ταμείο του ΠΑΚ.
Και έρχεται πλέον η υπερχρέωση της χώρας και η διόγκωση του δημόσιου χρέους, όταν το 1981 το δημόσιο χρέος ήταν μόλις 29% και έφτασε σε χρέος ρεκόρ.

Η Ελλάδα σήμερα χρωστά το 143% του ΑΕΠ της και σύμφωνα με την επίσημη πρόβλεψη του ΔΝΤ, το χρέος της χώρας για το 2013 θα φτάσει το 171%!!! Όταν η συμμορία Παπανδρέου το παρέλαβε στο 120%, οδήγησε την Ελλάδα σε χρόνο μηδέν να κατέχει την 13 θέση στον Κόσμο σε Δημόσιο χρέος και κάθε Έλληνας να χρωστά 42.216 δολάρια ληστεύοντας τους πολίτες και οδηγώντας τους στην εξαθλίωση εξευτελίζοντας την έννοια του Ελληνισμού με χυδαίο και απρεπή τρόπο.

Παρ’ όλα αυτά τα δυσμενή για το Έθνος, η υλοποίηση του εξυφανθέντος σχεδίου της χρεοκοπίας της Ελλάδας από τους διεθνείς κερδοσκόπους έλαβε χώρα από την επομένη των εκλογών 05/10/2009 και λίγες ημέρες αργότερα στις 22/10/09 (με τις υπ’ Αριθμούς Πρωτοκόλλου 690 και 691 διατάξεις) διά των οποίων η κατ’ επίφαση Τράπεζα της Ελλάδας, κατόπιν αιτήματος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, προέβη σε αλλαγή του κανονισμού του συστήματος διακανονισμού πωλήσεων των τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου από Τ3 σε Τ10 διευκολύνοντας έτσι τους υποτιμητικούς κερδοσκόπους «σορτάκηδες» να εξοντώσουν την ελληνική οικονομία, εκτοξεύοντας, με ανύπαρκτο ρίσκο, το κόστος δανεισμού της χώρας μας από 100 περίπου μονάδες βάσης [basis points] σε 450, υπονομεύοντας τα εθνικά μας συμφέροντα! 

Και φτάνουμε στο σήμερα που μιά τριμερής, γιαλατζί κυβέρνηση λοβοτομημένων λοβιτουρατζήδων, ερήμην του Λαού και υπό την παρότρυνση των κ.κ. Ι. Στουρνάρα και Γ. Προβόπουλου, των καταστροφέων της ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ και των ασφαλιστικών ταμείων οι οποίοι, ως διεκπεραιωτές των ανόμων ορέξεων των ευρωπαϊκών και διεθνών ληστοσυμμοριών των Ρότσιλντ, θα αποτελειώσουν την εθνική οικονομία, διαμοιράζοντας τα ιμάτια του ελληνικού ιδιωτικού και δημόσιου πλούτου ξεπουλώντας με αδιαφανείς όρους την Αγροτική Τράπεζα, που έχει υποθηκευμένη το 70% της καλλιεργήσιμης γης και υπό τις επιταγές των σκοτεινών κύκλων που υπηρετούν θα οδηγήσουν τους αγρότες σε αφανισμό και τον ελληνικό Λαό υποχείριο των σχεδίων τους εκτελώντας ένα ακόμα «συμβόλαιο θανάτου» κατά του Έθνους.
«Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν!»

Κατόπιν των ανωτέρω, επί των οποίων ΟΥΔΕΙΣ, ΟΥΔΕΜΙΑ αντιλογία δύναται να προτάξει, ερωτώ τα πολιτικά σκύβαλα που παριστάνουν τους εκπροσώπους του Λαού:
«Πού πήγαν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια που αποκόψατε από το κορμί της πατρίδας μου ως ύαινες σιχαμερές; Ποιά μερίδα αναλογεί στον Λαό μου από τα αποφάγια σας όρνεα τερατόμορφα; Με ποιόν Έλληνα καθίσατε στο ίδιο τραπέζι να φάτε; Με τους ελληνόφωνους του σιναφιού σας ναι, τρωγοπίνατε μεθοκοπώντας με αίμα ελληνικό χορεύοντας τους καταραμένους χορούς των βρικολάκων!!»
            Δια την αντιγραφήν.
Σωτήριος Καλαμίτσης
http://taxalia.blogspot.com/

Πως να φτιάξεις πετρέλαιο κίνησης και θέρμανσης από χρησιμοποιημένο φυτικό τηγανόλαδο!

Η απλή μέθοδος για τους θερμούς μήνες..

Κι όμως μπορούμε να κινούμε τα οχήματά μας με καύσιμο που παρασκευάζουμε οι ίδιοι, από τα χρησιμοποιημένα τηγανόλαδα μας, πάμφθηνα και μάλιστα χωρίς να επιβαρύνουμε και την ατμόσφαιρα...δηλαδή οικολογικά!!

Το “σπιτικό” πετρέλαιο (biodiesel B100) μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πετρελαιοκίνητα οχήματα χωρίς καμία μετατροπή, καθώς δεν διαφέρει σε τίποτε από το συμβατικό ντίζελ, παρά μόνο στην τιμή: 1,51 ευρώ το λίτρο στο βενζινάδικο, 0,20 ευρώ στο σπίτι!  Το βιοντίζελ που παράγεται δεν είναι τοξικό, δεν αναφλέγεται εύκολα (στους 125 βαθμούς Κελσίου έναντι 50 βαθμών για το συμβατικό) και άρα είναι ασφαλέστερο. Παράγει δε  εξαιρετικά χαμηλές εκπομπές αερίων!



Απαραίτητη προϋπόθεση το αυτοκίνητό σας να είναι πετρελαιοκίνητο, αλλιώς μην το σκέφτεστε..μετατρέψτε το αμέσως ή αποσύρετε το βενζινοκίνητό σας και αγοράστε ένα πετρελαιοκίνητο - κι αν είναι και παλιό πετρελαιοκίνητο ακόμα καλύτερα- γιατί σας συμφέρει απίστευτα!!

Αυτή η διαδικασία αφορά την παρασκευή μικρών ποσοτήτων πετρελαίου (βιοκαυσίμου) 11.5 λίτρα δηλαδή 245 χλμ. πορείας για το αυτοκίνητό σας, κυρίως κατά τους ζεστούς μήνες και με την απλότητά της μας λύνει τα χέρια στην κίνηση του οχήματός μας ενώ ταυτόχρονα δεν μας αδειάζει την τσέπη !
Θα ακολουθήσει κι άλλη αναλυτικότατη διαδικασία παρασκευής βιοκαυσίμου (μεγαλύτερων ποσοτήτων) κατάλληλη για παρασκευή πετρελαίου κίνησης και θέρμανσης για όλο το έτος αλλά μελετήστε αρχικά αυτή την διαδικασία για να καταλάβετε την ευκολία της και να εξοικιωθείτε, ώστε τους 6 καλοκαιρινούς μήνες που θα έρθουν να παράγετε το δικό σας καύσιμο πανεύκολα...
Παρακολουθήστε πρώτα το βίντεο για να καταλάβετε την απλούστατη αυτή διαδικασία...Έπειτα διαβάστε τις οδηγίες και τις δοσολογίες προσεκτικά και φτιάξτε 11.5 λίτρα πετρέλαιο/biodiesel B100 (245χλμ. πορείας για το αυτοκίνητό σας!) με κόστος 2,40 Ευρώ συνολικά για όλη την ποσότητα των 11,5 λίτρων!!!!

Το diesel όπως είναι γνωστό στοιχίζει 1,51 Ευρώ ΤΟ ΛΙΤΡΟ οπότε τα 2,40 Ευρώ για τα
11,5 λίτρα είναι αυτονόητα ένα αστείο κόστος !!!


ΥΛΙΚΑ

70gr NaOH Καυστική σόδα
1,90 lt Μεθανόλη
11,5 lt χρησιμοποιημένο φυτικό λάδι
μια ζυγαριά
ένα πλαστικό χωνί
ένα μπουκάλι 4λιτρο από χοντρό πλαστικό (για την ανάμειξη μεθανόλης και σόδας)
ένα μπουκάλι 15λιτρο από χοντρό πλαστικό (για το βιοκαύσιμό μας)
χοντρά, ελαστικά, αδιαπέραστα γάντια
προστατευτικά γυαλιά
μια πλαστική ποδιά στήθους - μέσης
μια χειρουργική μάσκα
3 - 4 μέρες τουλάχιστον αναμονή


ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Ζυγίζουμε τα υλικά μας.

Φοράμε τα προστατευτικά είδη στο σώμα και τα μάτια μας.

Μέσα σε ένα 4λιτρο μπουκάλι από χοντρό πλαστικό (τελείως καθαρό και απαλλαγμένο από λιπαρότητα και νερό) τοποθετούμε την μεθανόλη.

Ρίχνουμε σιγά-σιγά μέσα στο μπουκάλι την καυστική σόδα - μέσα από το πλαστικό χωνί.
Χωρίς να κλείσουμε το καπάκι στριφογυρίζουμε για λίγο προσεκτικά το μπουκάλι γύρω - γύρω με προσοχή ώστε να μην βγει σταγόνα έξω.

Όταν πια δεν αισθανόμαστε τους κόκκους της σόδας μέσα στο υγρό κλείνουμε πολύ σφιχτά το καπάκι και ανακινούμε πολύ καλά ώστε να διαλυθεί τελείως η καυστική σόδα στην μεθανόλη.

Στο σημείο αυτό το μείγμα θα ζεσταθεί και αυτό είναι κάτι φυσιολογικό.

Στο μεταξύ έχουμε σουρώσει καλά το λάδι μας και το έχουμε ζεστάνει στους 55 βαθμούς Κελσίου.

Τους ζεστούς μήνες αφήνουμε το λάδι στον ήλιο να ζεσταθεί για μερικές ώρες μέχρι να ''πιάσει'' την επιθυμητή θερμοκρασία.

Ελέγχουμε την θερμοκρασία του λαδιού μας σε κάθε περίπτωση και προσέχουμε να μην ανέβει πάνω από την ιδανική (55 βαθμοί Κελσίου) γιατί το πετρέλαιο μας θα πάει χαμένο.

Ρίχνουμε λοιπόν το καυστικό μείγμα μέσα στο ζεστό λάδι μας, κλείνουμε το καπάκι πολύ σφιχτά και ανακινούμε πολύ έντονα ώστε τα καυστικά να ενσωματωθούν και να αρχίσει η ζύμωση του καυσίμου μας.

Την ίδια στιγμή που ρίχνουμε τα καυστικά στο λάδι παρατηρούμε την αλλαγή στο χρώμα και την σύσταση των υγρών μας.

Αφού κουνήσουμε το μείγμα μας για μερικά λεπτά ανοίγουμε το καπάκι να απελευθερώσουμε την πίεση στο δοχείο και το ξανακλείνουμε αμέσως.

Τους ζεστούς μήνες αφήνουμε το δοχείο μας στον ήλιο για τουλάχιστον 3 ημέρες, σε άμεση ακτινοβολία και χωρίς να το κινούμε .

Μετά την τρίτη ημέρα παρατηρούμε πως το καύσιμό μας έχει γίνει διαυγές και ανοιχτόχρωμο ενώ στον πάτο του δοχείου μας επικάθεται ένα παχύ στρώμα γλυκερίνης. Αυτό σημαίνει πως η ζύμωση μας ήταν επιτυχής.

Αδειάζουμε λοιπόν με προσοχή το καύσιμο μας σε άλλο πλαστικό δοχείο προσέχοντας να μην ανακατευτεί με την γλυκερίνη που βρίσκεται στον πάτο του μπουκαλιού.

Δηλαδή διαχωρίζουμε την γλυκερίνη και παίρνουμε για χρήση μόνο το καθαρό καύσιμο που έχουμε δημιουργήσει.

Έπειτα γεμίζουμε το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μας με το πετρέλαιό μας, βάζουμε μπροστά και φεύγουμε...τόσο απλά!

    Δεν πλένουμε και δεν στεγνώνουμε το καύσιμό μας όπως θα κάνουμε με την διαδικασία που θα ακολουθήσει σε επόμενη ανάρτηση.

    Στην καλοκαιρινή αυτή διαδικασία ο ήλιος κάνει την σπουδαιότερη δουλειά στην ζύμωση του καυσίμου μας.

    Εμείς μετά από 35.000 χλμ. με τα πετρελαιοκίνητά μας δεν αντιμετωπίσαμε ποτέ μηχανικά προβλήματα, αλλάξαμε μόνο ένα φίλτρο βενζίνης προληπτικά επειδή το καύσιμο σε αυτή την διαδικασία δεν πλένεται και με την πάροδο των μηνών μπορεί να δημιουργήσει καμιά φορά πήγματα στο ντεπόζιτο.

    Στις 3 ημέρες το ph πέφτει στο 7.  Καλό βέβαια είναι να αφήνουμε το καύσιμο να ωριμάζει και περισσότερο των 3 ημερών φτιάχνοντας πολλές μικρές ποσότητες αλλά εγγυημένα οι 3 ημέρες είναι αρκετές για την χρήση.

    Δεν χρειάζεται να αποθηκεύσουμε το καύσιμο σε εσωτερικό χώρο, αρκεί να το διατηρούμε εξωτερικά σε άμεση ηλιακή ακτινοβολία.

Φυτικό λάδι/λίπος

    Το φυτικό λίπος/λάδι το προμηθευόμαστε από ψησταριές και εστιατόρια. Είναι το ''σκουπίδι'' των φαγάδικων και μάλιστα δεν έχουν πού να το πετάξουν.  Τα εστιατόρια αναζητούν τρόπους να ξεφορτωθούν τα καμένα λίπη και έλαια, καθώς απαγορεύεται να τα διαθέτουν στις αποχετεύσεις τους. Έτσι μπορείτε άνετα αν τα ζητήσετε να τα πάρετε δωρεάν.

    ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΖΩΙΚΟ ΛΙΠΟΣ και φροντίζουμε να συννενοηθούμε με τον ψητοπώλη/εστιάτορα ώστε το λάδι που θα μας φυλάει να είναι μόνο φυτικό, και να μην είναι ούτε καν μείγμα φυτικού και ζωικού. ΜΟΝΟ ΦΥΤΙΚΟ ΛΙΠΟΣ για την διαδικασία αυτή.

    Το φυτικό λίπος μας πρέπει να το φιλτράρουμε 2 και 3 φορές εξακολουθητικά σε πολύ λεπτή μουσελίνα ή σε οποιοδήποτε πολύ πυκνό φίλτρο προκειμένου να απομακρύνουμε κάθε ίχνος φαγητού.

    Μπορούμε ακόμη να φυλάμε σε ένα δοχείο το τηγανόλαδό μας, το λάδι της φριττέζας μας, τα λάδια από τις κονσέρβες και γενικά τα χρησιμοποιημένα φυτικά μας έλαια, να τα σουρώνουμε και να τα χρησιμοποιούμε για την παραγωγή του βιοκαύσιμου.

    Το χρησιμοποιημένο φυτικό λάδι μας χρειάζεται ζέσταμα πριν την παρασκευή του βιοκαυσίμου και ξανά ζέσταμα μετά την ανάμειξη με τα καυστικά. Το καλοκαίρι που οι θερμοκρασίες είναι υψηλές βγάζουμε το μπουκάλι μας με το λάδι να ζεσταθεί απευθείας στον ήλιο και πριν και κατά την διάρκεια της ζύμωσης.

    Όπως είναι φανερό το καλοκαίρι η παραγωγή του πετρελαίου μας είναι παιχνιδάκι γιατί το μόνο που κάνουμε είναι να το ζεσταίνουμε στον ήλιο, να το αναμιγνύουμε και να το αφήνουμε ξανά στον ήλιο μέχρι την χρήση. Επίσης το καλοκαίρι το καύσιμό μας το αποθηκεύουμε εξωτερικά και σε άμεση ακτινοβολία.

Καυστική σόδα & Μεθανόλη

    Προμηθευόμαστε την καυστική σόδα από το μπακάλικο και είναι φθηνή! Μεθανόλη βρίσκει κανείς σε καταστήματα χημικών και είναι επίσης πολύ φθηνή.

    Αυτά τα στοιχεία είναι ιδιαίτερα καυστικά αλλά είναι απολύτως απαραίτητα για την διαδικασία μας.

    Όταν εργαζόμαστε λοιπόν με τα στοιχεία αυτά πρέπει να λαμβάνουμε κάποια μέτρα για την προστασία μας. Δηλαδή είναι απαραίτητο να φοράμε χοντρά, ελαστικά, αδιαπέραστα γάντια, προστατευτικά γυαλιά, μια πλαστική ποδιά στήθους - μέσης και μια χειρουργική μάσκα.

    Όταν αναμειγνύουμε τα στοιχεία αυτά δεν εισπνέουμε τα αέρια που δημιουργούνται.

    Κάνουμε την διαδικασία της ανάμειξης σε αεριζόμενο χώρο με το παράθυρο ανοιχτό ή σε εξωτερικό χώρο.

    Το μπουκάλι που θα τα αναμείξουμε πρέπει να είναι από χοντρό πλαστικό γιατί κατά την ανάμειξη τα υλικά θα ανεβάσουν ελαφρώς θερμοκρασία.

Αν επιλέξουμε να χρησιμοποιήσουμε το καύσιμο που παρασκευάσαμε και τον χειμώνα καλό θα ήταν να γνωρίζουμε τα παρακάτω:

TIPS - σπάνιες περιπτώσεις που πρέπει όμως να γνωρίζετε..

    Tο χειμώνα σε θερμοκρασίες μέχρι μείον -4 βαθμούς Κελσίου το βιοκαύσιμό μας λειτουργεί άψογα και δεν πήζει . Για να είμαστε όμως ήσυχοι, σε θερμοκρασίες από 4 εώς μείον -7 βαθμούς Κελσίου αναμειγνύουμε το βιοκαύσιμό μας με ποσότητα κανονικού πετρελαίου σε αναλογία 50% βιοκαύσιμο και 50% πετρέλαιο. Σε θερμοκρασίες από -7 και κάτω αναμειγνύουμε το βιοκαύσιμό μας με απλό πετρέλαιο σε αναλογία 20% βιοκαύσιμο και 80% πετρέλαιο. Ακόμη όμως και στην περίπτωση που παραλείψετε να αναμείξετε το βιοκαύσιμό σας το αυτοκίνητο δεν παθαίνει καμιά φθορά, απλώς δεν λειτουργεί γιατί φράζει το φίλτρο της βενζίνης. Πρέπει λοιπόν απλώς να περιμένουμε να ζεσταθεί το καύσιμό μας για λίγο και κινούμε το όχημά μας κανονικά.

    ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΜΕΙΓΝΥΟΥΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ το καύσιμό μας με απλό πετρέλαιο (λόγω κόστους) όταν οι θερμοκρασίες κατρακυλούν, ΔΗΛΑΔΗ αν θέλουμε να χρησιμοποιούμε ΜΟΝΟ το δικό μας βιοκαύσιμο χειμώνα - καλοκαίρι τότε μπορούμε να αγοράσουμε ένα μικρό εξάρτημα που θερμαίνει το καύσιμό μας και το κάνει διαθέσιμο σε όλες τις καιρικές συνθήκες. Το εξάρτημα είναι οικονομικό και τοποθετείται στο ντεπόζιτο ζεσταίνοντας το καύσιμο πριν την εκκίνηση σε χρόνο μηδέν. Αξίζει τον κόπο η αγορά του μπροστά στην αγορά του απλού πετρελαίου. Δείτε την φωτό αλλά στην αγορά θα βρείτε πολλά και διαφορετικά.

 Επειδή το βιοκαύσιμό μας δεν πλένεται ούτε στεγνώνεται όπως συνηθίζεται στην παρασκευή μεγάλων ποσοτήτων biodiesel Β100 (με μια διαδικασία που θα αναλύσουμε σε άλλη ανάρτηση που θα ακολουθήσει) ενδέχεται (αν και δεν μου έχει συμβεί ποτέ τα τελευταία 5 χρόνια που το παρακευάζω και το χρησιμοποιώ) να αφήσει ένα πήγμα στο ντεπόζιτο της βενζίνης. Αυτό είναι ένα απλό και επιλύσιμο ζήτημα. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να έχουμε μαζί μας ένα δεύτερο φίλτρο και να μάθουμε να το αλλάζουμε μόνοι μας αν και εφόσον κάτι τέτοιο συμβεί που ειλικρινά αμφιβάλω.

    Το βιοκαύσιμο που παράγεται μέσω αυτής της διαδικασίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για αυτοκίνητα που κινούνται με πετρέλαιο αλλά και για λέβητες θέρμανσης, ατομικούς, σε πολυκατοικίες, ξενοδοχειακές μονάδες κλπ. Η ποσότητα όμως που πρέπει να παρασκευάσουμε για την δεξαμενή μας είναι μεγάλη και έτσι η διαδικασία είναι πιο περίπλοκη αφού περιλαμβάνει ειδικό τεστάρισμα, φιλτράρισμα και ζέσταμα του λαδιού μας πριν την διαδικασία και πλύσιμο-στέγνωμα του τελικού καυσίμου. Όποτε θα δείξουμε την λεπτομερή παρασκευή του σε μια άλλη ανάρτηση που θα ακολουθήσει παρακάτω πολύ σύντομα.
πηγη

"Φοβάμαι ότι κάποιοι σπρώχνουν την Eλλάδα σε εμφύλιο"

Ο δημοσιογράφος Charlie McGrath, πολιτικός αναλυτής και ιδρυτής του ανεξάρτητου αμερικανικού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου Wide Awake News, σε συνέντευξή του στο Russia Today News





Russia Today News: Πιστεύετε ότι το νέο δάνειο με τα νέα μέτρα λιτότητας που συνεπάγεται θα συμβάλει στην αποφυγή της οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας;

Charlie McGrath: Όχι, δεν το πιστεύω. Χρόνια το συζητάμε αυτό και συνεχώς παρακολουθούμε την Ελλάδα να προχωράει ασθμαίνοντας για λίγα ακόμα μέτρα, μέχρι την επόμενη δόση, και μετά από λίγους μήνες είναι σε χειρότερη κατάσταση από πριν και χρειάζεται νέα δόση δανείου. Παράλληλα βλέπουμε την αγανάκτηση αυτού του λαού να αυξάνεται με κάθε νέα δόση και δέσμη μέτρων. Και την επόμενη φορά θα συσσωρευτεί ακόμα περισσότερη οργή μέχρι να κλιμακωθεί. Αυτό είναι το φυσικό επακόλουθο μιας ανοιχτής επίθεσης σε μια εκλεγμένη αντιπροσωπευτική κυβέρνηση και μιας επίσης ανοιχτής επίθεσης εναντίον της εθνικής κυριαρχίας μιας χώρας.

Βλέπουμε μια Τρόικα να έχει καταλάβει την Ευρώπη. Βλέπουμε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να προσπαθούν να αυτοανακηρυχθούν σε κυβέρνηση όλης της Ευρώπης, εν προκειμένω της Ευρωζώνης.

Russia Today News: Tι είναι χειρότερο, επομένως, για τον ελληνικό λαό; Να βγει από το ευρώ και να κηρύξει χρεοκοπία ή να εξακολουθήσει να δανείζεται και να εφαρμόζει μέτρα λιτότητας;

Charlie McGrath: Σίγουρα το δεύτερο. Είναι δυνατόν να συνεχίζονται τα δάνεια και να εξακολουθούν να πληρώνουν οι απλοί Έλληνες ενώ θα διογκώνεται το χρέος της χώρας; Είναι εντελώς παράλογη η όλη διαδικασία.

Κατά τη γνώμη μου, η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ισλανδίας. Να βγει και να πει στις τράπεζες: "Μας συγχωρείτε πολύ, αλλά μας δανείσατε χρήματα, προκαλέσατε το χρέος μας και τώρα χάνετε". Αυτό είναι που κανονικά συμβαίνει σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες που διέπονται από τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, αλλά στην περίπτωση της Ελλάδας έχουμε κάτι διαφορετικό και πρωτοφανές. Έχουμε κάποιους δανειστές που φορτώνουν το χρέος στις πλάτες του ελληνικού λαού.

Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, αυτό δεν θα σταματήσει στην Ελλάδα. Όλη η Ευρώπη θα οδηγηθεί στην ίδια μαρτυρική οδό. Αυτός είναι και ο λόγος που βλέπουμε ένα υπερβάλλοντα ζήλο από πλευράς του προγράμματος αγοράς ομολόγων να εκχωρεί όλο και περισσότερη εξουσία στις Βρυξέλλες. Κατανοούν πλήρως ότι η κρίση δημόσιου χρέους, αν και ξεκίνησε από την Ελλάδα, δεν θα σταματήσει εκεί.

Russia Today News: Κατά την άποψή σας, πού οδηγείται η Ελλάδα με όλη αυτή την αγανάκτηση και τις διαμαρτυρίες που βλέπουμε με κάθε νέα εξαγγελία μέτρων;

Charlie McGrath: Έχουμε ήδη δει πολίτες να αυτοκτονούν μπροστά στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Βλέπουμε Έλληνες πολίτες που έχουν χάσει τα πάντα, έχουν χάσει τις ελπίδες τους και δημιουργείται πλέον η γενική αίσθηση ότι δεν υπάρχει μέσα στο κτίριο αυτό κανείς που να τους αντιπροσωπεύει. Βλέπουμε μια μορφή σύγχρονης τυραννίας που ασκείται από μια μερίδα τεχνοκρατών μέσα στην Ελλάδα και επιβάλλεται στην πλειοψηφία. Και η μειοψηφική αυτή μερίδα εκφράζεται μέσα στο κοινοβούλιο ως πλειοψηφία των 153 ψήφων από τις συνολικές 300, με αποτέλεσμα να επιβάλλει περισσότερη λιτότητα σε αυτό τον λαό. Αποτέλεσμα είναι οι Έλληνες να χάνουν ολοένα και περισσότερο τις ελπίδες τους, βλέποντας ότι δεν έχουν πια κανένα έλεγχο πάνω στο οικονομικό μέλλον της χώρας τους.

Είναι δυνατόν, επομένως, η κατάσταση αυτή να μην οδηγήσει σε κάτι ακραίο, όπως είναι ένας εμφύλιος; Και αυτό ακριβώς φοβάμαι ότι θα συμβεί. Κινδυνεύει η χώρα αυτή να διολισθήσει σε εμφύλιο πόλεμο εάν οι αξιωματούχοι της Αθήνας δεν ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ισλανδίας και δεν δώσουν ένα τέλος στη δανειοδότηση της χώρας από πηγές που την λυμαίνονται.

Russia Today News: Την ερχόμενη Κυριακή, η Βουλή των Ελλήνων πρόκειται να εγκρίνει τον νέο προϋπολογισμό της χώρας. Τι θα πρέπει να αναμένουμε;

Charlie McGrath: Η κατάσταση της υγείας της οικονομίας αυτής της χώρας δεν πρόκειται να αλλάξει, εάν δεν συνειδητοποιήσουν οι πολιτικοί της ότι η χώρα είναι χρεοκοπημένη και εάν δεν πουν στις μεν τράπεζες ότι κρατούν το χρέος τους, στην δε Ε.Ε. και την ΕΚΤ, ότι πρόκειται να κηρύξουν χρεοκοπία. Αυτό θα συνέβαινε σε μια οποιαδήποτε καπιταλιστική χώρα. Η Ελλάδα θα επανέλθει σε μια οικονομική κατάσταση που θα την χαρακτηρίζαμε υγιή, μόνο εάν συνειδητοποιήσει και αναγνωρίσει δημοσίως ότι έχει χρεοκοπήσει τελείως και στη συνέχεια ξεκινήσει από την αρχή.
http://kostasxan.blogspot.gr

Επιστροφή στην ύπαιθρο

Διερχόμεθα καιρούς χαλεπούς. Έχω την αίσθηση πως η πείνα θα επιτεθεί απότομα και θα βρει πολύ κόσμο απροετοίμαστο. Εύχομαι φυσικά, μετά από κάποια χρόνια να διαβάζουν αυτές τις αράδες κάποιοι και να χαμογελάνε ειρωνικά, επειδή τίποτα άσχημο δε θα έχει συμβεί.

Το 2008 οι 20 ισχυρότερες οικονομικά δυνάμεις του πλανήτη, πήραν αποφάσεις για εμάς, χωρίς εμάς.   Όμως αυτό που πολλοί αποκαλούν παγκόσμια τάξη πραγμάτων, δείχνει να αλλάζει καθημερινά και τα πράγματα να παίρνουν απότομες στροφές, με στόχο την εξαθλίωση των μεσαίων και των πιο αδύναμων κοινωνικά ομάδων (οι οποίες αποτελούν  και τη συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού) και να ενισχύεται η θέση των ισχυρότερων.

Ακόμα και η διατροφή του λαού κατευθύνεται από παγκόσμια κέντρα. Τροφές μεγαλωμένες με «παρά φύσει» τρόπους καταλήγουν στα πιάτα μας καθημερινά και τα νοσοκομεία γεμίζουν από ασθενείς που νοσούν από την επάρατο, αδυνατώντας να αποδείξουν την πηγή του κακού. Τα markets δέχονται από τους παραγωγούς μόνο τα ομοιόμορφα καλογυαλισμένα φρούτα, χωρίς τα σημάδια που σε κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να έχουν. Οι παραγωγοί  με τη σειρά τους δηλητηριάζουν τις σοδειές τους με πανίσχυρα φάρμακα και μαζί μ΄ αυτές δηλητηριάζουν τους καταναλωτές, αλλά και τη μάνα γη, η οποία για να αποδώσει ίδια σοδειά τον επόμενο χρόνο, θα χρειαστεί περισσότερη ποσότητα φαρμάκων.

Φταίμε. Μη πει κανείς πως δε φταίμε κι εμείς. Είτε αυτοί είναι οι γονείς μας, είτε οι παππούδες μας, είτε εμείς οι ίδιοι. Εγκαταλείψαμε την ύπαιθρο και μαζευτήκαμε στην πόλη αναζητώντας μια καλύτερη και ποιοτικότερη ζωή. Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια συλλογιστική βάση κι ας αναρωτηθούμε. Ποιο  είναι το καλύτερο, ποια  είναι η ποιότητα; Τα καυσαέρια της Αθήνας, Θεσσαλονίκης , Πάτρας; Το άγχος της καθημερινότητας για το μεροκάματο του τρόμου; Οι γρήγοροι ρυθμοί;  Τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να προλάβουμε κάτι που πραγματικά δε ξέρουμε!  Το πράγμα βέβαια άρχισε να γιγαντώνεται από το 2009 και μετά, αλλά ο κόσμος αντέδρασε μηδενικά ή ελάχιστα. Περιμένουμε κάθε μέρα το επόμενο χαράτσι, την επόμενη απόλυση, την επόμενη βλαπτική μεταβολή σ΄ αυτό που μάθαμε να ονομάζουμε ποιότητα ζωής. Με την απάθεια μας όμως, το μόνο που κάνουμε είναι να ενισχύουμε τις βλέψεις των ολίγων, που μας θέλουν ταπεινούς υπηρέτες των ανεπτυγμένων, παρέχοντας πάμφθηνες υπηρεσίες και αγαθά, μη μπορώντας να απολαύσουμε τη χώρα μας, ίσως την πιο όμορφη χώρα σ΄ αυτό τον πλανήτη, αλλά και την πιο άτυχη συνάμα.

Αντίδραση. Τώρα. Το δυσκολότερο κομμάτι είναι η απόφαση. Ας αφήσουμε την πόλη. Ας στραφούμε στο χωριό. Όσοι από εμάς έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε. Σίγουρα είμαστε πολλοί. Για όσους δεν έχουν, τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα όταν αποκεντρωθεί η πόλη.  Πόσο δύσκολα θα είναι στην αρχή; Σίγουρα θα είναι. Μπορείς όμως να το κάνεις σταδιακά. Βήμα – βήμα. Προετοίμασε τη γη. Φτιάξε υποδομή για νερό. Κλάδεψε τα δέντρα.
Το στάβλο για τα ζώα, μια αποθήκη για τις σοδειές σου, το σπιτάκι να έχει τα βασικά. Κάνε επαφές με τους γείτονές σου. Ο Θεός κι ο γείτονας λέγανε παλιά. Θα τον βοηθήσεις και θα σε βοηθήσει. Απόκτησε αυτάρκεια.

Οι γέροι θα είναι οι μεγαλύτεροι σύμβουλοι στα της υπαίθρου. Μπορούν και θέλουν να προσφέρουν με τη γνώση τους. Για τα παιδιά μην ανησυχείτε. Είναι ευπροσάρμοστα, αρκεί να τους δώσετε να καταλάβουν πως αυτό πρέπει να γίνει.
Ακόμα και στην ακραία περίπτωση που δεν θα υπάρχουν χρήματα, ή αυτά δεν θα έχουν καμία δύναμη, τα αγαθά του αγροκτήματός σας, θα αποτελούν εξαιρετικά ανταλλακτικά μέσα για να συμπληρώνουν τις ελλείψεις τους δικού σας σπιτικού.

Κάποια στιγμή που θα έχουν μπει τα πράγματα σε μια σειρά, θα καταλάβετε και τη διαφορά της ποιότητας ζωής. Του καθαρού αέρα, της γνήσιας καθαρής νόστιμης τροφής, αλλά και της ανθρώπινης επαφής που χάθηκε τώρα πια. Παλιά υπήρχαν χίλιοι λόγοι για να σμίγουν στα σπίτια τους οι άνθρωποι για να χαίρονται τις χαρές τους και να συμμερίζονται τη λύπη αυτών που το χρειάζονταν. Σήμερα όχι. Η επιστροφή στην ύπαιθρο θα μας χαρίσει χρόνια ζωής, θα μας βοηθήσει να επιβιώσουμε από τα κακά που μάλλον σύντομα θα ταλαιπωρήσουν πολύ κόσμο, αλλά το σπουδαιότερο είναι πως θα ξαναγίνουμε άνθρωποι.

Δε θέλω να περιμένω μια καλή νεράιδα, που μπορεί να μην εμφανιστεί ποτέ. Θέλω να αντιδράσω μόνος μου. Σήμερα. Τώρα.

Κι αν αποτύχω, θα μπορώ να περηφανεύομαι πως τουλάχιστον  προσπάθησα……..

www.ftiaxno.g

«Νεοστηλίται και όνοι πολιτικοί»

Αν ζούσε ο Νικόλαος Πλαστήρας, θα τους είχε εκτελέσει αυθημερόν! Όχι έξι αλλά εκατόν έξι. Ο Πλαστήρας όμως δεν ζει και Μαύρος Καβαλάρης γεννιέται κάθε διακόσια χρόνια. Έτσι οι δειλοί και άνανδροι, οι προδότες δεν κινδυνεύουν. Προς το παρόν. Όμως φοβούνται, όταν ξεμυτίζουν από τους σιδερόφρακτους πύργους τους, τρέμουν...
Τους είδαμε στην παρέλαση, να προσέρχονται δορυφορούμενοι από κουστωδία αστυνομικών, ένοχοι, κατηφείς, αποκομμένοι από τον λαό. Κάποτε οι ζητωκραυγαστές λακέδες τους, τους υποδέχονταν με χειροφιλήματα και γλοιώδεις υποκλίσεις, τώρα που αποκαλύπτεται η σαπίλα και η τρισαθλιότητά τους, ο κόσμος τους φτύνει. Αν και «πτυόμενοι σπογγίζονται• ουδόλως δε θεωρούνται προσβεβλημένοι, αν οι σύγχρονοι Έλληνες φρονούσι, γράφουσι και κηρύττουσι περί αυτών, ως οι Γάλλοι περί του Μαζαρίνου, ότι γνωρίζουσι εικοσιτέσσαρας τρόπους να προμηθεύοναι χρήματα, εξ ων ο τιμιώτερος είναι η κλοπή» γράφει ο δηκτικός και σκωπτικός Ροϊδης στο άρθρο του «όνοι πολιτικοί». (Ασμοδαίος, 29 Ιουνίου 1875).
Όμως δεν συμβαίνουν πρώτη φορά τέτοια γεγονότα στην Ελλάδα. Υπάρχει ιστορικό προηγούμενο. Το 1874, η κυβέρνηση Δ. Βούλγαρη, που κατέκτησε την αρχή με εκλογικό πραξικόπημα και την συντηρούσε με αλλεπάλληλες συνταγματικές εκτροπές, δωροδόκησε βουλευτές και πέτυχε την αποστασία τους με χρηματικά εντάλματα του δημοσίου ταμείου και σωρεία χαριστικών παροχών. Επωφελήθηκαν τότε οι συμπολιτευόμενοι βουλευτές και έσπευσαν να εκβιάσουν τους υπουργούς, με την απειλή απουσίας από το κοινοβούλιο κατά τις κρίσιμες ψηφοφορίες, για να ικανοποιήσουν τις πιο ανήθικες ρουσφετολογικές αξιώσεις.

Το σύνολο των εκτάκτων πολιτικών γεγονότων και ανωμαλιών της εποχής εκείνης, αναφέρονται στην πολιτική ιστορία μας, ως «Στηλητικά». Για τα γενέθλια της λέξης πρέπει να πάμε στην αρχαία Ελλάδα. Στους αρχαίους Έλληνες υπήρχε η συνήθεια να αναγράφονται τα ονόματα των «άτιμων» σε στήλες, οι οποίες, στήνονταν σε δημόσιο χώρο, προς διασυρμό του «άτιμου». Και η ατιμία, η στηλίτευση, ισοδυναμούσε με ηθική εκμηδένιση, παρεμφερή με τον θάνατο.
Ο Ανδοκίδης, εκθέτει αναλυτικά, ποιοι πολίτες και για ποιες πράξεις στηλιτεύονταν ως «άτιμοι». Στην ίδια μοίρα «οι αργύριον οφείλοντες τω δημοσίω» και οι καταδικαζόμενοι για δωροδοκία. Μάλιστα η «ατιμία» συνόδευε, όχι μόνο τους δράστες, αλλά και τα τέκνα τους. («Οπόσοι... δώρων όφλοιεν• τούτους έδει και αυτούς και τους εκ τούτων ατίμουν είναι». «Περί Μυστηρίων, 73-74). Το ίδιο αναφέρει και ο Δημοσθένης στον «κατά Μειδίου» λόγο του (21, 113). Αντιγράφω το αρχαίο κείμενο προς γλωσσικήν τέρψιν:
«Εάν τις Αθηναίων λαμβάνη παρά τινός ή αυτός διδώ ετέρω ή διαφθείρει τινάς επαγγελόμενος (=υποσχόμενος) επί βλάβη του δήμου ή ιδία τινός των πολιτών, τρόπω ή μηχανή (=τέχνασμα) ητινιούν, άτιμος έστω και παίδες και τα εκείνου». Θα πει κάποιος: Είναι λογικό και δίκαιο να ατιμάζονται και τα παιδιά του διεφθαρμένου πολιτικού ή ιδιώτη;  (Από πόσα δεινά και από πόσους «άτιμους» τζιτζιφιόγκους και πορφυρογέννητους κοπρίτες θα γλίτωνε η Ελλάδα αν ίσχυε και σήμερα το αρχαίον έθος;).

Ο αρχαίος νομοθέτης εναποθέτει την αρετή και την ηθική ακεραιότητα του πολίτη σε δύο παράγοντες. Στην Παιδεία και στην οικογενειακή αγωγή. Οι πολίτες είχαν δικαίωμα και χρέος να καταγγέλουν, να στιγματίζουν και να «στηλιτεύουν» τους φαύλους άρχοντες. Ακόμη, η απειλή της «ατιμίας» γι’ ολόκληρη την οικογένεια, χαλιναγωγούσε τους φαύλους γεννήτορες, με αποτέλεσμα, κύριε Άκη και λοιποί των... λιστών, οι γονείς να μην επιδίδονται σε αμαρτίες και απατεωνιές που παιδεύουσι τέκνα.
Επιπροσθέτως, για να κατανοήσουμε τι σημαίνει αληθινή Δημοκρατία, και όχι κοινοβουλευτική λωποδυτοκρατία, στις στήλες της ατιμίας αναγράφονταν και τα ονόματα των λιποτακτών, και όσων κακομεταχειρίζονταν τους γονείς τους.

Αυτά τω καιρώ εκείνω. Τω καιρώ ετούτω, της νεότερης ιστορίας μας, έχουμε λοιπόν, την φαύλη διακυβέρνηση του Βούλγαρη, του επονομαζόμενου και «Τζουμπέ». (Ο Βούλγαρης, παλιός Κοτζάμπασης, φορούσε έναν μακρό ποδήρη μανδύα του «τζουμπέ»). Ο λαός όμως αντιδρά κατά της φαυλοκρατίας και των αργυρώνητων βουλευτών, τους οποίους ονομάζει «στηλίτες». (Ο Τύπος της εποχής ανέγραψε τα ονόματά τους σε ατιμωτική «στήλη», όπως στην αρχαία Αθήνα).

Όπου εμφανιζόταν «στηλίτης» βουλευτής, τα λαμόγια όπως θα λέγαμε σήμερα, ο κόσμος τους προπηλάκιζε. Διαβάζουμε στη εφ. «Νεολόγος», στις 29 Μαρτίου του 18775, την περιπέτεια του βουλευτή Πειραιώς Παπαγεωργίου, που προσχώρησε, το 1875, στο κυβερνητικό στρατόπεδο – κάτι σαν άδωνι ή βοριδομάκη – για το καλό της πατρίδας «βεβαίως βεβαίως», τον οποίο ο λαός αποκαλούσε Ιούδα Ισκαριώτη.
«Περί ώραν 4μ.μ. του Σαββάτου, άνθρωπος τις πελιδνήν έχων την όψιν, τας τρίχας ανωρθωμένας, την γλώσσαν έξω του στόματος κρεμαμένην και το στόμα χαίνον και αφρίζον, διέσχιζε δρομαίος τρέχων τας οδούς του Πειραιώς. Φωναί μακρόθεν ερχόμεναι – είναι λυσσασμένος, είναι λυσσασμένος – παρηκολούθουν τον φεύγοντα...
Ιδού τι είχε συμβεί: Ο προδρότης εισήλθεν εις κατάστημα ζητών ν’ αγοράση άλευρον, ότε εξαίφνης έξωθεν ηκούσθη:
-    Μη δίνετε αλεύρι στον Ιούδα! Αφήστε τον να ψοφήση από την πείνα! Είναι ο προδότης Παπαγεωργίου!
Ο στηλίτης προδιατεθειμένος, ως φαίνεται, να ίδη τοιαύτας υποδοχάς, δεν τα έχασε και αποφάσισε ν’ απαρνηθεί εαυτόν.
- Δεν είμαι εγώ, ρε παιδιά, ο Παπαγεωργίου. Αφήστε με, ρε παιδιά, εμένα με λένε Χατζηκωστή!

Η θέσις ανθρώπου απαρνουμένου εαυτόν και αλλάσσοντος όνομα, διότι το ιδικό του κατέστη αφόρητον εις αυτόν τον ίδιον, εκίνησε εις οίκτον τους διώκτας του και τον άφησαν προς στιγμήν. Επωφεληθείς τότε ετράπη εις φυγήν και ακολουθούμενος υπό των φωνών και των αρών των συρρευσάντων πολιτών, διέσχισε δρομέως τρέχων τας οδούς. Τί άραγε έγινε; Μήπως απελθών απήγξατο; (=μήπως κρεμάστηκε). Δεν το πιστεύομεν». (Κ. Σιμόπουλος, «η διαφθορά της εξουσίας», σελ. 284).

Τέτοιοι ήταν πάντα, οι περισσότεροι, απ’ αυτούς απαίδευτοι, ανυπόληπτοι και εξαρτημένοι από τις διαθέσεις του αρχηγού. (Θέαμα αηδές και γελοίο παρουσιάζει η Βουλή, όταν ομιλεί ο φερόμενος ως πρωθυπουργός, του νυν καιρού. Αμολάει μία καρυκευμένη ανοησία, ο κομματάρχης, και εκτινάσσονται από τα έδρανα και χειροκροτούν κάποιοι, ως ανδράποδα, μετά μανίας).
Και θα κλείσουμε με ένα κείμενο, το οποίο εξεικονίζει τη διαχρονική αχρειότητα των πολιτικάντηδων, των «όνων πολιτικών» τής σήμερον.

«Ήταν ένας καμηλιέρης, ο Εμίν αγάς, που έζησε μία ζωή στα καραβάνια. Αρρώτησε στα 99 του, ένιωσε πως ζυγώνει το τέλος και κάλεσε κοντά του παιδιά, εγγόνια, συγγενείς και φίλους και ζήτησε συγχώρεση. Θυμήθηκε και τις καμήλες του και παρακάλεσε να τον πάνε στο παχνί για να αποχαιρετήσει και εκείνες. Τις χάιδεψε ο Εμίν αγάς, έκλαψε και είπε:
-    Εγώ πια σας αφήνω. Έφτασε η ώρα μου. Αλλά για να πάω ήσυχος θέλω να με συγχωρέσετε για ό,τι κακό σας έκανα. Τι να γίνει, έτσι είναι ο ντουνιάς!
Και μία καμήλα, γερασμένη, του λέει:
-    Που μας έδερνες και που μας άφηνες νηστικές, κακά πράγματα, αμαρτία από το Θεό, μα στο συγχωράμε. Ένα μόνο δεν θα σου συγχωρέσουμε ποτέ.
-    Ποιο; Ρωτάει τρομαγμένος ο Εμίν αγάς.
-    Ποιο; Να τ’ ακούσεις. Όλες είμαστε υπάκουες στη δούλεψή σου. Και συ, αντί να μας τιμάς, έβαζες ένα γαϊδούρι, να μας τραβάει από τη μύτη.
(Στα καραβάνια προπορευόταν πάντοτε ένας γάιδαρος).
Ο Εμίν αγάς αναστέναξε.
- Δίκιο έχετε! Μα έτσι είναι φτιαγμένος ο ντουνιάς. Γαϊδούρια να τον οδηγούν και να τον σέρνουν από τη μύτη!».
Δημήτρης Νατσιός  Δάσκαλος Κιλκίς

Διπλή Γιορτή

Διπλή Γιορτή σήμερα για το νησί, μιας και η εκκλησία τιμά και εορτάζει την Σύναξη των Παμμέγιστων αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ αλλά και 100 χρόνια Ελευθερίας!!!!

Χρόνια Πολλά στον Άγγελο/ική, τον Σταμάτη, στον Μιχάλη/έλα,τον Γαβριήλ/λια, τον Ταξιάρχη/ούλα, στον Στράτο/ούλα,στον Σεραφείμ!!

Χρόνια Πολλά στη Μυτιλήνη,
Χρόνια Πολλά στη Λέσβο,
Χρόνια Πολλά στην Ελευθερία..
.
Ειρωνεία , σήμερα που γιορτάζουμε την ελευθερία, νομίζω ότι τελικά 153 "Ναι" την καταδίκασαν.

1912: η ιστορία ενός ελληνοαμερικάνου Μυτιληνιού εθελοντή

Μάκης Μπεκιάρης
Θα σας διηγηθούμε την ιστορία του «μεγάλου ταξιδιού», ενός ελληνοαμερικάνου Λέσβιου, του φωτισμένου με την ελπίδα και την προσδοκία της προσφοράς, για μια πατρίδα που λίγο έζησε, μα ποτέ δεν ξέχασε. Αμούστακο παιδί ακόμα πήρε τον δρόμο της ξενιτιάς για την Αμερική. Δούλεψε σκληρά δημιούργησε την δική του επιχείρηση και όταν ένοιωσε ότι η πατρίδα είχε ανάγκη χωρίς δεύτερη σκέψη ταξίδεψε να πολεμήσει για την απελευθέρωσή της.
Πήρε μέρος στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, πολέμησε στην μάχη του Δρίσκου όπου και παρασημοφορήθηκε με μετάλλιο ανδρείας και ευτύχησε να δεί την απελευθέρωση της Λέσβου.
O Xαρίλαος Φραγκογιάννης (Harry Franco ), γεννήθηκε στο χωριό Φίλια της Λέσβου, στις 15/12/1888 και ήταν ένα από τα δώδεκα παιδιά της οικογενείας του. Η Φίλια τα χρόνια της εφηβείας του Χαρίλαου είχαν καταγεγραμμένους 3.000 κατοίκους. Από αυτούς 2.000 ήταν Έλληνες και οι υπόλοιποι Τούρκοι.
Τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα και οι υποδουλωμένοι Έλληνες υπέφεραν πολλά δεινά. Έτσι, έφηβοι ακόμα εκείνος και τα αδέλφια του Ευριπίδης, Αχιλλέας και Θαλασσινός έφυγαν από την Λέσβο για την Σμύρνη. Από κει αργότερα ταξίδεψαν για την Αμερική, όπου και εγκαταστάθηκαν πρώτα στην Βοστώνη. Μετά τον καταστροφικό σεισμό και την ισοπέδωση της πόλης του Σαν Φρανσίσκο, το 1906, τα αδέλφια αποφασίζουν, να μετακομίσουν εκεί και να αρχίσουν μια καινούργια ζωή παράλληλη με την ανοικοδόμηση της πόλης.

Φτάνοντας εκεί ο Χαρίλαος και τα αδέλφια του άνοιξαν το πρώτο τους εστιατόριο στην Kearny Street, ενώ το πιο πετυχημένο του ήταν εκείνο του Crystal Palace που το εγκαινίασε το  1923. Οι δουλειές των αδελφών πήγαιναν περίφημα και είχαν αρχίσει να συνηθίζουν και να ενσωματώνονται στην νέα τους πατρίδα.
Στην Ευρώπη o Πρώτος Βαλκανικός Πόλεμος ξέσπαγε. Η ομογένεια μαθαίνοντας τα γεγονότα ενεργοποιείται. Σε κάθε πολιτεία της Αμερικής γίνονταν συνελεύσεις, παίρνονταν αποφάσεις οικονομικής βοήθειας για την μητέρα πατρίδα ενώ παράλληλα άρχιζαν κατά ομάδες αλλά και ανεξάρτητα να επιστρέφουν οι πρώτοι έφεδροι μετανάστες για να πολεμήσουν με τις τάξεις του τακτικού στρατού καθώς και οι πολλοί εθελοντές.
Η Ελληνική Πρεσβεία της Ουάσιγκτον στις 2 του  Οκτώβρη του 1912, στέλνει τηλεγραφήματα στις κατά τόπους ελληνικές παροικίες καθώς και στις εφημερίδες των ομογενών, με τα οποία καλεί όλους εκείνους που είχαν υπηρετήσει στον ελληνικό στρατό, από το 1896 μέχρι το 1911, να επιστρέψουν και να ενταχθούν στις  τάξεις του ελληνικού στρατού.
Η κινητικότητα των ομογενών ήταν μεγάλη και γενική αναστάτωση και ενθουσιασμός επικρατούσαν. Επιτροπές οργανώνονταν με σκοπό να συγκεντρώσουν και να διαχειριστούν τα χρήματα των εράνων ώστε να δημιουργηθούν και να συντηρηθούν εθελοντικές μονάδες στρατιωτών που θα ταξίδευαν για να πολεμήσουν στο πλευρό του ελληνικού στρατού.
Οι ομογενείς που συγκεντρώθηκαν στο κάλεσμα της πατρίδας ήταν χιλιάδες. Ανεπίσημα στοιχεία της ελληνικής κοινότητας ανέφεραν ότι πάνω από 20.000 άτομα έφυγαν από τα λιμάνια της Αμερικής με προορισμό την Ελλάδα. Ήταν τόσο μεγάλο το κύμα του επαναπατρισμού των εθελοντών, που σε πολλές πολιτείες δημιουργήθηκε θέμα από την έλλειψη των ελληνικών εργατικών χεριών όπου αυτοί απασχολούνταν (γραμμές τραίνων, αγροτικές εργασίες κλπ).
Λειτουργίες γίνονταν σε όλες τις ελληνικές εκκλησίες της Αμερικής, πριν την ομαδική αναχώρηση των εθελοντών και τις οποίες όλη η τοπική κοινότητα παρακολουθούσε συγκινημένη και παράλληλα κατακλυσμένη από περηφάνια και πατριωτικό ενθουσιασμό.
Συγκινητική η ιστορία Έλληνα ομογενή εργαζόμενου, στην κατασκευή γραμμών τραίνου, ο οποίος όταν κλήθηκε σαν έφεδρος να επιστρέψει για να πολεμήσει αδυνατώντας να αγοράσει το εισιτήριο της επιστροφής του και όντας πολύ υπερήφανος στο να ζητήσει να τον βοηθήσουν οικονομικά, έδωσε τέλος στην ζωή του από την ντροπή του.
Πολλοί Έλληνες μετανάστες που είχαν πάρει την αμερικανική υπηκοότητα στο μεταξύ μετά από τα χρόνια παραμονής τους, συγκεντρώνονταν έξω από κυβερνητικά γραφεία ζητώντας να την αποποιηθούν για να μπορέσουν έτσι και αυτοί να πολεμήσουν με τους υπόλοιπους. Ήταν καθημερινή η εικόνα ,ειδικά στις μεγάλες πόλεις, ελληνοαμερικανών  εθελοντών ντυμένων με στρατιωτικές στολές ,κουβαλώντας ελληνικές σημαίες, να αποχαιρετούν στις πλατφόρμες σιδηροδρομικών σταθμών τους κοντινούς τους ανθρώπους, να στοιβάζονται σε τραίνα και να αναχωρούν για την Ελλάδα.
Ο πρώτος λόχος εθελοντών που ταξίδεψε για την Ελλάδα ήταν ο Ιερός Λόχος εθελοντών Ν. Υόρκης, στις τάξεις του οποίου συμπεριλαμβάνονταν και πολλοί Λέσβιοι ομογενείς.

Ο Χαρίλαος δεν ήταν έφεδρος και έτσι δεν είχε κληθεί να πολεμήσει. Ένοιωσε όμως από την πρώτη στιγμή των γεγονότων πως ήταν καθήκον και τιμή του να επιστρέψει και να προσφέρει τις υπηρεσίες του για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Άφησε λοιπόν, την επιχείρηση στα χέρια των αδελφών του και ξεκίνησε το ταξίδι του για την Ελλάδα.
Ο Χαρίλαος είχε την αμερικάνικη υπηκοότητα και  παράλληλα δεν μπορούσε να ακολουθήσει τμήματα εφέδρων. Επίσης ήταν τόσοι οι εθελοντές, που είχαν συγκεντρωθεί , που η ελληνική κυβέρνηση με ανακοίνωσή της ειδοποιούσε ότι δεν χρειάζονται άλλοι παρά μονάχα αν ήταν εκπαιδευμένοι, είχαν ιματισμό και οικονομική δυνατότητα για την σίτισή τους.

Η οργάνωση των εθελοντών της Λεσβιακής Φάλαγγας, δεν είχε ακόμα ξεκινήσει και έτσι ο Χαρίλαος κατορθώνει να «διεισδύσει» στο πρώτο σώμα εφέδρων που έφυγε οργανωμένα για την Ελλάδα στις 14 Οκτώβρη του 1912. Με ένα ειδικά διαμορφωμένο τραίνο ταξίδεψε μαζί τους από το Σαν Φρανσίσκο στην Ν Υόρκη. 

Από κει με χιλιάδες άλλους Έλληνες πατριώτες επιβιβάστηκαν στο ατμόπλοιο ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΑ με προορισμό την Ελλάδα και ενδιάμεσες στάσεις την Αλγερία την Νάπολη την Πάτρα και τον Πειραιά. Ο Χαρίλαος δεν ακολούθησε μέχρι τέλους της διαδρομής του ταξιδιού του το ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΑ. Λόγω του ότι παράτυπα ταξίδευε με τους εθελοντές αποβιβάστηκε στο λιμάνι της Πάτρας. Εκείνες τις μέρες στο λιμάνι της Πάτρας γινόταν η ανασυγκρότηση της λεγεώνας των Γαριβαλδινών.

Οι Γαριβαλδινοί ή Γαριβάλδηδες, αρχικά ήταν ένα εθελοντικό σώμα από ρομαντικούς Ιταλούς πολεμιστές, που είχε ιδρυθεί  το 1862 και μεταξύ άλλων πολέμησε για την απελευθέρωση της Κρήτης το 1897. Ονομαζόντουσαν και «Ερυθροχίτωνες» από το χρώμα του χιτώνα τους που ήταν κόκκινο για να μην φαίνεται το αίμα. Οι μαχητές αυτοί δεν σταματούσαν να πολεμούν ακόμα και αν τραυματιζόντουσαν! Ιδρυτής τους ήταν ο Τζιουζέπε Γκαριμπάντι, ένας Ιταλός πατριώτης που  πίστευε στην ελευθερία σαν πανανθρώπινο αγαθό. Γι’ αυτό δεν πολέμησε μόνο για την πατρίδα του αλλά και για την ελευθερία πολλών άλλων λαών. Βάσει του καταστατικού ίδρυσης της λεγεώνας τασσόταν και μαχόταν στο πλευρό όλων εκείνων που πολεμούσαν για την ανεξαρτησία τους.

Στα μάτια του Χαρίλαου η λεγεώνα ήταν η λύση στο πρόβλημά του…Κατατάσσεται στις τάξεις της και μαζί τους συνεχίζει το ταξίδι για την Αθήνα. Φτάνοντας ο Χαρίλαος στέλνει γράμμα στους δικούς του πίσω στη Αμερική και τους διηγείται την θριαμβευτική υποδοχή ηρώων που τους είχε γίνει. Στα μάτια των Ελλήνων μονάχα σεβασμός και περηφάνια υπήρχαν, για αυτούς που εγκατέλειψαν τόσα πολλά για να γυρίσουν στην πατρίδα και να πολεμήσουν μέχρι θανάτου για αυτήν.

Στρατοπέδευσαν σε ένα γυμνάσιο, που είχε δοθεί για να καλύψει τις ανάγκες της στέγασης του στρατού και για τρείς βδομάδες, εκπαιδευόντουσαν καθημερινά λαμβάνοντας μέρος σε στρατιωτικά γυμνάσια. Τελειώνοντας την εκπαίδευσή του ,ακολούθησε τους ερυθροχίτωνες του Γαριβάλδη στην Ήπειρο και έλαβε μέρος στην αιματηρή μάχη του Δρίσκου τον Νοέμβρη του 1912. 

Το όρος Δρίσκος, βρίσκεται κοντά στα Γιάννενα, και ήταν ένα από τα κάστρα που έπρεπε να κυριευθούν για την απελευθέρωση της πόλης. Εκεί έφθασαν πρώτα οι Έλληνες Γαριβαλδινοί με επικεφαλής το Συνταγματάρχη Αλέξανδρο Ρώμα. Ήταν το πρωί της 26ης Νοεμβρίου, ανήμερα του Αγίου Στυλιανού και το Μπιζάνι βρισκόταν σε στενή πολιορκία. Αμέσως ρίχτηκαν στη μάχη. 

Μετά από δίωρο συμπλοκή οι πολυάριθμοι Τούρκοι αντίπαλοι τους τράπηκαν σε άτακτο φυγή και σκορπίστηκαν έντρομοι στην πεδιάδα των Ιωαννίνων, εγκαταλείποντας ακόμα και τα όπλα τους. Πολλοί απ’ αυτούς συνελήφθησαν αιχμάλωτοι. Η νίκη ήταν μεγάλη και ενθουσίασε τους μαχητές. Ο ενθουσιασμός τους όμως έγινε μεγαλύτερος το βράδυ της ίδιας μέρας όταν είδαν με χαρά να καταφθάνει ο Στρατηγός Γαριβάλδης με τους Φιλέλληνες Ερυθροχίτωνες καθώς και με εθελοντές από τη Κρήτη. Οι μαχητές δεν κοιμήθηκαν όλη τη νύκτα. Φρόντισαν για την οχύρωση της τοποθεσίας που κατείχαν. Το ίδιο έκαναν όμως και οι Τούρκοι ανοίγοντας ορύγματα και τοποθετώντας απέναντι από το Δρίσκο τα τηλεβόλα τους. 

Η επόμενη μέρα ξημέρωσε φαινομενικά ήρεμη. Στις 09.00 όμως το πρωί άρχισε δριμύτατος βομβαρδισμός από το Τουρκικό πυροβολικό ενώ ένα ισχυρό Τουρκικό σώμα από το χάνι της Λεύκας άρχισε να κινείται εναντίον τους. Μετά το μεσημέρι η δύναμη των Γαριβαλδινών ενισχύθηκε με τρία πεδινά πυροβόλα που παρά την παλαιότητα τους αποδείχθηκαν πολύ χρήσιμα. Η μάχη συνεχίσθηκε φονικότατη. Πολλοί μαχητές είχαν τραυματιστεί. Όσοι όμως μπορούσαν συνέχιζαν να μάχονται κρατώντας σθεναρά τις θέσεις τους. Την επομένη μέρα δηλαδή στις 28 Νοεμβρίου κατέφθασαν ενισχύσεις του εχθρού. Οκτώ χιλιάδες Τούρκοι και ισχυρές πυροβολαρχίες. Η κατάσταση ήταν απελπιστική και τα πυρομαχικά μετά από τριήμερη μάχη σε πολλά σημεία είχαν εξαντληθεί. 

Ο αγώνας ήταν άνισος οι απώλειες μεγάλες και τελικά η ηττημένη ελληνική μεριά υποχωρεί. Την αιματηρή αυτή μάχη έζησε από την αρχή μέχρι το τέλος ο Χαρίλαος. Άμαθος από πόλεμο έμελλε να δεχθεί το βάπτισμα του πυρός σε αυτήν την σκληρή μάχη.

Ο Χαρίλαος σημαδεύτηκε από τον αγώνα εκείνων των ημερών και συγκλονισμένος  διηγιόταν, «το θέαμα των νεκρών και των τραυματιών ήταν φοβερό» και συνέχιζε «οι περισσότεροι από τους συντρόφους έπεφταν νεκροί, άλλοι θανάσιμα τραυματισμένοι ουρλιάζοντας παρακαλώντας είτε να τους βοηθήσουν ανακουφίσουν τον πόνο τους είτε να τους σκοτώσουν λυτρώνοντάς τους από το μαρτύριό τους. Εκείνες τις στιγμές όμως ο καθένας ήταν για τον εαυτό του, το να δείλιαζες σήμαινε αυτοκτονία» τέλειωνε την διήγησή του. 

Με τις αποδεκατισμένες μονάδες και τους τραυματίες επέστρεψε στην Αθήνα. Η λεγεώνα των Γαριβαλδινών μετά την μάχη του Δρίσκου διαλύεται, οι μάχες στην ηπειρωτική χώρα μαίνονταν ενώ σε εξέλιξη βρίσκονταν οι επιχειρήσεις απελευθέρωσης των νησιών.

Τα γεγονότα στο αγαπημένο του νησί την Μυτιλήνη είχαν πάρει άλλη τροπή. Μετά την αποβίβαση των Ελλήνων πεζοναυτών και του στρατού στις 8/11/1912, έγινε η παράδοση των οθωμανικών αρχών και όλη η πόλη μέσα στο γενικότερο κλίμα ενθουσιασμού σημαιοστολίστηκε, ενώ επίσημη δοξολογία πραγματοποιήθηκε στον μητροπολιτικό ναό του Αγ. Αθανασίου. Η απελευθέρωση της πόλης της Μυτιλήνης ήταν πια γεγονός.

Δύο μέρες αργότερα το οπλιταγωγό Μακεδονία αγκυροβόλησε έξω από το Πλωμάρι και οι πεζοναύτες αποβιβάστηκαν μέσα στους έξαλλους πανηγυρισμούς των κατοίκων. Σταδιακά συνεχίστηκε και η απελευθέρωση και του υπόλοιπου νησιού. Λόγω της στρατιωτικής υπεροχής  του τούρκικου στρατού στο νησί- που οπισθοχωρούσε και ανασυγκροτούνταν στα ενδότερα της Λέσβου - αποφασίστηκε να μη γίνει η τελική σύγκρουση, πριν φτάσουν ενισχύσεις  σε άνδρες και πολεμοφόδια, καθώς ο ελληνικός στρατός που υπήρχε στο νησί ήταν περίπου 1600 άτομα.

Είναι οι μέρες που καταφθάνει στο λιμάνι της Μυτιλήνης η Λεσβιακή Φάλαγγα και πολλοί άλλοι Λέσβιοι εθελοντές και φοιτητές από την Αθήνα για να βοηθήσουν πολεμώντας για την απελευθέρωση του νησιού. Παράλληλα φτάνει και ο Ταγματάρχης Παυλόπουλος με τους άνδρες του. Οι 3200 περίπου άνδρες ξεκινούν την πορεία τους.

Δημιουργούνται η αριστερά και η δεξιά φάλαγγα οι οποίες οδεύοντας από διαφορετικές μεριές ξεκινούν με σκοπό να συναντηθούν στους Λάμπου Μύλους κοντά στο μουσουλμανικό χωριό Κλαπάδο, όπου είχαν οχυρωθεί οι οθωμανικές τακτικές στρατιωτικές δυνάμεις.

Το οθωμανικό στρατόπεδο του Κλαπάδου δεν θα μπορέσει να αντέξει για πολύ στις επιθέσεις του ελληνικού στρατού και τις εύστοχες βολές του πυροβολικού που ξεκίνησαν στις 6 Δεκεμβρίου. Το πρωτόκολλο παραδόσεως του οθωμανικού στρατού θα υπογραφόταν το πρωί της 8ης Δεκεμβρίου 1912 στο ύψωμα Πετσοφάς, νοτιοανατολικά του Κλαπάδου.

Ο Χαρίλαος μαθαίνοντας τα παραπάνω γεγονότα βρίσκει ότι ήταν η καταλληλότερη στιγμή να ταξιδέψει στην Μυτιλήνη για να βοηθήσει με όποιον τρόπο για την πλήρη απελευθέρωση  της. Ήταν ένας εμπειροπόλεμος στρατιώτης πια και μάλιστα παρασημοφορημένος για την ανδρεία που επέδειξε στην μάχη του Δρίσκου.

Ο Χαρίλαος έφτασε  στο λιμάνι της Μυτιλήνης συγκινημένος με βουρκωμένα μάτια και μνήμες χρόνων στο μυαλό του. Στην ατμόσφαιρα ήταν διάχυτη η ελπίδα και προσδοκία καλύτερων ημερών. Οι εορτασμοί που παντού γίνονταν συνεπήραν τον Χαρίλαο από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο νησί. Μαζί με άλλους βάδιζε σε δρόμους γεμάτους ελληνικές σημαίες  που κυμάτιζαν, ενώ μόνο χαμογελαστούς ανθρώπους συναντούσε κανείς.

Ο Χαρίλαος περιελήφθη στις τάξεις του στρατού πήρε μέρος στους εορτασμούς, ώσπου κλήθηκε να ηγηθεί ομάδας 25 ατόμων που σκοπό είχαν την περιφρούρηση της γενικότερης περιοχής της γύρω από τη Φίλια. Ήξερε πολύ καλά την τοπογραφία της γύρω περιοχής μιας και ήταν η γενέτειρά του, πράγμα που τον έκανε πολύτιμο, εκείνες τις μέρες.

Ο ίδιος ήλπιζε να μπορέσει μέσα από την αποστολή που του είχε ανατεθεί να προσφέρει κάτι στην απελευθέρωση της ιδιαιτέρας του πατρίδας. Πολύ γρήγορα ο Χ και η ομάδα του κατάφεραν να αφοπλίσουν τους εναπομείναντες Τούρκους, πράγμα που τον έφερνε ένα βήμα πιο κοντά στη Φίλια. Και η πολυπόθητη στιγμή για τον Χαρίλαο ήρθε, η ώρα που κατηφορίζοντας τον δρόμο και ξαναζώντας τις αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας πέτρα-πέτρα, δέντρο-δέντρο βάδισε προς το πατρικό του σπίτι.

Τα πρώτα σπίτια του χωριού είχαν φανεί, οι κάτοικοι όλοι αμπαρωμένοι και φοβισμένοι. Το μόνο που ακουγόταν ήταν τα βαριά βήματα των στρατιωτών. Τα μόνα ανάλαφρα ήταν του Χαρίλαου. Το πάτημα του, ήταν εκείνο του παιδιού που έτρεχε στα δρομάκια του χωριού παίζοντας. Ξεχώριζε και θυμόταν ένα –ένα τα σπίτια των συγχωριανών του που έβρισκε στο διάβα του, την πλατεία του χωριού, το σχολείο, την εκκλησία και χωρίς να το καταλάβει είχε φτάσει ήδη μπροστά στο πατρικό του.

Δάκρυα γέμισαν τα μάτια του όταν το είδε να ξεπροβάλλει ερημωμένο. Δεν ακούγονταν κανένας ήχος όταν έσπρωξε την παλιά ξώπορτα και δρασκέλισε μέσα. Με τα υγρά του μάτια ξεχώρισε οκτώ άτομα στα γόνατα να προσεύχονται. Πλησιάζοντας αναγνώρισε τον πατέρα και την μάνα του καθώς και τις τρείς αδελφές και τους τρείς αδελφούς του. Με το τρίξιμο της παλιάς πόρτας που άνοιξε γύρισαν όλοι προς το μέρος του με φοβισμένο βλέμμα.

Τι δεν είχαν ζήσει αυτοί οι άνθρωποι τόσα χρόνια πού έλειπε μακριά τους. Τι να πρωτοθυμηθούν; Την μέρα που αποχαιρέτισαν τα τέσσερα αγόρια τους; την λαχτάρα αλλά και το κλάμα που πότιζε τα γράμματα τους από την ξενιτιά; Τον φόβο και το πανικό τους όταν οι Τούρκοι έδειχναν το σκληρό τους πρόσωπο…; Τις μέρες της ομηρείας τους μαζί με άλλες καλοβαλμένες οικογένειες του χωριού..;  ή την αγωνία τους μέχρι ο πατέρας του Χαρίλαου να πληρώσει 100 δολάρια για να τους απελευθερώσει….;

Να γιατί έστεκαν αποσβολωμένοι, να τον κοιτούν ….

Τότε ο Χαρίλαος  με τη  καρδιά του έτοιμη να σπάσει από αγωνία τους μιλά ρωτώντας τους, «δεν με γνωρίζετε; Eγώ είμαι ο Χαρίλαος..» Η μάνα πρώτη σηκώνει το βλέμμα και εστιάζει στον μελαχρινό άνδρα με το λεπτό μουστάκι που έχει απέναντί της. Ψάχνει να βρει σημάδια του έφηβου γιού που αποχαιρέτισε και του στρατιώτη που τους μιλά. Κάτι φτερουγίζει μέσα της, η καρδιά της μάνας που λαχταρά το σπλάχνο της μα και ο φόβος μήπως διαψευστεί… Πλησιάζει και άλλο θαρρείς και η μυρωδιά του, θα της αποκαλύψει κάτι και με τρεμάμενη φωνή και την  μυτιληνιά της προφορά του λέει, κοιτώντας τον στα μάτια, για να πάρει την απάντηση που θέλει, εκείνη που θα την πείσει ότι είναι ο ξενιτεμένος της γιός, «μα ο Χαρίλαος είναι στην Αμερική…».

Εκείνος με αναφιλητά πια ξεσπάει, « εγώ είμαι μάνα». Δεν μπόρεσε να ξεστομίσει τίποτα άλλο, το μόνο που ήθελε να χωθεί στην δικιά της αγκαλιά και των υπολοίπων. Τα πόδια του λύγισαν έπεσε στα γόνατα δίπλα στους δικούς του και χάθηκε στην στιγμή….

Πώς να περιγράψει κανείς τις στιγμές μετά την αναγνώριση του…οι γονείς και τα αδέλφια του κρεμάστηκαν στον λαιμό του και όλοι μαζί αγκαλιασμένοι έκλαιγαν ώρες μην πιστεύοντας ακόμα πως τον είχαν εκεί μπροστά τους. Μέρες χρειάστηκαν, μπροστά στο τζάκι, να τους περιγράφει όσα έζησε στην Ελλάδα μέχρι κείνη την στιγμή, την φρίκη του πολέμου που έζησε, την περηφάνια του όταν πήρε το πρώτο του παράσημό, την λαχτάρα του στο καράβι που τον έφερνε στην Μυτιλήνη από την Αθήνα αλλά και την ζωή την δική του και των αδελφών του στην Αμερική.

Άυπνο από ένταση τον βρήκε το επόμενο πρωινό της άφιξης του στη Φίλια τον Χαρίλαο.  Όταν χάραξε, μαζί με τους υπόλοιπους στρατιώτες, έφτασε στην εκκλησιά των Ταξιαρχών που από το πρωί είχε γεμίσει από τους κατοίκους του χωριού και όλοι μαζί παρακολούθησαν την δοξολογία με αφορμή την νίκη των ελληνικών δυνάμεων. 

« Ήμασταν οι ήρωες της πόλης στα μάτια τους  ήμασταν τα λιοντάρια της νίκης» διηγείται ο Χαρίλαος  και συνεχίζει «μας έραναν με λουλούδια καθώς περνούσαμε από τους δρόμους και ήταν τόσα πολλά που το άρωμά τους έμενε πάνω στις σκονισμένες και βρώμικες στολές μας».

«Δεν κοιμόμασταν πια στα παραπήγματα. Οι νοικοκυραίοι μας έδιναν τα κρεβάτια τους ενώ οι ίδιοι έπεφταν να κοιμηθούν στο πάτωμα για να μας ευχαριστήσουν» θυμόταν. Μετά από 400 χρόνια η Φίλια όπως και η υπόλοιπη Λέσβος ήταν ελεύθερη. Εκατοντάδες αρνιά παντού στο νησί σφάζονταν και ψήνονταν για να ταΐσουν τους στρατιώτες ενώ σταφύλια και ελιές  έφταναν με τα καλάθια για να τους ευχαριστήσουν.

Μετά τους πανηγυρισμούς ξεκίνησε η πορεία της ομάδας του Χαρίλαου  πίσω στην Μυτιλήνη που σε όλη την διαδρομή κάτοικοι επευφημούσαν ζητωκραυγάζοντας παρατεταγμένοι στις μεριές του δρόμου. «Μουσική ακούγονταν από παντού και αυτοσχέδια γλέντια και  χοροί στήνονταν όπου οι όμορφες κοπελιές των χωριών χόρευαν γελαστές μαζί μας».

Φτάνοντας στην Μυτιλήνη και έτοιμος για νέες μάχες και νίκες ο Χαρίλαος διαπίστωσε ότι εκείνο τον καρό δεν  υπήρχε ζήτηση για εθελοντές παρά μονάχα για εφέδρους. Έτσι γύρισε στη Φίλια έμεινε κάποιους μήνες  με την οικογένειά του και αργότερα επέστρεψε στο Σαν Φρανσίσκο. 

Οι επισκέψεις του όμως στην Μυτιλήνη δεν θα τέλειωναν …για τα επόμενα χρόνια. Επέστρεψε  στην Αμερική  τέλη του 1913. Μερικούς μήνες αφότου επέστρεψε μια ηλικιωμένη φτωχή  μυτιληνιά κυρία συνήθιζε να περνά από το εστιατόριο. Ο Χαρίλαος ήταν πάντα ευγενικός και γενναιόδωρος. Έτσι όταν διαπίστωσε ότι η ηλικιωμένη συμπατριώτισσά του επιθυμούσε να επιστρέψει στην κοινή τους γενέτειρα αλλά δεν μπορούσε να εξοικονομήσει τα χρήματα του εισιτηρίου της επιστροφής, αναλαμβάνει εκείνος να της πληρώσει το εισιτήριο και να την συνοδέψει μάλιστα  σε κείνο το υπερατλαντικό ταξίδι.

Αυτό το ταξίδι του  επιφύλαξε πολλές εκπλήξεις και καρμικές συναντήσεις …Θα γνώριζε την Ουρανία Αλισσάφου κατά την διάρκεια εκείνης της επίσκεψής του, η οποία θα έμελλε να ήταν η σύντροφος της ζωής του μέχρι τον θάνατό του. Την ερωτεύτηκε από την πρώτη στιγμή που την είδε, και πολύ σύντομα θέλησε να γνωρίσει και την οικογένειά της. Δυστυχώς οι πληροφορίες που είχαν συγκεντρώσει για τον Χαρίλαο και ειδικά το γεγονός ότι ταξίδεψε με μια γυναίκα από την Αμερική, τους είχαν δημιουργήσει πολύ αρνητικές εντυπώσεις.

Παρόλο που προσπάθησε διεξοδικά να τους εξηγήσει τον λόγο που ταξίδευε με κείνη την γυναίκα, με πρόφαση το νεαρό της ηλικίας της Ουρανίας αρνήθηκαν να τους δώσουν την άδεια να παντρευτούν. Για να τον δοκιμάσουν λοιπόν έκαναν μια συμφωνία μαζί του. Θα γύριζε στην Αμερική και αν ένα χρόνο μετά ήθελε ακόμα να μοιραστεί την ζωή του με την Ουρανία θα επέστρεφε και θα την ζητούσε σε γάμο. Έτσι και έγινε. Το 1916 ο Χαρίλαος  ξαναταξίδεψε από την Αμερική στην Μυτιλήνη, παντρεύτηκε την Ουρανία και έφυγαν μαζί για το Σαν Φρανσίσκο.

Η πρώτη κόρη τους,  η Στέλλα θα γεννηθεί τον Αύγουστο του 1917 και θα ακολουθήσουν η Βίκυ και ο Βενιζέλος ο οποίος πήρε το όνομα του από τον νονό του Ελευθέριο Βενιζέλο, που σε κάποια επίσκεψή του στην Αμερική, φιλοξενήθηκε από την οικογένεια του Χαρίλαου. Η Ουρανία ήταν έγκυος και ο Χαρίλαος ζήτησε από τον Βενιζέλο να του βαφτίσει το παιδί όταν με το καλό θα γεννιόταν. Εκείνος δεν αρνήθηκε και μάλιστα σε επόμενο ταξίδι του τον βάφτισε δίνοντας του το δικό του όνομα. Ο μικρός Βενιζέλος μεγαλώνοντας πολέμησε σαν ναύτης κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κάνοντας πολύ περήφανο τον πατέρα του.

Μετά την κρίση του 1929 και παρόλο που έκαναν φιλότιμες προσπάθειες ο Χαρίλαος και τα αδέλφια του δεν κατάφεραν να σώσουν το εστιατόριό τους. Ο Χαρίλαος τότε αποφάσισε για μια ακόμα φορά να μετακομίσει. Ήταν ήδη 41 χρονών, μα η καρδιά του πέταγε με κάθε νέα πρόκληση. Φτάνει στο Πάλο Άλτο και με τον ενθουσιασμό και την επιμονή που μια ζωή τον κατείχε ανοίγει μόνος του ένα νέο εστιατόριο το οποίο είχε τεράστια επιτυχία. 

Ο Χαρίλαος όπου και αν βρισκόταν, πάντα σκεπτόταν σαν Έλληνας πονούσε και λάτρευε την πατρίδα του. Από πολύ νωρίς είχε ενεργή συμμετοχή στις ελληνικές οργανώσεις  της Αμερικής. Όταν δημιουργήθηκε η AHEPA, ήταν από τους πρώτους που οργανώθηκε σε αυτήν  και μετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις της, μέχρι τον θάνατό του. Ήταν επίσης και σημαίνων μέλος της Hellenic Liberal League. Συμμετείχε  και ενίσχυε οικονομικά την ελληνική παροικία σε ότι και αν εμπλεκόταν, είτε αφορούσε ανέγερση εκκλησιών και σχολείων, είτε υποστήριξη νεοφερμένων μεταναστών. Έμεινε γενναιόδωρος και στις καλές οικονομικές του μέρες αλλά και στις δύσκολες εθνικές και δικές του. 

Η τελευταία επιχείρηση του ήταν μια κάβα ποτών στο Fisherman's Wharf. Ήταν Σεπτέμβρης του 1967. Ο Χαρίλαος ήταν 79 χρονών. Είχε ζήσει να δει εγγόνια είχε στο πλάι του πάντα την Ουρανία του, να μοιράζεται μαζί της καλές και κακές στιγμές και ο χρόνος τον είχε σεβαστεί. Οι αντοχές του πολλές, καθημερινά δούλευε στο μαγαζί του και χαιρόταν την ζωή που μόχθησε πολύ να στήσει. Έπεσε πολλές φορές και άλλες τόσες σηκώθηκε και συνέχισε.

Εκείνο το πρωινό της 20 ης  Σεπτεμβρίου θάταν το τελευταίο που έβλεπε. Κάποιος θα έμπαινε στο μαγαζί του με σκοπό να το ληστέψει. Εκείνος θαρραλέος όπως πάντα θα τον εκδιώξει και θα τον καταδιώξει χωρίς όμως να καταφέρει να τον πιάσει. Όμως λίγη ώρα αργότερα ο επίδοξος κλέφτης θα επέστρεφε με όπλο αυτήν την φορά και θα τον δολοφονούσε μέσα στο ίδιο του το μαγαζί. 

Εκεί τέλειωνε το κεφάλαιο της ζωής του. Πολλές ζωές μέσα σε ογδόντα χρόνια. Οπλισμένος από την φύση με ψυχικό σθένος, με εργατικότητα, με επιμονή, με αισιοδοξία, ταγμένος από παιδάκι να παλεύει για ότι ποθούσε ονειρευόταν και αγαπούσε κατάφερε πολλά και αξιοζήλευτα. Μια ζωή, ενός Έλληνα στην καρδιά και τον νου, πατριώτη που ΠΟΤΕ δεν ξερίζωσε από μέσα του την αγάπη του για την πατρίδα του.

Σημείωση: Τα στοιχεία της παραπάνω ιστορίας προέρχονται από έρευνα και αντίστοιχο άρθρο που δημοσίευσε στην ιστοσελίδα www.sanfranciscogreeks.com ο Dimitrios Loukas (Greek Historical Society) καθώς και από συνέντευξη του Harry Franco που παραχώρησε στην  εφημερίδα San Francisco chronicle το 1913, μόλις επέστρεψε στην Αμερική μετά την απελευθέρωση της Λέσβου.

πηγη