Η Ισχυρή Εξουσιαστική Δομή του Τεχνοεπιστημονικού Κατεστημένου

«Η ιστορία της επιστήμης διδάσκει ότι οι μεγαλύτερες πρόοδοι στην επιστήμη έχουν επιτευχθεί από τολμηρούς οραματιστές που συνέλαβαν νέες καρποφόρες προσεγγίσεις που άλλοι απέτυχαν να παρατηρήσουν. Εάν οι ιδέες αυτών των επιστημονικών μεγαλοφυιών είχαν υποβληθεί στις επιτροπές των ειδικών, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα τις είχαν απορρίψει».
Laureate Louis de Broglie, Νόμπελ 25 Απριλίου 1978

«Η ακαδημία μας μόλις ανακάλυψε τα καντήλια. Τι χρειαζόμαστε τις λάμπες;

Ayn Rand

Όπως η διαχείρηση του χρήματος γίνεται από τις τράπεζες, έτσι και η διαχείρηση της γνώσης γίνεται από το τεχνοεπιστημονικό κατεστημένο, το οποίο, όπως και οι τράπεζες, διαθέτει ισχυρές εξουσιαστικές δομές μέσω των οποίων επιτελείται η καταδυνάστευση των πολλών με παρόμοιες μεθόδους μ΄ αυτές των τραπεζών.

Και, όπως η πλειοψηφία των υπαλλήλων και των μετόχων των τραπεζών δεν συνειδητοποιούν τον αντικοινωνικό ρόλο των τραπεζών στις οποίες εργάζονται και μετέχουν απολαμβάνοντας, εν πολλοίς, κοινωνικής εκτίμησης και φερεγγυότητας, το ίδιο συμβαίνει και με την πλειοψηφία των τεχνοεπιστημονοκρατών.

η επιστημονική γνώση εμφανίζεται εξωτερικά με τον μανδύα της ευγενούς και ανιδιοτελούς υπόστασης υπεράνω των μικροτήτων των «ανεπιστημόνων» μαζών.

Αυτή είναι η εικόνα που μεταφέρεται όχι μόνον για δημόσια κατανάλωση, αλλά και σ΄αυτούς που είναι στον «προθάλαμο», όπως οι φοιτητές, ή τον «εξωτερικό κύκλο» των επιστημόνων.
Από την εικόνα αυτή αντλεί την ισχύ της η επίκληση «προοδευτικών» κύκλων προς στους «διανοούμενους» και τις «προσωπικότητες» για την μεσολάβησή τους και ρύθμιση των κακώς κείμενων.

Μόνο από βιβλία και περιοδικά εναλλακτικών θεωρήσεων, μικρής, ως επί το πλείστον, εμβέλειας μπορεί κανείς να πληροφορηθεί την πραγματική εικόνα που αντιστοιχεί στις λεγόμενες «επιστημονικές τομές» και στις «επιστημονικές κορυφές», τους «επιστημάρχες», οι οποίοι ως άλλοι «πλανητάρχες» καθορίζουν το επιστημονικό τοπίο με μεθόδους του τύπου «ή είστε μαζί μας ή είστε εναντίον μας».

Όπως γράφει ο Κ. Μπέης στην «Ελευθεροτυπία» ( 8-12-2004):
«Τα ακαδημαϊκά αξιώματα είναι ελκυστικά, καθώς συνοδεύονται συνήθως από τον σεβασμό της κοινωνίας. Διαφεύγει όμως την προσοχή όσων γοητεύονται από τη διεκδίκησή τους, ότι τα πανεπιστήμια είναι χώροι έντονων προσωπικών ανταγωνισμών και αδυσώπητων υπόγειων μεθοδεύσεων φθοράς και αποδυνάμωσης της γοητείας που ασκεί ο μισητός ομότεχνος. Οποιος πανεπιστημιακός δάσκαλος δεν συνειδητοποίησε εγκαίρως αυτήν την πικρή αλήθεια, τότε, στην έκταση που δεν αποστραγγίστηκε από τον αυτοσεβασμό του, γεύτηκε πολλές πικρίες».
διαβάστε τη συνέχεια
http://agisgios1.blogspot.com/2009/07/blog-post_23.html