Επιτροπή Αγώνα Ερεσού: η «Αιγαία Ζεύξη» υποβαθμίζει την οικονομία της Λέσβου

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΕΡΕΣΟΥ

ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΗΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ»

Η «Αιγαία Ζεύξη» ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ

Η αξιοποίηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) αποτελεί αναμφισβήτητα θετική στρατηγική επιλογή και βασική επιδίωξη των σύγχρονων κοινωνιών κι έχει να προσφέρει πολλά θετικά στην οικονομία και το περιβάλλον. Για την αξιοποίηση, όμως, των ΑΠΕ απαιτείται ο κατάλληλος σχεδιασμός και προγραμματισμός, καθώς και η ορθολογική τους χρήση.



Η προώθηση των ενεργειακών επενδύσεων πρέπει να γίνονται με σεβασμό στο περιβάλλον, την κοινωνία και την οικονομική δραστηριότητα του κάθε τόπου και να είναι εναρμονισμένες με τις ισχύουσες εθνικές θεσμικές προβλέψεις και διεθνείς συμβάσεις που προστατεύουν τον άνθρωπο, το περιβάλλον και την οικονομία.



Αντιθέτως, σήμερα εφαρμόζονται πρακτικές και πολιτικές που σαν μοναδικό κριτήριο έχουν την προστασία των επιχειρηματικών επιλογών, υπό το πρίσμα της «ανάπτυξης». Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί το επενδυτικό σχέδιο «ΑΙΓΑΙΑ ΖΕΥΞΗ» της πολυεθνικής εταιρίας IBERDROLA – ΡΟΚΑΣ, που αφορά την εγκατάσταση ανεμογεννητριών (Α/Γ) στη Λέσβο, τη Χίο και τη Λήμνο.



ΑΝΑΠΤΥΞΗ ή ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ της Λέσβου;

Η Περιφέρεια Β. Αιγαίου, χωρίς κάποιο
στρατηγικό σχέδιο για την ανάπτυξη, ή έστω μιαν υποτυπώδη μελέτη των επιπτώσεων που θα έχει η συγκεκριμένη επένδυση στην οικονομία της Λέσβου κι ιδιαίτερα στο Δυτικό τμήμα του νησιού, γνωμοδότησε θετικά για την «ΑΙΓΑΙΑ ΖΕΥΞΗ», παρουσιάζοντας την επενδύτρια εταιρία ως ευεργέτη του τόπου μας.



Επιπτώσεις στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - Περικοπή στις ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ

Αντίθετα, ο Γεν.Γραμ. Αιγαίου &

Νησιωτικής Πολιτικής κ. Σπιλάνης, επισημαίνει ότι οι ζημιές που θα προκληθούν δεν περιορίζονται μόνο στο περιβάλλον, αλλά θα επεκταθούν και στην οικονομική ζωή και φυσιογνωμία των νησιών μας, αφού το μοντέλο ανάπτυξης που θα επιβάλει η εταιρία θα είναι άκρως βιομηχανικό και οφείλουμε να αποφασίσουμε αν αυτό θέλουμε για τα νησιά μας.

Για παράδειγμα, τα κέρδη των επενδυτών θα εκτοξεύσουν το ΑΕΠ της περιοχής και θα μας περάσουν στις πλούσιες περιφέρειες, με αποτέλεσμα την άμεση περικοπή στις επιδοτήσεις άλλων δραστηριοτήτων (κτηνοτροφία, γεωργία, τουρισμός) από τα Ευρωπαϊκά Προγράμματα.



Συνέπειες σε ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ, ΓΕΩΡΓΙΑ και ΤΟΥΡΙΣΜΟ

Δεν έχει γίνει καμία πρόβλεψη σχετικά με τις
συνέπειες της επένδυσης επί των υφισταμένων παραγωγικών δραστηριοτήτων του νησιού και ιδίως των προοπτικών στον πρωτογενή τομέα και στον τουρισμό. Είναι βέβαιο ότι το έργο θα αλλοιώσει ανεπιστρεπτί το περιβάλλον, προστατευόμενες περιοχές NATURA, Ζώνες Ειδικής Προστασίας Πτηνών κ.ά. και θα ακυρώσει παραγωγικές δραστηριότητες στον πρωτογενή τομέα και τον τουρισμό, όπως και μια σειρά από έργα που θα μπορούσαν να γίνουν για να υποστηρίξουν τις δραστηριότητες αυτές.



Το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ μας θα υποβαθμιστεί

Οι μελέτες των επενδυτών χρησιμοποιούν κοινά κριτήρια
για όλες τις περιοχές της χώρας, χωρίς καμία αναφορά στις ιδιαιτερότητες του τόπου μας (φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον), με αποτέλεσμα η χωροθέτηση να δημιουργεί πολύ σοβαρά προβλήματα σε περιοχές παλαιοντολογικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, περιοχές που παρουσιάζουν φυσικές ιδιαιτερότητες και αποτελούν πυλώνα της τοπικής οικονομίας (βοσκοτόπια, χώροι που προσελκύουν τουρισμό κ.τ.λ.).



Θα συνεχίσει η Λέσβος να χαρακτηρίζεται ΓΕΩΠΑΡΚΟ;

Όλη η Λέσβος αποτελεί ένα Γεωπάρκο
αποφάσισε το Παγκόσμιο Δίκτυο Γεωπάρκων της UNESCO. Το μοναδικό αυτό χαρακτηριστικό δημιουργεί νέες προοπτικές ανάπτυξης εναλλακτικού τουρισμού, συμβάλλοντας στη δημιουργία νέων αγορών, την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου και την αύξηση των επισκεπτών του νησιού. Αν γίνει το έργο υπάρχει σημαντικός κίνδυνος να χάσουμε τη διάκριση αυτή!!!!



ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΑ ΟΦΕΛΗ – Το Μεγάλο Ψέμα

Τα ανταποδοτικά οφέλη που παρουσιάζονται είναι
ανεπαρκείς, αφού όλοι οι προϋπολογισμοί γίνονται με βάση το μέγιστο της απόδοσης των Α/Γ, κάτι που απέχει από την πραγματικότητα. Επιπλέον, η έως τώρα «καλλικρατική» εμπειρία, το μόνο που δε μας εξασφαλίζει είναι ότι θα φτάσουν κάποτε στις εμπλεκόμενες Κοινότητες τα έσοδα που τους αναλογούν – μάλλον το αντίθετο αποτελεί βεβαιότητα....

 


Ο μύθος για τις ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Δεν υπάρχει ακριβής περιγραφή των ειδικοτήτων, αν θα είναι
μόνιμης ή μερικής απασχόλησης, πόσες θέσεις θα καλυφθούν από ντόπιους (δεδομένου ότι είναι ένα εξειδικευμένο έργο). Οι θέσεις εργασίας παραμένουν ένα ζήτημα θολό κι αδιευκρίνιστο. Σε κάθε περίπτωση, είναι ελάχιστες, σε σχέση με το μέγεθος της επένδυσης, καθώς μιλάμε περίπου για όσες θέσεις προσφέρει ένα ξενοδοχείο σαν το «AEOLIAN VILLAGE» που καλύπτει μόνο ένα μικρό τμήμα της Ερεσού, και όχι όλη τη Δ. Λέσβο, όπως προβλέπει η «ΑΙΓΑΙΑ ΖΕΥΞΗ».



Δεν θα κλείσει το εργοστάσιο της ΔΕΗ

Το μεγαλύτερο ψέμα που έχει ακουστεί είναι ότι με την
εγκατάσταση των Α/Γ στη Δ. Λέσβο θα κλείσει το εργοστάσιο της ΔΕΗ στη Μυτιλήνη! Η υφιστάμενη μελέτη δεν προβλέπει διασύνδεση του έργου με το ηλεκτρικό δίκτυο του νησιού, παρά μόνο τη μεταφορά όλης της παραγόμενης ενέργειας εκτός Λέσβου!



Προσοχή τα ΧΩΡΑΦΙΑ σας

Τελευταία, οι εταιρίες ενοικιάζουν τη γη ώστε να μην έχουν καμία
ευθύνη όταν έρθει η στιγμή να αποχωρήσουν (δεδομένου ότι δεν έχουν δεσμευτεί για απομάκρυνση των Α/Γ μετά το πέρας του έργου). Ακόμη χειρότερα, η επένδυση αναμένεται να προχωρήσει με τη διαδικασία του «FAST TRACK» (Νόμος επιτάχυνσης των επενδύσεων), για την παράκαμψη εμποδίων όπως η διευθέτηση των προεπιλεγμένων γαιών που θα χρησιμοποιηθούν για την εγκατάσταση των Α/Γ, ή η παράκαμψη περιβαλλοντικών περιορισμών, γεγονός που μας κάνει να ανησυχούμε για καταπάτηση (με νομική κάλυψη) ιδιοκτησιών, καθώς και καταστρατήγηση των προβλεπόμενων περιβαλλοντικών όρων που ισχύουν για τον κάθε πολίτη.



Ποιοι λένε ΟΧΙ στην «ΑΙΓΑΙΑ ΖΕΥΞΗ»

Επιτροπή ΠΕΧΩΠ της Περιφέρειας Β. Αιγαίου,
Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Αιγαίου
Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους
Ελληνική Εταιρία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού
Δήμος Λήμνου
Τοπικό Συμβούλιο Ερεσού
Διεύθυνση Δασών Λέσβου
Αρχαιολογική Υπηρεσία
ΤΕΕ Β. Αιγαίου
Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία.


Η συντριπτική πλειοψηφία των δημοτών, των επιστημόνων, των υπηρεσιών και των φορέων δήλωσαν ότι ΔΕΝ πρέπει να γίνει η επένδυση «ΑΙΓΑΙΑ ΖΕΥΞΗ» της Iberdrola-Ρόκας.

Ακούγοντας προσεχτικά τους ειδικούς συνειδητοποιούμε ότι οποιαδήποτε βιαστική κίνηση μπορεί να αποβεί μοιραία για τον τόπο μας. Με αφορμή την επένδυση αποκαλύφθηκε ότι το αιολικό δυναμικό της Λέσβου είναι από τα πιο παραγωγικά. Σήμερα, πρόκειται για το «χρυσάφι» του νησιού. Ο τρόπος που θα διαχειριστούμε το αξιοζήλευτο αυτό προνόμιο, θα καθορίσει την οικονομία και βιωσιμότητα των σημερινών αλλά και μελλοντικών κατοίκων του νησιού.



Η «Iberdrola-Ρόκας» απεδείχθη ότι ψάχνει για κορόιδα. Τα οφέλη που υπόσχεται είναι ψίχουλα σε σχέση με τα κέρδη που θα βγάζει. Η Περιφέρεια Ν. Αιγαίου, η Άνδρος, η Σαμοθράκη, η Κέρκυρα και πολλά άλλα νησιά, ΔΕΝ δεχτήκαν τέτοιες επενδύσεις, και μάλιστα προχωρούν στον σχεδιασμό δημιουργίας συμμετοχικών εταιρειών ευρείας μετοχικής βάσης με συμμετοχή των ΟΤΑ και συνεταιρισμών χωρίς περιβαλλοντικές και κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις.



Προλαβαίνουμε να αποτρέψουμε το έργο και να προστατέψουμε το νησί μας. Ας διεκδικήσουμε, ενεργά όλοι μαζί, το μέλλον της Λέσβου - μην επιτρέψουμε σε μια πολυεθνική να το καθορίσει. Αν δεν τους σταματήσουμε ΤΩΡΑ, οι 153 Α/Γ θα είναι μόνο η αρχή (όπως έγινε στην Κρήτη και σήμερα είναι αντιμέτωποι με 2.000 Α/Γ) και τότε τι τόπο θα παραδώσουμε στις νέες γενιές;

 Επιτροπή Αγώνα Ερεσού

http://www.lesvosnews.net

Η Επανάσταση του 1821 -ή 124η εξέγερση του γένους, αυτή που πέτυχε

Η Επανάσταση του 1821 (ή 124η εξέγερση του γένους, αυτή που πέτυχε) είναι μια δύσκολη υπόθεση. Περιέχει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και τις ταξικές προσδοκίες, δεν πρόλαβε να ξεσπάσει κι οδηγήθηκε σε εμφυλίους πολέμους, ξεσήκωσε τον ευρωπαϊκό ρομαντισμό, ήταν υπόθεση ξωμάχων και εμπόρων, στρατιωτικών, αγράμματων και γραμματισμένων, παπάδων κι αλλόθρησκων, στέφθηκε από ήρωες και μαγαρίστηκε από προδότες.

Θέλει πολύ διάβασμα (ες αεί) του καθ’ ενός και πολλή δουλειά στα σχολεία για να γίνει κατανοητό το 1821. Μόνον ημιμαθείς ή πατριδοκάπηλοι εξαερώνουν όλον αυτόν τον θησαυρό στο ερώτημα αν υπήρχε ή δεν υπήρχε το «κρυφό σχολειό» ή αν καλώς ή κακώς ορίσθηκε η 25η Μαρτίου ως συμβολική ημερομηνία της εθνεγερσίας. Tolle lege, πάρε διάβασε, έλεγαν οι Λατίνοι σε αυτές τις περιπτώσεις, και θα ξεστραβωθείς.

Οι φασίστες όμως, κι εν προκειμένω η Χρυσή Αυγή, εμφανίζονται τώρα ως αναστηλωτές μιας ιστορικής «αλήθειας» της οποίας αισθάνονται μέρος. Δηλαδή καθαιρούν την Ιστορία προβάλλοντας πάνω της την ταυτότητά τους.

Αλλά, παρακάμπτοντας το γεγονός ότι ουδέν πιο ανήθικο από την ηθικοποίηση της Ιστορίας, ας δούμε πόση σχέση έχουν οι ίδιοι οι φασίστες με την «αλήθεια» που υποστηρίζουν. Θεωρούν την Επανάσταση του 1821 «ελληνοχριστιανικό» γεγονός. Πόση σχέση όμως με τον χριστιανισμό έχουν οι ίδιοι, όταν μισούν τον πλησίον τους αν δεν είναι Ελληνας;

Τι σχέση έχουν με το «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Ελλην»; Ξέρουν οι κακομοίρηδες ότι για τον Χριστιανισμό ο εθνισμός (πόσω μάλλον ο εθνικισμός) είναι αίρεση;

Αλλά, αν είναι κατά φαντασία χριστιανοί, κατά φαντασίαν επίσης σχέση έχουν και με τα ελληνικά γράμματα. Εκτός κι αν οι φασίστες είναι θαυμαστές του ανθρωπισμού, της Γαλλικής Επανάστασης, του Γαριβάλδι, του Μπολιβάρ και των διεθνών ταξιαρχών στη Ισπανία το 1936, και δεν το ξέρουμε.

Η Επανάσταση του 1821 ήρθε από πολλά ρυάκια, από τις εξεγέρσεις αμέσως μετά την άλωση της Πόλης, από τους Βενετοτουρκικούς πολέμους, απ’ τα παραμύθια της γιαγιάς και τη βυζαντινή παράδοση, απ’ τα γράμματα που μετανάστευσαν στη Δύση, απ’ την Αναγέννηση, από τον δυτικό ανθρωπισμό, απ’ τα ποιήματα του Γκαίτε και τον Μάξιμο τον Γραικό των Ρώσων, απ’ τους κολίγους και τους ξωμάχους, απ’ τους ναυτικούς και τους πειρατές, από εμπόρους, απ’ τη μισθοφορία στην ξένη, απ’ τους Δεκεμβριστές, απ’ τον Ερασμο και τον Πούσκιν, απ’ τους ρομαντικούς και τη Γαλλική Επανάσταση, απ’ τους παπάδες που μάθαιναν κολλυβογράμματα στα παιδιά, απ’ τους Ρωμιούς αστούς που έστηναν σχολές απ’ την Τεργέστη έως την Καππαδοκία, απ’ τα βιβλία για τον Ομηρο και τις δόξες του προγονικού που κρύβονταν στα μοναστήρια ή τυπώνονταν εκ νέου στη Λειψία και τη Βενετία, από τους κλέφτες και τα αρματολίκια, απ’ τη δημοτική ποίηση, απ’ τη λόγια ποίηση, τον «Ερωτόκριτο» στην Κρήτη και τον «Στάθη» στην Κύπρο, απ’ τους νεομάρτυρες και τους σουβλισμένους, απ’ τον Σκυλόσοφο ως τον Κοσμά τον Αιτωλό, απ’ τον Κατσαντώνη ως τα Ορλοφικά, απ’ τα εγερτήρια ψέματα του Παπαφλέσσα έως την κρεμάλα για τον Πατριάρχη, από τους ξένους περιηγητές που ανακάλυπταν τα αρχαία ερείπια ως τους χάρτες του Ρήγα, πολλά ρυάκια έφτιαξαν το μεγάλο ποτάμι που οργάνωσαν οι Φιλικοί, το πότισε με το αίμα του ο Διάκος, το φίλησε με δάκρυ σεβαστικό ο Ιμπραήμ, το έστρεψε με φωτιά και τσεκούρι εναντίον των ναιναίκων ο Κολοκοτρώναρος και το έβαλε παντιέρα στον μπούντζον του ο γιος της Καλογριάς.

Η Επανάσταση του 1821, κόρη της Αμερικανικής και της Γαλλικής, κόρη του Πλήθωνα Γεμιστού και του Λόρδου Μπάυρον, όρθωσε το ανάστημα του κολίγα μπροστά στην ίδια την Ιερή Συμμαχία. Υψώθηκε το γουρνοτσάρουχο κι έγινε αγιασμός για την έξοδο του Μεσολογγίου. Εσμιξε η Αθηνά Πρόμαχος του γραμματισμένου με τη Μεγαλόχαρη του αγράμματου κι έγιναν Κούγκι. Λίγα χρόνια μετά το 1821, το 1848, όλη η Ευρώπη πήρε φωτιά - τι κι αν η Ελλάδα δεν μπόρεσε να ακολουθήσει; Τι κι αν η Επανάσταση έμεινε μισή; τι κι αν ημιθανές γεννήθηκε το νέο ελληνικό κράτος  με ένα Πρωτόκολλο στο Λονδίνο; Θνησιγενές το εγχείρημα δεν έμεινε! Αφησε κληρονομιά και παρακαταθήκη «Ακρίτας, Κλέφτης, Παλληκάρι» πάντα ο ίδιος ο λαός, τραγούδησαν οι Αντάρτες στην Κατοχή και το γένος ξαναξεσηκώθηκε.

Τι δουλειά έχουν λοιπόν με τις επαναστάσεις οι φασίστες, αυτοί είναι η αντεπανάσταση. Είναι ό,τι πρωθύστερα σκότωσε το 1821, είναι η ντροπή του έθνους, οι γενίτσαροι, οι δωσίλογοι και οι γερμανοντυμένοι, οι ξενηλάτες. Οι υπομείονες.

Τώρα μαγαρίζουν την επέτειο με την αμάθεια, τη μισανθρωπία και τις καπηλείες τους.  Ε και; Περαστικοί είναι, η Υβρις έχει πάντα τη Νέμεσίν της. Και στους καθαρμούς συνηθισμένοι καθώς είναι οι Ελληνες με οδηγό τα πένθη τους κάθε φορά λυτρώνονται, δεν έχουν σπείρει άκαρπο σπόρο οι ποιητές, Κάλβος και Σολωμός, Ρίτσος και Σικελιανός, Γκάτσος, Ελύτης, Καρυωτάκης, Καρούζος και Σεφέρης, σαράντα φασισμούς σαρώνει μόνο με ένα ποίημα του ο Καβάφης.

 Και μέσα απ’ τα αθέριστα χρυσά στάχυα των χωραφιών της Τοσκάνης, πάλι θα σηκωθούν, πάντα σηκώνονται, πάνοπλες οι αρχαίες σκιές και παίρνουν φαλάγγι τους πεμπτοφαλαγγίτες των τοκογλύφων, αποτείνοντας τα κτήνη κατά το ορθόν και το δίκαιον, κατά το καλόν και το ωραίον...
http://www.enikos.gr/stathis/130228,Skies_ek_fwtos.html

Ρεκόρ Γκίνες του πιο βλάκα πωλητή!

Πώς θα χαρακτηρίζατε κάποιον που πουλάει:
▶ 2.500 στρέµµατα γης
▶ 40.000 τ.µ. βιοµηχανικών κτηρίων και γραφείων
▶ μεταλλεία έκτασης 317.000 στρ.
▶ στα οποία υπάρχουν βεβαιωµένα µεταλλεύµατα αξίας 22 δισεκ. ευρώ!
▶ 11.000 τ.µ. αστικά οικόπεδα
▶ 310 κατοικίες στο Στρατώνι
▶ 2 πλήρη συγκροτήµατα λιοτρίβισης και εµπλουτισµού
▶ μηχανολογικό εξοπλισµό
▶ ειδικό εξοπλισµό εξορύξεων
▶ stock 270.000 τ. συµπυκνώµατος αρσενοπυρίτη (περίπου 250.000 ουγκιές χρυσού), κ.ά.

αντί ποσού μόνον 11 εκατ. ευρώ;

Σίγουρα όχι τον πιο έξυπνο πωλητή του κόσμου. Και εάν πρόκειται για πωλητή που είναι κράτος; Μάλλον την πιο «βλαμμένη» κυβέρνηση που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης Γη... την «ελληνική» (;;;) κυβέρνηση...
Δείτε ΦΕΚ ν. 3220/28.1.2004, σύµβαση µεταβιβάσεως των ορυχείων Χαλκιδικής από το ελληνικό δηµόσιο στην εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» (στην οποία σημειωτέον µέτοχος είναι και ο κ. Γ. Μπόµπολας).
Διαβάστε και το πιστοποιητικό ελέγχου του ορκωτού ελεγκτή λογιστή λίγους µήνες µετά...

Ανεξάρτητοι επιστήμονες των Ηνωμένων Εθνών, με επίσημο πόρισμά τους, το οποίο κατέθεσαν τον περασμένο Ιούλιο στις δύο όμορες χώρες (Καναδά και ΗΠΑ), κατέληξαν, ότι πρέπει να απαγορευθεί η μεταλλευτική δραστηριότητα στο Εθνικό Πάρκο του Flathead στον Καναδά, όπου υπάρχουν κοιτάσματα χρυσού, άνθρακα και πετρελαίου, αφού κρίθηκε ότι «οι εξορύξεις θα απειλήσουν το παγκόσμιας κληρονομιάς οικοσύστημα», στο οποίο  διαβιούν και αναπτύσσονται σπάνια είδη ζώων, πουλιών και χλωρίδος. Σημειωτέον ότι η περιοχή λόγω της πλούσιας βιοποικιλότητάς της, έχει αναγνωρισθεί ως μνημείο φυσικής κληρονομιάς.

Δες σχετικά:

http://giatietsi.pblogs.gr/2012/20120301.html

http://www.youtube.com/watch?v=0y-nm18ehgk

Η κυβέρνηση του Καναδά υιοθέτησε πλήρως τα αποτελέσματα της εκθέσεως, απαγορεύοντας οποιαδήποτε μεταλλευτική δραστηριότητα στην περιοχή, σε αντίθεση με την ελληνική, που με τις πράξεις και τις παραλείψεις της θέτει σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη ζωής στην Χαλκιδική, την Θράκη και σε ολόκληρο το Αιγαίον Πέλαγος!  

Στις 16 Ιανουαρίου 2011 περισσότεροι από 9.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν, για να διαδηλώσουν εναντίων της καταστροφικής μεταλλευτικής δραστηριότητος στο Los Cabos του Μεξικό, σχηματίζοντας ένα ανθρώπινο SOS!

Η επικινδυνότητα και η απειλή των μεταλλευτικών εξορύξεων χρυσού κατά της ανθρώπινης ζωής και του οικοσυστήματος στο σύνολό του έχει επιβεβαιωθεί από τα πλέον επίσημα χείλη!  Δεκάδες οικολογικά ατυχήματα με δολοφονικά αποτελέσματα καταγράφονται διεθνώς… Οι αριθμοί σοκάρουν...

.......................................................................

Η Ρουμανία καταδικάσθηκε!

Κατόπιν προσφυγής κατοίκων της περιοχής, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) καταδίκασε την Ρουμανία για παραβίαση του άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που αφορά  το δικαίωμα στην ζωή (Tatar κατά Ρουμανίας 67021/01 απόφ. της 6.7.2009, http://hudoc.echr.coe.int/sites/fra/pages/search.aspx?i=001-90909).

Στις 30.1.2000, στην περιοχή Baia Mare της Ρουμανίας, όπου διενεργείτο εξόρυξη χρυσού με χρήση κυανούχου νατρίου από την εταιρεία Aurul Baia Mare S.A., μια τεράστια ποσότητα μολυσμένου νερού (περίπου 100.000 κυβ. μ. !!!), που περιείχε, μεταξύ άλλων κυανούχο νάτριο,  διαχύθηκε στον ποταμό Sasar και εν συνεχεία στους ποταμούς Lapus και Somes. Το μολυσμένο νερό από τον Somes διαχύθηκε στον ποταμό Tisa. Κινούμενο με ταχύτητα 2,1-2,4 χλμ./ώρα, διέσχισε τα σύνορα Ρουμανίας-Ουγγαρίας (στο Tszalok), πέρασε δίπλα από το Szolnok, διέσχισε τα σύνορα Ρουμανίας-Σερβίας-Μαυροβούνιο, κοντά στο Βελιγράδι και επέστρεψε στην Ρουμανία στο Portile de Fier, για να χυθεί τελικά στον Δούναβι! Σε 14 ημέρες το νερό διέσχισε 800 χλμ., και χύθηκε εν τέλει στην Μαύρη Θάλασσα από το Δέλτα του Δουνάβεως!

Σε ανάλογη περίπτωση ατυχήματος στην Θράκη ή την Χαλκιδική μας, η μόλυνση με κυανούχο νάτριο θα συνεπάγεται μια οικολογική καταστροφή του Αιγαίου Πελάγους, έως τις Κυκλάδες!!!

Όπως αναφέρεται στην απόφαση του ΕΔΔΑ, σύμφωνα με την έκθεση των Ηνωμένων Εθνών (UNEP/OCHA) η περιεκτικότητα αυτών των βιομηχανικών υδάτων σε κυανούχο νάτριο ήταν περίπου 400 mg/l, εκ των οποίων 120 mg/l καθαρό κυάνιο! Απελευθερώθηκαν 50-100 τ. κυανίου, στους οποίους προστίθενται βαρέα μέταλλα. Στην περιοχή εκμεταλλεύσεως διεπιστώθη υψηλή συγκέντρωση ελεύθερου κυανίου (μεταξύ 66 mg/l  και 81 mg/l), καθώς επίσης και ψευδαργύρου, χαλκού, σιδήρου και μαγνησίου. Εκτός από την υψηλή συγκέντρωση κυανούχου αντρίου στην Ουγγαρία και στην Σερβία–Μαυροβούνιο, η ομάδα των Ηνωμένων Εθνών διερεύνησε κυάνιο και στο Δέλτα του Δουνάβεω (στο Cheatal Izmail -συγκέντρωση 0,058 mg/l).

Σύμφωνα με την έκθεση Task Force Baia Mare, που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2000 κατόπιν αιτήματος του Επιτρόπου, του υπευθύνου για θέματα περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, τα εγκαταλελειμμένα ορυχεία ελλοχεύουν πραγματικό και σοβαρό κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία, ιδίως για τους πληθυσμούς που ζουν σε κοντινή απόσταση.

Σύμφωνα πάντα με το ΕΔΔΑ (σκέψη 30) οι κύριες άμεσες κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις του ατυχήματος εκδηλώνονται ιδίως στην αγορά εργασίας (κυρίως όσον αφορά στους εργαζομένους στην εταιρεία Aurul και στις συμβαλλόμενες εταιρείες), στον τομέα της αλιείας (ιδίως στην Ουγγαρία εξ αιτίας της μειώσεως των αλιευτικών αδειών), στον τομέα του τουρισμού (λόγω της γνωστοποιήσεως του ατυχήματος από τα μέσα ενημερώσεως). Επί πλέον οι Εθνικές Αρχές αναγκάσθηκαν να λάβουν άμεσα μέτρα (μεταφορά των νεκρών ψαριών, διάχυση του μολυσμένου νερού, με τις επακόλουθες συνέπειες και διεξαγωγή ερευνών), που συνεπάγονταν έκτακτα και άμεσα έξοδα.   

Επισημαίνεται, τέλος, η Αρχή 21 της διακηρύξεως της Στοκχόλμης και 14 της διακηρύξεως του Ρίο σχετικά με την υποχρέωση των κρατών να διαχειρίζονται τους φυσικούς τους πόρους, κατά τρόπον, ώστε να μην προκαλείται υποβάθμιση του περιβάλλοντος των λοιπών κρατών, καθώς και η προβλεπόμενη στην Σύμβαση του Aarhus (1998) υποχρέωση συμμετοχής του κοινού στην διαδικασία λήψεως αποφάσεων (Ν.3422/2005 - ΦΕΚ 303 Α/2005).

Με την Σύμβαση αυτή και τον ως άνω Νόμο που την κατέστησε εθνικό δίκαιο, κατοχυρώνονται τρία βασικά δικαιώματα του πολίτη:

1. Το δικαίωμα στην έγκαιρη, αναλυτική και πλήρη πληροφόρηση.

2. Το δικαίωμα στην συμμετοχή στην διαδικασία συζητήσεως και λήψεως αποφάσεων, που δεν μπορεί να υποκαθίσταται από την έκφραση γνώμης οποιουδήποτε ετέρου σώματος, είτε εξουσίας του τόπου (π.χ. υπουργός,  ΟΤΑ, συζήτηση σε δημοτικά συμβούλια, κλπ.), αλλά γίνεται μόνον σε ΑΝΟΙΧΤΗ-ΔΗΜΟΣΙΑ διαβούλευση των Επενδυτών-Κράτους-ενδιαφερόμενων πολιτών, που οφείλουν οι τοπικές εξουσίες να οργανώσουν και να διεξάγουν με ορισμένο από τον νόμο χαρακτήρα και τρόπο.

3. Το δικαίωμα κάθε πολίτη για πρόσβαση στην δικαιοσύνη και δικαστική διεκδίκηση των δικαιωμάτων του. 

Δείτε σχετικά: http://antigoldgreece.wordpress.com/2012/02/02/pantel-aarhus/

............................................................

Η Ουγγαρία απαγόρευσε το κυάνιο!

Στις 7.12.2009 το Κοινοβούλιο της Ουγγαρίας ψήφισε την απαγόρευση όλων των μεταλλουργικών διεργασιών στην επικράτεια της χώρας, οι οποίες βασίζονται στο κυάνιο. Η πρόταση νόμου, που είχε κατατεθεί από την συμμαχία «Ουγγαρία ελεύθερη από κυάνιο!» υιοθετήθηκε από την ολομέλεια με 356 ψήφους υπέρ και μόνον μία κατά. 

Δείτε:

http://cianmentes.org/?page_id=338

...........................................................................................

Η ELDORADO GOLDS 

μόλυνε και την Τουρκία!

Σημειώνεται ότι ήδη η ELDORADO GOLDS, που ανέλαβε την εκμετάλλευση των χρυσοφόρων κοιτασμάτων της Χαλκιδικής, και διεκδικεί να διενεργήσει εξορύξεις και στην Θράκη μας, έθεσε σε κίνδυνο το περιβάλλον και την δημόσια υγεία στην πόλη Εσμέ της Τουρκίας, όπου επίσης δραστηριοποιείται, αφού το 2006, στις 26-28 Ιουνίου, μετά από έντονες βροχοπτώσεις, ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων στο Εσμέ παρουσιάσθηκε στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου, με συμπτώματα δηλητηριάσεως από κυανιούχα, όπως ναυτία, πόνους στο κεφάλι, δυσκολία στην αναπνοή, μούδιασμα των άκρων και ρίγη. Και το μεταλλείο χρυσού που λειτουργεί η ELDORADO GOLD στο Ουσάκ Εσμέ, συνεχίζει να απειλεί την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον.

Δείτε σχετικά: http://www.etha.com.tr/Haber/2012/08/17/yasam/esmede-siyanur-tehlikesi/ 

http://www.nomines.org/

..........................................................

ΓΝΩΜΑΤΙΣΑΝ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΓΙΑ 

ΤΗΝ «ΕΠΕΝΔΥΣΗ» ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

Δημόσιες υπηρεσίες: Δασαρχείο Αρναίας Χαλκιδικής, Διεύθυνση δασών Χαλκιδικής, 10η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων

Επιστημονικοί φορείς: Επιτροπή περιβάλλοντος Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Α.Π.Θ., Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος, Τ.Ε.Ε. Τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας, πλήθος ανεξαρτήτων επιστημόνων, περιβαλλοντικών οργανώσεων, σύλλογοι πολιτισμού, ενώσεις πολιτών κλπ. ζήτησαν την μη έγκριση του σχεδίου.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας απέρριψε το 2002 ανάλογο σχέδιο με κέντρο την Ολυμπιάδα Χαλκιδικής (τα αρχαία Στάγειρα, πατρίδα του Αριστοτέλη), επειδή η ζημιά που θα επέλθει θα είναι πολύ μεγαλύτερη από το προσδοκώμενο όφελος.

 .........................................................

Μια εξαιρετικά δηλητηριώδης ουσία

Το κυανιούχο νάτριο είναι ουσία που χρησιμοποιούν οι εταιρείες εξορύξεως χρυσού. Προτιμάται επειδή διαχωρίζει εύκολα με χημικό τρόπο τον χρυσό από τον άργυρο και είναι φθηνότερη. Αλλά όλος ο όγκος μεταλλεύματος που απομένει είναι ποτισμένος με κυανιούχα απόβλητα... Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα...

«Τα κυανιχούχα, το κυανιούχο νάτριο είναι μια εξαιρετικά δηλητηριώδης ουσία», μας λέει ο ιατρός Ανδρέας Γιαννουλόπουλος. «Χρησιμοποιήθηκε στους Παγκοσμίους Πολέμους ως χημικό όπλο, αλλά γρήγορα εγκαταλείφθηκε, διότι διασκορπίζεται με μεγάλη ταχύτητα στο νερό και αέρα και δεν ελέγχεται. Η αέρια μορφή του χρησιμοποιήθηκε στους αιχμαλώτους πολέμου στα στρατόπεδα των ναζί για πειράματα και εξόντωσή τους.

Προκαλεί, σε απειροελάχιστες ποσότητες, έντονη δακρύρροια, ρινόρροια, βήχα, πονόλαιμο, ναυτία, εμετό, λιποθυμία, υπνηλία, αίσθημα έλλειψης οξυγόνου, οίδημα, έως και θάνατο!».

Και ο κ. Γιαννουλόπουλος μας δίνει τον μηχανισμό δράσεώς του: «Δημιουργεί τάχιστα ενώσεις αλάτων με το σίδηρο της αιμοσφαιρίνης των ερυθρών αιμοσφαιρίων, δηλαδή αδρανοποιεί την αιμοσφαιρίνη των ερυθρών αιμοσφαιρίων, οπότε το οξυγόνο δεν μπορεί να ενωθεί με τον σίδηρο της αιμοσφαιρίνης κι έτσι τα κύτταρα στερούνται οξυγόνου! Δηλαδή εμποδίζει την κυτταρική αναπνοή. Δηλαδή, τα κύττερα δεν έχουν οξυγόνο για να επιβιώσουν και τάχιστα οδηγώνται σε θάνατο. Με άλλα λόγια, κυτταρικό δηλητήριο από τα φονικότερα»...

Γιώργος Λεκάκης

http://www.xronos.gr/detail.php?ID=87870

Kατά τί μας αφορά ο πάπας...

Η παραίτηση του πάπα Bενέδικτου του 16ου αντιμετωπίστηκε, στις εφημερίδες και στις τηλεοράσεις, περίπου όπως και ο γάμος, το διαζύγιο ή το ατύχημα μιας επιφανούς δημοσιότητας. Oλίγον και ως αίνιγμα, «γαργαλιστικού» ενδιαφέροντος, για τα αίτια της παραίτησης: Aν εξαναγκάστηκε ο πάπας να παραιτηθεί κάτω από το βάρος σκανδάλων, αν η παραίτηση ήταν παραδοχή αδυναμίας να αντιμετωπιστούν προβλήματα που καταρρακώνουν το διεθνές κύρος του Pωμαιοκαθολικισμού – και άλλα «πικάντικα» παρόμοια.

Στο πολιτισμικό «παράδειγμα» της Nεωτερικότητας, του «τρόπου» της ζωής μας σήμερα, όλα λειτουργούν και κρίνονται με βάση τα ποσοτικά (μετρητά) μεγέθη εντυπωσιασμού. O εντυπωσιασμός είναι εμπορεύσιμο είδος, μετριέται (με ποσοστά θεαματικότητας, ακροαματικότητας, αναγνωσιμότητας, αναγνωρισιμότητας κ.λπ.), που θα πει: αντισταθμίζεται με χρήμα – η πώληση εντυπώσεων μπορεί να αποφέρει κέρδη μεγάλης βιομηχανικής μονάδας ή διεθνοποιημένης εμπορικής επιχείρησης.

Tο πιο επικίνδυνο: Zώντας επί χρόνια και εισπράττοντας σε καθημερινή βάση αυτόν αποκλειστικά τον «τρόπο» πληροφόρησης χάνουμε (αναπόφευκτα αλλά και ανεπίγνωστα) τη δυνατότητα να εντοπίζουμε τι πραγματικά αφορά στη ζωή μας, στα ουσιώδη της ζωής μας. O πάπας δεν είναι απλώς μια γραφική φιγούρα στο πολιτισμικό μας «παράδειγμα», είναι θεσμός που καθορίζει αυτό το «παράδειγμα», δηλαδή τον «τρόπο» του βίου μας, σε οποιαδήποτε «πίστη» ή απιστία κι αν κατατάσσουμε τον εαυτόν μας. Oι έννοιες του «αλαθήτου», της «αυθεντίας», του αποφαίνεσθαι «από καθέδρας», οι πρακτικές της «προπαγάνδας», του «ελέγχου των φρονημάτων», η προτεραιότητα της «αποτελεσματικότητας», της «οργανωτικής ισχύος», η χρήση θεσμών εξουσίας για να επιβληθεί η «αλήθεια», και άλλα πολλά συναφή, γεννήθηκαν από την ιδρυματική «παποσύνη» και διαμόρφωσαν τον πολιτισμό της Δύσης τον παγκοσμιοποιημένο σήμερα.

Σε συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες και ανάγκες, με δεδομένη την κοσμογονική πληθυσμική μεταβολή που γέννησε τη Mεταρωμαϊκή Δύση (the Barbarian West), ο παπισμός γέννησε, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη Iστορία, ό,τι ονομάζουμε «ιδεολογία»: H «πίστη» έχασε το νόημα της «εμπιστοσύνης», πήρε τη σημασία της ατομικής «πεποίθησης». H εμπιστοσύνη ήταν άθλημα προσωπικής σχέσης, προτεραιότητα εμπειρικών ψηλαφήσεων, η πεποίθηση ταυτίστηκε με τη νοητική βεβαιότητα και την ψυχολογική αυθυποβολή. Για να κατασφαλίζεται το άτομο με νοητικές βεβαιότητες, έπρεπε να τις εγγυάται μια αυθεντία, μια «αλάθητη καθέδρα»: οι αποφάνσεις της να έχουν αξιωματικό χαρακτήρα.

Έτσι, η πάλη για εμπειρική ψηλάφηση «νοήματος» (αιτίας και σκοπού) της ύπαρξης και της συνύπαρξης, το κριτήριο ιεράρχησης των αναγκών και αξιολόγησης των ποιοτήτων, μεταποιήθηκαν σε δοτή «άνωθεν» ιδεολογία, που εξασφάλιζε την κατοχή της «αλήθειας» με αντίτιμο την πειθάρχηση στον θεσμικό φορέα του «αλαθήτου». Tο παπικό πρότυπο σφράγισε ανεξίτηλα την ευρωπαϊκή Iστορία: O Προτεσταντισμός θα υποκαταστήσει την αλάθητη πατρωνία του πάπα με το αλάθητο των Γραφών (sola scriptura), ο Oθροδοξισμός με το αλάθητο Γραφής και Πατέρων, ο σοβιετικός Mαρξισμός με την «αλάθητη καθέδρα» της Mόσχας (το KKΣE) – έχοντας δικές του αυτός Άγιες Γραφές και το δικό του ιερατείο. Aλλά δεν ήταν αυτές οι μόνες ιστορικές απομιμήσεις του βατικάνειου πρωτοτύπου.

O παπισμός μπόλιασε την ευρωπαϊκή Iστορία όχι με έναν θεσμό, αλλά με μια νοο-τροπία: H «αλήθεια» μπορεί πια να επιβάλλεται με τη χρήση οποιασδήποτε ισχύος («ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» – cum finis est licitus, etiam media sunt licita). Στον 11ο αιώνα, όταν τα υπολείμματα της λατινικής Oρθοδοξίας έχουν περιθωριοποιηθεί και οι έποικοι Φράγκοι έχουν τον έλεγχο του παπικού θρόνου, ο Γρηγόριος 7ος εξαπολύει τον διαβόητο Dictatus papae, υπόδειγμα αρχτετυπικό κάθε ολοκληρωτικής εξουσίας. Aρχές του 13ου αιώνα, ο Γρηγόριος 9ος ιδρύει την «Iερή Eξέταση», πρώτον στην Iστορία θεσμό δικαστικού ελέγχου όχι των πράξεων αλλά των φρονημάτων. Eίκοσι χρόνια αργότερα, ο Iννοκέντιος 4ος, με βούλα παπική, εισάγει τη χρήση βασανιστηρίων, «ως ανακριτικής μεθόδου», στις δίκες των αιρετικών. Mετά την έκρηξη της Διαμαρτύρησης, ο Παύλος 4ος, το 1557, καθιερώνει τον «Πίνακα Aπαγορευμένων Bιβλίων» (Index Librorum Prohibitorum), πρώτον επίσης στην Iστορία θεσμοποιημένο έλεγχο των ιδιωτικών αναγνωσμάτων. Kαι το 1622, ο Γρηγόριος 15ος ιδρύει την «Προπαγάνδα της πίστης» (Sacra Congregatio de Propaganda Fide), πρεμιέρα στην ευρωπαϊκή Iστορία της μεθοδικής «πλύσης εγκεφάλου» των μαζών.

Στους αιώνες αυτούς η ελληνική Aνατολή δεν αποτελούσε το αναμάρτητο κομμάτι της Xριστιανοσύνης, η καίρια διαφορά της ήταν ότι ποτέ δεν θεσμοποίησε τις αμαρτίες της. Παρέμεινε, ώς το 1453, ο πολιτισμικός αντίλογος της Δύσης σώζοντας το κριτήριο διάκρισης του εκκλησιαστικού κοινωνικού αθλήματος από τον ατομοκεντρισμό της «φυσικής» (βαρβαρικής) θρησκείας. Aλλά και αυτή η διάκριση καταπόθηκε από την παγκοσμιοποίηση του δυτικού «παραδείγματος» στη Nεωτερικότητα. Tώρα πια η θεμελιώδης καινοτομία που κόμισε ο παπισμός στην Iστορία, η αλλοτρίωση του εκκλησιαστικού γεγονότος σε ατομοκεντρική θρησκεία, είναι αυτονόητα δεδομένη σε κάθε χριστεπώνυμη «ομολογία».

Oι κάποτε Έλληνες έπλασαν τη λέξη «εκκλησία» για να δηλώσουν, συγκεκριμένα, εκείνη τη σύναξη που είχε στόχο να φανερώσει τη συλλογικότητα ως «κοινόν άθλημα» μετάβασης από την «κοινωνίαν της χρείας» στην «κοινωνία του αληθούς» – είτε για την «πόλιν» επρόκειτο, που ζητούσε να πραγματώσει τον αθάνατο «τρόπον τής του παντός διοικήσεως», είτε για την «ευχαριστιακή» κοινότητα που απέβλεπε στο Tριαδικό πρωτότυπο της αγάπης ως πληρώματος υπαρκτικής ελευθερίας. Oι σημερινοί Eλληνώνυμοι του βαλκανικού νότου, θλιβερή επαρχία του παπικού «παραδείγματος», απομνημειώσαμε και στο Σύνταγμά μας την εγχώρια αλλοτρίωση της εκκλησίας σε «επικρατούσα θρησκεία».

Aλλά η θρησκεία θα είναι πάντα βαρβαρικό ιδίωμα: ενστικτώδης ορμή αυτασφάλισης, θωράκισης του εγώ με αλάθητες βεβαιότητες και νομικά βεβαιωμένες «αρετές». O παπισμός παγίωσε στη Δύση, αρχικά, την ατομοκεντρική ιδεαλιστική ωφελιμοθηρία. Aυτή παρήγαγε φυσιολογικά, με συνεπέστερο ρεαλισμό, την ιστορικο-υλιστική χρησιμοθηρία: καπιταλισμό και σοσιαλισμό, με πάμπολλες παραφυάδες «Διαμαρτύρησης».

Tα θρησκευτικά αποκυήματα του ατομοκεντρικού «παραδείγματος» είναι σαφώς σε κρίση ιστορικού τέλους – ο κοινοβουλευτισμός, οι ιδεολογίες, η διεθνοποιημένη οικονομία. Tο τι καινούργιο θα προκύψει και πότε, μένει απρόβλεπτο, αλλά όχι άσχετο με την παποσύνη.
Χρήστος Γιανναράς
http://lomak.blogspot.gr

Let banks go bankrupt !!!

Ο Ισλανδός πρόεδρος βάζει στη θέση τους όλους τους τραπεζολάγνους του πολιτικού συστήματος.
Να θυμήσω οτι η Κύπρος μπήκε στο μηχανισμό στήριξης και στην κλοπή των καταθέσεων επειδή οι μέτοχοι των ιδιωτικών τραπεζών της αρνήθηκαν να πληρώσουν την χασούρα των λανθασμένων κινήσεων στον χρηματοπιστωτικό τομέα.

και για να καταλάβετε το μέγεθος της ευρωπαικής διαπλοκής, μόνο το Αλτζαζίρα έδειξε το βίντεο....

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΥΠΟ ΑΝΔΡ. MIX. ΑΝΔΡΕΑΔΟΥ

Υφηγητού της Πολιτικής Οικονομίας και Δημοσιολογίας εν τω Εθν.

Πανεπιστημίω.

Διδάκτορος του Δικαίου. Διδάκτορος των Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών.

Lauréat της εν Παρισίοις Νομικής Σχολής.

C’est une lamentable histoire que celle de la dette hellénique», διά των λέξεων τούτων ήρχετο, προ πεντήκοντα και επτά ετών, ο Casimir Leconte της μελέτης του δημοσίου χρέους της Ελλάδος (1)

Μετά πάροδον σχεδόν έξ δεκαετηρίδων ο επιχειρών συγγραφήν περί του αυτού θέματος δύναται ν' αναγράψη και αυτός την αυτήν φράσιν πλην τούτο δεν είναι λόγος επαρκής όπως αποστή από του εγχειρήματος. Και πράγματι, εάν είναι αληθές ότι «ο λαός ο μελετών την ιστορίαν αυτού κρίνει ορθότερον και περί των παρόντων πραγμάτων και περί της μελλούσης αυτού τύχης (2)», είναι ανάγκη μετ' ίσης παρρησίας να εξιστορώνται τα ατυχήματα ενός έθνους όσον και αι επιτυχίαι αυτού.

Αφ' ετέρου, των δημοσίων χρεών αποτελούντων σήμερον ένα των σπουδαιοτέρων παραγόντων του οικονομικού βίου των νεωτέρων κρατών, είναι ανάγκη ο επιλαμβανόμενος δημοσιονομικών μελετών να μη παραλείψη τον κυριώτατον τούτον κλάδον της δημοσιολογίας (3).

Προ τοιαύτης λοιπόν ανάγκης, της ερεύνης δηλονότι του δημοσίου χρέους της Ελλάδος, ευρέθημεν και ημείς (4), η ιδέα δ' όμως της παρούσης μελέτης, ως όλου αυτοτελούς, επήγασεν εκ των λυπηρών γεγονότων του θέρους του 1897.

Έκτοτε δε δεν επαύσαμεν συλλέγοντες ύλην, ευτυχήσαντες μάλιστα, κατά την εν Αγγλία διαμονήν, ν' αρυσθώμεν πλείστας πληροφορίας εξ ιδιωτικού αρχείου, όντως μοναδικού διά τε την ταξινόμησιν και την πληθύν των πληροφοριών των αφορωσών εις τα πράγματα της Ανατολής.

Αι δυσκολίαι του θέματος ήσαν προφανείς. Η μεγαλειτέρα δ' αυτών υπήρξεν η έλλειψις προηγουμένων μελετών και επισήμων δημοσιευμάτων, οπωσδήποτε πλήρων και ακριβών.

Άλλη μεγάλη δυσκολία ενέκειτο εν τη εκλογή της ύλης. Εν ώ πράγματι ήτο αδύνατον ν' αποκλεισθώσι τα ιστορικά γεγονότα, άτινα εξηγούσι την συνομολόγησιν, την διάθεσι και την διαρρύθμισιν των εθνικών δανείων, ήτο εξ άλλου κίνδυνος μήπως η ιστορία των ελληνικών δανείων μεταβληθή εις πολιτικήν ιστορίαν της Ελλάδος. Τον σκόπελον τούτον δεν κατωρθώσαμεν να διαφύγωμεν κατ' αρχάς, είχε δε το παρόν έργον λάβη τοιαύτας διαστάσεις, ώστε προ έξ μηνών ηναγκάσθημεν να προβώμεν εις τελείαν αυτού ανασκευήν. Εργασθέντες δε δι' όλου του θέρους κατωρθώσαμεν να επαναφέρωμεν αυτό εις τα παρόντα όρια. Φοβούμενοι δ' όμως πάλιν μήπως νυν φανή υπερμέτρως συνεπτυγμένον, αναγράφομεν ενταύθα, δίκην αιτιολογίας, τας ολίγας ταύτας γραμμάς.

Η ιστορία των ελληνικών δανείων διαιρείται αφ' εαυτής εις τρεις περιόδους:

Την πρώτην, ήτις εξικνείται μέχρι της εγκαθιδρύσεως της βασιλείας του Γεωργίου, περιλαμβάνουσα την ιστορίαν των δανείων της επαναστάσεως και του δημοσίου χρέους της Βαυαρικής δυναστείας.

Την δευτέραν, ήτις αρχομένη από της μεταπολιτεύσεως περατούται τον Δεκέμβριον του 1893 μετά της αποκοπής των χρεών.

Την τρίτην, ήτις περιλαμβάνει τας περί συμβιβασμού διαπραγματεύσεις, την επιβολήν του διεθνούς ελέγχου, και τα μετά το 1897 συμβάντα.

Η δευτέρα περίοδος υποδιαιρείται εις δύο σχεδόν ισόχρονα τμήματα, ων το μεν πρώτον περιορίζεται εις εσωτερικά δάνεια, το δε δεύτερον, χρονολογούμενον αφ' ης εποχής ηνοίχθησαν εις τα Ελληνικά χρεώγραφα αι πύλαι των ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων, περιλαμβάνει ποικίλα δημόσια χρέη, εν οις και σχεδόν πάντα τα μεγάλα εξωτερικά.

Η μελέτη της τρίτης περιόδου θ' απαιτήση, εκτός της εκθέσεως των περί συμβιβασμού διαπραγματεύσεων, την μελέτην του θεσμού του διεθνούς ελέγχου και την παραβολήν, υπό την έποψιν ταύτην, της θέσεως της Ελλάδος προς εκείνην άλλων κρατών κατά το μάλλον ή ήττον υπό οικονομικήν κηδεμονίαν διατελούντων.

Εις τας τρεις ταύτας περιόδους αντιστοιχούσι τα τρία μέρη του παρόντος πονήματος.

Αρχόμενοι της δημοσιεύσεως αυτού ευχάριστον καθήκον ηγούμεθα να εκφράσωμεν την ημετέραν ευγνωμοσύνην προς πάντας, όσοι πολυειδώς προσήλθον ημίν επίκουροι. Ιδίως δε προς δυο σεβαστούς φίλους, ων ο μεν κατά την κυοφορίαν ο δε κατά την συγγραφήν του έργου παρέσχον ημίν τοσαύτας πολυτίμους πληροφορίας και συμβουλάς. Επιτραπήτω ημίν τέλος να ευχαριστήσωμεν ονομαστί τον διευθύνοντα την βιβλιοθήκην της Βουλής κ. Π. Καλογερόπουλον και τον βοηθόν αυτού κ. Ραζήν, ων αμφοτέρων την υπομονήν και την προθυμίαν ηθέλομεν έχη εξαντλήση, εάν, ως γνωστόν, δεν ήσαν ανεξάντλητοι.

Αθήναι τη 20 Σεπτεμβρίου 1904.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α'
Έκδοσις και Χρήσις α' δανείου.



Επανειλημμένως παρετηρήθη ότι, εν ώ η στρατιωτική, η διπλωματική, νυν δε και η πολιτική ιστορία ευρίσκουσι πολυαρίθμους ερευνητάς και θιασώτας, η οικονομική ιστορία, άνευ της οποίας πάσα άλλη ενέργεια λαού τινος μένει ανεξήγητος. μέχρι των υστέρων παρημελείτο εντελώς.

Ουδαμού δ' η παρατήρησις αύτη ελέγχεται ορθότερα ή εν τω προχείρω παραδείγματι της ημετέρας παλιγγενεσίας, εν τω οποίω τα πολύτομα συγγράμματα περί της στρατιωτικής, πολιτικής και διπλωματικής ιστορίας της επαναστάσεως δεν αντισταθμίζονται ουδέ καν υφ' ενός κεφαλαίου εξετάζοντος το ζήτημα υπό την οικονομικήν αυτού άποψιν.

Ακόμη και σήμερον, μετά τοσαύτας μελέτας (9) γνωρίζομεν μεν κάλλιστα τας μάχας, τον αριθμόν των στρατιωτών και των πλοίων, τα ονόματα και τας πράξεις των στρατηγών, των ναυάρχων, των διπλωματών και των πολιτικών ανδρών, αγνοούμεν δ' όμως εντελώς τίνι τρόπω οι στρατιώται ετρέφοντο, τα πλοία ωπλίζοντο και πώς συνετηρείτο η κεντρική διοίκησις και ο στοιχειώδης μεν αλλ' όχι ανύπαρκτος διοικητικός οργανισμός.

Το ιστορικόν τούτο χάσμα εξηγείται, ίσως, πρώτον μεν εκ των δυσκολιών ας γεννά τω συγγράφοντι η έλλειψις τακτικών προϋπολογισμών και απολογισμών (10), δεύτερον δε διότι, ως εκ της απιστεύτου ποικιλίας και γραφικότητος ας παρουσιάζει ο Αγών, ήτο φυσικόν να παραμεληθώσι τα ήττον επαγωγά και κατ' επίφασιν επουσιωδέστερα (11).

Οπωσδήποτε άλλως τε και αν έχη τούτο, είναι βέβαιον ότι εξ όλων των γραψάντων περί της Επαναστάσεως μόνον ο Finlay, ορμώμενος εκ του πρακτικού πνεύματος της φυλής του, εφρόντισε να διερευνήση ποίοι ήσαν οι προς διεξαγωγήν του αγώνος πόροι, αφιερώσας ολίγας σελίδας εις το αντικείμενον τούτο (12). Πλην δυστυχώς ουδ' εις τας σελίδας εκείνας δύναται να δοθή πλήρης πίστις, καθ' ότι ο συγγραφεύς, όστις δεν γράφει αναληθή, εκ προθέσεως και συστήματος μέρος μόνον λέγει της αληθείας (13).

Το καθ' ημάς δεν προτιθέμεθα προς το παρόν τουλάχιστον, να επιχειρήσωμεν εγχείρημα, προ του οποίου τόσοι μεγάλοι ιστορικοί εδειλίασαν, οφείλομεν δ' όμως να διευκρινήσωμεν έν εκ των μάλλον ενδιαφερόντων μερών της οικονομικής ιστορίας της επαναστάσεως, το αφορών εις δύο δάνεια συνομολογηθέντα τω 1824 και 1825 εν Αγγλία και γνωστά υπό το όνομα δάνεια της ανεξαρτησίας (Independence loans).

Άλλως τε το περιωρισμένον τούτο θέμα έχει ουχί κοινήν σπουδαιότητα. Πρώτον, καθ' ότι ως εκ των πολλών συναφών ζητημάτων, εν οις καί τινων διεθνούς δικαίου, είνε καθ' εαυτό άξιον πολλής μελέτης· δεύτερον, διότι η συνομολόγησις των εν λόγω δανείων σημειοί σπουδαίον στάδιον της ημετέρας ιστορίας ούσα, συν τη αναγνωρίσει υπό του Κάνιγγος των Ελλήνων ως εμπολέμων, το προοίμιον της εθνικής ημών αποκαταστάσεως (14), και τρίτον, τέλος, διότι η μη αναγνώρισις των δανείων της ανεξαρτησίας επί πεντήκοντα όλα έτη μεγάλην ήσκησεν επίδρασιν επί της όλης δημοσιονομικής πολιτικής του ελευθερωθέντος βασιλείου.


'Ολο το βιβλίο υπάρχει στο λίνκ

http://www.gutenberg.org/files/34095/34095-h/34095-h.htm

ΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ

Το "Τσίρκο της Πεταλούδας" είναι μία βραβευμένη μικρού μήκους ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί ο Νίκ Βούισιτς.
στον οποίο είχα αφιερώσει άλλη μια ανάρτηση τον Γενάρη του ΄11 που χάθηκε το βίντεο, όμως μπορείτε να το δείτε εδώ

Καταργούν τη σχολή οινοποίησης, με τις υγείες μας...

Παρά τις δυσκολίες και τη δυσπραγία στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα (με ευθύνη εκείνων που τώρα καταργούν τη σχολή οινοποίησης), παραμένει 12η διεθνώς στην παραγωγή κρασιού.

Μόνον το 2012 η οινική μας παραγωγή συνέλεξε περισσότερα από 300 διεθνή βραβεία και διακρίσεις, ενώ η χώρα διαθέτει 680 οινοποιεία και 40 συνεταιρισμούς. Πολλές και καλές ετικέτες εξάγονται και μεταφέρουν το όνομα, το άρωμα και το αίμα της ελληνικής γης στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, σ’ όλην την οικουμένη.

Κι όλα αυτά με αφάνταστες δυσκολίες, με την κρατική γραφειοκρατία απέναντι, με το τραπεζικό σύστημα να μην υποστηρίζει τις παραγωγικές προσπάθειες - κι όμως το θαύμα να γίνεται
βασισμένο κυρίως (ή μάλλον μόνον) στο μεράκι και τον έρωτα αμπελουργών, γεωπόνων, οινολόγων, οινοποιών - ένας ολόκληρος μικρός μέγας κόσμος. Κι έρχεται τώρα το σχέδιο «Αθηνά» (τρομάρα μας) να του αφαιρέσει άσοφα την επιστημονική υποδομή.

Γιατί;

Ολοι ξέρουν ότι στην Ελλάδα η πρώτη ύλη, η άμπελος, είναι άριστη. Υπάρχουν γηγενείς, αλλά και φερτές ποικιλίες που εδώ ανθούν, απροσμάχητες κατά την ποιότητα και τις δυνατότητές τους.

Υστερούμε ακόμα στην αξιοποίηση αυτού του όντως χρυσού, κατά την οινοποίηση για ιστορικούς λόγους. Στη νεότερη Ελλάδα, λόγω της τουρκοκρατίας, το κρασί έμενε κυρίως στα βαρέλια, δεν έφθανε στα μπουκάλια, όπως στη Γαλλία ή την Ιταλία, ώστε η επιλογή να ωθήσει την οινοποίηση σε τέχνη κι ύστερα σε επιστήμη.

Τώρα, όμως, τα τελευταία χρόνια, με πολλούς Ελληνες οινολόγους σπουδασμένους στην Εσπερία να φέρνουν τα φώτα της και της γνώσεις της οίκαδε, η οινοποίηση στη χώρα μας έχει κάνει άλματα!

Γιατί λοιπόν το κράτος έρχεται να κόψει εκ νέου τα πόδια στην ελληνική οινοποίηση; Οι αρχαίοι και οι βυζαντινοί οινοποιούσαν τα αμπέλια, το βάρος τους σε χρυσάφι, γιατί τώρα που σε δέκα - είκοσι χρόνια θα μπορούσε να συμβεί το ίδιο, έρχονται τα ανδρείκελα της τρόικας να ανακόψουν την καλή εξέλιξη; Αυτό εννοούν ανάπτυξη; αυτό εννοούν παραγωγικότητα;

Απ’ όταν, όπως τραγουδούν οι μύθοι, έφερε ο Ηρακλής την άμπελο απ’ τη Φρυγία και τη φύτεψε παρά τον Αλφειό στην Ηλεία, ο τόπος αυτός, όπως όλοι οι τόποι άλλωστε, τα έχει δει όλα! Ηρωες και μαλάκες, αγίους και προδότες, δόξα και καταισχύνη. Ητανε να το δούμε  κι αυτό, μια μεταρρύθμιση (που είναι μεταρρύθμιση όσον εκσυγχρονισμός ήταν ο «εκσυγχρονισμός») με το όνομα της θεάς της σοφίας να κάνει άλλη μια ανοησία (αν δεν είναι έγκλημα).

Ομως, ο τρώσας και ιάσεται. Κι αν δεν διορθώσει το κακό ο κ. Αρβανιτόπουλος, θα το διορθώσει άλλος. Το καλό και το ωφέλιμο θα βρει τον δρόμο του, το ερώτημα όμως ποιος πάει να ωφεληθεί με το κακό και το ανώφελο θα παραμείνει, ώσπου να απαντηθεί.

Και θα απαντηθεί. Και αυτό.
stathis

Φωτοβολταϊκά από τρίχες !!!

Το γνωρίζατε ότι η μελανίνη, η «χρωστική ουσία» της τρίχας παρουσιάζει φωτοευαισθησία και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αγωγός;

Σε αυτή ακριβώς την πληροφορία στηρίχθηκε ένας 18χρονος μαθητής από το Νεπάλ, ο οποίος χρησιμοποιεί ανθρώπινες τρίχες για να αντικαταστήσει το πυρίτιο στα φωτοβολταϊκά πάνελ.

Δεδομένου ότι η τιμή της τρίχας είναι πολύ χαμηλότερη συγκριτικά με την τιμή του πυριτίου, ο νεαρός μαθητής με το επιχειρηματικό πνεύμα εκτιμάται ότι ανακάλυψε μια πρωτοποριακή τεχνολογία για τη μείωση του κόστους της ηλιακής ενέργειας και κατ’ επέκταση τη διευκόλυνση της πρόσβασης χιλιάδων ανθρώπων που ζουν σε αναπτυσσόμενες χώρες στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Ο Malin Karki που φοιτά σε σχολείο στο Κατμαντού μελετούσε εδώ και χρόνια τρόπους για την παραγωγή φθηνής ανανεώσιμης ενέργειας, ωστόσο μόνο όταν διάβασε για τη δημιουργία στατικού ηλεκτρισμού από τις τρίχες κατάφερε να αναπτύξει μια πρακτική εφαρμογή.

Έχοντας ως κεντρική ιδέα ότι η μελανίνη μπορεί να εξυπηρετήσει ως αγωγός αλλά και να χρησιμοποιηθεί για τη μετατροπή της ενέργειας, ο Malin σε συνεργασία με τέσσερις συμμαθητές του ανέπτυξε ένα πρωτότυπο το οποίο φορτίζει με επιτυχία κινητά τηλέφωνα και μπαταρίες φακών.

Τα πρωτοποριακά πάνελ από τρίχες, ισχύος 18 W, έχουν μήκος 38 εκατοστά και η παραγωγή τους στοιχίζει 38 δολάρια, ωστόσο ο 18χρονος μαθητής εκτιμά ότι η μαζική παραγωγή θα μπορούσε να μειώσει το κόστος κατά 50%.

Στα θετικά συγκαταλέγεται επίσης ότι σε περίπτωση φθοράς ο ιδιοκτήτης μπορεί να αντικαταστήσει τις τρίχες στα πάνελ.
econews
Να υποθέσω οτι οι ξανθοί Βορειοευρωπαίοι δεν βλέπουν με καλό μάτι αυτήν την εφεύρεση;