Εμεις οι ιθαγενεις της λεσβιακής επαρχιας.....

Μαζικες και δυναμικες κινητοποιησεις ελαβαν χωρα στην περιοχή της δυτικης επαρχιας της Λεσβου.
Η εγκαταλειψη που λιγο κατ ολιγον επλητε την επαρχια μας ξεκινοντας απο τα ορεινα πιο απομακρυσμενα χωρια, απο την περιοδο των δημων και κοινοτητων ακόμα και που στην περιοδο εφαρμογης του σχεδιου 'Καποδιστρια''ειχε επιταχυνθει,τωρα με την εφαρμογη του σχεδιου''Καλλικρατης'' αυτή αγγιξε τα κεφαλοχωρια. Πρωτευουσες των πρωην δημων -Πλωμαρι, Καλλονη, Πετρα,Ερεσσος, Αγιασος σε λιγο θα ειναι φαντασματα του εαυτου τους και μεις οι κατοικοι τους ,σκιες του δικου μας εαυτου, ΑΝ,αν δεν ΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ ενα τοιχος αντιστασης, ΕΝΑ ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΛΗΣ, αποφασισμενο ν΄ανατρεψη αυτή την κατρακυλα.

Και ακριβως αυτή τη μόνη σωτήρια επιλογή κάναμε.Εμεις οι ιθαγενεις της λεσβιακής επαρχιας. Ξεκινησαμε ηδη. Αναπτυσουμε τις φτερουγες μας, μετα απο μουδιασμα πολλων χρονων οπου τις κρατουσαμε διπλωμενες περιμένοντας τους σωτήρες ,τους αρμοδιους σωτηρες, να σκεφτουν και να πραξουν πριν απο μας για μας. Για το καλό μας και καλά.Και
χρειαστηκαν τα τοσα πολλα παθηματα για να εννοησουμε,οριστικά
επιτελους, πως οι σωτηρες δεν εσωζαν αλλον απο τον εαυτό τους και το
σοι τους.

Γι αυτο συγκεντρωθηκαμε μια και δυο και τρεις φορες, πολλοι, παρα πολλοι μαζι (μνημη ιστορική.Τι σου ειναι λοιπον η μνημη! τι σου ειναι να εχεις και ιστορια ως λαος. Καλα λενε πως τιποτε δεν παει χαμενο!!!) και εκλεξαμε επιτροπή αγωνα εναντια στην ερημοποιηση της υπαιθρου της κεντρικης και βορειοδυτικης Λεσβου, που μέσα σε λιγους μηνες καταφερε ν΄αφυπνησει τις συνειδησεις. Αυτο εγινε φανερο στις μαζικες, δυναμικες κινητοποιησεις της Πεμπτης 24.1.13. Το πρωι αυτης της μερας
πολλες εκατονταδες λαου κατεκλεισαν τη διασταυρωση της αγιας Παρασκευης διαδηλωνοντας την αντιθεση τους στην ερημωση του τοπου οπως αυτή κορυφωνεται τελευταια με την καταργηση και απομακρυνση της μιας υπηρεσιας μετα της αλλης. Με την συνεχη σταδιακη υποβαθμιση της
λειτουργιας των Κεντρων Υγειας,αλλα φυσικά και του ίδιου του νοσοκομειου. Με την καθυστερηση της κατασκευης του δυτικου οδικου δυκτιου.την καθυστερηση (καθολου τυχαια) της κατασκευης του λιμενος Σιγριου.Αλλα και της μη δημιουργιας των πυλων εισοδου ΣΕΓΚΕΝ στην Πετρα και το Πλωμαρι.Η συνεχιση του κατηφορου θα ειναι η εγκατασταση των τερασίιων διαστάσεων ανεμογεννητριών για την παραγωγη ρευματος που θα καλυπτει τις ενεργιακες αναγκες της μισης σχεδον Ελλαδας. Σημειωση: ειμαστε υπερ των ανανεωσιμων πηγων ενεργειας,φτανει αυτες να ειναι αναλογες με τις αναγκες του τοπου, να σεβονται το περιβαλλον και τη ζωη των κατοικων μας.

Ξεκινησαμε λοιπον.Με επιγνωση.
Γνωριζουμε τον εχθρό:Το μεγαλο μονοπωλιακό κεφαλαιο,που για μοναδικό Θεο εχει το κερδος. Που οι Ανθρωποι και οι αναγκες τους δεν αξιζουν απολυτως τιποτα.Που οι ζωες των ανθρωπων εχουν ενδιαφερον μονο οσο αυτες μπαινουν στην υπηρεσια της παραγωγης πλουτου για αυτους.Πιο πολυ δεν χρειαζονται,ας χαθουν.Γιαυτο υποβαθμιζονται ή και καταργουνται νοσοκομιακες και αλλες υγειονομικές μοναδες.

Γνωρίζουμε τον τρόπο.Αλληλεγγυη,ενότητα, ομόνοια,επιμονή, θάρρος, συλλογικότητα. Αυτές τις ποιότητες καλλιεργούμε σταθερά στις σχέσεις μας.΄Οσο θα προοδεύουμε, τόσο ο αγώνας μας θα γίνεται πιο αποτελεσματικός.
Το δίκιο είναι δικό μας.ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ.
ΕΠΟΜΕΝΟ ΡΑΝΤΕΥΟΥ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 31.1.13 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΑΠΦΟΥΣ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ,που υποβαθμίζει ακόμη
περισσότερο το επίπεδο της περίθαλψης του λαού.


Χρυσούλα Ζωγράφου

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΗΣ ΛΕΣΒΟΥ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΗΣ ΛΕΣΒΟΥ
Καλλονή 24/1/2013

ΨΗΦΙΣΜΑ
Ο λαός της Κεντρικής και Βορειοδυτικής Λέσβου με τη σημερινή συγκέντρωση, τον αποκλεισμό του δρόμου Καλλονής –Μυτιλήνης και τη λαϊκή συνέλευση, επιβεβαίωσε την αντίθεσή του στην πολιτική των μνημονίων που ερημώνουν τη Λεσβιακή ύπαιθρο και καταδικάζουν τους κατοίκους της στην απομόνωση.
Δηλώνουμε κατηγορηματικά την αντίθεσή μας στις εφαρμοζόμενες πολιτικές που μας εξαθλιώνουν.
Διαμαρτυρόμαστε για το κλείσιμο των υπηρεσιών της υπαίθρου και καταδικάζουμε την αστυνομική επιχείρηση της απομάκρυνσης της Δ.Ο.Υ Καλλονής στις 20.1.13. Μια επιχείρηση που αποδεικνύει ότι εκείνο που φοβούνται όσοι υπέγραψαν τα μνημόνια είναι η ενότητα και η αποφασιστικότητά μας.
Τους δηλώνουμε κατηγορηματικά πως ότι και να κάνουν δεν μπορούν να διαρρήξουν τις σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης που οικοδομούμε καθημερινά μέσα απ τον αγώνα μας.
Εμείς συνεχίζουμε πιο δυνατοί και πιο αποφασισμένοι να κάνουμε την ανατροπή, να αποτελέσουμε ένα οργανικό κομμάτι της πάλης ολόκληρης της κοινωνίας ενάντια σε ότι υποβαθμίζει τη ζωή μας.
Η ΛΕΣΒΙΑΚΗ ΥΠΑΙΘΡΟΣ ΘΑ ΖΗΣΕΙ

Κακή Επιστήμη στην υπηρεσία της διαφήμισης!!!

Διάφορα ματζούνια καταπίνονται για τη λεγόμενη αποτοξίνωση και οι κυρίες αλείφουν το πρόσωπό τους με ακριβές κρέμες για να γίνουν ξανά νέες. Επιστημονικοί όροι, πολλές φορές και επιστήμονες επιστρατεύονται για να δώσουν στην απάτη επιστημονική λάμψη.

Βιομαγνητικά κύματα, τοξίνες, βιταμίνες, ελεύθερες ρίζες, βιολογικά συστατικά, είναι επιστημονικοί όροι που χρησιμοποιούνται για να στηρίξουν μια μεγάλη απάτη. Πολλές φορές γίνεται μέσω της τηλεόρασης.

Δείτε στο «Κουτί της Πανδώρας» πώς η διαφήμιση επικαλούμενη την επιστήμη και τις έρευνες προωθεί προϊόντα, παραπλανώντας τον καταναλωτή;

Πως η επιστημονικοφάνεια πείθει και πως οι ιατρικές και επιστημονικές μελέτες «στήνονται» κάποιες φορές για να προσδώσουν σε προϊόντα κύρος και αξιοπιστία;

από τον συμπατριώτη μας........
για να μην μας πιάνουν αδιάβαστους!!

«τα λίγα βγαίνουν με κόπο, τα πολλά με κόλπο»

Θυμάμαι, όταν έπιανε η αντιτρομοκρατική υπηρεσία τα μέλη της «17Ν»,τους κατέτασσε σε… γενιές. Πρώτη, δεύτερη, τρίτη γενιά εκτελεστών, όπως ακριβώς γίνεται με τα «κλειστά», οικογενειακά επαγγέλματα. Οι παλαιότεροι αποκαλύπτουν και μεταδίδουν στους νεότερους τα μυστικά της τέχνης τους και αυτό λέγεται παράδοση. Και το οργανωμένο έγκλημα, λοιπόν, ακολουθεί γενεαλογικά τις παραδόσεις.
Το 1981 μια συγκεκριμένη οργάνωση ανθρώπων, λιμασμένων για χρήμα, εξουσία και εμφορούμενο από μένος, μνησίκακο και εκδικητικό, αναλαμβάνει την πολυπόθητη εξουσία. Το κέλυφος, κάτω από το οποίο αποκρύπτουν την ιδιοτελειά τους, ονομάζεται κόμμα. Το δέλεαρ για να το ακολουθήσουν οι λεγόμενες «λαϊκές μάζες», είναι μια αερόπλαστη και κρανιοκενής συνθηματολογία. Παφλάζουσες ασημαντολογίες και κραυγαλέοι αφορισμοί γενικότατης φύσεως (και όσο πιο αόριστο και γενικό είναι το περιεχόμενο ενός  συνθήματος, μας διδάσκει η κοινωνική ψυχολογία, τόσο μεγαλύτερη εμβέλεια αποκτά)  καρυκευμένοι με τις συνήθεις κόρωνες περί εθνικής ανεξαρτησίας – «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» - και κοινωνικής δικαιοσύνης- «αλλαγή», «το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία».

Ο λαός δε πάντοτε ευκολόπιστος και στο τέλος προδομένος, πείθεται. Την δεκαετία του ’80, λαφυραγωγεί το κράτος η πρώτη γενιά. Ταυτόχρονα εκλύει τις χειρότερες ροπές του νεοελληνικού χαρακτήρα, καλλιεργεί τα ελαττώματα του λαού και όχι τις αρετές του. Την διαφθορά διά του λεγόμενου «πολιτικού χρήματος» και των περιβόητων  «διαπλεκόμενων συμφερόντων», που όλοι τα κατήγγειλαν και ουδείς τα αποκάλυπτε, γιατί αφορούσε τους ίδιους και συγγενικά τους πρόσωπα. Τις ραγδαίες αναρριχήσεις αναξιοκρατικώ δικαιώματι και κομματική προωθήσει. Την γενικευμένη ηθική του αμέσου συμφέροντος και του άνομου πλουτισμού- «δωράκι στον εαυτό του»- όπου ο υστερών σε κακοποιό ευρεσιτεχνία ένιωθε ότι κοροϊδοπιάνεται και αυτοαδικείται, με έναν λόγο το κλίμα σκυβαλοκρατίας, λωποδυτοκρατίας και σαλταδορισμού, που η λαϊκή θυμοσοφία συνόψισε ευθύβολα στο απόφθεγμα: «τα  λίγα βγαίνουν με κόπο, τα πολλά με κόλπο». (Γ. Καλλιόρη, «εξ επαφής», εκδ. «Αρμός», σελ 13).

Την δεκαετία του 80, εκκολάπτεται ταυτόχρονα και η δεύτερη γενιά των σαλταδόρων και λοιπών κηφήνων, που ανυπομονεί να λάβει τα ηνία. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 έρχεται η ώρα της. Χρυσή εποχή για επαγγελματίες συνδικαλιστές, κλεφτοκατσικάδες και λοιπές αναθυμιάσεις και μαγαρισιές που ζητωκραύγαζαν δουλικά το κόμμα. Η μεγάλη λεηλασία του κράτους, χάρις και στην απραξία του λαού, που εθίζεται στην βορβορώδη ευτέλεια και κυρίως στην αίσθηση πως όλα επιτρέπονται άνευ ορίων και χαλινού. (Η τότε αφωνία και έλλειψη αντίδρασης οδήγησε στην τωρινή "πάγκαλη" χαιρεκακία περί του «μαζί τα φάγαμε». Όπως όλοι οι εγκληματίες  καταφεύγει στην θρασύδειλη και ανήθικη τακτική της αποφυγής της ευθύνης. Ο ίδιος όμως και τα υπόλοιπα μέλη της οργάνωσης νομοθετούσαν και όχι ο λαός. Αν εγώ ο δάσκαλος, αφήνω τους μαθητές μου «να κλέβουν» στα διαγωνίσματα και «να αντιγράφουν», την επόμενη φορά θα έλθουν όλοι αδιάβαστοι.
Ποιος είναι υπεύθυνος για την καταστροφή της τάξης; Όλοι μαζί;).

Την δεύτερη αυτή δεκαετία του «χρυσού θερισμού», όπως ονομάζει ο Πλούταρχος την ενασχόληση με την πολιτική, ανδρώνεται και η τρίτη γενιά των… εκτελεστών του λαού, άθλια απολειφάδια της Νέας Τάξης, χωρίς ιθαγένεια, Γραικύλοι, ημιμαθείς φραγκολεβαντίνοι. (Δρούτσας, Μπιρμπίλη, Γερουλάνος, Παπακωνσταντίνου και λοιποί αγνώστου προελεύσεως).

Για την τρίτη γενιά και την «προσφορά» της στον τόπο, δεν υπάρχουν λόγια. Η σκέψη αδυνατεί να ερμηνεύσει με λογικές κατηγορίες τον βίο και την πολιτεία της. Μόνον παρανοϊκός μπορεί να διαρρήξει την κρούστα τρέλας και ψευτιάς που την περιβάλλει.
Τρεις γενιές αχρειότητας και εξαπάτησης ενός ολόκληρου λαού. Κάποιοι θα  πουν έγιναν και πράγματα σωστά.
Όμως «προς γαρ το τελευταίο εκβάν έκαστον  των πριν υπαρξάντων κρίνεται», το τελευταίο συμβάν κρίνει όλα τα  προηγούμενα. Τώρα που ξεβράζονται οι απατεωνιές τους, στις οποίες μυούσαν και τις οικογένειές τους, κατανοούμε πλήρως το τι γινόταν όλα αυτά τα χρόνια.

Τώρα ζητούν από τον λαό να δείξει εντιμότητα, να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, να μεταμορφωθεί εν μια νυκτί σε πειθαρχημένο πολίτη. Προηγήθηκαν τρεις δεκαετίες θηριώδους διαφθοράς, απαιδευσίας και αναξιοκρατίας. Τώρα είναι αργά. Μόνο αν φύγουν από «το κάδρο» -κατά την ελεεινή φράση- οι υπαίτιοι και κυβερνήσουν άνθρωποι που θα φιλοτιμήσουν τον λαό διά του παραδείγματος τους, θα σωθεί η πατρίδα. Και θα έρθει η ευλογημένη ώρα…
«Η ζωή που εκάναμε μας βοήθησε στην Επανάσταση. Διότι ηξεύραμε τα κατατόπια, τους δρόμους, τους ανθρώπους. Εμάθαμε την πείνα, τη λέρα, την κακοπάθεια. Εσυνηθίσαμε να καταφρονούμε τους Τούρκους», που θα πει έλαβαν συνείδηση της ελευθερίας τους, πριν την αποκτήσουν και εξωτερικά, όπως μας τα ιστορεί ο Κολοκοτρώνης. Τώρα και εμείς μαθαίνουμε την κακοπάθεια και συνηθίζουμε να καταφρονούμε την κομματική λέρα. Κάποια στιγμή θα μας πιάσει το…Ελληνικό μας.
Κάποτε, μια μέρα που συζητούσαν δυο απλοί άνθρωποι, δύο ψαράδες ήταν -γράφει ο Μυριβήλης- για την πίεση που ασκούν οι μεγάλες δεξιές και αριστερές δυνάμεις πάνω στην πολιτική ζωή του τόπου για τα συμφέροντα τους, ο ένας ξεστόμισε μια φράση που με ξάφνιασε. Είπε οργισμένος: «Αν  μας πιάσει καμμιά μέρα το Ελληνικό μας…» (περ. «Γνώσεις», 1959).

Αυτό το «Ελληνικό μας» πρέπει να αποκτήσουμε πάλι. Κι αυτό δεν περιέχει λόγια, περιέχει θυσίες, και ονομάζεται Λεωνίδας και Παλαιολόγος και Παπαφλέσσος και Μελάς και Αυξεντίου. Αυτό «το Ελληνικό μας» περιφρόνησε και δεν φρόντισε το κράτος να καλλιεργήσει συστηματικά, εντατικά στην ψυχή της νέας γενιάς, γιατί αυτό είναι που φοβούνται οι εχθροί του Γένους και αυτό υπονόμευσαν με χίλιους τρόπους.
Και για να κλείσουμε, όπως ξεκινήσαμε, για τις τρεις γενιές του… οργανωμένου εγκλήματος, παραπέμπω σ’ ένα κείμενο του Φώτη Κόντογλου από το θαυμάσιο «Ευλογημένο καταφύγιο». (σελ. 213):

<<Μια φορά ήταν ένας σουλτάνος αιμοβόρος και τον καταριότανε όλος ο κόσμος. Τη νύχτα γινότανε «τεπτίλι», δηλαδή έβαζε ξένα ρούχα και γύριζε μέσα στο σοκάκια και στα μαγαζιά, για να δει τι έλεγε ο κόσμος γι’ αυτόν. Από παντού άκουγε κατάρες και βλαστήμιες. Μα δεν απελπιζότανε. Δύο-τρία χρόνια έβγαινε στη βόλτα, μα δεν άκουσε μήτε έναν άνθρωπο να πει καλόν λόγο για τον σουλτάνο. Απάνω στα τρία χρόνια, εκεί που περπατούσε ένα βράδυ σ’ έναν δρόμο, μια γριά, πολύ γριά, τον γνώρισε, κι είπε: «Πολυχρονεμένε μου σουλτάνε, μέρες να κόβει ο Αλλάχ από μένα, χρόνια να σου τις δίνει».
Ο σουλτάνος παραξενεύτηκε πώς βρέθηκε άνθρωπος να τον ευχηθεί, και ρώτησε τη γριά τι καλό είχε δει από αυτόν και τον ευχιότανε.
Κι η γριά του είπε: «Εγώ θα σου πω την αλήθεια και δε με μέλει να με σκοτώσεις, γιατί είμαι γριά. Εγώ έφταξα τρεις σουλτάνους, τον παππού σου, τον πατέρα σου κι εσένα».
«Λοιπόν», της λέγει ο σουλτάνος, «τι άνθρωπος ήτανε ο παππούς μου;».
«Ο παππούς σου», λέγει η γριά, «ήτανε κακός άνθρωπος. Κρέμαζε, παλούκωνε, έσφαζε».
«Κι ο πατέρας μου;» τη ρωτά ο σουλτάνος.
«Ο πατέρας σου ήτανε χειρότερος από τον παππού σου», λέγει η γριά.
«Κι εγώ», τη ρωτά ο σουλτάνος, «τι άνθρωπος είμαι;».
«Εσύ είσαι πιο παλιάνθρωπος από τον πατέρα σου».
«Και τότε, γιατί με πολυχρονίζεις;», τη ρωτά πάλι ο σουλτάνος.
«Σε πολυχρονίζω, επειδή ο πατέρας σου ήτανε χειρότερος από τον παππού σου, κι εσύ χειρότερος από τον πατέρα σου, παρακαλώ τον θεό να σε πολυχρονίζει, γιατί αυτός που θα ‘ρθει ύστερ’ από σένα, θα ‘ναι ακόμα χειρότερος!>>.
Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος Κιλκίς
http://radiofloga.blogspot.gr

Ενάντια στην ερήμωση και το μαρασμό της Λεσβιακής Υπαίθρου

Σε λίγες μέρες, συγκεκριμένα στις 14 Ιανουαρίου, καταργείται άλλη μια υπηρεσία στη Λέσβο, η Δ.Ο.Υ. Καλλονής. Εδώ και πολύ καιρό οι κάτοικοι της Κεντρικής και Βορειοδυτικής Λέσβου, μαζί με την τοπική αυτοδιοίκηση έχουν εναντιωθεί στην απόφαση αυτή καθώς και στα σχέδια που είναι έτοιμα για την απομάκρυνση και άλλων υπηρεσιών απ’ την περιοχή ( ΙΚΑ κλπ) και διεκδικούν την παραμονή της νευραλγικής αυτής υπηρεσίας για τα 2/3 περίπου της έκτασης του νησιού.

Η Λέσβος σήμερα είναι ο μεγαλύτερος σε έκταση Δήμος της χώρας. Η βάρβαρη επιδρομή του Καλλικράτη επέβαλε στο νησί της Λέσβου τη συγχώνευση 13 δήμων σε ένα και μόνο, κάτι που δεν συνέβη σε καμιά άλλη  περιοχή της Ελλάδας, καταδικάζοντας όλη τη Λεσβιακή ύπαιθρο στην απαξίωση, δεδομένου ότι το τέρας που δημιουργήθηκε, δεν μπορεί να διοικηθεί κάτι που οι κάτοικοι του μεγαλύτερου τμήματος του νησιού το βιώνουν καθημερινά και είναι τρομακτικό. Εν τω μεταξύ καταργήθηκαν 3 ειρηνοδικεία, 4 παραρτήματα του ΙΚΑ, 2 κτηνιατρεία σε κτηνοτροφικές περιοχές, υποστελέχωση στα Κέντρα Υγείας, κλείσιμο υποκαταστημάτων τραπεζών, κλείσιμο ΟΤΕ, ΔΕΗ, συγχωνεύσεις αστυνομικών τμημάτων, πυροσβεστικών κλιμακίων ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟ. Τώρα και μετά τις περσινές καταργήσεις των Δ.Ο.Υ. Μήθυμνας και Πλωμαρίου, καλούνται να ζήσουν και φορολογικό Καλλικράτη με συστέγαση όλων των Δ.Ο.Υ. του νησιού σε μία τη Δ.Ο.Υ. Μυτιλήνης.

Από την άλλη η συγκέντρωση όλων των υπηρεσιών καθώς επίσης του λιμανιού, του αεροδρομίου, του νοσοκομείου, του Πανεπιστημίου, της έδρας του Δήμου, της έδρας της Π.Β. Αιγαίου στη Μυτιλήνη, δίνει  περισσότερες ευκαιρίες ανάπτυξης για τους κατοίκους της πρωτεύουσας και των πέριξ και καλύτερες συνθήκες ζωής.

Τι γίνεται όμως με την ύπαιθρο; Άνισες ευκαιρίες, δυσκολότερη ζωή, ταλαιπωρία, μετακινήσεις, χαμένες ώρες δουλειάς, έξοδα.

Όλα αυτά προκαλούν το αίσθημα των κατοίκων της υπαίθρου και δημιουργούν αντιδράσεις και εύλογα παράπονα. Δεν είναι λίγες πια οι φωνές που υψώνονται ενάντια στη Μυτιληνοκεντρική διοίκηση και ενάντια στις αποφάσεις των πολιτικών, που επιτρέπουν τον αφανισμό της υπαίθρου και την υπερσυγκέντρωση εξουσιών στο κέντρο ενάντια στα συμφέροντα των κατοίκων των χωριών.
Και μάλιστα όταν αυτά τα χωριά έχουν τόσα και τόσα να προσφέρουν στην οικονομία του τόπου, με τα αξιοθέατά τους, τα μουσεία, τις περιοχές απείρου κάλους, την αγροτική και την κτηνοτροφική παραγωγή, τα αλιεύματα, τον τουρισμό και πολλά από αυτά απέχουν μέχρι και 100 και πλέον χιλ. από την Πρωτεύουσα και το αεροδρόμιο και μάλιστα όχι με το καλύτερο οδικό δίκτυο .

Η Δ.Ο.Υ. Καλλονής με τη μορφή ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΦΟΡΙΑ ΚΑΛΛΟΝΗΣ ιδρύθηκε το 1938 μέσα από την ανάγκη να υπάρχει στο κέντρο του νησιού, προς εξυπηρέτηση του μεγαλύτερου τμήματός του, οικονομική υπηρεσία η οποία συνέβαλε τα μέγιστα στη δραστηριοποίηση των κατοίκων, στην οικονομική ανάπτυξη, στην άνοδο της επιχειρηματικότητας και φυσικά στα έσοδα του κράτους. Με τη σημερινή της μορφή (Δ.Ο.Υ. Καλλονής Μήθυμνας) λειτουργεί από 1/10/11 μετά την «ενοποίηση» - συστέγαση με τη Δ.Ο.Υ. Μήθυμνας .
Το σύνολο των εξυπηρετουμένων, όπως καταγράφονται, είναι 20.711 άνθρωποι.

Στην περιοχή αρμοδιότητας της ενοποιημένης Δ.Ο.Υ. Καλλονής ανήκουν 30 περίπου κωμοπόλεις, χωριά και οικισμοί, που οι κάτοικοί τους ασχολούνται με τον τουρισμό, τη γεωργία, την κτηνοτροφία και το εμπόριο.
Η Δ.Ο.Υ. εξυπηρετεί περίπου 3.500 επιχειρήσεις πολλές εκ των οποίων είναι ΑΕ ξενοδοχειακές και εμπορικές. Εξυπηρετεί επίσης περίπου 8.000 αγρότες, κτηνοτρόφους και αλιείς του ειδικού καθεστώτος αγροτών.
Από τη Δ.Ο.Υ. Καλλονής επίσης εξυπηρετείται ένας μεγάλος αριθμός πολιτών, για εργασίες που μπορούν να διεκπεραιωθούν, από τη νότια Λέσβο (Πολιχνίτος, Βρίσα, Βασιλικά, Λισβόρι, Σταυρός ακόμα και από Αγιάσο και χωριά της περιοχής Πλωμαρίου) αλλά και από Μανταμάδο, Κάπη, Κλειώ, που δεν ανήκουν στη χωρική της αρμοδιότητα, λόγω ευκολότερης και συντομότερης πρόσβασης, χώρων στάθμευσης, ταχύτερης εξυπηρέτησης και ύπαρξης εμπορικού κέντρου, υπηρεσιών και τραπεζών (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) στην Καλλονή.

Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν και πολλοί αλλοδαποί, που δεν μπορούν να αποτυπωθούν στο σύνολό τους, και προσέρχονται στη Δ.Ο.Υ. για διάφορα θέματα είτε είναι οικονομικοί μετανάστες είτε κάτοικοι χωρών Ε.Ε., που πολλοί απ’ αυτούς έχουν ακίνητα σε ορεινούς οικισμούς και παραδοσιακά ή σε τουριστικά χωριά. Στη Δ.Ο.Υ. Καλλονής εξυπηρετούνται επίσης, στο σύνολό τους ίσως, οι καλοκαιρινοί επισκέπτες του νησιού και πολλοί συνταξιούχοι  που περνούν το μισό χρόνο στην περιοχή, ενώ υποβάλλουν φορολογικές δηλώσεις εκεί που είναι η μόνιμη διαμονή τους, που επίσης δεν καταγράφονται στους συναλλασσόμενους. Μια άλλη κατηγορία που δεν καταγράφεται είναι οι στρατιωτικοί που διαμένουν μεν στην περιοχή, χωρίς να υποβάλλουν δηλώσεις στη Δ.Ο.Υ. Καλλονής, αλλά προσέρχονται για όλα τα φορολογικά θέματα τους.
Η Δ.Ο.Υ. εξυπηρετεί το σύνολο των σχολείων, στρατιωτικών μονάδων, αστυνομικών τμημάτων που βρίσκονται στα 2/3 της έκτασης του νησιού.

Το επιχείρημα για εξοικονόμηση πόρων και μείωση της σπατάλης του κράτους, φαίνεται σαθρό αν σκεφτεί κανείς για τι ποσά συζητάμε. Η αναμενόμενη, σύμφωνα με το πόρισμα, εξοικονόμηση πόρων, είναι περίπου δυο ευρώ κατά κεφαλήν συναλλασσομένου ετησίως, ενώ την ίδια στιγμή οι ίδιοι συναλλασσόμενοι αποφέρουν κατά κεφαλήν ετησίως 792 ευρώ.

Το ετήσιο μίσθωμα που καταβάλλει η Δ.Ο.Υ. Καλλονής είναι περίπου ίσο με το μηνιαίο μίσθωμα της Δ.Ο.Υ. Μυτιλήνης. Σύμφωνα με το πόρισμα το κτίριο της Δ.Ο.Υ. Μυτιλήνης επαρκεί οριακά για τη συστέγαση των πέντε (μαζί με τη Δ.Ο.Υ. Λήμνου) Δ.Ο.Υ.. Τι θα γίνει όμως με τη στέγαση των αρχείων των Δ.Ο.Υ. Καλλονής - Μήθυμνας και Λήμνου; Είναι επίσης σχεδόν βέβαιο, ότι σε εποχή οικονομικής κρίσης, όπως αυτή που διέρχεται η χώρα μας, ακίνητα του μεγέθους του ακινήτου της Δ.Ο.Υ. Καλλονής δεν θα μπορούν να νοικιασθούν, με αποτέλεσμα το δημόσιο να χάνει από φόρο εισοδήματος των ιδιοκτητών, ποσό ίσο περίπου με το 50% των μισθωμάτων, όπως επίσης και από ΦΠΑ και φόρο εισοδήματος που θα εισέπραττε το δημόσιο αν τα έσοδα των ιδιοκτητών από τα μισθώματα αναλώνονταν στην αγορά.

Είναι λοιπόν σωστό να καταργηθεί η Δ.Ο.Υ. Καλλονής;
- Όχι, διότι η Λέσβος είναι ένα πολύ μεγάλο σε έκταση νησί, με χωριά και κωμοπόλεις που απέχουν έως και 100 δύσβατα σε αρκετές περιπτώσεις χιλ. από την Πρωτεύουσα Μυτιλήνη, που βρίσκεται στο ΝΑ άκρο του νησιού. Σ’ αυτόν λοιπόν τον τόπο είναι αναγκαίο να υπάρχουν αφενός μεν περισσότεροι Δήμοι και αφετέρου να υπάρχει ένα ακόμα διοικητικό κέντρο (με απαραίτητη την ύπαρξη και Δ.Ο.Υ.) στο κέντρο του νησιού, για να εξυπηρετούνται οι κάτοικοί του. Η ευρύτερη περιοχή της Καλλονής είναι ένας τέτοιος κατάλληλος τόπος. Και μάλιστα είναι μια περιοχή που σύμφωνα με τα ανεπίσημα στοιχεία από την απογραφή του 2011, είναι η μόνη περιοχή της υπαίθρου που παρουσιάζει αυξητική τάση. Άλλωστε τα πλήγματα που δέχτηκε το νησί τόσο από τον Καλλικράτη όσο και από καταργήσεις τόσων υπηρεσιών, είναι τόσο ισχυρά που δεν μπορεί να αντέξει άλλα.

- Όχι, διότι η Λέσβος είναι νησί στην παραμεθόριο υψηλής εθνικής και στρατηγικής σημασίας, κάτι που δεν έλαβε υπόψη της η Επιτροπή που συνέταξε το πόρισμα. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι στην πρότασή της για δημιουργία Κέντρου εξυπηρέτησης φορολογουμένων στην Καλλονή, η Επιτροπή το αιτιολογεί όχι γιατί η Καλλονή βρίσκεται στο νησί της Λέσβου με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αλλά ως τόπο εξυπηρέτησης φορολογουμένων που βρίσκονται σε ορεινές περιοχές! Απέναντί της μάλιστα βρίσκεται μια ταχύτατα ανερχόμενη οικονομική δύναμη (Τουρκία) που εισβάλει γρήγορα και με ευκολία λόγω μικρής απόστασης και ως ανταγωνιστικότερη στην τοπική αγορά, κάνοντας προβληματική τη λειτουργία των Λεσβιακών επιχειρήσεων.

- Όχι, διότι και η Πρωτεύουσα του νησιού θα επιβαρυνθεί σημαντικά από κυκλοφοριακή ασφυξία και έλλειψη χώρων στάθμευσης κάτι που θα επιβαρύνει την ποιότητα ζωής των κατοίκων και αυτού του τμήματος του νησιού.

- Όχι, διότι σύμφωνα μεν με το πόρισμα ο αριθμός των κατοίκων δεν δικαιολογεί την ύπαρξη 2ης Δ.Ο.Υ. στο νησί, αλλά δεν έχει ληφθεί υπόψη ότι είναι διαφορετικό να έχουμε 100.000 κατοίκους σε μια αστική περιοχή (Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Πάτρα κλπ.) με δυνατότητα εξυπηρέτησης με Μ.Μ.Μ. και άλλο να έχουμε 100.000 κατοίκους διάσπαρτους σε ακτίνα έως και 100 χιλ. χωρίς να έχουν καθημερινά τη δυνατότητα να εξυπηρετούνται με Μ.Μ.Μ..

- Όχι, διότι στην περιοχή δραστηριοποιούνται περίπου 3.500 επιχειρήσεις, οι οποίες θα επιβαρυνθούν με  ένα σημαντικό κόστος εξυπηρέτησης, με αποτέλεσμα να χάσουν την ανταγωνιστικότητά τους σε σχέση με άλλες ομοειδείς στην Πρωτεύουσα του νησιού. Πολλές μάλιστα θα καταδικαστούν σε μαρασμό, κάτι που στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσης ισοδυναμεί με καταδίκη σε θάνατο πολλών νοικοκυριών. Το ίδιο θα συμβεί σε εκατοντάδες ελεύθερους επαγγελματίες (λογιστές, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, ιατροί, οδοντίατροι, μεσίτες) που έχουν επιλέξει την Κεντρική και Βορειοδυτική Λέσβο σαν τόπο κατοικίας και δραστηριοποίησης.

- Όχι, διότι το ΥΠΟΙΚ δεν έχει προχωρήσει ακόμα σε εκσυγχρονισμό και ηλεκτρονική διασύνδεση με άλλες υπηρεσίες και φορείς έτσι που οι πολίτες να μην χρειάζεται να προσέρχονται στις Δ.Ο.Υ. καθημερινά κατά εκατοντάδες και για διάφορα θέματα. (Είναι χαρακτηριστικό ότι για τη δωρεάν διανομή τροφίμων σε απόρους στη Λέσβο υποβλήθηκαν το 2012, 12.500 αιτήσεις, που στο σύνολό τους προσήλθαν στις Δ.Ο.Υ.). Άλλωστε πρόκειται για συστέγαση υπηρεσιών και όχι για συνένωσή τους. Στη Δ.Ο.Υ. Μυτιλήνης θα συνυπάρχουν 5 υπηρεσίες κάτω από την ίδια στέγη με διαφορετικές θέσεις εργασίας ανά τέως Δ.Ο.Υ. και αντικείμενο. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι ο αριθμός των υπαλλήλων δεν θα επαρκεί για τις θέσεις εργασίας, πόσο μάλλον να απελευθερωθεί δυναμικό για τον έλεγχο και την είσπραξη.
Ακόμα και το διαφημιζόμενο Κέντρο εξυπηρέτησης φορολογουμένων που σχεδιάζεται να δημιουργηθεί στην Καλλονή, με δαπάνες και λειτουργικά έξοδα του υπερχρεωμένου Δήμου Λέσβου, με προσωπικό έως 2 άτομα, χωρίς μηχανοργάνωση και με το προδιαγεγραμμένο πλαίσιο λειτουργίας, θα είναι στην πραγματικότητα ένα Κέντρο κοροϊδίας και ταλαιπωρίας φορολογουμένων

- Όχι, διότι η ανάπτυξη της Λεσβιακής υπαίθρου είναι χρόνια ζητούμενο και δεν είναι δυνατό με ράβε - ξήλωνε να περιμένουμε ανάπτυξη. Το τελευταίο διάστημα μάλιστα ανακοινώθηκε ότι προετοιμάζεται το άνοιγμα λιμανιού στο Βορρά και συγκεκριμένα στην Πέτρα, κάτι που αναμένεται να τονώσει τη δραστηριότητα και να προσφέρει θέσεις εργασίας, και από την άλλη πλευρά καταργείται η Δ.Ο.Υ. Καλλονής, που θα μπορούσε να βοηθήσει σ’ αυτήν την ανάπτυξη και το λιμάνι θα απέχει 70 χιλιόμετρα από την κοντινότερη Οικονομική υπηρεσία.

- Όχι, διότι σύσσωμη η κοινωνία της Λέσβου είναι αντίθετη με τη σχεδιαζόμενη κατάργηση της Δ.Ο.Υ. Καλλονής και έχει εκφραστεί με διάφορους τρόπους. Ο Δήμος Λέσβου με διάφορους τρόπους, η Περιφέρεια Β. Αιγαίου που με την απόφασή της από 1/11/12 αντιτίθεται όχι μόνο στην κατάργηση της Δ.Ο.Υ. Καλλονής αλλά και των Δ.Ο.Υ. Λήμνου και Ικαρίας. Οι βουλευτές του Νομού που με ερωτήσεις και επερωτήσεις στη Βουλή των Ελλήνων, έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους. Το ίδιο και τα άλλα κόμματα που δεν έχουν βουλευτή στη Λέσβο. Ακόμα και ο συμπατριώτης μας Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών, κ. Χ. Αθανασίου, έχει πολλές φορές εκφράσει την επιθυμία του για την παραμονή των υπηρεσιών στην Κεντρική Λέσβο.

 Οι φορείς της Λέσβου (Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο, Παράρτημα Ανατολικού Αιγαίου του Οικονομικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας, Σύλλογος Εργαζομένων στις Δ.Ο.Υ. Ν. Λέσβου - Χίου, Δικηγορικός Σύλλογος, Φαρμακευτικός Σύλλογος, Ένωση Λογιστών, Σύνδεσμος Ηλεκτρολόγων κλπ.), οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, οι Εμπορικοί σύλλογοι και φορείς, οι επαγγελματίες και οι κάτοικοι με τη συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις και την συλλογή χιλιάδων υπογραφών.

- Όχι, διότι με τις αλλεπάλληλες καταργήσεις υπηρεσιών στη Λεσβιακή ύπαιθρο και με την κατάργηση τόσων Δήμων, η ύπαιθρος στενάζει και οι κάτοικοί της δεν έχουν ίσες ευκαιρίες ζωής και δραστηριοποίησης, κάτι που είναι κατάφορα αντισυνταγματικό. Μία ακόμα κατάργηση αυτή τη χρονική στιγμή είναι βέβαιο ότι θα ανοίξει το δρόμο και για άλλες που θα ακολουθήσουν κι ο κατάλογος δεν θα έχει τέλος, όχι μόνο για τη Λεσβιακή ύπαιθρο αλλά και για την Πρωτεύουσα.
Για όλους αυτούς τους λόγους είναι καιρός, σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της Λέσβου, να ακούσει σοβαρά τη φωνή της κοινωνίας, τη φωνή της Λέσβου που εκπέμπει σήμα κινδύνου και να βάλει φραγμούς. Τώρα, έστω και την ύστατη στιγμή. Δεν υπάρχει όμως χρόνος ούτε για κωλυσιεργίες, ούτε για υποκρισίες, ούτε για δικαιολογίες, ούτε για κροκοδείλια δάκρυα. Δεν αρκούν οι ερωτήσεις και οι επερωτήσεις στη Βουλή, ούτε οι αποφάσεις και οι ανακοινώσεις. Δράση χρειάζεται αν θέλετε να μας προστατέψετε και τρόποι υπάρχουν.

ΑΠΟΔΕΙΞΤΕ ΤΟ. Προστατέψτε τη ζωή και τα συμφέροντα χιλιάδων πολιτών στην Κεντρική και Βορειοδυτική Λέσβο που επέλεξαν να ζήσουν σ’ αυτήν την ακριτική γωνιά της πατρίδας μας, ανατρέποντας την Απόφαση του ΥΠΟΙΚ για κατάργηση της Δ.Ο.Υ. Καλλονής αλλά και των άλλων νησιωτικών Δ.Ο.Υ..

* Η Μαρία Νικολάρα είναι μέλος της Επιτροπής Κατοίκων της Κεντρικής και Β.Δ. Λέσβου ενάντια στην ερήμωση και το μαρασμό της Λεσβιακής Υπαίθρου.

http://www.emprosnet.gr/

Τίποτε δεν καταλαβαίνουν....

Τριγύρω περήφανα βουνά. Το σπίτι λιθόκτιστο με το τζάκι να καπνίζει. Αλυχτήματα σκύλων, βελάσματα και κουδούνια προβάτων, παράκαιροι λαλήματα πετεινών. Ορεινό χωριό. Κάτοικοι δύο. Ένα ζευγάρι διασωθέντων πρωτοπλάστων. Υπέργηρων. Χωρίς ελπίδα πολλαπλασιασμού, όπως ο Λωτ. Εκτός αν όπως ο Δευκαλίων και η Πύρρα αναδημιουργήσουν τη γη από τις γύρω άφθονες πέτρες.
Δαιμόνια ρεπόρτερ καλύπτει τηλεοπτικά τους βουνίσιους Ροβινσώνες.
«Γιατί μένετε;» ρωτά με την άγνοια της νιότης. Τι σας αρέσει εδώ;»
«Όλα» απαντά ο γέρος αγκαλιάζοντας με μια κίνηση την πλάση.
Εκείνη κοιτώντας δύσπιστα τη βλοσυρή ζωντάνια των ουρανών, με φόβο τα σύννεφα που τρέχουν να συγκεντρωθούν σε τάγματα κάτω απ’ τις προσταγές των μακρινών αστραπόβροντων, με καχυποψία τους ψίθυρους των δέντρων που ανασύρουν μύθους κακών λύκων
«Έχετε μπει ποτέ σε ασανσέρ;» ρωτά πιστεύοντας ότι αυτό είναι το προκλητικότερο δείγμα πολιτισμού της πόλης.
«Α παπα» απαντά με βδελυγμία ο γέρος.
«Ούτε στο μετρό;»
«Ούτε».
«Δε θα θέλατε να πετάξετε με αεροπλάνο;»
 Δεν το ήθελε. Ούτε λεωφορείο, ούτε καράβι, ούτε σινεμά, ούτε ταβέρνα, ούτε σουπερμάρκετ, ούτε μπαρ, ούτε οτιδήποτε όλοι εμείς θεωρούμε αυτονόητη καθημερινότητα.
«Δε φοβάστε τους κλέφτες;»
«Κει κάτω είναι πιο πολλοί», επιμένει ο γέρος. «Το βλέπουμε στην τηλεόραση. Ούτε Σικάγο πια. Πού βρέθηκαν τόσα κουμπούρια; Αρκούδες κυνηγάτε στην Αθήνα;»
«Τι θέλετε λοιπόν;» απηύδησε η ρεπόρτερ. «Μήπως καινούριο δρόμο για ν’ αναπτυχθεί το χωριό και νάρχονται οι τουρίστες;»
«Την υγειά μας για συνεχίσουμε να ζούμε εδώ» απάντησε ο γέρος την ώρα που η γριά σέρβιρε τη σπιτική χορτόπιτα.
«Δε θα φεύγατε λοιπόν;»
«Με καμιά κυβέρνηση» της αποκρίνονται με μια φωνή.
«Τι θα κάνατε στην πόλη;» συνεχίζει, ενώ ήδη ανυπομονεί να ξεφύγει απ’ τις λάσπες και τη μυρουδιά των ζώων. -«Θα κάνω ένα αφρόλουτρο!» σκέπτεται ηδονικά,- ενώ με μια φωνή «Θα πέθαινα στην πόλη» της απαντούν οι γέροι.
«Μοναδική τους διασκέδαση η επίσκεψη κάποιων κατοίκων γειτονικών χωριών» κατέληγε το ρεπορτάζ.
«Τίποτε δεν κατάλαβε αυτή» μονολόγησε ο γέρος και βγήκε στην αυλή να μαζέψει τα «πράματα» στο μαντρί. καθώς ο ήλιος πυρπολούσε τον ουρανό.
«Τίποτε δεν καταλαβαίνουν» επαναλαμβάνει ανασαίνοντας βαθιά με απόλαυση τον καθαρό παγωμένο αγέρα.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου
http://mariasot.blogspot.gr

Φάρμακα έχουμε πότε θα τα μάθουμε;

Είναι δυνατόν εμείς που δώσαμε την ιατρική επιστήμη στο κόσμο να μας διδάσκουν ξένοι για τα δικά μας φάρμακα;
Είναι δυνατόν εμείς να αγοράζουμε πανάκριβα μουρουνέλαιο από μολυσμένα πλέον ψάρια για μερικά μιλιγκράμ  ω3, ενώ έχουμε αυτοφυή αντράκλα;
Η απάντηση που δε μπορούμε να δώσουμε εμείς έρχεται σαν άρθρο από την Ευρωπαϊκή ένωση. Επί 2.000 χρόνια δε μπορέσαμε να μάθουμε αυτό που διδάξαμε: Η τροφή σου το φάρμακό σου…

ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ
Ραδίκι και τσουκνίδα με επίσημη άδεια στα φαρμακεία!

Λίγοι σήμερα θα μπορούσαν να φανταστούν ότι το “ταπεινό” ραδίκι- και συγκεκριμένα η ρίζα του -είναι φάρμακο για τη δυσπεψία και τις γαστρεντερικές διαταραχές, η πασίγνωστη τσουκνίδα αντιμετωπίζει την παρακράτηση υγρών και την υπερπλασία του προστάτη, ενώ το παραδοσιακό βαλσαμόχορτο «συνταγογραφείται» πλέον για την κατάθλιψη.

Κι, όμως, τα παραπάνω και άλλα φυτά υψηλού φαρμακευτικού ενδιαφέροντος- συνολικά τουλάχιστον σαράντα -τα οποία φυτρώνουν από μόνα τους στην ελληνική ύπαιθρο, έχουν λάβει τα τελευταία χρόνια από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων επίσημη άδεια κυκλοφορίας στα φαρμακεία, με παραδοσιακά τεκμηριωμένη αποδεκτή και ασφαλή χρήση! Εκεί, μπορεί κανείς να τα βρει με τη μορφή εκχυλισμάτων σε κάψουλα ή βάμματος, δισκίων και σιροπιών καθώς έχει καθοριστεί με ακρίβεια η συνιστώμενη δοσολογία για κάθε μία από τις παθήσεις και ασθένειες που αποδείχτηκε ότι αντιμετωπίζουν.

Τα παραπάνω αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο επίκουρος καθηγητής του Φαρμακευτικού Τμήματος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Προκόπιος Μαγιάτης, ο οποίος υπογραμμίζει πως μέχρι τώρα τέτοια φυτά, σε αποξηραμένη μορφή αλλά και βότανα, μπορούσε κανείς να τα μαζέψει από τη φύση ή να τα αγοράσει από μαγαζάκια, λαϊκές αγορές, πανηγύρια αλλά και πλανόδιους πωλητές.

Ωστόσο, η εν λόγω αγορά λειτουργούσε και λειτουργεί ανεξέλεγκτα και χωρίς σαφείς οδηγίες ως προς τη δοσολογία, τον τρόπο χρήσης και τον κατά περίπτωση φαρμακευτικό σκοπό.

Ύστερα από επιστημονικές έρευνες χρόνων, πειραματικές δοκιμές και εφαρμογές και τις απαραίτητες ευρωπαϊκές εγκρίσεις, σαράντα φαρμακευτικά φυτά που μεγαλώνουν στη χώρα μας βρίσκονται ήδη στα ράφια των φαρμακείων ή αναμένεται να τα συναντήσουμε πολύ σύντομα μπροστά μας.

Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται το παρθένιο (που καταπολεμά τις ημικρανίες), η βαλεριάνα, το τήλιο, το μελισσόχορτο, η λεβάντα και το χαμομήλι (που έχουν ηρεμιστική και κατευναστική δράση), η τσουκνίδα, ο κέδρος, ο αρκτοστάφυλος, το πολυκόμπι, ο κέδρος και τα φύλλα ελιάς (με σημαντική διουρητική δράση), η μέντα, το μάραθο, ο γλυκάνισος, το δενδρολίβανο, το φασκόμηλο, η γλυκίριζα, η πικραλίδα και η ρίζα του ραδικιού (κιχωρίου) (που αντιμετωπίζουν γαστρεντερικές διαταραχές όπως η δυσπεψία), τα αντιμικροβιακά πανσές και λάππα και το αντικαταθλιπτικό βαλσαμόχορτο (υπερικό).

Επιπλέον, η αγριοκαστανιά, η αγριομερσίνη, ο μελίλωτος και η κόκκινη άμπελος καταπολεμούν πλέον επίσημα τα προβλήματα στο κυκλοφοριακό σύστημα, η καλέντουλα τις φλεγμονές του δέρματος και η δενδρομολόχα το κρυολόγημα και τον βήχα.
Εκτός, όμως, από τη φαρμακευτική σημασία αυτού του φυσικού πλούτου της χώρας, τεράστιες είναι και οι οικονομικές δυνατότητες που έχουν μπροστά τους οι παραγωγοί σε ό,τι αφορά την οργανωμένη καλλιέργεια τέτοιου είδους φυτών.

«Πρόκειται για πολύ συνηθισμένα ελληνικά φυτά που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι διαθέτουν πλέον επίσημη άδεια κυκλοφορίας στο φαρμακείο» τονίζει ο κ. Μαγιάτης και προσθέτει: «οι προοπτικές είναι μεγάλες καθώς στην Ελλάδα φύονται 5000 διαφορετικά είδη φυτών και πολλά από αυτά μπορούν να καλλιεργηθούν και να αποτελέσουν διέξοδο για τον αγροτικό κόσμο. Αυτή τη στιγμή κανείς δεν γνωρίζει επακριβώς τι από όλα αυτά καλλιεργείται και σε τι ποσότητες στη χώρα μας ενώ δεν υπάρχει και κάποιος επίσημος φορέας που να μπορεί να κατευθύνει τους αγρότες σε αυτές τις καλλιέργειες».

Παρ' όλα αυτά, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πολλά φυτά έχουν «μπει» την τελευταία δεκαετία στη διαδικασία της παραγωγής φαρμακευτικών σκευασμάτων. Αντίθετα, στην Ελλάδα η σχετική δραστηριότητα βρίσκεται ακόμη σε χαμηλά επίπεδα με εξαίρεση, για παράδειγμα, την περίπτωση της Κρήτης, όπου καλλιεργείται το δίκταμο (γνωστό φυτό από την αρχαιότητα με αντισηπτική, τονωτική και αντισπασμωδική δράση), αλλά και της δυτικής Μακεδονίας, όπου καλλιεργούνται αρωματικά φυτά όπως το τριαντάφυλλο.

Στο ίδιο μήκος κύματος, μεγάλες δυνατότητες υπάρχουν και για καλλιέργειες που είναι ήδη εδραιωμένες εδώ και πολλά χρόνια, όπως αυτές του κρόκου Κοζάνης ή της μαστίχας Χίου. «Όσο και αν φαίνεται περίεργο τα δύο αυτά προϊόντα δεν έχουν ακόμη κατοχυρωθεί ως φαρμακευτικά, βρίσκονται, ωστόσο, πολλές έρευνες σε εξέλιξη από τις οποίες αποδεικνύεται η δράση της μαστίχας, για παράδειγμα, στην καταπολέμηση του έλκους στομάχου» τονίζει ο καθηγητής, με αφορμή τη διοργάνωση σχετικής ημερίδας από τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Φαρμακευτικών και Αρωματικών Φυτών Βοΐου Κοζάνης, μεθαύριο, Κυριακή, στην Κοζάνη.
http://www.ftiaxno.gr

Οι απογραφές των εξουσιαστών και η εξουσία της ενανθρώπισης

Στις μέρες μας βλέπουμε μια τεράστια κίνηση πολλαπλών απογραφών. Το διάλλειμα με την αποθέωση του ατομικισμού, που συνειδητά επέτρεψαν και ευνόησαν οι δυνάμεις του σύγχρονου κεφαλαίου, τέλειωσε και περνάμε πιά σε … συγκέντρωση στοιχείων. Κτηματολόγιο ξεκίνησε επί «Λαλιώτη», «Περιουσιολόγιο» ευαγγελίζεται ο «Τσίπρας», Απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων επέβαλε ο «ΓΑΠ»*. Γιατί άραγε, αφού κάθε δέκα χρόνια, όπως το 2011, γίνεται γενική «απογραφή»;

«…Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐξῆλθε δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην.  αὕτη ἡ ἀπογραφὴ πρώτη ἐγένετο ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Κυρηνίου. καὶ ἐπορεύοντο πάντες ἀπογράφεσθαι, ἕκαστος εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν…» ( Λκ 2,1-7). Απογραφή κάνουν οι «Αυτοκρατορίες» όχι μόνο στην «Μητρόπολη», αλλά και στις «Επαρχίες» για δυο βασικούς λόγους:
α) Για να ομαδοποιήσουν τους «υπηκόους» ως εξουσιαστές και να επιβάλλουν πιο σύγχρονες μορφές ελέγχου, υποταγής και τιμωρίας σε όσους αμφισβητούν και
β) Για να επιβάλλουν πιο εκτεταμένες, βαθύτερες και σίγουρες φορολογίες-αφαιμάξεις τόσο στους υπηκόους, όσο και στις επαρχίες, δωροδοκώντας «Επάρχους» και ανώτερους υπαλλήλους-δωσίλογους.

Η εκκλησιαστική παράδοση παραλλήλισε αυτή την «σύμπτωση», δηλ. τη την ενσάρκωση του Θεού Λόγου με τη Γέννηση του Ιησού από τη Μαρία στο Σπήλαιο της Βηθλεέμ, αντιπαραβάλλοντας την εξουσιαστική απαίτηση του αυτοκράτορα με το αγαπητικό κάλεσμα του Θεού Λόγου. Ενός καλέσματος που έγινε εξελικτικά, αλλά που από την πρώτη στιγμή σηματοδοτήθηκε με τη γέννηση, όχι σε παλάτι, αλλά σε σπήλαιο που χρησιμοποιούσαν οι πιο φτωχοί οικονομικοί παραγωγοί, φτωχοί τσοπάνηδες.

Η ενανθρώπηση του Θεού Λόγου βρίσκεται στον αντίποδα της «αποσάρκωσης» του ανθρώπου[«…μα η εξουσία επιμένει αποσάρκωση. Γι' αυτό αυτές τις μέρες νοστάλγησα ανθρωπισμό  ενσαρκωμένο…» - ποίημα του φίλου Γιάννη Ποταμιάνου].

Μιας προσπάθειας αποσάρκωσης, αλλοτρίωσης του ανθρώπου σε κτήνος από την (κατ) εξουσία και την μετατροπή των ανθρώπινων συμβιώσεων σε δουλοπαροικές γκετοποιήσεις, χειρότερες απ’ αυτές που βιώνουν τα «εξημερωμένα» κοπάδια ζώων. Αποτελεί «… το ζευγάρωμα ουρανού και γης, το λώρο τον ομφάλιο, που όντας Θεού Υιός, και Θεός ο ίδιος, έγινε γιος τ’ ανθρώπου…» (Εύη Βουλγαράκη).

 Μια από του υμνογράφους της εκκλησιαστικής λατρείας, η Κασία, με δυο τροπάρια μετέτρεψε σε λατρευτικούς ύμνους την ενσάρκωση του Θεού Λόγου, νοηματοδοτόντας παράλληλα και στον αντίποδα την «άλλη» απογραφή, όχι απλά με μια άλλη «ιδεολογία», αλλά με μια άλλη θεολογία πρακτική:
i) «…Αὐγούστου μοναρχήσαντος ἐπὶ τῆς γῆς…  Ἀπεγράφησαν οἱ λαοί, τῷ δόγματι τοῦ Καίσαρος, ἐπεγράφημεν οἱ πιστοί, ὀνόματι θεότητος, σοῦ τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ ἡμῶν…» (ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ, Δοξαστικόν, Ἦχος β´) και
ii) «Ὅτε καιρός, τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας σου, πρώτη ἀπογραφὴ τῇ οἰκουμένῃ ἐγένετο, τότε ἔμελλες τῶν ἀνθρώπων ἀπογράφεσθαι τὰ ὀνόματα, τῶν πιστευόντων τῷ τόκῳ σου· διὰ τοῦτο τὸ τοιοῦτον δόγμα, ὑπὸ Καίσαρος ἐξεφωνήθη· τῆς γὰρ αἰωνίου σου βασιλείας, τὸ ἄναρχον ἐκαινουργήθη. Διό σοι προσφέρομεν καὶ ἡμεῖς, ὑπὲρ τὴν χρηματικὴν φορολογίαν, ὀρθοδόξου πλουτισμὸν θεολογίας, τῷ Θεῷ καὶ Σωτῆρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν» (Ἐις τοὺς Αἴνους, τὰ Ἰδιόμελα, Δοξαστικόν, Ἦχος πλ. β´). [Ύμνοι Χριστουγέννων από τη σελίδα του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου»].

Τι σηματοδοτεί επομένως η εκκλησιαστική λατρεία των ημερών; Ο Ιησούς κάνει μια «από τα κάτω» σύναξη-Βασιλεία, με ελεύθερη συνείδηση και όχι καταναγκασμό.
 Στη βαριά φορολογία-φοροκλοπή στις δυνάμεις της εργασίας. Αντιθέτει τον «ορθόδοξο πλουτισμό θεολογίας» για την μετατροπή της επιβίωσης των ατόμων σε συλλογική ζωή αλληλεγγύης, αλληλλοπεριχώρησης και αγάπης.

Απέναντι στις δυνάμεις κατ-εξουσιασμού δεν χαρίζεται, δεν γλύφει, δεν δικαιολογεί, δεν συνδιαλέγεται υποχωρώντας, αλλά και δεν βιάζεται με απονενοημένες ατομικές προσπάθειες «βίας» να λύσει το πρόβλημα. Ρίσκαρε τη βία στα εμπορεύματα και τους πάγκους  μία μόνο φορά: Όταν οι θρησκευτικοί ηγέτες εμπορευματοποίησαν το ιερό (Ναό του Σολομώντα) και ξευτέλιζαν το περιεχόμενο της άλλης βιωτής. Και πλήρωσε με το Γολγοθά, τον οποίο όμως μετέτρεψε μέσω του πόνου και του θανάτου σε Θαβώρ.

Το τραγικό στις μέρες μας όμως είναι, ότι εκτός από πολλούς αγίους λαϊκούς, μοναχούς και λίγους κληρικούς, «αξιοσέβαστοι» θρησκευτικοί ηγέτες είτε να δικαιολογούν και κεφάλαιο, επάρχους και αυτοκράτορες (τρόικα), είτε να υποβιβάζονται σε φτηνούς υπηρέτες νεοναζιστικών ομαδοποιήσεων τύπου «Ιούδα Ισκαριώτη»…

Ζει όμως Κύριος ο Θεός… Θα γεννήσει «τέκνα από τις πέτρες», θα καλεί συνεχώς στο Μεγάλο Δείπνο όχι από τα σαλόνια των «δωσίλογων», αλλά από τους δρόμους  των νεόφτωχων, τις πλατείες της αλληλεγγύης και των μεγάλων κινητοποιήσεων για την κλοπή του ιδρώτα του κόσμου της εργασίας – «ο μισθός ο αποστερημένος», που φτάνουν «στα ώτα Κυρίου Σαβαώθ»… (Επιστολή Ιακώβ, Κεφ.5, στιχ. 4).

Απέναντι στις απογραφές των εξουσιαστών, απαντά ο χορηγός της Ζωής με την εξουσίας της ενανθρώπησης, με την οποία απογράφονται – όπως φαίνεται στο Ευαγγέλιο της Κρίσης – οι δικοί του άνθρωποι, όχι όμως μετα τυπικά θρησκετικά απογραφικά δεδομένα. Αλλά από τα δεδομένα από τα οποία στάζει από το κορμί τους ιδρώτας, κλάμα και αίμα…

* «…Η εξουσία έχει δύο όπλα. Το ψεύδος και την απάτη, που την μετατρέπουν σε γοητευτικό αφήγημα μέσω της κάστας των επαγγελματιών πολιτικών και των χρυσοκάνθαρων της στρατευμένης δημοσιογραφίας. Να δώσουμε μερικά παραδείγματα. Όταν έγινε η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων, είπαν πως ήταν για την εξυγίανση του Δημοσίου. Και ποιος δεν την ήθελε…». 

[Περικλής Κοροβέσης].

http://manitaritoubounou.wordpress.com

Η ενανθρώπιση εκ της Απειρογάμου, του Θεού Λόγου!!

Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ότι ώφθης επί γής ως άνθρωπος δι’ ημάς;
έκαστον γάρ τών υπό σού γενομένων κτισμάτων, τήν ευχαριστίαν σοι προσάγει,
οι Άγγελοι τόν ύμνον,
οι ουρανοί τόν Αστέρα,
οι Μάγοι τά δώρα,
οι Ποιμένες τό θαύμα,
 η γή τό σπήλαιον,
η έρημος τήν φάτνην,
 ημείς δέ Μητέρα Παρθένον,
ο πρό αιώνων Θεός ελέησον ημάς.

“To Ελαιόλαδο είναι το λίπος που προτιμούν οι Ελληνες”

Από πού να αρχίσω και πού να τελειώνω με τις εξοργιστικές παραλείψεις και λάθη που έχω  -εδώ και χρόνια- επισημάνει να υπάρχουν μέσα στο βιβλίο της Οικιακής Οικονομίας Α’ Γυμνασίου ; Θυμάμαι όταν προ 5-6 ετών περίπου στο Συνέδριο περί Ελαιολάδου της Ενωσης Ελλήνων Χημικών στην Θεσσαλονίκη πρωτοείπα και φώναξα να αλλάξουν ορισμένα πράγματα από το βιβλίο της Οικιακής Οικονομίας, είχα μιά ελπίδα ότι θα τα έχουν διορθώσει.

 Οταν είδα όμως, τυχαία, προχθές βράδυ την τελευταία ηλεκτρονική έκδοση του βιβλίου, ειδικά το Κεφάλαιο "Λίπη και Έλαια", τα 'χασα, εξοργίστηκα.  Είπα, αρκετά! Ανεχόμαστε τα πάντα μένοντας απαθείς σε πολλά στρεβλά θέματα που συμβαίνουν γύρω μας. Κάποτε όμως δεν πρέπει τελικά να αρχίσουμε να μιλάμε, σπάζοντας και κανένα αυγό; μόνο για τους μισθούς και τις συντάξεις θα μιλάμε συνέχεια; μόνο; ένα μέρος του προβλήματος για το πως φθάσαμε ως εδώ είναι ως γνωστόν και ο ωχαδερφισμός μας. Μου λέει ο άλλος, μα καλά, εσύ μόνος σου θα τα αλλάξεις τώρα; Nαι, εγώ μόνος μου θα το ξεκινήσω, αλλά ελπίζω ότι θα ρθουν κι άλλοι, πολλοί, όπως έγινε και με το ελαιόλαδο. Οταν προ αρκετών ετών έλεγα στα πρώτα σεμινάρια ελαιολάδου “και να καίει και να πικραίνει, αυτό είναι το καλό” τώρα πολλοί τόμαθαν το μυστικό και ψάχνουν για φρέσκα μυρωδάτα, πικάντικα αγουρέλαια!

Λοιπόν κύριοι καθηγητές - συγγραφείς και επόπτες του σχολικού βιβλίου της Οικιακής Οικονομίας της Α’ Γυμνασίου (έντεκα τον αριθμό), ας πάμε κατευθείαν στο βιβλίο  και ειδικότερα στην ομάδα “Λίπη και Έλαια”. 

Είναι η ομάδα στην οποία ανήκει προφανώς και το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο για το οποίο τόσο υπερήφανοι είμαστε όλοι εμείς και που το ξέρουμε αρκετά καλά αλλά βέβαια όχι και τα παιδιά μας με αυτές τις γνώσεις που τους δίνετε μέσα από το βιβλίο.  Συγγνώμη... μου ξέφυγε και έγραψα τον απαγορευμένο - απ’ ό,τι βλέπω - από τα βιβλία του Γυμνασίου όρο “Εξαιρετικό Παρθένο”  ελαιόλαδο! Μήπως ίσως το αναφέρετε κάπου και εμένα μου έχει ίσως ξεφύγει; 

Λοιπόν κύριοι, τα παιδιά μας θα τελειώσουν την Οικιακή Οικονομία της Α' και Β'  τάξης και το μόνο που θα μάθουν είναι ότι το ελαιόλαδο περιλαμβάνεται στην κατηγορία  “Λίπη” . Μα τι λέτε κύριε Φραντζολά, λάθος, το ελαιόλαδο σαν υγρό που είναι ανήκει βέβαια στην κατηγορία των Ελαίων, όχι των Λιπών. 

Κύριοι Καθηγητές στο μέχρι πρόσφατα τυπωμένο βιβλίο του ΟΕΔΒ (των ιδίων συγγραφέων) της Οικιακής Οικονομίας Α’ Γυμν. (σελ. 85)  έχετε βάλει υπογραμμισμένο μάλιστα με έντονα μπλέ γράμματα ότι “To Ελαιόλαδο είναι το λίπος που προτιμούν οι Ελληνες”. Μα καλά, είναι δυνατόν;  είναι όντως έτσι γραμμένο από Ελληνες ειδικούς επιστήμονες-συγγραφείς; Nαι, μάλιστα, το χρυσάφι μας, στην ποδιά του οποίου σφάζονται Ιταλοί, Ισπανοί και Δραγουμάνοι, εσείς το αποκαλείτε “λίπος”, υποβιβάζοντας το φυσικά και εξομοιώνοντας το με ό,τι πιο λιπαρό και απεχθές μας έρχεται στη μνήμη, χοιρινό λίπος, λουκάνικα, λαρδί.  Απίστευτο; Tυχαίο; Ποιος εγκέφαλος το είχε γράψει αυτό στο βιβλίο του ΟΕΔΒ; Ούτε ο πρόεδρος της Ενωσης Παραγωγών Σπορελαίων δεν θα τολμούσε να το γράψει αυτό. Και όμως το τολμήσατε.

Αυτά λοιπόν, για το “extra virgin olive oil” που υπερηφανεύεται και δεν παραλείπει να το τονίζει και ο Εγγλέζος Jamie όταν τηλεμαγειρεύει (όπως και όλοι οι σοβαροί σεφ). Αλλά τα παιδιά μας το “Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο” θα το γνωρίσουν όπως θα τους το σερβίρουν μέσα από τις διαφημίσεις οι διάφορες εταιρείες που το καπηλεύονται δεκαετίες τώρα.

Πάω παρακάτω, τα έχω ψιλοπάρει ήδη με αυτά που βλέπω και γράφω, και διαβάζω: “Στην ομάδα των λιπών και ελαίων ανήκουν οι ξηροί καρποί και η μαγιονέζα!  Μα καλά είπα, είναι δυνατόν να έχουν ξεχάσει το λαδολέμονο και την σως βινεγκρέτ;  είναι δυνατόν; Εντεκα τον αριθμό καθηγητές και υπεύθυνοι πληρώθηκαν από όλους εμάς για να μαθαίνουν ότι οι ξηροί καρποί ανήκουν στην Ομάδα "Λίπη και έλαια". Λες και γράφτηκε το βιβλίο τρέχοντας, στο πόδι που λένε. Βέβαια το βιβλίο της Οικιακής Οικονομίας της επόμενης χρονιάς Β’ τάξης μια χαρά τα λέει. Διαβάστε το.

Και τώρα δεν θα ακουμπήσω το τί (δεν) λέτε στα παιδιά για τις μαργαρίνες αλλά θα πάω στο άλλο μεγάλο θέμα του κεφαλαίου. Μαντέψατε ποιό είναι αυτό;  Τι άλλο; Χοληστερίνη του κακού καιρού, και στη συνέχεια βέβαια φανερώνεται η θεϊκή λύση, οι “φυτοστερόλες”! Ναι, αυτές που υποχρεωθήκαμε να μάθουμε από το τηλεοπτικό ξέπλυμα των γνώσεων μας και που τις λένε κάτι σαν Μπεμπέλ, η κάτι τέτοιο.

Σε όλο το Κεφάλαιο Λίπη και Ελαια αναφέρετε κ.κ. Καθηγητές την λέξη “ελαιόλαδο” έξι φορές αλλά την λέξη “χοληστερίνη” δεκατέσσερις! Είμαι σίγουρος 100% ότι δεν μπήκατε στον κόπο να τις μετρήσετε μπροστά στον οίστρο με τον οποίο γράψατε αυτά που θέλατε να τονίσετε. Αλλά με την ευκαιρία, να μιλήσουμε λίγο και επί της ουσίας  για το που υπάρχει η χοληστερόλη;

Λέτε στο πόνημα σας ότι η χοληστερόλη “συνοδεύει τα ζωικά λιπίδια, όπως βούτυρο γάλακτος, λίπος γαλακτοκομικών και λίπος στο κρέας” . Εεε λοιπόν κύριοι, η χοληστερόλη δεν έχει καμμιά ουσιαστική ποσοτική σχέση με το ζωϊκό λίπος παρά μόνο με τους ζωϊκούς (μυϊκούς)  ιστούς!  Ποιός τολμάει και σας αμφισβητεί; απλά, το γράφει ξεκάθαρα το βιβλίο της επόμενης χρονιάς, της Οικιακής Οικονομίας της Β’ Γυμνασίου! Εκεί μπορείτε ακόμα και τώρα να διαβάσετε ότι η χοληστερίνη “Βρίσκεται αποκλειστικά σε ζωικούς ιστούς”. Αρα, πρώτον, ποιός έχει δίκιο σε αυτό το ζωτικής σημασίας θέμα περί χοληστερίνης. Ποιός ; Μα φυσικά οι μαθητές της Β’ τάξης που μαθαίνουν και κάποια πιό σωστά πράγματα μέσα από το βιβλίο τους.

 Kαι συμπληρώνω εγώ, η χοληστερίνη υπάρχει εκ φύσεως μέσα σε όλους του μυϊκούς ιστούς, τα κρέατα, τα άπαχα ψητά φιλέτα,  και σε όλα τα ψάρια και τα θαλασσινά. Μάλιστα, τα διαιτητικά μπούτια κοτόπουλου (χωρίς πέτσα!) που τα τρώνε όσοι έχουν ανεβασμένη χοληστερίνη έχουν την ίδια ποσότητα χοληστερόλης με τα μισητά ψητά αρνίσια παϊδάκια με το λίπος τους (βιβλίο Εργαστηρίου Υγιεινής και Επιδημιολογίας Παν. Αθηνών, Καθ. Αντ. Τριχοπούλου). Ακούγονται σαν τρελλά αυτά τα πράγματα;  Μα ζούμε στην εποχή της ολοκληρωτικής παραπληροφόρησης!

Δεν θα ασχοληθώ και με άλλη μία καραμπινάτη, λάθος πληροφόρηση περί χοληστερίνης που έχετε στο βιβλίο και την αναιρείτε εσείς οι ίδιοι μέσα στο ίδιο Κεφάλαιο (δηλ. για το αν ανεβαίνει η όχι η χοληστερόλη στο αίμα καταναλώνοντας τρόφιμα υψηλής περιεκτικότητος σε χοληστερόλη η από τα κορεσμένα λιπαρά). Κουράστηκα, ζαλίστηκα τώρα που ξαναδιαβάζω το κείμενο, μου 'ρθε ναυτία. Μα καλά, τόσα πολλά λάθη, παραλείψεις και ανακρίβειες, σε πράγματα γνωστά και τετριμμένα για κάθε σχετικό επιστήμονα, σε ένα δημόσιο κείμενο 800 λέξεων;  Φαντάζομαι τι μας σερβίρουν και αλλού, σε άλλα θέματα που δεν τα ξέρουμε. Αλλά για μέχρι πόσο αντέχει η αντοχή;

Λοιπόν κύριοι καθηγητές, τελειώνοντας την δυσάρεστη αναφορά μου σε θέματα  που αφορούν τα παιδιά μας και την διατροφή τους και που ασταμάτητα συνεχίζουν να λέγονται και να γίνονται, χωρίς καμμιά απολύτως αντίδραση, σαν σε μια υπνωτισμένη, παραδομένη πολιτεία.  Σας προτείνω λοιπόν ως επιστήμονας αλλά περισσότερο ως πατέρας, ο τίτλος του Κεφαλαίου 3.7 στο βιβλίο σας να μετατραπεί στην επόμενη έκδοση του από “Λίπη και έλαια” σε “Λύπη και έλεος”. Καλό ξημέρωμα σε όλους μας.

Υστερόγραφο:
Θεωρώ ανάγκη να σας υπενθυμίσω εδώ κάτι πολύ ουσιαστικό για το ελαιόλαδο το οποίο πολύ αμφιβάλλω αν το ξέρετε (γιατί αν το ξέρατε το παράπτωμα της παράλειψης του όρου "Εξαιρετικό Παρθένο"  δεν είναι πλέον απλή αμέλεια).

Το "Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο" είναι ο χυμός από υγιείς ελιές, μυρωδάτος και ζωντανός ενώ το απλό  "Ελαιόλαδο"  με το οποίο μας έχετε πλημμυρίσει τα βιβλία των παιδιών μας είναι ένα “ραφινέ” ελαιόλαδο παρασκευασμένο από μισοσάπιες, υπερώριμες, χαλασμένες, γεμάτες οξύτητα ελιές το οποίο έχει απογειωθεί στους 200 βαθμούς Κελσίου, έχει αποσμωθεί, έχει απογυμνωθεί, ἐχει ουδετεροποιηθεί για να δοθεί με μεγαλύτερο πλέον βιομηχανικό κέρδος στο απαίδευτο, ανυποψίαστο καταναλωτικό κοινό.
πηγη

ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ

Μερικοί ΄Ελληνες δεν γουστάρουν πολύ αύτή τη λέξη: τη βλέπουν σαν την έκφραση μίας καθυστέρησης του Ελληνικού λαού. σαν μία μαρτυρία μεσαιωνικής οπισθοδρόμησης, μαζί μέ δήθεν υπολείμματα της τουρκοκρατίας, σέ κραυγαλέα άντίθεση μέ την «εύρωπαϊκή», διαφωτισμένη, πολιτισμένη προοδευτική εξέλιξη, στην οποία καλύτερα θά ταίριαζε ο χαρακτηρισμός «Ελληνισμός». Αλλά ό 'Έλληνας έχει πολύ περισσότερους συναισθηματικούς λόγους νά αισθάνεται «Ρωμιός» άπ' οτι «Έλληνας». Και έτσι φαίνεται οτι, αν υπάρχει κάποιος έλληνικός εθνικισμός, αυτός εκφράζεται μέ την έννοια της ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ, πού είναι έκφραση τής συνείδησης, και οχι γεωγραφικός όρος, όπως το ονομα ΕΛΛΑΔΑ.

Τό καταπληκτικό στή λέξη ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ είναι τό ιστορικό φόντο, ακριβώς και σέ σύγκριση μέ τήν εύρωπαϊκή εξέλιξη: γιατί σ' αύτήν τήν λέξη επιζεί τό παράξενο γεγονός, οτι ή παντοδύναμη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, πού σαν ξενοκρατία καταδυνάστευε τούς "Ελληνες γιά 300 χρόνια και κατέρρευσε στο 3ο αιώνα μ.Χ., γιά νά μεταρρυθμιστεί άπό τόν Κωνσταντίνο τον Μέγα, μόνον στις ελληνικές βάσεις αύτής τής μεταρρύθμισης μπορούσε νά υφίσταται γιά 1000 χρόνια.

Είναι μία από τις πιο καταπληκτικές ειρωνίες της ιστορίας, ότι ο μικρός λαός των Ελλήνων θεωρεί τον εαυτό του «Ρωμαίο», ενώ στή Δύση ξένοι λαοί προσπαθούν νά ξαναζωντανέψουν τήν «Ρώμη».

Και σ' αύτήν τήν ονομασία της ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ διαψεύστηκε και διαψεύδεται κάθε δυτική προσπάθεια, νά επικαλείται μία νεφελώδη «ελληνορωμαϊκή» κληρονομιά σαν υψηλή αποστολή της Δύσης.

 Ή ύπαρξη της ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ άποκαλύπτει τήν «Άγια Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, του Γερμανικού "Εθνους» ως φάρσα και αποδείχνει οτι ή Αναγέννηση τίποτα άλλο δεν άναγέννησε παρά ένα φάντασμα, πού ούτε καν υπήρχε.

 ΄Ετσι ή ύπαρξη της ΡΩΜΙΟΣΤΝΗΣ  βεβαιώνει οτι κάθε έπίκληση της αρχαίας Ελλάδας, της αρχαίας Ρώμης, της Αύτοκρατορίας, του πολιτισμού, δεν ήταν ποτέ τίποτα άλλο, παρά ή ιδεολογική συγκάλυψη κατακτητικών, αποικιοκρατικών δυναστικών προσπαθειών —κάτι. που πάντοτε έλλειψε σέ εντυπωσιακό βαθμό από κάθε φάση της Ελληνικής ιστορίας.

Τό πιο συναρπαστικό και ταυτόχρονα φρικτό παράδειγμα της έλλειψης ιδεολογικής συγκάλυψης στήν Ελληνική πραγματικότητα είναι ίσως ο διάλογος Αθηναίων και Μηλίων τό 416 π.Χ. όπως τό μεταδίδει ο Θουκιδίδης: ποτέ στήν ιστορία δεν έχει εκφραστεί πιο καθαρά ό κυνισμός του πιο ισχυρού πού πάει νά καταχτήσει,

είναι αποκρουστικό σέ απέραντο βαθμό ταυτόχρονα όμως έχει ένα θετικό σημείο: δεν κατέχεται από τό ιδεολογικό ψέμμα, πού χαρακτηρίζει, από τήν Ρωμαϊκή Αύτοκρατορία μέχρι σήμερα, τή Δύση και πού εξαφανίστηκε στήν Ελληνική συνέχεια της Ρώμης στήν... ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ.

Στήν Ελληνική ιστορία παρατηρούμε απ' αρχής μία ευκολία στήν μετακίνηση, πού ταυτόχρονα δέν επηρεάζει τήν «εθνική ταυτότητα» των μεταναστών, αρχίζοντας από τήν μυκηναϊκή εποχή εως τις τελευταίες «αποικίες» της αρχαιότητας. Οί αλλεπάλληλες μεταναστεύσεις κατάργησαν κατά τήν Ελληνιστική εποχή τις φυλετικές διαφορές, και δημιούργησαν τό «'Ελληνικό σύνολο», πού δέν ταυτίζεται πιά μέ γεωγραφικές περιοχές, αλλά βρίσκεται τόσο στις αρχικές περιοχές της διαμονής του όσο και διασκορπισμένο από τον Πόντο έως τήν Ισπανία, σέ όλο τό μήκος των άκτών της Μεσογείου.

 Πολύ ενδιαφέρον είναι επίσης τό γεγονός, ότι τό «εθνικό κέντρο» αλλάζει πολλές φορές και για αιώνες ολόκληρους βρίσκεται έξω άπό τήν ίδια τήν 'Ελλάδα, και μερικές φορές ακόμα και πολλαπλασιάζεται:  Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Αλεξάνδρεια έμφανίζονται επί Βυζαντίου και τουρκοκρατίας ταυτόχρονα σαν κέντρα του Ελληνισμού. Επίσης άξιοσημείωτο είναι τό γεγονός, οτι κατά τήν τουρκοκρατία ολόκληροι πλυθησμοί αφήνουν τις περιοχές τους, γιά νά ξεφύγουν από τήν αγριότητα τοπικών τουρκικών παραγόντων ή από τήν έκδίκηση τοπικών εξεγέρσεων, όπως στο 18ο αιώνα, πού ένα μεγάλο μέρος τών Μωραιτών έφυγε στήν Μικρασία και στά νησιά του Αιγαίου, όταν οί Τούρκοι γιά τιμωρία έφεραν τούς Αρβανίτες.

"Ετσι φαίνεται οτι ο Ελληνισμός, με όλο τον πατριωτισμό του, δεν έχει εδαφικές σωβινιστικές δεσμεύσεις. «"Οπου γης και πατρίδα» δεν είναι κοινή φράση. Μία βασική συμπεριφορά πού για τον Εύρωπαΐο-σωβινιστή πρέπει κατ' ανάγκη νά εμφανίζεται συμπεριφορά «ξεριζωμένου λαοϋ». Και όμως αύτός ο «ξεριζωμένος λαός» είναι ό μόνος — μαζί με τον άλλο, τον καθεαυτοΰ ξεριζωμένο εβραϊκό λαό — πού διατηρεί εδώ και 3500 χιλιάδες χρόνια τήν εθνική του ταυτότητα. 

Μία ολοκληρωμένη ιστορική κάτοψη θά θεωρούσε μάλλον αύτό τό γεγονός τό αληθινό «Ελληνικό θαϋμα» και μόνον μέσα στα πλαίσια του, μέ σχετικά μειωμένη σημασία, τό «πολιτιστικό θαύμα της αρχαιότητας».

Μέ μία απλοποίηση πού εξιδανικεύει, μπορεί νά χαρακτηρισθεί ή «εθνική συνείδηση» τοϋ ΄Ελληνα σάν η συνείδηση τού οτι είναι άνθρωπος. ΄Οχι μέ την έννοια μιας «αποστολής» για το καλό της ανθρωπότητας, αλλά σάν τρόπος ζωής, πού, χωρίς νά αναλύεται ιστορικά, εμφανίζεται σάν αυτοτελής σκοπός. 

Αυτό ήταν ήδη ή έννοια της διαφοροποίησης μεταξύ Ελλήνων και βαρβάρων στην αρχαιότητα, χωρίς νά δημιουργήσει εθνικιστικές αντιλήψεις, ουτε κατά τήν Μακεδονοκρατία — πού στο ιμπεριαλιστικό της επεκτατισμό ειχε αρκετά «βαρβαρικά» στοιχεία και σε τίποτα δεν είχε σχέση με ότι ό Ελληνισμός είχε αναπτύξει στήν εξέλιξή του από τή μυκηναϊκή έποχή ως τον χρυσό αιώνα. 

Καί ο βασικός προσανατολισμός της Ελληνικής συνείδησης, της «νοοτροπίας» (πού άφορα τον ΝΟΥ), ότι ή ζωή της κοινωνίας σάν αυτοτελής σκοπός ολοκληρώνεται στή ζωή τοϋ άτομου σάν αϋτοτελοϋς σκοπού, αυτή ή έπιφανειακά άντιφατική, στο βάθος όμως σαφώς διαλεκτική άντίληψη, φαίνεται νά έχει διατηρηθεί ώς εκδήλωση της συμπεριφοράς, πού ποτέ δέν μπορεί νά κατανοηθεί από λαούς οι οποίοι ζουν καί πεθαίνουν γιά τον βασιλέα, για τό βασίλειο, γιά μία «ιδέα», καί ακόμα γιά τήν δουλειά, τήν εργασία καί έτσι δέν ξέρουν τί σημαίνει ζωή, έλευθερία, άνθρώπινη ύπαρξη... άνθρωπιά.

Γι' αύτό ή άξίωση τοϋ ποιητή, ότι αυτός ό μικρός λαός πολεμά «γιά όλου τοΰ κόσμου τό ψωμί, τό φως καί τό τραγούδι» δέν είναι άλαζονική αυθάδεια, αλλά η συνειδητή αναφορά στή παράξενη ιδιομορφία των Ελλήνων.

Μικρός λαός και πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια 

για όλου τοϋ κόσμου το ψωμί, τό φως και το τραγούδι.

Κάτω απ' την γλώσσα τον κρατεί τους βόγγους και τά ζήτω 

κι αν κάνει πώς τραγουδεί, ραγίζουν τά λιθάρια

Λαυρέντιος Γκεμέρευ

¨Η δύση της Δύσης" 1977

Υποθήκευση του συνόλου της δημόσιας περιουσίας προβλέπει η Δανειακή Σύμβαση!

Για πρώτη φορά μετά την πρώτη γερμανική Κατοχή, η Ελλάδα αποδέχθηκε με την ψήφιση του σχετικού νόμου συνδιαχείρισης των δημοσίων οικονομικών (και ειδικότερα του χρέους) από ξένα κράτη και τις θεσμικές Αρχές της ΕΕ, όπως προβλέπει η τροποιημένη Δανειακή Σύμβαση  η οποία είναι χειρότερη ακι από το Μνημόνιο ΙΙ του Φεβρουαρίου...

Τα όσα περιλαμβάνονυαι στη νέα Δανειακή Σύμβαση είναι απλά ανατριχιαστικά για ένα κράτος που θελει να λέγεται "ελεύθερο" αλλά έχει πάψει πλέον να ισχύει στην πράξη ο χαρακτηρισμός αυτός:

Οι δανειακές συμβάσεις διέπονται από το αγγλικό δίκαιο και στο πλαίσιο αυτό: η Ελλάδα, η Τράπεζα της Ελλάδος και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας παραιτούνται απαρέγκλιτα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά στοιχεία τους έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα σύμβαση τροποποίησης, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά, κάθε δικαιώματος ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόδοσης ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων, στο μέτρο που τα παραπάνω δεν απαγορεύονται από αναγκαστικό νόμο!

Περιουσιακά στοιχεία είναι τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων (εφ'όσον πιστοποιηθεί η ύπαρξή τους) το σύνολο της ακίνητης κρατικής περιουσίας, το σύνολο των οπλικών συστημάτων της χώρας, οι αρχαιότητες της χώρας, οτιδήποτε περικλείεται σε αυτή την χώρα ως ακίνητη ή κινητή περιουσία και ανήκει στο δημόσιο, με ερωτηματικό για τις ιδιωτικές περιουσίες.

Πρακτικά η οποιαδήποτε ιδιωτική περιουσία είναι στην διάθεση του δημοσίου με έναν απλό νόμο ή ένα διάταγμα αναγκαστικής απαλλοτρίωσης. Ακραίο, αλλά όχι απίθανο...

Μεταξύ άλλων εισάγεται ο όρος του «πιστοποιητικού συμμόρφωσης» ως προϋπόθεση για την «αλληλεγγύη» των εταίρων και έναρξη χρηματοδότησης από τον EFSF.

Παραλλήλως καθίσταται σαφές ότι η αναβολή πληρωμής των τόκων για μία 10ετία δεν θα ισχύει αν η Ελλάδα δεν εφαρμόζει το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, ενώ η παρακολούθηση της υλοποίησης δράσεων θα συνεχιστεί και μετά το 2016 που λήγει το τρέχον πρόγραμμα.

Επίσης, στη σύμβαση προβλέπεται ότι από την 1η Ιανουαρίου 2017 και μετά, η Ελλάδα θα καταβάλει επιπλέον τόκους 2% στον EFSF για τα δάνεια ύψους 11,3 δισ. ευρώ που παρασχέθηκαν για να υλοποιηθεί το πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων.

Οι διευκολύνσεις για χρέος και τόκους βασίζονται σε αυτή την παραδοχή. Δύο διεθνείς δικηγορικές εταιρείες (Cleary, Gottlieb Steen & Hamilton) θα γνωμοδοτούν, για κάθε δόση, προς τον EFSF για το αν η Ελλάδα τηρεί τα συμφωνηθέντα.

Τα παραπάνω περιγράφονται στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που δημοσιεύτηκε ήδη στο ΦΕΚ, και στις 96 σελίδες της περιλαμβάνονται όλες οι τροποποιήσεις που έγιναν στις δανειακές συμβάσεις του ελληνικού κράτους. Προβλέπεται, μεταξύ άλλων, ότι θα πρέπει να τιτλοποιούνται και να αποδίδονται στον EFSF τα επιπλέον έσοδα από αποκρατικοποιήσεις, να προηγείται αίτημα χρηματοδότησης, το οποίο μάλιστα θα πρέπει να συνοδεύεται από «πιστοποιητικό συμμόρφωσης», ενώ όφελος από τους τόκους θα υπάρχει μόνον εάν εφαρμόζονται επακριβώς τα συμφωνηθέντα.

Ειδικότερα για τα έσοδα του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, προβλέπεται ότι οι επιπλέον εισπράξεις από τον ετήσιο στόχο θα τιτλοποιούνται και με τη μορφή ειδικού ομολόγου θα αποδίδονται στον EFSF, προκειμένου να αποπληρώνεται μέρος των 11,3 δισ. ευρώ, τα οποία διατέθηκαν για την επαναγορά χρέους 31,8 δισ. ευρώ. Παράλληλα, σύμφωνα με τη σύμβαση, ο EFSF θα διατηρεί, από την πλευρά του, το δικαίωμα να μην κάνει αποδεκτά αυτά τα ομόλογα.

Για να εκταμιεύεται οποιοδήποτε ποσό που θα καλύπτει εθνικές ανάγκες, θα πρέπει να προηγείται αίτημα χρηματοδότησης, το οποίο μάλιστα θα πρέπει να συνοδεύεται από το «πιστοποιητικό συμμόρφωσης» σε διαφορετική περίπτωση θα ισχύει η «ρήτρα εξισορρόπησης» με την οποία θα λαμβάνονται επιπλέον μέτρα. αν δεν αποδίδουν και αυτά και οι πιστωτές καταφύγουν στα δικαστήρια τα πάντα είναι στην διάθεσή τους στην Ελλάδα, βάσει αυτών που υπέγραψε η κυβέρνηση.

Για να αποφανθεί ο EFSF για το κατά πόσον η Ελλάδα συμμορφώνεται με τους όρους εκταμίευσης, θα πρέπει πρώτα να λάβει γνωμοδοτήσεις και από τις άλλες συνεργαζόμενες δικηγορικές εταιρείες (Cleary, Gottlieb Steen & Hamilton).

Δηλαδή η Ελλάδα των 4.000 χρόνων ένδοξης ιστορίας, η σύγχρονη Ελλάδα του 1821, των Βαλκανικών Πολέμων, του ΟΧΙ του Ι.Μεταξά, του '40-41, της μάχης των Οχυρών, των Ολοκαυτωμάτων, του Εμφύλιου που κράτησε την χώρα στο αντισταλινικό στρατόπεδο, αυτή την στιγμή εξαρτάται από μία ... δικηγορική εταιρεία. Και αυτό το υπέγραψαν αυτοί που πανηγυρίζουν για την λήψη της δόσης με μία δημοκρατική νομιμοποίηση που "σηκώνει πολύ νερό" Και το ερώτημα είναι γιατί η λ΄ψη της δόσης είναι σημαντικότερη από την ίδια την Ελευθερία της χώρας; Τόσο πολύ έχει αλλοτριωθεί η πολιτική τάξη της χώρας

Ντροπή και όνειδος, κύριοι "σωτήρες"...