Αμαλία Καλυβινού: Η συγκλονιστική ιστορία μιας πραγματικής ηρωΐδας

Άρθρο 77 του Ν. 2071/1992: "Θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας".

Όπως γνωρίζουμε, ο παραπάνω νόμος δεν εφαρμόζεται σχεδόν ποτέ στο Ελληνικό κράτος στο οποίο εδώ και πολλά χρόνια η διαφθορά και η μιζα ήταν ο κανόνας. Μάλιστα, τα πράγματα είχαν φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε αν κάποιος ασθενής δεν έδινε "φακελάκι" ή κάποιο ακριβό δώρο στους γιατρούς, να το πληρώνει με την ίδια του την ζωή. Αυτό ακριβώς συνέβη και με την περίπτωση της Αμαλίας Καλυβινού, μιας νεαρής κοπέλας η οποία είχε την ατυχία να προσβληθεί απο καρκίνο μόλις στα 24ά της χρόνια.

Αντιμετωπίζοντας το σκληρό και διεφθαρμένο πρόσωπο του Ελληνικού συστήματος υγείας, προσπάθησε να παλέψει με την Ελληνική γραφειοκρατία και να αντιμετωπίσει θαρραλέα το πρόβλημά της, καταγγέλοντας δημόσια την παθογένεια του Ελληνικού εθνικού συστήματος υγείας που στην πραγματικότητα είναι ο πιο σοβαρά αρρωστος. Μάθετε λίγα για την συγκλονιστική ιστορία της Αμαλίας, για τον θανατό της, αλλά και για την μαχη της όχι μόνο εναντίον του καρκίνου αλλά και εναντίον της διαφθοράς στο σύστημα υγείας της χώρας.

Η Αμαλία Καλυβίνου γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα. Από την ...
ηλικία των οκτώ ετών, ξεκίνησε να πονάει αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα με την υγεία της. Ωστόσο η μικρή κοπέλα δεν μπορούσε κάν να φανταστεί πως το μεγαλυτερο πρόβλημα που θα αντιμετώπιζε θα ήταν το ίδιο το συστημα υγείας που υποτείθετε πως θα έπρεπε να την βοηθήσει... Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και σε νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα (1994) και σε ηλικία 24 χρονών (φοιτήτρια τότε της φιλοσοφικής), η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα στο πόδι της είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.


Αρθρο 47 του Ν. 2071/ 1992: "Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του".

Για τα επόμενα πέντε χρόνια (1994 - 1999), η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο που της έτρωγε το σωμα της και τον κίνδυνο του ακρωτηριασμού, αλλά και με την παθογένεια ενός εθνικού συστήματος υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επέμεινε να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα. Αντιμετωπίζοντας σοβαρότατο πρόβλημα ηταν αναγκασμένη να περιμένει επί ώρες στην ουρά, προκειμένου να της βάλουν μια κολωσφραγγίδα.

Η αγανάκτηση και το blog

Τον Ιούλιο του 2005, η Αμαλία Καλυβίνου ανεβάζει το πρώτο της post σε ένα ιστολόγιο (blog). Υποφέρωντας χίλια βάσανα, το κορίτσι κατέγραφε καθημερινά την εμπειρία της εκεί. Τότε το ψηφιακό χωριό έχει λίγα σπίτια, η λέξη blogs δεν έχει ακουστεί ακόμα στην ελληνική tv και οι bloggers βλέπουν αποσπάσματα απ' τα post τους στο "Σάββατο βράδυ - Κυριακή Πρωί" της Ελευθεροτυπίας. Είναι μια αθώα εποχή για τα ελληνικά blogs. Μικρά λογοτεχνικά διαμαντάκια, έξυπνο χιούμορ, αναρτήσεις γεμάτες έμπνευση: όλα καλά προστατευόμενα απ το κουκούλι της ανωνυμίας. Και τότε λοιπόν εμφανίζεται η Αμαλία. Και κάνει κάτι που δεν έχει ξαναγίνει μέχρι εκείνη την στιγμή στο δίκτυο. Μιλά για την περιπέτεια της υγείας της: Για τους άσχετους γιατρούς και τις λάθος διαγνώσεις τους, για τα φακελάκια που της ζήτησαν, για το βαρίδι της ελληνικής γραφειοκρατίας που σου βάζουν γύρω απ το λαιμό την ώρα που βουλιάζεις μαζί με την ασθένεια, για τις ατέλειωτες ώρες πόνου όταν δεν έχεις κανέναν να σε βοηθήσει.

Η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον "όρκο του ιπποκράτη", όχι 'φωτογραφίζοντας', αλλά με ονόματα, έχοντας η ίδια αποκαλύψει απ' την πρώτη της ανάρτηση το δικό της όνομα. Η μαρτυρία της, συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της. "Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας." Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς όμως ποτέ δεν ήταν και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Κατακρίνωντας το βρωμερό συστημα και την άθλια νοοτροπία που επικρατεί επι χρόνια στην Ελλάδα, έκανε γνωστή την φράση: "Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...". Το 2007 η ιστορία της είναι πια γνωστή στην τηλεόραση. Αρκετοί γνωρίζουν την περιπέτεια της χωρίς να έχουν μπει ποτέ σε blog. Η ίδια αρνείται να εκμεταλλευτεί την φήμη της που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Δεν βγαίνει στην τηλεόραση και δίνει μόνο μια συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία.

Θάνατος

Μετά απο την απίστευτη περιπέτειά της υγείας της, την ταλαιπωρία με τα νοσοκομεία και τους διεφθαρμένους γιατρούς, άφησε την τελευταία της πνοή την παρασκευή 25 Μαΐου 2007 χτυπημένη απο τον καρκίνο. Η Αμαλία ήταν μόλις 30 ετών.

Επίλογος

Πολλά χρόνια μετά την στιγμή που η Αμαλία ανέβασε το τελευταίο της άρθρο στο ιστολόγιό της, τίποτα δεν είναι ίδιο στα ελληνικά blogs. Δεν είναι ότι δεν βρίσκεις διαμάντια όπως παλιά, αλλά πρέπει να ψάξεις ανάμεσα σε τόνους χυδαιότητας, συκοφαντίας και απύθμενης βλακείας. Το blog της Αμαλίας όμως παραμένει στο διαδίκτυο, σαν ένα μπουκάλι με μήνυμα που κάποιος πέταξε στην απέραντη θάλασσα. "Μπορείς μέσα απ' το ίντερνετ να προσπαθήσεις να κάνεις τον κόσμο λίγο καλύτερο" γράφει το χαρτάκι. Κάθε χρόνο στην επέτειο του θανάτου της Αμαλίας, όλο και κάποιοι bloggers θα την θυμηθούν. Δεν αρκεί όμως να θυμόμαστε μόνο το πρόσωπο, αλλά και τις πράξεις του. Άραγε έχουν αλάξει πολλά απο τότε ; Η μήπως η γαμημένη και βρωμερή νοοτροπία του "για να κάνεις την δουλεία σου πρέπει να λαδώσεις" ισχύει ακόμα ; Η περίπτωση της Αμαλίας Καλυβινού, η ιστορία της οποίας εγινε γνωστή στο παννελήνιο, έκανε πολλούς απο εμάς να αναρωτιούνται για το σαθρό σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε.

Αιωνία της η μνήμη.

Το blog της Αμαλίας: http://fakellaki.blogspot.com/

 http://www.troktikaras.com/
http://griniarogatos.blogspot.gr/

Κουκούτσι βερύκοκου : ένα σπουδαίο φάρμακο .

Υπάρχει ένας λαός, ο μακροβιότερος στον κόσμο, όπου ο καρκίνος είναι εντελώς άγνωστος. Πρόκειται για την φυλή Χούνζα, που ζει στο Πακιστάν και αυτοαποκαλούνται απόγονοι των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου… Το φαινόμενο αυτό δεν άφησε αδιάφορους τους επιστήμονες. Κλιμάκιο από το Μεμόριαλ πήγε στην περιοχή και μελέτησε τη διατροφή των Χούνζα. Με έκπληξη διαπίστωσαν, ότι οι Χούνζα τρώνε πολλά …βερίκοκα και τα κουκούτσια επίσης από τα βερίκοκα. Μάλιστα όσο περισσότερα βερίκοκα παράγει και καταναλώνει ένας Χούνζα, τόσο περισσότερο ανεβασμένη είναι η κοινωνική του θέση. Όταν ένας δυτικός γιατρός επισκέφθηκε τους Χούνζα, του προσέφεραν βερίκοκα και αυτός έφτυνε τα κουκούτσια. Έτσι του είχανε μάθει. Οι Χούνζα έκαναν όλοι έναν μορφασμό αηδίας. Πέταγε το καλύτερο.
Θυμηθείτε. Το κουκούτσι από το βερίκοκο είναι πάρα πολύ πικρό.
Θυμηθείτε! Το πικρό είναι αναγκαίο για τον καρκίνο.
Θυμηθείτε! Το πικρό ανοίγει την όρεξη και πολλοί καρκινοπαθείς δεν έχουν όρεξη και πεθαίνουν από καχεξία (υπερβολικό αδυνάτισμα).
Θυμηθείτε! Το κουκούτσι από το βερίκοκο έχει βιταμίνη Β17.
Θυμηθείτε! τα παλικάρια των φαρμακευτικών έθαψαν την εφαρμογή της επιστημονικής γνώσης στο πεδίο του καρκίνου και εκατομμύρια άνθρωποι θα πεθάνουν άδικα.
Τι έγινε μετά; Ο Διευθυντής ερευνών του Μεμόριαλ (δεν μιλάμε για οποιοδήποτε νοσοκομείο – είναι η Μέκκα του καρκίνου) ο περίφημος επιστήμονας Κανεμάτσου Σιγκουίρα, έκανε πειράματα με ποντικούς. Η ουσία που ανακάλυψε ο βιοχημικός Ernst Krebs έκανε τα πειράματα πάνω σε ποντικούς. Η ουσία που ανεκάλυψε ο βιοχημικός Ernst Krebs μέσα στα βερίκοκα, ονομάστηκε Λετρίλη ή αμυγδαλίνη ή βιταμίνη Β17. Ο Σιγκουίρα έμεινε έκπληκτος. Ήταν η δυνατότερη αντικαρκινική ουσία του κόσμου που είχε δοκιμάσει ποτέ, όπως δήλωσε. Τι θα κάνατε εσείς και εγώ αν ακούγατε τέτοια καλό νέο; Δεν θα πηδάγατε από τη χαρά σας; Αμ δε! Το χρήμα βασιλεύει. Πήγε λοιπόν στους ανωτέρους του και τους είπε τα ευχάριστα νέα. Η πιο δυνατή αντικαρκινική ουσία της γης: Β17 η οποία βρίσκεται στα κουκούτσια από βερίκοκα. Τι θα κέρδιζαν αυτοί με την αντικαρκινική αυτή ουσία προσβάσιμη στον καθένα; Θα έχαναν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Αν τα κέρδη τους ανέρχονται σε πολλά δις μόνο από την Ελλάδα, φανταστείτε τι γίνεται σε όλο τον πλανήτη. Άλλωστε τα μέλη του Δ.Σ. του Μεμόριαλ ήταν όλοι αντιπρόσωποι φαρμακευτικών εταιρειών.
Του είπαν λοιπόν να συνεχίσει τα πειράματα και να αποδείξει πως ήταν λάθος. Το ακούτε ΛΑΘΟΣ. Οι διαδικασίες τροποποιήθηκαν και σχεδιάστηκαν με σκοπό να αποτύχουν και τελικά απέτυχαν. Αντικατέστησαν τον Σιγκουίρα με έναν κτηνίατρο, ο οποίος χορήγησε στα πειραματόζωα διαφορετική δόση από αυτή που χορηγούσε ο Ιάπωνας επιστήμονας και τα πειραματόζωα πέθαναν. Τα αποτελέσματα αυτού του ψευδοπειράματος δόθηκαν στη δημοσιότητα. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν τα παπαγαλάκια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Φυσικά από το 1980 που συνέβη οι αποδείξεις ακόμη αναμένονται. Δεν αποδείχθηκε! Ήταν απάτη η Β17, έλεγαν οι γιατροί που δεν γνώριζαν τις λεπτομέρειες. Κανένας δεν θα μάθαινε την πραγματικότητα αν δεν επαναστατούσε η συνείδηση ενός θαρραλέου δημοσιογράφου που ως υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Μεμόριαλ γνώριζε την απάτη.
Ο Ράλφ Μος, δεν άντεξε το βάρος της συγκάλυψης ενός τόσο μεγάλου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. Εδώ παίζονταν οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Βγήκε και κατήγγειλε ευθαρσώς τη μεγάλη απάτη. Τιμή στον θαρραλέο δημοσιογράφο. Τιμή στο Σιγκουίρα. Τιμή στον Κρεμπς που βρήκε έναν πολύτιμο σύμμαχο στη μάχη κατά του για τον καρκίνου. Από τις ελληνικές εφημερίδες μόνο «Το Βήμα» ανέφερε στις 23/5/1980 ακροθιγώς το θέμα, χωρίς να εισέλθει στην ουσία του θέματος. Ποιος Έλληνας γνωρίζει αυτή την μεγάλη απάτη;
Τα κουκούτσια λοιπόν από τα βερίκοκα σύμφωνα με τον Σιγκουίρα:
α) σταμάτησαν τις μεταστάσεις,
β) βελτίωσαν την γενική υγεία,
γ) εμπόδισαν την ανάπτυξη μικρών όγκων,
δ) παρείχαν ανακούφιση από τον πόνο,
ε) ενεργούν πολύ σημαντικά στην πρόληψη του καρκίνου.

Η βιταμίνη Β17 λοιπόν, είναι μία ουσία που βρίσκεται στους πυρήνες, δηλαδή στα κουκούτσια , των περισσότερων φρούτων. Τέτοια είναι τα βερίκοκα, τα μήλα, τα κεράσια, τα αχλάδια , τα δαμάσκηνα, τα μανταρίνια καθώς και τα αμύγδαλα. Η συγκέντρωση της βιταμίνης Β17 στους πυρήνες αυτών των φρούτων κυμαίνεται από 2-3%.
Θυμηθείτε! Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα στο μανάβη της γειτονιά σας έχουν την ίδια αξία με τα κουκούτσια από τα βερίκοκα των Χούνζα.
Επομένως:
Τρώτε πικρά, τρώτε βερίκοκα και τα κουκούτσια τους.
Πίνετε χυμό από φύλλα ελιάς ( χωρις ραντίσματα).
Τρώτε ραδίκια και πίνετε το ζουμί τους με λεμόνι κάθε μέρα.
Τρώτε αγκινάρες (πικρές).
Πίνετε ζουμί από άγριες αγκινάρες (πολύ πικρό), Βολβούς (πικρό) ή Γαϊδουράγκαθο 3(silybuns marianum), αυξάνει την παραγόμενη γλουταθειόνη υπεροξειδάση: Εξαιρετικό τονωτικό – αποτοξινωτικό για όλες τις παθήσεις του συκωτιού.
Ας ακολουθήσουμε τη συμβουλή των καλύτερων γερμανών γιατρών, της περίφημης Επιτροπής Ε. Η Επιτροπή Ε, κατατάσει τα πικρά βότανα ως εξής:
* (1) κάσσια (quassia amara)
* (2) γεντιανή
* (3) άγρια αψιθιά.
* (4) Φλοιός Gonolobus cocdurango,
* (5) Centantium pulchellum,
* (6) cot αρπαγόφυτο (από την έρημο Καλαχάρη της Αφρικής (τόβρίσκετε στα φαρμακεία).
* (7) φλούδα νερατζιού.
* (8) γαϊδουράγκαθο (cnicus benediktus).
* (9) Ραδίκι.
* (10) κανέλα.
* (11) κόλιανδρος.
Οι πικρές αυτές τροφές ανοίγουν την όρεξη. Ο καρκινοπαθής συνήθως δεν έχει όρεξη και πεθαίνει από καχεξία. Διεγείρουν την ορμόνη γαστρίνη, που με τη σειρά της διεγείρει την παραγωγή και την απελευθέρωση υδροχλωρικού οξέως. Όλοι το γνωρίζουν: Τα πικρά βοηθούν στην όρεξη.
Αν το σώμα μας έχει μετατραπεί σε ζαχαροπλαστείο, από τα πολλά γλυκά, ποτά, πατάτες κ.λ.π., {όλα αυτά μετατρέπονται σε γλυκόζη) και συγχρόνως έχουμε απορρίψει την πικρή γεύση, δεν θα πάθουμε καρκίνο; Το κλειδί είναι η ισορροπία (ομοιόσταση στην ιατρική γλώσσα).
Τι μπορεί να κάνει η βιταμίνη Β17 στον οργανισμό μου;
Έχει παρατηρηθεί λοιπόν ότι η αμυγδαλίνη (βιταμίνη Β17) έχει ευεργετική δράση πάνω στα καρκινικά κύτταρα. Ωστόσο δεν θεωρείται φάρμακο κατά του καρκίνου, όταν αυτός έχει ήδη εκδηλωθεί. Σύμφωνα με τους επιστήμονες η χρησιμοποίηση της αμυγδαλίνης( Β17) είναι περισσότερο προληπτική παρά θεραπευτική. Πιστεύεται ότι η χρόνια ανεπάρκεια σε αμυγδαλίνη ( Β17) οδηγεί σε μείωση της αντίστασης του οργανισμού στην ανάπτυξη κακοήθειας. Από την άλλη δεν έχουν παρατηρηθεί παρενέργειες από κατανάλωση μεγάλων δόσεων αμυγδαλίνης( Β17). Παρόλα αυτά συνίσταται η μέγιστη πρόσληψη αμυγδαλίνης( Β17) να μην υπερβαίνει τα 3 γραμμάρια την ημέρα.

Τι κάνουμε λοιπόν τώρα; Τρώτε μεσογειακά, τρώτε φρούτα, ψάρια, λαχανικά….


http://rc-cafe.blogspot.com/2012/06/blog-post_23.html#ixzz1yiJQu8XG